BDW - editie 1286

Homohaat?

Kus als antwoord OPINIE, P. 14

HET ZOMERT BIJ AGENDA Dubbeldik juli-nummer, vanaf vandaag overal in de stad.

30 06 11

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Bijna vakantie!

SINT-JANS-MOLENBEEK – Met een zoektocht in de straten van de gemeente, een zeepkistenrace aan het Karreveldkasteel en een discobar vierden de leerlingen van de Molenbeekse scholen maandag en dinsdag het einde van het schooljaar. Boekentassenrock, zoals het evenement heet, werd georganiseerd door de pedagogische dienst van HUB / FOTO: BART DEWAELE Molenbeek in samenwerking met de vzw JES. Ongeveer 450 leerlingen, van negen verschillende Molenbeekse scholen, namen deel.

Onderwijs > Gemeenten met lokaal cultuurbeleid krijgen onderwijscoördinator

Startgeld voor brede school BRUSSEL – Vlaams minister Pascal Smet (SP.A) trekt 750.000 euro uit voor de uitbouw van de brede school in de Brusselse negentien. Het project kan in het najaar al van start gaan.

H

et idee van de brede school komt overgewaaid uit Zweden. Omdat de maatschappij complexer is geworden, is het zinvol om de kinderen ook andere vaardigheden bij te brengen dan die die ze op school krijgen aangeleerd.

Dat kan bijvoorbeeld door de school in te bedden in een breder netwerk van sociale, culturele en sportieve organisaties. Het kind gaat niet alleen naar school, maar kan aansluitend naar een kwaliteitsvolle opvang, de sportclub, muziekles enzovoort.

De Vlaams-Brusselse beleidsmakers zien in de brede school het geknipte model om kinderen in het

Nederlandstalige onderwijs – niet alleen in de klas, maar ook in de vrije tijd – een Nederlandstalige leefomgeving aan te bieden.

Eind vorig jaar heeft de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) een nota goedgekeurd die de krijtlijnen vastlegt voor de uitbouw van de brede school in Brussel. Toen is ook de eerste grote brede school voorgesteld op de site van Nieuwland in Brussel-stad. Verschillende inrichtende overheden (vrij onderwijs, VGC, Stad Brussel) zullen daar op één plek onderwijs aanbieden, naast kinderopvang, naschoolse opvang, muzieklessen en een opvoedingswinkel.

De uitwerking van de brede school in Brussel komt nu in een stroomversnelling. Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) heeft beslist om 750.000 euro uit te trekken om de brede school vorm te geven. Tien Brusselse gemeenten die al een cultuurbeleidscoördinator hebben, of bij gebrek daaraan het gemeenschapscentrum, kunnen een subsidieaanvraag indienen waarmee ze een lokale bredeschoolcoördinator kunnen aanstellen. Die moet de brede school in de gemeente implementeren.

Vlaanderen heeft 50.000 euro gereserveerd per lokaal bestuur. De overige 250.000 euro zal worden besteed aan de uitbreiding van het Nederlandstalige vrijetijdsaanbod in Brussel.

Op 8 juni kwam Smet het voorstel presenteren op de conferentie van Vlaamse schepenen en OCMW-

voorzitters. Die reageerden erg enthousiast. Lokale besturen die al ervaring hebben met de brede school (er zijn al enkele proefprojecten in Brussel) en gemeenten met een capaciteitsuitbreiding (Schaarbeek, Etterbeek, Brussel, Jette, Koekelberg) krijgen voorrang.

De bovenlokale coördinatie van de brede school is in handen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Toch reageert het college van de VGC (Jean-Luc Vanraes, Open VLD, Brigitte Grouwels, CD&V, en Bruno De Lille, Groen!) nogal lauw op het voorstel van minister Smet. In een brief van 23 juni aan de Vlaamse schepenen laat het college uitschijnen niet opgezet te zijn met de ‘geoormerkte’ subsidie. Het college van de VGC zou de subsidie voor de brede school liever naar eigen goeddunken besteden. Zo vindt de VGC dat de lokale bredeschoolcoördina-

toren niet per se via de gemeenten hoeven te opereren. De VGC wil nu met minister Smet onderhandelen over de precieze modaliteiten. Er is haast bij. Om de brede school in september van start te laten gaan, zou er toch voor het zomerreces duidelijkheid moeten zijn over de subsidiebesteding.

Steven Van Garsse ADVERTENTIE

De VGC verhuist …

Zie bladzijde 11.

N° 1286 VAN 30 JUNI TOT 7 JULI 2011 ¦ WEEK 26: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK AUTOMATISCHE CAMPUSVOORRANG GESCHRAPT BRUSSEL – In de definitieve versie van het voorstel van decreet over de inschrijving is de automatische campusvoorrang geschrapt. Campusvoorrang betekent dat leerlingen van de basisschool voorrang krijgen als ze zich inschrijven in de middelbare school die op dezelfde campus ligt.

In de tekst, die deze week wordt besproken in de commissie Onderwijs van het Vlaams parlement, staat dat campusvoorrang alleen mogelijk is als zowel het Lokaal Overlegplatform (LOP) secundair als het LOP basisonderwijs daarmee akkoord gaat.

De tekstwijziging kwam er op verzoek van de CD&V’er Paul Delva. Hij dient het inschrijvingsvoorstel samen met politici van de andere meerderheidspartijen (SP.A en N-VA) in. “Wij zijn geen voorstander van campusvoorrang omdat dan het risico bestaat dat kinderen hun basisschool vroegtijdig verlaten om zeker te zijn van een plaatsje in het middelbaar,” zegt Delva. In het voorstel, waarover pas na de zomer in het parlement zal worden gestemd, krijgen Nederlandstalige kinderen ook voorHUB rang in het secundair.

FONDS VOOR EZELSERFGOED SCHAARBEEK – De gemeente­ kas is leeg, maar Schaarbeek wil zijn erfgoed in ere herstellen. Zopas gaf het nieuwe Fonds voor het Erfgoed in Schaarbeek een glossy brochure uit voor de restauratie van vijf monumenten waaraan burgers kunnen meewerken. De gemeente kreeg voor dit initiatief de steun van de Koning Boudewijnstichting, die het fonds zal beheren.

De gemeente zoekt centen van milde schenkers voor de restauratie van monumenten in de buurt van het Josaphatpark: de Elektriciteitsmast van Jacques de Lalaing (400.000 euro), de Bacchanalenvaas (7.900 euro), het bronzen beeld van de Albanees Skanderbeg (18.300 euro) en het monument voor de Slachtoffers van de Automobielsport (prijs onbekend). Ook het beeld van Nasreddin Hoca in de Gallaitstraat, dat de gemeente kreeg van de Turkse dienst voor Buitenlandse Zaken, zit in de fonds. Het stelt een filosoof voor, omgekeerd zittend op een ezel.

Over de esthetische kwaliteiten zijn de meningen verdeeld. Het beeld is van glasvezel, de kunstenaar is onbekend. Doordat nogal wat kinderen uit de wijk op de ezel gaan zitten, is inmiddels de staart afgebroken. Die moet nu gerestaureerd (prijs onSVG bekend).

BDW 1286 PAGINA 2 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Uitgelicht > Dexia waarschuwt voor stilstand in investeringen

Helft van de gemeenten gaat in het rood BRUSSEL – Negen van de negentien Brusselse gemeenten gaan dit jaar in het rood. Toch oogt het globale plaatje voor de hoofdstad niet zo slecht.

Het onzekere economische klimaat weegt wel op de financiën van de lokale besturen en hun investeringscapaciteit. En dan volgt er misschien nog een tweede indexaanpassing. Dat blijkt uit de jongste doorlichting van de Dexia-bank.

T

raditioneel pieken de gemeentelijke investeringen het jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen. Deze keer is dat niet zo. De investeringsuitgaven (in de begrotingen) stijgen in vergelijking met 2010 maar met 4,5 procent, wat weinig is op het einde van een bestuursperiode. Bovendien waren in 2010 de investeringen ook al maar met 1,5 procent gestegen.

Oorzaak van de stagnatie is volgens Dexia de verwachte besparingsgolf die ook de gemeenten zou kunnen treffen.

Dexia waarschuwt voor desinveste-

ringen, de invloed op de veroudering van het gemeentelijke patrimonium en de invloed op de plaatselijke en nationale economie. “Zoals in veel Europese landen zijn de gemeenten de belangrijkste overheidsinvesteerders,” zegt Frank Lierman, chief economist bij Dexia. Ook zijn de gemeentelijke schulden globaal gezien onder controle en maken ze maar vier procent uit van de totale overheidsschuld.

De Brusselse gemeenten doen het in 2011 beter dan de Vlaamse. In Vlaanderen gaan zeven op de tien gemeenten in het rood, in Brussel

‘slechts’ negen van de negentien.

Het verschil moet gezocht worden langs de inkomstenzijde. Vlaanderen geeft minder steun en subsidies aan zijn gemeenten dan Brussel.

Het Brussels Gewest geeft de gemeenten met financiële problemen jaarlijks 30 miljoen euro steun; die haalt negen gemeenten uit het rood, zo heeft minister-president Charles Picqué eerder berekend. Zonder die steun gingen dus achttien van de

De uitgaven voor politie en OCMW stijgen pijlsnel negentien gemeenten in het rood (allemaal, op Ukkel na). Die 30 miljoen is dus wel degelijk een buffer in financieel penibele tijden zoals 2011.

Even terzijde: voor heel België dalen de inkomsten uit de opcentiemen op

de personenbelasting met 0,4 procent. Het crisisjaar 2009 laat zich nu voelen. Ter vergelijking: in 2010 stegen de inkomsten uit de opcentiemen nog met 4,5 procent, in 2009 zelfs met 7,4 procent, maar die hoge stijging had ook te maken met een snellere doorstorting van de gemeentelijke opcentiemen dankzij Tax-on-web.

In en uit In 2011 stijgen de ontvangsten in Vlaanderen met 0,7 procent, in Wallonië met 3 en in Brussel met 2,8 procent. Het verschil tussen inkomsten en uitgaven is het grootst in Vlaanderen, het kleinst in Brussel.

Volledigheidshalve moet hieraan toegevoegd worden dat Vlaanderen nog wel een flinke reserve van de vorige jaren heeft. Maar met algemene cijfers is het opletten geblazen. Doet Brussel het minder slecht dan verwacht, dan moet er naar afzonderlijke gemeenten gekeken worden – en die cijfers mag Dexia niet vrijgeven.

