BDW - editie 1300 by brusselnieuws.be

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

PRIKKELS, EEN EXPO WAAR AANRAKEN MAG En ook: Wanda Jackson, Laika en We need to talk about Kevin.

20 10 11

CLOWNESK VERONTWAARDIGD

‘Did you ever try to fuck money?’ staat er uitdagend boven een verzegelde bankautomaat. Een leuze die de geldconsument moet doen nadenken over het systeem, het kapitalisme en de waarde van geld. Met meer dan zesduizend waren ze officieel, en met veel meer volgens de organisatoren. Na protest in het buitenland maakte ook Brussel afgelopen weekend kennis met de Indignados, de ‘verontwaardigden’, mensen die genoeg hebben van de huidige economische ordening. CD

Welzijn > VGC-collegelid Brigitte Grouwels schrijft brief aan Vlaams minister Vandeurzen

‘Hou de kindpremie soepel’ BRUSSEL – De toepassing in Brussel van de Vlaamse Sociale Bescherming belooft een harde dobber te worden. VGC-collegelid Grouwels (CD&V) vraagt Vlaanderen geen al te hoge drempels in te bouwen.

e Vlaamse regering heeft in de zomer het ontwerpdecreet Vlaamse Sociale Bescherming goedgekeurd. Het moet de basis leggen van een eigen Vlaamse sociale zekerheid. Naast de zorgverzekering bevat het een maximumfactuur voor de thuiszorg en een kindpremie, als aanvulling op de kinderbijslag. De Vlaamse Sociale Bescherming is opgevat als volksverzekering. Vlamingen betalen een bepaald bedrag (vandaag is dat 25 euro per jaar) en kunnen in ruil, op het moment dat ze dat nodig hebben, genieten van

diensten in de welzijnssfeer: thuiszorg, kindzorg, gezondheidszorg. De zorgverzekering bestaat al tien jaar. In 2012 wordt daaraan een premie voor baby’s toegevoegd. De Vlaamse regering trekt hiervoor 14,5 miljoen euro uit. Alle ouders met een kind jonger dan een jaar zullen eenmalig 175 à 200 euro krijgen. Dat wordt later uitgebreid naar een- en tweejarige kinderen. Het decreet moet nog door het Vlaams parlement goedgekeurd worden, maar er bestaat weinig twijfel over dat de meerderheid (CD&V, N-VA en SP.A) het decreet

zal goedkeuren. De kindpremie staat in het Vlaams regeerakkoord.

Drempels voor Brusselaars Problemen zijn er wel te verwachten in Brussel. Dat bleek uit een debat in de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), waar de ‘bijzondere bepalingen’ voor Brussel aan bod kwamen. In Vlaanderen is toetreding tot de Vlaamse Sociale Bescherming verplicht, in Brussel niet. Omdat het om een verzekering gaat, is het zaak ‘shopping’ tegen te gaan. Vlaanderen is als de dood voor een hold-up waarbij Brusselaars de premie opstrijken zonder solidair te hebben bijgedragen aan de verzekering. Uit het ontwerpdecreet, dat voor advies naar de Raad van State is gestuurd, blijkt dat de Vlaamse Brus-

selaars op twee manieren drempels zullen ondervinden. Ze moeten de bijdrage betalen vanaf hun achttiende (in Vlaanderen vanaf 26), en Brusselaars die ná hun achttiende

Vlaanderen is als de dood voor een Brusselse hold-up

aansluiten, moeten tien jaar wachten voor ze de kindpremie kunnen ontvangen. Wie aangesloten is bij de zorgverzekering, ondervindt geen nadelen. VGC-collegelid voor Welzijn Brigitte Grouwels (CD&V) vreest dat

de Vlaamse Brusselaars zullen afhaken. In een brief aan Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) vraagt ze om de drempels voor de toetreding tot de Vlaamse Sociale Bescherming in Brussel te versoepelen. Ze doet ook enkele concrete voorstellen. De Brusselse SP.A vindt het idee van de kindpremie in Brussel ‘volledig achterhaald’ op een moment dat er een communautair akkoord over de kinderbijslag is. Die wordt een Brusselse bevoegdheid. “Het is beter om het geld van de Vlaamse kindpremie voor Brussel te investeren in de kinderopvang,” vindt SP.A-parlementslid Elke Roex. “Een Brusselse kinderbijslag én een Vlaamse kindpremie, dat valt niet uit te leggen.” Steven Van Garsse

N° 1300 VAN 20 TOT 27 OKTOBER 2011 ¦ WEEK 42: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1300 PAGINA 2 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Uitgelicht > Misdrijven steeds moeilijker te bewijzen

EERSTE GROENE BURGEMEESTER? ELSENE – Wordt Yaron Pesztat de eerste Ecolo-burgemeester in Brussel? De kiezer beslist, maar de kaarten liggen goed. Ecolo Elsene heeft de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 voorgesteld. Die wordt getrokken door Yaron Pesztat, fractieleider in het Brussels parlement. Dat wekt verwondering, want Pesztat staat niet bepaald bekend als een communalist. De filosoof van opleiding voelt zich uitstekend thuis in het regionale parlement. Toch maakt Pesztat een goede kans om de eerste Ecolo-burgemeester in een Brusselse gemeente te worden. Bij de vorige verkiezingen (in 2006) haalde Ecolo bijna een kwart van de stemmen, zijn hoogste score in heel Brussel. Dat Ecolo toen uit het college werd gekieperd, was een gevolg van de Ecolo-MRcoalitie in Schaarbeek. De Elsense PS-burgemeester, Willy Decourty, sowieso geen groene jongen, nam wraak omdat Ecolo in Schaarbeek niet met de PS in zee was gegaan. In 2012 speelt Decourty wellicht geen rol van betekenis meer, en de MR heeft geen boegbeeld klaar om in de strijd te werpen. De weg ligt dus open voor Ecolo om de meerderheid omver te werpen, al is oktober 2012 nog ver, zeker in de poliSVG tiek.

‘Mensenhandelaars worden slimmer’ BRUSSEL – Mensenhandelaars en mensensmokkelaars gaan steeds gewiekster te werk. Daardoor wordt het almaar moeilijker om de schuldigen te vatten en veroordeeld te krijgen. Dat zegt het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) in zijn jaarverslag.

akistanen die als slaven in de carwashsector tewerkgesteld worden. Duitsers van Russische origine die naar België worden gehaald om de toiletten in wegrestaurants schoon te maken voor minder dan drie euro per uur. Huisbedienden van in Brussel gevestigde diplomaten die bij aankomst hun paspoort dienen af te geven en zich vervolgens 24 uur op 24 beschikbaar moeten houden. Afghanen en Vietnamezen die door wrede Iraakse Koerden door België naar Engeland gesmokkeld worden. De mensenhandel en mensensmokkel in België is nog lang niet op zijn retour, integendeel. En toch neemt het aantal veroordelingen af. Dat

aantal slonk van 324 in 2005 naar 132 in 2009 (een weliswaar voorlopig cijfer). “De mensenhandel gaat niet achteruit, maar de mensenhandelaars worden geraffineerder. Ze gaan iets minder brutaal te werk dan vroeger, zodat hun slachtoffers de indruk krijgen dat het een winwinsituatie is,” zegt Jozef De Witte, directeur van het CGKR. Het afgelopen jaar legde het Centrum de focus op economische uitbuiting. Dat zijn dikwijls heel complexe dossiers met constructies via onderaannemingen, detacheringen en schijnzelfstandigen. Die worden vaak blootgelegd door de sociale inspectie. “Sociale fraude bestrijden is mensenhandel voorkomen,” zegt De

Witte. Nu verschijnt in deze zaken meestal alleen de onderaannemer voor de rechtbank. In de bouw, de schoonmaak- of textielsector blijkt nochtans dat de opdrachtgever of hoofdaannemer soms onmogelijk niet op de hoogte kon zijn van de ellendige werkomstandigheden, bij voorbeeld wanneer hij een veel te lage offerte aanvaardt. “De Belgische wetgeving moet dringend aangepast worden zodat de opdrachtgevers hoofdelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld en alle schakels aangepakt kunnen worden.” In Brussel zijn de gehandicapte Roma-bedelaars een heel zichtbare vorm van mensenhandel. Toch is er tot op heden nog maar één veroor deling geweest, en die is zelfs nog niet definitief. Blijkt dat er een probleem van bewijslast is. De Roma vormen een erg gesloten milieu. Bovendien is het niet voldoende dat de bedelarij vaststaat, ook de uitbuitingsrelatie moet bewezen worden, en dat is niet simpel.

De zaken van seksuele uitbuiting waren het afgelopen jaar even dramatisch als de jaren ervoor, maar

“Mensenhandelaars gaan nu iets minder brutaal te werk, zodat hun slachtoffers de indruk krijgen dat het een winwinsituatie is”

ook hier wordt vervolgen steeds moeilijker. De Witte: “Het wordt diffuser. Vroeger was het simpel: alles speelde zich af in de Aarschot-

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

SMS IN DE LES BRUSSEL – De HUB, de Hogeschool-Universiteit Brussel, heeft een nieuw snufje: het softwarepakket Shakespeak. Docenten die de software gebruiken, kunnen bij een PowerPoint-presentatie multiplechoicevragen stellen aan hun studenten. Die kunnen daarop antwoorden via sms, Twitter of een applicatie op hun pc. Het resultaat van de antwoorden kan meteen geprojecteerd worden. Ook kunnen de studenten per sms vragen stellen aan hun prof. Volgens Frederik De Schrijver van de HUB worden de lessen op die manier dynamischer en voelen de studenten zich meer betrokken. De studenten betalen de sms’jes zelf. HUB

Om haar veertigste verjaardag gepast te vieren pakte de Academie van Anderlecht uit met een mooi programma: Bonom, Josse De Pauw... Contrabassist Elias Bartholomeus en ‘interactief vuurwerk’ van Showflame sloten af.

WEEKOVERZICHT

BDW 1300 PAGINA 3 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

WOENSDAG 12 OKTOBER VIVES: ‘PS WINT BIJ HERFINANCIERING.’ Volgens de Vives-onderzoeksgroep van de K.U.Leuven is de Parti Socialiste de politieke winnaar van een herfinanciering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De groep baseert zich op buitenlands onderzoek en stelt dat de aanwezigheid van regeringspartijen in lokale besturen een gunstige financiering van die lokale besturen betekent. De PS is in Brussel in veel gemeentebesturen vertegenwoordigd en levert heel wat burgemeesters, en daarbovenop ook de Brusselse ministerpresident. Aangezien bijna de helft van de 461 miljoen euro extra federaal geld voor Brussel vrij te besteden is, vreest Vives dat de PS-gemeentebesturen bevoordeeld zullen worden. Vives heeft een flamingant etiket.

DONDERDAG 13 OKTOBER OP HETERDAAD. De politiezone Oudergem/Ukkel/WatermaalBosvoorde installeert een nieuwe interventie-eenheid die zich bezig moet houden met ernstige delicten. De ‘heterdaad-patrouille’ zal meer patrouilleren, gaat actief op zoek naar geseinde personen en zal beter de buurten in de gaten houden. De oprichting is een reactie op de dood van een automobiliste in de Ukkelse Vanderkinderestraat in 2010. Overvallers van een juwelierszaak die haar auto wilden, schoten haar toen dood.

“Vroeger was het simpel: alles speelde zich af in de Aarschotstraat. Nu werken de meisjes ook in massagesalons, via escortebureaus en in hotels.”

straat. Nu werken de meisjes ook in massagesalons, via escortebureaus en in hotels.” En het internet is erbij gekomen. Volgens Wim Bontinck, chef Mensenhandel van de gerechtelijke politie, heeft het internet de rekrutering, zowel van meisjes als van klanten, vergemakkelijkt. Zo draagt het internet indirect bij tot het stijgende aantal gevallen van seksuele exploitatie. Bontinck: “Je hebt ontelbare jobsites en sites van escorte- en modellenbureaus die meisjes lokken. Via het net kun je

zelfs het hele pakket van een schijnhuwelijk tegen betaling regelen.” De slachtoffers aan het praten krijgen is overigens niet eenvoudig. “Hoe groter hun winstpercentage, des te hoger de drempel.” En als ze toch willen meewerken met de politie, dreigen hun pooiers vaak met maatregelen tegen hun achtergebleven familie. Omdat de mensenhandelaars steeds professioneler te werk gaan, dient ook de strijd tegen de mensenhandel professioneler aangepakt te worden,

zegt De Witte. Zo’n aanpak vergt samenwerking, zowel nationaal als internationaal. “Nu wordt er zelfs met de buurlanden niet altijd even goed samengewerkt.” Voorts moeten ziekenhuizen, OCMW’s en lokale besturen alerter worden gemaakt. De Witte: “Als iemand op de spoedafdeling binnengebracht wordt met een arbeidsongeval of slagen en verwondingen, dan moet men de reflex hebben om te vragen: ‘Waar werkt u dan?’” Bettina Hubo

“

Als ik van mijn oude frituurolie af wil, dan wacht ik tot mijn ouders nog eens langskomen. Die lozen de olie dan in het makkelijk toegankelijke recyclagepark in hun gemeente in Vlaanderen.”

“

Dit akkoord geeft Wallonië en Brussel de tijd om zichzelf recht te trekken. Al ben ik ervan overtuigd dat dit onze allerlaatste kans is. We mogen hier niet lichtzinnig mee omspringen.”

HET WOORD

Tom Pintens, bekend van de Facebookgroep DirtyBrussels, over het gebrek aan containerparken in Brussel (in De Morgen).

Volgens MR-voorzitter Charles Michel is het de komende jaren alle hens aan dek voor de Franstaligen in België (in De Standaard).

Kwantummechanica

Op 29 oktober is het precies honderd jaar geleden dat in Hotel Métropole de eerste Solvay-conferentie plaatsvond. Die bijeenkomst, onder leiding van de Belgische chemicus Ernest Solvay, boog zich onder meer over de kwantummechanica en werd bijgewoond door Max Planck, Marie Curie en Albert Einstein. Wat is kwantummechanica? Een kwantum is de kleinst mogelijke hoeveelheid van een grootheid – materie, energie of elektrische lading. De kwantummechanica

bestudeert het gedrag van die hoeveelheid, en stelt dat dat gedrag slechts als een waarschijnlijkheid kan worden beschreven in de tijd, die één en ondeelbaar is. Einstein geloofde iets radicaal anders: algemene relativiteit. Tijd is relatief en kneedbaar, hangt samen met ruimte en kan verwrongen worden door materie of energie. De twee theorieën zijn nog niet verzoend. Als dat wel zou gebeuren, menen wetenschappers de grote theorie van alles te zullen doorgronden. We kijken ernaar uit. CD

‘Congestie dreigt.’ Beci, de fusievereniging van de kamer van koophandel en de Brusselse werkgevers, vreest voor een verkeers infarct als er 45.000 parkeerplaatsen in het Brusselse gewest geschrapt zullen worden. Beci denkt dat dat een gevolg zal zijn van het Brusselse Parkeerplan, waarover de komende tijd een openbaar onderzoek gevoerd zal worden. Beci stelt ook dat het openbaar vervoer nu al verzadigd is. Het kabinet van Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) antwoordt dat er nog niets beslist is.

VRIJDAG 14 OKTOBER MIGRANTEN SCOREN SLECHT OP ARBEIDSMARKT. Uit onderzoek van de Universiteit Antwerpen blijkt dat Belgische migranten slecht scoren op de arbeidsmarkt in vergelijking met de rest van de geïndustrialiseerde wereld, en migranten in Brussel scoren slechter dan in Vlaanderen. Algemeen genomen doen ze het in de hoofdstad dan weer beter dan in Wallonië, op de Noord-Afrikanen na. Minder dan een vierde van de vrouwen van Noord-Afrikaanse origine in Brussel heeft een baan, stelt het onderzoek nog. Inwijkelingen uit nieuwe EU-lidstaten scoren in Brussel dan weer beter dan elders in België.

ZATERDAG 15 OKTOBER 6.000 VERONTWAARDIGDEN. Er wordt gedemonstreerd in Brussel. Ongeveer zesduizend Indignados (‘verontwaardigden’) eisen een democratischer en socialer Europa en een halt aan het wilde kapitalisme van de banken. De beweging heeft wortels in Spanje, waar er een hoge jongerenwerkloosheid heerst. Een groep van vierhonderd Indignados overnacht in het Jubelpark. Aanvankelijk logeerden ze in een leegstaand gebouw van de Hogeschool-Universiteit Brussel, maar dat werd ontruimd.

ZONDAG 16 OKTOBER RAVAGE IN SINT-GILLISSCHOOL. In de nacht van zaterdag op zondag richten inbrekers een ware ravage aan in de Sint-Gillisschool in de Montenegrostraat in Sint-Gillis. Het merendeel van de informatica van de school wordt gestolen, zoals de server, en klaslokalen worden overhoop gehaald. Gevreesd wordt dat dit weleens het begin van het einde kan zijn voor de school: ze ligt in een moeilijke wijk en de leerkrachten worden vaak geconfronteerd met diefstal en geweld.

MAANDAG 17 OKTOBER SEKSUELE UITBUITING WORDT MEER DIVERS. Uit een studie, besteld door het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, blijkt dat het aantal veroordelingen voor seksuele uitbuiting de laatste drie jaar gestegen is van 27 naar 76. Ook zou het aantal vormen van uitbuiting fors uitgebreid zijn: het gaat niet meer alleen over ‘traditionele’ prostitutie, maar ook over massagesalons, escortebureaus en ronselen over het internet. Minder treinen voor weststation. De NMBS overweegt om in heel België 302 weinig gefrequenteerde lijnen te schrappen. De Brusselse stations West en Simonis zouden daardoor nog minder treinen per dag zien langskomen. Het Weststation is nochtans opgevat als een knooppunt voor bus, metro en trein en werd in 2009 nog grondig vernieuwd om als knooppunt te dienen. Samengesteld door Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1300 PAGINA 4 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Stedenbouw > Architect Kees Christiaanse over Brussel en zijn plannen voor de Heizel

‘Wonderschoon, maar veel achterstallig onderhoud’ ROTTERDAM – “De Heizelvlakte behoeft geen Zaha Hadid of een andere ster architect. Waar het ons om gaat, is de stedenbouwkundige samenhang en de kwaliteit. Ook voor Mini-Europa en Océade is er nog plaats, mits ze een flinke upgrade krijgen.” BDW trok naar Rotterdam voor een gesprek met Kees Christiaanse, de ontwerper van het Neo-masterplan voor de renovatie van de Heizel.

In die zin is een masterplan voor de Heizel heel dankbaar werk.” Uw ontwerp deelt de Heizel op in een groot park met water en sportinfrastructuur, en de gebouwen (winkels, woningen, evenementenhal, congrescentrum) geconcentreerd rond het voetbalstadion. Over de toekomst van dat stadion lopen de meningen uiteen. Burgemeester Thielemans wil het er weg, minister-president Picqué zegt dat het voorlopig blijft. Maakt dit het voor u niet bijzonder lastig? Kees Christiaanse: “Het belang rijkste kenmerk van moderne stedenbouw is dat je een robuust raamwerk ontwikkelt waarbinnen

Onduidelijkheid is er ook over het lot van Kinepolis, MiniEuropa en Océade? Christiaanse: “Mini-Europa is na het Atomium de grootste toeristische attractie op de Heizelvlakte. Je zou wel gek zijn als je dat weghaalde. Aan de andere kant is het niet de meest hoogwaardige en best onderhouden attractie. De gebouwen eromheen zijn van een lage kwaliteit. Hetzelfde geldt voor Océade. Beide

De Heizelvlakte wordt in het masterplan opgedeeld in een concentratie van bebouwing rond het stadion en een groot park.

