Kunst Als Revalidatiemiddel programmaboekje

KUNST

ALS REVALIDATIEMIDDEL

EXPOSITIE VAN 20/12/21 TOT EN MET 23/12/21 13:00 UUR TOT 17:00 UUR MONO ROTTERDAM

HOE KAN KUNST MAKEN EN BEKIJKEN BIJDRAGEN AAN HET REVALIDATIEPROCES VAN IEMAND MET NIET-AANGEBOREN HERSENLETSEL?

PROGRAMMA BOEKJE

OVER DE TENTOONSTELLING. Welkom bij de tentoonstelling “Kunst als revalidatiemiddel”.

Tijdens deze tentoonstelling leer je meer over de werking van kunst op de hersenen en hoe het mensen met hersenletsel kan helpen tijdens hun revalidatieproces. Ook kom je te weten hoe je zelf kunt bijdragen aan dit vraagstuk.

De tentoonstelling bestaat uit de volgende onderdelen: Het programmaboekje Deze heb je nu in je hand. Hierin kun je alle informatie over de tentoonstelling terugvinden én het geeft je extra informatie over wat jij kan doen met hersenen en kunst!

Deze mag je ook meenemen om later terug te kijken.

De hersenpet met bijbehorende video Ben je klaar voor een interactieve ervaring? Zet dan (voorzichtig) de hersenpet op. Zorg dat de koptelefoon comfortabel over je oren heen zit. Speel de video af op de laptop voor je en ervaar zelf hoe het is om hersenletsel te hebben. Ontdek daarna de werking van kunst op de hersenen.

Let op: de video wordt afgeraden voor mensen met epilepsie, draaiduizeligheid en tinnitus.

De collectie Vind je het leuk om nog meer over het onderwerp te leren? Schuif een stoeltje op naar rechts en bekijk de collectie op de laptop voor je! Hier kun je luisteren naar gesprekken uit het zorgatelier, meekijken bij een kunstzinnige therapiesessie, kijken naar een interview met een revalidatiearts en nog veel meer! Wil je de collectie later nog eens bekijken? Scan de QR code achterop dit boekje!

pagina 1 | Kunst als revalidatiemiddel

INTRO VAN DE TENTOONSTELLINGMAKER. Het overkomt circa 140.000 mensen per jaar en toch weten we er vrij weinig vanaf; hersenletsel. In oktober 2019 werd ik zelf één van de 19.000 jongeren per jaar die nietaangeboren hersenletsel oploopt.

Een gebroken arm heelt weer, van een verkoudheid genees je en van een blauwe plek ga je ook niet dood.

Niet-aangeboren hersenletsel, daarintegen, is permanent. Omdat je geen nieuw hersenweefsel aan kan maken blijft de schade voor altijd aanwezig, ongeacht leeftijd, geslacht, geaardheid of afkomst. De (vaak onzichtbare) restverschijnselen verschillen per persoon en per letsel.

Iets wat aan de buitenkant niet zichtbaar is, is moeilijk te begrijpen. Al worden er veel onderzoeken naar gedaan, een kant-en-klare oplossing is er niet. Wat vaak volgt zijn lange revalidatietrajecten waarin men wordt geconfronteerd met zijn of haar 'nieuwe' hersenen, die vaak niet meer functioneren zoals voorheen. De kwaliteit van leven neemt hierdoor - vaak in perceptie - af.

Zelf heb ik ook deze ellenlange trajecten doorlopen, waarbij dag in dag uit verschillende specialisten, artsen en doktoren aan je voorbij komen.

De conclusie is altijd hetzelfde: dit is de situatie hoe die nu is, leer er maar mee leven.

Nu ben ik heel dankbaar voor alle zorg en hulp vanuit het ziekenhuis.

Maar met één ding ben ik het niet helemaal eens: leer er maar mee leven. Ermee 'leren leven' klinkt als opgeven, de strijdbijl begraven en achter de geraniums gaan zitten. Daar ben ik toch echt te jong voor, en daarom kijk ik ook naar andere vormen van revalidatie.

pagina 2 | Kunst als revalidatiemiddel

Hier is mijn vraagstuk uit gekomen, namelijk: hoe kan kunst maken en bekijken bijdragen aan het revalidatieproces van iemand met nietaangeboren hersenletsel?

