ประวัติหลวงปู่ดู่

๓๗ “พ” พานของหลวงพอ

หลวงพอเคยปรารภธรรมกับผเู ขียนวา “ถาแกเขียนตัว พ พาน ไดเมือ่ ไร นัน่ แหละจึงจะดี” ผเู ขียนถามทานวา “เปนอยางไรครับ พ พาน” ทานตอบวา “ก็ตวั พอ นะซี ” คนเราจะมีชวี ติ อยใู นโลก ไมจำเปนตองร่ำรวย มีฐานะแลว จึงจะมีความสุข มีคนทีล่ ำบากอีกมาก แตเขารจู กั วาอะไรคือสิง่ ที่ พอตัว ก็สามารถอยอู ยางเปนสุขได นีก่ อ็ ยทู คี่ นเรา รจู กั คำวา “พอ” หรือไม รจู กั “พอ” ก็จะ มีแตความสุข ไมรจู กั “พอ” ถึงแมจะร่ำรวย มีเกียรติ ตำแหนง ใหญโต มันก็ไมมคี วามสุขไดเหมือนกัน คนทีม่ เี งิน ก็ยงิ่ อยากมีเงินเพิม่ ขึน้ อีก คนทีท่ ำงาน ก็อยากกินตำแหนงสูงขึน้ มีสงิ่ ใดก็เปนทุกขเพราะสิง่ นัน้ ไมมที สี่ นิ้ สุด

74