Komunia Święta w stanie grzechu?

Wszyscy chyba wiemy, że z grzechem ciężkim na sumieniu Komunii przyjmować nie wolno. Byłby to grzech świętokradztwa. Czy jednak nie ma od tej zasady wyjątków?

Jest takie zdanie przypisywane świętemu papieżowi Piusowi X, mówiące, że „Komunia nie jest nagrodą dla doskonałych, tylko lekarstwem dla słabych”. Mówi ono o tym, że tzw. grzechy lekkie nie stanowią przeszkody w przystępowaniu do Komunii. Mało tego - właściwe, pobożne i gorliwe uczestnictwo we Mszy świętej, którego zwieńczeniem i dopełnieniem jest przyjęcie Najświętszego Sakramentu, gładzi grzechy powszednie.

Inaczej rzecz się ma z grzechami ciężkimi, czyli świadomie i dobrowolnie popełnionymi wykroczeniami w sprawach dotyczących poważnej materii. Z grzechem ciężkim na sumieniu do Komunii przystępować nie wolno. Wymaga on odpuszczenia w sakramencie pokuty i pojednania. Przystąpienie do Komunii z grzechem ciężkim na sumieniu jest świętokradztwem, czyli kolejnym ciężkim grzechem i tak to, co ma być lekarstwem, staje się dla nas trucizną. Apostoł Paweł ostrzegał Koryn an, że „kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej, ten wyrok sobie spożywa i pije”.

Kodeksie Prawa Kanonicznego stwierdza: „Kto ma świadomość grzechu ciężkiego, nie powinien bez sakramentalnej spowiedzi odprawiać mszy świętej ani przyjmować Komunii świętej”. Później jednak czytamy: „chyba że istnieje poważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania się. W takim jednak wypadku ma pamiętać o tym, że jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”. Czyli jednak można? Otóż tak. Jak widać prawodawca kościelny przewiduje sytuację, w którejś ktoś obarczony grzechem ciężkim znalazł się na Mszy i pragnie przystąpić do Komunii, ale nie ma możliwości wyspowiadania się i dopuszcza możliwość przyjęcia przez niego Eucharys i. żródło: h ps://pl.aleteia.org/2022/01/22/czy-mozna-przyjac-komunie-sw-w-stanie-grzechu-ciezkiego/

Oczywiście należy zadać pytanie, co to jest „poważna racja” i co to znaczy, że „nie ma sposobności wyspowiadania się”.

Najpoważniejszą racją, jaką zna Kościół jest „zbawienie dusz”. Jeśli wierny, mimo pozostawania w grzechu ciężkim, rozeznaje w sumieniu pragnienie przyjęcia Chrystusa w Najświętszym Sakramencie Eucharys i ze względu na zbawienne zjednoczenie z Nim (a nie na przykład ze względu na to, co pomyśli o nim sąsiadka w ławce obok lub matka, do której przyjechał na święta), to, nie mając sposobności się wyspowiadać, może przystąpić do Komunii.

Może to zrobić jedynie wówczas, gdy „nie ma sposobności wyspowiadania się” - gdy w konfesjonałach w kościele nie ma spowiedników; nie ma w pobliżu kapłana, którego można poprosić o spowiedź lub kapłan odmówi. Oczywiście pozostaje pytanie, czy wierny nie mógł wcześniej zatroszczyć się o spowiedź. Jeśli jednak sposobności nie ma, spełniony jest „warunek” umożliwiający przystąpienie do Komunii.

Najpierw jednak wierny „jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”. Czym jest „akt żalu doskonałego”? Nie o żal emocjonalny tu chodzi, ale o uznanie popełnionego zła, wyrzeknięcie się go aktem woli i postanowienie poprawy motywowane miłością do Boga, czyli pragnieniem zjednoczenia i trwania w jedności z Nim.

Szczery „zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”, oznacza, że wierny, powinien w miarę swoich możliwości w danym momencie już planować, gdzie i kiedy uda się do spowiedzi.

Oczywiście nie jest to rozwiązanie dostępne dla kogoś, kto wie (lub może przypuszczać), że przy spowiedzi z jakichś powodów nie otrzyma rozgrzeszenia. Nie jest to także „opcja” dla osób „ekskomunikowanych lub podlegających interdyktowi, po wymierzeniu lub deklaracji kary, jak również innych osób trwających z uporem w jawnym grzechu ciężkim”.

Christus Regnat -20/2023