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Work in progress. Het werk van Gaëtan Wtoreck (25) is nog tot en met 25 september te bezichtigen bij Art & Marges op d’Huugstroet.

© SASKIA VANDERSTICHELE

WEEKOVERZICHT

BDW 1286 PAGINA 3 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

© IVAN PUT

WOENSDAG 22 JUNI STRUISVOGELS IN MOLENBEEK. Voor het Molenbeekse gemeentehuis voert de plaatselijke CD&V actie voor meer veiligheid.

De manifestanten, die een struisvogelpop meegebracht hebben, overhandigen voorstellen aan het kabinet van de burgemeester, en passanten krijgen flyers toegestopt. De politici, en in de eerste plaats PS-burgemeester Philippe Moureaux, worden opgeroepen om de kop niet in het zand te steken voor kleine criminaliteit, maar die daadkrachtig aan te pakken.

DONDERDAG 23 JUNI GRATIS CHOKOTOFFS IN HALLE. Vakbondsleden bij Kraft Foods in Halle delen gratis Chokotoffs uit op de markt. Met die actie protesteren ze tegen het banenverlies doordat het bedrijf een aantal productielijnen naar Oost-Europese (lageloon)landen verhuist.

In Halle gaan zo’n vierhonderd banen verloren. Chokotoffs, Mignonettes en Bouchées zullen voortaan in Oost-Europa gemaakt worden.

Dexia houdt de gemeentefinanciën nauwgezet in het oog. Stoppen met investeren – in de heraanleg van straten, bijvoorbeeld – is geen optie.

Zijn de inkomsten uit de personenbelasting gedaald, dan doen de gemeenten gretig een beroep op lokale belastingen. Tussen 2010 en 2011 stegen ze met niet minder dan 4,9 procent. Brusselse gemeenten grijpen vooral naar een parkeerbelasting; in Vlaanderen en Wallonië zorgt een huisvuilheffing voor bijkomende inkomsten. Belastingen zorgen voor de helft van de gemeentelijke inkomsten, fondsen en toelagen voor 37 procent. De rest zijn eigen inkomsten zoals huurgelden, prestaties en dividenden.

“ “ HET GETAL

De Gemeentelijke Holding van Dexia heeft de dividenden dit jaar beperkt tot 7 in plaats van de verhoopte 13 procent. Die dividenden maken slechts 0,25 procent van de gemeentelijke inkomsten uit, maar ze zijn wel belangrijk voor bepaalde gemeenten zoals Brussel-Stad en Schaarbeek.

In 2011 stijgen de personeelsuitgaven met 2,4 procent (maar daar is een mogelijke tweede indexaanpassing niet inbegrepen), de werkingskosten stijgen met 1,8 en de overdrachten met 4,4 procent. Vooral

de sociale uitgaven stijgen, zij het minder in Brussel dan in Wallonië.

Over heel de bestuursperiode zijn in Brussel de OCMW-uitgaven echter met gemiddeld 5,7 procent gegroeid.

De Brusselse gemeenten verarmen gestaag. Ook de politiezones kosten de gemeenten handenvol geld.

Gemiddeld stijgt de toelage in 2011 met 3,3 procent in Vlaanderen, 4,9 procent in Wallonië en 5,8 procent in Brussel. En zeggen dat er dan nog heel veel politieagenten ontbreken...

Danny Vileyn

MELDPUNT TAALKLACHTEN. Wie in een Brussels ziekenhuis of door de dienst 100 niet of onvoldoende in het Nederlands geholpen wordt, kan voortaan een klacht indienen bij het Vlaams Meldpunt Taalklachten. Het meldpunt helpt de patiënt verder met zijn klacht en met de verdediging van zijn rechten als patiënt.

Het meldpunt registreert alle klachten om het taalprobleem in kaart te kunnen brengen en om voor Nederlandstalige gezondheidszorg te ijveren. Het meldpunt is bereikbaar op www.zorg-en-gezondheid.be/meldpunt-taalklachten of via de (gratis) Vlaamse infolijn 1700.

VRIJDAG 24 JUNI DECATHLON NAAR EVERE. Er komt een nieuwe Decathlonwinkel in Evere. Met zijn negenduizend vierkante meter wordt het de grootste van België. Op de site komen ook enkele restaurants, een crèche voor 36 kinderen en een fitnesscentrum. Ook de hoofdzetel van Decathlon Benelux krijgt er een plaats. In de winkel kunnen tweehonderd mensen aan de slag, op de hoofdzetel zestig. Volgens minister van Economie en Werk Benoît Cerexhe (CDH) komt er een akkoord waarin bepaald wordt dat twee derde van de banen in de winkel naar Brusselaars gaat.

ZATERDAG 25 JUNI GROEN! EN ECOLO SAMEN NAAR KIEZER. Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 presenteren Groen! en Ecolo zich samen aan de kiezer. Ze zullen met één lijst opkomen en een gemeenschappelijk programma uitwerken waarin lokale punten in elke gemeente centraal staan. De partijen willen nu ook voor het eerst een groene burgemeester in een van de Brusselse gemeenten.

ZONDAG 26 JUNI

Het gebeurt geregeld dat reizigers opgesloten raken in een metrostation.”

De MIVB-woordvoerder in Le Soir nadat twee jongeren die van Couleur Café op weg naar huis waren, het metrostation niet meer uit raakten. Ze moesten een uur wachten tot ze bevrijd werden.

Begrijpen deze instellingen eigenlijk wel waar elk land en elke burger door moet op een moment dat wij saneren?”

De Britse conservatieve premier David Cameron hekelt de enorme bouwkosten (240 miljoen euro) voor ‘Het ei’ dat momenteel in de Wetstraat wordt opgetrokken om de Europese Raad te huisvesten (in De Morgen).

120.000

De directie van de in Vorst gevestigde Audi-fabriek wil tegen eind dit jaar de 120.000ste A1 van de band zien rollen. Vorige maand werd de honderdduizendste A1 afgewerkt, een witte auto waarop

alle 2.400 werknemers hun handtekening plaatsten.

De A1 wordt uitsluitend in Vorst geproduceerd. Het moederbedrijf investeerde de laatste vier jaar driehonderd miljoen euro in de vestiging en kondigde aan om er nog minstens tweehonderd miljoen extra in te pompen. Eind dit jaar begint Audi Vorst met de productie van de vijfdeurs A1, die volgend jaar te koop zal zijn. Koning Albert bezocht de fabriek donderdag, en zag dat het goed was.

YC

HOLEBI’S KUSSEN OP GROTE MARKT. Om 16 uur houden zo’n tweehonderd holebi’s en sympathisanten een kusactie op de Grote Markt. Zo’n drie weken terug werd een homo aangevallen om zijn geaardheid, wat een storm van protest uitlokte en de directe aanleiding vormde voor de actie. De manifestanten willen volgens organisator Niel Verduyckt “een duidelijk signaal geven aan de politiek dat er iets moet gebeuren.”

MAANDAG 27 JUNI FRAUDE IN CUDELL-LYCEUM. De Ecolo-Groen!-fractie in Sint-Joost-ten-Node meldt fraude op verschillende manieren in het gemeentelijk lyceum Guy Cudell. Leerlingenaantallen worden niet correct doorgegeven, bepaalde lessen worden systematisch geschorst en de benoeming van leraars gebeurt niet correct. Ook hebben verschillende vrouwelijke leerlingen al aangifte gedaan van aanranding. De twee groene partijen roepen het gemeentebestuur op om in te grijpen.

GEMEENTEN IN HET ROOD. Negen van de negentien Brusselse gemeenten gaan dit jaar in het rood. Dat blijkt uit het jaarlijkse rapport van Dexia.

DINSDAG 28 JUNI 11.000 HANDTEKENINGEN VOOR ARENBERG. De Arenbergbioscoop moet tegen 31 december de Koninginnegalerij verlaten omdat de exploitant de huur niet meer kan betalen en de eigenaar het huurcontract niet wil verlengen. In vier dagen tekenen meer dan elfduizend mensen de petitie tegen de gedwongen verhuizing.

Samengesteld door Yves Coudron

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1286 PAGINA 4 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Maatschappij > Marianne Goffoël, non en islamkenner

‘Islam is een makkelijke godsd BRUSSEL – Marianne Goffoël is een van de laatste kloosterzusters in Sint-Joost-ten-Node, maar toch organiseert ze in 2014 mee het Parlement van de Wereldgodsdiensten, een bijeenkomst die religies dichter bij elkaar wil brengen. Ze heeft er ook de expertise voor: ze woonde dertien jaar in Irak en brengt met de organisatie El Kalima de religies al bij elkaar in Brussel.

E

l Kalima is Arabisch voor ‘het woord’ en zet op kleine schaal een dialoog op tussen gods­ diensten. Er is plaats voor iedereen, zelfs voor atheïsten.

“Ik heb me altijd aangetrokken ge­ voeld tot het andere, van kindsbeen af,” vertelt Marianne Goffoël. “Dat vertaalde zich in godsdienst, maar ook in het ontmoeten van andere culturen. We werden thuis ook zo opgevoed. Zo weet ik nog dat er een paar maanden voor de Wereldten­ toonstelling van 1958 Hongaren bij ons thuis gelogeerd waren. Honga­ ren die, als de meegereisde geheim agent even niet keek, hun gal spuw­ den over het communisme (lacht).

Na een tijdje deed zelfs die agent dat.”

“Het bleef niet bij Hongaren. We hebben ook een Turkse logé gehad die Frans kwam studeren. Dat was mijn eerste aanraking met de islam.

Die man vond zijn godsdienst de beste, want ze was de laatste. Als christen was ik geïnteresseerd in het hoe en waarom daarvan.”

“Van bij mijn intrede begin jaren 1960 werd missionariswerk mijn roeping. In die tijd bewoog er wat binnen de katholieke kerk en de­ den progressievere ideeën opgeld.

Het was dus niet dat ik andere vol­ keren beschaving wilde bijbrengen; het was veeleer mijn interesse in de Ander. In 1966 vertrok ik naar Alge­ rije, waar ik drie jaar gebleven ben.

Daarna kwam Irak en studeerde ik een jaar Arabisch. Want ook al had ik al een jaar in dat land doorge­ bracht, voor een westerse geest was het bijzonder moeilijk om de taal en de geest ervan te leren. In Irak ben ik gebleven van 1970 tot 1983, in een christelijke congregatie.”

In die tijd was er een Arabischsocialistisch regime in dat land aan de macht. Had dat invloed op de werkomstandigheden?