‘SAMEN NAAR SCHOOL’ VOOR EEN BETERE SOCIALE MIX BRUSSEL – Twintig basisscholen uit Sint-Jans-Molenbeek, Koekelberg en Anderlecht nemen dit jaar deel aan het project ‘Samen naar school in de buurt’. Doel is om Nederlandstalige ouders ervan te overtuigen samen hun kinderen in de buurtschool in te schrijven en zo een betere sociale mix te krijgen. Veel ouders aarzelen om hun kinderen in te schrijven in een buurtschool met veel anderstaligen. “Heel wat jonge gezinnen in Brus-

een bepaalde ontwikkelingsvrijheid en flexibiliteit is. Wij zorgen ervoor dat er zo weinig mogelijk situaties van wederzijdse afhankelijkheid ontstaan. Het stadion kan dus zowel ingepast worden in het plan als weggelaten. Hoe dan ook, wij gaan ervan uit dat het stadion er nog wel even zal staan.”

e eerste aanblik van Rotterdam is niet meteen uitnodigend. De buurt rond het Centraal Station, omgedoopt tot Centraal District, is herschapen tot een immense bouwput. De Rotterdammers krijgen niet alleen een gloednieuw treinstation, ze worden ook getrakteerd op nog meer gladde en kille torengebouwen, die de skyline extra grillig zullen maken. Heel wat authentieker is de sfeer op de Kop van Zuid. Op dit voormalige haventerrein staan nog enkele actieve fabrieken en voorts oude, verbouwde pakhuizen die nu onderdak geven aan een skatehal, een crèche en aan creatieve bedrijven. Ook KCAP, het bureau van Kees Christiaanse, is er gevestigd. De zeventig koppen tellende ploeg nam enkele jaren geleden zijn intrek op de eerste verdieping van een vroegere chocoladefabriek. “Rotterdam lijkt wel op Brussel,” zegt projectleider Frank Werner, die Christiaanse assisteert bij het uittekenen van het masterplan. “Er zijn fantastische stukken, maar ook plekken waar je zo vlug mogelijk weg wilt.” Net dat contrast spreekt Christ iaanse aan. “Wij zijn geïnteresseerd in steden waar nog een hoop onderhoudswerk te doen is. Daarvoor is Brussel ideaal. Het is een wonderschone stad, de topografie is prachtig, de binnenstad ook, de door Leopold II aangelegde lanen zijn uniek in Europa. Maar daartussen is de afgelopen eeuw een en ander misgegaan. Brussel vergt dus een hoop achterstallig onderhoud.

attracties kunnen blijven, maar er is een upgrade nodig. Wat er nu staat, is niet meer van deze tijd. Voor Kinepolis ligt het anders. De bioscoop zal nog een hele tijd kunnen blijven, maar moet op een gegeven moment wel verhuizen omdat het huidige gebouw midden op de nieuwe as staat die we willen aanleggen tussen het Atomium en het hart van het stadion.”

sel kiezen voor een bekende school, vaak buiten de buurt waar ze wonen. Door hen in groep te laten inschrijven, willen wij het hun vergemakke-

Ontwerpt KCAP zelf alle gebouwen rond het stadion? En krijgt de Heizelvlakte een nieuw architecturaal landmark? Christiaanse: “De gebouwen zullen door verschillende architecten worden gebouwd. Wij treden vooral op als stedenbouwkundig supervisor. Het staat nog niet in ons contract, maar ik ga er wel van uit dat wij de architecten mee kiezen. Waar het mij daarbij vooral om gaat, is dat er kwaliteit komt, eerder dan dat we de zoveelste internationale ster zijn ei laten leggen. In elke stad is er binnenkort wel een museum of opera van Zaha Hadid. Dat hoeven wij hier niet. Niet omdat het slechte architectuur is, integendeel. Maar het gaat ons meer om stedenbouwkundige samenhang en kwaliteit dan om poehapolitiek. Trouwens, het landmark van het park is en blijft het Atomium. Er komen dus ook geen gebouwen die in massa en hoogte boven het Atomium uit steken.” Hoe ervaart u de reacties op het plan, van de buurt bijvoorbeeld? Christiaanse: “Er zijn nu enkele informatievergaderingen geweest, waarop ik altijd heel open heb kunnen spreken. De bewoners waren aanvankelijk natuurlijk ontzettend bang. Ze dachten dat wij met een enorme ufo zouden komen aanzet-

lijken,” zegt de Molenbeekse schepen Jef Van Damme (SP.A), die het project twee jaar geleden lanceerde. Hij begon met zes scholen. Vorig jaar namen achttien scholen deel, uit Molenbeek, maar ook uit Koekelberg, Anderlecht en Laken. Dit jaar zijn het er dus twintig. Ze organiseren infoavonden, openschooldagen en ‘terugkomavonden’. De infoavond van Koekelberg is op 24 oktober, van Molenbeek op 25 oktober en van Anderlecht op 27 oktober. Omdat het Kuregemse schooltje De Voorzienigheid vorig jaar niet mee-

ten met daarin 150.000 vierkante meter overdekt winkelcentrum, één enkele ingang en nog wat slurven naar evenementengebouwen en naar parkeersilo’s. Maar dat hebben we dus niet gedaan. We nemen winkelruimte op in het plan, maar die is beperkt tot 70.000 vierkante meter, en een deel is in de vorm van winkelstraatjes in de openlucht. Er komen voorts alleen kantoren met een lokale functie en enkele woontorentjes met uitzicht op het groen. Geen enorme massa. De zich opbouwende woede van de buurt van in het begin werd dan ook door het plan al gedeeltelijk geneutraliseerd.”

Van HafenCity tot Perm in de Oeral Kees Christiaanse (Amsterdam, 1953) studeerde architectuur en stedenbouw aan de TU Delft. Hij werkte bij OMA, het kantoor van Rem Koolhaas, en begon in 1989 met een eigen bureau: KCAP, Kees Christiaanse Architects & Planners. Het bureau verwierf de afgelopen jaren bekendheid met projecten als HafenCity in Hamburg, Wijnhaveneiland in Rotterdam en de renovatie van de Russische stad Perm. Door enkele grote opdrachten opende KCAP ook kantoren in Zürich en Sjanghai. In 2010 won het bureau de internationale wedstrijd voor de heraanleg van de Heizelvlakte, het zogenaamde Neo-project. HUB

deed, nam buurtbewoonster Sarah Van Riel met twee andere jonge moeders het initiatief voor een gezamenlijke inschrijving. Nu zitten er weer acht Nederlandstalige peuters in het wijkschooltje. Dit jaar doet De Voorzienigheid wel mee. Maar omdat het initiatief van Van Riel ook andere ideeën voor de buurt opleverde, organiseert ze opnieuw een infoavond, op 9 november in het HUB Huis der Gezinnen. www.samennaarschoolindebuurt. be, sarah_van_riel@hotmail.com

BDW 1300 PAGINA 5 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Toch blijven er vragen, ook bij de handelaarsverenigingen, over de noodzaak van een winkelcentrum. Christiaanse: “Ik begrijp dat bij de handelaars de angst bestaat dat de winkels in het centrum leeggezogen worden. Maar wij willen net zo min dat dit een voorstedelijk shoppingcentrum wordt, zoals in Woluwe. Dit wordt geen mall. Anderzijds is het zo dat de Heizel nu al een belangrijke plek in de stad is, als je kijkt naar bezoekersaantallen en functies. Wanneer straks het openbaar vervoer verbetert, de kwaliteit van het gebied en van de programmering beter wordt en er nog nieuwe functies bijkomen, dan zal de Heizel nog belangrijker worden. En zo’n ontmoetingsplek trekt altijd winkels aan. Bovendien blijkt ook uit onze eigen studie dat het noorden van Brussel extra winkelruimte kan gebruiken. Retail is ook de enige functie die geld oplevert, maar dat geld wordt meteen geïnvesteerd in de verbetering van het gebied.”

Er zijn nu voor het noorden van Brussel drie commerciële projecten – Uplace in Machelen, Just under the Sky aan het kanaal en ‘uw’ Neo – in de maak, die elkaar in snelheid proberen te pakken. Hoe kijkt u daartegenaan? Christiaanse: “Met gemengde gevoelens, maar we maken wel vaker mee dat winkelcentra elkaar kannibaliseren. Het gebeurt in Rusland en China, maar ook in Zwitserland en Nederland. Er zou overleg moeten zijn tussen het Brussels en het Vlaams Gewest. Je kunt niet op vijf kilometer van elkaar drie grote projecten lanceren zonder afstemming.”

Minister Smet geeft 2x geld aan de Pride: “Bovenlokaal belang.”

en Vlamingen (BDW 1297, p. 1). Ook Smet vindt dat er bij tweetalige initiatieven gestreefd moet worden naar een financiële inspanning vanuit de twee grote gemeenschappen. Toch wil hij niet met een apothekersweegschaaltje te werk gaan. “Het kan niet de bedoeling zijn dat we onszelf als Vlaamse overheid een verplichting zouden opleggen om pas tot beleidsdaden over te gaan op voorwaarde dat een andere overheid dat ook zou doen, en dan nog in dezelfde mate. Dat zou impliceren dat een Vlaams beleid in de hoofdstad

BRUSSEL – Vlaams minister van Gelijke Kansen Pascal Smet (SP.A) heeft een brief geschreven aan zijn Franstalige collega’s met de bede werk te maken van een serieuze financiering van de Belgian Pride, beter bekend als de Gay Pride. daan. Daarmee lijkt de Pride gered. De toekomst van de Pride stond op de helling nadat de Inspectie van Financiën vragen gesteld had over de ongelijke bijdrage van Franstaligen

“Elke stad heeft straks wel een museum of operagebouw van Zaha Hadid. Dat hoeven wij hier niet” waaruit alle tramlijnen vertrekken. In een latere fase worden de tramlijnen doorgetrokken. Die plannen bestonden al en dat was voor ons een geschenk. Wij hebben nog nooit een project gehad waarbij de beginsituatie op het vlak van openbaar vervoer zo gunstig was als hier. Er zijn nu al drie metrostations en verschillende tram- en buslijnen.” “Hier in Rotterdam werken we ook in de nieuwe buurt Stadionpark. Daar moet nog een hele metro aangelegd worden, een miljarden

SMET WIL GAY PRIDE REDDEN

Ondertussen hebben Christos Doulkeridis (Ecolo), Fadila Laanan (PS), Rudy Demotte (PS), MarieDominique Simonet (CDH) en Joëlle Milquet (CDH) toezeggingen ge-

Voorwaarde is dan wel dat het openbaar vervoer flink verbeterd wordt. Moet dat niet gebeuren voordat er op de Heizel bijgebouwd wordt? Christiaanse: “Je kunt het openbaar vervoer niet in één klap verbeteren, dat moet lijn per lijn gebeuren. De MIVB zal beginnen met een centraal depot op de Heizel, van-

Bent u voorstander van een museum voor moderne kunst op de Heizelvlakte? Christiaanse: “Ik denk dat het een goed idee is om ook een cultureel gebouw neer te zetten. Of dat per se moderne kunst moet zijn, is een tweede vraag. Een krachtige educatief-culturele functie zou bijdragen tot de kwaliteit van de Heizel. We hebben overigens voorgesteld om ook het Amerikaans Theater mee op te nemen in het programma van de Heizel. Iedereen vindt het een goed idee.”

Het Atomium is en blijft hét baken op de Heizel, zegt architect Kees Christiaanse. “Er komen dus ook geen gebouwen die in massa en hoogte boven het Atomium uit steken.”

Hoe gaat u de mobiliteit verbeteren? Bij het minste evenement op de Heizel loopt het verkeer in de buurt en op de Ring nu al helemaal vast. Christiaanse: “Mensen hebben nu eenmaal te veel auto’s, daar kunnen wij niks aan doen. Als je de wegen daaraan wilt aanpassen, krijg je absurde oppervlaktes asfalt. Maar je kunt wel zorgen voor een verschuiving in het gedrag van automobilisten. Parking C leent zich uitstekend als transferium. Als je de tram daar naartoe trekt en de mensen van de Ring in de tram en de metro probeert te krijgen, dan heb je wel invloed op de mobiliteit in de stad. Ook geven we de bezoekers de mogelijkheid om lopend of via een kabelbaantje naar het nieuwe hart van de Heizel te gaan. Parking C moet dan natuurlijk wel veel goedkoper worden dan de nieuwe parkeerterreinen aan het Atomium en de Houba de Strooperlaan. Maar daarover bestaat consensus bij Stad en Gewest.”

project. Op de Heizel is er dus al veel, maar er moet nog veel, ook op het vlak van frequentie en exploitatie van het net. Ze moeten er bijvoorbeeld voor zorgen dat je ook met een buitenlandse betaalkaart of cash je kaartje kunt kopen. Nu sta ik soms een halfuur in de rij.” Hoe is het om als Nederlandse stedenbouwkundige in Brussel te werken? Christiaanse: “In Nederland is de stedenbouw bijna uitgevonden en vervolgens geïnstitutionaliseerd.

“Wij zijn geïnteresseerd in steden waar nog een hoop onderhoudswerk aan is” Maar als je nu kijkt wat die ste denbouwkundige planningscultuur heeft voortgebracht, dan merk je ongelofelijke fouten op. Dit land is de afgelopen jaren kapotgemaakt door de ontelbare Vinexwijken met hun identieke rijtjeshuizen, door de bedrijvenparken en de monofunctio nele kolossen die overal verrijzen. Nederland is bovendien verwikkeld in een politieke en identiteitscrisis die leidt tot een veel te rechtse regering die alle cultuur overboord wil gooien. Ook op het vlak van stedenbouw en architectuur leidt dit tot een neerwaartse beweging, terwijl in België duidelijk een opwaartse beweging te zien is. Kijk maar naar het proces van stadsvernieuwing in Antwerpen.” En hoe zit het in Brussel? Christiaanse: “In Brussel loopt de politieke besluitvorming wat moeilijker, daarom is de opwaartse tendens niet zo sterk als in Antwerpen. Maar je ziet wel tekenen in de goede richting. Er is een bouwmeester, men wil de kanaalzone verbeteren, er komt een Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling. Ik ben erg verbaasd dat wij in korte tijd zo’n politieke consensus hebben bereikt. Stad en Gewest zitten op één lijn. Dat is bij andere projecten nog wel eens moeilijker. Tot nu toe hebben we het tij mee.”

Bettina Hubo

door andere overheden kan worden bepaald.” Smet draagt twee keer 25.000 euro bij tot de Pride, een keer vanuit Brusselse Aangelegenheden, een keer vanuit Gelijke Kansen. “Dat het feest in Brussel plaatsvindt, is cruciaal. In een groeiend Europa is de situatie van holebi’s en transgenders op een aantal plaatsen verre van rooskleurig. Een Pride in het hart van Europa, met een politieke boodschap, heeft meer dan plaatselijke relevantie.” Danny Vileyn

BDW 1300 PAGINA 6 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Maatschappij > Moslimjongeren verzetten zich tegen extremistisch beeld dat van hen leeft

‘Fanatici horen hier niet’

Fatima Zibouh (30): “Ik heb het gevoel dat ik op twee fronten strijd: als zelfbewuste vrouw binnen de moslimgemeenschap, en binnen de Belgische samenleving, waar je met een hoofddoek niet voor vol aangezien wordt.”

BRUSSEL – Steeds meer Brusselse moslims radicaliseren en keren de Belgische samenleving de rug toe. Dat was de teneur van een artikel in Le Soir, op basis van de doctoraatsstudie van de ULB-sociologe Leïla El Bachiri. Klopt dat? BDW ging in Molenbeek en Brussel-centrum het gesprek aan met Brusselse moslimjongeren en jeugdwerkers. “De Europese islam krijgt steeds duidelijker vorm.”

e sociologe Leïla El Bachiri doctoreerde onlangs aan de ULB. Volgens El Bachiri zouden Brusselse moslimjongeren van de tweede en derde generatie een hernieuwde interesse voor de islam tonen, en in het bijzonder voor nieuwe strekkingen zoals het neosalafisme en de moslimbroederschap. Radicaliseren de moslimjongeren? En wat is de precieze omvang van het fenomeen? Op die vragen moest El Bachiri het antwoord schuldig blijven – cijfers over het aantal aanhangers van de nieuwe strekkingen binnen de islam zijn niet voorhanden. Ook over het feit of dit fenomeen een bedreiging vormt voor de integratie van de jongeren, laat de sociologe zich niet uit. Waar komt dan de conclusie vandaan dat steeds meer Brusselse moslimjongeren hun heil zoeken in een radicale vorm van de islam en de samenleving de rug toekeren, zoals in sommige kranten te lezen was? “Wij willen gewoon onze godsdienst beleven,

net als jullie,” zegt de 25-jarige Mohamed. Met zijn masterdiploma en zijn modieuze brilletje beantwoordt hij niet meteen aan het beeld dat velen hebben van een moslimfundamentalist. Toch draagt hij sinds een paar jaar een baard en broeken met korte pijpen, de uiterlijke kenmerken van de neosalafiet. Nochtans voelt Mohamed zich helemaal niet buitengesloten uit de samenleving. Hij werkt en is onlangs met Khadija getrouwd. Het hoogopgeleide koppel, uit liefde jong getrouwd, hoopt nu naar het buitenland te emigreren, waar Khadija wil doctoreren. Meer en meer jongeren als Mohamed verdiepen zich in de islam. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat ze slaafs een ideologie volgen. Dat veel jongeren de islam nu ontdekken, heeft ermee te maken dat ze op zoek zijn naar een synthese van hun geloof en hun Belgische leefwereld, stelt Ibrahim. De energieke 21-jarige leerde als kind weinig over de islam en werd nieuwsgierig naar

zijn afkomst, naar eigen zeggen door de grote media-aandacht voor de islam. “Mijn ouders komen uit een klein dorpje in het oosten van Marokko. De islam die ik van mijn ouders meekreeg, was sterk doordrongen van de mentaliteit van hun dorp en van bijgeloof. Dus ben ik zelf op onderzoek gegaan.” Voor Ibrahim is het juist een rijkdom om te kunnen putten uit de waarden van de samenleving waarin hij opgegroeid is, en uit de cultuur/ het waardesysteem van zijn ouders.

Naar het paradijs De 45-jarige Younès Chikri is verbonden aan de moskee Hamza in Brussel-stad en organiseert er activiteiten voor jongeren. Vorig jaar trok hij met tachtig jongeren naar Mekka. “Wat is er mis mee dat deze jongeren hun godsdienst beter willen leren kennen?” vraagt hij zich af. De moskee Hamza is een van de oudste moskeeën van Brussel en was zelfs al actief vóór de ‘Grote’

Moskee in het Jubelpark. Ze bereikt een heel ruime groep moslims. “Wij proberen een correct beeld van de islam mee te geven, in overeenstemming met de waarden van de Belgische samenleving.” Dat dat geen sinecure is, moet Chikri beamen. “De moskee ontvangt geen enkele vorm van subsidie of steun. Maar waar moeten onze jongeren anders leren dat ze goed moeten studeren, hun verantwoordelijkheid als burgers moeten nemen en een bijdrage leveren aan de samenleving?” Verantwoordelijkheid nemen en moslim zijn vormen overigens helemaal geen tegenstelling. Het laatste kan juist helpen om een plaats in de Belgische samenleving te vinden, benadrukt islamleerkracht Fatima Bouchataoui. “Mij heeft de islam geholpen om me te ontplooien en een evenwicht te vinden tussen de Belgische samenleving en de cultuur die ik van huis uit heb meegekregen. Een simpel voorbeeld: stiptheid. Die zit er in de Belgische cultuur ingebakken, maar ook de Koran zegt dat je gemaakte afspraken moet respecteren en dat je op tijd moet komen. En zo zijn er wel meer eigenschappen die in de Koran staan en op de Belgische samenleving van toepassing zijn. Wij moslims zeggen soms

lachend dat als de Belgen moslims waren, ze allemaal in het paradijs terechtkwamen.” Helaas krijgen moslimjongeren al te vaak het gevoel dat ze voor een keuze gesteld worden, vindt Fatima Bouchataoui. Ze moeten Belg of moslim zijn, terwijl twee culturen hebben juist een verrijking kan zijn. Sommige jongeren reageren op deze schizofrene situatie door zich enkel nog met de islam bezig te houden, vooral als ze geen uitweg meer zien, bijvoorbeeld als ze laaggeschoold zijn en geen werk vinden. Bouchataoui benadrukt dat het hier om een extreem kleine minderheid gaat. Wat wel veel voorkomt, zijn moslimjongeren die proberen terug te keren naar de ‘ware islam’, die – onafhankelijk van wat hun ouders hen overgeleverd hebben – volgens de islamitische regels proberen te leven. Een voorbeeld is het verbod op voorhuwelijkse seks, een trend die momenteel bij veel jonge moslims terug te vinden is, maar net zo goed bij sommige christelijke jongeren. Verder is het onder gelovige moslima’s gebruikelijk om een hoofddoek te dragen, wat hen niet belet verder te studeren en een succesvolle carrière uit te bouwen. Dat bewijst ook Fatima Zibouh. De dertigjarige Zibouh komt uit Molenbeek en doctoreert aan de universiteit van Luik over de cultuur van Marokkaanse jongeren van de tweede en derde generatie. “Wij voelen ons al lang geen migranten meer, maar geboren en getogen Belgen die de islam als godsdienst hebben. Dat zie je ook aan de Europese islam die steeds duidelijker vorm krijgt, een synthese van de Europese waarden en het waardesysteem van de islam. Jammer genoeg worden wij door de Belgische samenleving nog steeds niet als volwaardige burgers geaccepteerd. Dit terwijl de Belgische moslims heel veel tot deze maatschappij bijdragen, of het nu economisch, intellectueel of artistiek is.” Ook Zibouhs vriendin Malika Aberkan draagt een hoofddoek en noemt zichzelf een overtuigd feministe. Meertalig, hoogopgeleid, op en top Brusselse én wereldburger, het beantwoordt niet aan het beeld dat de meesten van Brusselse moslima’s hebben. Deze zelfbewuste jonge vrouwen lijden onder de vele vooroordelen, van hun geloofsgenoten én van de Belgen. Zibouh: “Vaak heb ik het gevoel dat ik een strijd ‘op twee fronten’ aan het voeren ben: binnen de moslimgemeenschap – om duidelijk te maken dat zelfbewuste vrouwen hun plaats binnen de islam hebben – en binnen de Belgische samenleving, waar vrouwen met een hoofddoek lang nog altijd niet voor vol aangezien worden.” Heidi Verdonck

BDW 1300 PAGINA 7 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Erfgoed > Modernisering liften uitgesteld en afgerond

Deze week worden we verplicht om politiek interessant nieuws mee te geven in deze bijzonder beperkte, horizontale kolom. En waarvoor is een horizontale kolom nu beter geschikt dan om een boom op te zetten over een horizontale beweging bij uitstek, namelijk: de Indignados! Jawel, de verontwaardigden organiseren zich bij voorkeur horizontaal, wat wil zeggen dat niet alleen de leider de joint van het voetvolk mag aansteken, maar dat het voetvolk ook de joint van de leider mag aansteken. Voorts betekent een horizontale organisatie ook dat niemand echt verantwoordelijk is voor het bekladden van muren van een leegstaand gebouw – er is immers niemand die zegt dat het niet mag – en dat de beweging ook niet echt uitblinkt in eensluidende boodschappen, alleen in vele vragen die u zich ongetwijfeld ook af en toe stelt, maar dan zonder spuitbus, dreadlock of clownsneus. Serieus nu: het is ongehoord dat een politieagent een zittende demonstrante zomaar een trap in het gezicht geeft. Als dat echt gebeurd is, want met het internet moet je opletten. Laf is dat, en de Brusselse politie heeft al wel vaker blijk gegeven van een bijzonder onevenwichtige omgang met testosteron. Alleen dit: prompt verschijnen er doemscenario’s dat we nu in een politiestaat beland zijn en dat de hele Brusselse politie rot zou zijn (de dienaren van de Illuminati, zoals dat in Indignado-taal zou heten), maar wat dan met de Indignado die te Ukkel een schoolbus stal nadat hij erin geslapen had? Betekent dat dat alle Indignados schoolbussen stelen? Zoals we zegden: met internet moet je opletten. En met perceptie nog meer.

