De Uitkomst week 27 2012

Beemster...

Bij tuincentrum De Os bestaat de ‘Beemster koe’ al veertig jaar

3 JULI 2012 | DE UITKOMST | PAGINA 21

COLUMN

EEN LEUKE HONDENBAAN...

HERMAN PESTMAN IS GEDRAGSTHERAPEUT EN INSTRUCTEUR BIJ MARTIN GAUS HONDENSCHOOL JOTTEM! IN DE RIJP.

Retour IKEA

Bruintje aan de wandel met Beppie en Fikkie Beemster - Het wil maar niet echt zomeren in 1919, de wereldoorlog is net achter de rug, en het lijkt alsof het weer nog treurt om iedereen die daar gevallen is. Het voorjaar begon zo mooi in de Beemster, de bloeiende bomen, het leek de Betuwe wel.

Goed aangekleed op pad Bruintje had tegen Joop, haar man, gezegd dat zij vandaag lekker met Beppie, hun dochter, en de hond Fikkie aan de wandel ging.

Dat had heel wat voeten in aarde gehad, want Joop zag allerlei beren op de weg. Hoewel beren, die nu niet direct, maar Joop gaf wel aan dat er wellicht een paard op hol kon slaan. Of misschien kwam er een hoge vélocipède voorbij waarvan de berijder omviel.

Of stel je voor een ‘stoomfiets’ (motorfiets) of zo’n moderne automobiel. Tja, in deze moderne tijd lagen er op de weg allerlei gevaren op de loer. Er zijn zelfs al vliegtuigen boven de Beemster gesignaleerd. Moet je eens indenken als zo’n tuig naar beneden valt, dan kan de gehele kerk vernield worden. Bruintje had hier om gelachen, waarna Joop echt boos werd. “Bruintje, Bruintje,” had hij geroepen, “jij moet eens volwassen worden.” En dat was het nu juist, Bruintje voelde zich al jaren te volwassen. Haar vader en moeder zeiden niet voor niets dat sinds zij Hellingman heette zij het lachen had verleerd. Nou dat was niet zo hoor, maar bij Joop was wel alles heel serieus, en kon er nooit een aardigheidje vanaf. Eens lekker gaan dansen was er niet bij, en naar de cinema in de stad al helemaal niet.

Nee, dat was verderfelijk en daar kon niets goeds uit voortkomen volgens Joop. Tja, en nu dat wandelen, Beppie moest een muts op en sportkousjes aan, anders mocht het niet. Bruintje had het maar zo gelaten, en Beppie werd aangekleed met mutsje op en haar sportkousjes aan. Maar geen joppertje, dat was te warm. Bruintje had een gewoon jasje aangedaan. Daarna was ze lekker de polder ingelopen. Fikkie mee, die lieve hond was een genot. Hij luisterde goed en gaf zelfs een poot als je erom vroeg. Beppie vond dat geweldig en riep elke keer “poot, poot, poot”, Fikkie leek er mank van te lopen, zoveel keer moest zijn poot omhoog. Leuk was het moment dat Fikkie een plasje moest doen, “Fikkie poot”, riep de kleine Beppie vol enthousiasme uit. Tja, dat zal ik maar niet aan Joop vertellen, dacht Bruintje, dat vindt hij vast onzedelijk!

Beeld en tekst: Cor Koomen HET 400 JARIG BESTAAN VAN DE BEEMSTER WORDT UITBUNDIG GEVIERD. WE KIJKEN DIT JAAR REGELMATIG TERUG OP HOE HET WAS, OOK DE ‘UITKOMST’ WIL HAAR STEENTJE HIERAAN BIJDRAGEN. WIJ DOEN DAT MET EEN SPECIALE RUBRIEK ‘100 JAAR GELEDEN’, HIERIN PUBLICEREN WIJ BEELDEN (VAN 1910-1925) UIT EEN FOTOARCHIEF VAN DRS. MARTINUS HELLINGMAN.

Zuidoostbeemster - De huidige generatie weet niet beter of Tuincentrum Koen is ‘De Os’. Omdat de grote witte Karbouw al ruim veertig jaar voor het geliefde tuincentrum staat. Het witte dier is ooit gemaakt voor een bloemencorso, alwaar hij in een rijstveld stond. Nu is de Os al jaren het beeld van Tuincentrum Koen.

Patricia komt al jaren bij Arnold Koen en zijn ploeg Arnold Koen is een man die heel wat van planten weet. En dat weten zijn klanten ook. Terwijl het interview wordt afgenomen komt er regelmatig een klant met de vraag: ‘Arnold, weet jij …!’ Zo ook Patricia die al jaren bij Tuincentrum De Os komt. Zij vraagt of Arnold aan een oude originele Italiaanse druif kan komen. “Natuurlijk”, geeft Arnold aan, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. “Ik rij de komende tijd toch naar Italië om inkopen te doen en dan neem ik een mooie gezonde oude druif voor je mee.”

