24 JULI 2012 | DE UITKOMST | PAGINA 20
DOOR COR KOOMEN
Dorpsgezichten
‘DORPSGEZICHTEN’ IS EEN SERIE PORTRETTEN OVER MENSEN DIE ‘HEEL GEWOON’ IN ONS DORP WONEN, MAAR WEL HEEL ‘HEEL SPECIAAL’ ZIJN. DEZE MAAND AD MOLENAAR UIT SCHERMERHORN.
Ad Molenaar, geen ‘preitjes op mijn dijtjes’
AD MOLENAAR
Schermerhorn - Deze keer een ‘Dorpsgezicht’ uit Schermerhorn, Ad Molenaar, een echte ‘groenten en fruitoloog’ zoals hij zelf met een knipoog aangeeft. Houdt van bloemkool en haat ‘preitjes op mijn dijtjes’.
lijf snel in de ‘vim’ gezet. Ad Molenaar, een innemende man, met een open gezicht, een man die weet hoe hij met mensen om moet gaan. Maar ook een man die door jarenlange ervaring de mens tegenover hem goed weet in te schatten.
De ‘Sinaasappelstraat’ hing zo zielig alleen in het donker! Schermerhorn, een plaatsje waar het verenigingsleven bloeit en veel mensen elkaar nog bij naam kennen. Aan het Westeinde op nummer 51 woont de familie Molenaar, Ad en zijn vrouw Tini. Als ik voor het knusse huisje stop valt als eerste het bord ‘Sinaasappelstraat’ mij op. Daar wil ik wat meer van weten, dus snel naar binnen. De deur wordt door de vrouw des huizes opengedaan. “Lusten jullie een kop koffie, Ad staat nog even onder de douche”, krijg ik te horen. Terwijl de koffie wordt ingeschonken komt Ad al naar beneden, hij heeft zijn
Die jarenlange ervaring is ontstaan daar Ad al 41 jaar als groenten en fruit man zijn klanten bediend. Eerst langs de weg voor zijn eigen bedrijf ‘Molenaar Aardappelen, Groente en Fruit’. Toen bij Deen supermarkten op de groenteafdeling en nu bij Groenten en speciaalzaak Wokke in Bergen. Ad Molenaar, een man die via zijn opa Arie en vader Arie in de groentehandel terecht kwam, en daar nog steeds gelukkig mee is. Als eerste vraag ik naar het straatnaambord aan zijn huis, Ad, “wel mijn broer Jan werkte als timmerman in de fruitwijk in Amsterdam, daar waren ze aan het renoveren. Toen hij in het donker
naar huis ging zag hij het bordje ‘Sinaasappelstraat’. Dat is wat voor Ad ging er door zijn hoofd, en daar het bordje erg eenzaam hing en ook nog eens bang in het donker was heeft hij het meegenomen naar een goed adres. Tja het heeft met mijn beroep te maken dus niet verkeerd toch zo’n fruitnaam aan de gevel. Kijk, ik heb ruim 35 jaar langs de weg uitgevent in Schermerhorn en de wijde omgeving. Dat was een geweldige tijd, van kinds af aan had ik al met groente te maken. Dit daar opa en vader ook dit beroep hadden, daarbij maakte mijn moeder ook zoute bonen, zowel sla als snijbonen en andijvie in het zout. Eigenlijk vond alleen mijn moeder dat lekker, maar niemand durfde dat uit te spreken. Vader had er helemaal de pest aan, en gaf ons een hint om snel van ‘die zoute troep’ af te komen. Wij moesten als we naar school gingen elke dag een handje zoute