In schoonheid op en neer BRUSSEL – Het Comité tegen de Verplichte Modernisering van Liften haalt zijn slag thuis.

P-PRAAT

Alle liften, dus ook die van het ‘antieke’ type, moeten tegen 2013 (en deels tegen 2018 en 2023) beantwoorden aan een hele rist veiligheidsvoorschriften. Dat stelt minister van Consumentenzaken Paul Magnette (PS). Eerder al werden de verplichte moderniseringen in het KB van 9 maart 2003 gebundeld, maar dat werd al met vijf jaar uitgesteld. Lobbywerk vanuit de liftensector en het Comité tegen de Verplichte Modernisering van Liften kreeg gehoor bij Magnette. Tegen 2013 moet elke lift een elektrisch gordijn en een bepaald type vergrendeling hebben, maar geen van de maatregelen raakt essentieel aan de esthetiek van het liftmodel. Jean-Marie Binst

CHIEN ÉCRASÉ ROMEINSESTEENWEG – Nieuws bereikt ons uit de verste schil van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest dat de Romeinsesteenweg een nieuwe laag asfalt heeft. De Romeinsesteenweg was jarenlang – en dan bedoelen we echt jarenlang zoals dat alleen in Brussel bestaat – een oefenparcours voor de Dakarrally, een opwarmertje voor wie Kinshasa-Goma met de auto wilde doen en het slechtste wat communautair België te bieden had. De ene helft van de weg was namelijk van Brussel-stad, de andere helft van de gemeenten Wemmel, Grimbergen en Vilvoorde. Dat behoeft geen tekeningetje. LAKENSESTRAAT – De gemeente Brussel is verheugd dat ondernemer Frédéric Nicolay een café zal openen in de Lakensestraat. Tussen de staathoertjes dus, en in de buurt van de KVS. Nicolay en het gemeentebestuur vinden namelijk dat een nieuw Nicolay-café (zowat alles waar bier vloeit in Dansaert-Brussel, is van de man) de buurt een nieuwe dynamiek zal geven. Vrij vertaald wordt dat dus: de hoertjes zullen moeten laveren tussen een wildgroei aan terrasstoelen; naast gebroken autoglas zal er ook ander gebroken glas op het trottoir te vinden zijn, en men zal in de Lakensestraat nu ook kunnen uitglijden op verschaald bier. Dat behoeft evenmin een tekeningetje. ADVERTENTIE

H E T E N E R G I E P R E S TAT I E C E R T I F I C A AT V O O R G E B O U W E N

Gedaan met de onaangename verrassingen bij de lasten voor uw nieuwe woning Voortaan komt u te weten wat de energieprestatie is van de woning die u wenst te kopen of huren. Tussen een energieverspillende (G) en een energiezuinige (A) woning voelt uw portefeuille vast en zeker het verschil ! Deze energie-identiteitskaart zal volle duidelijkheid verschaffen over het gebouw dat wordt verkocht: theoretisch energieverbruik, CO2-uitstoot. Een echte garantie voor transparantie en consumentenbescherming !

Hoe werkt het? Voor elke woning die te koop of te huur wordt gesteld moet de eigenaar een EPB-certificaat voorleggen. Dat certificaat vermeldt, net als bij een koelkast, een schaal van A (zeer energiezuinig) tot G (zeer energieverspillend). Zo kan de kandidaat-koper/-huurder het vastgoed dat hij bezoekt vanuit energetisch oogpunt vergelijken. SindS 1 mei 2011 : eLKe WOninG die Te KOOP WORdT AAnGeBOden VAnAf 1 nOVemBeR 2011 : eLKe WOninG die Te HUUR WORdT AAnGeBOden

Wie stelt die energiecertificaten op? Door Leefmilieu Brussel erkende certificateurs (de lijst hiervan is beschikbaar op onze website). Op vraag van de eigenaar brengt de certificateur een bezoek aan het gebouw en analyseert hij er de energiekenmerken van. Heel eenvoudig, dus !

I N F O : W W W. L E E F M I L I E U B R U S S E L . B E / E P B c E R t I F I c a at · 0 2 7 7 5 7 5 7 5 Alle beetjes helpen, wAnt we zijn met meer dAn een miljoen brusselAArs

BDW REGIO

BDW 1300 PAGINA 8 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Deze week op het Brugmannplein > Ten strijde tegen ondergrondse parkeergarage

‘De magie van deze plek mag niet verloren gaan’ gezet wordt op alternatieven voor de auto. “Zo is om tien uur ’s ochtends de standplaats van Villo altijd leeg. Doe daar ook iets aan.” De Nederlander Rogier Reynders woont aan het Brugmannplein zelf. Reynders droomt van een plein met weinig auto’s, maar zegt ook wel dat er te weinig parkeergelegenheid is. En de garages zijn peperduur. Plus: hij maakt zich zorgen over het fijn stof. “Maar als het plein her aangelegd wordt op z’n Belgisch, an derhalf jaar plannen maken en dan vier jaar aanslepende werkzaam heden, dan hoeft het voor mij echt niet.”

Flageyplein

Het Georges Brugmannplein is een trefpunt voor de hele buurt.

ELSENE – Een kunstgalerie, een boekhandel, twee vastgoedagentschappen en nog meer fraais. Maar vooral: een sfeervolle plek met oude bomen. Welkom op het Georges Brugmannplein, waar de rust bedreigd wordt door een projectontwikkelaar die er een ondergrondse parkeergarage wil aanleggen. “Laat ons met rust.”

onderdagavond rond half zes. De Louis Lepoutrelaan, de meest Parijse van alle Brusselse straten, ligt er herfstig bij. De zon schijnt door de dubbele bomenrij. Het perspectief van het Brugmannplein, met bomen van de zelfde generatie, maakt het plaatje bijna perfect. Op de hoek van de Lepoutrelaan en het Brugmannplein huist het vastgoedkantoor Engel & Völkers. Huurprijzen van appartementen van tweeduizend euro per maand zijn geen uitzondering. Vastgoed om je aan te vergapen. Concurrent Leco bel, even verderop, hoeft niet onder te doen. Aan boekhandel Candide en vin tagezaak Scènes de Ménages han gen pamfletten: ‘Non au project de parking souterrain sur la place Brug-

mann’. In Scènes laveer ik behoed zaam, mijn rugzakje tegen de borst geklemd, tussen kristallen glazen en porseleinen borden. Stijl heeft het Brugmannplein volop in de aan bieding. Midden op het plein staat de tent waar straks, om 18 uur, de informa tievergadering over de ondergrondse parkeergarage plaatsvindt. Eén auto naast de tent heeft alvast een affiche ‘pro parking’ aan de voorruit. “Parkeren in de buurt is catastro faal,” zegt Gabrielle Jauering. Toch wil de Duitse niet gezegd hebben dat ze voorstander van de nieuwe parkeergarage is. “Ik kom luiste ren,” zegt ze. “Wat deze buurt no dig heeft, is niet zomaar een garage, maar een globaal project. Het open baar vervoer is nul in de buurt, de frequentie van bus 60 naar de Eu

ropese wijk moet absoluut omhoog. En ook naar het stadscentrum en

lièrelaan. “Zonder geparkeerde au to’s zou het plein vast en zeker aan levendigheid winnen. Nu sluit de winery tegen acht uur ’s avonds. Als ik om negen uur mijn hond uitlaat, is het plein doods.” Jauering heeft een dubbel gevoel bij het project: “Als het alleen maar dient om een

Gabrielle Jauering:

“Het openbaar vervoer is nul in de buurt, de frequentie van bus 60 naar de Europese wijk moet absoluut omhoog” het Zuidstation vind ik het openbaar vervoer ondermaats.” Jauering vindt wel dat, als er een ondergrondse parkeergarage komt, er boven gronds parkeerplaatsen geschrapt moeten worden. En niet alleen op het Brugmannplein, maar ook in de omliggende straten, tot aan de Mo

vastgoedontwikkelaar geld te laten verdienen, ben ik tegen.”

Op z’n Belgisch “Een parkeergarage trekt auto’s aan,” zegt Thibaut Georgin, die afwisselend Frans en Nederlands spreekt. Georgin wil dat er voluit in

De schrik voor een ‘Flagey-scena rio’, met werk dat een paar jaar aan sleept, zit er in de Brugmannbuurt goed in. Als architect Philippe De Bloos in naam van vastgoedontwik kelaar Urbax voorspelt dat hij dat varkentje in twaalf maanden wel kan wassen, wordt hij ei zo na weg gehoond. De bijeenkomst verloopt chaotisch. Op veel krediet hoeft de architect niet te rekenen. Zijn tekeningen van waterpartijen en nieuw aange plante bomen worden op ongeloof onthaald. “Die waterpartijen zullen in de herfst vol liggen met bladeren, en in de rest van het jaar met aller hande smurrie,” klinkt het vanuit het gehoor. En ook nog: “Meneer de burgemeester, de magie van deze plek mag niet verloren gaan. Begraaf de plannen, en u wordt herverko zen.” Overdonderdend applaus. Burgemeester Willy Decourty (PS), die al het verwijt gekregen heeft dat hij niet eerder een informatie vergadering heeft georganiseerd, haast zich te zeggen dat de onder grondse garage een privé-initiatief is. De gemeente heeft er niets mee te maken, het schepencollege heeft ook nog geen standpunt ingenomen. En: Decourty gaat geen beslissingen nemen die tegen de buurt in gaan. Eerst volgt op 26 oktober de overleg commissie over het Milieueffecten rapport (MER), daarna volgt waar schijnlijk een ellenlange procedure. De uiteindelijke beslissing zal voor het schepencollege zijn. Vrijdagmorgen ligt het plein er op nieuw mooi bij. Buurtbewoners slaan een praatje en laten de hond uit. In Galerie Espace Brugmann is het rustig. Het kristal van Eric Maquet en de schilderijen van Eric Donck hangen er mooi te wezen. Ook hier: stijl te over. Danny Vileyn

Schaarbeek > Tentoonstelling over heropbouw gemeentehuis

Honderd jaar na de vreselijke brand De brand in het gemeentehuis van Schaar beek in 1911 is een van de meer specta culaire rampen van de voorbije eeuw. De gemeente wijdt er een tentoonstelling aan. Vanuit heel Brussel en ver erbuiten, zo wil de geschiedenis, was de brand van het gemeen tehuis te zien, als een rode gloed op een van de heuvels van les faubourgs de Bruxelles. De burgemeester van Brussel kwam zelfs per soonlijk aangesneld om hulp te bieden met zijn brandweerkorps. De binnen- en buiten landse kranten stonden er vol van, tot in de Verenigde Staten toe. Schaarbeek was, anders dan vandaag, een welvarende gemeente in volle expansie waar de rijke bourgeoisie vertoefde. Het gemeen tehuis, ontworpen door Jules-Jacques Van Ysendyck, moest op maat van het chique volkje zijn. Van Ysendyck zette een gemeen tehuis neer in Vlaamse neogotiek, erg in trek in die periode. Kosten noch moeite werden gespaard. Dat was in 1887. Minder dan 25 jaar later bleek het gebouw de tand des tijds niet al te goed te doorstaan. Stenen vielen naar bene den, de muren vertoonden barsten. Tijdens de restauratie, in de lente van 1911, gebeur de het ondenkbare: het hele gemeentehuis zou in enkele dagen tijd volledig uitbranden.

“Het was paasmaandag. Er was kermis op het Colignonplein, het krioelde van het volk. Om zeven uur ’s avonds werd een eerste brandhaard ontdekt,” zegt gemeentearchi varis Martine Goldberg. “Na het blussen leek alles onder controle, maar drie uur later brak de brand opnieuw in alle hevigheid uit.” Na het bluswerk kwam het parket ter plaatse. Er was kwaad opzet in het spel, er waren brand versnellers gevonden. Op de tentoonstelling in het gemeentehuis van Schaarbeek is te zien hoe die eruitzagen: lege varkensblazen, gevuld met terpentijn, opgehangen boven een kaars die in een hoopje houtschilfers staat. De pyromaan werd nooit gevonden. De mo tieven voor de brandstichting bleven een mysterie. Dat voedde alleen maar de spe culaties. Het zou leiden tot legendes die tot vandaag voortleven in de volksmond. Vol gens sommigen ging het om een jaloerse aannemer die de renovatieopdracht was mis gelopen. Anderen verdachten schepen Emile Vandeputte, die in een schandaal verwikkeld was omtrent passieve corruptie. Vandeputte was toen wel al enkele jaren dood, merkt de archivaris fijntjes op. Er woedde in die dagen een politieke strijd tussen katholieken en liberalen, die elkaar ervan betichtten de brand te hebben aan

BDW 1300 PAGINA 9 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Links: de trouwzaal na de brand in 1911. Over de brandstichter en zijn motieven is tot op vandaag niets bekend, maar de geruchten gonzen nog na.

gestoken. Op de affiches voor de gemeente raadsverkiezingen van het jaar 1911 waren de wederzijdse beschuldigingen niet van de lucht. De liberalen, onder leiding van burgemeester Auguste Reyers, zouden de verkiezingen win nen en dadelijk aan de plannen voor de herop bouw beginnen. Maurice Van Ysendyck, zoon van de oorspronkelijke architect en niet ge speend van mercantiele flair, bood zich spon taan aan. “Ik heb de oorspronkelijke plannen van mijn vader nog,” schreef hij aan het ge meentebestuur. Het verklaart waarom het interieur nagenoeg identiek is heropgebouwd. Wie de kans krijgt om het gemeentehuis van Schaarbeek te be zoeken, kan moeilijk niet in bewondering staan om zoveel vakmanschap, zelfs al komt de neo gotiek naar hedendaagse normen gedateerd

over. Houtsculpturen in inlandse eik, gesofisti ceerde glasramen en deurbeslag, blauwe steen en stucwerk, wandtapijten, allemaal met de grootste zorg ontworpen door vader Van Ysen dyck en uitgevoerd door kunstenaars als Con stant Montald en Adolphe Crespin. Zoon Van Ysendyck liet zich overigens ook niet onbetuigd als architect. Hij voegde aan het U-vormige plan aan de achterkant een uitbrei ding toe in Italiaanse neogotiek. De Museum zaal én de majestueuze Lokettenzaal met gla zen koepel zijn daarvan het resultaat. Steven Van Garsse Tentoonstelling Wedergeboorte van een stadhuis (1911-2011), tot en met 13 januari 2012 in de Museumzaal, Colignonplein; gratis

ADVERTENTIE

Anderlecht > Supporters moeten voortaan buiten de wijk parkeren

Nieuw parkeerreglement voor RSCA-wedstrijdavonden Op 30 oktober, met de thuiswedstrijd van RSCA tegen Lierse, wordt het nieuwe parkeerreglement van kracht. Supporters die met de auto komen en supportersbus sen worden dan naar het parkeerterrein Erasmus en naar de noordelijke indus triezone geloodst. Vandaaruit nemen de supporters de metro naar het stadion. Het probleem bestaat al lang. De massale toestroom van supporters in de wijken rond het Astridpark veroorzaakt een enorme parkeeroverlast. Om een idee te geven: in de maand mei werden op drie wedstrijd avonden liefst 333 pv’s uitgeschreven voor foutparkeren. Al sinds het invoeren van het jongste mobiliteitsplan sprak schepen Mus tapha Akouz (PS) over een nieuw reglement op wedstrijdavonden om de woonbuurten te ontlasten. Vanaf 30 oktober geldt op wedstrijdavonden tussen 18 uur en middernacht een parkeer verbod voor paars-witsupporters. Concreet zullen supporters op wedstrijdavonden in de blauwe zone die de zone Astrid nu al is, maar één uur gratis kunnen parkeren. Sup porters die toch per se bij het stadion willen parkeren, moeten uitwijken naar de groene en rode zone in het centrum en de Meirwijk. Daar zullen ze wel vijf euro per uur moeten ophoesten. Parkeren kan voorts aan de westkant van de

Brusselse Ring. Daar zal de bewaakte Eras musparking ter beschikking van de sup porters gesteld worden. Daarnaast wordt er ook een bedrijfsterrein opengesteld in de Researchdreef. Met de uitbreiding van het stadion in het vooruitzicht heeft de ge meente ook al de parkeerterreinen van Ikea en Brico op het oog. Vandaaruit kunnen de supporters dan met de metro naar het sta dion komen. Alles bij elkaar zijn ze dan een kwartier tot twintig minuten onderweg.

Exit pendelbus Van het idee om pendelbussen in te schake len, is helemaal afgestapt. Voorzitter Roger Vanden Stock beloofde op de persconferen tie alvast het goede voorbeeld te geven en gebruik te zullen maken van de Erasmus parking. Als tegemoetkoming belooft hij de supporters die zijn voorbeeld volgen, hun metrokaartje terug te betalen. Buurtbewoners rond het stadion zullen ook niet hoeven te vrezen dat ze op wedstrijd avonden geen gasten meer kunnen ont vangen. Daarvoor heeft de gemeente het PingPing-systeem ingevoerd, waarmee de bewoners tien op de gemeente verkregen co des per sms kunnen doorsturen om zo een plaatsje voor hun bezoekers te reserveren.

Bruno Schols

RADIODAG FM-BRUSSEL ’EXPRESSIONS’ OP TV-BRUSSEL TWIEDOÊGSE VAN ET VOLKSTEJOÊTER DAG VAN’T BRUSSELS KLAAN BRUSSELS DIKTEI KONVERSOÊSETOÊFELS BRUSSELS STAMENEI KEEKEFRETTERSFIEST GIDEIDE RESTOSTOEMP RONDLAAIDINGE GENTS CABARET WOLTJESFIEST ... ALBERT VERDEYEN CHAREL VAN DOMBURG CHLOË VAN DOORSLAER DANI KLEIN DEMARCK FREDDI SMEKENS GEERT VAN ISTENDAEL GEERT DEHAES GUI POLSPOEL JOHAN VERMINNEN JULIEN VREBOS KATHLEEN SEGHERS KEVIN VAN DOORSLAER MARS MORIAU MARCEL DE SCHRIJVER NADIA SCHEYS PETER VAN ASBROECK PIERKE PIERLALA RAYMOND DOMS ROBERT DELATHOUWER ROGER VINCKE SERA DE VRIENDT SONJA DE SMEDT ACADEMIE VAN HET BRUSSELS BABBELEVEREN BRUSSELS VOLKSTEJOÊTER DE MANNE VAN DE PLATOU STUDENTENCLUB ‘T WOLTJE VERNIEUWD GENTS VOLKSTONEEL ZINNEFOLEE ...

DE WEIK VAN’T BRUSSELS Brussels Dialekt es tof!