Marianne Goffoël: “Neen. Ik woonde in Mosoel, dicht tegen Koerdistan, en in de dorpjes rond die stad waren veel christenen te vinden. Wat de overheid betreft: daar hadden we geen moeilijkheden mee. De gemiddelde Irakees had het toen overigens redelijk goed: er was infrastructuur en economische vooruitgang. Wel bestonden er voor­

oordelen over het Westen. We wer­ den vaak als decadent aangezien.

Maar religieus fanatisme was er weinig. Helaas moest ik begin jaren 1980 vertrekken omdat er verdacht­ makingen waren dat we weleens westerse spionnen konden zijn. Op dat moment maakten we plots geen deel meer uit van die samenleving.”

Brussel was bij uw terugkeer fel veranderd, kunnen we ons inbeelden.

Goffoël: “Zeker. Tijdens mijn afwe­ zigheid is de stad veel multiculture­ ler geworden. Ik ben toen met het werk voor El Kalima begonnen, een woord dat zowel in onze godsdienst als in de islam een goddelijke bete­ kenis toegedragen kan worden.”

Marianne Goffoël Marianne Goffoël (1942) is voorzitster van het Interdiocesaan Comité voor de Relaties met de Islam, de Franstalige tegenhanger van de werkgroep Relatieopbouw Moslims-Christenen.

Sinds 1984 is ze actief bij El Kalima, en in 1993 werd ze er voorzitster. Ze woont in het Bethelklooster in de Warmoesstraat in SintJoost-ten-Node. Omdat er dit jaar twee zusters vertrekken, werd er in maart besloten om leken toe te laten tot het klooster.

Eén keer leidde een christelijke uitspraak tot een rel binnen El Kalima. Dat was toen paus Benedictus XVI in 2006 een Byzantijnse keizer citeerde die zei dat de profeet Mohammed niets goeds had meegebracht. Zuster Goffoël: “Toen kwamen moslims niet meer naar onze vergadering. Ik keurde de uitspraken van de paus ten stelligste af.”

CD/SVG

Toch zijn er sterke verschillen tussen de Koran en de Bijbel.

Goffoël: “De benadering van de ge­ schriften is verschillend. De Koran is een ingekort geschrift, heel beve­ lend. Voor moslims is het de essen­ tie van de religieuze geschiedenis.”

Leeft het katholicisme nog in Brussel?

Goffoël: “Jawel. Al zijn de culturen achter de godsdienst wel verschil­

lend. De mis is gekleurd, maar ze leeft.”

Maar u betreurt niet dat uw

Is de kennis over de islam de jongste jaren toegenomen?

Meer en meer is die godsdienst een gespreksonderwerp.

Goffoël: “De kennis die velen over de islam hebben, is heel oppervlak­ kig. Iedereen heeft er wel iets over te zeggen, maar vaak strookt dat niet met wat het echt is. Nu ja, je kunt de Koran zus lezen, maar ook zo, zo­ als met de hoofddoekenkwestie: er staat in de Koran dat die gedragen moet worden, en het staat er ook niet als je het anders leest.”

Er zijn dus veel misverstanden.

Goffoël: “Ik denk dat de meeste mensen de islam niet meer zien zonder de connotatie met terro­ risme. Islam is een heel uiterlijke godsdienst, uiterlijk op een manier die christenen verleerd hebben. Mijn generatie wierp habijten af en redu­ ceerde de uiterlijke tekenen van reli­ gie; met de islam is dat niet gebeurd.

Bij ons is Jezus ook een persoonlijke vriend geworden. Het transcenden­ tale is met andere woorden ver zoek.

Zo’n ontheiliging vind je niet in de islam. We zijn bang geworden voor zoveel godsdienstig uiterlijk ver­ toon.”

Betreurt u dat?

Goffoël: “Neen. Iedereen heeft zijn plaats. Ik geloof dat mensen met verschillende godsdienstige uiter­ lijkheden kunnen samenleven.”

Is het geen paradox dat u als christene de islam verdedigt?

Goffoël: “Ik probeer er een an­ der beeld van te scheppen. Maar ik begrijp uw vraag: ik heb al van mede­christenen gehoord dat ook zij niet altijd begrijpen waarom ik het doe.”

“Toch zitten kinderen met verschil­ lende achtergronden tegenwoordig naast elkaar in de schoolbanken.

Dat geeft de hoop dat we minder naast elkaar beginnen te leven. Nu vind ik een zekere mate van naast el­ kaar religie belijden niet slecht. Dat geeft een goed uitgangspunt om een dialoog op te zetten, en dat proberen we ook op die manier met El Kalima.

Erken je eigenheid voor­aleer je je in­ teresse richt op de ander.”

“Maar ik merk wel dat er inderdaad een repli sur soi bestaat, vooral bij christenen. Misschien omdat we er minder toe doen. Misschien kun je dat zo begrijpen.”

Marianne Goffoël: “Jezus is een persoonlijke vriend geworden.

Dat bestaat niet in de islam.”

BDW 1286 PAGINA 5 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

westers-christelijke visie daardoor verandert?

Goffoël: “(denkt na) Veranderen...

Laten we zeggen dat mijn gods­

Slaat het verhaal van samenwerken en dialoog een beetje aan bij de moslims in Brussel?

Goffoël: “Bij sommigen. Degenen die er het meest voor te vinden zijn, zijn de soefi’s (meer mystieke benadering van de islam, red.).”

“Kijk, ik ben dominicanes. Ons de­ vies is ‘Veritas’, waarheid. Er zijn in het verleden verschillende manieren in verschillende tijdsgewrichten ge­ weest om die waarheid te zoeken, zoals de Inquisitie, die een ontspo­ ring ervan was. Nu hebben we de waarheid van de ander nodig om die van onszelf te toetsen. Dat neem ik als uitgangspunt. Zonder dat zelf als absolute waarheid te zien.”

Als u terugblikt op uw aanvankelijke doelstelling, kunt u dan zeggen dat uw opzet geslaagd is? Is er meer dialoog?

Goffoël: “Wat een merite is van de voorbije 27 jaar dat ik dit doe, is dat er ontmoeting is, dat er beelden worden bijgesteld.”

“We hebben geld nodig voor de organisatie van het Parlement van de Wereldgodsdiensten”

In maart lanceerde u een oproep voor alleenstaande vrouwen: een medezuster en u zochten gezelschap in het klooster in Sint-Joost-ten-Node.

Heeft dat al succes?

Goffoël: “Toch wel. We vragen aan geëngageerde vrouwen om een keer met ons eucharistie te vieren, af en toe samen te eten en eens per maand een religieus of actueel onderwerp te bespreken. Het maakt niet uit wie of wat je bent, als je maar een klein engagement hebt om met ons over dingen te spreken.”

“Vergis je niet: het is geen intrede, maar toch is het een omwenteling voor de personen in kwestie. Ze ko­ men immers bij ons wonen.”

Waarom doen mensen dat?

Goffoël: “Een zekere zoektocht, een zoektocht naar gemeenschaps­ leven. We hebben ook gewone pas­ santen gehad die dachten dat we goedkoop logement boden (lacht).”

© DIETER TELEMANS

In 2014 organiseert Brussel het Parlement van de Wereldgodsdiensten, en u zult dat mee in

goede banen leiden. Legt u eens uit.

Goffoël: “Het Parlement van de Wereldgodsdiensten wordt ge­ stuurd door een organisatie uit Chicago en heeft als doel religies dichter bij elkaar te brengen. Brus­ sel werd in maart verkozen, op basis van een dik dossier, om de volgende bijeenkomst in 2014 te organiseren.

Het concept ontstond in 1893, maar het probleem is dat het parlement honderd jaar niet bijeen is geweest (lacht). Maar nu zitten we al aan de vijfde editie, het loopt met an­

Politiek > Een geviseerd burgemeester antwoordt

‘Ons laboratorium stoort’ © BART DEWAELE

d ienst’

dienst enorm veelzijdig is gewor­ den. De islam trouwens ook, of dat is toch wat ik hoor bij moslims. Het christendom heeft wel meer erva­ ring met interne veranderingen. Dat verhaal kennen moslims dus niet zo goed. Het is met verwondering dat moslims uit verschillende windhoe­ ken elkaar leren kennen en hun ver­ schillende versies van islam naast elkaar leggen.”

“De mis is gekleurd, maar ze leeft” Philippe Moureaux: “Over mijn lijk.”

de­re woorden wel. Normaal gezien komen we nu om de vijf jaar bij el­ kaar.”

“Onze kandidatuur werd veilig ge­ steld, maar het werk is niet af. Als we niet in staat blijken te zijn de nodige middelen en accommodatie te voorzien, dan kan onze kandida­ tuur worden afgenomen ten voor­ dele van de andere kandidaat-ste­ den: Dallas (Texas) en Guadalajara (Mexico). Die twee zijn bereid er een smak geld tegenaan te gooien. Dat lukt hier niet. We moeten een cen­ traal organisatiebureau oprichten, mensen in dienst nemen. De infra­ structuur die we nodig hebben voor tienduizend potentiële bezoekers, is enorm. Sommige reizen dienen vergoed te worden. Enfin, u begrijpt dat we geld nodig hebben. Veel geld: acht miljoen euro. En dat geld zal van fondsen moeten komen, of van schenkingen.”

Tot slot nog een vraag over uw benadering van de islam.

Is dat nu een moeilijke godsdienst? Zijn er concepten die een westerse geest niet kan begrijpen, net zoals moslims de Heilige Drievuldigheid niet begrijpen?

Goffoël: “Moslims vinden de Drievuldigheid getuigen van meer­ godendom, en dat is verboden binnen de islam, net zoals het bij ons niet mag. Drievuldigheid is echter gewoon de opvatting dat God bestaat in drie heilige perso­ nen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.”

“Maar om op uw vraag te antwoor­ den: de islam is een makkelijke godsdienst, zonder al te veel dub­ belzinnigheden. In de islam zijn er geen contactpersonen, geen clerus, tussen het individu en God, het is een persoonlijker relatie. Maar moeilijk te begrijpen? Neen, het is een godsdienst zonder al te veel mysteries. Het is een religie van één god, niets meer en niets minder. Er is geen verschil tussen het godde­ lijke van de Koran en het aardse.”

Christophe Degreef en Steven Van Garsse

SINT-JANS-MOLENBEEK – De pers verspreidt leugens over zijn gemeente. Dat was het uitgangspunt voor een persconferentie waar burgemeester Philippe Moureaux (PS) geagiteerd de puntjes op zijn i zette.

