Dagboek van een teammanager

Dagboek van een teammanager

2017

In december 2016 hebben alle managers met hun team concreet gemaakt wat hun rol is voor dit moment, in deze teamfase, om de doelstellingen zoals in ‘ruimte en vertrouwen’ gesteld te realiseren.

Bovenstaande scrum op organisatieniveau is gerealiseerd naar aanleiding van een ambassadeursbijeenkomst. Er is behoefte aan duidelijkheid over de rol van teammanager.

De teammanagers en coördinatoren is gevraagd om een voorbeeld te beschrijven waarin beschreven staat op welke manier doelstellingen gerealiseerd worden, welke acties er zijn uitgezet en uitgevoerd om te werken vanuit “de bedoeling”, Deze voorbeelden vormen het ‘dagboek van een teammanager’. Verhalen vol energie en inspiratie, veel leesplezier!

De verhalen zijn geschreven door teammanagers en coördinatoren van Careander

Iedereen kent ze wel: CliĂŤnten die goed gedijen in bepaald ritme en patroon. Wijk je daar zomaar vanaf, dan hoor je dat direct terug. In vriendelijke bewoordingen. Maar vaak genoeg ook door minder milde uitingen ;-) Als professionals in de zorg hebben wij ook zo ons eigen ritme. En soms verandert dat ritme.

Voor mij was dat toen halverwege het afgelopen jaar mijn werkplek en functie veranderde.

Was ik eerst teamleider binnen de dagbesteding, nu mocht ik aan de slag als teammanager van een woonlocatie. Een prachtig uitdaging die ik graag aanging, maar dat ik mijn vertrouwde werkplek en functie moest loslaten voelde ook wel oncomfortabel aan. Mijn opgedane kennis binnen de dagbesteding en het sociaal domein: wat heb ik daar binnen wonen nog aan? En hoe ga ik mijn rol als teammanager invullen zodat het team meer zelforganiserend gaat werken met als gevolg: meer regie voor de bewoners? Mijn automatische piloot stond wel even uit, zeg maar.

Ik was natuurlijk niet de enige voor wie de vaste structuur doorbroken werd. Ook mijn nieuwe team werd geconfronteerd met een nieuw gezicht met een andere stijl. En niet te vergeten de nieuwe koers van de organisatie die nu steeds concreter ging worden voor hen.

Nu we ruim een half jaar verder zijn ga ik geen 'eind goed-al goed' verhaal verkopen. We zitten inmiddels nog middenin dit veranderingsproces waar iedereen zijn/ haar rol nog aan het ontdekken is. Maar een paar van de 'highlights' die mij erg hebben geholpen om mijn rol te vinden wil ik wel graag delen. Wie weet kan een ander die -net als ik- uit z'n ritme is gehaald daar ook wat mee!de bedoeling is de baas! Als de bedoeling helder is, durf ik vertrouwde kaders die dat in de weg staan los te laten en moedig ik mijn team aan hetzelfde te doen. Het is dus van groot belang om met elkaar duidelijk te krijgen wat de bedoeling is.

-

-

dat ik inhoudelijk lang niet alles weet van mijn locatie ben ik gaan zien als een voordeel. Door iets niet te weten kan ik mijn team ruimte geven om zelf in beweging te komen. Om oplossingen te zoeken, samen met cliĂŤnten, verwanten en collega's.

'Deel je oplossing en je krijgt 100 problemen terug; deel je probleem en je krijgt 100 oplossingen terug.' Deze uitspraak hoorde ik laatst op een training en sprak mij wel aan. Soms kan het echt zo simpel zijn!

Erken dat je met elkaar in een veranderingsproces zit waarin je op een andere manier wilt gaan leren werken. Dat is niet zomaar iets! Het kan ook inhouden: soms bewust vertraging inbouwen om iets goed te 'doorleven' zodat je een goede basis bouwt. En: Je niet gek te laten maken door andere teams die schijnbaar al 'veel verder' zijn.

Het oncomfortabele gevoel van 'uit m'n ritme gehaald zijn' heeft steeds meer plaats gemaakt voor een nieuw gevoel. Ik denk dat het zich het beste laat omschrijven als 'vertrouwen'. Vertrouwen in mijn team en mijn rol als teammanager.