11 - 21 NOVEMBER 2011 www.ara-vzw.be

Sint-Jans-Molenbeek > Gemeenteplein heraangelegd

Villo breidt uit in Anderlecht ANDERLECHT – Binnenkort kunt u in Anderlecht bij 33 stations terecht voor een Villo-fiets. Tot nu toe kon dat enkel in Kuregem, maar de gemeente gaf JCDecaux groen licht voor 28 extra Villo-sta

Shared space: er is plaats voor iedereen

tions op haar grondgebied. De overeenkomst tus sen de gemeente en JCDecaux moet nu donderdag wel nog goedgekeurd worden in de gemeenteraad, BS maar dat heet een formaliteit te zijn. © CHANVILLARD/PIROUX

TELEXREGIO

BDW 1300 PAGINA 10 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

LEVEN IN EEN MEERTALIGE STAD WATERMAAL-BOSVOORDE – Brussel is twee talig, maar het lijkt soms of Franstaligen en Vla mingen vooral naast elkaar leven. Zijn het twee aparte werelden, of is er kruisbestuiving? Genoeg stof voor een debat, vonden de gemeenschapscen tra uit het zuidoosten van Brussel. Ze nodigden

journalisten Guido Fonteyn (ex-De Standaard) en Dirk Vanoverbeke (Le Soir) uit voor een debat in drie delen. Donderdag 20 oktober gaat het over het samenleven. Om 20 uur in WaBo, Delleurlaan 39. Daarna op 17 november (over onderwijs) en 15 SVG december (over cultuur).

MEERTALIG, ZEI U?!? ANDERLECHT – Een klank- en lichtspel, een speech van schepen Anne-Marie Vanpévenage (FDF) en een tot verteller omgetoverde treurwilg die over de honderdjarige geschiedenis van ‘zijn’ park vertelt: de gemeente Anderlecht spaarde kos ten noch moeite om 100 jaar Astridpark te vieren.

De openbare ruimte wordt niet afgebakend. Daardoor verloopt het gemotoriseerd verkeer vanzelf rustiger.

“Maar de treurwilg was helaas niet tweetalig,” merkte raadslid Elke Roex (SP.A) op. Anders dan bij burgemeester Gaëtan Van Goidsenhoven, die de fout erkent, is er voor de schepen geen vuiltje aan de lucht. “Het was een cultureel evenement, BS geen informatie aan de bevolking.”

Het Gemeenteplein van Molenbeek wordt heraangelegd.

LEVEND BRUSSEL, HEEMBEEK, HAREN EN LAKEN BRUSSEL – Met concerten, wandelingen, spek takel en nog veel meer wil schepen van Vlaamse Aangelegenheden Jean De Hertog (CD&V) de in woners van de Stalingradlaan, de Verdunstraat, de Frans Vekemansstraat en de Draps-Domstraat dichter bij elkaar brengen. Het tweetalige initia

tief, dat helemaal gratis is, werd Living Brussels gedoopt en loopt tot en met 28 november in sa menwerking met de gemeenschapscentra van La ken, Heembeek en Haren, Recyclart, La Maison de la Création en de Kunsthumaniora. De VGC biedt DV steun. Meer op www.brussel.be.

BDW REGIO

Het plein staat al jaar en dag vol auto’s, maar dat gaat veranderen. Het plein wordt één grote ononder broken, aangename ontmoetings plek waar verschillende activiteiten kunnen plaatsvinden. “Ik denk on der meer aan optredens en straat animatie, maar ook aan sport,” zegt schepen van Mobiliteit Jef Van Dam me (SP.A). “En ook de markt blijft er welkom. Mensen zullen er een ter rasje kunnen doen, kinderen spelen. Er zal een heel nieuw leven op en rond het plein ontstaan. De levens kwaliteit in het historisch centrum zal erop vooruitgaan.” Het plein wordt heraangelegd vol gens het principe van shared space, een verkeersconcept dat de multi

functionaliteit van de openbare ruimte centraal stelt. Een kenmerk van dit principe is dat er geen af bakeningen zijn in de openbare ruimte: geen boordstenen, geen af gebakende fiets- of voetpaden. Vol gens Van Damme is dat een goede zaak voor de verkeersveiligheid. “De auto’s worden gedwongen om trager en voorzichtiger te rijden. De nieuwe verkeerssituatie is minder gevaarlijk voor de zwakke weggebruiker.” Met de ingreep komen wel zo’n ne gentig parkeerplaatsen op de schop, maar omwonenden zullen hun auto in de toekomst voordelig kunnen parkeren in een nabijgelegen par keergebouw. De heraanleg begint ten vroegste eind 2012 en kost ruim 1,45 mil joen. MV

Tot vorig jaar woonde ‘juffrouw Alice’ samen met haar zus in Bloemendal.

UIT DE oude doos Sint-Agatha-Berchem > Marie-Alice De Backer is 105 jaar

Lang leven zonder man en met gymnastiek In het OCMW-rusthuis Bloemendal is vorige week de oudste burger gevierd: Marie-Alice De Backer is 105 geworden. Sinds haar negentigste verjaardag verblijft MarieAlice ‘Alice’ De Backer in een kamer in het verzor gingstehuis. Tot in 2010 verbleef ook haar enige zuster in Bloemendal. De twee ongehuwde da mes hadden het er goed naar hun zin. Toen haar zus stierf, heeft de honderdplusser zich zelfs wat ‘herpakt’, vinden ze in Bloemendal. Ouderdomskwalen als een slecht gehoor mogen

haar dan wel parten spelen in de communicatie, mevrouw De Backer sloot zich vorig jaar verras send genoeg aan bij de wekelijkse gymsessie (van op de stoel). Ook aan de leefgroepactiviteit ‘zelf het ontbijt bereiden en afwassen’ op vrijdag neemt ze deel. De burgemeester en de OCMW-voorzitter zetten de 105-jarige in de bloemetjes, meteen ook een hart onder de riem voor de familie, die de feeste linge heel geregeld bezoekt. Jean-Marie Binst

Beste lezer, tot Nieuwjaar presenteren we u wekelijks een prentbriefkaart met oude (soms verdwenen) beroepen. Veel kijkplezier.

Muziek verzacht de zeden Orgeldraaiers. Die zie ik voor me als ik denk aan straatmuziek van heel lang geleden. Uit de tijd dat mijn grootouders kleuter waren. Toen er in de Kempen of West-Vlaanderen mensen leefden die nooit één voet in Brussel zouden zetten. Bij orgel draaiers moet ik ook spontaan aan woonwagenbewoners denken. Orgeldraaiers zijn er nog altijd, vo rige winter nog kwam er om de week een koppel met orgel in mijn straat, in de buurt van Vanderkindere. Maar

een straatpiano zoals op deze foto uit 1899 heb ik nog nooit gezien, ook niet op kermissen of brocantes. Wie waren deze dames? Leefden ze in een huis of in een woonwagen, en daalden de Brusselaars van drie hoog uit hun appartement om ze een DV cent toe te stoppen? Meer op www.academieroyale.be. Met dank aan Dexia en

BDW REGIO

BDW 1300 PAGINA 11 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Brussel > Els Ampe wil smaakjury voor stadsscholen

Platte kroketten en zoute patatten Haar eigen kinderen lusten de schoolmaaltijden niet die de Stad Brussel serveert, en volgens een rondvraag zijn ze niet de enigen. Amper vijftien procent van de leerlingen van de stadsscholen eet volgens gemeenteraadslid Els Ampe (Open VLD) op school. Schepen van Onderwijs Faouzia Hariche (PS) vindt de uitlatingen van Ampe schandalig en zwaait met andere cijfers.

Het terrein wordt vrijgemaakt voor Europa’s grootste Decathlon-winkel.

Evere > SP.A kritisch over komst sportwinkel Decathlon

‘Over autoverkeer is niet nagedacht’ Decathlon krijgt in Evere een nieuwe vestiging: net voor de zomer is hierover een akkoord gesloten met het Brussels Gewest. Goed voor de economie en de werkgelegenheid, maar over mobiliteit is niet nagedacht, zegt parlementslid Jef Van Damme (SP.A). Decathlon plant op de hoek van de Houtweg en de Leopold III-laan een van de de grootste vestigin gen van Europa. Negenduizend vierkante meter sportshopping, uitbreidbaar tot elfduizend, aange vuld met een fitnesscenter, crèche en restaurant. Ook de Belgische hoofdzetel van Decathlon zal er gehuisvest worden. Decathlon sloot een over eenkomst met de Gewestelijke Ontwikkelings maatschappij voor Brussel (Gomb), eigenaar van de terreinen. ING Real Estate treedt op als bouw heer. Het nieuwe filiaal van Decathlon zal op termijn bijna driehonderd banen opleveren. Minister van Economie en Werk Benoît Cerexhe (CDH) heeft

voor elkaar gekregen dat twee derde daarvan naar Brusselaars zal gaan. Goed nieuws dus voor de Brusselse economie, maar over de mobiliteits impact van de vestiging op de omgeving is nog niet nagedacht. Dat zegt parlementslid Jef Van Damme (SP.A), die de Brusselse regering hierover heeft ondervraagd. Pas bij de bouwaanvraag zullen de mobiliteit en de effecten op het leefmilieu wor den bestudeerd, zegt minister-president Charles Picqué (PS), bevoegd voor Ruimtelijke Ordening, in een schriftelijk antwoord. Mobiel Brussel is of ficieel nog niet op de hoogte van de komst van De cathlon. “Vreemd,” vindt Van Damme. “Iedereen weet dat een megasportzaak voor extra verkeer zal zorgen. Hoeveel auto’s dat zullen zijn, wat de im pact op de wegen zal zijn en hoeveel parkeerplaat sen zoiets vergt, daarover is nog niets bekend. Een studie vooraf zou vanzelfsprekend moeten zijn.” Decathlon wil in januari 2014 de vestiging in Eve re kunnen openen. Steven Van Garsse

In alle Nederlandstalige stadsscho len eet er welgeteld nog één leraar op school. En bij de leerlingen is het niet veel beter, zegt Ampe, die met indrukwekkende cijfers op de prop pen kwam. Uit een rondvraag had Ampe ook geleerd dat de kroketten plat, de frieten zacht en de aardap pelen te zout zijn. Niet alleen scholen zijn klant bij de Keukens van Brussel. Ook zie kenhuizen en rusthuizen bestellen er hun warme maaltijden. “En het ergste is dat niemand zich wat van

de kritiek aantrekt,” vindt Ampe. Hariche probeerde de kritiek van Ampe – uniquement en français – te counteren met de opmerking dat er nooit frieten geserveerd wor den; de laatste kroketten werden op 15 maart opgediend. Maar ten gronde: de Keukens bereiden dage lijks zeventienduizend maaltijden, er wordt zelfs middageten geleverd aan scholen van het vrije net en in de gemeenten Sint-Joost, Schaarbeek en Jette. Voorts zou uit een enquête moeten blijken dat 90 procent van de op school etende kinderen best tevreden is. Hoeveel procent van de kinderen op school eten, kwamen we niet te weten, maar toen Ampe daarop aandrong, vond burgemees ter Freddy Thielemans (PS) het wel letjes geweest met het verbale duel. Hariche zei nog dat de Stad al de snoep- en frisdrankautomaten in de scholen had weggenomen en dat er permanent aan gezondheidseduca tie wordt gedaan. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

De Divisie Brussel Agglom van serviceclub Kiwanis International nodigt belangstellende mannen én vrouwen vanaf ca. 30 jaar uit voor een informatieavond over de te stichten Nederlandstalige Kiwanis Club Brussel Atomium.

Datum: donderdag 3 november 20 uur

KIWANIS Spreekt vrijwillige inzet om de wereld te veranderen, kind per kind en gemeenschap per gemeenschap, in een sfeer van professionalisme, vriendschap, netwerking en fun u aan? Meld u dan vóór 3 november aan op gsm 0499 - 375879. Kijk voor meer informatie over Kiwanis op www.kiwanis.be.

Adres: Masuiplein 18, 1000 Brussel.

EEN WERELD(S) PROJECT VAN KIWANIS

ADVERTENTIE

Ukkel > Beek kan zich geleidelijk herstellen

Eindelijk collector voor Verrewinkel Binnenkort wordt eindelijk begonnen aan de Verre winkelcollector in het zuiden van Ukkel. Dankzij die collector zal de Verrewinkelbeek, die al jaren als open riool fungeert, in ere hersteld worden. De collector zal het afvalwater van rioleringen uit Lin kebeek, Drogenbos, Ukkel en Beersel opvangen: een gebied met 17.000 inwoners, die dagelijks zo’n 2.430 kubieke meter afvalwater lozen. Dat water komt nu in de Verrewinkelbeek terecht: niet alleen een smet op het blazoen van het prachtige Verrewinkelbos, het druist ook regelrecht in tegen de Europese richtlijnen die voor dit Natura 2000-gebied gelden. Ukkelaar en Groen!-lid Renaat Van Rompaey ziet de vervuiling al jaren met lede ogen aan. Dat de bouw van een collector zo lang op zich heeft laten wachten, komt volgens hem vooral door de ligging: op de grens van Vlaams en Brussels Gewest. De rioleringen in een perimeter van vijf kilometer moeten op de nieuwe collector aangesloten worden, en daarvoor moet dus over de gewestgrenzen samengewerkt worden. Vol gens Annemie Maes (Groen!), die het dossier in het

Brussels parlement opvolgt, is er aan Vlaamse zijde nog altijd geen vergunning. Die zou er in de loop van de werkzaamheden wel komen, zodat ondertussen al aan de Brusselse kant begonnen kan worden. Bij de Brusselse Maatschappij voor Waterbeheer (BMWB) staan ze klaar. “We wachten alleen nog even tot Sibel ga klaar is met een karwei,” zegt projectverantwoor delijke Marc Aerts. Voor de werkzaamheden worden vijfhonderd werkdagen gerekend. In de loop van 2014 zou de collector gebruiksklaar moeten zijn. Volgens Annemie Maes kan de Verrewinkelbeek zich snel herstellen. “Onderschat de kracht van de natuur niet. En bovendien: de hoeveelheid afvalwater die de beek de afgelopen jaren te slikken kreeg, lijkt mis schien immens, maar in werkelijkheid gaat het om minder dan een procent van alle Brusselse afvalwater en kwam het vervuilde water uitsluitend van parti culieren: het bevat dus geen zwaar industrieel afval. Het ziet ernaar uit dat de Verrewinkelbeek, net als de Zenne een paar jaar geleden, een nieuw leven krijgt.”

Bruno Schols

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

M�� B�� H�� G��

BDW 1300 PAGINA 12 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Brusselaar voelen. Het kan dan ook een hefboom zijn om de veiligheid en het veiligheidsgevoel in Brussel op te krikken.

Bouwend Brussel

Het akkoord is een stap in de goede richting om de mobiliteitsknoop te ontwarren. “Het gewestelijk mobiliteitsplan wordt bindend voor de gemeenten.”

Politiek > Groen! tevreden over zesde staatshervorming

‘Stap vooruit voor Brussel’ BRUSSEL – De groenen kunnen best leven met het Brusselakkoord dat de federale onderhandelaars zopas op tafel legden. “Geen revolutie,” geven Bruno De Lille en Bart Dhondt van Groen! toe, maar “een akkoord dat alles in zich heeft om daadwerkelijk een verschil te maken.”

BDWOPINIE De zesde staatshervorming ligt op tafel. Naast klinkende akkoorden over B-H-V, de financieringswet, de overdracht van bevoegdheden en politieke vernieuwing zit er ook nog een ‘akkoordje’ in over Brussel. Voor velen is het die naam niet waardig. Zeker niet in het licht van de miljoenen die Brussel ‘krijgt’. Brussel moest zich op z’n minst ontdoen van zijn negentien gemeenten en voorgoed een einde maken aan de willekeur van de ‘baronieën’. Het veiligheidsprobleem moest opgelost worden met een eenmaking van de politiezones. Deze twee vette vissen zitten er niet in. Wat er wél in zit, zijn hefbomen voor een gecoördineerd beleid als het gaat om veiligheid, stedenbouw en mobiliteit. Mocht het iets meer zijn?

Zeker wel, maar wat nu op tafel ligt, hadden velen een jaar geleden nooit voor mogelijk gehouden. Het was even schrikken. In minder dan twee dagen werd een akkoord bereikt over de interne staatshervorming van Brussel. Honderden dagen onderhandelen over een kieskring en een financieringswet: dan verwacht je niet dat een akkoord over zo’n ‘zootje ongeregeld’ als Brussel bijna uit de lucht valt. Toch is er niet over één nacht ijs gegaan. De onderhandelingen begonnen al na de gewestverkiezingen van 2009. De breekpunten waren dus al bekend. De sense of urgency van de federale onderhandelingen en de herfinanciering van Brussel zorgde ervoor dat snel een consensus werd bereikt. Het was geen revolutie, wel een akkoord over wat minimaal kon en moest worden gedaan. Het perkt de macht en de willekeur van de gemeenten in, ten voordele van meer

Bart Dhondt (l.) en Bruno De Lille.

“Zeker mag het méér zijn. Toch is dit akkoord een stap vooruit voor alle Brusselaars”

coherentie en efficiëntie over het gehele gewest.

Veilig Brussel De Brusselse rellen haalden de afgelopen jaren vaak de kranten. Vaak werd gewezen op de gebrekkige coördinatie van het Gewest en zijn onvermogen om kordaat op te treden. De coördinatie van het veiligheidsbeleid wordt nu in handen gegeven van het Gewest. Geen fysieke een-

making, maar wel een Globaal Gewestelijk Veiligheidsplan dat boven de zes veiligheidsplannen van de politiezones staat. Dit is met andere woorden niet meer of niet minder dan de eenmaking van het veiligheidsbeleid in Brussel. Daarenboven wordt één overheid bevoegd voor de ordehandhaving in de stations en de metro en worden de zes politiereglementen geharmoniseerd. De gevolgen van dit akkoord zal elke

Brussel leeft. Er wordt gebouwd, afgebroken, verbouwd. De veranderende samenstelling van de stad zorgt ervoor dat ook de behoeften wijzigen. In een stad die de komende decennia enkele honderdduizenden nieuwe inwoners mag verwachten, is een efficiënt stedenbouwkundig beleid onontbeerlijk. Dankzij het akkoord zal het Gewest een sleutelrol spelen in grote projecten. Geen strijd meer tussen gemeenten voor het grootste project met de hoogste returns: het Gewest levert de stedenbouwkundige vergunningen af. De invloed hiervan kan niet onderschat worden. Het Gewest zal in staat zijn om over de grenzen van de gemeenten heen, en soms tegen hun (eigen)belang in, de inplanting van shoppingcentra, grote woonprojecten of industrieterreinen te bepalen. Als een gemeente een dossier niet tijdig afhandelt, dan komt het Gewest tussen. Kleinere dossiers worden daarentegen nog steeds door de gemeenten behandeld, met kortere termijnen. De kleine particulier die zijn huis verbouwt, zal sneller zekerheid hebben over zijn dossier. Maar ook voor grote projectontwikkelaars zal het eenvoudiger worden om actief te zijn in Brussel. Geen dogmatische uniformisering naar één loket, maar een beleid dat rekening houdt met het niveau waar een beslissing met kennis van zaken genomen kan worden.

