EN Edouard Gilbert 44, EN Eat & Drink Educazione Napoletana

Bij Educazione Napoletana wordt alchemie bedreven met vuur.

De perfecte pizza

We hoorden lange tijd niets van pizzaiolo Bernardo D’Annolfo. Daar is eindelijk verandering in gekomen. De man van Mondragone hee zijn eigen zaak geo-

pend: Educazione Napoletana. — MICHEL VERLINDEN, FOTO SASKIA VANDERSTICHELE

EDUCAZIONE NAPOLETANA •••

Maliestraat 1 rue du Mail, Elsene/Ixelles, 02-245.15.40, www. educazionenapoletana.be, ma/lu/Mo > do/je/Thu 12 > 14.30 & 18.30 > 22.00 vr/ve/Fr > zo/di/Su 12 > 14.30 & 18.30 > 23.00 Het was in 2017, in een schijnbaar onbeduidend Schaarbeeks etablissement, Ciaooo. Met grote ogen ontdekten we er de ongelofelijke pizza’s van Bernardo D’Annolfo, een jongeman afkomstig uit Napels. Omdat we altijd op zoek waren naar het nieuwe, vonden we niet de tijd om nog eens terug te keren, en in tussentijd verkende de pizzaiolo andere horizonten. Het culinaire talent schitterde onder meer in La Louvière, in Waterloo en gedurende korte tijd op de Louis Lepoutrelaan in Elsene. Catch him if you can...

Het goede nieuws is dat hij nu misschien zijn vaste stek heeft gevonden in de Kasteleinswijk. Zijn zaak heeft hij heel terecht Educazione Napoletana genoemd. Net waarom we zo dol op hem zijn: tot op de letter volgt hij de Napolitaanse school, volgens ons de allerbeste in pizzaland. Wat Napolitaanse pizza definieert? Zacht en strelend vanbinnen, knapperig aan de korst – kortom, een lekkernij in smaak en textuur. We weten wel, zoals de chef het nog eens uitlegt in de zaal op de eerste verdieping, dat een pizza bestaat uit zout, water, gist en bloem (merk: Caputo), toch vinden we het moeilijk om te geloven dat er niet meer nodig is om te doen wat Bernardo D’Annolfo doet. Hij is dan ook een echte alchemist met vuur. Ga bij Educazione Napoletana proeven en je waant je zo in Napels.

Bij die illusie word je een handje geholpen door het intense decor: een fresco van SSC Napoli-legende Diego Maradona, zwart-witfoto’s van de beroemde baai van Napels, een afbeelding van de Heilige Maagd… Er zijn ook veel foto’s van Bernardo zelf. Een tikje narcisme? We vergeven het hem, want hij heeft gevoel voor humor. Of wat dacht je van een kaart waarop een pizza met ananas prijkt – de ultieme schande voor een Italiaan – tegen de bescheiden prijs van… 100 euro. Een wijze raad: probeer haar niet te bestellen. Ga net zoals wij voor de Napoletana (€12,50), een klassieker met tomaat, mozzarella, kalamataolijven, kappertjes, ansjovis, oregano en basilicum. Meer heb je niet nodig om de perfectie te proeven.

Of toch: neem er nog een zalige fles Montepulciano Corte dei Rovi (€27) bij.

FILM OF THE WEEK

See here, a mutating human being

In Crimes of the Future, artists let an au-

dience watch while their mutated and tattooed organs are surgically removed. Has a new David Cronenberg arisen? Nope, the old one is resurrected. — NIELS RUËLL

CRIMES OF THE FUTURE ••••

CA, dir.: David Cronenberg, act.: Viggo Mortensen, Léa Seydoux, Kristen Stewart Crimes of the Future is a tantalisingly poetic title. Had he not come up with it, David Cronenberg might have called his latest film The Plastic Eaters, by analogy with Vincent Van Gogh’s The Potato Eaters. His first film since Maps to the Stars (2014) depicts a dark but intriguing near future and was shot in Greece without sunshine. Part of humanity aspires to be able to eat plastic. If we are producing so much synthetic waste, why not put it to good use? Pain is a pleasure to be pursued. High-tech bizarre dining chairs and womb-like beds help people with Accelerated Evolution Syndrome. They develop unknown organs with the craziest shapes. Viggo Mortensen, Cronenberg’s fetish actor from A History of Violence and Eastern Promises, plays a leading performance artist who explores the new world with both torment and fascination. He allows himself to be operated on live in front of an enthralled audience seemingly unable not to watch. The surgeon who removes his mutated and tattooed organs is also his mistress, played by Léa Seydoux. Among his greatest and most rabid fans is the employee of the National Organ Registry played by Kristen Stewart from Spencer.

Crimes of the Future reflects on what the new human infected by technology and unknown

biology might look like and asks how society will respond to the disruption.

BODY ART

In his Golden Palm-nominated comeback film, Cronenberg philosophically and cinematically builds on the astonishing films from the first half of his illustrious career. Some knowledge of Shivers, The Fly, Videodrome and Crash is recommended. Sometimes it even feels like a medley. Some of the reflections on art feel like nitpicking. Most of the time, the film is jaw-dropping and stimulates your mind like the provocative cinema as only the Canadian visionary knows how to come up with.

