Aron Kok

‘Nadat ik werd gevraagd voor dit interview kwam ik er pas achter wat het AVK was’

Aron Kok speelt op de velden van ASC Nieuwland zijn allereerste AVK. De Hoevelaker voetbalt nu een jaar bij VOP en komt zodoende in aanraking met het grootste sportevenement van Amersfoort.

Pjotr Pos

Elk jaar is er een aantal spelers dat kennismaakt met het voetbalkampioenschap. Dat geldt ook voor de 25-jarige middenvelder. ,,Ik heb nog niet eerder meegedaan aan het AVK. Ik ben heel benieuwd naar hoe het zal zijn. Tot een aantal weken geleden wist ik niet eens wat het was. Ik hoorde dat ik voor dit interview werd gevraagd. Daarna kwam ik er pas achter wat het AVK nou echt was.’’

Zijn ploeggenoten hielpen Kok met wat achtergrondinformatie. ,,Ik had er geen gedachte bij. Ze legden me de afkorting AVK uit. Het is dus een onderlinge competitie. Bij één club en meerdere dagen. Ze zeiden dat het een groot evenement is in Amersfoort.’’

Zo werd het inhoudelijk steeds duidelijker voor de Hoevelaker. ,,Mijn teamgenoten vertelden ook verhalen over andere jaren. Dat het druk is, maar vooral ook leuk en gezellig.’’ ,,Ik speelde altijd bij SC Hoevelaken, in het dorp waar ik nog steeds woon. Daar heb ik de hele jeugd doorlopen en vervolgens zat ik zes seizoenen bij het tweede. Daar kennen we het AVK niet’’, zo legt de leerkrachtondersteuner op de basisschool uit.

Vorig jaar maakte de middenvelder de overstap naar sportpark Olympus. ,,Dat is mede gekomen door de coronastop. Jordi Vonder was het jaar ervoor van Hoevelaken 1 naar VOP gegaan. Wij zijn goede vrienden. Toen we alleen in kleine groepjes mochten trainen deden we daar bij Hoevelaken niets mee. Jordi nodigde me uit om mee te trainen. Dat beviel goed, waarna ik me heb overgeschreven.’’

Dat zijn niet de enige twee Hoevelakers in Vathorst. ,,Randy Gerritsen is halverwege het seizoen ook ingestroomd. Nu gaan we op dinsdag en donderdag met zijn drieën met de auto naar de club. Op zaterdag gaan we op de fiets. Er moet natuurlijk wel een biertje gedronken worden, haha.’’

Bij de vierdeklasser kan Kok terugkijken op een geslaagd eerste jaar. ,,Met een complete groep begonnen we goed aan de voorbereiding. We kregen vervolgens met steeds meer geblesseerden te maken. We kenden mede daardoor ook een stroeve seizoenstart. We speelden vaak gelijk en hadden veel positiewisselingen.’’

De strijd tegen degradatie bleef het hele seizoen spelen. ,,In de tweede seizoenhelft hebben we daar een draai aan gegeven. We kregen onze neuzen dezelfde kant op met als doel handhaving. Tot de een-na-laatste wedstrijd was het spannend, maar uiteindelijk zijn we wel met zes punten boven de streep geëindigd.’’

Hiermee blijft VOP in de klasse met veel Amersfoortse derby’s. ,,Die derby’s waren de leukste wedstrijden dit seizoen. Voor mijn gevoel is de strijd met De Posthoorn de grootste. Tussen deze twee clubs zijn de meeste overeenkomstige kennissen. Bij De Posthoorn uit was er ook een zanger, net als bij Cobu Boys. APWC had een DJ en bij ons was natuurlijk ook vaak groot feest. Je merkt dat de clubs er bij alle derby’s wat van proberen te maken. In mijn optiek is dat gedeelte niet naast, maar onderdeel van het voetbal.’’

Tegen wie wil je in de finale spelen?

,,Ik ben benieuwd of we zo ver gaan komen. We beginnen tegen Hoogland. Dat maakt het niet eenvoudig. Maar je weet het nooit. Als we verder komen wil ik graag tegen De Posthoorn spelen in de finale. Dat was de leukste tegenstander afgelopen jaar, dus dat zou een ontmoeting met extra glans zijn.’’

Amersfoorts Voetbalkampioenschap Pechvogel Jurriën Ebbes is geen man van glas

Jurriën Ebbes kende een uitermate ongelukkig jaar. Door verschillende blessures miste de 23-jarige centrale verdediger bijna alle wedstrijden van het seizoen. Dat terwijl hij net zeker was van een basisplek.