Mobiel Brussel Naast veiligheid en stedenbouw kan ook eindelijk de mobiliteitsknoop in Brussel ontward worden. Er komt een gewestelijk mobiliteitsplan dat bindend zal zijn voor de gemeenten. Sterker nog, als een gemeente in gebreke blijft, kan het Gewest in haar plaats optreden. De gemeenten zullen wel nog altijd accenten kunnen leggen. Zo wordt rekening gehouden met de eigenheid en het karakter van de honderden unieke wijken in Brussel. Maar het beleid zal wel kaderen binnen dat van het Gewest. Geen dictatuur, maar opnieuw een hefboom naar een coherenter beleid. We rusten niet op onze lauweren en als het kan, mag het zeker méér zijn. Toch is het akkoord een stap vooruit voor de Brusselaars en heeft het alles in zich om een verschil te maken. Of het dat werkelijk zal doen, hangt af van de ambities van het Gewest. De groenen hebben van bij het begin van de onderhandelingen hun voorstellen voor Brussel op tafel gelegd. Dankzij die volharding is er nu een akkoord. Stap voor stap gaan we vooruit. Als we nu blijven volhouden, dan wordt Brussel echt een leefbare stad die de vergelijking met grote Europese collega-steden aankan. Bart Dhondt en Bruno De Lille

Bart Dhondt is voorzitter van Jong Groen!, Bruno De Lille is Brussels staatssecretaris

BDW 1300 PAGINA 13 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Hallo, politie? Net toen ik onze kleine jongen in bed wilde steken, zag ik vanuit zijn kamerraam, pal tegenover het Kaaitheater in Brussel, hoe een ‘verdacht uitziend persoon’ altijd maar rond de geparkeerde auto’s bleef draaien. Doordat hij zich zo vreemd gedroeg, trok hij mijn aandacht en heb ik een kwartier gevolgd hoe hij dan weer eens in die richting wandelde, dan weer in de andere, en dan toch weer ergens anders ging zitten, maar telkens naar dezelfde geblindeerde auto terugkeerde. Toen ik dan eindelijk dacht: misschien heeft het toch nut om de politie op te bellen, verdween hij… in de auto. Via het nummer 101 kwam ik bij de centrale uit (terwijl dus ondertussen de dief rustig in die auto zat) om te melden dat ik een diefstal in een auto zag aan de Sainctelette square in Brussel. De eerste vraag van de centrale was: “Is dat dan in Brussel-stad of in Molenbeek, meneer?” (De ene zijde van het plein is Brussel-stad, de andere zijde Molenbeek…) Terwijl ik verder de vragen beantwoordde over welke auto het was, zag ik de dief rustig weer uit de auto stappen met enkele buitgemaakte jassen, en kon ik de centrale net nog meegeven in welke richting hij liep en hoe hij er ongeveer uitzag. Bon. Vijf minuten later kreeg ik opnieuw telefoon, van de lokale politie van Molenbeek dit keer, die vriendelijk vroeg of ik opgebeld had voor een autodiefstal, waarop ik enkel bevestigend kon antwoorden, en hun ook precies kon meedelen waar die auto stond, namelijk recht tegenover het café van het Kaaitheater. De geschrokken eigenaars van die auto waren ondertussen ook aangekomen, zag ik, en de politie van Molenbeek zou een patrouille sturen. Gedurende 25 (vijfentwintig!) minuten hebben die eigenaars van die net bestolen auto daar gestaan; ik kon niet weg of geen teken geven omdat onze zoon in bed lag en ik alleen thuis was, en ondertussen heb ik zes (!) politieauto’s het kruispunt zien oversteken. Drie daarvan hadden het merkbaar bijzonder druk (zwaailichten), maar de drie andere leken eerder te patrouilleren, een ervan is zelfs rakelings langs de net bestolen auto met de verbouwereerde eigenaars gereden. Toen die mensen uiteindelijk met de moed in hun schoenen wegreden, heb ik het ook opgegeven en heb ik de televisie aangezet. Ik kan maar zeggen: hallo politiezones?

Filip Van de Voorde, Brussel

Oudergem Ik lees in BDW (1299 van 13 oktober, p. 3) dat mevrouw Ampe in Le Soir de Oudergemse burgemeester Didier Gosuin verwijt geen Nederlandstalige schepen te willen benoemen. Mevrouw Ampe zou zich beter moeten informeren alvorens dergelijke onzin te verkondigen. Om schepen te kunnen worden moet je in de gemeenteraad verkozen zijn. Welnu, dankzij Open VLD, de partij van mevrouw Ampe, werd in Oudergem geen Nederlandstalige verkozen. Mevrouw Ampes partij verkoos namelijk om niet met de andere Nederlandstalige democratische partijen en onafhankelijken deel te nemen aan de Nederlandstalige lijst Samen, maar in de plaats daarvan enkele kandidaten te plaatsen op de lijst Auderghem Plus Audacieuse van senator Alain Destexhe. Nochtans had Didier Gosuin zich ertoe verbonden om, indien Samen een gekozene had, deze op te nemen in het schepencollege. Op de lijst van de heer Destexhe geraakte ook geen Nederlandstalige verkozen. De lijst Samen kwam 13 (dertien) stemmen te kort om

BDWOPINIE

een gemeenteraadszetel te behalen en zag de hoop op een Nederlandstalige schepen dus meteen vervliegen. Gilbert De Becker, Oudergem

Ondemocratisch In ‘Chien Écrasé’ (in BDW 1299 van 13 oktober, p. 7) lees ik de zin: “Laten we hopen dat de burgemeester ook iets doet tegen djembéspelers, samenzang en het verkondigen van warrige ideologische standpunten.” Laten we hopen dat de redacteur in kwestie een vorming ‘nadenken over de betekenis wat ik schrijf’ krijgt aangeboden: wat hij/ zij neerschrijft in die zin, is niets min of meer dan het verdedigen van een politiek systeem waar de overheid het recht heeft het verkondigen van standpunten te verbieden, wat in gewone mensentaal een politiestaat of een dictatuur heet. Misschien dacht de redacteur gewoon grappig te zijn, maar zaken als de fundamenten van ons democratisch bestel zijn echt niet bedoeld om mee te lachen. I am not amused, I am shocked!

Michel Huysseune, Elsene

Onderdrukte fietser Als Hollander is het voor mij niet meer dan logisch om me per fiets door de stad te verplaatsen. De afstanden zijn relatief kort en in theorie kan ik me per fiets sneller van noord naar zuid verplaatsen dan met de MIVB. Daarnaast zorgt het fietsen voor de nodige lichaamsbeweging. Afgaande op de immense populariteit van de wielerkoersen en de erbij horende verheerlijking van de fietshelden in België, zou je dus ook verwachten dat fietsers in de stad hoffelijk ontvangen worden. Sterker nog, je zou verwachten dat ook de gewone Brusselaar graag op de fiets stapt en dat dagelijks fietsgebruik normaal en geaccepteerd is. Sinds enkele weken woon ik in Koekelberg, en ik heb gemerkt dat er eerder van het tegenovergestelde sprake is. Dagelijks verplaats ik me kriskras door stad en ommeland, en ik ben echt zwaar teleurgesteld in de behandeling van fietsers in het verkeer. Allereerst zouden gasmaskers verplicht gesteld moeten worden om je te beschermen tegen de vuile uitlaatgassen van het alsmaar doorrazende verkeer. Overal in de stad zijn er een soort van fietsstroken. Verwacht daar maar niet te veel van: vaak zijn ze nog geen meter breed en moeten ze ruimte bieden aan fietsverkeer van twee richtingen. Om nog niet te spreken over de deplorabele staat van de meeste fietspaden, die soms plots ophouden bij een brug of tramkruising. Daarnaast wordt het fietspad bij elke zijweg onderbroken, waardoor je dus telkens moet afremmen om de stoeprand af en op te gaan. Doe dat een paar keer met een redelijke vaart en je velg is binnen de kortste keren beschadigd. Tot slot is mijn grootste ergernis de automobilisten die menen te moeten toeteren als je zogenaamd in de weg fietst, en je vervolgens met volle vaart zijdelings passeren. Gezien al deze constateringen kan ik me goed voorstellen waarom vrijwel niemand hier fietst. Als deze stad het fietsen echt populairder wil maken, dan moet er nog veel gebeuren. Het lijkt me niet zo moeilijk om een paar goede voorbeelden te vinden van hoe het beter kan.

Caspar Vos, Koekelberg

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Schuld en boete door Danny Vileyn Tot het einde der tijden zullen de Brusselse gemeenten elk jaar opnieuw samen 25 miljoen aan dividenden moeten derven. Dat is vervelend, en dat is lang niet alles. De Stad Brussel bijvoorbeeld leende in 2008 geld bij Dexia om aandelen van de Gemeentelijke Holding te kopen. Een beslissing die hier en daar een wenkbrauw deed fronsen, maar meer ook niet. Dexia moest gered worden. En de Stad Brussel was niet de enige gemeente. De gemeenten werd toen immers een dividend van dertien procent beloofd. Dat werd hun welgeteld één keer uitbetaald. Goedgelovigheid wordt duur betaald. Maar minstens even erg is dat de Stad Brussel tien jaar lang tussen de 600.000 en 800.000 euro aan Dexia moest betalen om de lening terug te betalen. Een lening waar ondertussen waardeloze aandelen tegenover staan. Wat de echte schade voor de gemeenten gaat zijn, moet later blijken. Later, als het schabouwelijke spelletje zwartepieten tussen de gewesten en de federale overheid achter de rug is. Federale overheid en gewesten ruziën over wie 570 miljoen euro moet ophoesten om de schulden van de Gemeentelijke Holding af te betalen. Wij springen al voor 450 miljoen euro bij, zeggen de drie gewesten voor een keer uit één mond. Dat klopt, maar de federale overheid heeft wel Dexia Bank België gekocht voor vier miljard euro. En bovendien staat de federale overheid voor de grootste saneringsoperatie aller tijden. Het wordt tijd dat het zwartepieten ophoudt. Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen. Dat de gemeenten, die nu steen en been klagen, decennia lang een normaal dividend van Dexia gekregen hebben, wordt gemakshalve vergeten. Iedere Belg die aandelen heeft, moet weten dat je kunt winnen én verliezen. Dat de gemeenten, die vele jaren mooie opbrengsten gehad hebben, nu aankloppen bij de gewestelijke overheden, kan niet. Ze moeten zelf opdraaien voor de beslissingen die ze genomen hebben. De Gemeentelijke Holding moest vorige maandag failliet verklaard worden, maar heeft respijt gekregen tot zaterdag. Wat wordt het, een faillissement of een begeleide vereffening? Wat het ook wordt, de belastingbetaler zal opdraaien voor het Dexia-debacle. De Gemeentelijke Holding moet ophouden het slachtoffer te spelen. De Holding, beheerd door politici, heeft ook verkeerde beslissingen genomen. Dexia is geen natuurramp, maar mensenwerk. Het enige excuus dat de bestuurders hebben, is dat ze gehandeld hebben in overeenstemming met de tijdgeest. De steden en gemeenten hadden in 1996 nooit mogen toetreden tot Dexia. Met belastinggeld ga je niet naar het casino.

EVA HILHORST

Van de favelas naar Schaarbeek

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

BRUSSEL – Hoe agressie, geweld, prostitutie en in nog grotere mate het gelanterfant van hangjongeren kanaliseren? Het lukt door die ‘boze krachten’ een nieuwe expressievorm te geven. In dans, bijvoorbeeld. Dat komt het Braziliaanse ensemble Membros ons leren, met een spektakel dat brandt van de hiphop.

BDW 1300 PAGINA 14 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Sinds 1999 integreren de choreografe Taís Vieira en Paul Azevedo (master in de sociaal-politieke wetenschappen en in de L.O. en opvoedkundige) zware maatschappelijke thema’s in dansemoties en -expressies. Ze werden bekend met hun productie Street dance en met hun ensemble Danza Inclusiva, met mensen met een handicap. Hun ensemble Membros brengt nu twee nieuwe creaties naar de Hallen van Schaarbeek (26 en 28 oktober, 20.30 uur). Eerst krijgt u het duet Corpo (‘lichaam’) te zien, een hommage aan de laatste danser van het eerste uur, João Carlos Silva (31). Silva draait al twaalf jaar mee en brengt een studie van al het improvisatiewerk dat hij op de planken bracht. Corpo draait om ervaring, of hoe een lichaam al die tijd met (straat)geweld moest omgaan en innerlijke littekens kreeg. Hoe het hierop reageerde. Hoe het die agressie tot hiphop en hedendaagse dans omboog en alles verwerkte tot iets positiefs: de lichaamstaal die meester blijft van zichzelf. Dit duet danst hij met Aline Corrêa (20), de jongste danseres van Membros. Zij interpreteert met haar jonge lichaam welke levenslessen afstralen van het ‘oude’, of althans zeer ervaren lichaam van Silva. De dialoog tussen de hiphoppers valt pas goed op zijn pootjes als ook Silva leert omgaan met de stijl van de jeugdige danseres. Nadien volgt een 45 minuten lang kwartet, Corpo aberto (‘open lichaam’). Dat brengt het integratie verhaal, vertrekkend van de slaven, de Afro-Braziliaanse roots. Het spektakel kadert in Europalia JMB Brasil (www.europalia.be).

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Pruisische markies uit de achttiende eeuw, tot leven gebracht in de ateliers van Isabelle de Borchgrave.

BDW 1300 PAGINA 15 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Waar vroeger een Skoda-garage stond, creëerde architecte Claire Bataille een zee van licht, ruimte en functionaliteit voor ‘papierkunstenares’ Isabelle de Borchgrave.

Kunst > Claire Bataille bouwt nieuw atelier voor Isabelle de Borchgrave

Meer dan een huisje van papier ELSENE – In november herleeft de badkamer van koningin Marie-Antoinette in Versailles. Dankzij hoepelrokken, een kaptafel, hoeden, waaiers... – allemaal van papier. De paleisdecoratie komt uit het nieuwe atelier van de papierkunstenares Isabelle de Borchgrave. Haar equipe heeft elk detail met begijnenijver klaargestoomd. Paris vaut bien une messe. de stichter van het legendarische dansgezelschap. Daarnaast werkt het atelier ijverig door

andgeschept papier bood de Wemmelse Isabelle Jacobs, die de naam van haar man als artiestennaam gebruikt, een alternatief voor vergankelijk textiel. Daarmee creëerde ze geen eenvoudige poppenkleren, zoals haar werk weleens verkeerdelijk wordt afgedaan, maar heuse trompe-l’oeils. Beschilderd papier dat textiel imiteert: alsof het echt kant, voile, satijn, taffetas, zijde of hermelijn is. Zo reproduceerde ze bijvoorbeeld een flamboyant Elizabeth I-staatsiekleed met lange sleep. Haar stokpaardje: historische kostuums uit papier. Al kan ze veel meer: weefsels nabootsen voor meubelbekleding, kistjes, vazen, pruiken,... – altijd alles uit papier. Wereldfaam kreeg ze met de trouwjurk van Jackie Bouvier Kennedy (1953) in papier, besteld door de Amerikanen. Een collectie Italiaanse renaissancekostuums van de huizen van Savoye en de’Medici, tentoongesteld op exposities in Italië en het Jubelparkmuseum (2009). En zelfs een avondjurk die koningin Fabiola droeg op een huwelijksfeest in Spanje, al kwam een paraplu die dag goed van pas. Het Brusselse Atelier Isabelle de Borchgrave maakt internationaal furore. Nu haar nieuwe atelier gebouwd is, heeft de kunstenares ruimte te over voor de duizenden soorten papiervellen die ze volgens zelfgeschilderd motief klasseert. Eindelijk heeft ze plaats om exposities te organiseren, bezoek te ontvangen en – vanaf 2012 – workshops te organiseren. Of nog meer grootse bestellingen binnen te rijven. Op dit moment wordt er gewerkt aan de collectie kostuums Ballets russes: die kan bijna naar Sint-Petersburg of Perm reizen, voor het tentoonstellingsproject rond Sergei Diaghilev,

De Borchgrave NODIGT Lesieur UIT De eerste tentoonstelling in het Atelier Isabelle de Borchgrave is gewijd aan het werk van de Parijse kunstenaar Pierre Lesieur (1922). De tekeningen en schilderijen hebben papier en doek als drager. Invloeden van Matisse en oosterse kunst zijn de artiest niet vreemd. Lesieurs werk was vooral al te zien in Parijs, New York en Japan (1952-2003). Deze solotentoonstelling is de eerste in Brussel. Tot en met 30 november, Vleurgatstesteenweg 73A, 1050 Elsene. Open van dinsdag tot en met zondag van 11 tot 18 uur. Meer op 02-626.18.22

aan een dertigtal theatrale Pruisische kostuums. Die zijn besteld voor de grootse herdenking van de driehonderdste verjaardag van Friedrich II in het paleis van Potsdam vanaf Pasen 2012. De Pruisische edelman schreef een theaterstuk dat met een audiofoon te beluisteren zal zijn, terwijl de bezoeker langs de ‘papieren’ personages door de vernieuwde paleisvleugel flaneert. En dan is er nog de heropening, op 7 november, van de badkamer van koningin MarieAntoinette van Oostenrijk, echtgenote van Lodewijk XVI, in Versailles. De jongedame was dol op haar bains de modestie, geur baden. Vertrekkend van historisch materiaal maakte De Borchgrave drie personages voor bij het bad, een kaptafel met spiegel, pruik en andere accessoires. Een decoratie die jaren kan blijven staan in het grootste kasteel van Frankrijk.

Nieuw atelier Sinds kort huist het Atelier Isabelle de Borchgrave in een enorme postmodernistische factory, met onderin een galerie voor haar en bevriende kunstenaars, en zonnige, polyvalente lokalen voor workshops en evenementen. Boven liggen twee luchtige, gemeenschappelijke werkateliers en enkele afzonderlijke schilder- en tekenruimtes voor de kunstenares. Alles nieuwbouw, goed verscholen op een steenworp van de Vijvers van Elsene. Het gerenommeerde Antwerpse bureau Claire Bataille & Paul Ibens Design ging samen met KP Architect de uitdaging aan om van het kunsten ambachtenatelier iets unieks te maken. Vijf jaar van denken werfwerk zou het kosten om een omsloten hof van licht, ruimtelijkheid en functionaliteit te creëren.

Lange tijd stond op dit adres een Skoda-garage, met een grote showroom, af te bladderen. Nu banen een vijftiental handvaardige papierknippers en -schilders, stilisten en object decorateurs zich er ’s ochtends een weg tot achter de binnenpatio. Daar openen zich nieuwe volumes vol glaspartijen, stille tuintjes die zon vangen en een vijver met koikarpers. De vissen kregen namen van grote artiesten: Klimt, Miró, Braque. Eerstdaags komt daar nog Picasso bij. Met glijdende deuren die uit muren komen, kunnen de ruimtes multifunctioneel heringedeeld worden. Een keuken kan receptielokaal worden, een show- en evenementenruimte kan (later) een privéwoning worden. “Achter een vervallen muur ontdekten we een losstaand gebouw met gevelhoge puntramen. Dat herdoopten we tot ‘la Chapelle’,” vertelt dochter Pauline de Borchgrave, die ons op sleeptouw neemt. Het is het enige stukje industriële archeologie dat overeind bleef staan. Al het omringende is nieuwbouw en staat met terrassen in verbinding met de kapel. De nieuwbouw lijkt overigens sterk geïnspireerd op Japans origami: de ruimtes plooien als het ware in en uit elkaar door het schuifdeurensysteem. Toen sprake was van nieuwbouw op deze plek, waren de buurtbewoners beducht voor extra overlast door een appartementsblok. Die vrees was onterecht, verduidelijkt architecte Claire Bataille. “Een atelierwoning van een kunstenares zou ondenkbaar zijn in bijvoorbeeld een industriezone. Voor de handnijverheid van de kunst van Isabelle de Borchgrave is zowel het mentale als fysieke contact met de binnenstad heel belangrijk. De bouwheer gaf ons voor het project carte blanche (met een vast vooropgesteld budget, red.). Speciale aandacht ging naar de inval van het daglicht en naar zuinig materialengebruik: het is een lage-energiewoning geworden,” stipt Bataille aan. Jean-Marie Binst

BDW 1300 PAGINA 16 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

ADVERTENTIE

urtscholen Leer de Nederlandstalige bu kennen samen met andere ouders

Samen naar School in de Buurt Dooweb is ‘een kanaal waar mensen hun enthousiasme kwijtkunnen’. Urban Knitting zoekt langs deze weg vaardige mee-breiers aan hun vrolijke wollen ‘graffiti’.

Nieuwe media > Samen iets doen? Gooi het in de groep

Geen woorden, maar Dooweb BRUSSEL – Het nieuwe online ontmoetingspunt www.dooweb.org stelt niet de persoon, maar de actie centraal. “Een leuke manier om een kleinschalig en lokaal project op te zetten.” “Een kanaal waar mensen hun enthousiasme kwijtkunnen,” zegt Bram Gaasbeek over de website die hij samen met een groepje vrijwilligers lanceert. “Het vergemakkelijkt burgerinitiatieven: meer natuur in je buurt, zonnepanelen voor de school van je kinderen, een straatfeest... Ook al omdat andere netwerksites daarvoor minder geschikt zijn. Op een Facebookpagina kun je een activiteit ook aankondigen, maar voor velen is dat nog altijd een drempel. En online petities kun je wel ondertekenen, maar dat blijft heel vrijblijvend. Om echt iets te realiseren moet je lid zijn van een vereniging of wijkcomité, min of meer openbare kanalen, maar dat vraagt dan meestal een langduriger engagement.” Spontaan kunnen meedoen is voor Gaasbeek cruciaal. “Elke enthousiaste doorsneeburger kan er terecht. Eerst registreer je je door een account aan te maken. Daarna klik je ‘start nieuw project’ op de homepage aan en je bent vertrokken. We hebben een testproject op de website gezet waar je ziet dat je todolijstjes kunt opstellen met een deadline, zodat het allemaal heel concreet wordt. Het geeft veel voldoening om afgewerkte zaken te kunnen nalezen.”

