AUTOR PROJEKTU KONCEPCYJNEGO MICHAŁ JAGIEŁŁO student II roku Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej
Elementem podkreślającym integrację obiektu z istniejącą tam przyrodą jest drzewo rosnące wewnątrz budynku.
Zdjęcia arch. autora
Jestem zaangażowany w wiele aktywności powiązanych z architekturą, m.in. należę do Koła Naukowego reArchitektury, gdzie obecnie pracujemy nad projektem rewitalizacji starej fabryki w Bolonii, poza tym ze znajomymi pracujemy również nad projektem rekonstrukcji Warszawy. Projekt ten skorelowany jest z moim zainteresowaniem historią stolicy. Poza tym interesuję się fotografią, nagrywaniem oraz montażem filmowym, a zapomnieć o codziennych sprawach pomagają mi narty, windsurfing oraz wspinaczka.
Konkurs dla
MECENASI KONKURSU edycji 2013
Młodych Architektów
opinie kapituły prof. Ewa Kuryłowicz
Wyróżnienie dla projektu Hotel-Stanica Kownatki zostało przyznane za trafny wybór lokalizacji odpowiedniej dla miejsca wytchnienia w mało uczęszczanym rejonie Polski cechującym się wysokimi walorami krajobrazowymi oraz za podporządkowaną tym wartościom koncepcję architektoniczną. Projekt, choć schematyczny i niepozbawiony błędów, ujmuje prostotą i skromnością, zgodną z zadeklarowaną przez autora zasadą ukrycia obiektu w przyrodzie, traktowanej tu, i słusznie, jako górująca w hierarchii znaczeń. Chęć uproszczenia rozwiązań rzutu spowodowała kolizje funkcjonalne – niefortunne położenie sypialni zbiorowych powoduje np., iż przestrzeń wspólna z najpiękniejszym widokiem na jezioro byłaby świadkiem wędrówek do zbiorowych toalet, by wymienić najpoważniejsze. Niemniej, na tle innych propozycji ta oferowała najwięcej niekłamanego szacunku dla miejsca, co jest godne pochwały w postawie każdego projektanta.
edycja I
2013
WYRÓŻNIENIE
STANICA ŻEGLARSKA – KOWNATKI
P
rojektowanym obiektem jest hotel nad jeziorem Kownatki w gminie Kozłowo. Ideą było zintegrowanie obiektu z naturą. Jako wartość dominująca przyjęta została przyroda, która niejako narzuca formę. Bryła budynku otwiera się na pejzaż jeziora poprzez duże przeszklenia, pozwalające odbiorcy na stały kontakt z pięknem otaczającej go przyrody. Kontrastem do tego założenia jest front budynku (wejście). Charakteryzuje je masywna i ascetyczna betonowa elewacja. Założeniem było zaciekawienie odbiorcy. Elementem koncentrującym nasze pole widzenia jest wejście. Po przejściu przez nie rozpościera się piękny i czysty widok na jezioro. Wejście do obiektu można nazwać „katalizatorem emocji doznaniowych”. Elementem podkreślającym integrację obiektu z istniejącą tam przyrodą jest drzewo rosnące wewnątrz budynku. Przebija się ono przez niższą kondygnację i wychodzi na górny taras. Odbiorca ma wrażenie, że budynek wraz z naturą tworzą jedność.