Parafialnej.

8. Drodzy, niech nas nie zabraknie na nabożeństwach Majowych, które w naszym Sanktuarium są od poniedziałku do piątku o godz. 17.15, a w niedzielę po Mszy świętej wieczornej w kościele. W sobotę przy kapliczce o godz. 17.30.

9. Niebawem na drzwiach Sanktuarium, za wiedzą ks. Arcybiskupa oraz Pana Prezydenta pojawią tabliczki informujące, że zorganizowane grupy turystów chcąc zwiedzić nasze Sanktuarium, muszą najpierw to zgłosić. Tak jest w innych zabytkowych kościołach dlatego, że kościół ma swój rytm życia, którego nie mogą zakłócać nagłe wejścia dużych grup, np. podczas nabożeństw.

10. Zachęcamy do skorzystania z naszej parafialnej kawiarenki, która czynna jest w każdą niedzielę od godz. 9.00 do 14.00.

11. Gorąco zachęcamy do nabywania i czytania prasy katolickiej, jak nasza gazetka parafialna Christus Regnat, Niedziela, Gość czy dla dzieci Mały Gość.

12. Tym spośród Was Drodzy, którzy w tym tygodniu będziecie przeżywać imieniny bądź jubileusze, życzymy pokoju serc i Bożej radości.

13. Drodzy Parafianie i Goście, którzy duchowo lub materialnie wspieracie funkcjonowanie naszego Sanktuarium i nas kapłanów, niech wszystkim Wam Dobry Bóg obficie błogosławi.

ks. kan. Bogusław Gurgul - proboszcz pl. Kościelny 1, 72-600 Świnoujście, tel. 91 321 20 32, e-mail: kancelaria@sanktuarium.swinoujscie.pl

Biuro Parafialne czynne: wtorek i czwartek: 800 - 900 i 1830 - 1900

Konto bankowe Parafii: 67 1240 3914 1111 0000 3087 7108

Msze Święte:

- dni powszednie: 700, 730, 1700/1800*

- niedziele i święta: 700, 830, 1000, 1130, 1300, 1700

* od 1 kwietnia do 31 października Msza św. wieczorna o godz. 1800

Christus Regnat - 20/2023 oraz sobota: 1000 - 1200

• jako pasterz miał dużo czasu na czytanie żywotów świętych i innych pobożnych książek, czytania nauczył się sam od podróżnych

• oddawał się modlitwie i praktykom pokutnym

• wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych

• przełożeni chcieli go uczynić kapłanem, jednak on ubłagał aby tego nie czynili - chciał pozostać skromnym bratem zakonnym

• swoje uświęcenie widział w zjednoczeniu z Bogiem i sumiennym wypełnianiu obowiązków

• miał szczególną cześć dla Najświętszego Sakramentu

• miał dary kontemplacji, czytania w sercach i sumieniach oraz prorokowania

• tak mocno bronił prawdy o obecności Pana Jezusa w Eucharystii, że pewnego dnia omal nie został ukamienowany • ciężko zachorował i zmarł w dniu, który sam wcześniej przepowiedział

Paschalis Baylon Yubero (znany także jako Pascal Bailon, nazywany niekiedy Serafinem Eucharys i) urodził się w Torre Hermoza w Aragonii (północna Hiszpania) 16 maja 1540 r. Jego rodzice, Marcin Baylon i Elżbieta

Yubero, byli pobożnymi, drobnymi rolnikami. Nie stać ich było na kształcenie dzieci. Paschalis jako pasterz, najpierw trzody rodzinnej, a potem u obcych, miał wiele czasu na czytanie żywotów Świętych i innych pobożnych książek (sztuki czytania podobno nauczył się sam, prosząc o pomoc przygodnych podróżnych). Nie obserwowany przez nikogo, oddawał się modlitwie i praktykom pokutnym, aż do krwawych biczowań.

Kiedy miał 24 lata, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych (alkantarzystów, franciszkanów ściślejszej obserwancji), którzy mieli swój konwent w Montfort w pobliżu Walencji. Z powodu zaniedbanego wyglądu nie chciano go przyjąć do klasztoru. Jednak wkrótce po przyjęciu przełożeni przekonali się o jego zaletach i chcieli doprowadzić go do kapłaństwa. Paschalis jednak błagał, by mógł pozostać bratem zakonnym - i tak też się stało. Uświęcenie swoje widział w zjednoczeniu z Bogiem i w sumiennym wypełnianiu najniższych obowiązków w klasztorze. Najbardziej cenił sobie zajęcie fur ana. Dawało mu to bowiem wiele okazji do znoszenia przykrości, do upokorzeń, a równocześnie do pełnienia posługi wobec potrzebujących. Jego dewizą życiową były słowa: „Dla Boga i Zbawiciela potrzeba mieć serce dziecka, dla bliźniego serce matki, dla siebie - serce sędziego”.

