DE GROENE VENEN
1 februari 2019
5
Bestuursleden van Abcouder IJsclub kunnen niet wachten op de legendarische woorden It Giet Oan! Arie Fokker en Henk Hagen houden de weersverwachting nauwlettend in de gaten. Gaat het vriezen? Hoe streng is de vorst? En hoe lang houdt het aan? Van hen mag het een strenge winter worden. “Wat zou het geweldig zijn als we de gracht rond Fort Abcoude weer eens vrij mogen geven’’, stellen de bestuursleden van de Abcouder IJsclub. “Al die mensen die daar schaatsen; dat is echt een nostalgisch mooi plaatje.’’ tekst rosanne kok
In 2020 is het 125 jaar geleden dat de Abcouder IJsclub werd opgericht door Doude van Troostwijk. Ook andere bekende Abcoudenaren waren daarbij betrokken: Tuyl van Serooskerken, Jan Trouw, Pepping, Koekenbier en Van Oostrom. “De Abcouder IJsclub was in die tijd vooral een natuurijsvereniging die begon met het organiseren van ‘hardrijderij met paard en arreslede’ op het Abcoudermeer”, begint Henk Hagen zijn verhaal. Hij is een grote schaatsliefhebber en nu als secretaris bij de Abcouder IJsclub betrokken. “De IJsclub kende in eerste instantie drie taken, zo valt op te maken uit de berichtgeving van toen: een sociale, een sportieve en een werkverschaffende taak. De sportieve taak was logisch, het organiseren van wedstrijden voor de rijders. De werkverschaffende taak betrof vooral de baanvegers die werden gerekruteerd uit de bevolkingsgroepen die in de winter het zwaarst werden getroffen door de vorst. De sociale taak tenslotte was het organiseren van wedstrijden waarbij de deelnemers “hun energie ten dienste stelden van minderbedeelden uit hun omgeving”. De jonge mensen uit het dorp schaatsten voor de bejaarden, werkzoekenden en hulpbehoevende dorpsgenoten waarbij de prijzen meestal bestonden uit levensmiddelen, het zogenoemde ‘spek en bonen’.” Bijzonder in de historie van de IJsclub is dat zij in 1905 een ministeriële vergunning kreeg voor het schaatsen op de gracht van Fort Abcoude. Die toezegging werd even teniet gedaan in de Tweede Wereldoorlog, toen Duitse bezetters verboden dat er nog langer rond het Fort geschaatst mocht worden. Door toedoen van Prins Bernard mocht de
In de column Grote Verhalen geeft Rosanne Kok een schets van gebeurtenissen die uit het leven zijn gegrepen. Alledaagse ontmoetingen en kleine avonturen kunnen aanleiding geven voor een Groot Verhaal.
- foto's marco bakker IJsclub pas in 1964 de Fortgracht weer officieel in gebruik nemen, nadat de toenmalige Burgemeester Knoppers en de Abcouder journalist Jan Trouw hiervoor ruim tien jaar actie hadden gevoerd. “Dat we daar mogen schaatsen is natuurlijk uniek”, vult Arie Fokker aan. Hij is voorzitter van de Abcouder IJsclub en tevens jarenlang bij de vereniging betrokken als begeleider van het jeugdschaatsen op de Jaap Edenbaan in Amsterdam. “Het halve dorp komt schaatsen zodra het hier kan”, zegt hij over de negenhonderd meter lange schaatsbaan rond het fort. “Dat geeft echt een ongelooflijk gaaf plaatje. Helaas hebben we die dagen tegenwoordig veel te weinig.” Toen er nog strenge winters waren… De notulen van de bijna 125 jaar oude club getuigen van bizar koude winters. Op 16 februari 1956 daalde het kwik tot 26.6 graden onder nul. Er waren destijds priksleewedstrijden en Nederlandse kortebaankampioenschappen op het Abcoudermeer. In januari 1963 was het wederom extreem koud, ongeveer min 20 graden. De IJsclub organiseerde toen een toertocht met ruim vijfduizend deelnemers. Het ijs op het Abcoudermeer had in die winter een dikte van maar liefst vijftig tot zestig centimeter. Dat zijn cijfers van lang geleden. “Tegenwoordig mogen we ons gelukkig prijzen met een paar centimeter,” zucht Arie. “Al geven wij het ijs rond de Fortgracht pas vrij op het moment dat er minimaal tien centimeter ijs ligt. Dat heeft alles te maken met de veiligheid: heel Abcoude rukt uit als wij het sein geven. Dan is een paar centimeter niet genoeg.”
Pas op met wat je wenst “Als je zegt wat je wilt, krijg je wat je wilt”. Dat was de belangrijkste les die mijn loopbaancoach mij leerde toen ik, inmiddels alweer een aantal jaar geleden, een coachingstraject volgde. Ze bedoelde daarmee dat je dingen in beweging kunt brengen door ze uit spreken. Hardop zeggen wat je wenst, je dromen met anderen delen; het kan enorm helpen om ze te realiseren.
