Rinkitinko en Oz - L. Frank Baum

Rinkitinko en Oz invadantoj kaj la sitelo estis ankoraŭ ligita al la ĉeno kiu volviĝis ĉirkaŭ dika ligna vinĉo. Ingo prenis la krankon kaj komencis lasi la sitelon en la puton, kiam subite lin alarmis iom sufokita voĉo elkrianta: “Atentu, tie supre!”

La sono kaj la vortoj ŝajnis indiki ke la voĉo venis el la fundo de la puto, do Ingo subenrigardis. Nenio estis videbla, pro la mallumo.

“Kiu vi estas?” li kriis.

“Estas mi—Rinkitinko,” venis la respondo, kaj la fundo de la puto eĥis: “Tink-i-tink-i-tink!” fantomece. “Ĉu vi estas en la puto?” demandis la knabo, multe surprizite.

“Jes, kaj preskaŭ droninta. Mi enfalis dum mi forkuris de tiuj teruraj batalistoj, kaj ekde tiam mi staras en ĉi tiu malseka truo, kun la kapo tuj super la akvo. Estas bonfortune ke la puto ne estas pli profunda, ĉar se mia kapo estus sub la akvo, anstataŭ super ĝi—hu, hu, hu, kik, ik!—sub anstataŭ super, pensu—nu, tiuokaze mi ne parolus al vi nun!

Ha, hu, hi!” Kaj la puto morne eĥis: “Ha, hu, hi!” kio, kiel vi sendube komprenas, estis rido duone gaja 58