Internasjonale klimaforhandlingar i ein historisk kontekst Brundtland-kommisjonen la i 1987 fram sluttrapporten Vår felles framtid, med eit bodskap om at verdssamfunnet må gjere det som krevjast for å at behova til dagens generasjon vert dekka på ein slik måte at dette svekkar muligheitene til komande generasjonar7. Stadig sprikande interesser mellom rike og fattige land, samt at fleire fattige land ønskte eit sterkare fokus på utviklingsaspekt heller enn berre miljørelaterte konsekvensar av klimaendringane8, var sterke drivarar bak arrangeringa av FN-toppmøtet i Rio de Ei institusjonalisering av miljøvernet førte til at Stockholm-konferansen blei arrangert i Janeiro i 1992, og vedtaka gjort der. 1972. FN-konferansen sirkla seg i liten grad inn på klimautfordringa, men eit samarbeid Klimakonvensjonen (UNFCCC) var eit av møtets resultat. Målet er ei stabilisering i for vidare fokus vart etablert. Ut frå dette konsentrasjonen av drivhusgassar i atmosarbeidet vaks FNs miljøprogram fram, som saman med Verdas meteorologiorganisasjon færen på eit nivå som vil forhindre farleg i 1988 oppretta FNs klimapanel (IPCC) for å menneskeskapt påverknad av klimasystedrive fram informasjon om årsaka til klima- met. Ulike land skal her bidra på bakgrunn av prinsippet om felles, men differensiert endringane. Dette gjer panelet gjennom å ansvar9, altså erkjenner ein at land har vurdere allereie eksisterande vitskapelege tekstar. FNs klimapanel konkluderar i 1990 ulikt historisk ansvar og ulik økonomisk muligheit til å bidra. Ut av dette prinsipmed at menneskeskapte utslepp er ein pet vaks Kyoto-protokollen fram, som gir medverkande årsak til endringane i klimarike land målbare utsleppsforpliktingar. systemet verda ser6.
Teoriane kring drivhuseffekten, samanhengen mellom mengde karbondioksid i atmosfæren og endringar i overflatetemperatur på landjorda, er ikkje ny. Svante Arrhenius lanserte denne modellen allereie i 1896.5 Gjennom studiar gjort av Charles Keeling på Hawaii blei det frå starten av 1960-åra forsøkt påvist ein stigande trend i karbondioksid i atmosfæren, og gjort forsøk på å sjå denne auken i lys av forbrenning av fossile brennstoff.
8
Første periode med forpliktingar strekk seg frå 2008 til utgangen av 2012. Protokollen er kritisert for at sanksjonsmuligheitene ikkje er effektive nok, at forpliktingane er for fleksible og lagt på feil grunnlag, og at deltakinga ikkje er brei nok10. Dette ser ein også ved at fleire land, også Noreg, tek lett på forpliktingane og ikkje vil innfri krava gjennom kutt heime. Likevel er det den mest bindande avtala vi til no har, og den set klare krav til kva ein forventar av rike land. Sidan partskonferansen på Bali, desember 2007, har det pågått forhandlingar om korleis avtalesettet som skal tre i kraft frå 2013 skal sjå ut. Mandatet er å utarbeide nye forpliktingar under Kyoto-protokollen, samt å lage ei breiare avtale under Klimakonvensjonen, som mellom anna går inn på utsleppsbremsande tiltak i utviklingsland, klimatilpassing og finansiering av klimatiltak. Den vitskaplege bakgrunnen for forhandlingane er FNs klimapanels fjerde hovudrapport frå 2007. Her vert togradersscenarioet