DE GROENE VENEN
9 oktober 2015
13
50 jaar Cas Buys met viskraam in Abcoude Dit jaar viert vishandelaar Cas Buys & Zn het feit dat zij al een halve eeuw vis verkopen in Abcoude. Ook wordt gevierd dat Cas Buys junior en zijn vrouw Gerrie beiden 50 jaar oud worden en 25 jaar getrouwd zijn. Alle redenen dus voor een feestje. tekst en foto's fem van duuren
In 1965 begonnen Cas Buys senior en zijn vrouw Lien Buys-Veerman een viskraam. Een omgebouwde Renaultbus deed dienst als verkooppunt. Gewoon een paar luiken in gezaagd en een beetje inrichten en de bus was klaar voor de verkoop van verse vis. Zij hebben verschillende standplaatsen gehad in Abcoude. Cas Buys senior is begonnen met zijn Renaultbus op de hoek van de Hoogstraat en de Laan van Binnenrust, bij toenmalig garagebedrijf Van Kalmthout. Cas senior heeft kort samen met zijn vrouw Lien in Abcoude vis verkocht, want in 1966 werd ze zwanger van Cas. Na verloop van tijd werd een standplaats ingenomen op de hoek van ‘t Markvelt, tegenover de huidige stand-
plaats. ”In de winter,” zo vertelt zoon Cas, “was het op die plek steenkoud in de bus. Als er een felle oostenwind stond, werd deze rechtstreeks de bus ingeblazen. Daar was niets tegen te doen.” Na verloop van tijd moest Cas senior verhuizen naar de huidige zijde van ‘t Markvelt, maar dan circa 10 meter verderop. Pas na de reconstructie van ‘t Markvelt is de huidige locatie beschikbaar gekomen. “Een prima plek,” zo vindt Cas junior en vertelt dat er ook nog een periode een standplaats is ingenomen op het Dokter van Doornplein. “De plek was niet vrijwillig gekozen, maar werd afgedwongen door de toenmalig burgemeester van
Het is een echt feestjaar voor Cas en zijn familie: 50 jaar in Abcoude, straks 25 jaar getrouwd en zowel Cas als Gerrie vieren hun 50ste verjaardag! Abcoude. Deze woonde in Binnenrust en had overlast van de viskraam. Door tussenkomst van de Vrouwen Advies Commissie haalde de gemeente Abcoude bakzeil en kon de standplaats op ‘t Markvelt weer worden ingenomen.” Cas was 15 jaar oud toen hij samen met zijn vader in de viswagen ging werken en in 1991 heeft Cas junior het bedrijf overgenomen. Vader Buys heeft nog lange tijd op de achtergrond meegewerkt. De familie Buys is een echt Volendams gezin, waar de hele familie in de vis zit. Op donderdag staat Cas, ook al 50 jaar, in Hedel met de viswagen. Vader Cas ventte vroeger ook in de wijde omgeving van Hedel zijn vis uit, net zoals er vroeger ook in Baambrugge werd verkocht. Nadat dochter Eline klaar was met school, is ze bij Cas en Gerrie begonnen en sinds kort is zoon Casper ook
klaar met school, ook hij staat nu in de viskraam. Alle verse producten, zoals de visschotels, worden door Gerrie samengesteld. Een schitterende vissalade nodig voor feesten of partijen, bij Buys & Zn kunt u iets moois op tafel zetten. Nu nog pelt moeder Lien Buys (72) wekelijks 2 tot 3 zakken garnalen voor de verkoop. Cas Buys & Zn is een begrip in de wijde omgeving, van heinde en verre komen mensen vis halen in Abcoude. Sinds 23 september heeft Cas een prachtige nieuwe viswagen tot zijn beschikking, heel modern en overzichtelijk ingericht. Alle visproducten zijn mooi gepresenteerd in de grote vitrine. Cas: “Heel wat anders dan de omgebouwde bestelbus, waar mijn vader en moeder mee zijn begonnen.
Deze nieuwe wagen is van alle comfort voorzien, koude voeten in de winter zullen we niet snel meer hebben!” Het is een echt feestjaar voor Cas en zijn familie: 50 jaar in Abcoude, straks 25 jaar getrouwd en zowel Cas als Gerrie vieren hun 50ste verjaardag, een mooi resultaat! Om dit te vieren had Cas afgelopen zaterdag 3 oktober een gezellige dag bij zijn kraam georganiseerd. Clown Peppino was er voor de kinderen en er stond ook een rad van fortuin, waarbij leuke prijzen waren te winnen. Cas en Gerrie gaan het nog niet rustiger aan doen, zij vinden het nog steeds leuk en gezellig in Abcoude. “Ik ben thuis in Abcoude,” zo zegt Cas, “het voelt nog steeds goed. Iedereen kent iedereen en dat voelt goed en doet je goed.”