Ruth Kuiper, t Anker

Vertrouwen geeft ruimte om verantwoordelijkheid te nemen Het samenstellen van een teamplan heb ik gebruikt als middel om terug te gaan naar de bedoeling. Zelf organiserend is een van de veel genoemde termen het afgelopen jaar. Hoe ingewikkeld of hoe eenvoudig kan het zijn?

Een zelf organiserend team heeft verantwoordelijkheid nodig. Verantwoordelijkheid kun je nemen wanneer de ruimte geboden wordt en vertrouwen aanwezig is.

Ik ken het team van De Schutse niet zo lang, maar heb wel ontdekt dat zij verantwoordelijkheid willen nemen voor de zaken waar zij invloed op uit kunnen oefenen.

Dat was voor mij als teammanager de uitdaging om met het team in gesprek te gaan over het samenstellen van het teamplan. In het gesprek aangegeven en uitgelegd dat er een teamplan gemaakt wordt door elke locatie aan de hand van een aantal thema’s. Hiervoor heb ik de presentatie vaan Bert Brouwer uitgereikt.

Aan de hand van de thema’s ontdekte ik dat er binnen de schutse al veel gebeurt. Samen hebben wij gesproken wat er nodig is om een plan levend te houden. Conclusie is: ruimte bieden voor eigen inbreng waar eigen verantwoordelijkheid voor genomen kan worden. Dat resulteerde in het verdelen van de thema’s onder de medewerkers van de Schutse. Hiermee dekt de vlag (teamplan) de lading(van het hele team).

Marcel de Vente, Schutse

Bij mijn start op de Schuilplaats constateerde ik een ondeugdelijke schommel.

Wat te doen want een cliënt heeft deze schommel die buiten gesitueerd is nodig om zijn frustratie peil naar beneden te werken /schommelen. Regels protocollen en wat is de bedoeling? Na heen weer gevraag bij de begeleiders kwamen we tot de conclusie dat de schommel niet gemist kan worden.

Dan maar een actie om hem veiliger te maken in zover dit mogelijk was. Deze actie is uitgevoerd en we kunnen de schommel blijven gebruiken voorlopig. Wat hebben we nodig om een veilige gecertificeerde schommel te plaatsen en hoe moet dat er dan uitzien? Met hoveniers bedrijf Feenstra gekeken naar een vervangende schommel. Voor het plaatsen van een schommel zijn meer vierkante meters tuin nodig. Die kunnen we proberen te krijgen van de gemeente Harderwijk.

Wat een gedoe hoe krijg je dat voor elkaar. Wat is de bedoeling en hoe ga ik naast de cliënt en de begeleiders staan om voor elkaar te krijgen wat nodig is.

Uiteindelijk komt er nog een wens bij vanuit de cliënten. En dat is een 2 de schommel.

Dus nog meer vierkante meters.

Samen met Harry van Wijlandt de gemeente benaderd. Hier gingen weken overheen zonder een voet aan de grond te krijgen bij de gemeente. In juni is de Beursvloer Harderwijk geweest. Op deze beursvloer wordt er gehandeld tussen zorgpartijen en ondernemers. Ook de gemeente had enkele afgevaardigden gestuurd waaronder de burgemeester. Hij opende de Beursvloer en begaf zich op de beursvoer zelf. Met hem in gesprek gegaan en het probleem van de tuin en de schommel voorgelegd.” Burgemeester we hebben meer vierkante meters tuin nodig want het is de bedoeling dat de cliënten veilig kunnen schommelen” De burgervader heeft wat bemiddeld in contacten, en verzocht mij contact op te nemen met zijn secretaresse wanneer er geen voortgang in dit proces geboekt zo gaan worden binnen 4 weken.

Het balletje is toen gaan rollen en goed ook. Harderwijk heeft aan Careander 115 M2 tuingrond verkocht. Bert Brouwer heeft zich in gezet voor de aankoop van de grond.

Stichting Vrienden van Careander heeft 2 schommels geschonken. Deze maand gaan we om tafel met de tuin projectgroep die bestaat uit verwanten cliënten en begeleiders.

