leven als ambtenaar op Cultuur en directeur van Brakke Grond als in zijn vele engagementen op het plaatselijk vlak. Guido is altijd dicht bij de Chiro gebleven. Hij was aanwezig op de vele verwezenlijkingen en manifestaties, bleef de leidingsbladen lezen en was ook nog nadrukkelijk actief. Zo denken we met ontroering aan Chiro Zingt, zijn allerlaatste zangstonde die plaatshad op 4 oktober van vorig jaar in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk op Antwerpen Linkeroever. Daar dirigeerde Guido voor 600 oud-strijders van de Chiro, met zoveel schwung, kunde, gedrevenheid en liefde de oudere liederenschat, die hij het erfgoed van de Chiro noemde. Zo herlas ik in tranen zijn allerlaatste artikel dat hij schreef in het meinummer van Buitenband ter gelegenheid van 50 jaar Top 64, waarin hij de betekenis van die onvergetelijke gebeurtenis analyseerde. En zo verliezen wij een van de bezielers en sterkhouders van het Netwerk Vrienden van de Chiro – door velen nog onvoldoende gekend – maar waarvoor hij de eerste ijveraar was. Mocht hij hier en nu spreektijd krijgen, hij zou ons oproepen om als één blok achter de Chiro te blijven staan. Buitenband zijn, weet je.
Hij zou ons overtuigen dat Chiro nog altijd antwoord is op vele samenlevingsproblemen van vandaag. De laatste maanden van zijn leven wou hij bij zijn vrienden zijn. In bondige mails hield hij ons op de hoogte van de evolutie van zijn ziekte. Maakte ons deelgenoot van het verloop ervan. Nodigde uit voor een laatste gesprek. Wilde afscheid nemen van degenen die hem zo nabij waren. Hen zien, voelen, raken, omhelzen voor het laatst en voor eeuwig. Griet, Lies, Linde en Eva: wij van de Chiro, wij hielden van Guido – uw man, uw vader – en wij hadden hem zo graag. Blijheid, Kranigheid, Kameraadschap – hij had het allemaal. Guido: gij zijt zegen, troost en lach. Nu je aankomt bij de vele Chirovrienden die je zijn voorgegaan, vermoed ik dat het er leutig aan toe zal gaan wanneer je hen ‘I’ve Got A Joy In My Heart’ zingen doet ... Doe hen van ons allen hier de groeten. In naam van de Chiro van vroeger en nu: dank, Guido! 30 augustus 2014 Jan Van den Audenaerde
IN MEMORIAM FLOR PAEPS Op 2 november 2014 overleed op 81-jarige leeftijd Flor Paeps. Hij was verbondsproost van verbond Brussel, van eind de jaren zestig tot midden de jaren zeventig. Hij was in die jaren ook leraar aan het SintJozefscollege in Sint-Piets-Woluwe. Vanaf 1973 werkte hij als parochiepriester in Ukkel en hij was van 1981 tot 2003 pastoor van de parochie van Sint-Job in Ukkel. Flor Paeps was een uiterst minzaam en bedachtzaam man. ”In het samenzijn met anderen vond je diepe vreugd”, zo staat op zijn gedachtenisprentje. Zo hebben we hem ook ervaren in de tijd dat hij Chiroproost was van het verbond Brussel. Bedankt, Flor.
19