column
Moederskindje Een man die een column schrijft in een blad over moeders. U vindt dat wellicht wat raar. Maar zelf vind ik het helemaal niet zo vreemd. En vind ik het eigenlijk ook vanzelfsprekend dat ik op 12 mei een tvshow presenteer die zich helemaal richt op moeders. Ik doe dat voor Cordaid Memisa, op SBS. Tegen moedersterfte. En als eerbetoon aan mijn eigen moeder.
Sterke en gezonde moeders zijn onmisbaar
(zie pagina 5)
Mijn moeder en ik waren een team. Ik trad al jong op, vanaf mijn 12e. Zij was daar vaak bij. Of ik nu voor vier man in een Amsterdamse bar stond, of in de volle tv-studio’s van Aalsmeer, mijn moeder was er voor me. Ze was niet alleen mijn chauffeur, maar deed ook mijn visagie en naaide mijn kostuums. Eigenlijk was ze een soort Personal Assistant. En ik vond het volstrekt normaal dat ik steeds met haar aankwam. Ik dácht er niet eens aan dat dit misschien niet zo stoer zou zijn. Eenmaal volwassen ging ik in m’n eentje. Maar na afloop van een goed optreden of interview belde ik altijd direct mijn moeder. Met de zelfde opwinding waarmee ik vroeger naar huis rende als ik een mooi rapport had. Ze was trots op me. Op vakantie in Tenerife schoof ze de ansichtkaar ten zó uit het rek, om er mijn showfoto’s voor in de plaats te zetten. En als mijn vader me via de telefoon kritiek gaf op een tv-optreden, hoorde ik haar op de achtergrond roepen: ‘Jan, doe niet zo stom. Jochem deed het hartstikke goed!’ Tien jaar geleden is ze overleden. Ik kan niet meer bellen na een op treden. Ze zit niet langer op me te wachten. Maar ze heeft me goed afgeleverd. Ik treed op met dezelfde energie als toen ik 12 was. Ik vond het zo normaal en vanzelfsprekend dat mijn moeder er altijd voor me was. Nu weet ik dat het dat niet is. Het is een luxe. Eén die ik alle kinderen ter wereld gun.
Jochem van Gelder Tv-presentator, zanger en acteur
MM
3