NO ANO DE OTERO PEDRAYO
Galicia celebra neste ano o centenario do nacemento de don Ramón Otero Pedrayo. Tal conmemoración servirá para que a súa obra, e mesmo a súa vida, cheguen a ser amplamente coñecidas dentro e fóra da nosa terra. E non só coñecidas por un sector máis amplo de xente, nosa ou allea, senón coñecidas tamén con máis profundidade. Certamente que Galicia conta con varias figuras egrexias que, por gozaren da estimanza colectiva dos galegos e de patente prestixio para os alleos, teñen consagrado o rango de representativas do noso país. Entre elas, don Ramón ocupa un lugar sobranceiro. Pero tamén é certo que ese recoñecemento sempre ten o risco de se converter nun feito habitual, pasivamente aceptado, sen chegar a ser unha presenza que renace en cada un de nós a través do diálogo íntimo coa súa obra e da familiaridade moral cos valores que guiaron a súa vida. As conmemoracións teñen, xa que logo, o significado positivo de nos faceren revivir colectivamente esa dupla presenza da figura e da obra, que en casos como o de don Ramón é un excelente modo de profundizáremos na nosa propia vivencia de Galicia. Non debemos esquecer que, independentemente do simbolismo moral que lles outorga a adhesión estimativa do noso sentir colectivo, cada unha desas grandes figuras representa unha visión persoal, unha imaxe especial da realidade global de Galicia. Así, a Galicia de Rosalía, ou a de Pondal, ou a de Murguía, ou a de Castelao, ou a de Risco, ou a de Otero Pedrayo ou
77