Samen naar School in de Buurt neemt ouders mee op weg bij het kiezen van een basisschool. Het project verkent scholen uit de buurt in interactie met ouders. Een infoavond start het traject van schoolkeuze en brengt ouders voor het eerst bij elkaar. Daarna krijgen ouders de mogelijkheid om via schoolbezoeken scholen van dichtbij te ontdekken. Op een terugkomavond komen ouders een laatste keer samen om ervaringen en ideeën rond schoolkeuze en buurtscholen uit te wisselen. Alle informatie en alle data van de infoavonden, schoolbezoeken en terugkomavonden zijn te vinden op www.samennaarschool.be.

Voedselteam

Alle info vindt u op www.samennaarschool.be.

U bent van harte uitgenodigd!

Sint-Jans Molenbeek

“Met projecten is vaak de opvolging niet duidelijk genoeg. Met Dooweb kun je kandidaten zoeken, niet via e-mail, maar zoals Web 2.0 in een open omgeving, zodat iedereen informatie kan toevoegen.” Ook anderstaligen? “De site is in het Nederlands. We krijgen subsidies van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) en de Stad Brussel. Natuurlijk is het in Brussel een must om in eerste instantie ook in het Frans contacten te kunnen leggen. We zullen de site gaandeweg

bijsturen, en als dat mogelijk is, uitbreiden. Alles is nog heel pril,” zegt Gaasbeek. Toch heeft de ‘doowebmicrobe’ al mensen aan het werk gezet. Zo wil Urban Knitting wat meer (gebreide) kleur in Anderlecht brengen en zoeken de S.C.V. Zwanzeurs van het Schaarbeekse carnaval mensen die willen meebouwen aan een wagen of meehelpen met de kostuums. Het Praatcafé zoekt dan weer Nederlandstalige kandidaten om met anderstaligen een praatje in het Nederlands te slaan. Ook regionale organisaties hebben al lokale invullingen gekregen door de nieuwe website.

Urban Knitting wil meer (gebreide) kleur in Anderlecht brengen, en de Schaarbeekse Zwanzeurs zoeken mensen die meebouwen aan hun carnavalswagen Zo is er in Laken vraag naar een voedselteam (ondersteund door de vzw Voedselteams), en er is ook interesse voor een Brusselse Letsgroep (Local Exchange and Trading System), een ruilsysteem onder mensen uit dezelfde buurt. Een vader die vlak bij metrostation Stuyvenberg woont, zoekt iemand die Lego Mindstorms op de computer van zijn zoontje helpt opstarten en eindigt met: “We zien wel wat ik in ruil terug kan doen...” An Devroe www.dooweb.org

BDW 1300 PAGINA 17 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

TELEX VADROUILLE

Praat

FO © DAVIDS

ND S

De tol van de veelventerij

Gelezen: Claude Blondeel, Coco & Co – Schone vrouwen, illustraties van Karl Meersman, uitg. Davidsfonds/Klara, 151 p., 29,95 euro.

achteraf

Dankzij Claude Blondeel mocht ik deze week eens iets leuks doen. De cultuurjournalist uit wiens radiostem altijd een gulzig enthousiasme spreekt, heeft een boek geschreven over ‘schone vrouwen’. Coco & Co bevat portretten van vijftien vrouwen die al eens gemakkelijk omschreven worden als ‘diva’s’ of ‘Grandes Dames’: de Frida’s en de Nina’s, de Marilyns en de Marlenes van de wereld zoals ze was in de twintigste eeuw. Onnodig te zeggen dat deze levensverhalen bulken van de saillante verhalen en de dirty details. In het schoon Vlaams heeft het predicaat schoon verschillende betekenislagen, maar de laag aan de oppervlakte betreft toch de lichamelijke schoonheid. In het geval van het besproken vijftiental zorgt die schoonheid alvast voor behoorlijk wat kopij over relationele aangelegenheden en ook wel seks. Een citaat van de heetste truffel onder hen, schrijfster Anaïs Nin, schetst de sfeer: “Mijn recept voor geluk is het sperma van vier mannen op één dag goed te mengen.” En dan moest Blondeel nog beginnen aan het hoofdstuk waarin Nin een “eindeloos orgasme” beleeft in haar extatische relatie met haar eigen vader. Het heeft dan ook een vreemd effect om de levens van deze exuberante schoonheden (van wie in het boek overigens geen foto’s staan, wel tekeningen van Karl Meersman) allemaal na elkaar te lezen. Het is alsof je in een parallelle wereld verzeilt, waarin vrouwen toch net

POËZIE IN HET GOUDBLOMMEKE

Michaël Bellon

verzorgt de muzikale begeleiding. Later volgen Karen Moreau en Clark Maldrie, met het verhaal ‘Twee oude vrouwtjes’ van Toon Tellegen, en Kaat Bauters met haar sprookje ‘Rafelkap’. De eerste Goudgeblomd is op zondag 23 oktober van 14 tot 16 uur, Cellebroersstraat DV 55, 1000 Brussel.

iets anders in het leven staan dan gewoonlijk. Hun vlotte veelventerij is vanuit emancipatorisch oogpunt echt hartverwarmend. Blondeels boek is natuurlijk een verdichting van de werkelijkheid in een bepaald milieu, en binnen honderd jaar zal hij wellicht weer zo’n nieuwe plejade kunnen samenstellen, maar toch. Het beeld van Josephine Baker, die slechts in bananen gekleed de wereld rondreist (en daar blijkbaar ook om bewonderd wordt door ons koningshuis), het beeld van Marilyn Monroe die de Amerikaanse president publiekelijk opgeilt op zijn verjaardag, het beeld van de getrouwde Ingrid Bergman die voor de ogen van de paparazzi aan haar relatie met Roberto Rossellini begint (terwijl er in Italië nog niet eens zoiets bestaat als echtscheiding): zijn de Winehouses en Johanssons van vandaag dan toch niet nét iets terughoudender? Maar genoeg over seks. Want straffer is dat die seks maar een onderdeel was van de explosieve cocktail die ook uit baanbrekende kunst, wereldpolitiek en persoonlijke drama’s was samengesteld, en die de vrouwen allemaal tot op de bodem hebben geledigd. Zo wordt dit boek ook een portret van kunst en maatschappij (‘society’) in de twintigste eeuw. De vijftien vrouwen hielden zich allemaal op daar waar de kunsten een enorme hausse beleefden – Wenen, Parijs, Berlijn, Hollywood, New York –, en mocht Blondeel een index hebben gemaakt van hun directe entourage, dan had die er exact hetzelfde uitgezien als de index van om het even welk kunsthistorisch boekwerk. De directe lijntjes die van Coco Chanel naar Churchill, van Frida Kahlo naar Trotski, van Monroe naar Kennedy of van Riefenstahl naar Hitler liepen, schijnen ook niet meer van deze tijd. Toch blijft de trieste vaststelling natuurlijk dat bijna alle vrouwen ook slachtoffer waren. Blondeel begint elk portret met een schets van de kinderjaren, en dan stel je vast dat met name de vader in tien van de vijftien gevallen een schadelijke invloed heeft. Meestal door zijn afwezigheid, soms ook door zijn hardhandige aanwezigheid. Desondanks voerden de meeste vrouwen (Alma Mahler en Leni Riefenstahl waren politiek natuurlijk behoorlijk fout) behalve een artistieke, ook een politieke én een emancipatorische strijd – als vrouw, maar ook gewoon als vrij mens. Karakters van het kaliber van Frida Kahlo, Billie Holiday, Josephine Baker of Coco Chanel zijn daarom inderdaad ‘schoon’ in de diepere betekenis van het woord. En het is ronduit tragisch dat ze hun strijd bijna allemaal hebben moeten betalen met vernederingen, verslavingen, abortussen, ziektes en ﬁnale eenzaamheid.

BRUSSEL – Het café Goudblommeke in Papier begint met een maandelijkse vertelnamiddag. Per keer brengen twee of meer vertellers uit de masterclass van Chris Lomme hun verhaal. Lomme zelf mag de spits afbijten met poëzie van Charles Baudelaire, Guido Gezelle en Herman de Coninck. Jazzpianist Erwin Eysackers

DIT ZIJN DÉ PRODUCTEN VAN 2011 BRUSSEL – Op de uitreiking en tentoonstelling van de Henry van de Velde Awards & Labels 2011 in het Vlaams parlement is het nog wachten tot 17 januari. Maar de jury van het kwaliteitslabel voor Vlaams (en Brussels) design heeft haar selectie uit 114 producten al afgerond. Acht producten mogen het Label 2011 dragen, een erkenning voor authenticiteit, creativiteit, vernieuwing, afwerking en productmeerwaarde. De acht op een rijtje: de vleugelpiano ‘Doutreligne 7’ van Eric Dumortier (voor Piano’s Maene), ‘Deseo’, een room-

controller als onderdeel van een domoticasysteem van Klaas Arnout en Sandra Maes (voor Basalte) en ‘BuzziBooth’, een akoestische cocon die als werkplek kan dienen, ontworpen door Alain Gilles (voor BuzziSpace). Nog meer inventief gebruiksmateriaal is de ingenieuze ledspot ‘Scotty’ (Modular), de wasspeld ‘Knijper’ (Moerman), het tapijt ‘Cyclo’ (Pardo Rugs), de bijzettafel ‘Multiple’ (Raphaël Charles) en de tafel ‘Hopper’ (van Dirk Wynants voor zijn eigen zaak, Extremis). JMB

ADVERTENTIE

BDW 1300 PAGINA 18 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Portret > De Simpele weg: na 25 jaar moet Vaart op zoek naar andere kapoen

Guy verkoopt Eliane

uy De Simpele heeft al heel wat watertjes doorzwommen. Als Brusselse ket, als sociaal werker, multidisciplinair artiest, cafébaas en sociaal schipper. Nooit mainstream, altijd zinvolle zijkanaaltjes van de samenleving opzoekend. En nooit bang om plots het roer om te gooien. Ook niet op zijn 57ste. “Ik draai gewoon een bladzijde om. De dag dat ik mijn boot definitief afsta aan een nieuwe eigenaar, zal het wel even wennen zijn. Zoals toen ik onlangs de sleutels van mijn huisje in Jette doorgaf. Daar was ik een paar dagen niet goed van, maar dan is het voorbij. Tijd voor iets anders.” “24 jaar geleden kocht ik mijn boot Eliane in Gent. Een beetje bij toeval. Ik zocht naar een atelier om te beeldhouwen en monumentale constructies en installaties op te zetten. De buik van een boot leek ideaal. Veel brute ruimte, betaalbaar, geen buren. Alleen: ik verzeilde met de Eliane al meteen in andere wateren. Wist ik veel dat die boot nog een motor had en kon varen.” De Simpe-

le haalt er lachend zijn schouders bij op, terwijl hij massa’s archiefmappen opdiept. Twee knipsels later corrigeert het papier het geheugen van De Simpele: “Oei, dan had ik de boot dus al in ’86. 25 jaar dus. Acteur Dries Swinnen, die ook een managementbureau had, wilde met een muzieken theatervloot op tournee. Eén muziekboot, één theaterboot en één varend café. Zes maanden later waren we weg. Enkele gepensioneerde schippers hadden de motor van de Eliane aan de praat gekregen.” “De tournee liep onder meer over Turnhout en Leuven, maar zou uiteindelijk stranden in Gent. Heel wat straffe artiesten kwamen langs. Raymond van het Groenewoud, Roland in duet met de toen piepjonge Bart Peeters, Elisa Waut, Big Bill, noem maar op. Alleen, er diende toegang betaald te worden en tijdens de Gentse Feesten lukte dat niet. Omdat de mensen daar diezelfde artiesten ook op andere podia gratis aan het werk konden zien.” “De kunstvloot zou ook nog Brugge

BRUSSEL – Guy verkoopt Eliane. Na 25 jaar laat Guy De Simpele zijn stalen madame aan een andere minnaar: de schipper-kunstenaar gaat definitief aan wal. Weg van de Akenkaai, weg uit Jette ook. Hij verliet daar het pittoreske tweelinghuisje in een steegje naast zijn voormalige cultcafé De Gele Poraa en trok naar de ouderlijke woning in Groot-Bijgaarden. Wat de dood van een vader allemaal niet teweeg kan brengen.

Guy De Simpele doet straks afstand van zijn boot Eliane, tachtig jaar oud intussen.

aandoen, maar dat werd door de financiële kater door de organisatoren afgelast. Die avond bleef ik met Raymond en Roland urenlang doorzakken. Ladderzat waren we, maar we besloten solo naar Brugge te varen. Een eenmansvloot dus, maar met schitterende concerten ter plaatse.” Voor De Simpele het goed en wel besefte, was de Eliane een ‘project-

boot’. “Eerst voor kindertheater met ons eigen gezelschap De Vliegende Kroket. Maar al gauw volgden ook de eerste bootvakanties, voor onder meer Spelewei, tegenwoordig omgedoopt tot Koning Kevin. Dat ben ik tot op vandaag blijven doen.”

Milieuactivisme Behalve drijvende kracht achter

kunstzinnige evenementen (met Kanart was De Simpele de voorloper van het Festival Kanal) en creatochten werd Eliane ook actie(ver)voerder. “Eerst was er Objectief 479.917: na Zwarte Zondag (grote doorbraak van het Vlaams Blok in 1991, red.) kwam er een beweging op gang. Eliane werd de campagneboot en we voeren zowel Wallonië als Vlaande-

Jeugd > ABC wint eerste prijs Cultuureducatie

Spelen en ontdekken ‘met open vizier’ SCHAARBEEK – Art Basics for Children (ABC) is door de Vlaamse minister van Cultuur in de bloemetjes gezet. “ABC benadert cultuureducatie op een nieuwe manier: interdiscipli-

nair, holistisch en hedendaags. Met open vizier duikt ze de wereld van cultuur in en legt moeiteloos verbanden met wetenschap, religie, antropologie, filosofie en techniek.” Dat staat onder meer te lezen in het juryverslag van de eerste Prijs van

de Vlaamse Gemeenschap voor Cultuureducatie. De Brusselse organisatie ABC, onder leiding van Gerhard Jäger, kreeg de prijs maandag in het Antwerpse Villanella. Daar werden ook de resultaten bekendgemaakt van de Veldtekening cultuureducatie,

een onderzoek in opdracht van minister Joke Schauvliege (CD&V) door het Hiva van de KUL. ABC verwierf vooral bekendheid met zijn Studio’s, een bonte en prikkelende mix van interactieve speelstations, boeken, materialen, spelpak-

ketten en kunstreproducties. Sinds 2008 heeft ABC onderdak gevonden in een pand in Schaarbeek. www.abc-web.be. Veldtekening cultuureducatie op www.cjsm. vlaanderen.be/cultuur

Met Nero op stap BRUSSEL – In het Nero-album De hemelse vrede kom je langs de Kapellekerk en Blaasstraat (eigenlijk Blaesstraat), net als deze flik. In het Marc Sleen Museum (Zandstraat 33) kunt u tot en met 4 maart 2012 alles over Marc Sleen in Brussel ontdekken. Een geleide groepswandeling in de stad wordt er ook aangeboden (www.marc-sleen.be). Ook de komende weken nemen Nero & co u nog op sleepJMB touw: zie www.brusselnieuws.be/nero.

ren af. In vele steden werd er aangemeerd, werden er films getoond, debatten en concerten georganiseerd. En uiteraard ook massa’s handtekeningen verzameld als tegenwicht voor de zwarte stemmen.” “Daarna was het de beurt aan

“De koper mag zelf beslissen. Maar het zou natuurlijk tof zijn mocht kunst nog een plaatsje krijgen op de Eliane”

Greenpeace. Zo gingen we voor anker ter hoogte van de verbrandingsoven van Neder-Over-Heembeek. Van enige filters op de schouwen was toen nog geen sprake: alle giftige gassen werden de lucht in gekatapulteerd richting Vilvoorde.” Milieuactivisme op het water, tot in Frankrijk toe, waar vele fabrieken aan de grens de Leie paarsblauw deden uitslaan. Of met VRT-journalist Dirk Tieleman, die aan boord van de Eliane voor Panorama een reportage

draaide en op het kanaal Gent-Terneuzen met waterstalen het beleid van minister van Leefmilieu Theo Kelchtermans ‘toetste’. Al die tijd bleef de Eliane de Brusselse Akenkaai als thuisbasis behouden. Ook feesten en fuiven vonden er plaats: om de financiën gezond te houden. “Maar nu is het dus genoeg geweest. Tijd om de fakkel door te geven, ik word een dagje ouder. De koper mag zelf beslissen wat hij/zij met de Eliane aanvangt. Al zou het natuurlijk tof zijn mocht kunst er nog een plaatsje krijgen.” “Het is de gewoonte dat schippers bij aankoop de naam behouden. Dat heb ik indertijd ook gedaan. Maar eerlijk is eerlijk: de oorspronkelijke naam blijkt Marie-Thérèse. Die staat overigens nog altijd op het anker. In 1961 veranderde de toenmalige eigenaar dat in Eliane, naar zijn vrouw of minnares, dat is onduidelijk.”� “Beetje bij beetje kon ik de geschiedenis van deze boot traceren. Ze vervoerde vroeger vooral zand en graan in de Kempen. Dat wist een oud dametje me te vertellen toen ik ginds voorbijvoer. Aan elke sluis had je vroeger een cafeetje met een winkeltje, en zij had de Eliane na al die jaren meteen herkend.” “De boot werd in 1931 gebouwd in Péronnes bij Doornik, en te water gelaten op 15 juli, mijn verjaardag nota bene.” De Simpele glimlacht. “Zou dat wel toeval zijn?”

Francis Marissens

Theater > Nieuw en tweetalig gezelschap

De splitsing van het land, verteld door de hond Javel BRUSSEL – Het nieuwe Brusselse theatergezelschap Compagnie What’s Up?! bestaat uit jonge Frans- en Nederlandstalige acteurs. Van die troef profiteren ze met het meertalige Babel Ere, dat deze week in première gaat. De tekst en de regie van Babel Ere zijn het werk van Héloïse Meire, die ondertussen een jaar is afgestudeerd aan de theateropleiding van het IAD, twee maanden stage liep bij de KVS en stichtend lid is van Compagnie What’s Up?! In het stuk, dat wordt verrijkt met muziek, is de politieke actualiteit niet veraf. Meire: “Het is een verhaal over grenzen. In Babel wonen de Babelbas en de Babelhoog eerst broederlijk naast elkaar. Tot het land splitst na een dispuut over de voorrang aan rechts. Het huis van

het koppel Ruben en Lies wordt in twee gedeeld en omgevormd tot een checkpoint. Aan de ene kant spreken de Babbelhoog Nederlands en aan de andere kant de Babbelbas Frans. Het verhaal wordt verteld door de hond Javel, een zinneke, en er is zelfs een personages uit Babelost dat Duits spreekt.” Behalve het koppel zijn alle personages in deze licht surrealistische droom of nachtmerrie poppen en marionetten. Enig drama ontbreekt niet, maar de komische noot overMB heerst. Babel Ere van What’s Up?!, tot en met 29 oktober in La Samaritaine, Samaritanessestraat 16, 1000 Brussel (www.lasamaritaine.be), en vanaf 30 januari in La Vénerie in Watermaal-Bosvoorde. Meer op www.compagniewhatsup.be