Pjotr Pos

Na vier competitiewedstrijden kreeg de Amersfoorter in de bekerwedstrijd tegen Zwaluwen een tik op zijn knie. ,,Ik had de volgende ochtend zoveel pijn dat ik niet meer kon opstaan. Het bleek een kruisbandblessure, maar de band was niet afgescheurd en hoefde niet geopereerd te worden.’’

Toch stond Ebbes maandenlang aan de kant. Die spieren om de kruisband heen moesten worden opgetraind, zodat de band niet alsnog zou afscheuren. ,,Na het herstel van mijn kruisband vloog m’n schouder uit de kom’’, baalde het kind van de club. ,,Dat gebeurde op de training in een duel met Laslo (Duister, red.). Tussendoor had ik net twee keer 90 minuten gespeeld met het tweede.’’

Dan zou je denken: dit is genoeg tegenslag. Maar daar bleef het niet bij. ,,Mijn schouder is vervolgens nog een aantal keer uit de kom gevlogen. Ook sukkelde ik weer met mijn enkel.’’

Die scheurde de jonge verdediger twee jaar geleden af en kon daardoor geen basisplaats afdwingen. ,,Ik speelde weer met het tweede. We waren al gedegradeerd en ik kreeg een enorm ranzige zaag op die enkel.’’

Door al die pech ging Ebbes twijfelen aan zichzelf. ,,Ligt het aan mij dat ik elke keer geblesseerd ben? Mensen zeggen dat ik van glas ben. Maar ook trainer Roger Lantinga van het tweede zei dat je er bij zo’n tackle niks aan kan doen. Ik wil niets liever dan voetballen.’’

De Amersfoorter hoopt dan ook op een beter jaar voor hem en zijn ploeg. ,,We begonnen goed door drie van de eerste vier wedstrijden te winnen. Daarna pakten we tot de winterstop geen punt meer.’’

Foto: Rodney Kersten

Na de winterstop verloren de geel-blauwen eerst nog van Theole, maar wonnen vervolgens vier wedstrijden op rij en bleven vervolgens de punten pakken. ,,Op een gegeven moment speelden we nergens meer om. Daarmee viel de motivatie weg en ging het seizoen uit als een nachtkaars.’’

Op naar volgend seizoen dus, waar als eerste het AVK op het programma staat. ,,de laatste editie ging voor ons niet zo goed. We verloren toen na penalty’s van CJVV in de tweede ronde. Dat was de eerste keer dat ik echt speelde.

Vroeger keek de verdediger al naar Hooglanderveen op het AVK. ,,Ik was er altijd bij. Sowieso bij elke competitie- en bekerwedstrijd van het eerste. Mijn vader deed veel voor de club en heeft in het bestuur gezeten. Hij nam me mee en daarom was ik van jongs af aan al fan.’’

Nu staat Ebbes zelf in de hoofdmacht van zíjn club. ,,Ik zat in de C1 toen ze kampioen werden in de derde klasse. Menno Bos speelde destijds al bij het eerste. Nu speelde ik samen met hem. Dat is heel gek om te beseffen.’’

Bos stopt ermee en door ook het vertrek van veel andere spelers is het tijd voor een nieuwe lichting bij Hooglanderveen. ,,We krijgen er nu een groep van zo’n acht spelers van de JO23-1 bij. Hopelijk vinden ze het een eer om in het eerste te spelen. Dat had ik namelijk ook.’’

Die overstap van de JO19-1 was voor de jongeling destijds niet zo makkelijk. ,,Dat dit jeugdteam erbij is gekomen is een goede zaak. Nu hebben ze één of twee jaar extra op een goed niveau gespeeld. Toen ik op mijn achttiende bij de selectie kwam dacht ik: ‘dat plekje centraal achterin ga ik wel veroveren’. Maar ik werd even goed met mijn neus op de feiten gedrukt, haha.’’

Tegen wie wil je in de finale spelen?

,,Persoonlijk ervaar ik altijd de meeste concurrentie met Nieuwland en Hoogland. In de jeugd werden we elk jaar één, twee en drie in de competitie. Vaak werden wij wel kampioen, haha. Van die tijd ken ik dus veel jongens. Een finale tegen Nieuwland is het leukste. In ontmoetingen met Nieuwland is er sowieso chaos op de club. We willen in elk geval de mond snoeren van de clubs die er tegenover ons makkelijk over denken omdat er een nieuw elftal staat.’’

