D O K U Z U N C U KİTAP YOLCULUK
1 JEAN VALJEAN Aynı gün akşam üstü, saat dört civarında, işçi kılığındaki Jean Valjean, kendi başına Jean de Mars bayırının bir köşesinde oturmuş düşünüyordu. Ya önlemli davranma isteğinden ya da yalnız kalmak istediğinden olmalı, her nedense, şu son günlerde sokağa çıkarken genç kızı yanına almıyor, kendi başına çıkıyor du. O uzun yürüyüşlerini kendisi yapıyordu. Cosette açısından artık rahattı; o eski kaygıları iyice geçmişti. Fakat birkaç haftadır, başka kaygıları vardı. Bir gün caddede dolaşırken, öteden hancı yı görmüştü. Kılık değiştiren adamı tanımamıştı, fakat o günden sonra birkaç kez daha mahallede dolaşan Thenardier’yi görmüş ve kaygıları yoğunlaşmıştı. Bu da onun kesin bir karar almasını gerektirdi. Thenardier'nin serbest kalması ve çevrede dolaşması, bütün tehlikelerin saldırıya geçmesi anlamına geliyordu. Hem Paris'in havasında da bir tedirginlik vardı. Hayatında herhangi bir sır olan, polisten uzak durmak isteyenler için şehir epeyce riskliydi. Sürekli uyanık olan polis, evleri arıyordu. Pepin ve Morey gibi bir şüpheliyi ararken, Jean Valjean'ı bulması olma yacak şey değildi. Evet, dostumuz endişeliydi. Bütün bunlar az gibi, çok yeni bir olay, onu iyice telaşlandır mıştı. O sabah erkenden kalkmış, bahçede geziniyordu. Genç kızın yaşadığı köşkün pencereleri kapalıydı. Derken parmaklığa yakın duvarda, bir çakıyla kazılı şu sözleri okudu: 1007