“Jullie zien de schakeltjes en den­ ken dat je door één schakeltje aan te pakken de hele ketting oplost.

Van alles wat in onze gemeente gebeurt, wordt een probleem gemaakt. Net omdat velen Mo­ lenbeek, een symbool van multi­ culturalisme, willen vernietigen.

Tegen hen zeg ik: over mijn lijk.”

Fijnzinnig was het niet, een ge­ agiteerde Moureaux die in ware schoolmeestersstijl met behulp van een memobord uitlegde hoe kansarmoede, immigratie en uitsluiting zijn gemeente maken tot wat ze in de ogen van de so­ cialist is: een laboratorium. “Een laboratorium dat velen stoort.”

Maar buiten het klassieke ver­ haal van uitsluiting en frustratie haalde Moureaux ook aan wat niet onderschat mag worden: de politiezone West heeft te weinig manschappen.

“Honderdvijftig agenten heb ik te kort. Bij de po­ litiehervorming van 2002 telde onze gemeente veel minder in­ woners, maar in korte tijd zijn er maar liefst twintigduizend bij­ gekomen, zonder dat er nieuwe agenten bijkwamen.”

De PS’er vindt niet dat hij de cri­ minaliteitsproblemen goedpraat die de reclamebedrijven BBDO en Mortierbrigade teisteren. Er zíjn ‘difficultés’. Opmerkelijk: “Het probleem is dat wanneer wij boef­ jes aanhouden, ze meestal direct weer op vrije voeten zijn. We weten allemaal dat de Belgische justitie zo werkt voor minderja­ rigen.” Moureaux kan het weten, want in een ver verleden was hij zelf minister van Justitie.

Preventief Na de veralgemeningen over journalistiek als antwoord op veralgemeningen van journalis­ ten, maatschappijleer en slaan

en zalven was het tijd voor Johan De Becker, korpschef van de zone, om de problemen van de politie nogmaals aan te halen: defici­ tair en structureel onderbemand.

Volgens de medewerkers van de politiezone is er in het verleden overleg geweest met bedrijven als BBDO en werden er toen prakti­ sche preventietips gegeven. “We hebben die mensen bijvoorbeeld aangeraden om een andere weg naar het metrostation te nemen, een weg die beter verlicht was en

“We weten allemaal hoe de Belgische justitie werkt voor minderjarigen”

dus veiliger. Dat werkte een tijdje, maar die regel raakte vergeten, en toen stroomden de klachten over onveiligheid opnieuw binnen. De boodschap die ik wil meegeven, is dat je (kleine) criminaliteit soms een heel klein beetje kunt voorko­ men,” zegt een commissaris van de politiezone.

Moureaux wenste te benadruk­ ken dat er ook goede kanten zijn aan Molenbeek. “Kijk naar dit Huis van Culturen (waar de persconferentie plaatsvond, red.) en vraag eens rond hoe het hier is.

Inderdaad, dit is een huis van culturen. Niet van één cultuur, maar van meerdere.”

Conclusie: er zijn problemen in ‘1080’, dat ontkent zelfs Mou­ reaux niet, maar die problemen worden te weinig in perspectief geplaatst. Aan anderen om te oordelen of 152 criminele feiten (cijfers van BBDO) in tien jaar tijd schandelijk, dan wel niet-onover­ komelijk zijn.

Christophe Degreef

BDW 1286 PAGINA 6 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Oké, voor een keertje willen Filip Zon en Malgorzata Ratajska – met het obligate Belgische biertje – poseren op het Luxemburgplein. “Wij, die ons integreren, bálen van Place Lux.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Internationaal > De bijenkorf rond het Poolse EU-voorzitterschap

‘Ik ben hier goed geïntegreerd’ BRUSSEL – In de Europese wijk rond het Berlaymontgebouw wemelt het van de Polen. Twee dagen voor de start van het Poolse EU-voorzitterschap zitten de zestien deelregio’s solidair te tafelen in het Scotland House. Maar hoe leeft en woont die intellectuele klasse hier na de kantooruren in Brussel? Een verhaal van kosmopolitisme, verbrusseling, squash en witbier. multiculturele en tolerante hart.

“We zijn als Poolse gemeenschap de vierde, of nee, tegenwoordig bijna de derde grootste minderheid in Brussel,” horen we trots stellen.

De Poolse assistenten van EU-par­ lementsleden, de EU-ambtenaren, diplomaten, lobbyisten en expats zien werken in het ‘zuiderse Brus­ sel’ goed zitten. Op het EU-forum van Gazeta Wyborcza wordt infor­ matie over werk uitgewisseld. En er zijn de zestien woiwodschappen of Poolse regio’s die allemaal hun slag willen slaan in Brussel. Met aparte vertegenwoordigingen zetelen ze in de Europese wijk, kort bij de ‘markt’ die hun territoria extra economi­ sche slagkracht kan geven.

De Pool Filip Zon, hoofd van de Brusselse vertegenwoordiging van het woiwodschap Klein-Polen (Ma­ lopolska), met daarin Krakau, de

tweede Poolse stad, heeft de ver­ brusseling al overleefd. “Mijn ou­ ders verhuisden uit het landelijke Limanova naar Krakau, wat al een eerste stap was naar een verstede­ lijkte cultuuridentiteit. Nog een stap verder was verhuizen naar Schot­ land, Frankrijk, Azië en nu Brussel.

Sinds 2004 neemt de instroom hier toe, met Polen die erg kosmopoli­ tisch ingesteld zijn. Het stereotype dat in België te horen valt, dat alle Polen bekrompen katholiek zouden zijn en hun dorp niet los kunnen laten, valt aan diggelen als je onze hogeropgeleiden de wereld in ziet trekken.”

Zons collega, de EU-specialiste Malgorzata Ratajska, die met een Fransman getrouwd is, treedt hem bij: “Het enige wat jonge Belgen niet begrijpen, is dat wij praktiserend gelovig kunnen zijn, naast ons soort

verblijven minstens één jaar in het buitenland: dan leer je wel mondiaal te denken.”

Party animals

© SASKIA VANDERSTICHELE

P

olen legt op 1 juli zijn matu­ riteitstest af met een halfjaar voorzitterschap van de EU. Nu valt de omnipresentie van de Poolse gemeenschap pas goed op. In bijna elke tram of metro, in ongeveer alle winkels en restaurants hoor je Pools praten. En niet alleen van pendelmigranten zoals ambachtslui en poetsvrouwen. Officieus zouden er enkele honderdduizenden Polen in België circuleren. In Brussel zijn ze de Vlamingen in aantal al voor­ bijgestoken. Na het verweer van Solidarnosc, de val van de Muur in 1989 en de rush naar het lidmaat­ schap van de EU in 2004 leerden de (nu) 38,1 miljoen Polen de Europese hoofdstad goed kennen.

De ambitieuze, hogeropgeleide jon­ ge garde is duidelijk present en wil zich profileren als open minded.

Brussel is vooral geliefd om zijn

werk en onze vrijetijdsinteresse.”

De kerk van de Dominicanen aan de Renaissancelaan, waar de Poolse priester twee zondagsmissen houdt, zuigt de EU-Polen aan; een gemeng­ der Pools publiek doet de Kapelle­ kerk aan. “Uit alles blijkt dat wij, Po­ len, kosmopolitisch ingesteld zijn.

Zeven op de tien studenten uit Polen

Karina Rembiewska vertegenwoordigt woiwodschap of regio Pommeren.

“Laat ik het zo stellen: wij zijn hier allemaal burger van Brussel,” stelt Zon diplomatisch. Al vindt hij zich­ zelf – zoals zovelen – wel wat slordig als het aankomt op meeprofiteren van de Belgische sociale zekerheid.

“Nog altijd niet aangesloten bij een ziekenfonds,” horen we. “Ik moet terugvallen op het Poolse systeem.”

Voor een nieuwkomer is het niet evident om het rond Berlaymont te beredderen. Een (onbezoldigd) sta­ giair – doorgaans voor drie maan­ den hier – krijgt een kamer toege­ wezen of zoekt zelf logies bij een bed & breakfast of via werkrelaties.

“De klassieke weg om iets te vinden is via Immoweb of kennissen,” ver­ duidelijkt Ratajska. “Ik ben vier keer verhuisd voor ik iets betaalbaars én deftigs had gevonden. De eer­ ste huisbaas, in Schaarbeek, bleef herstellingen uitstellen, terwijl de zekeringen in de keuken alsmaar sprongen als de douche liep. De

ADVERTENTIE

BDW 1286 PAGINA 7 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Brusselse huizenmarkt is vaak een nachtmerrie.”

Zich inburgeren gaat met vallen en opstaan, en toeval speelt mee. Na kantoortijd loopt de Schuman-zone leeg – en wat dan? Vele Polen vol­ gen ’s avonds taallessen. Frans aan de Alliance Française en de ULB, en ook andere talen aan de Polish School, maar daar puilen de klas­ groepen uit. Wie als expat alleen Engels kent, zit al snel in een cocon van immigranten, wordt ervaren.

Ratajska: “Het lokale spreekt me aan. Ik volg conditiedans aan de alternatieve Académie Yantra in de Flageywijk. En dat ik het Elsense ge­ meenteblad in de bus krijg, bewijst dat ik goed geïntegreerd ben.”

Zon haalt zijn hart op met Italia­ nen met wie hij drie keer per week squasht in fitnessclub Winner’s in

“De Brusselse huizenmarkt is vaak een nachtmerrie”

de Bonneelsstraat. Verder probeert hij als alle Polen België toeristisch te ontdekken. “Als we na het sporten de cafés van de Tweekerkenstraat en place Saint-Josse aandoen, dan verkies ik Belgisch bier: Brugs wit­ bier, Palm of Hoegaarden. Want het koninkrijk Place Lux, het Luxem­ burgplein, is niet aan ons besteed.

Dat is gebouwd voor nieuwbakken eurocraten. Wij, die ons integreren, balen ervan. Het is als de Sodexokeuken in het Berlaymont: echt Bel­ gisch of lekker is het niet.”

Ook Karina Rembiewska, sinds 2009 specialiste bij de EU-ver­ tegenwoordiging van Pommeren (Pomorskie), volgt taalles en gaat nadien uit. “Een terrasje bij SintGoriks, de Ierse pubs en de lounge­ bar Ethnics aan de Louizalaan zijn de plekjes waar we afspreken. Wat Brussel interessant maakt, is de grote variatie aan restaurants, ook al zitten er een heleboel euro-Polen pierogi (deegballen) te eten bij Fleur de l’Europe in de Trierstraat, waar ik nooit kom.”

