Η καπιταλιστική κρίση και η επιστροφή του ιμπεριαλισμού
•
23
μικρή ελευθερία [αντί]λόγου, κτλ.
Στο μαγαζί Δ τώρα (ας το πούμε Κίνα), μπορείτε να αγοράσετε εργατική δύναμη για • 200 ευρώ/μήνα • ανύπαρκτη ασφάλιση • σύνταξη ποιος ξέρει πότε • σχεδόν ανύπαρκτα συνδικαλιστικά δικαιώματα • σχεδόν ανύπαρκτη ελευθερία [αντί]λόγου, εγγύηση από το κράτος ότι αν κινητοποιηθούν οι εργάτες θα τους καταστείλει, κτλ. Από πού θα «ψωνίζατε» εργατική δύναμη αν ήσασταν στη θέση του εργοδότη; Ίσως να δυσανασχετείτε που οι εργάτες παρουσιάζονται ως έμποροι – της εργατικής τους δύναμης. Και όμως, το μόνο πράγμα που έχει ο εργάτης σε ένα κόσμο «όπου όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται» είναι η εργατική του δύναμη. Και όσο η παραγωγή ελέγχεται από λίγους ανθρώπους (τους κεφαλαιοκράτες) αυτό θα συμβαίνει, δηλαδή οι εργάτες θα τους πουλούν την εργατική τους δύναμη, και αν ζητήσουν «πολλά λεφτά», οι αγοραστές θα φεύγουν αν δεν εμποδιστούν, και θα πηγαίνουν αλλού, όπου τους κάνουν καλύτερη τιμή. Παρατηρήστε λόγου χάρη στην Ελλάδα την κουβέντα για τη «γενιά των 700 ευρώ»...Είναι απογοητευτικό να βλέπει κανείς ότι όσο δίκιο και αν έχουν όσοι μιλούν για οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα της γενιάς αυτής και το πόσο λίγα είναι τα χρήματα που της αναλογούν, δυστυχώς βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος. Και ποιο είναι το δάσος; Το δάσος