άλλοι ναοί στα βουνά και στις δυτικές ακρογιαλιές ίσως να είχαν δώσει βάση για κάποια τοπική παράδοση ότι τα Σφακιά (η επαρχία, όχι το χωριό) είχαν εκατό εκκλησιές. Επίσης, η επαρχία των Σφακίων εκείνη την εποχή ήταν πιο επεκταµένη και συµπεριλάµβανε µέρος των σηµερινών επαρχιών Σελίνου, Αποκορώνου και Αγίου Βασιλείου.
Μια άλλη θεωρία είναι ότι ο µπάρµπα- Μπαντζελιός σαν καλός ριµαδόρος που ήταν, χρησιµοποίησε τον αριθµό εκατό «ποιητική αδεία», (µε ποιητική άδεια) δηλαδή µε την ελευθερία που παρέχεται στον ποιητικό λόγο, ή στον ποιητή, για να τονίσει το µήνυµά του, τη φήµη και τη δόξα των Σφακίων. Ο αριθµός εκατό έχει χρησιµοποιηθεί ανά τους αιώνες από ποιητές, στιχουργούς και από τον απλό λαό όταν θέλουν να εκφράσουν κάτι το µεγάλο, το σπουδαίο, το ασύγκριτο.
Ο Όµηρος στην Ιλιάδα αποκαλεί "Εκατόµπολιν” την αρχαία Κρήτη, ότι είχε εκατό πόλεις. «`Αλλοι θ’οι Κρήτην εκατόµπολιν αµφενέµοντο…» (Β’ 649). Αυτός είναι απλώς ένας χαρακτηρισµός για την Κρήτη ως ένα µεγάλο και σπουδαίο νησί µε πολλές πόλεις. Αργότερα, στην Οδύσσεια, ο Όµηρος µας λέει ότι η Κρήτη είχε ενενήντα πόλεις «έν δ' άνθρωποι πολλοί απειρέσιοι, και εννήκοντα πόληες» (Τ’ 174). Ιστορικές µελέτες σήµερα µας λέγουν ότι οι οικισµοί της αρχαίας Κρήτης ήσαν περισσότεροι από εκατό, ο ακριβής αριθµός εξαρτάται από την χρονολογία της εποχής καθώς και της µελέτης. Οπότε το εκατό του Οµήρου ήταν ένα παράδειγµα αρχαίας χρήσης «ποιητικής αδείας». Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγµατα χρήσης του εκατό «ποιητική αδεία».
Ο ποιητής του Ερωτόκριτου λέει:22
Γρικήσετε του έρωτα θαµάσµατα τά κάνει, κ’ εισέ θανάτους εκατό, όσ’ αγαπούν, τσι βάνει.
Και ο Ψαραντώνης τραγουδάει για τα «Εκατό δυο αρχοντόπουλα»:
Εκατό δυο αρχοντόπουλα µια λυγερή αγαπούσαν ενιούς-ενιούς τ' άλλου ετάσετο η βεργολυγερή µια νύχτα µια ηµέρα τα εκατό και δυο µα εκείνα παρακούσασι και ήρθαν ούλα αντάµα τα αρχοντόπουλα και ήρθαν ούλα αντάµα τα εκατό και δυο.
Ξανθουδίδου, Σ.Α. Ερωτόκριτος, Τοµος 1, Α' Ενότητα, στοίχοι 583-584, Ηρακλειο, 1915
22
101