Rare

Hij geeft een kort knikje richting de voeten van Florida die nog naast me op de bank rusten, en van alle woorden die je aan elkaar kunt plakken, alle zinnen die je kunt vormen kiest hij voor het verschrikkelijke: 'Doet ze dit thuis ook?'

Voor het eerst voel ik mijn pistool branden in de binnenzak van mijn colbertjas, niet dat ik hem zou gebruiken, ik haat wapens maar ik snap nu het gevoel, binnenzakmacht, jeuk omdat het onverstandig is te krabben.

Hij vervolgt: 'Als iedereen doet wat hij wil is er natuurlijk geen houden meer aan.

'Kalm, Henry, kalm, mompel ik richting mijn binnenzak.

Ik heb ergens gelezen dat het noodzakelijk is een dier een naam te geven wil je er een band mee kunnen krijgen. Ik heb geen beest, ik heb Henry, dat vond ik chiquer klinken dan Glock 17, negen millimeter.

'Sorry?' klinkt het ge誰rriteerd.

'Uh, ja sorry,' zeg ik, trek mijn colbertjas uit en schuif deze voorzichtig onder Florida haar voeten. Ik hoop dat ze haar voeten stilhoudt en niet het pistool door de stof heen voelt.

Florida haat wapens. Het zou een slecht idee zijn haar kwaad krijgen want ze is flexibel en kan de trekker omhalen met haar kleine teen als ze dat nodig vindt. Ze is lief, maar je moet niet met haar kloten.

De conducteur kijkt naar mijn shirt dat aan mijn huid vastplakt en waar donkere vlekken zich op gevormd hebben.

Kringen ontstaan rond neusvleugel. Hij controleert mijn kaartjes en loopt vlug door alsof ik een schaduw in een donkere steeg bij nacht ben. De vrouw naast me staat 20