Samen maken we er mooie tuin van met twee prachtige schommels en wat er allemaal nog meer bedacht gaat worden door de tuin projectgroep.

Werken vanuit de bedoeling en hoe kun je door systemen heen van binnen uit naar buiten werken.

Adriaan Onstwedder, Schuilplaats

Afgelopen jaar zou elk team 3 scrums houden. Vanuit de afdeling Advies & Ondersteuning werd 1 van de scrums als volgt geformuleerd: Inhoud en vormgeving diverse

overleggen binnen de afdeling A&O. Als team zaten wij in fase 1 (teammanager organiseert het teamoverleg) en wij wilden naar fase 2 Team organiseert zelfstandig het teamoverleg.

Een ambassadeur werd scrummaster en aan collega’s is de vraag gesteld wie wilde meedenken en zich betrokken voelde bij het onderwerp. Zodra het scrumteam compleet was, werden taken bedacht en verdeeld en het scrumbord vulde zich als vanzelf. Het was leuk om te zien dat er tweewekelijks werd gescrumd bij het bord.

Om ideeën te inventariseren t.a.v. de vorm en inhoud zijn alle collega’s geïnterviewd.

De eerste uitkomsten werden centraal in een afdelingsoverleg gepresenteerd en na wat overleg kon het scrumteam verder met de verdere uitwerking van vorm en inhoud.

Het scrumbord werd wederom gevuld met allerlei gekleurde post-it’s en de tijdlijn werd bijgehouden. De scrum is afgesloten met een presentatie van de uitkomsten en een voorstel voor 2017 tijdens een teamoverleg.

Nu zijn jullie natuurlijk benieuwd naar de uitkomsten van de scrum!

Hier komen ze: -

De overleggen krijgen een andere naam en de inhoud is duidelijk Minder overleggen en ze duren korter (Ja, ja, het kan!)

Roulerend voorzitterschap: de voorzitter gaat zelf actief op zoek naar agendapunten Geen notulen maar een korte actielijst (geen tijd meer kwijt na de vergadering met het uitwerken van notulen!)

Mededelingen en uitgevoerde actiepunten worden van tevoren in een centraal document verwoord (vragen kunnen natuurlijk worden gesteld tijdens het overleg!).

Om de vastlegging te borgen zijn er documenten (mededelingen lijst, agendaformat, actielijst) ontworpen die hierbij ondersteunen (=voorwaarde) Hoe geweldig om te zien dat er aan de doelstelling is voldaan om van fase 1 naar fase 2 te bewegen! Mijn rol als voorzitter en als organisator van het overleg is veranderd en wordt voortaan door alle leden van het team ingevuld.

Ik ben erg enthousiast over hoe het team A&O deze scrum heeft opgepakt.

Alle collega’s zullen zich meer verantwoordelijk gaan voelen voor het overleg.

Daarbij is gelijk gekeken om dit op een efficiënte manier te doen waarbij er

minder tijd gespendeerd zal worden aan de totale vergadering inclusief notuleren. Na een half jaar staat een evaluatie gepland. De scrum was een perfect middel om te komen tot beweging van fase 1 naar fase 2! Ik kijk uit naar het volgende jaar waarin wij er als team mee aan de slag gaan!

Netty van Middendorp, Coördinator A&O

Dagboek van een teammanager functie verhelderend richtinggevend

inspirerend motiverend

1 april En dan is het 1 april…..

Zelfde locatie, zelfde team…maar nu is het team zelf organiserend, krijgen de cliënten eigen regie en ben ik teammanager en morgen is het niet voorbij…….

De eerste weken ben ik zoekende, wat is nu wel mijn taak, wat niet, waar mag ik me nog wel mee “bemoeien” en waar moet ik vooral uitblijven. En er bekruipt mij ook stiekem het gevoel “Ben ik nog wel nodig?”.

En dan krijg ik ook nog van mijn werkgever het boek van Tom Verheggen; “Ontmanagen voor managers, elke dag werken aan je eigen overbodigheid” ;-)

Het begin van een zoektocht naar waar wil ik als leidinggevende voor staan, wat is mijn visie op leidinggeven aan zelforganiserende teams en hoe die zich nu verhoudt tot de manier waarop ik graag leiding wil geven, namelijk coachende stijl van leiding geven!

