BURSA BELGELİĞİ
Aristoteles’in ‘güzel’ sözü, ihtimaldir ki insanı merkeze yerleştiriyor. Oysa Allah, sadece insana değil, yarattığı her bir zerreye güzelliğin mayasından ikram etmiştir. Bu ikramdan kim ne kadar nasiplenmiştir bilemeyiz. Bu biraz da güzelliğin keyfiyetiyle ilgili olduğu için göreceli bir hâldir. Peki, bu keyfiyet karşısında insanoğlunun tutumu nasıldır? Luis Aragon’un dediği gibi: “Âşık olan duvara yazı yazar.” Yani, tutulmaya görsün güzelliğe insan, hayranlığını gizlemez, sevdalanır… Burada sevdanın halleri üzerinde durmayacağım, zira özü itibariyle illetlidir. Bununla birlikte sevdanın hastalıklı bir hal taşımayan türleri de vardır. İnsanın içinde yaşadığı coğrafyaya, sözgelimi bir şehre, bir beldeye, herhangi bir tabiat parçasına olan hassasiyeti bunlardan birisidir…
60
bursa’da zaman
Bir Bursa sevdalısı olan Beşir Ayvazoğlu vaktiyle kaleme aldığı bir yazıda, yine Bursa sevdalısı olan bir genç kızın portresini sunuyordu. Gurbette yaşama savaşı veren bu nazenin beden, ille de Bursa diyor, başka bir şey demiyordu. Bu efsanevî anlatımı her okuyuşumda, şunu düşünmüşümdür: Sılaya hasret kalmış bu sevdalı gönül acaba Bursa peyzajlarıyla donatılmış bir albümle en azından bir süreliğine teskin edilemez miydi? Peki, müsekkin vazifesi görecek böyle bir materyale nasıl ulaşılacaktı? Şu halde benim düşüncem, masum bir acıma refleksinin tezahürüydü. Oysa şimdilerde bu tür imkânlar çoğaldı. Üstelik efsaneler çağında da yaşamıyoruz. Artık samimiyet timsali Bursalı genç kızlarımız, istedikleri zaman güzide şehirlerinin parlak görünümlerine ulaşabilecek imkânlara sahipler. Zira,
Bursa Büyükşehir Belediyesi’nin son yıllarda yaptığı farklı boyutlardaki yayınlar, onların vuslata ermelerine daha bir zenginlik katıyor… İşte sözümüzün tam da bu noktasında yazıya niçin “güzellik” açılımıyla başladığımızı açıklayalım. Şunun