D O Ğ R U G E Ç İM Ü Z E R İN E
“Çatışma yaşamın özsel bir parçası değil midir?" diye sordu genç adam. “Uğraşmazsak ot gibi yaşamış oluruz." Hırs çatışmasına kapıldığımız, kıskançlık duygusuyla hare ket ettiğimiz, arzu bizi yönettiği zaman yaşadığımızı sanırız; oysa tüm bunlar daha büyük bir sefilliğe ve karmaşaya ne den olur. Çaüşma ben-merkezli davranışı artırır, ama çatış manın anlaşılması doğru düşünme yoluyla olur. “N e yazık ki içinde bir parça sevincin de olduğu bu uğraş ma v e sefillik süreci bizim bildiğim iz tek yaşam,” dedi ba ba. “Başka bir yaşam biçiminin belirtileri var, ama bunlar az sayıda ve uzak. Bu kargaşanın dışına çıkmak ve diğer ya şam biçimini bulmaksa hep bizim arayışımızın amacı oldu.” Olanın ötesindeki bir şeyi aramak yanılsamaya kapılmaktır. Hırslardan, kıskançlıklardan oluşan günlük varoluşun anla şılması gerekir; ama bunu anlamak için farkındalık, doğru düşünmek zorunludur. Düşünce bir varsayımla, önyargıyla başladığı zaman doğru düşünme olamaz. Bir vargıyla yola çıkmak ya da önceden düşünülmüş bir yanıt aramak d o ğ ru düşünmeyi sona erdirir; gerçekte o zaman düşünme di ye bir şey de olmaz. Dolayısıyla doğru düşünme doğrulu ğun başlangıcıdır. “Bana öyle geliyor ki,” diye araya girdi genç adam, “zihnin bozulması sorunundaki etkenlerden en azından biri doğru meslek sorunu.” Doğru meslekle ne dem ek istiyorsunuz? “Bir etkinliğe ya da m esleğe kendini tümüyle kaptırmış olan kişilerin bir süre sonra kendilerini unuttuklannı fark ettim; kendileri hakkında düşünemeyecek kadar yoğunlar, 203