Romuald Mieczkowski
Na unikalnych płytach Lwowskogo tea-dżazu z 1940 roku, nagranych przez Sowietów – w cenie 7 rubli za sztukę, wydanych przez NKOM SSSR, niektóre z adnotacją obmiennyj fond – pradarze nie padleżit (fundusz wymiany, zabrania się sprzedaży) i na wspomnianym, wznowionym po 30 latach longplay’u, znalazły się też tango Zapomnienie – Zabwieńje (do słów Feliksa Ref-Rena; GRK 524, 10545 G-ł) w wykonaniu Alberta Harrisa (wł. Aaron Hekelman, zmarł w 1974 w USA), piosenkarza, ale też pianisty i kompozytora, który zasłynął z napisanej w 1944 Piosence o mojej Warszawie, wykonywanej przez Mieczysława Fogga. Po wojnie komponował muzykę do filmów i musicali, potem już w Ameryce. Był też foxtrot Pierwszy znak – Pierwyj znak (GRK 525, 10546 G-ł) Renaty Jarosiewicz, pseudonim Renata Bogdańska, pochodzącej z Ukrainy artystki rewiowej, później – Ireny Renaty Anders, żony generała Władysława Andersa (ur. 12 maja 1920 w Freudenthalu i zm. 29 listopada 2010 w Londynie, pochowana przy mężu na Cmentarzu na Monte Cassino). Takich płyt zapewne mogło być więcej, ale tyle udało mi się ich zweryfikować. I jeszcze ciekawostka z repertuaru pani Anders. Przy dzisiejszym odświeżaniu wszystkiego, co wileńskie i lwowskie, chciałbym przypomnieć, że zarówno jedne, jak i drugie takie piosenki śpiewała ta artystka, w tym nieznany zupełnie na Wileńszczyźnie Uśmiech Wilna z lat 50. – ze słowami Ref-Rena i muzyką Ryszarda Franka, z towarzyszeniem jego Orkiestry Tanecznej. Jest to historia …kartki z Wilna – miasta, jakiego już nie ma, ze słowami wtedy bardzo „niepoprawnymi politycznie”. Miałem szczęście, przyjemność i zaszczyt, poznać w roku 1991 panią Renatę Anders, a nawet Veronica Bell – pierwsza od prawej (niestety ucięta na w towarzystwie rówzdjęciu), obok Heleny Kitajewicz, Włady Majewskiej nież Ryszarda Kai Renaty Anders (Bogdańskiej) w żołnierskim chórze czorowskiego zjeść 75