Tiktoko de Oz - L. Frank Baum

Ĉapitro Dudek Kvar “Sendu ŝin kun Fajliloj al Ugabuo,” respondis Ozma.

“Ili fariĝis firmaj amikoj kaj mi estas certa ke apartigi ilin malfeliĉigus ilin.”

“Bone,” diris la Sorĉisto, kaj tute sen ĝeno aŭ mistero li faris magian riton kiu estis simpla kaj efika.

Sekve la sidantojn en la kaverno de la Reĝo de la Knomoj surprizis kaj mirigis la malapero de la Ugabuanoj el la ĉambro, kaj kun ili la Roza Princino.

Unue ili tute ne komprenis; sed baldaŭ Vilulo suspektis la veron, kaj, kredante ke nun Ozma interesiĝas pri la grupo li tiris el poŝo etan ilon kiun li tenis apud sia orelo.

Ozma, vidante tiun agon per sia Magia Bildo, tuj prenis similan ilon kiu estis sur apuda tablo kaj tenis ĝin apud sia propra orelo. La du iloj registris la samajn delikatajn sonvibrojn kaj konsistigis sendratan telefonon, inventitan de la Sorĉisto. Homoj apartigitaj per distanco tiel kapablis konversacii tute facile kaj tute sen konektanta drato. “Ĉu vi aŭdas min, Vilulo?” demandis Ozma.

“Jes, Via Moŝto,” li respondis.

“Mi resendis la Ugabuanojn al ilia propra valeto,” anoncis la Reganto de Oz, “do ne maltrankviliĝu pro ilia malapero.”

“Vi multe komplezis,” diris Vilulo. “Sed, Via Moŝto 253