The director who excelled in body horror rightly notes that body horror is an unfortunate name for his work. Certainly Crimes of the Future is more body art than body horror. It makes us look at how the new times are affecting us spiritually and physically, not with fear or horror but with wonder and curiosity. It reflects on what the new human infected by technology and unknown biology might look like and asks how society will respond to the disruption. Its observations, thoughts and questions are artistically expressed through an extreme magnification of the physical mutations and transformations in a deliberately confusing, chilling and grotesque spectacle.

Anyone fancy a piece of plastic?

FOCUS

Peeping Powell

FR

Michael Powell est l’un des plus grands réalisateurs que le cinéma britannique ait jamais connu. Pour une raison quelconque, plus personne ne semble être au courant. Bizarre car il a laissé derrière lui un nombre extraordinaire de classiques. — NIELS RUËLL

La plupart des cinéastes ne font jamais de chef-d’œuvre, les heureux élus un seul, et les très grands plusieurs. Même s’il est beaucoup moins connu que son compatriote Alfred Hitchcock, Michael Powell est un géant.

Flagey projette sept films de sa carrière riche et particulièrement variée. Des chefs-d’œuvre pour ceux qui voudraient les découvrir ou les redécouvrir et des films moins connus mais néanmoins remarquables. Il a réalisé la plupart de ces films avec le scénariste, partenaire et frère d’armes Emeric Pressburger. N’hésitez pas à emmener quelqu’un qui se méfierait des films d’il y a septante ou soixante ans. Le risque qu’il s’ennuie est très faible. Le film Les Chaussons rouges (The Red Shoes), visuellement éblouissant, raconte l’histoire déchirante d’une ballerine tiraillée entre son amour pour un compositeur et l’ambition enflammée d’atteindre les plus hauts sommets de la danse. Les notes hautes en couleur du technicolor romantique et flamboyant sont également combinées à des nuances plus sombres dans le film Le Narcisse noir (Black Narcissus), récompensé par un Oscar. Deborah Kerr y est sensationnelle dans le rôle d’une mère supérieure qui, dans un couvent dans l’Himalaya, se retrouve submergée par un environnement vertigineux et inconnu, des doutes existentiels et un désir difficile à contenir.

À la fin des années 1950, Powell prouve avec Le Voyeur (Peeping Tom) qu’il a la virtuosité et la capacité d’adaptation nécessaires pour passer du cinéma classique d’après-guerre au modernisme. Mais il a fallu plusieurs années pour qu’on s’en rende compte, et il était déjà trop tard. À sa sortie, son thriller voyeuriste sur un tueur en série qui filme l’expression faciale de ses victimes féminines a fait sensation. Le Voyeur a été considéré comme un film à scandale. Sa carrière ne s’est jamais remise de ce coup dur. Un vrai drame.

MICHAEL POWELL – CLASSIQUE OU MODERNE ? 2/6 > 21/8, Flagey, www.flagey.be

THE RED SHOES

MORE FILM

1Zeria BE, dir.: Harry Cleven, act.: Merlin Delens, Coralie Vanderlinden, Tibo Vandenborre NL/ Nog een jaar of 35 en de aarde is helemaal naar de vaantjes. Zo voorspelt Harry Cleven, de Luikse acteur en regisseur die al jaren met plezier buiten de lijntjes kleurt en zijn filmexperimenten meestal voorstelt op festivals als BIFFF, Offscreen of het Filmfestival van Rotterdam. Deze keer doet een van de laatste mensen op aarde in een videobrief het trieste verhaal van zijn leven en dat van de verwoeste aarde. Hij richt zich tot een kleinzoon die – ze zijn nog nog onderweg – als een van de eersten op Mars zal worden geboren. Cleven mixt stop-motion met acteurs met een poppenhoofd en vreemde bewegingen. Ontwrichtend, zo wordt gefluisterd. (NR)

2Clara sola ••• CR, dir.: Nathalie Álvarez Mesén, act.: Daniel Castañeda Rincón, Ana Julia Porras Espinoza FR/ Un conte de fées réaliste et magique qui nous vient du Costa Rica. La réalisatrice Nathalie Álvarez Mesén raconte l’histoire de Clara, une femme de quarante ans, avec une bosse et un handicap mental. Elle est dans son élément dans la nature et auprès d’une jument blanche. Sa mère, fanatique religieuse, la force néanmoins à pratiquer des guérisons lucratives, et des sentiments érotiques vont la pousser à dépasser ses limites. De très belles images, une musique onirique et une brillante performance de Wendy Chinchilla Araya dans le rôle-titre. (NR)

3Top Gun: Maverick ••• US, dir.: Joseph Kosinski, act.: Tom Cruise, Jennifer Connelly, Miles Teller EN/ At almost sixty, Tom Cruise is pretending to be the best jet fighter pilot in the world. Weird and yet Top Gun: Maverick is the popcorn film of the spring. He reprises his character from Top Gun, the 1980s hit that made him a world star. Maverick has to swallow a few jokes about his age but proves to the young guard that no one pilots deadly fighter jets better than he does. The air ballets created by Joseph Kosinski, the technical genius behind TRON: Legacy and Oblivion, are just as spectacular as those of predecessor Tony Scott, and significantly more straightforward. Old school entertainment. (NR)