04 • ¶APA™KEYH 16 NOEMBPIOY 2012
DEAL news
OΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ
Oι χειρισμοί Mέρκελ για το ελληνικό χρέος O ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΚΗΣ ΘΕΣΗΣ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ να πλέγμα πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων είναι που εξωθούν την Άνγκελα Μέρκελ να χειρίζεται το ελληνικό θέμα με έναν τρόπο που εκπλήσσει πλέον τους ευρωπαίους ομολόγους της, αλλά και τους διεθνείς αναλυτές.
Έ
Στην πλέον εξέχουσα θέση αυτού του πλέγματος ξεχωρίζουν δυο αλληλένδετες προσωπικές της επιδιώξεις: πρώτον, η άνευ ορίων φιλοδοξία της καγκελαρίου να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές στη χώρα της στις κάλπες που θα στηθούν τον Σεπτέμβριο του 2013. Και δεύτερον, η εξυπηρέτηση της στόχευσής της η Γερμανία να εγκαθιδρύσει την ηγεμονική της θέση στην Ευρώπη, ανεβαίνοντας σταδιακά τα σκαλοπάτια των πιο ισχυρών οικονομιών του κόσμου.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΝΑΒΟΛΕΣ
εκλογών. Βεβαίως, η αντίθεση Βερολίνου – ΔΝΤ δεν είναι «πλαστή». Η Α. Μέρκελ αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητα του ελληνικού προβλήματος, όμως δεν θέλει να δημιουργήσει προηγούμενο ελαστικής συμπεριφοράς, ούτε να αναδείξει «νικητές» σ’ αυτή τη φάση της «ευρωμάχης» τον Ολάντ και τον Μόντι. Γι’ αυτό και η αντίθεση δεν πρόκειται επί της ουσίας να γεφυρωθεί, με το Βερολίνο να αρνείται πεισματικά την νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από τον θεσμικό τομέα πια αυτή τη φορά. Ανοίγεται μόνο σε λύσεις, όπως η μείωση του επιτοκίου των δανείων και της επαναγοράς ομολόγων. Πολύ απλά, «πρόσθετα λεφτά δεν υπάρχουν». Μέχρι τις γερμανικές εκλογές τουλάχιστον μετά, όλα είναι ανοιχτά.
Η οριστική λύση για την Ελλάδα, όπως είχε προ πολλού προαναγγείλει η DEAL news, δεν θα έρθει σύντομα. Και πάντως όχι πριν από τις γερμανικές εκλογές. Ως τότε η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να αφεθεί στην τύχη της. Θα συνεχίσει να ζει όμως, με «πολιτική υποστήριξη», που είναι ανέξοδη και «ενέσεις ρευστότητας» στα όρια του να αποφεύγει τον «ξαφνικό θάνατο» ένεκα ενός ατυχήματος. Πολιτικοί παρατηρητές στο Βερολίνο εκτιμούν πως οι προθέσεις της κ. Μέρκελ απέναντι στην Ελλάδα είναι ειλικρινείς. Δεν θα την αφήσει να χρεοκοπήσει, τη θέλει στην ευρωζώνη, αλλά γνωρίζει ότι δεν μπορεί, -παρά τις διαβεβαιώσεις των αντιπάλων της σοσιαλδημοκρατών ότι είναι έτοιμοι να υπερψηφίσουν ένα νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας-, να ζητήσει από το γερμανικό Κοινοβούλιο την έγκριση μιας νέας συμφωνίας για την Ελλάδα. Τούτο θα σήμαινε πρόσθετη επιβάρυνση για τον γερμανό φορολογούμενο, άρα υψηλού ρίσκου πολιτικό κίνδυνο για την καγκελάριο ενόψει
EΙΝΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΛΛΑ...