Arnold voegt nog toe dat de druif eventueel tot het voorjaar van 2013 bij hem mag logeren. Opvallend dat zoveel klanten Arnold gewoon bij zijn voornaam noemen, want even later wordt hij weer benaderd met een ‘Arnold, hoe moet ik mijn klimroos snoeien?’ Arnold Koen is een innemende man die zich gespecialiseerd heeft in puur kwaliteit. Met als gevolg dat er bijvoorbeeld veel eenjarige en Italiaanse planten te vinden zijn.

Arnold:“Wij kopen al jaren bij een aantal voor ons bekende kwekers.

Dit doen wij direct zodat we de tussenhandel buitensluiten. Het voordeel is dat je een band met de kweker krijgt en dat je echte kwaliteit kan leveren waar je als bedrijf achterstaat.

Kijk, wij hebben ook geen poespas in onze kas, het gaat om planten en niet om stoelen. Met andere woorden, van planten weten we alles, tenminste een heleboel. Maar gaan we er nu andere artikelen bij verkopen dan gaat dat ten koste van onze expertise. Nu heb ik hier medewerkers

rondlopen die ook heel veel van planten en bloemen weten, dat wil ik zo houden, geen andere zaken in mijn bedrijf.” Ondertussen lopen de klanten af en aan. Het is ook een bedrijf waar je, als je er eenmaal geweest bent, terugkomt. De Os onderscheid zich zeer zeker van alle andere tuincentra in de regio door zeer gezonde planten te leveren van een met recht superkwaliteit. Het is geen iel wortelstel dat je in een pot tegenkomt. Nee, een gezonde bos wortels met veel nieuwe uitlopers eraan. De Os is een echte aanrader voor de tuinliefhebber. Maar wees er snel bij want vanaf 1 augustus tot 1 oktober is het bedrijf gesloten.

U vindt Tuincentrum De Os op de Purmerenderweg 42a in Zuidoostbeemster, telefoon 0299-681 252.

Het verschil kan bijna niet groter.

Zij tenger en ongeveer 1 meter zestig. Hij formaat Aneboda (populaire klerenkast van IKEA).

Wanneer zij met kleine pasjes naar de bespreekruimte dribbelt, volgt hij met grote zware stappen. Achter hem een kruising Staffordshire met de staart tussen de poten en de oren laag. Het belooft een opmerkelijk gedragsspreekuur te worden.

Ze steekt gelijk van wal: “Nou sinds hij dus weer terug is, is het al een paar keer fout gegaan. Maar het ergst was vorige week, toen heb hij hem echt gegrepen”. Ze praat nog even door en de verwarring bij mij wordt steeds groter. Wie kwam er terug en waar vandaan dan? En wie heeft wie nu gegrepen? Ik kijk nog eens goed naar de hond en Aneboda maar dat levert ook geen duidelijkheid op. Ik vraag het dus maar.

“Nou hij heb dus een tijdje uit huis gelogeerd, op staatskosten zeg maar, en toen is Macho heel beschermend naar mij geworden. En dat pikt hij niet en dan gaat het dus fout”.

Mijn verwarring blijft. Begrijp ik nou goed dat meneer een tijdje in de gevangenis heeft gezeten en dat hond Macho nu zijn vrouwtje beschermt tegen hem? Het blijkt te kloppen. Ik begin me nu langzaam ongemakkelijk te voelen, probeer me op het gesprek te concentreren maar mijn gedachten gaan overal heen. Waarvoor zou meneer dan vast hebben gezeten? Hij ziet er niet bepaald uit als een directeur van een woningbouwcorporatie die er met een paar ton vandoor is gegaan. Inbraak of diefstal misschien? Shit… als het maar geen geweld is, want dan zit ik hier dus lekker in m’n eentje met een anabole Aneboda en een bijterige Staffordshire.

Het valt mee. Meneer bleek nogal ‘groene vingers’ te hebben maar had pech want z’n wietplantage werd ontdekt en opgerold. Mijn bloeddruk zakt weer beetje bij beetje.

Later in het gesprek blijkt inderdaad dat de hond en meneer, vriendelijk gezegd, geen gelukkige combinatie zijn. Ze wantrouwen elkaar en dan volgt er regelmatig agressie van de een of de ander. Ik geef ze advies voor een betere omgang en we besluiten een aantal trainingen te doen met meneer en de hond.

Een paar dagen later gaat ’s avonds op het afgesproken trainingstijdstip de deur van de hondenschool open.

Mevrouw staat er alleen.

“Ik heb ‘m eruit gegooid, hoor”.

Ze ziet de verwarring bij mij.

“Nee, tuurlijk Macho niet. Die andere macho. Wat een mafkees. Kijk… ik ken mezelf nog wel verweren als het moet. Maar als ie niet met z’n poten van m’n hondje af ken blijve, dan rot ie maar lekker op”.

‘Retour IKEA’, denk ik. “Kom we gaan beginnen’, zeg ik.

WWW.HONDENSCHOOL-JOTTEM.NL

Beeld en tekst: Cor Koomen