SCHWARZBUCHES DER BESATZUNG
νια διεξήχθη στη Γερµανία µια δηµόσια συζήτηση για τη Wehrmacht. Αυτό βέβαια έγινε αργά, αλλά νοµίζω ότι ποτέ δεν είναι αργά. Στις µεγαλύτερες πόλεις της Γερµανίας περιόδευσε η έκθεση µε τον τίτλο Εξολοθρευτικός πόλεµος, Εγκλήµατα της Wehrmacht από το 1941 έως το 1944. Στον πρόλογο αυτής της έκθεσης αναφέρονται τα εξής: Το 1945, µόλις που είχε νικηθεί η ναζιστική Γερµανία, άρχισαν οι πρώην στρατηγοί µε την κατασκευή ενός µύθου – του µύθου της καθαρής Wehrmacht. Η οµάδα αυτή, έτσι λέγεται, είχε κρατήσει τις αποστάσεις της από τον Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς, είχε µε ευπρέπεια και αξιοπρέπεια εκπληρώσει το στρατιωτικό της καθήκον και είχε πληροφορηθεί τις φρικαλεότητες των οµάδων κινητοποίησης του Himmler πολύ-πολύ αργότερα. Αυτός ο ισχυρισµός, ο οποίος απάλλαξε εκατοµµύρια Γερµανούς και Αυστριακούς πρώην στρατιώτες, καθορίζει ως σήµερα την κοινή γνώµη. Το 1995, πενήντα χρόνια αργότερα, έφθασε το πλήρωµα του χρόνου, να αποχαιρετήσουµε οριστικά αυτό το ψέµα και ν’ αποδεχτούµε την πραγµατικότητα ενός µεγάλου εγκλήµατος: Η Wehrmacht δεν διεξήγαγε απ’ το 1941 ως το 1945 στα Βαλκάνια και στη Σοβιετική Ένωση ένα φυσιολογικό πόλεµο, αλλά έναν εξολοθρευτικό πόλεµο εναντίον των Εβραίων, των αιχµαλώτων πολέµου και του άµαχου πληθυσµού, µε εκατοµµύρια θύµατα. Η γερµανική στρατιωτική ιστορία έχει συνεισφέρει κατά πολύ σ’ αυτή τη σαφή πληροφόρηση αυτής της κατάστασης, αρνιέται όµως να οµολογήσει ότι η Wehrmacht συµµετείχε σ’ αυτά τα εγκλήµατα ενεργά και ως σύνολο. 16. Μια θλιβερή επιβεβαίωση αυτού υπάρχει σε µια επιστολή, την οποία έγραψε η γερµα-
Meinung. 1995, fünfzig Jahre später, ist es an der Zeit, sich von dieser Lüge endgültig zu verabschieden und die Realität eines großen Verbrechens zu akzeptieren: Die Wehrmacht führte 1941 bis 1944 auf dem Balkan und in der Sowietunion keinen «normalen Krieg», sondern einen Vernichtungskrieg gegen Juden, Kriegsgefangene und Zivilbevölkerung, dem Millionen zum Opfer fielen. Die deutsche Militärgeschichtsschreibung hat zwar viel zur Aufklärung dieses Tatbestandes beigetragen, sei weigert sich aber einzugestehen, dass die Wehmacht an all diesen Verbrechen aktiv und als Gesamtorganisation beteiligt war. Zitat Ende 16. Eine traurige Bestätigung finden diese Worte in einem Schreiben, das die Deutsche Botschaft Athen am 23. Januar 1995 an ein Opfer von Distomo geschrieben hat. Es heißt: Nach Auffassung der Bundesregierung sind Vergeltungsaktionen wie gegen das Dorf Distomo nicht als NS- Tat zu definieren, deren Opfer wegen ihrer Rasse, ihrer Religion oder ausdrücklicher Antihaltung geschädigt worden sind, sonder als Maßnahme im Rahmen der Kriegführung, denn sie stellten Reaktionen auf Partisanenangriffe dar. Zitat Ende. 17. Das ist bis heute die offizielle Haltung der Bundesregierung Deutschlands. Das beschämt mich, macht mich wütend, manchmal ratlos, ich hoffe nie resignierend. Statt vieler Worte möchte ich dem zitierten Bescheid der Athener Botschaft von 1995 den Befehl zur Bekämpfung von Partisanen und Partisanenverdächtigen gegenüberstellen. (erteilt vom Oberkommando der Wehrmacht am 16.12.1942). «Der Feind setzt im Bandenkampf fanatische, kommunistisch geschulte Kämpfer ein,
41