H οριστική λύση για τη χώρα δεν θα έλθει πριν τις γερμανικές εκλογές
H Γερμανίδα εμπιστεύεται τον Σαμαρά αλλά τα «153» «ναι» θεωρούνται από το επιτελείο της ισχνή πλειοψηφία
ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ Οι ίδιες πηγές τονίζουν με νόημα πως η Α. Μέρκελ δεν ξεγέλασε τον Α. Σαμαρά. Τα λόγια της μετά την πρώτη επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο και μέχρι τώρα αποτυπώνουν σαφή αλλαγή κλίματος στην καγκελαρία, όμως ταυτόχρονα ήταν και «μετρημένα». Και οι δυο γνώριζαν επίσης, ότι χωρίς αυτή τη γερμανική ενθάρρυνση, ο τριμερής συνασπισμός στην Αθήνα δεν θα μπορούσε να περάσει το πακέτο των σκληρών μέτρων. Όμως άλλο το κλίμα, άλλο οι πράξεις. Οι δυο ηγέτες χρησιμοποιούν το ελ-
ληνικό πρόβλημα, ο καθένας από την πλευρά του, στο εθνικό του ακροατήριο. Η δόση λοιπόν θα δοθεί, είτε πλήρης με το μπόνους Σόιμπλε, όπως διεκδικεί ο κ. Σαμαράς, είτε σταδιακά, δίνοντας πολιτική ανάσα στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά και οικονομική στήριξη στη βυθιζόμενη ελληνική οικονομία, γιατί το Βερολίνο δεν μπορεί άλλο «να παίζει με τη φωτιά» ενός ελληνικού ατυχήματος, οικονομικού ή πολιτικού, αλλά υπό αυστηρούς όρους. Το ίδιο ισχύει και για τη διετή επιμήκυνση, όπου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Ζάιμπερτ έσπευσε να διευκρινίσει στην Αθήνα ότι αυτό δεν έχει να κάνει με περισσότερο χρόνο για την υλοποίηση του αναγκαίου προγράμματος μεταρρυθμίσεων, αλλά για την επίτευξη των οικονομικών στόχων και μόνο αυτών, καθώς αυτοί δυσκολεύονται λόγω της κακής οικονομικής συγκυρίας. Το πρόβλημα της επανάκτησης της ελληνικής αξιοπιστίας εξάλλου δεν έχει λυθεί. Η Α Μέρκελ μπορεί να εμπιστεύεται τον Α. Σαμαρά, τα «153» όμως «ναι» στο πολυνομοσχέδιο θεωρούνται πολύ ισχνή με πλειοψηφία στο επιτελείο της. Το ερώτημα εξάλλου, «ναι, τα ψήφισαν, αλλά θα τα εφαρμόσουν;» πλανάται εντός και εκτός καγκελαρίας. Μέσω των έμπιστων καναλιών του στην Αθήνα, το επιτελείο της κ. Μέρκελ γνωρίζει άριστα σχεδόν όχι απλά την ανθρωπογεωγραφία της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και τα «παζάρια» που έγιναν και τις υπαναχωρήσεις που υπήρξαν στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα, καθώς και τα πρωτοφανή γεγονότα με τους υπαλλήλους της Βουλής που εξανάγκασαν την κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση, αλλά και τα χθεσινά επεισόδια στη Θεσσαλονίκη με τους ξυλοδαρμούς Γερμανών επισήμων. Εξ ου και οι απαιτήσεις για τον δεσμευμένο λογαριασμό, οι ρήτρες για τους στόχους που δεν θα επιτυγχάνονται, ο ειδικός επίτροπος για την Ελλάδα κ.ο.κ. Από την άλλη, η πολυγλωσσία στο Βερολίνο για το ελληνικό πρόβλημα είναι καθεστώς. Κάθε «σοφός» και μια άποψη, κάθε τραπεζίτης και μια γνώμη, κάθε πολιτικός αξιωματούχος και μια πρόταση.
OΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΣ
Tο μοντέλο της οικονομικής διακυβέρνησης Η Γερμανίδα καγκελάριος θέλει να πείσει τους συμπατριώτες της, ότι μπορεί να καθυποτάξει την Ευρώπη, ευρωζώνη και ΕΕ, και να της «φορέσει καπέλο» το γερμανικό μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης. Η κακή κατάσταση των οικονομιών του ευρωπαϊκού νότου τη βοηθά στις επιδιώξεις της. Μόλις την τελευταία εβδομάδα, δοκίμασε ακόμα και τις γαλλικές αντοχές, με τη διαρροή ότι ο Σόιμπλε ζήτησε έκθεση των «σοφών» για την κατάσταση της γαλλικής οικονομίας, ενώ στο Παρίσι έβγαζαν «φλύκταινες». Ποιο είναι αυτό το μοντέλο; Εκείνο της σκληρής λιτότητας, της εργατικότητας πάνω στους στόχους, της σιδηράς πειθαρχίας στην κάλυψη των δη-
μοσιονομικών ελλειμμάτων και της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, για την οποία μόλις προχθές δεν δίστασε «να πετάξει το γάντι» ενός πανευρωπαϊκού μετώπου ρήξης με τα συνδικάτα όλων των χωρών της Ευρώπης, που βρίσκονταν σε μια πρωτοφανή ταυτόχρονη κινητοποίηση. Στις παραπάνω επιδιώξεις της, το ελληνικό θέμα εμφανίζεται ως «παρεμπίπτον». Όμως για πολλούς στο Βερολίνο, η διαχείρισή του μπορεί είτε να αποτελέσει τον καταλύτη για την επίτευξη των στόχων της κ. Μέρκελ είτε όμως ακόμα και να αποδυναμώσει την πολιτική της θέση οδηγώντας την στον εντελώς αντίθετο δρόμο. Διότι, όπως πολιτικοί παράγοντες της αντιπολίτευ-
σης στη Γερμανία, κυβερνήτες άλλων χωρών, πολλοί αναλυτές και χρηματοπιστωτικοί οίκοι, όπως η Fitch, αλλά και τα πλέον έγκυρα διεθνή ΜΜΕ επισημαίνουν τον κίνδυνο γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής στην Ελλάδα και της επέκτασής του σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, παρομοιάζοντας τη χώρα μας με «βραδυφλεγές φυτίλι». Ούτε όμως απέναντι και σ’ αυτό η Μέρκελ φαίνεται να κάμπτεται. Πιο πολύ φαίνεται να φοβάται μόνο τον Ομπάμα. Μόλις προχθές, ο επανεκλεγείς πλανητάρχης της τηλεφώνησε και της υπενθύμισε καθόλου διακριτικά, ότι η αμερικανική υπομονή για τις ευρωπαϊκές αβελτηρίες στο θέμα της αντιμετώπισης της κρίσης χρέους εξαντλείται.