En hoe je het vorm moet geven staat dus nergens op papier!

Gelukkig maar dat het niet allemaal op papier vastligt, want het is een proces. Een proces van de medewerkers en van mij. Ik kom er gaandeweg achter dat het een proces is wat we samen aangaan. Bespreken met elkaar wat je van elkaar verwacht, welke kaders je met elkaar neerzet en hoe je bepaalde processen op een andere manier borgt. Maar ook aanspreken op elkaars verantwoordelijkheden. Het mooie van dit proces vind ik dat het niet uit maakt in welke fase je als team zit, gaandeweg merk je dat er genoeg onderwerpen zijn waar je met elkaar aan kan werken. En omdat het niet allemaal voorgekauwd ligt hebben we de mogelijkheid om zelf aan de slag te gaan. Wat verstaan wij onder zelfsturing, eigen regie, en de bedoeling. Ik merk dat mijn functie verschuift naar voorwaarde scheppend, informeren, signaleren en het proces in de gaten houden. Maar bovenal coachend leidinggeven.

Het proces voor mijzelf is vaker mijn mond houden, niet gelijk het antwoord geven maar verwijzen. Als leidinggevende vond ik stimuleren tot ontwikkelen altijd een belangrijk onderdeel, ook een onderdeel waar ik zelf veel energie van kreeg en waar ik van kon genieten. En die energie zie ik ook weer bij dit proces, want elke medewerker heeft in dit proces wat anders van mij nodig‌. Dus coachen!

Joke van Lenthe, Brederostaete

Het verschil tussen managing en coaching van een team Teammanager in woonlocatie Carre geworden vanaf april 2016. Hiervoor teamleider van dagactiviteitencentrum Shalom. Een nieuwe locatie, een nieuw team en terug naar de bedoeling…

Een nieuwe rol oppakken. Dit gaat over de manager/coach; dus niet het type coach dat je vandaag de dag kunt inhuren voor de cursus ‘beter managen door bewuster ademen’ of ‘leiding geven vanuit je stuitchakra’.

De coach mag niet aan de bal zitten. Het verschil tussen managing en coaching Afgelopen zomer genoten van de Olympische spelen en dan mag ik graag de sport gebruiken als metafoor voor het leiding geven en coachen. Zo heb ik de coach van de Nederlandse hockeyploeg en handbalploeg gevolgd. En wat zeker is dat een coach nooit op het veld staat, die zit mega zenuwachtig aan de kant. Waarom? Omdat hij niet aan de bal mag zitten, zich niet met de liveactie mag bemoeien. Dat ‘niet aan de bal komen’ is nu net het verschil tussen de zich noemend coachende manager, die zich overal mee bemoeit en de werkelijk managercoach. Een coach helpt zijn pupillen alleen met advies en een afspraak is dat een advies niet uitgevoerd hoeft te worden. Het is slechts een suggestie van een oude ‘wijze’ geit.

Afgelopen tijd is dat wat ik geoefend heb. Mijn ervaring gedeeld en wijzen op gevaren en mogelijkheden. Dat is alles. Iedereen dus ook iedere manager, heeft recht om fouten te maken. Want dat zijn de echte leermomenten. Niet een door de manager voorgeschreven actie in de trant van ‘doe nu dit, want anders gebeurt er dat’. Daar leert een mens geen moer van. Ga maar bij jezelf na: heb jij geleerd om bij het hameren heel voorzichtig die spijker vast te houden omdat je vader dat zei? Of omdat je een keer een fikse blauwe nagel gehaald hebt?

Het mooie is dat dit ook zo werkt van begeleider/verwant/vrijwilliger naar de cliënt. Ik denk dan aan anders vasthouden in plaats van betuttelen of loslaten.

Het voorbeeld van de moeder in de film Ray: ’ Ik draai er niet omheen. Je wordt blind. Ze kunnen niets doen. Dus doen we het zelf. We hebben geen tijd voor tranen. Ik doe alles 1 keer voor of 2 keer. Maar de 3e keer doe je het zelf. Zo werkt het in de wereld. Sta nu op.

