Waardestelling Architectuurhistorisch: Het gebouw maakt een deel uit van het oeuvre van architect Sybold van Ravesteyn is mede daarom van architectuurhistorisch belang. Zeldzaamheid: Station Vlissingen is nog een van de weinige stationsgebouwen van Sybold van Ravesteyn die nog niet is gesloopt. Gaafheid: Met name in de detaillering (chamottebeelden en ornamenten) en constructie is het stationsgebouw gaaf. Toekomst De beslissing in de jaren vijftig om het station te projecteren op de haven had wel een grotere afstand tot het stadscentrum als gevolg. Recentelijk wordt de gedachte geuit om het station in noordelijke richting te verplaatsen. Hiermee zou het huidige station gesloopt worden. Het nieuw te bouwen station zou dan bij de Hogeschool Zeeland komen te liggen, in de buurt waarvan de gemeente Vlissingen een kennis- en innovatiecentrum wil ontwikkelen. Dit is ongeveer dezelfde locatie als waar het vroegere station Vlissingen Stad lag. De plannen tot verplaatsing
Huidige staat Over het algemeen bevindt station Vlissingen zich in een goede staat. In het exterieur is weinig veranderd. Wel is het gebouw in loop der tijd ‘aangekleed’
33
Vlissingen
met de NS huistijl, is er een terrasvoorziening gecreëerd bij het restaurant en een rolstoelvriendelijke hellingbaan toegevoegd naast hoofdentree. Maar deze doen geen afbreuk aan de oorspronkelijke constructie. Binnen in het station zijn in de loop der tijd de gebruikelijke wijzigingen doorgevoerd. Het oorspronkelijke plaatskaartenkantoor is verdwenen, de loketten zijn vervangen door kaartjesautomaten en de originele deuren zijn vervangen door nieuwe exemplaren. De wachtruimte is ingericht als kiosk dat uitgebaat wordt door een restauranthouder.
het oude station uit 1892 werd overigens behouden en geïntegreerd in het nieuwe ontwerp. Doordat station Vlissingen een kopstation is, is het gebouw dwars op de sporen gepositioneerd. Het stationsgebouw is als volgt ingedeeld. De hoofdentree van het station en biedt toegang tot de ontvangsthal met aan de rechterzijde een klein plaatskaartenkantoor, de bagageafhandeling en daarachter de wachtruimtes in de rechtervleugel. De ontvangsthal biedt direct toegang tot de twee perrons. De rechtervleugel omvat een ruime stationsrestauratie die tevens dienst doet als wachtruimte voor de tweede klasse. Aansluitend vindt men ook de wachtruimte voor de derde klasse. Deze kant van het gebouw biedt tevens een directe toegang tot het station voor reizigers die per veerboot aankwamen. Aan de westzijde van het stationsgebouw vindt men, aan het einde van het dwarsperron een losstaande fietsenstalling, gebruikmakend van een muur van het oorspronkelijke stationsgebouw en een dienstgebouw. Het stationsgebouw zelf is duidelijk herkenbaar als een Van Ravesteyn en is uitgevoerd in de typische barokke traditionalistische stijl, met veel nadruk op decoratieve elementen en afgesloten ruimtes. Boven op de hal zijn gebogen dakdelen geplaatst om het geheel een monumentaler aanzien te geven, net zoals de toevoeging van raamomlijstingen en schijngevels aan de zijkanten van het gebouw. Vergelijkbaar met zijn eerder stationsgebouwen in Gouda (gesloopt) en Roosendaal werden in Vlissingen op belangrijke punten (polychrome) beeldhouwwerken van Jo Uiterwaal geplaatst om de architectuur nog meer kracht bij te zetten.