Rinkitinko en Oz - L. Frank Baum

Rinkitinko en Oz Ĉiuj rigardis por vidi el kie venis tiu voĉo, sed neniu povis diveni kiu sonigis la riproĉvortojn. La remantoj de la boato estis ĉiuj solenaj kaj silentaj kaj certe neniu sur la bordo parolis. Sed la vireto aspektis tute ne surprizita, eĉ ne ĉagrenita.

Reĝo Kitikuto nun alparolis la fremdulon, dirante ĝentile: “Vi estas tre bonvena en la Regno Pingario. Eble vi degnos surteriĝi kaj laŭoportune informi nin pri kiun ni honorate rajtas akcepti kiel gaston.”

“Dankon; mi faros tion,” respondis la malgranda dikulo, paŝante kvazaŭ anaso el sia loko en la boato kaj transirante, iom malfacile, sur la sablan plaĝon.

“Mi estas Reĝo Rinkitinko, el la Urbo Gilgado en la Regno Rinkitinko, kaj mi venis al Pingario por mem vidi la monarkon kiu sendas al mia urbo tiom da belaj perloj. Delonge mi deziras viziti ĉi tiun insulon; sekve, kiel mi jam diris, jen mi!”

“Min plezurigas bonvenigi vin,” diris Reĝo Kitikuto. “Sed kial Via Moŝto havas tiel malmulte da servistoj? Ĉu ne estas danĝere ke la Reĝo de grava lando longe veturas en unusola nefortika boato, kaj kun nur dudek servistoj?”

“Nu, supozeble,” respondis Reĝo Rinkitinko, 32