Denk erom je wordt blind, niet stom’.

De goede managercoach zal dus met kromme tenen zijn medewerker iets zien doen, waarvan hij vindt dat het anders moet. En de medewerker zal alleen echt iets voor altijd leren als hij met dat ‘ontzettend slimme idee’ van hem toch ook soms de mist ingaat .

Overigens zorgt het anders doen van de medewerker er ook voor dat er soms belangrijke nieuwe wegen worden gevonden.

En dat geeft meer zelfregie en dus meer geluk….

En dan betrap ik me erop dat ik denk: zie je nou wel, dat had ik toch gezegd.

Dan weet ik dat ik teruggeschoten ben in mijn oude rol van teamleider die op elke vraag een antwoord geeft (dat is wat anders dan antwoord heeft).

Waarom is de mens op aarde…..? Om te leren.

Met vriendelijke groet en dank aan Eckart Wintzen Steefjan Janssen, Carré

Ik zou mijn verhaal over werken vanuit “de Bedoeling” willen beginnen met een

herinnering vanuit alweer een aantal jaren terug. Een stukje geschiedenis waarin ik mocht ervaren dat de maatschappij (ook nog) besef had van “de bedoeling”.

Laat ik haar Froukje noemen. Het is alweer zo’n goede 10 jaar geleden dat Froukje aangemeld is als cliënt bij Ambulant Harderwijk. Froukje woont aan de rand van de stad. Ze komt uit een vissersgezin en is jarenlang getrouwd geweest. Nu is ze weduwe en moet het in haar eentje rooien. Al snel blijkt dat Froukje van veel dingen niet zo’n weet heeft, zij jarenlang op het inzicht van haar man heeft kunnen varen. De mensen in de stad kennen Froukje en hebben door dat zij het alleen niet gaat redden. Ze zorgen ervoor dat iemand helpt haar geld te beheren. De bank is bereid om elke maandagmorgen voor haar een envelopje met enkele 5 eurobriefjes klaar te hebben liggen. Wanneer de mensen uit de binnenstad een feestje hebben, vergeten ze niet Froukje uit te nodigen en haar van lekkers te voorzien. En wanneer de burgemeester een toespraak houdt, dan mag zij altijd naast hem staan. Ze hoort erbij.

Froukje wordt ouder en raakt de weg in het leven kwijt. Het wordt tijd voor professionele hulp. Ondersteuning aan huis is niet voldoende en zo krijgt Froukje haar plaats binnen een woon-locatie van Careander. Froukje dementeert en raakt de grip op haar leven helemaal kwijt.

Op een dag tref ik haar bij het gezamenlijk koffiemoment. De begeleiding geeft aan dat het niet goed met Froukje gaat, ze wil niets eten ze laat merken niet gelukkig te zijn. En ik zie Froukje. Keurig bloesje, rokje, panty, haar netjes gekamd. Er is met goede intentie voor haar gezorgd…..Helaas is dit niet de Froukje die ik ken.

Ik ken een Froukje die een t-shirt draagt en een joggingsbroek. Ik ken een Froukje die graag witte bolletjes met knakworst eet en koude doperwtjes/worteltjes uit blik.

Ik deel mijn ervaringen met de begeleiding. En ik spreek mijn hoop uit. Mijn hoop dat Froukje een t-shirt en joggingsbroek mag dragen en knakworstjes mag ruiken en hopelijk eten. Want is het niet de ‘bedoeling’ dat Froukje er mag zijn zoals ze is?

Ria Meerlo, Ambulant Harderwijk

Het verhaal gaat over een adelaars-ei, dat per ongeluk uit het nest valt, in het mos beland en van een heuveltje zo een kippenhok inrolt. Een kip ziet het ei en schuift het onder haar veren bij haar andere eieren en gaat rustig door met broeden.