Persoonlijk denk ik een heleboel. Door op bezoek te gaan bij een zorgatelier, revalidatiearts en therapeut, ben ik er achter gekomen hoeveel kunst en creativiteit betekent voor de hersenactiviteit. Ook al maak je geen nieuw weefsel aan, het kan je wel zelfvertrouwen teruggeven, nieuwe interesses doen ontdekken, vaardigheden opdoen en nog veel meer. Ontdek mijn visie en onderzoek verder op deze tentoonstelling!

OVER DE TENTOONSTELLINGMAKER. Danique Thijse studeert Creative Business aan de HU en volgt de minor Kunst- en Cultuurmanagement aan de WDKA te Rotterdam.

Zolang ze zich kan herinneren is ze altijd al geïnteresseerd geweest in kunst, geschiedenis en cultuur. Zelf tekent en schildert ze graag en bezoekt ze regelmatig een museum. Haar interesse ligt bij het gebruik van nieuwe technologieën in culturele instellingen, hoe een museum kan digitaliseren en hoe de educatieve functie van het museum (digitaal) versterkt kan worden.

In februari begint ze haar stage bij NEMO Science Museum, waar ze de afdeling Educatie & Onderzoek zal ondersteunen.

Contact daniquethijse@gmail.com LinkedIn: Danique Thijse

pagina 3 | Kunst als revalidatiemiddel

NU JIJ.

DIT IS EEN OPROEP AAN ALLE KUNSTENAARS, CREATIEVE MAKERS, PIONIERS, VRIJWILLIGERS EN ENTHOUSIASTEN. Er is nog een hoop te behalen betreft kunst en de werking op hersenen. Dit is jouw kans om hier een steentje aan bij te dragen!

Weten hoe?

LEES VERDER

pagina 4 | Kunst als revalidatiemiddel

COGNITIEVE FUNCTIES IN KUNST BETREKKEN. Hoe dan?

Zojuist heb je gekeken naar de werking van kunst op de hersenen.

Wellicht dat dit je heeft geïnspireerd voor een nieuw kunstwerk! Hier zijn een aantal voorbeelden van kunstenaars/instellingen die je voor gingen.

ChridenArt.com maakt zogenaamde ”brainwave art” door haar hersenactiviteit vast te leggen wanneer ze naar een bepaald muziekstuk luistert.

Greg Dunn schildert patronen van vertakte neuronen die hij door de microscoop ziet.

pagina 5 | Kunst als revalidatiemiddel

Een stroom van kleurrijke collageenvezels spreidt zich uit in dit beeld van een overbruggende ader (die zenuwweefsel afvoert), gemaakt door een team van de Katholieke Universiteit Leuven in België. Binnen de wirwar van structuren en vormen van de hersenen werden Kapeliotis en zijn collega's met name geïnspireerd door de vezel aan de linkerkant van het beeld, die verdacht veel op een paard lijkt.

“The Art of the Brain” is een tentoonstelling van foto’s en illustraties die de schoonheid van de hersenen viert door de ogen van onderzoekers en illustratoren.

pagina 6 | Kunst als revalidatiemiddel

BIJDRAGEN AAN HET REVALIDATIEPROCES VAN IEMAND MET NIET-AANGEBOREN HERSENLETSEL. Hoe dan?

Mensen met niet-aangeboren hersenletsel hebben baat bij het maken van kunst. Momenteel zijn er meerdere initiatieven waar jij als kunstenaar aan kunt bijdragen. Zo kun je bijvoorbeeld aan de slag gaan bij een zorgatelier bij jou in de buurt. Ook kun je ervoor kiezen om zelf een initiatief te beginnen. Ben jij bijvoorbeeld heel goed in mozaïeken? Denk er dan over na om een workshop mozaïek in elkaar te zetten en aan te bieden. Verdiep je dan ook in de zorg- en cultuursubsidies, want die zijn er genoeg!

Henk van Zorgatelier LAS is gek op mozaiek! Het helpt hem om zich mentaal een stukje sterker te voelen.

pagina 7 | Kunst als revalidatiemiddel

DE TENTOONSTELLING IN BEELD.

Mijn dank gaat uit naar alle docenten, gastsprekers en medestudenten van de Willem de Kooning Academie, Anouk en anderen van zorgatelier LAS, René ter Horst van Amstelring revalidatie, Vera Schepers van UMC Utrecht en alle anderen die op een manier bij dit project betrokken zijn geweest!

pagina 8 | Kunst als revalidatiemiddel

Scan mij voor de collectie