Comunicacion_ok.QXD
10/12/04
11:06
Página 211
A COMUNICACIÓN EN GALICIA 2004
Observatorio de Neoloxía da Universidade de Vigo (Gómez Clemente e Rodríguez Guerra, 2003: 95-168). 2.1.1. Derivación A derivación a través dos distintos procedementos derivacionais (sufixación, prefixación e parasíntese) é, sen dúbida, o procedemento máis rendíbel nas novas formacións, como podemos ver deseguido. 2.1.1.1. Sufixación Os neoloxismos construídos por sufixación representan o máis importante dos procedementos derivativos, estamos pois ante o recurso máis produtivo de creación neolóxica en relación ao corpus que manexamos. A continuación faremos un breve repaso polos principais elementos sufixais que serven de base para a aparición de novas unidades neolóxicas mediante a unión aos diferentes radicais, tamén presentados. Cómpre termos en conta que a nosa análise exclúe formas propias de procedementos derivativos como son os diminutivos, aumentativos, superlativos e adverbios en -mente; tampouco incluídas nos dicionarios e que, polo tanto, configuran o corpus de exclusión. A categoría gramatical que abrangue o ámbito nominal é o principal representado, no que o número de substantivos é superior ao de adxectivos, seguido do ámbito verbal a unha gran distancia. I) A creación de substantivos Os neoloxismos formados por sufixación que ofrecen a categoría gramatical de substantivos aparecen representados nos nosos datos polos sufixos: -ción, -ismo, -dade, -mento, -ado, -ería, -azo e -ncia. O sufixo máis empregado para a formación de substantivos sobre bases verbais é -ción, que ten o significado de ‘acción ou efecto’ (acreditación [V, 14/03/03], atomización [V, 18/02/03], batasunización [V, 12/02/03], criminalización [V, 26/06/03], peonalización [ANT, 14/04/03], priorización [V, 28/05/03], ralentización [V, 18/02/03], rexionalización [V, 24/02/03], secuencialización [CC,15/04/03] xudialización [V,
211