Als de eieren eenmaal uitkomen, wordt er wat raar gekeken naar deze 'aparte kip'. Maar tja, het komt onder een kip vandaan, uit een ei en zit in een kippenhok ... dus het zal wel een kip zijn. Ook het adelaars-kuiken voelt zich anders, maar denkt ook: ik zit in een kippenhok ... ik zal wel een kip zijn Het adelaars-kuiken kijkt om zich heen, ziet de anderen graantjes pikken en andere typische kip-dingen doen en doet zijn best om zich zo goed mogelijk aan te passen, zodat hij niet teveel opvalt en iedereen hem als kip zal accepteren. Ook al voelt het ergens wat raar. Alsof er meer is dan graantjes pikken en met de schemering op stok gaan, maar hij kan het niet benoemen .

Op een dag vliegt er een adelaar over, die een blik werpt in het kippenhok en dan twee keer moet kijken. Ziet hij het nou goed? Voor de zekerheid vliegt hij naar beneden en gaat op een hoekpaal van het kippenhok zitten. Dat had de adelaar nog niet eerder gezien. Een adelaar in een kippenhok!

- "Hey adelaar!" roept hij, maar krijgt geen reactie. Na een paar keer roepen, kijkt de kip-adelaar eindelijk op.

- "Bedoel je mij?"

- "Ja jij, adelaar, wat doe jij in een kippenhok joh?"

- "Adelaar? Adelaar? Wat is een adelaar? Ik ben een kip. Oké een wat rare kip, maar toch!"

- "Nee joh, gek! Je bent een adelaar, net als mij."

De adelaar haalt de kip over om mee te gaan naar de rand van een ravijn.

De kip-adelaar kijkt over het randje en schrikt zich kapot!

"Ben je helemaal gek geworden! Mooi dat ik dat niet ga doen!"

"Jawel" zegt de adelaar en geeft 'm een duwtje.

Lang verhaal kort: de kip-adelaar valt naar beneden, spreidt zijn vleugels en ... vliegt!

Op de vraag welke rol ik op me neem bij het scrummen werd uit het team het volgende gezegd. Onze coördinator neemt vooral deze rol op zich: aanjagen, stimuleren, haalt onze eigen professionaliteit naar boven.

Bij die zin past wat mij betreft bovenstaande metafoor. Ik wens het medewerkers toe dat ze uit het kippenhok komen en de vleugels spreiden en voelen: Ik vlieg!

Carolien de Jong, Coördinator P&O/KAM

Anno december 2016. Mijn rol als teammanager.

Een nieuwe rol, ik ervaar ruimte en vertrouwen en probeer dat ook te geven. Ik zie mensen in hun kracht staan. Bij Ongerweges zie ik mooie zaken verder groeien. Medewerkers die zich steeds bewuster worden van het proces waarin wij met elkaar actief zijn. Samen een teamplan bouwen, samen een gesprek aangaan over de visie van Careander. Mooi!

Ik mis ook mijn keukentafelgesprekken, de kopjes koffie…de tijd.

Dat is nog even zoeken , ook die momenten zijn mij erg waardevol. Ik heb dan ook nog geen pasklaar antwoord op hoe mijn rol als teammanager er nu uitziet.

Ik wil wel een eerder voorbeeld geven: Kort voor mijn vakantie was er een enorme vraag naar extra inzet van personeel. Er moest een vacature uit maar het was te kort dag om de sollicitatieprocedure netjes in te zetten.

Twee medewerkers van de Wilgenstraat (Ongerweges) gaven aan dit te willen oppakken. Ga jij maar op vakantie, zeiden zij en vertel maar wat er van ons wordt verwacht. Oh jee dacht ik, kan dit wel goed gaan en hoe gaan zij dat dan inzetten? Kan ik het zomaar loslaten?

Hoe dan ook, het moest gebeuren. Dus mailde ik alle benodigde informatie door en heb ik waar mogelijk het proces voorbereid om het op deze wijze ‘anders vast te houden’.

De sollicitanten zijn in de avond uitgenodigd, omdat in het selectieteam ook twee cliënten zijn vertegenwoordigd. Met veel enthousiasme is uiteindelijk uit de kandidaten een keuze gemaakt.

Na mijn vakantie zag ik een erg jonge vrouw van 19 jaar. Ze vertelde mij dat ze bijna volledig was ingewerkt. Mijn verontrusting wegdrukkend antwoordde ik: “Alle diensten, ook de slaapdiensten?”. Ja hoor, was haar vrolijke antwoord. Tja, iedereen start ergens maar toch…….?

