sport | mei 2014
Het kleine verhaal in het grote verhaal van de overwinning
Vera Veen (9) uit Assendorp ging voor het eerst naar een voetbalwedstrijd
‘Ik kende niet eens één liedje’ Voor Vera Veen uit de Eendrachtstraat was voetbal tot nu toe niet echt haar sport. “Normaal gesproken kijk ik alleen tijdens de WK”, zegt ze, twee WK’s oud. De eerste keek ze vanuit de wieg, binnenkort beleeft ze haar derde WK. Zelf hockeyt ze liever. “Hockey lijkt heel veel op voetbal, alleen heb je veel meer te doen, omdat je ook met je handen bezig bent.” Door: Aart Deddens Eerste paasdag veranderde echter haar kijk op het spelletje. Ze ging voor het eerst naar een stadion en gelijk maar naar het mooiste stadion van Nederland. En ook maar gelijk voor de mooiste bekerfinale ooit. Het werd de wedstrijd van haar leven en vooral van het leven van haar vader en moeder. Hoewel, als Vera de wedstrijd een cijfer moest geven, “geef ik een honderd!” zegt ze gedecideerd. “Alles was te mooi!” “Ik was alleen vergeten mijn schoonmaakmiddel mee te nemen – hoe heet dat, Ajax geloof ik – want Ajax maakte er dus een enorme troep van. We zaten recht tegenover het vuurwerk. Je zag gewoon de vlammen. Toen dacht ik, oh nee hè, als dat maar niet in de fik vliegt. Ik vond het wel terecht dat er wat van gezegd werd, zo van, bam! Nu moeten jullie stoppen, anders gaat de beker naar PEC.” Iedereen was vrolijk “Het was trouwens wel raar. Eerst twee uur in de auto zitten, toen een uur wachten op de wedstrijd. Eindelijk was de wedstrijd begonnen, en ja hoor, moesten we weer een uur wachten. Het gekke was, ik vond het helemaal niet erg. Iedereen was heel vrolijk. Er werden heel veel liedjes gezongen. Ik kende eerst niet eens één liedje, maar omdat we toch niks te doen hadden, kende ik er gauw een heleboel.” En dan begint ze enthousiast te zingen: “Zwòòòòòlse Mallóóóótuh… Oeps, de tweede regel ben ik even vergeten.” Vera twijfelde er niet aan dat PEC zich zou herpakken, toen de wedstrijd met een 1-0 achterstand werd hervat. “Nee, hoor. We wisten van tevoren dat we tegen Ajax weinig kans hadden, maar we dachten allemaal: nu zijn wij weer aan de beurt. Toen het 1-1 werd dacht ik even, nu is de beurt weer voor Ajax, maar dat gebeurde niet. Toen waren wij dus weer. Zo ging het door: 3-1, 4-1, 5-1.” “Mijn vader stond de hele wedstrijd te springen. In zijn eentje. Hij was kleddernat van het zweet. Als we een doelpunt scoorden, sprong iedereen mee. Dat was een heel gek gevoel. Het stadion bewoog dan gewoon. Dat vond ik wel een beetje eng. Ik dacht, o jee, als de tweede ring maar niet boven op ons valt…”
Verkeerde feestje “Na de wedstrijd gingen we met de tram naar het hotel. We werden uitgezwaaid door allemaal supporters van Feyenoord die ook heel blij waren dat Ajax niet had gewonnen. Gelukkig hoefden we niet meteen heel lang in de auto te zitten. Ik had gewoon een steek in mijn buik van het springen en het zingen. Maar het was wel jammer dat we tweede paasdag naar het feestje van mijn neefje moesten. Ik was liever naar het feestje in het Wezenlandenpark gegaan. Nu zullen we denk ik wel vaker naar het stadion gaan om naar PEC te kijken.”
Foto’s: Jan Koldewijn, Pieter Bas Veen en Sabine Boschman
Wie kent Sportclub ‘Het Plein’ in Assendorp? Ton Spanhak stuurde ons een foto van een jongen met een vaandel van Sportclub Het Plein. De jongeman op de foto is W.J.H.J. Spanhak. Zijn naam komt voor op de gedenksteen die in het oude postkantoor hing. Op welk plein werd er echter gevoetbald? Waar dankt de club zijn naam aan? Een lange zoektocht van Ton leverde nog geen antwoord op. Wie weet meer? Stuur uw reactie naar deassendorper@gmail.com of reageer op Facebook.com/DeAssendorper
13