BDW 1300 PAGINA 19 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Boter Verleden week trok ik van leer tegen de politiek correcte vetvrees die nog steeds bestaat. Ik meldde ook dat in Zweden een omgekeerde correlatie was gevonden tussen boterverbruik en obesitas. Hoe minder dik de mensen zijn, hoe meer ze boter consumeren, blijkbaar. Maar dat cijfers samengaan, betekent nog niet dat er een oorzakelijk verband bestaat. Toch is het misschien tijd voor een herontdekking van de boter. Boter is roerend erfgoed. Ons land, zowel noord als zuid, is altijd een land van boter geweest. De Vlamingen (die van het graafschap) droegen ooit de spotnaam Boterkoppen, zo belangrijk was de handel in boter voor onze streken. Maar uiteraard niet alleen hier. Bologna in Noord-Italië, de stad die als bijnaam la Grassa (‘de vette’) heeft, is ook een boterstad. Door heel Azië wordt gretig boter gebruikt. Ghee, gesmolten boter, is in India het universele bakvet, in Nepal doen ze boter in de thee. Ranzige boter, smem, wordt door de Marokkanen als kruiding in de koeskoes gebruikt. Boter is een door de mens uitgevonden vetstof, maar die uitvinding moet nogal spontaan zijn gebeurd. Ik kan me goed voorstellen dat een nomadische veehoeder een hele dag rondgaloppeerde met aan zijn zadel een dierenhuid vol melk. Toen hij ’s avonds bij zijn tent kwam, zei hij tot zijn vrouw: “Schat, er is iets met de melk.” Ik weet niet of zij die dag gevloekt, dan wel een feestje heeft gebouwd. Het is dus heel eenvoudig: als men melk lang genoeg schudt, scheidt die zich in boter en karnemelk. Fysisch-chemisch is het wel nogal ingewikkeld, wat er zo gebeurt tijdens het karnen. Ik heb er als kind nog bij gestaan, in een betegeld kamertje van een boerderij. De boerin roomde de melk af met een grote centrifuge. Ernaast stond een houten karnton, die automatisch rond een as draaide die niet recht door de ton liep. De scheve ton klutste de room geduldig door elkaar. Het resultaat was kruimige, korrelige boter. Melk is (net als room) een emulsie, een mengsel van twee stoffen die eigenlijk niet kunnen vermengen, in dit geval vet en water. Vetdruppeltjes worden door oppervlaktespanningen in oplossing gehou-

den. Maar door het schudden knallen die druppeltjes tegen elkaar. Als dat hard genoeg gebeurt, zullen ze versmelten, en zo groeien boterkorrels met elke schok van de karnton. Goede boter is zurig, net zoals de karnemelk die zich ervan afscheidt. Maar het hoeft niet. Lang geleden liet men de room staan tot er, na verschillende melkbeurten, genoeg van was om te karnen. Al die tijd verzuurde de room onder invloed van bacteriën. Vandaag hoeft dat niet meer. Men kan best zoete boter maken, de verzuring speelt daar niet echt een rol in. Maar omdat mensen het zurige geurtje juist zo lekker vinden, mengen ook grotere melkerijen speciaal daarvoor gekweekte bacteriën door de room of, na het karnen, door de boter zelf. Die moet dan op smaak komen door verder te rijpen. Melkzuurbacteriën betekenen alles voor de smaak van boter. Er zijn nog boeren die hun boter maken met spontane bacteriën, en zonder de melk eerst te pasteuriseren. Dat geeft de bijzondere smaak van hoeveboter (boerenboter), tegenover ‘melkerijboter’. Het voordeel bij de eerste heeft als nadeel dat de kwaliteit dan ook wat wisselend kan zijn. Dat nemen we er gaarne bij. Toch mag er blijkbaar ook hoeveboter verkocht worden waarvan de room wél eerst werd gepasteuriseerd. Eén producent, die van de Vlam de naam streekproduct op zijn hoeveboter mag plakken, zegt zijn room ‘licht’ te pasteuriseren. Dat klinkt in mijn oren als ‘een beetje zwanger’. Ofwel is de room gepasteuriseerd, ofwel is hij dat niet. Boter is niet echt een gemaksproduct. Ze bewaart moeilijk zonder koelkast in de buurt, tenzij ze gezouten is. Onder invloed van lucht en licht wordt boter ook nog vrij snel rans. De zuren worden geoxideerd en ‘verzeept’. Met ranse boter is spijtig genoeg niets meer aan te vangen in de traditionele Europese keuken. De (voor ons) onaangename geur blijft overal in hangen, en ranse vetten kunnen andere vette producten ‘aansteken’. Daarom gaat rans worden zo plots en snel. De avond ervoor merkten we nog niets, de volgende dag is de boter slecht! Boter als broodbeleg is heerlijk, als het om goede boter gaat. Eigenlijk is het smeren van boter met daarbij ook nog broodbeleg overdreven. Boter op een boterham heeft vaak enkel een technische func-

Het smeren van boter én daarbij ook nog broodbeleg is overdreven

tie: het beleg beter laten plakken en een waterbarrière opwerpen tegen nat beleg, dat anders het brood zompig zou maken. Dat heeft dus zin bij boterhammetjes voor de brooddoos, maar weinig voor die van het ontbijt. Ook bakken in boter is niet zo makkelijk als met olie. Boter bevat nog altijd zo’n achttien procent water, en dat doet de temperatuur in de pan dalen en het vet schuimen en spatten. Ook heeft boter de neiging om snel te verbranden. Daar zorgen de kleine hoeveelheden proteïnen en suikers voor die er nog in zitten. Dat is een nadeel, maar ook een voordeel: nadat vlees of vis gebakken is (desnoods in olie), kunt u een flinke klont boter in de pan laten schuimen. Wanneer het schuimen gestopt is, gaat de boter snel kleuren. Als ze ‘hazelnootkleurig’ is, giet u ze snel over de wachtende schotel. Heerlijk! Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1300 PAGINA 20 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Nezha Haffou: “Veel socioculturele organisaties zijn op het eerste gezicht druk doende met diversiteit, maar meestal is dat geen culturele uitwisseling op gelijke voet, wel paternalisme: door ‘echte Belgen’, voor ‘nieuwe Belgen’.”

JETTE – “Als de meerderheid praat over multiculturaliteit, dan is dat meestal eenrichtingsverkeer: ‘Migranten moeten integreren, zich aanpassen aan ons.’ Verkeerd! Integreren is niet alleen een verantwoordelijkheid van de minderheid, maar ook van de meerderheid. Je comfortzone durven te verlaten, de nieuwe maatschappelijke realiteit aanvaarden.” Nezha Haffou van de Pianofabriek heeft een uitgesproken mening over verscheidenheid en integratie.

ezha Haffou groeide op in een Franse cité in Meknès, een stad die in de zeventiende eeuw tot bloei kwam onder het bewind van sultan Moulai Ismaïl. “In mijn jeugd had Marokko nog maar net het juk van het Franse kolonialisme afgeschud, het waren moeilijke tijden. Zoals zoveel Marokkaanse ouders zagen mijn vader en moeder het belang in van een goede scholing voor een betere toekomst. Thuis was goed onderwijs dan ook het hoogste goed. Het was ontroerend zoals mijn vader geïnteresseerd was in wat ik op school leerde. Het meeste ging zijn petje te boven, maar hij wás er, hij waardeerde wat ik deed, en dat was voor mij meer dan voldoende. Daarbovenop had ik ook nog eens het geluk een ‘tweede vader’ te hebben: mijn oudste broer, twintig jaar meer levenservaring dan ik. Hij heeft me de rijkdom van kunst en cultuur geopenbaard, en het belang van creativiteit.” Haffou slorpte alles op als een spons. Een eigen zinnetje had ze ook: ze koos voor de taal van Shakespeare in een omgeving die nog zwaar onder Franse invloed stond. “De laatste twee jaar in het lyceum was mijn specialisatie Engels. Aan de universiteit – eerst in Fez, vervolgens in Rabat – werd dat Engelse taal- en letterkunde. Ik was gedreven, ik wilde zoveel dingen tegelijk doen: na het behalen van mijn licentie heb ik een aggregatie aan de normaal-

school behaald en een postgraduaat Engels en Anglo-Amerikaanse literatuur. Dan heb ik twee jaar lesgegeven in een middelbare school, waarna ik naar Engeland ben vertrokken voor een master in tweedetaalonderwijs.”

Gescheiden Met al die diploma’s op zak ging Haffou Engelse taal- en letterkunde doceren aan de Mohammed V-universiteit in Rabat. Enkele jaren later volgde een eerste overstap naar België. Het werd een bepalende overstap. “Ik had een sabbatsjaar: research en doctoreren aan de KUL, rond feminisme. En ik leerde de man kennen met wie ik nog altijd samen ben: Erwin Jans, niet toevallig actief in de theaterwereld. Het was mijn creatieve kant die sprak.” “Hier had ik de liefde gevonden, maar mijn verplichtingen als docent lagen in Marokko. Ik ben teruggegaan en heb nog drie jaar lesgegeven in Rabat. Maar het woog: de man van wie ik hield en ik leefden gescheiden van elkaar. De keuze was: hij naar Marokko, of ik naar België. Het werd het laatste: we dachten dat ik hier makkelijker aan geschikt werk zou raken dan hij in Marokko. Achteraf bekeken bleek dat een beetje naïef optimisme, door het probleem van de erkenning van diploma’s. Maar ik wou iets doen, met mijn kennis en inzichten een verschil maken, hoe klein ook. Ook begon

ik me steeds meer te interesseren in de link tussen diversiteit – meer bepaald in Brussel – en de kunstscene. Er kwamen conferenties, debatten, artikels.” “Mijn emigratie hing ook samen met het heruitvinden van mezelf. Ik wou mijn creatieve kant verkennen, naast mijn academische. Diversiteit zou creativiteit moeten versterken binnen een gemeenschap. Hier heb je zoveel mensen van verschillende horizonten samen op een zakdoek, zoveel verworvenheden en niet-verworvenheden. Onvermijdelijk moeten er dan nieuwe dingen bovenkomen. Soms gaat dat makkelijk, dikwijls moeilijk.” Als Haffou het over creativiteit heeft, dan heeft ze het niet alleen over de kunsten. Ze bedoelt dan creativiteit op zich, een manier om zich te verzetten tegen zoveel zaken. “Net zoals Brussel, mijn adoptiestad, altijd op de een of andere manier weerstand biedt, nooit opgeeft. Ondanks alle druk van buitenaf. Steeds weer gebeuren er dingen die the powers that be op het verkeerde been zetten. Met die creatieve menselijke vitaliteit kan ik me makkelijk identificeren. Ik denk ook dat mijn researchjaren in Leuven me hier goed op voorbereid hebben. Het feministische gedachtegoed impliceert ook een uitdaging.” “Weet je wat ik hier ook zo mooi vind? Dat ik hier de kans krijg om dagelijks vijf talen te spreken. Alweer die flexibiliteit...” Politica is Haffou niet, maar als het over interculturaliteit gaat, wordt ze stellig. Ze heeft een hekel aan steriel denken. “Vooroordelen, stigmatisering, op welk vlak dan ook, luiheid in denken... Als er over de multiculturele maatschappij door migratie wordt gepraat, dan is het meestal in termen van: ‘Ze moeten integreren.’ Maar de mensen die zo praten,

doen zelf geen moeite om hun comfortzone te verlaten en te integreren in de nieuwe maatschappelijke realiteit. Integreren is een verantwoordelijkheid, zowel van de meerderheid als van de minderheid. Het moet van twee kanten komen. Die manier van denken, die luiheid vind je ook terug bij veel socioculturele organisaties. Op het eerste gezicht zitten ze diversiteit aan te moedigen, maar meestal is er geen sprake van culturele uitwisseling op gelijke voet, wel van paternalisme: de activiteiten worden door ‘echte Belgen’ georganiseerd voor de ‘nieuwe Belgen’.” “Hoe meer je van de ander weet, hoe minder vooroordelen je hebt, en hoe creatiever je kunt zijn. Daarom ook ben ik een postgraduaat gaan volgen aan de HUB: Diversiteit en Cultureel Onderwijs. In het Nederlands: dat was een uitdaging. Ik wilde de taal beter beheersen en meer inzicht krijgen in de problemen van niet-Nederlandstaligen in het Nederlandstalig onderwijs. Het systeem, zo heb ik geleerd, is meer en meer in de greep geraakt van het communautaire. Zo is het Nederlandstalig onderwijs in Brussel hetzelfde als in Vlaanderen, zonder aandacht voor de specifieke noden. Mijn identiteit wordt mee bepaald door het Brussel dat ik ken, dat ik ervaar, en daarom heb ik het moeilijk met de houding van Vlaanderen en Wallonië tegenover Brussel. Onderwijs en opvoeding zouden los moeten staan van politiek.” Een en ander heeft Haffou uiteindelijk naar de Pianofabriek geleid. “Een stage zat bij de HUB niet in het pakket, maar ik wilde mijn opgedane kennis concreet maken. Daarom ben ik naar de Pianofabriek gestapt, op aanraden van Samira Benallal van DéClik. Daar heeft Joachim Ben Yakoub me voorgesteld om

BDW 1300 PAGINA 21 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

FREDDI SMEKENS Kapoebel

“Hoe meer je van de ander weet, hoe minder vooroordelen je hebt en hoe creatiever je kunt zijn”

et Brusselse woordje dat hierboven prijkt, komt ongetwijfeld van het Franse capable. We moeten allemaal kapoebel zaain vè doe mei akkaud te zaain, waarde lezer. En ik ga ervan uit da we allemoe kapoebel vè eet zaain. We denken er samen even over na vèwa we kapoebel zaain. Natuurlijk heb ik mezelf er al op betrapt als een onnozele voor de dag te komen met de uitspraak “Ik kan alles.” Die redenering komt ongeveer overeen met “Ik hem van niks schrik.” Beide beweringen zullen hoogstwaarschijnlijk op een soort ongeloof onthaald worden. Maar of dat voor ons een reden moet zijn om ze niet meer af en toe te gebruiken, is uiteraard een andere vraag. Zolang we ervan uitgaan dat we kapoebel zaain vè eet, zal het ongetwijfeld lukken. En dat wens ik iedereen dan ook toe. Laten we ook even de andere kant van de spiegel bekijken. Een Brusselse uitdrukking die men eerder als een verwijt, zo niet als een belediging beschouwt, gaat als volgt: “Gaa zaait ni kapoebel” (of “Daan (of dei) es vè niks kapoebel”). De meeste mensen die met zo’n schunnig-eigenwijze uitspraak uitpakken, zijn uiteraard oek vè niks kapoebel. Het is ons allemaal geraden, waarde lezer, hun dat te gepasten tijde diets te maken. Toch nog even terug naar het positieve aspect van kapoebel zaain. Ooit werd mij door ne kapoebele meens (m/v) ingefluisterd: “Alleman es gebaure vè eet te kenne.” Daaruit besloot ik dat we uiteindelijk altijd vè eet kapoebel zulle zaain. Ik laat het aan u over, waarde lezer, om na te gaan waarin uzelf, in de loop der tijden, kapoebel geweist zaait, en naa nog altaaid zaait. Mocht mij die vraag gesteld worden, dan zou ik haast onmiddellijk onbezonnen antwoorden: “Ik kan niks.” Het kan misschien eigenaardig klinken, maar zo’n reactie heeft veel te maken met een vorm van ijdelheid. Vandaar dat ik in de loop der tijden mijn antwoord wat aangepast heb in de zin van: “Ik kan ’n betche schraaive, mo ik kan aa giene chek ooitschraaive.” Die laatste uitspraak hoeft overigens niet per se het einde van de discussie

Nezha Haffou van de Pianofabriek

‘Integratie moet van twee kanten komen’ Arabisch te gaan onderwijzen. Heel passend. In Marokko onderwees ik Engels, een minderheidstaal; hier kreeg ik de kans hetzelfde te doen met het Arabisch, ook een minderheidstaal.” “Aanvankelijk gaf ik alleen les aan Marokkanen. De meeste van die cursisten worstelden met hun identiteit, ze konden de link met hun moederland niet meer leggen, onder meer doordat ze de taal van hun voorouders niet meer kenden. Veel mensen denken dat Arabisch onderwijzen integratie ontmoedigt, maar ik denk net het tegenovergestelde. Volgens mij moet een mens zich in de eerste plaats goed voelen in zijn moedercultuur, om

dán de stap te kunnen zetten naar integratie in andere culturen. Nu komen er ook cursisten op af die Arabisch willen leren voor hun werk, of nog: vrouwen die met iemand uit de Arabische cultuur zijn getrouwd.” “Bij de Pianofabriek ben ik ook verantwoordelijk voor CitaDelle, de vrouwenorganisatie, waarmee we een interculturele dynamiek proberen te ontwikkelen tussen vrouwen van verschillende horizonten. Zo divers mogelijk. We activeren vrouwen, we moedigen hen aan om naar buiten te komen met wat ze kunnen. Want het leven, dat moet je zien als een permanente leerschool.” Karel Van der Auwera © REPROGRAFIE MARC GYSENS

L’Oudaya, het oude stadsdeel van Rabat, biedt een prachtig panorama. “Hier heb ik vele jaren gewoond, in drie fasen van mijn leven.”

in te luiden. Wanneer mijn gesprekspartner toch blijft doordrammen over waarvoor ik dan wél kapoebel ben, dan dis ik mijn favoriete verhaal op. “Ik kan ooit ’n veenster van ’t derde springe in ’n fles coca.” Meestal word ik dan uitgedaagd: “Weudde da g’het ni kunt!” Daarop heb ik niet veel meer te zeggen dan “Geift ma nen trefter en ge zult zeen!” Welnu, ni vè ’t ien of ’t ander, waarde lezer, ik hèm het nog nuut ni geprobeit, mo ik ben kapoebel vè het te doon. Blijft natuurlijk de vraag of we stuk voor stuk genoeg ervaring hebben, bekwaam, geschikt en competent zijn om as ne kapoebele meens door het leven te gaan. Om dat kluwen te ontwarren heeft het – spijtig genoeg – geen zin om iemand anders te vragen waarvoor wij nu zelf kapoebel zaain. Waar is de tijd dat men me vroeg: “Zaain de meense kapoebel vè no de moen te goen?”? Meer dan dat die vraag prachtig rijmde, kon ik tot voor 1969 niet antwoorden. Daar is dus verandering in gekomen, maar de grenzen vèwa de meens kapoebel kan zaain, wordt steeds weer verlegd. En niet alleen op wetenschappelijk gebied vragen we ons af waartoe onze medemens nog allemaal in staat is, waarde lezer; zo staat men er ook af en toe bij stil welk record de sportman of sportvrouw in de toekomst nog zal kunnen breken. Mo lot het ons hee mo aave baa wa we onder ‘ne kapoebele meens’ verstoen. Het zou ons allemaal uiteraard erg plezieren om door onze medemens in deze categorie ondergebracht te worden. Maar daarbij mogen we ons gerust de vraag stellen of diezelfde medemens genoeg capasitaaite heit vè te weite of we kapoebel zaain of ni. Persoonlijk ben ik van oordeel dat het aan onszelf is om uit te maken waartoe we kapoebel zaain. En zelfs wanneer we tot de slotsom “Tot niks” komen, kunnen we ons altijd troosten met de gedachte da we ten minste kapoebel zaain onszeulf te kenne. Ziezo, waarde lezer, mij rest te hopen dat ik kapoebel genoeg geweist ben vè eet auver kapoebel te zegge dat op eet trekt. Want, eerlijk, het tegenovergestelde zou mij enigszins verwonderen.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@ bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina. hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw. be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw. be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1300 PAGINA 22 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Voetbal > Michel Farin wil oude glorie nieuw leven inblazen

RWDM volgend jaar in tweede? BRUSSEL – Michel Farin is een ambitieus man. Het nieuwe project van de voorzitter van White Star Woluwe wil RWDM opnieuw naar de hoogste regionen van het Belgisch voetbal brengen. Farin acht de kans groot dat RWDM volgend jaar in tweede klasse zit. “Het idee schoot me een paar weken geleden te binnen na onze thuismatch tegen Brussels,” vertelt Farin. “Toen ik achteraf een glas dronk met Brussels-supporters, voelde ik bij hen de wil om RWDM te doen herleven. Ze volgen Brussels nu al jaren, maar ze geloven niet meer echt in dat project. RWDM is een grote naam in het Belgische voetbal en kan heel wat volk en sponsors aantrekken. Ik wil me volledig op dit project storten.” De komende weken wil Farin al met de betrokkenen samenzitten, om tegen volgend seizoen klaar te zijn met zijn huiswerk. “Ik denk dat de mensen van RWDM wel open zullen staan voor het project. Waarom ook niet? Ze zetten een grote stap vooruit. Mijn ambitie is met hen te fuseren en de naam RWDM, het clublogo en de kleuren over te nemen. Ik moet wel nog juridisch nagaan hoe alles juist moet verlopen, maar ik schat de kans dat RWDM volgende seizoen in tweede klasse begint, fifty-fifty.” Bij RWDM staan ze inderdaad open voor gesprekken. “Het is de eerste keer dat er een zinnig project is,” zegt woordvoerder Gregory Heusdens. “Jaarlijks zien we verschillende projecten passeren, het ene nog zotter dan het andere.” Dat de naam White Star zou verdwijnen ten voordele van RWDM, zou sommige supporters uit Woluwe toch tegen de borst kunnen stuiten? Farin spreekt dat tegen en zegt dagelijks

de CLUB

RWDM in 1983 in roemrijkere tijden: de jonge Franky Van der Elst (l.) tegen René Verheyen van Lokeren.

Cyclone A, wielertoerisme voor slechtzienden

‘Iedereen kan piloot worden’

“Cyclone A is niet alleen voor sportievelingen,” vertelt voorzitter Jean-Paul Dejaegher (57). “Het is voor onze leden ook een manier om samen te komen en bij te praten. Cyclone A speelt een sociale rol. De ene is al wat spraakzamer dan de andere, maar onze ritten verlopen altijd in een gemoedelijke sfeer.” De wielerclub werd in 1987 opgericht door iemand die zelf visueel gehandicapt was. Ze biedt haar leden sindsdien tandems en begeleiders aan, die er van maart tot november op uit trekken. “Op zondag is er in die periode steeds een tocht. De ritten zijn een zestigtal kilometer lang en worden in twee gedeeld: ondertussen nemen we de tijd om rustig te picknicken. De ritten worden door verschillende piloten in elkaar gestoken en vergen toch een pak werk: het parcours uitstippelen, een plaats vinden om te eten, noem maar op. Maar ze doen het met plezier. Van midden maart tot eind oktober gaan de sportievere fietsers wekelijks ook op dins-

BRUSSEL – Wielertoerismeclub Cyclone A biedt mensen met een visuele handicap een tandem en een begeleider aan, maar is naarstig op zoek naar piloten.