Het team zette zich enorm in om haar goed in te werken; een vrolijke frisse meid. Er gingen weer andere deuren open. De cliënten hadden een stem gehad en daarmee inbreng in hun leven en hun huis. Inspraak in wie er voor je gaat werken, heeft toch alles te maken met kwaliteit van bestaan.

Ik heb mijn lesje geleerd. ‘Anders vasthouden’ geeft groei, energie en draagvlak.

Sandra Bonte, Ongerweges

Teaminspiratie Op 30 november 2016 was er een teamdag van de zorgstaf Kind en Jeugd. De zorgstaf zijn alle behandelaren, paramedisch en gedragsmatig. En ik, als coördinator, mag aanwezig zijn hierbij.

Zonder dat ik ook maar iets hoefde te doen hebben de teamleden zelf de locatie geregeld: de schaapskooi in Ermelo. De lunch is door henzelf verzorgd en ook hebben ze het programma voor deze dag bedacht.. We starten met een “opmaat”: ja, als je een muziektherapeut in je team hebt, maak je muziek. En dat kan prima met plastic bekertjes, zakjes en satéstokjes!

Daarna wordt er hard gewerkt en gediscussieerd om het werk en de samenwerking nog beter te maken. In de pauze eten we, wandelen we over de berijpte heide en zien we de schaapskudde thuis komen. Wat een prachtig gezicht. Het is koud en de schapen rennen dampend de schaapskooi binnen. Wat een symbolische plek voor een teamdag is dit toch.

En ik, ik zie dit team: dynamisch, groeiend, hard werkend, soms nog zoekend naar wat de beste keuzes zijn. Mijn eigen rol beperkt zich tot het meedoen in discussies maar vooral tot het stellen van vragen en dat voelt goed.

Tot slot vertelt de enige man in het team, fysiotherapeut, over zijn reis naar een ontwikkelingsland om daar ouders of trainers te leren hoe ze de motoriek van kinderen met Downsyndroom kunnen stimuleren. Hij vertelt over een jongen van een jaar of zes. Door dit kind anders vast te houden helpt hij het kind, om voor het eerst in zijn leven, zijn romp en hoofd zelf in balans te kunnen houden. Als hij voelt dat het lukt, verschijnt er een stralende lach bij de jongen. Terwijl de fysiotherapeut dit vertelt, schiet hij even vol. En wij, allemaal, raken ook ontroerd. Mogen bijdragen aan een klein stukje van de ontwikkeling van een kind, waardoor er weer nieuwe mogelijkheden zichtbaar worden, dáár doen we het toch allemaal voor. En daar kunnen we nog elke keer door ontroerd raken.

Wat hebben we toch een prachtig vak en wat wonen we in een rijk land, waarin het vanzelfsprekend is om dit dagelijks te mogen doen.

We worden er stil van….

Even maar, want daarvoor zijn we toch met teveel vrouwen in dit team  Tineke ten Dam, Coördinator behandelaren

Zo maar een dag van een teammanager….1 december 2016 Vanmorgen ga ik al vroeg aan de slag. Om 7.00 uur zit ik al met een kopje thee achter de laptop. Nog even de begroting doornemen, want straks ga ik naar Harderwijk voor een extra overleg met mijn collega teammanagers dagbesteding/ sociaal domein. Altijd fijn om even bij elkaar te komen. Dit keer staan de begrotingen voor 2017 op de agenda. Albert Veenstra van de afdeling financiën sluit bij dit overleg aan. We hebben een uitdaging voor het komend jaar, dat is wel duidelijk. Hoe gaan mijn collega’s om met de personele inzet, sluitingsdagen wel of niet? Zo maar een paar thema’s die langs komen. Goed om hierover van gedachten te wisselen.