Op de drie actieve Facebook-groe­ pen voor Polen uit Brussel (al gauw duizend leden groot) en die van de Europese Commissie krijg je inkijk in de leefwereld van de Brusselse Polen. In het uitwisselen van uit­ gaansadressen zijn de Polen sterk: ze zijn te vinden bij Cospaia, Tribe K, Crystal Lounge, Villa Parc Savoy, Warwick Barsey, Hotel Bloom,... voor elk wat wils, mocht het in danstent Mirano te druk zijn. Zelfs ‘voor wie zich een halve of een kwart Pool voelt’, kopt een van de web­sites.

“Onze topics zijn events, concerten en expo’s,” vertelt netwerkbeheer­ der Roman Sasiada ons. “Voor party animals is er bijvoorbeeld de Polish Friday, elke eerste vrijdag van de maand in The Wild Geese.” Dus ook op vrijdag 1 juli.

Jean-Marie Binst

P-PRAAT In Watermaal-Bosvoorde houden ze van feest.

En nog meer van het Feest van de Vlaamse Gemeenschap. U kunt er op 10 juli (niet 11, dat zou te Vlaams zijn) terecht in het Hooghuis op het Gilsonplein voor jachthoorngeschal en een foto van een bezembindster. Er is ook een academische zitting, maar wat die juist inhoudt, is minder duidelijk. Voor de duidelijkheid: een bezembindster is een vrouw die bezems bindt.

Gelukkig bombardeert het Brussels parlement de stad tot slow city. Een slow city is een stad waar duurzaamheid troef is en waar welzijn en gezondheid primeren. Uiteraard staat slow city niet voor het autoverkeer in Brussel, dat gaat uiteraard zeer snel, evenals het openbaar vervoer. CD&V is ervoor, alsook Ecolo (uiter­ aard), PS, Open VLD en CDH. Van MR werd niets vernomen, dat zijn mensen die voorstander zijn van een fast city, een onleefbare stad waar alles onleefbaar snel gaat. Een stad waar je je moet haasten, stel je maar eens voor! In die zin moet je dan ook Didier Gosuin (MR-FDF) begrijpen, die de Brusselse groenen (Ecolo en Groen!, dus) aanwrijft niet te investeren in meer metro, waar­ door de stad natuurlijk erg slow blijft.

Anderzijds gaat het ook vaak erg fast in Schaar­ beek, de gemeente van titulair burgemeester Bernard Clerfayt (FDF, dus te vinden voor snel­ heid). Zo bijvoorbeeld op de Rogierlaan op een warme zondagnamiddag, waarbij de trambed­ ding in het midden niet alleen de tram supersnel moet doen gaan, maar ook (en vooral) het auto­ verkeer, dat geen boodschap heeft aan treuze­ laars allerhande, en nog minder aan fietsers.

We hebben nu dus een slow city, en als we het ons goed herinneren, bestaat er ook zoiets als een silent city. Vanwaar die drang eigenlijk om traag en stil te zijn?

Visie op onderwijs in Brussel Paul Delva: ‘Uitstroom leerlingen uit Brussel naar de Vlaamse Rand duurt voort’ Steeds meer kinderen die in Brussel wonen, kiezen voor een school in de Vlaamse Rand. De grootste stijging vond plaats in het secundair onderwijs (+ 56% tussen 2005 en 2011). Daarnaast zien we ook steeds minder leerlingen uit de Vlaamse Rand les volgen in de hoofdstad. Volgens Paul Delva Paul Delva moet deze dubbele evolutie op Vlaams Volksvertegenwoordiger de voet gevolgd worden: “Het is immers belangrijk dat de Nederlandstalige kindeuit Sint-Pieters-Woluwe ren uit de Rand de weg naar onze scholen in Brussel blijven vinden. Ook de vele anderstalige leerlingen hebben hier alle belang bij.”

Isabelle Van Vreckem: ‘Initiatieven voor wegwerken taalachterstand verder ondersteunen’ Sint-Joost-Ten-Node is de meest multiculturele gemeente van ons land. Meer dan 60% van de leerlingen van het 1e jaar secundair heeft er minstens één jaar leerachterstand... Armoede speelt hierin zeker een rol, maar ook de taalachterstand maakt het de kinderen van Sint-Joost niet gemakkelijk.

Voor deze kinderen is het van cruciaal belang Isabelle Van Vreckem dat ze hun schooltaal ook buiten de schoolu- CD&V voorzitter ren kunnen oefenen. De naschoolse activitei- Sint-Joost-Ten-Node ten in de gemeenschapscentra, zoals Ten Noey, geven kinderen de kans om spelenderwijs hun Nederlands bij te schaven. Deze initiatieven moeten dan ook verder ondersteund worden.

Bianca Debaets: ‘Brussel moet troeven als grootste studentenstad beter uitspelen’

CHIEN ÉCRASÉ ELSENE – Onweer en hagelstenen op komst, en daarom wordt de parkeerplaats onder het vuilste plein van de stad ontruimd vooraleer de autoo tjes aan het dobberen gaan. En dus fungeert het plein als vanouds als bovengrondse parkeer­ plaats. Wel niet zo slim met die hagelstenen natuurlijk, maar dat zijn zorgen voor later.

FLAGEYPLEIN – Ooit, toen het plein net was heraangelegd, werden marktkramers verrast omdat iemand de fonteinen was vergeten uit te zetten tijdens de weekendmarkt en de verant­ woordelijke Fonteinen van de gemeente Elsene de sleutels niet direct vond om die fonteinen uit te schakelen. Blijkbaar is de sleutel om het onweer uit te zetten ook zoek.

ZENNE – Vergeten we daarbij niet dat Brussel nog altijd op een moeras is gebouwd, op enkele Romeinse heuvels na. Dus bij het minste onweer kolken de straten zoals de rivier de Colorado zich een weg kolkt door de Grand Canyon. Bin­ nenkort verschijnen er dan her en der enkele verdwijngaten ten gevolge van weggespoelde riolen. Dat zou iets geven, zo’n verdwijngat ter hoogte van het Flageyplein. De gemeente Elsene wint altijd.

BEGROTING – Hoewel. Naar het schijnt, gaat men er bij de gemeente Elsene van uit dat ze gerust extra geld over de balk kunnen gooien voor de heraanleg van de trottoirs van de El­ sensesteenweg (u weet wel, die Canyon voor het autoverkeer), en dat het Brussels Gewest dat dan integraal zal terugbetalen. Hoop doet leven.

Bianca Debaets

Als grootste studentenstad van het land heeft Brussel heel wat troeven. Maar de Brusselse overheden moeten de handen in elkaar slaan om de stad studentenvriendelijker te maken. Dit kan door meer vrijetijdsfaciliteiten te voorzien, zoals extra fuifruimtes en sportinfrastructuur.

Brussels Volksvertegenwoordiger Gemeenteraadslid Elsene

Bovendien moet het aanbod van studentenkamers dringend worden uitgebreid. Enkel op die manier kunnen we de prijzen betaalbaar houden.

Ook pleit CD&V ervoor om studenten, hogescholen en universiteiten nauwer bij het beleid te betrekken. Zo wordt Brussel echt een stad waar studenten thuis zijn.

Steven Vanackere: ‘Jongeren de weg tonen naar Europa’ Brusselse jongeren leven in hartje Europa. Brussel is immers de hoofdstad van de Europese Unie.

Europa ligt naast hun school. Ik wil onze jongeren daarom graag de weg tonen in ‘ons’ Europa, dat van de Europese Unie met haar 27 lidstaten.

Voor kinderen van de lagere school is er een leuke puzzel, ‘Bouwen aan Europa’. Voor middelbare scholieren hebben wij een interessante map, ‘Wegwijs in Europa’, met hapklare informatie op hun maat. Meer over de puzzel en de documentatie vind je op mijn website (www.stevenvanackere.be/nl/wegwijs-in-europaleerlingen-maken-kennis-met-de-europese-unie).

www.visieopbrussel.be

Steven Vanackere Federaal Vice-Premier Minister van Buitenlandse Zaken

www.cdenv-brusselsparlement.be

BDW 1286 PAGINA 8 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Economie > ‘Formeel circuit heeft meer te bieden dan schemerzone’

Onderwijs > Kunst- en architectuurscholen samen

Open VLD wil zwartwerk wit maken Sint-Lukas fuseert met Sint-Lucas

Brussel is een vat vol tegenstrijdigheden: wijken die gonzen van de bedrijvigheid, maar ook armoedecijfers die pieken. De meest dynamische regio van het land, maar ook het hoogste percentage faillissementen. Ook zijn er te veel handelaars die in de grijze zone opereren, tot grote ergernis van die handelaren die er alles aan doen om in orde te zijn. Tot daar wat bekend is. En waarover – op de occasionele controles na – weinig gesproken wordt.

Eerlijke concurrentie Het GPDO dat nu op stapel staat, is voor Open VLD de gedroomde gelegenheid om de economie stevig te verankeren, ook in de wijkcontracten. Dat betekent eerlijke concurrentie, zwartwerk tegengaan, en ondernemers begeleiden om een goed draaiende zaak uit te bouwen.

© FRANK RIBBENS

BRUSSEL – Open VLD wil veel meer aandacht voor economie en handel. In de wijkcontracten en in het toekomstige Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling (GPDO). Els Ampe, Carla Dejonghe en Jean-Luc Vanraes zetten er hun schouders onder.

Belgische economie: ongeveer veertig procent zwartwerk.

Minister Jean-Luc Vanraes: “Toen ik nog OCMW-voorzitter was in Ukkel, heb ik veel kleine ondernemers over de vloer gehad die failliet gingen.”

En fractievoorzitster Els Ampe: “De informele economie geeft niet alleen een vertekend beeld van de economische leefbaarheid, maar ook van de armoede – er is namelijk wel een inkomen, zij het uit zwartwerk.” Cijfers van de inspectiediensten spre-

ken van veertig procent zwartwerk.

Open VLD ging voor zijn driestappenplan de mosterd halen in Frankrijk. Doel is een regularisatie van de informele economie. Stap één daarin is de informatiefase. Gemeenten en Gewest maken een afspraak met de inspectiediensten dat er tijdens deze fase geen inspecties plaatsvinden.

De verschillende inspectiediensten houden wel informatiesessies waaruit voor de handelaar moet blijken dat de formele, ‘witte’ economie veel meer te bieden heeft dan de grijze.