Met een grote ploeg vrijwilligers wordt alles in orde gemaakt: ehbo, koek & zopie, het opruimen van het afval, het openen van het terrein en natuurlijk het prepareren van het ijs. “Mijn baas weet het: als er ijs komt, ben ik vrij”, lacht Arie hard. “Dan zijn wij echt van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat hier in touw. Dat is echt zo geweldig. Er moet heel veel gedaan worden, maar daar hebben we met elkaar ook veel schik van.”
ren op de bodem van de Fortgracht is beland. “Niet altijd bleek het ijs sterk genoeg om ook de Harley te kunnen houden”, vult Arie aan. “Gelukkig kon de bestuurder zichzelf altijd in veiligheid brengen, maar toch vind ik het dieptepunten uit het bestaan van onze vereniging. Met een grote kraan moest de Harley weer de Fortgracht worden getrokken. Zoals Henk ook zei; het is echt een wonder dat hij het nog doet.”
Veegmachine van omgebouwde Harley Davidson Sinds de jaren zestig gebruikt de IJsclub een omgebouwde Harley Davidson motorfiets als veegmachine. “Die is afgedankt door het leger en vervolgens door een smid uit Friesland omgebouwd”, vertelt Henk Hagen lachend. “Deze Harley is onlangs door vrijwilligers geheel gerenoveerd. Het is echt onvoorstelbaar dat dat ding het nog doet.” Dat is zeker niet vanzelfsprekend als je meetelt dat hij ook meerdere ke-
Donateurs, die een jaarlijkse bijdrage aan de IJsclub betalen, hebben met hun gezinsleden gratis toegang tot de ijsbaan. Voor anderen geldt een toegangsprijs. “Nieuwe leden voor onze vereniging zijn van harte welkom’’, stelt de voorzitter. “Met het geld dat zij genereren kunnen we de baan onderhouden en mooie schaatsevenementen organiseren. Daar heb je enorm veel lol van als het weer eens goed gaat vriezen.”
Zonnebloemontmoetingsochtend
OBS De Eendracht genoot van de eerste sneeuw
Zaterdag 26 januari j.l. was er de jaarlijkse Ontmoetingsochtend voor de Zonnebloemgasten van de afdelingen Wilnis/de Hoef en Mijdrecht. De zaal in de Willisstee was zó gezellig en sfeervol ingericht, de stemming zat er meteen in. Na koffie met een lekker taartje ging iedereen aan de borrel en was er een spetterend optreden van Visvrouwenkoor “Boter bij de
Terwijl op OBS De Eeendracht het rekenen in volle gang was, dwarrelden vorige week de eerste vlokken voorzichtig langs de ramen. Wát een mooi gezicht. Niet gek dat de concentratie tijdelijk wat minder werd. Gelukkig besloten de leerkrachten al snel dat de lessen even konden wachten: de kinderen mochten heerlijk buiten spelen in de verse sneeuw. Sneeuw is een uitnodiging tot creativiteit en vis” dat na de pauze optrad als Huisvrouwenkoor “Dekselse Meiden”. Veel meezingers en met veel humor gebrachte liedjes. Een daverend succes. Daarna was er traditioneel een spannende Bingo met voor iedereen prijs. Van de warme lunch, een verrukkelijk stoofpotje met allemaal lekkers erbij, werd genoten en na het toetje ging iedereen voldaan naar huis.
er ontstonden al snel sneeuwpoppen en sneeuwengeltjes. En sneeuw kán eenvoudig niet zonder sneeuwballengooien, en al werd er goed toegezien op de veiligheid, een ouderwets potje over-en-weer gooien hoort er gewoon bij. Het resultaat? Met rode wangen en nieuwe energie verder aan het rekenwerk. Zo’n onverwacht cadeautje van de natuur is van harte welkom op een doordeweekse schooldag.
Vorige week werd dit voor mij opnieuw bevestigd. Voor een reportage voor de krant deed ik mee met de eerste zwemles van een groep statushouders uit Syrië en Eritrea. Ik kon natuurlijk vanaf de tribune de les aanschouwen, maar ik vond het waardevoller om zelf ook te water te gaan en de dames te helpen. Dat was geweldig. Als Hollands meisje ben ik opgegroeid met water en met al het moois dat water met zich mee brengt: zwemmen, varen, zeilen, kanoën. Voor deze vrouwen is dat anders. Zij associëren water met angst, vluchten, met veel te veel mensen in een te kleine boot, paniek. Dat maakt de beleving van zo’n eerste zwemles heel anders. Het doel van de les is dan ook: ervaren dat water leuk is, dat je er plezier in kunt maken. De bange gezichten veranderden langzaam in gezichten met een lach. Waar de handen in het begin krampachtig tegen het lichaam werden gehouden, werd aan het eind volop gespetterd met water. Voor mijzelf ook een geweldige ervaring. Zelf ging ik dan ook naar huis met een grote lach op mijn gezicht. En aan mijn vrienden vertelde ik in geuren en kleuren hoe ik ervan genoten had. “Nou, mocht ik mijn werk voor de krant ooit zat zijn, word ik misschien wel zwemjuf”, zei ik hen. “Speciaal voor deze doelgroep. Dat is magisch.’’ Nog geen week later ontvang ik een berichtje. Ook de dames hebben genoten van mijn aanwezigheid en willen me uitnodigen om nog eens met hen mee te doen. Zo zie je maar; pas op met wat je wenst. Voor je het weet ben je een zwemjuf geworden.
Activiteiten De Hoef
Klaverjassen bij HSV – zaterdag 2 februari – aanvang 20 uur – Sportkantine, Schatterkerkerweg Mijdrecht
Bingo bij SV Argon – vrijdag 8 februari – aanvang 20 uur – kantine, sportpark Hoofdweg