“Als het klikt tussen passagier en piloot, is het voor beiden een even groot plezier.”

dagavond fietsen. Dat is dan wel steviger dan de zondag.” De fietstochten vertrekken meestal aan het

clubhuis in de Joseph Loossensstraat in Jette en leiden naar de rand rond Brussel. Rustige wegen genieten de voorkeur, en de veiligheids-

voorschriften worden altijd in acht genomen. “We wijzen altijd een baanwachter aan. Dat is de persoon die de rit heeft uitgetekend en de groep leidt. Zo nodig blokkeert hij de baan even voor de groep. We hebben ook een bezemwagen. Daarin kunnen vermoeide fietsers gaan zitten en daar liggen ook de reserveonderdelen.” Cyclone A telt dertig à veertig leden en heeft een dertigtal tandems in zijn lokaal staan. De club kan ook rekenen op verschillende begeleiders die de tandems besturen. Toch voelen ze ook bij de club dat vrijwilligers steeds moeilijker te vinden zijn. “Sommige van onze piloten zijn vijftig, zestig jaar – dan begint het toch wat te wegen. De opvolging mag zich melden...” “Iedereen kan piloot worden. Je moet uiteraard kunnen fietsen, maar dit is toch nog eventjes anders. Daarom hebben we een brochure met tips, en onze ervaren piloten geven uiteraard graag uitleg aan de nieuwelingen. Het is ook belangrijk dat er communicatie is tussen de piloot en de passagier. Bijvoorbeeld steeds melden met welke voet er wordt vertrokken. Je moet voortdurend geconcentreerd zijn, want je bent wel verantwoordelijk voor je passagier. Maar als het klikt, is zo’n tocht voor passagier én piloot een even groot plezier.” TS www.cyclone-a.be

BDW 1300 PAGINA 23 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

David Steegen Forfait een tiental dankmailtjes te ontvangen. “Met een paar anderen heb ik White Star gemaakt tot wat het is,” vervolgt hij. “Ik zie het probleem niet. Andere fusieploegen – neem nu Racing Genk – hebben al bewezen succesvol te kunnen zijn. Daarbij ligt dit in het verlengde van RWDM: dat was een fusie van Daring Molenbeek en Racing White. Ik doe dit niet voor mij, maar voor het Brusselse voetbal.” De discussies over de thuisbasis van de nieu-

ga eens met de schepenen van beide gemeenten samen zitten. Brussels is niet meteen geïnteresseerd? Alleen dommeriken veranderen niet van gedacht.” “Ik weet niet wat Brussels gaat doen. Als voorzitter Vermeersch bereid is te praten, ben ik beschikbaar. Maar de interesse moet van twee kanten komen. Ik heb altijd de eerste stap gezet, nu is het aan hem.”

Excuses gewenst

“Brussels is niet meteen geïnteresseerd? Alleen dommeriken veranderen nooit van gedacht” we fusieploeg zullen zeker nog stof doen opwaaien. Michel Farin ziet het Fallonstadion in Woluwe als mogelijkheid, maar staat niet afkerig tegenover gesprekken met het bestuur van Brussels. Hun Edmond Machtensstadion was in het verleden namelijk de thuisbasis van RWDM. “Deze fusie zou een belangrijke stap zijn als White Star Woluwe nog wil groeien – een noodzakelijke stap, zeg maar. Of er moeten mecenassen langskomen... De gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe heeft al heel wat voor ons gedaan, en we sluiten niet uit om samen met hen een vijfjarenplan op te stellen. Maar waarom zouden we ons niet tot de gemeente Molenbeek mogen wenden? Het Edmond Machtensstadion is een fantastisch stadion dat gemaakt is voor eerste klasse. Ik

Goed geraden: bij Brussels reageren ze lauw op de ideeën van Farin. Geruchten dat hij gezegd zou hebben dat Brussels zich vorig seizoen in allerijl redde door een paar overwinningen te kopen, zit hen stevig dwars. Farin ontkent ten stelligste, maar in Molenbeek is hij niet meteen de populairste persoon. “Wij bij Brussels staan altijd open voor goede projecten,” reageert manager Thierry Dailly. “Maar mijnheer Vermeersch is eigenaar van de club en wij spelen in het Edmond Machtensstadion. Dat moet gerespecteerd worden. En ook... je kunt moeilijk gaan beweren dat we matchen hebben gekocht en dan verwachten dat we zomaar samen aan tafel gaan zitten. Verschillende mensen hebben me bevestigd dat Farin die uitspraken heeft gedaan. Als Brusselaars zijn we allemaal vrienden, maar je kunt niet zomaar iemand aanvallen. Er zijn manieren. Ik denk dat excuses hier op hun plaats zijn, en na een afkoelperiode kan er dan eventueel gepraat worden. Maar vergeet niet dat in RWDM ‘Molenbeek’ staat en dat er maar één plaats is waar die club thuishoort: in het Machtensstadion.” Tim Schoonjans

Solidaire marathon

De bladzijde is omgedraaid. Brussel heeft vijf redenen om gelukkig te zijn. Het hadden er acht kunnen zijn, maar goed. Het doelpunt (de 2-0) van Mbokani werd onterecht afgekeurd, en twee buitenspel situaties waren ook niet helemaal terecht. Gelukkig wordt het 5-0, een forfaitscore: bij 1-1 of 1-2 zou de polemiek te groot zijn. De dag na het Luikse debacle bevestigt ref Gumienny de vraag naar videobeelden om het scheidsrechterstrio bij te kunnen staan. Soit. Brussel heerst zondagavond, en daar zijn geen beelden voor nodig. Bij aankomst in het stadion staan de zenuwen gespannen. Jelle Van Damme begroet ons allemaal allerhartelijkst. Ik loods hem naar zijn ex-collega’s, die hij allemaal wil begroeten. Binnen de clubs zijn dit soort taferelen doodnormaal, maar aan de buitenwereld zijn ze onmogelijk uit te leggen, laat staan aan de supporters. Toch wil iedereen aan de Théo Verbeecklaan winnen. De drang naar eerherstel is groot. Ook bij de spelers. Jova breekt de ban. Het wordt 5-0. Forfaitscore: niet meer gebeurd in bijna zestig jaar. Op 2 november 1952 werd het 6-1 voor Sporting Anderlecht, met vier goals van Jef Mermans. Ook op 16 oktober 2011 kleurt alles paars en wit. Tot ontsteltenis van de meegereisde Rouches. Ik denk zonder het te willen terug aan die vermaledijde open dag, de Fandag van zondag 24 juli, nog geen drie maanden geleden. Het is een mooie zomerdag. Pär Zetterberg is de eregast. Zijn zestienjarige zoon is erbij. De nieuwe ploeg wordt voorgesteld aan dertigduizend supporters. Op dat ogenblik kan de club niet uitleggen dat ze met Vargas, Jovanovic en Mbokani bezig is. RSC Anderlecht zit diep. Heel diep. De club krijgt de wind van voren. Wekenlang, zonder ophouden, sturen supporters verscheurde abonne-

menten, brieven en mailtjes waarin ze hun ongenoegen ventileren. Elke letter doet pijn. Wanneer de supporters zondag in het sta dion verzamelen, is de spanning te snijden. De voorzitter loopt het veld op. Matig applaus. En dan komt Herman Van Holsbeeck het veld op gelopen. Een striemend fluitconcert is zijn deel. Elke clubmedewerker krimpt ineen. We voelen ons machteloos. Voor de eerste keer in tien jaar tijd zijn we derde geëindigd, en we krijgen de wind van voren. Alle hoon richt zich op één persoon: Herman Van Holsbeeck. Onterecht, maar Royal Sporting Club Anderlecht moet slikken en doorgaan. Altijd weer. Vorige zondag, drie maanden na de zwarte zondag, is de crisis helemaal bezworen. Twee van de drie toptransfers zijn beslissend en de derde schudt, als invaller, een aantal mooie acties uit de benen. Hoewel paars-wit Europees een foutloos parcours aflegt, telt maar één prijs: de titel. Ook de beker is een prioriteit, en Europees overwinteren. Na afloop hebben de medewerkers recht op een avond genot en verpozing. In café La Coupe, tegenover het Constant Vanden Stockstadion, laten we ons even gaan. We zingen met z’n allen. Alle gelijkgestemden heffen ‘Moi je suis Anderlechtois’ aan, een oud volkslied dat ons verbindt. Michou, de legendarische cafébazin, is zielsgelukkig. Een dag later is het business as usual. Training en de plechtige opening van het nieuwe jeugd- en oefencomplex in Neerpede. Twee dagen later reizen we af naar Graz, voor de 350ste Europese wedstrijd van Sporting. Het houdt nooit op. We moeten kampioen worden. Want we zijn allemaal Anderlechtois. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

BRUSSEL – Loopbanden en spinningfietsen draaien op 22 oktober op volle toeren tijdens de Aspria Solidaire Indoor Marathon. Op zaterdag 22 oktober gaan de deuren van de drie Brusselse Aspria-sportclubs gelijktijdig open voor de indoormarathon: Aspria Kunst-Wet, Aspria Louizalaan en Aspria La Rasante. Vanaf 11 uur kunnen deelnemers er kiezen tussen de loopband of de spinningfiets om er zo lang mogelijk op te sporten. Het doel van de marathon is zoveel mogelijk geld in te zamelen. De lopers en fietsers

moeten zich namelijk laten sponsoren voor vijftien euro per halfuur. De opbrengst gaat naar een 11.11.11-project ten voordele van Rwandese jongeren, dat onder meer focust op zestig jonge Rwandezen tussen veertien en twintig die nooit naar school zijn geweest. Het maakt niet uit of u lid bent van Aspria of niet, iedereen is welkom. Deelnemers kunnen tijdens het sporten ook genieten van een uitstekende sfeer. Die wordt verzorgd door verschillende dj’s en livemuzikanten. Inschrijven kan op www.aspria.be/nl/11-11-11. TS

WIN 366 FLESSEN TOPWIJN EEN FLES VOOR ELKE DAG VAN 2012

SOLIDAIR HIPHOPGEVECHT BRUSSEL – De beste popping-, house- en hiphopdansers battlen op Sous Pression, ‘the refugee next door edition’. Op zaterdag 22 oktober wordt het Zuidpaleis omgetoverd tot een dansarena. In de voorronden kunnen voor de drie dansstijlen tot vijftig dansers solo strijden om bij de laatste zestien te geraken. Wat volgt, zijn regelrechte battles waarin de ene verbluffende move op de andere volgt. De jury bestaat uit Rudy, Gucchon Co-thkoo en Armel, stuk voor stuk

grote namen in het wereldje. B Flow praat de show aan elkaar, DJ Noise P en PJ Phlexx verzorgen de muziek. Ook Lil Time en Bossmen komen optreden. De show begint om 13 uur en loopt tot in de late avond. Camera’s en fototoestellen zijn niet toegelaten. Toeschouwers betalen 12 euro, dansers moeten bij inschrijving, op www.artfever.eu/souspression, 10 euro neertellen. Voor de winnaars van elke categorie is er vierhonderd euro prijzengeld. TS

KIJK OP FMBRUSSEL.BE

BDW 1300 PAGINA 24 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

REPORTAGE

de wereld in ijs rw de on r ee m en e voor beter Unicef voer t campagn

! g i d o n n j i z n e l o h c s d o No DOOR PATRICK JORDENS

O T 13 J A T 9

EN VAN

ë waarmee een ac tie lopen in Belgi nu f ice Un eft he m Daaro Want er or meer noodscholen. ze aandacht vragen vo le manier deren die op geen enke zijn nog altijd te veel kin tans is niet in een tent. Noch onderw ijs krijgen. Zelfs chten. belangrijkste kinderre onderw ijs een van de van landen de meeste regeringen Jammer genoeg denken aan de atsvinden, niet genoeg waar zulke rampen pla en water, n wel geld aan voeding kinderen. “Ze bestede

zaIE

R IE D E

Het is hun recht!

• BD W R A

O VO

in die tent de orige woensdag waren olphe Ma x-school te vijfdeklassers van de Ad gast. jullie van Unicef, “we gaan “Welkom,” zei Pascale rst Ee . over noodscholen vandaag meer ver tellen ust die van kinderen uit Ivoork bekijken we een filmpje urland d zijn ontvlucht naar bu door de oorlog hun lan tent, een nu naar school in een Liberia. Daar gaan ze ten.” lie op dit moment in zit tent zoals die waar jul en les op ren uit het filmpje krijg De vluchtelingenkinde l om iets hebben amper materiaa boomstronken, en ze en ook rekenen. “Maar ze hebb op te schrijven of om te te Frans, leraar spreekt ten mins een beetje geluk: hun n in het en ze les moeten volge net als zij. Anders hadd tal wordt taal die in Liberia mees Engels, want dat is de scale. gesproken,” ver telt Pa waar de a is niet het enige land Het Af rikaanse Liberi ssers or een tent. De vijfdekla school ver vangen is do ze al over over Haïti: daar hebben ver tellen bijvoorbeeld ri 2010, r geleden, op 12 janua geleerd. Anderhalf jaa en toen zijn rik kelijke aardbev ing, was er daar een versch den overal ter estor t. In heel wat lan zowat alle scholen ing odzakelijk. ‘voorlopige’ scholen no wereld zijn dus zulke sit uatie het duur t alvorens de “Weten jullie hoe lang Haïti of normaal is in landen als opnieuw min of meer jaar! En in de scale. “Zeven tot tien Ivoork ust?” vraag t Pa ool kunnen, kinderen toch naar sch tussentijd moeten die en. Een aal geen toekomst hebb anders zouden ze helem h?” r om op te groeien, toc kind wacht geen tien jaa erming voor scholen een soor t besch Bovendien bieden die kw ijt en staan n hen zijn hun ouders die kids. Sommigen va den maken, school kunnen ze vrien er dus alleen voor. Op e ziekten, ormatie over gevaarlijk en ze krijgen er ook inf hygiëne enzovoor ts.

ion staat een UnicefAan het Centraal Stat zoals je die overal in tent, een ‘noodschool’ t er zijn er nog lang nie de wereld vindt. Maar genoeg...

ijd pinda’s, dat voedzaam zijn. Maar alt tegensteken, hé.” gaat op den duur ook olphe Ma x-school De kinderen van de Ad nd van ja! knikken heel begrijpe s worden door Alle wensen van de kid schreven en Pascale op het bord ge “Zo gaan we de nadien gefotog rafeerd. zoveel mogelijk komende maanden in nsen van de Belgische scholen de we Alle foto’s komen kinderen verzamelen. r terecht. In mei Toneel en chocola dan op een grote poste of t us aan onze kinderen uit Ivoork r zullen we die poster jaa nd lge vo “Wat wensen jullie de ?” en tijdelijke school aankom elingssamenwerk ing Haïti toe, als ze in hun minister van Ontw ikk ! en nk ba ie oe vijfdeklassers. “G n we dat België vraag t Pascale aan de overhandigen. Zo hope n! ele sp te l ee ats om ton en voor de Speeltijd! Vrienden! Pla meer geld wil vrijmak r. aa elk or do t ias us tho en e kinderen overal Toiletten!” klink t het noodscholen. Zodat all n. raa hte ac uw ga g faël er no normaal leven “Chocolade!” komt Ra weer een min of meer le. sca Pa ert ge rea ?” lijk arop beginnen hun “Ja, waarom niet eigen kunnen leiden.” En da in zin ms so eft ontaan te kind he se leeftijdgenootjes sp “Ook een vluchtelingen sel us Br ren de ïti krijgen de kin een snoepje, toch? In Ha juichen... zo pindanoten, omdat die als tienuur tje meestal Stat ion. ber voor het Cent raal to ok 21 ag ijd vr et nog tot en m dertekenen. De Un icef-tent staat meer noodscholen on or vo ie tit pe n ee er nd jaar nnen Ook volwassenen ku van de kinderen volge en ns we e all et m en worden sam Die handteken ingen gssamenwerk ing. er van Ontw ik kelin ist in m de n aa igd overhand len! ww w.un icef.be/scho Surf ook eens naar

dan ar scholen, dat zijn ze hygiëne en huizen. Ma nnen e vergeten. En dan ku spijtig genoeg een beetj een le. “We willen niet all wij helpen,” vindt Pasca voor scholen zelf, maar ook meer geld voor de nood t me s én voor een koffer schoolgerief voor de kid een de leerkracht. En voor allerlei materiaal voor die en ant spelen, daar hebb box met speelgoed! W rlijk.” enveel recht op, natuu kinderen minstens ev

en wereldwijd “Zo’n 35 miljoen kinder g op de andere kunnen van de ene da omdat hun niet meer naar school . Zoals bij een land in nood verkeert n oorlog.” Dat natuurramp, of door ee eeg Zazie te schokkende nieuws kr Unicef, die op horen in een tent van ntraal Station dit moment voor het Ce en uit Brussel staat. En waar kinder over kinderen die een uurtje les krijgen volgen... geen les meer kunnen

SCHRIJF-ZE-VRIJ!! Ook de kinderen van de vijfde klas A + B uit de Unescoschool in Koekelberg gaan handtekeningen verzamelen voor het goede doel. Nu vrijdag 21 oktober is het Schrijf-zeVRIJdag van Amnesty International, en de vijfdeklassers doen mee. “We gaan op het Muntplein in het centrum zoveel mogelijk handtekeningen verzamelen. We hebben allemaal brieven geschreven aan de ambassadeur van Colombia. Die gaan we dan – mét alle verzamelde handtekeningen – aan hem bezorgen,” vertelt Sephana van 5B. “Waarom?” wilde Zazie weten. “Omdat we de mensen willen helpen van het dorp San Jose de Apartado in Colombia. Daar woedt al 45 jaar lang een oorlog, waarbij heel veel mensen worden vermoord en ook velen moeten vluchten. Met Schrijf-ze-VRIJ willen we aan de ambassadeur laten weten dat dat dringend moet stoppen.”

Brieven schrijven, oké. Maar waarom beschilderen ze zoveel bakstenen? Gaan ze die met een kruiwagen tot bij de ambassadeur brengen? “Nee, nee,” zegt Sephana, “dat is eigenlijk een actie die we al opzetten voor het Glazen Huis (van Studio Brussel), in december. De kinderen van dat Colombiaanse dorp halen soms grote stenen uit de rivier en beschilderen die met de namen en portretten van hun ouders of familieleden die vermoord zijn. Om hen niet te vergeten...” “We vonden dat een heel mooi idee, en we doen nu een beetje hetzelfde als zij. Later willen we die beschilderde bakstenen verkopen, als pennenhouders. De opbrengst daarvan gaat dan naar de actie van het Glazen Huis,” legde Sephana ons nog uit, terwijl ze een laatste likje rode verf gaf aan haar steen. Kleine weldoeners met een groot hart zijn het, daar in de Unescoschool.

Twee vijfdeklassers van de Unescoschool achter hun muurtje van mooi beschilderde bakstenen: “Binnenkort zijn ze te koop voor één euro per stuk.” Heb jij nog een pennenhouder nodig?

BLIK VANGER

Meer weten over de actie Schrijf-ze-VRIJ? Surf naar www.aivl.be/doe-mee/schrijf-zevrijdag, of ga nu vrijdag gewoon eens langs op het Muntplein, in het centrum.

[ SORRY ] SNORRY

BDW 1300 PAGINA 25 - DONDERDAG 20 OKTOBER 2011

Shakira, Axelle Red (op de foto), Lionel Messi, Kobe Van Herwegen (Kobe van Ketnet)... ze zijn allemaal een Unicef-vriend! Dat wil zeggen dat ze zich mee inzetten voor kinderen in nood. Op www.unicef.be/kids krijg je clips en foto’s te zien van hoe deze bekende mensen de wereld voor iedereen een beetje beter proberen te maken. Je kan ook zelf of samen met je klas Unicef-vriend worden. Surf snel naar de Kids-site van Unicef! Je vindt er ook heel wat boeiende

Idulfania door Brecht Evens

informatie door bijvoorbeeld een kaartspelletje te spelen. Wie Unicefverkenner wordt, komt meer te weten over hoe kinderen proberen te overleven in landen als Burundi, Indonesië of Libië. Want elk land heeft zijn eigen problemen... Unicef is de afkorting van United Nations International Children’s Fund. Dat betekent zoveel als Kinderfonds van de Verenigde Naties. De organisatie werd na de Tweede Wereldoorlog opgericht (in 1946), in het begin vooral om alle kinderen te helpen die slachtoffer waren van geweld. Sindsdien heeft Unicef al miljoenen kinderen in meer dan tweehonderd landen geholpen, en probeert de organisatie ervoor te zorgen dat de kinderrechten gerespecteerd worden.