Paschalis miał szczególną cześć dla Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W zamian za bezgraniczne oddanie Pan Bóg obdarzył go darem kontemplacji, czytania w sercach i sumieniach ludzkich oraz charyzmatem proroczym. Te właśnie nadprzyrodzone dary i zalety były przyczyną wezwania brata Paschalisa przez przełożonego generalnego do klasztoru w Paryżu. Długą drogę z Walencji do Paryża Paschalis odbył pieszo. We Francji panoszyli się wtedy hugenoci-kalwini. Zakonnik często prowadził z nimi dyskusje i odpowiadał na ich zarzuty. Ze szczególnym żarem bronił prawdy o realnej obecności Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. To ściągało na niego gniew jego przeciwników tak dalece, że pewnego dnia w pobliżu Orleanu rozjuszony tłum omalże go nie ukamienował (1576).

Po nieco dłuższym pobycie w klasztorze paryskim, gdzie budował wszystkich obserwancją zakonną, Paschalis został ponownie przeniesiony do klasztoru w okolice Walencji, w Hiszpanii. Tam ciężko zachorował. Zmarł

17 maja 1592 roku, w dniu, który sam przepowiedział. Dzień śmierci, tak jak i dzień jego urodzin, były uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Legenda głosi, że w czasie Mszy świętej pogrzebowej, odprawianej za spokój jego duszy, Paschalis miał dwa razy otworzyć oczy: w czasie podniesienia Hos i i kielicha, by po raz ostatni uczcić ukochanego Zbawiciela pod postaciami chleba i wina. Miała to być nagroda za to, że tak często i żarliwie przy każdej okazji uczestniczył w ofierze Mszy świętej i że często nawiedzał Pana Jezusa w mijanych kościołach.

Paschalis pozostawił po sobie około 20 niewielkich traktatów dogmatycznych i ascetycznych. Ich treść wskazuje, że napisał je nie prosty brat zakonny, prawie analfabeta, ale wytrawny teolog.

Tak liczne cuda działy się za wstawiennictwem sługi Bożego, że już w kilkanaście lat po śmierci doczekał się wyniesienia do chwały ołtarzy: 29 października 1618 r. Paweł V beatyfikował go, a Aleksander VIII wpisał go uroczyście do katalogu świętych 16 października 1690 r. W nagrodę za szczególne nabożeństwo do Eucharys i Leon XIII (tercjarz franciszkański) ogłosił w roku 1897 prostego brata zakonnego patronem stowarzyszeń i kongresów eucharystycznych. Patronuje też kucharzom i pasterzom oraz kobietom poszukującym męża (które proszą, zwłaszcza w Hiszpanii i we Włoszech, żeby był tak dobry i przystojny jak św. Paschalis).

Grób Paschalisa w Villareal (prowincja Castellón w Hiszpanii) został zbezczeszczony w czasie hiszpańskiej wojny domowej 1936-1939; relikwie spalono.

W ikonografii św. Paschalis przedstawiany jest w habicie lub jako pasterz, czasami z kijem pasterskim. Bywa ukazywany jako adorujący Chrystusa w monstrancji. Jego atrybutami są także krzyż, hos a, monstrancja.

O pokój w rodzinie

Boże, Sprawco pokoju i Stróżu miłosierdzia, zwróć swoje oczy na naszą rodzinę. Ty widzisz, Panie, jak jest poróżniona i jak wiele w niej niepokoju. Zmiłuj się nad nami i spraw, aby powrócił pokój do naszej rodziny, bo gdy Ty nam go nie udzielisz, nikt inny nie będzie mógł nas nim obdarzyć.

O Jezu, Królu Pokoju, wysłuchaj nas przez zasługi Twojej świętej Matki, Królowej Pokoju, i przez zasługi Twojej wiernej służebnicy, świętej Rity, którą ubogaciłeś tak wielkim miłosierdziem i dobrocią, że stała się aniołem pokoju niosąc go wszędzie tam, gdziekolwiek widziała niezgodę. Amen.

O uzdrowienie relacji w rodzinie

Duchu Święty, potrzebuję Twojej pomocy. Przyjdź do mnie i oświeć mnie.

Proszę Cię o uzdrowienie naszego życia rodzinnego. Pomóż nam przebaczyć sobie wszystko, co nas zabolało. Zobacz nasze rany i ulecz je. Uwolnij nas od przykrych uczuć i niedobrych doświadczeń. Pomóż nam Duchu Święty, otwierać się na siebie nawzajem. Naucz nas akceptować siebie takimi, jakimi jesteśmy. Przytul całą moją rodzinę do Bożego Serca. Przynieś nam wszystkim wewnętrzne ukojenie. Ogarnij nas swoją nieskończoną miłością. Prowadź nas drogą zgody, zrozumienia i przebaczenia. Amen.