Fase twee is een doorlichting of audit. Een van de middenstandsorganisaties licht de onderneming door om haar levenskansen in te schatten. Het is een bekend fenomeen dat er te veel klassieke recepten uitgetest worden: kruidenierswinkels, cafés en restaurants.

Stap drie is de controle en zo nodig beboeting. Dat is nodig om de regularisatie een maatschappelijk draagvlak te geven, zegt Open VLD. Maar ook: “Het behoort tot de basistaken van de liberalen om de vrije markt te verdedigen, maar ook om een eerlijke markt te promoten.”

Op kot?

Danny Vileyn

SCHAARBEEK – De kunsthogeschool Sint-Lukas in de Paleizenstraat fuseert met de architectuurhogeschool SintLucas, ook in de Paleizenstraat, en drie andere kunstenscholen in Brussel en Vlaanderen.

Sint-Lukas was de laatste Brusselse hogeschool die nog niet gefuseerd was met andere onderwijsinstellingen. Vanaf volgend academiejaar gaat ze op in de Hogeschool voor Wetenschap & Kunst (W&K), die tot hiertoe bestond uit de filmschool Narafi in Vorst, het Leuvense Lemmensinstituut, Sint-Lucas Beeldende Kunst in Gent en Sint-Lucas Architectuur in Brussel en Gent.

Beide hogescholen zijn lid van de Leuvense associatie.

W&K zal na de fusie onderwijs geven aan 3.800 studenten, verspreid over zes campussen in Brussel, Gent en Leuven. Samen bieden de vijf scholen dertig kunst- en architectuuropleidin­ gen aan, een mix van academi­

sche opleidingen en professionele bachelors, gaande van interieur en drama over fotografie en audiovisuele kunsten tot architectuur en beeldende kunsten. Bovendien zijn er twee internationale masteropleidingen.

Sint-Lukas Brussel organiseert bijvoorbeeld sinds een jaar of zes de Engelstalige master na master Transmedia, waarin de computer centraal staat.

Andere naam Volgens Willem De Greef, directeur van Sint-Lukas, zal er voorlopig niet zoveel veranderen aan de opleidingen. “Maar na verloop van tijd willen we natuurlijk meer gaan samenwerken met de andere scholen.”

In het najaar zal W&K een naamswijziging doorvoeren die de ambitie van de fusiehogeschool onderstreept. “Of de naam Sint-Lukas op termijn behouden blijft, is nog niet duidelijk,” zegt De Greef.

Bettina Hubo

ADVERTENTIE

Ik vertel je alles over dat van mij.

Studeren in Brussel?

Ga met me mee en ik vertel je alles over op kot gaan. Scan de QR code of kijk op brik.be

BDW 1286 PAGINA 9 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

ADVERTENTIE

Milieu > Minister Huytebroeck wijzigt GSC-systeem

Niemand plaatst nog zonnepanelen © SASKIA VANDERSTICHELE

De investeringen in zonne-energie zijn in Brussel volledig stilgevallen.

HAREN – Haast niemand plaatst nog zonnepanelen in Brussel. De Brusselse regering wijzigt het systeem voor de toekenning van groenestroomcertificaten (GSC’s).

Na de stormloop op de subsidiepot voor zonnepanelen draaide minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) eind 2009 de kraan dicht. Alleen bij passiefbouw worden nog premies voor fotovoltaïsche zonnepanelen toegekend. De gevolgen lieten zich raden.

De investeringen vielen volledig stil: er is sinds januari 2010 geen enkele grote fotovoltaïsche installatie in het Brusselse gewest geplaatst.

Dat was niet de bedoeling. Er is veel kritiek op fotovoltaïsche zonnepanelen – het is niet de efficiëntste vorm van duurzame energie, ze zijn duur –, maar als het Brussels Gewest de uitstoot van CO2 naar beneden wil halen via hernieuwbare energiebronnen, dan zal het hoe dan ook een beroep op zonne-energie moeten doen. Windmolens zijn bijvoorbeeld geen optie in een stedelijke omgeving.

Vandaag liggen er om en bij de 30.000 vierkante meter zonnecellen op de Brusselse daken. Minister Huytebroeck wil dat tegen 2020 optrekken tot 600.000. Dat moet 63 gigawattuur opleveren, vergelijkbaar met het stroomverbruik van 25.000 gezinnen. Het Brussels Gewest mikt daarbij (ook) op indus­ triële complexen met uitgestrekte daken. Die formule heeft het bijkomende voordeel dat de opgewekte energie direct wordt opgenomen en niet in het elektriciteitsnet moet worden geïnjecteerd, wat op een zonnige dag capaciteitsproblemen kan opleveren.

Zonnefilm Prémaman, gespecialiseerd in uitzet voor kinderen en zwangere vrouwen, heeft anderhalf jaar geleden enkele honderdduizenden euro’s geïnvesteerd in vijfduizend vierkante meter zonnecellen op het dak van zijn distributiecentrum in Haren. Daarmee wordt een derde van het elektriciteitsverbruik van Prémaman gerealiseerd. Aangezien het gebouw deels in een lichtmetalen constructie is opgetrokken, waren klassieke zonnepanelen niet

mogelijk: die zijn te zwaar. Er werd daarom een witte roofing gelegd (om voor koelte te zorgen in het gebouw), waarop een dunne film zonnecellen is gelijmd. Het is een nieuwe technologie die nog niet helemaal op punt staat. Zo is de rentabiliteit van de zonnecellen niet optimaal en is er veel oppervlakte nodig.

Prémaman is een van de weinige bedrijven in Brussel met zonnecellen. Een groot verschil is dat met Vlaanderen, waar de mega-installaties de laatste jaren als paddenstoelen uit

Huytebroecks maatregel moet de productie van groene stroom in Brussel een nieuw elan geven de grond schieten. Dat verklaart tussen haakjes ook waarom er in Brussel, anders dan in Vlaanderen, geen probleem is met exorbitante toeslagen op de elektriciteitsfactuur van de gewone man. De Brusselaar betaalt amper 0,60 euro per jaar voor de productie van fotovoltaïsche energie.

Huytebroeck nam eind mei, in samenspraak met de sector van installateurs van zonnepanelen, een maatregel die de investeringen in zonne-energie een nieuw elan moet geven.

Er is niet gekozen voor een royaal premiestelsel, wel voor aanmoediging via groene­ stroomcertificaten. Huytebroeck: “We zullen elk jaar bepalen hoeveel GSC’s we voor de opgewekte stroom toekennen. De opbrengst daarvan moet de investeerder in staat stellen om na zeven jaar zijn investering eruit te halen.” Om de jaarlijkse hoeveelheid GSC’s te bepalen, laat Brugel, de regulator, zich leiden door marktcriteria. De nieuwe regeling is van toepassing op alle installaties die vanaf 1 juli in gebruik worden genomen. Op 1 oktober zal Huytebroeck bekendmaken hoeveel GSC’s per geproduceerd megawattuur toegekend zullen worden in 2012.

Steven Van Garsse

BDW REGIO

BDW 1286 PAGINA 10 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Deze week rond Wiels > Rosine, Ouiam, Catherine, Jeerawan en El Ouarda verkennen hun wijk

‘De ideale manier om Nederlands te leren’ Elke cursiste neemt plaats aan een computer om een antwoord te vinden op een hele reeks vragen. Wie is de architect van het gebouw? Wanneer werd het gebouwd? Wat was de vroegere functie, en wanneer werd het gerenoveerd?

Al snel komen de cursisten erachter dat het over een modernistisch gebouw van Adrien Blomme gaat, dat vroeger de bekende brouwerij Wielemans-Ceuppens van de Wiels-pils herbergde en waar sinds enkele jaren het hedendaagsekunstencentrum huist.

Kinderstages

Cursisten Rosine en Jeerawan op het dak van het tot bibliotheek getransformeerde Brass-gebouw.

“Het is eens wat anders.”

VORST – Wiels, Ten Weyngaert, de Nederlandstalige bibliotheek in het prachtige Brass: het zijn maar een paar plaatsen waar Vorstenaars in hun vrije tijd naartoe kunnen. Met (Ver)ken je buurt organiseert de bib van Vorst een cursus om buurt­ bewoners hun wijk te leren kennen en in één moeite door ook Nederlands bij te leren. Vandaag gaan vier cursisten naar het centrum voor hedendaagse kunst Wiels.

R

osine, Ouiam, Catherine en El Ouarda zitten achter hun banken, die voor de gelegenheid in een U-vorm rond een markeerbord staan. Ze luisteren aandachtig naar hun leraar Kristof.

Wat is een museum? Wat kun je daar zien? “Kunst,” antwoordt er een. Even later laat Kristof een reeks foto’s van schilderijen en andere kunstwerken rondgaan: Picasso, Mondriaan, Rodin,... In een korte bloemlezing van de kunstgeschiedenis passeren ‘kunstwoorden’ als landschap, scène, abstract, stilleven, portret, beeldhouwwerk en installatie de revue.

De vier vrouwen werken enthousiast mee en schrijven de nieuwe woordenschat ijverig in hun notitie-

boekje. Over een halfuurtje zitten ze zelf tussen de kunstwerken in het museum voor hedendaagse kunst.

“Wat is hedendaagse kunst?” wil iemand weten, “en wat is het verschil met moderne kunst?” – “Hedendaagse kunst is kunst van een kunstenaar die nog leeft,” legt biblio­ theekmedewerker Jan Debognies uit.

Google Maps Rosine, Ouiam, Catherine en El Ouarda, de vier cursisten die vandaag zijn opgedaagd, wonen alle vier op een boogscheut van de bibliotheek en van Wiels, maar in het kunstencentrum zijn ze bijvoorbeeld nog nooit geweest.

“Uit een buurtonderzoek blijkt dat

heel wat buurtbewoners in de aanpalende Sint-Antoniuswijk hun buurt, en dan vooral de vrijetijds­ activiteiten in hun buurt, niet zo goed kennen,” legt Debognies uit.

“Met deze cursus willen we hen helpen om hun buurt te leren kennen, maar ook om zelf op zoek te gaan naar informatie over vrijetijdsbesteding. Heel wat buurtbewoners hebben geen internet thuis, en het is een van de taken van deze bibliotheek om het internet dichter bij de mensen te brengen. Internet­ vaardigheden komen in deze cur­ sus dan ook uitgebreid aan bod. Zo zien ze hun wijk eens op Google Maps en zien ze ook meteen wat hun wijk allemaal te bieden heeft aan vrijetijdsactiviteiten.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

“Wat is hedendaagse kunst?