Amersfoorts Voetbalkampioenschap KVVA wil zich laten zien op het AVK

Foto: Rodney Kersten

Wesley Walet keepte afgelopen jaar zijn eerste volledige seizoen in de hoofdmacht van KVVA. Of dat nog niet genoeg wedstrijden waren speelde de 18-jarige doelman daarnaast ook nog eens alle wedstrijden bij de JO23-1. De doelman is klaar om zich met de kampioen van de vierde klasse te laten zien aan de Amersfoortse voetbalfans op het AVK.

Pjotr Pos

De wit-zwarte formatie uit het Soesterkwartier beleefde een geweldig jaar. Dit deden ze door als een van de favorieten voor de titel, die naam waar te maken. ,,Aan het begin van het seizoen leefde het kampioenschap helemaal niet. We stonden niet bovenaan. Het gaat wel in je hoofd zitten als je steeds meer wedstrijden wint. We spraken er steeds meer over en zo begon het ook steeds meer te leven.’’

Drie wedstrijden voor het einde werd de schaal binnengesleept door met 2-7 bij SVMM te winnen. ,,Daarbij heerste met name opluchting, dat we ruim op tijd de zekerheid hadden.’’ ,,De kampioenswedstrijd was een mooie, ik viel zelf alleen wel uit bij 0-4’’, baalde Walet nog in eerste instantie. ,,Maar we hadden daarna een goed feestje in de kleedkamer en we werden meteen op de eigen club gehuldigd.’’

Kampioenschappen zijn schaars bij KVVA. ,,Het is precies twintig jaar geleden dat we voor het laatst zijn gepromoveerd’’, de jonge doelman was destijds nog niet eens geboren. ,,Dat zegt wel iets over hoe bijzonder dit is.’’

De Amersfoorter had een dubbele agenda afgelopen seizoen. Op sportpark De Dollardstraat speelde Walet vaak twee wedstrijden op één dag, voor zowel de hoofdmacht als het oudste jeugdteam. ,,Negen van de tien keer lukte het om beide wedstrijden te spelen. Als het niet werkte dan speelde ik met de JO23-1 en stond de tweede doelman onder de lat bij het eerste.’’

Zo haalde de doelman eigenlijk de wedstrijden in, die hij vorig jaar door corona niet kon spelen. ,,Bij het eerste heb ik uiteindelijk 21 keer gespeeld. Naast alle wedstrijden van de JO23-1, dat waren er geloof ik zo’n veertien.’’

Dat waren wel twee teams met twee verhalen. ,,De eerste seizoenhelft verliep niet zoals gehoopt. Vooral bij de JO23. Dat team is daarna ook niet meer in actie gekomen. Er waren te weinig spelers. Sommigen stroomden door naar het eerste, anderen konden alleen nog maar trainen.’’

Dat vond Walet jammer. ,,Ik zat in de F1 al met jongens waarmee ik ook in de JO23 speelde. Vanaf de D is dat team echt gevormd. We hebben een goede lichting waar het eerste hopelijk profijt van gaat krijgen. Achter dit jeugdteam hebben we ook een aantal jaar geen elftallen.’’

Die doorstroming moet zich uitbetalen door in eerste instantie handhaving in de derde klasse te behalen en uiteindelijk door bovenin mee te doen. ,,Komend seizoen wil ik me op dit hogere niveau laten zien. Daarna denk ik erover na om een stap te maken. Dan ben ik negentien jaar met twee volledige seizoenen als eerste elftaldoelman.’’

Als eerste staat het AVK op het programma. De jongeling kwam daar vroeger al bij kijken. ,,Als ik kon ging ik elk jaar. Dat deed ik dan met mijn vader. Hij speelde vroeger zelf bij VOP en APWC.’’

Verwachtingen van zijn eerste optreden heeft Walet nog niet. ,,Ik heb geen idee met wat voor teams iedereen voor de dag komt. Zelf zie ik het ook als gewoon lekker voetballen, een voorbereidingstoernooi.’’

Wel wil de derdeklasser zich tonen. ,,In het verleden was KVVA niet al te best. Mensen onderschatten daarom deze ploeg. Dus nu is het aan ons om te laten zien dat wij er ook staan.’’

Tegen wie wil je in de finale spelen?

,,In de finale wil ik tegen CJVV of Hooglanderveen spelen. CJVV werd net als ons kampioen, alleen werden zij dat ongeslagen. Het zou dus mooi zijn om ze te verslaan. Tegen Hoogland kunnen we niet in de finale spelen, we treffen ze mogelijk al in de tweede ronde. Als we Hoogland verslaan hebben we in elk geval onze naam wel weer gevestigd, haha.

06-55855456 www.roelfsema.nl

www.miss-monroe.nl