Heleen Boot uit Abcoude helpt kwetsbare vluchtelingen op Grieks eiland Lesbos
“Ik zag de wanhoop in hun ogen en rook hun angst” Samen met een vriendin had Heleen Boot uit Abcoude al een weekje vakantie op het Griekse eiland Lesbos geboekt, toen daar de grote vluchtelingenstroom op gang kwam. Gewoon vakantie vieren was voor haar geen optie meer, ze wilde helpen waar dat mogelijk was. tekst anja verbiest
“Een paar jaar geleden was ik ook op Lesbos, gewoon als toerist. Op het strand waar ik toen op mijn handdoekje lag, komen nu elke dag grote groepen vluchtelingen aan.” Op donderdag 17 september kwamen de twee vriendinnen aan in hun vakantieverblijf in Molyvos, een stadje ter grootte van Abcoude in het noorden van het eiland waar de afstand tussen Turkije en Grie-
– foto’s heleen boot
kenland het kleinst is. “De eerste twee dagen hebben we voornamelijk flesjes water, bananen, appels en biscuitjes uitgedeeld. Zoveel als we konden dragen. Als het op was, gingen we opnieuw naar de supermarkt. De straten waren vol vluchtelingen. Op één dag waren er zo’n vierduizend aangekomen en slechts af en toe kwam er een bus die hen naar een groot kamp in het 70 kilometer verder gelegen Mytilini bracht, waar ze zich konden registreren. Ik had me thuis een beeld gevormd van wat ik zou aantreffen, maar het was nog veel erger. Echt bizar.” Geïmproviseerde medische post Op hun derde dag huurden de vriendinnen een autootje en reden richting de kust. Met in hun achterhoofd het idee om, ook al mocht het niet van de autoriteiten, zelf vluchtelingen naar Mytilini te brengen. “Zover is het niet gekomen, we zagen al snel dat op een klein strandje een groepje mensen een geïmprovi-
seerde medische post aan het opzetten was. Het bleken vrijwilligers van de Stichting Bootvluchteling te zijn: een gepensioneerde Nederlandse huisarts en twee Franse artsen. Met alleen een paar opklaptafels, een luchtbed en ieder een koffer met medicijnen en verbandmiddelen. Omdat ik zelf een brede medische achtergrond heb, bood ik mijn hulp aan. Nog geen vijf minuten later kwam er een nieuwe boot aan en kon ik meteen aan de slag.” Heleen is geschrokken van de fysieke toestand van veel vluchtelingen. “Onderkoeling en uitdroging kwamen heel veel voor, maar er waren ook mensen met allerlei verwondingen door mishandeling en zelfs schotwonden! Onder de vluchtelingen heb ik veel gezinnen gezien, uit Syrië, Afghanistan en Irak. Dat zij met hun jonge kinderen deze barre tocht maken, zegt denk ik wel genoeg over de wanhopige situatie waarin zij verkeerden. Anders neem je deze risico’s niet.”
Heleen Boot aan het werk in de geïmproviseerde medische post op Lesbos. Angst gezien en geroken Van ’s ochtends vroeg tot aan het begin van de avond hielp Heleen gedurende vier dagen samen met de andere vrijwilligers in de strandpost de meest kwetsbare vluchtelingen, onder wie veel kinderen. “Het meest emotionele moment was elke keer weer de aankomst van een boot op het strand. De ontlading die er dan was… De een uitbundig blij, een ander uitgeput huilend. En daarna de grote dankbaarheid dat wij daar waren. Met water, een broodje, droge kleren en medische hulp. Natuurlijk weet ik dat onze hulp een druppel op een gloeiende plaat is. Maar ik ben blij dat ik deze mensen, op de lange weg die ze nog moeten gaan, een momentje van geluk heb kunnen geven. Zintuiglijk neem je ter plekke heel veel waar. Ik heb zieke kinderen in mijn armen
gehad, de wanhoop in de ogen van hun ouders gezien en hun angst geroken. Heel anders dan thuis voor de televisie.” Op het moment dat Heleen op Lesbos was – op donderdag 24 september jl. vloog ze weer terug – werd de opvang alleen maar door vrijwilligers verzorgd. Inmiddels is ook het Rode Kruis ter plekke. Heleen: “Het waren intensieve en confronterende dagen, maar ik ga zeker nog een keer terug. Vrijwilligers blijven nodig. Mede daarom heb ik me aangemeld bij Stichting Bootvluchteling. Mijn ervaring met hen geeft me vertrouwen.” Meer informatie over Stichting Bootvluchteling is te vinden op bootvluchteling.nl en op Facebook. Liefdevolle zorg voor een van de jongste vluchtelingen.