En wat is het verschil met moderne kunst?”

De cursus is natuurlijk ook een kans om Nederlands bij te leren.

“We hebben via de Nederlandstalige scholen gerekruteerd. Voorwaarde om deel te nemen is dat de cursisten al over een basiskennis Nederlands beschikken, die ze hier dan op een ludieke manier kunnen uitbreiden. Daarvoor werkt de bibliotheek samen met het Brusselse centrum voor basiseducatie Brusselleer.”

Genoeg geluisterd, en tijd om de surftechnieken scherp te stellen.

Even later is het tijd om het centrum ook echt te bezoeken. Aan de ingang geeft Catherine een korte uitleg over het gebouw, waarna de vier vrouwen de kelderverdieping bezoeken. Hier vinden heel duidelijk de activiteiten voor kinderen plaats.

Kristof deelt een paar brochures van het centrum uit. Wat kunnen kinderen hier doen? Ateliers volgen op woensdag of zondagmorgen, één keer per maand op zondag een film bekijken, en tijdens de vakanties kunnen ze hier een stage komen volgen. “En hoeveel kost zo’n stage?” vraagt Kristof. “Honderd euro voor inwoners van Vorst,” leest Catherine van de folder af. “Niet zo goedkoop,” merkt Rosine op. “Een redelijke prijs, en het is een goede stage,” sust Jan. “Mja, misschien wel,” geeft Rosine toe.

Als we de cursisten vragen wat hun motivatie is om de cursus te volgen, dan horen we: “Het is een ideale manier om Nederlands te leren. En het is eens wat anders.” Rosine heeft al een cursus Nederlands gevolgd bij het Huis van het Nederlands om de resultaten van haar kinderen op hun Nederlandstalige school beter te kunnen opvolgen. “Maar dit is toch heel anders.” Of ze haar buurt nu beter kent? “Ja, bij Ten Weyngaert vond ik het heel interessant. Ik wist niet dat je er conversatielessen kon volgen.”

Of de cursus ook volgend schooljaar zal plaatsvinden, staat nog niet helemaal vast. “We blikken er in elk geval positief op terug en hopen binnenkort nog een paar Vorstenaars hun wijk beter te leren kennen.”

Bruno Schols

Geïnteresseerden kunnen bellen of mailen naar Jan Debognies op 0492-74.08.73 of jan@blib.be

BDW 1286 PAGINA 11 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

ADVERTENTIE

Elsene > Gemeentelijk informatieblad zaait verdeeldheid

‘Geen Nederlands ’s zomers’ Tijdens de zomermaanden organiseert de gemeente speelpleinen. Maar niet voor Nederlandstaligen, zegt de oppositie.

In het informatieblad van Elsene kondigt het bestuur aan dat er voor jongeren van alle leeftijden speelplein- en andere activiteiten georganiseerd worden tijdens de zomermaanden. Bij de informatie staat dat de opvangplaatsen erkend zijn door Kind & Gezin. Raadslid Bianca Debaets (CD&V) heeft dat gecontroleerd en komt tot de vaststelling dat daar niets van aan is. “Alle plaatsen zijn

erkend door ONE, de Franstalige tegenhanger van Kind & Gezin, maar niet door K&G. In de praktijk is er dus geen Nederlandstalige speelpleinwerking in Elsene.”

Burgemeester Willy Decourty (PS) zegt in hetzelfde blaadje ook nog dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest volgens hem de bevoegdheden van de gemeenten slinks wil terugschroeven, zoals bij de her­aanleg van de Elsensesteenweg. “Minister Brigitte Grouwels (CD&V) bekent: men moet nog meer gewicht geven aan de Brusselse Vlamingen CD door het Gewest te versterken.”

Schaarbeek > Beliris investeerde 12 miljoen euro

Josaphatpark, vijf jaar later © JO VOETS

Plaatsvervangend burgemeester Cécile Jodogne (FDF), Beliris-minister Laurette Onkelinx (PS), titelvoerend burgemeester Bernard Clerfayt (FDF) en schepenen.

TELEXREGIO

De oevers van de vijvers zijn nog niet afgezoomd, en de in de as gelegde Melkerij is nog niet opnieuw opgebouwd, maar de restauratie van het Josaphatpark zit echt wel in de allerlaatste rechte lijn. De lokale politici stonden vorige woensdag dan ook te dringen om het park voor geopend te verklaren.

Tien (!) jaar geleden begon het overleg tussen gemeente (parkeigenaar) en het federaal-gewestelijke samenwerkingsakkoord

Beliris (geldschieter). Nog eens vijf jaar later volgde de eerste spadesteek. Er werden bomen weggehaald en opnieuw aangeplant, paden heraangelegd en gebouwen gerestaureerd. Met zijn twaalf miljoen euro is dit, per vierkante meter, een van de duurste park­ renovaties van Beliris aller tijden.

Het negentiende-eeuwse park in Engelse stijl oogt vandaag heel mooi en lokt op zomerse dagen veel volk. Toch wordt het, ook na de renovatie, met de regelmaat van een klok slachtoffer van vandalisme.

SVG

KATTEPOELSCHOOL heeft directeur SCHAARBEEK – Alles wordt in gereedheid gebracht voor de opening op 1 september van de eerste Nederlandstalige gemeentelijke basisschool in Schaarbeek, in de Katte­poel. Tine Debuyst wordt de directrice, en de selectie voor zes leerkrachten is nagenoeg afgerond. Er zullen zo’n zeventig kindjes naar school kunnen. Alle NederSVG landstalige ouders die zich hebben aangemeld, hebben een plaats.

Tweetalige kleuters bij Pistache SCHAARBEEK – Ook op 1 september opent de tweetalige kleuterschool Pistache in de Eugène Demolderlaan. Pistache is uniek in die zin dat ze Frans- noch Nederlandstalig is: de twee kleuterjuffen spreken elk één taal. Zo krijgen de kleuters de helft van de lessen van de Franssprekende juf, en de andere helft van de Nederlandssprekende juf. Omdat ze geen subsidies krijgt, doet de pluralistische kleuterschool YC een beroep op giften en sponsoring. Er is plaats voor veertig kinderen.

WE Z IJ

N HIER

De renovatie van het Josaphatpark is klaar. Tijd om lintjes te knippen.

De VGC verhuist

ADVERTENTIE

De VGC verhuist naar hartje Brussel.

De Vlaamse Gemeenschapscommissie verhuist in de week van 22 augustus naar de Emile Jacqmainlaan 135 in 1000 Brussel.

Het nieuwe administratiehuis centraliseert bijna alle VGC-diensten, die nu verspreid in het Brusselse werken.

Van daaruit willen wij de Brusselaars nog beter van dienst zijn.

Omdat Brussel ons na aan het hart ligt. www.vgc.be

BDW REGIO

BDW 1286 PAGINA 12 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Schaarbeek / Sint-Joost-ten-Node > Prostituees moeten zich kenbaar maken

‘Sekswerk alleen met vergunning’

Prostitutie blijft politiek gevoelig liggen. Dat bleek vo­­rige week in de Schaarbeekse gemeenteraad. Tal van vrouwelijke gemeenteraadsleden, van oppositie en meerderheid, verklaarden principieel gekant te zijn tegen sekswerk, omdat ze het strijdig vinden met de menselijke waardigheid. CDH ijvert in het federaal parlement zelfs voor een echt prostitutieverbod. Gemeenteraadslid en eresenator Clotilde Nyssens (CDH) vond dat de gemeente, door een nieuwe politieverordening aan te nemen, prostitutie aanvaardbaar maakt.

Volgens titulair burgemeester Bernard Clerfayt (FDF) is dat niet het debat waarmee een gemeentebestuur aan de slag moet. De Brusselse gemeenten kunnen prostitutie eenvou-

© IVAN PUT

Er komt geen bordeel meer bij, en bordeelhouders moeten zich aan strenge regels houden. Dat staat in een politieverordening die de twee betrokken gemeenten zopas hebben goedgekeurd.

Schaarbeek en Sint-Joost stellen paal en perk aan de expansie van de hoerenbuurt.

digweg niet verbieden. Ze moeten intussen wel, zo goed en zo kwaad als dat gaat, de prostitutie onder controle houden in het enige red light district dat Brussel telt: de buurt rond de Aarschotstraat en de Groen- en Plantenstraat.

Sint-Joost en Schaarbeek hebben samen lang gewerkt aan een

nieuwe aanpak. Beide lokale besturen stelden in de hoerenbuurt een verruwing vast: meer agressie en criminaliteit, meer lawaai, meer stankoverlast door wildplassende hoerenlopers en meer autofiles.

Waar die stijgende overlast zo plots vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Sommigen suggereren de

hardere aanpak tegen straatprostitutie in andere delen van Brussel.

De gemeenten merken intussen dat de rest van de buurt, een woon- en winkelwijk, onder druk staat en dat de prostitutie dreigt uit te breiden naar andere straten. Het bekendste voorbeeld is dat van Villa Tinto, het Antwerpse megabordeel dat

ADVERTENTIE

Shoppen tijdens de solden begint bij de MIVB.

www.mivb.be

plannen heeft voor een Brussels eroscentrum aan een carwash in de Kwatrechtstraat. Dat wordt dus een resoluut njet. In het politiereglement staan alle adressen waar prostitutie is toegelaten, en het terrein in de Kwatrechtstraat hoort daar niet bij.

Met een nieuwe politieverordening en een nieuwe stedenbouwkundige verordening die beide gemeenten hebben goedgekeurd, wordt niet alleen paal en perk gesteld aan de expansie van de hoerenbuurt, maar gaan de gemeenten ook orde op zaken stellen binnen de bordelen zelf.

“We zijn daarvoor gaan kijken hoe Luik en Antwerpen het aanpakken,” zegt Clerfayt. Elke bordeeluitbater zal voortaan een conformiteitsattest moeten voorleggen. Hij mag geen strafblad hebben, moet in orde zijn met de fiscus, moet een brandverzekering hebben, en salons en peeskamers moeten beantwoorden aan hygiënische normen. De identiteit van de meisjes moet bekend zijn bij de politie en de meisjes moeten over een arbeidsvergunning beschikken.

Zo willen de gemeenten nog beter de mensenhandel bestrijden.

Steven Van Garsse

BDW 1286 PAGINA 13 - DONDERDAG 30 JUNI 2011



OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 13 JETTE

© AN DEVROE

Bib op haar kop

De bib lonkt al van op het perron van het treinstation. “Wij bedienen ook de regio Ganshoren-Koekelberg-Wemmel-Asse en pendelaars die met de trein naar Jette komen.”

