De socialite en de city 1-320:Opmaak 1
23-08-2012
11:25
Pagina 13
brede, witte glimlach gekruld, maar zijn ogen stonden ernstig en bedachtzaam. Ik vond Claude om allerlei redenen aardig, maar vooral omdat hij altijd Starlight-mintsnoepjes voor me in zijn zak had. Als we met zijn allen in de auto zaten en mijn moeder was toevallig met andere dingen bezig, wat meestal het geval was, dan stak Claude zijn arm naar achteren en legde hij een muntsnoepje in mijn open handpalm – een geheimpje van ons tweeën. Ik was zo gek op die muntsnoepjes dat mijn moeder me wel eens betrapte als ik er op meer dan een tegelijk sabbelde en er kleine, rode straaltjes langs mijn mond liepen. ‘Tjonge, New York, hè, miss Minty?’ ‘Ja, Claude,’ zei ik gebiedend. Ik kruiste mijn enkels zoals in me was gedrild vanaf het moment dat ik rechtop kon zitten. ‘Wat gaat u daar doen?’ ‘Snoep eten,’ antwoordde ik. ‘En mammie gaat winkelen.’ Claude moest lachen. Vanaf het plekje op de achterbank kon ik de voorkant van het huis niet zien, maar ik hoorde de hoge, zangerige, zuidelijke stem van mijn moeder over het tuinpad. ‘En ik wil niet dat dat kind alleen maar Fruit Loops als avondeten krijgt, Gharland. Hoor je me?’ ‘Darby, lieverd,’ ging ze verder tegen mijn zusje. ‘Jij mag volgende keer mee. Jij gaat het heel gezellig hebben met pappie.’ Darby was zes en nog iets te jong om te begrijpen wat ze ging missen, maar ze stelde zich toch flink aan. Ik keek langs Claudes stoel naar mijn vader die een wriemelende Darby in zijn armen had. 13