Als het overleg achter de rug is, stap ik in de auto. ( toch onderweg de voicemailberichten maar even beluisteren…) Ik ga op weg naar het Stadhuis in Nijkerk. Ik heb een afspraak met de beleidsmedewerkers WMO, Sociaal Domein, Amaris en medewerkers van het UVV. We hebben het over het vervoer. Ik zou graag gebruik maken van de vervoersdiensten die de Unie Van Vrijwilligers voor de burgers van Nijkerk verzorgt. Kan Careander daar ook gebruik van maken voor de cliënt uit Nijkerk en Hoevelaken? Dit kan wellicht een bezuiniging opleveren voor ons. Het blijkt nog niet eenvoudig….bussen vol, juist op de tijden dat wij vervoer nodig hebben. Ook het vervoer van de ZMLK leerlingen die bij de Postkamer stage komen lopen wordt (nog) niet verzorgd door de gemeente Nijkerk. Dit is echt belangrijk, kan de gemeente hier ook aandacht aan besteden? Al met al een aantal punten waar de Gemeente Nijkerk mee aan de slag gaat.

Vervolgens ga ik naar de Postkamer. Er ligt een stapel uitnodigingen bij de printer voor de ouders en verwanten die op de bus moeten. De verwantenraad heeft het idee bedacht om alle ouders uit te nodigen naar de Wintermarkt van de Postkamer te komen. Te komen eten, naar het “open podium” te komen kijken, elkaar te ontmoeten en natuurlijk ook cadeautjes te kopen. We hopen dat er veel ouders, broers, zussen en andere familie op de uitnodiging in zullen gaan.

Ik vraag aan de cliënten of zij de uitnodigingskaarten in de enveloppen willen doen en of zij er een leuk lintje o.i.d. aan willen hangen. Dat wordt geregeld… Ik maak even een rondje langs de verschillende werkplekken. Praatje hier, praatje daar. De schilders lopen rond, gaat alles goed?

Kan er nog een laptop bij komen vraagt een begeleidster? Anja, wil jij deze voor ons aanvragen, want dat werkt echt prettiger als ik direct kan rapporteren op de werkplek.

Of ik ook even de perslijst door wil mailen, dan kan de medewerker die de PR van mij gaat overnemen, een persbericht versturen met een aankondiging voor de Wintermarkt.

Ik zie dat het vandaag gezellig druk is in het restaurant en de winkel. Een relaxte sfeer vandaag. Een begeleidster heeft een zoveelste bestelling van kerstpakketten binnen, of zij toch wat extra uren mag maken. Er zijn zo veel bestellingen dat ze het overzicht kwijt begint te raken.

De kerstpakketten van Careander zijn ook binnen gekomen. Kijk, hoe leuk! Een begeleidster heeft de dozen wat opgeleukt met kerstboomhanger. Super leuk, complimenten!

Ik ga naar de locatie van Siburg, ik kom daar naar mijn zin eigenlijk te weinig. Leuk om de cliënten te spreken, ik drink er een kopje thee mee. Er komen ouders langs, waar ik een praatje mee maak.

Ik vraag aan een begeleider hoe het bezoek aan de architect was. We gaan verhuizen van de Siburg naar een nieuwe locatie en hij vindt het leuk om een rol te spelen in dit hele proces.

De ideeën rond de indeling zijn met het team besproken en de architect gaat de voorgestelde ideeën verwerken.

Ik ben trots op het team, dat zij al een aantal zaken oppakken. We zijn op weg naar zelforganisatie. Het woord Scrummen, daar lijken we bij de Postkamer een beetje allergisch voor te zijn. Als je niet scrumt, wil dat nog niet zeggen dat je niet in beweging bent… want dat zijn we zeker wel!

Mijn mailbox….nog niet naar gekeken. Dat kan ik nog net even doen voordat ik naar huis ga.

Gelukkig, vandaag valt het iets mee. Ik besluit het niet al te laat te maken vandaag. Morgen weer een dag, dan ga ik met een medewerker de input vanuit het team verwerken in het teamplan, die 14 december af moet zijn.

Terwijl ik mijn dag als teammanager beschrijf, denk ik, wat heb ik een mooie baan en wat ben ik trots op het team en de cliënten! En wat is Careander een fijne organisatie om vooren mee te werken.

Anja Vedder, De Postkamer, Siburg en jobcoaches Ps. de dag was nog niet voorbij….bij de open haard mijn dagboek verhaal geschreven…, nu naar bed. 