Zomernacht

dat ze terug zou zijn in een wereld waar onverwachte dingen gebeurden.

Wie had ooit kunnen denken dat ze hier terecht zou komen, op Pine Island? De enige plek op aarde waar ze niet wilde zijn.

Ze maakte de slaapbank op en kroop toen tussen de zachtste lakens die ze ooit had gevoeld. Bleek licht van een straatlantaarn scheen in de donkere kamer naar binnen. Ze deed haar ogen dicht en probeerde krampachtig in slaap te vallen, maar het was zo stil dat ze had kunnen zweren dat de foto van Grace ademhaalde.

Jarenlang had ze iedere gedachte aan haar dochter meedogenloos de kop ingedrukt. Ze liep weg als Tamica over Grace begon en draaide zich om als er op tv beelden te zien waren van meisjes die zich in de uitgestoken armen van hun moeders stortten. Ze had zichzelf voorgehouden dat Grace het soort leven verdiende dat Lexi haar niet kon bieden.

Maar nu, in het donker, met de foto naast zich, voelde ze die vastberadenheid verslappen.

Ze sliep onrustig en droomde dromen die ze maar beter meteen weer kon vergeten. Uiteindelijk, om zes uur, gooide ze de dekens van zich af. Op blote voeten liep ze naar de badkamer, waar ze tot haar verbazing een douche aantrof. Ze ging voor het eerst sinds jaren in haar eentje onder de douche en droogde zich af met een zachte witte handdoek.

De spiegel liet haar een puntig en smal gezicht zien, als van een verdronken rat, omlijst door springerige zwarte krullen. Nadat ze haar haar had drooggewreven, trok ze de rechtszaalkleren aan, iets anders had ze niet, en ging op zoek naar een ontbijt, dat ze vond in een plaatselijk eetcafĂŠ.

De foto in haar handtas bleef maar ademhalen. Soms hoorde ze gegiechel en dan dacht ze, tegen beter weten in, dat het uit haar tas kwam.

Na het ontbijt liep ze Main Street in en vond ze een kringloopwinkel die net openging. Ze gebruikte zeven dollar om een tweedehands bermuda te kopen, plus een blauw T-shirt met een libelle 306