Sinds de nieuwbouw van 1990 staan er bij de ingang twee zuilen van de Vlaamse beeldhouwer Jef Mouton, een stapel met boeken en een met lp’s/cd’s. Als je alles op tijd terugbrengt, kun je alle media hier gratis lenen.

Van alle gemeentelijke bibliotheken heeft Jette het hoogste publieksbereik. “We bereiken 35 procent van

ons werkgebied (in Brusselse gemeenten wordt als werkgebied dertig procent van de inwoners gerekend, AD),” zegt bibliothecaresse Sabina Lauro. “Wat het aantal leners en uitleningen betreft, zitten we met onze vijfduizend actieve leners en 137.000 uitleningen dan weer vlak achter de bib van Brussel-stad in Laken. Wij bedienen ook de regio Ganshoren-Koekelberg-WemmelAsse en pendelaars die met de trein naar Jette komen.” Je herkent de bib al op het perron. “Voor de verfraaiing van de achtergevel werd een wedstrijd uitgeschreven voor de studenten van de kunstafdeling van het Koninklijk Technisch Athe-

neum (KTA). Met haar schilderij verwijst de winnares, een IJslandse, naar René Magritte, die hier vlakbij gewoond heeft. Het gebouw en de woorden staan op hun kop: ‘Books can change your point of view’.”

Lezingen bij kaarslicht, jeugdboeken met Boekenbeesten, heldere icoontjes van Zizo (‘zonder inspanning zoeken’) bij de non-fictie voor volwassenen: ook binnen wil Lauro het aantrekkelijk. “We zijn geen magazijn, oude boeken geven een sterk verouderde uitstraling. En Zizo is veel klantvriendelijker dan het Siso-cijfersysteem. Dat is goed voor bibliothecarissen, maar veel mensen raken er niet wijs uit.”

Sint-Jans-Molenbeek > Verhuurkantoor geherstructureerd

Sociaal en efficiënt Het sociaal verhuurkantoor Mais is grondig geherstructureerd, naar een professioneler, dynamisch bedrijf.

Begin 2010 pas werden de nieuwe lokalen feestelijk geopend, maar achter de schermen liep het al gauw mis, “zeker op het vlak van administratie en boekhouding,” zegt voorzitster Paulette Piquard. “We zijn zo gefocust geweest op de uitbreiding van onze woningenbestand, dat er een te grote werklast ontstond voor ons personeel.

Ook financieel dreigden we in de problemen te komen. Dat leverde zelfs heel wat geschillendossiers op met de huurders.”

Daarom werd de interne dienst meteen helemaal gereorganiseerd om de huidige en toekomstige huurders beter te kunnen begeleiden. Ook de kwaliteitscriteria voor het beheren van woningen werden geëvalueerd. Er kwamen nieuwe criteria voor de toekenning van een woning en nieuwe procedures voor het

innen van huurachterstallen. Voorts werd aan de kwaliteit van het woningenpark gesleuteld. Eigenaars worden beter begeleid en geïnformeerd, huurders worden beter gevolgd.

De belangrijkste doelstelling van Mais is om mensen met sociale en economische problemen een kwaliteitsvolle, maar betaalbare woning te bieden. Dat gebeurt in overleg met de privésector: Mais handelt als tussenpersoon tussen eigenaars-verhuurders en huurders op zoek naar een woning. Elke natuurlijke of rechtspersoon die zijn goed wenst te verhuren zonder zich te hoeven bekommeren om het beheer ervan, kan een beroep doen op Mais.

Mais garandeert aan de eigenaar dat er gezocht wordt naar een huurder, dat er een waarborg opgesteld wordt en dat de huurverplichtingen worden nageleefd. Ook wordt de woning na de huurperiode in de oorspronkelijke staat hersteld.

Matthias Vanheerentals

Er zijn zelfbedieningsbalies gepland die de uitlening op de drukke woensdag en zaterdag moeten ontlasten, maar Lauro ziet ook in RFID (of Radio frequency identification) een grote hulp bij het inventariseren en catalogiseren.

Uren kun je hier doorbrengen: lange werktafels, een rijtje internet-pc’s met koptelefoons, comfortabele zitjes. Jammer dat je bij mooi weer (nog) niet het binnenpleintje op kunt. Ook de Franstalige bibliotheek geeft erop uit; het zou een uniek, gemeenschappelijk leesterras kunnen worden. We zien er een ekster de brandtrap nemen, tree voor tree.

In een grote bibliotheek zijn er ac-

tiviteiten voor alle leeftijden en smaken: verhalenuurtjes voor lagereschoolkinderen, taalateliers voor kleuters die knutselend en spelend Nederlands leren, cursussen en vertelmiddagen voor senioren. “Die over erotiek was een succes,” zegt Lauro glimlachend. “Koffie, en senioren met pretlichtjes in de ogen.”

An Devroe

Kardinaal Mercierplein 6, 02-427.76.07, www.jette.bibliotheek.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

© ANJA GALICIA

Jette was in 1980 de eerste erkende Nederlandstalige bibliotheek van Brussel, nog voor de Hoofdstedelijke Openbare. Daarom vind je hier nog altijd een boekbinder, maar intussen ook een uitgebreide collectie cd’s en dvd’s.

LEVENDE LEGENDE KRIJGT STRAAT VORST – Eigenlijk moet je eerst sterven vooraleer er een straat naar jou vernoemd mag worden, maar voor jazzlegende Jean ‘Toots’ Thielemans maakte de gemeente Vorst graag een uitzondering. Tussen de Schaatsstraat en de Bervoetsstraat ligt voortaan de

Toots Thielemansstraat. De 89-jarige mondharmonicaspeler mocht zelf het nieuwe straatnaambordje onthullen, en bedankte spontaan met een deuntje en een warme kus voor zijn vrouw Hu­g uette.

YC

BDW 1286 PAGINA 14 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Afgelopen zondag hielden zo’n tweehonderd holebi’s en sympathisanten een ‘kusactie’ op de Grote Markt. Ook Bruno De Lille was erbij.

© JO VOETS

Maatschappij > Staatssecretaris Bruno De Lille over homohaat

‘Geen pardon voor verbale agressie’ BRUSSEL – Onlangs werd een homoman in het centrum van Brussel in elkaar geslagen. Bruno De Lille (Groen!), in de Brusselse regering onder meer bevoegd voor Gelijke Kansen, reageert, als politicus en als homo.

“Er is me iets heel dierbaars afgenomen.”

BDWOPINIE Als Brusselse homo word je con­ stant geconfronteerd met geweld.

Geweld, of het nu tegen een homo is, tegen een vrouw of tegen anderen, is onaanvaardbaar en daar moet actief tegen opgetreden worden. Maar va­ ker dan met fysiek geweld word je als homo geconfronteerd met ver­ baal geweld.

“Ach, trek het je niet aan, mensen roepen zoveel,” krijg je dan te ho­ ren. Dat klopt – en ook weer niet.

In een grootstad, waar veel mensen dicht op elkaar wonen, krijg je va­ ker spanningen. Maar er is toch een groot verschil tussen iemand die je iets naroept omdat je hem niet snel genoeg voorrang hebt verleend en iemand die je uit­scheldt omdat je homo bent. Het twee­ de gaat over je zijn. En als je con­ stant wordt uitgescholden om wie je bent, dan vreet dat aan je.

Sommige mensen reageren daarop door zich anders te gedragen. Ze vermijden elk gedrag dat ‘twijfel’ zou kunnen zaaien en dat bijgevolg ‘aanleiding’ zou kunnen geven tot agressie. Het gaat daarbij niet over zogenaamd provocerend gedrag, maar over doodnormale dingen: hand in hand lopen, je lief omhel­ zen,... Heel wat homo’s en lesbien­ nes durven het alleen nog in een veilige omgeving of als ze zich goed omringd weten. Als dat niet zo is, dan doen ze liever aan zelfcensuur, om negatieve reacties te vermijden.

Ik ben een van die mensen. Ik ben al jaren uit de kast. In mijn omge­ ving, op mijn werk en in mijn poli­ tieke carrière ben ik altijd heel open geweest over mijn homo-zijn... maar hand in hand over straat lopen met mijn man durf ik zelden of nooit. En als ik het al doe, dan voel ik me vaak ongemakkelijk. Nochtans zie ik mijn man doodgraag. Maar ik heb geen zin meer in de zoveelste scheld­ partij en in agressieve blikken, dus

Bruno De Lille (Groen!).

“Het is belangrijk dat de politie hard optreedt tegen homofoob geweld en openlijk laat weten dat ze aan de kant van de slachtoffers staat”

laat ik het maar. Ik heb het gevoel dat me hier iets heel dierbaars is af­ genomen, en dat neem ik die men­ sen kwalijk. Probeer je eens voor te stellen dat je nooit meer spontaan je genegenheid voor je lief kunt tonen.

Zelfs al wil je alleen een kus geven of zijn of haar hand nemen, altijd check je: kan het hier, is het veilig, gaan we geen last krijgen? Eigenlijk is dit onmenselijk. Daarom kan ik zo weinig begrip tonen voor mensen die verbale agressie minimaliseren.

Zelfbeeld De logische vraag is dan natuur­ lijk: hoe lossen we het probleem

op? Het antwoord is niet eenvoudig.

Eerst moeten we de oorzaak van het probleem zichtbaar maken. Wie zijn de daders? Zijn het enkel gefrus­ treerde moslimjongeren, zoals je op heel wat fora kon lezen? Vaak, maar niet alleen. Er zijn intussen ook heel wat verhalen over Oost-Europese jongeren die zich agressief gedragen tegenover holebi’s. Een van de da­ ders van het geweld van midden juni bleek dan weer een Zuid-Amerikaan te zijn.

Als Brussels staatssecretaris voor Gelijke Kansen werk ik al een tijd rond geweld tegen holebi’s. Een van de vaststellingen daarbij is dat het

probleem ’m niet zozeer in de reli­ gie zit, maar wel in de machocultuur waarin heel wat van onze Brusselse jongeren opgroeien. Voor een jongen die zijn hele jonge leven thuis op een piëdestal is gezet, die de stereotypes over wat ‘echte’ mannen zijn met de paplepel heeft meegekregen, maar tegelijk een laag zelfbeeld heeft om­ dat hij geen diploma, werk en geld heeft – voor die jongen is de stap blijkbaar klein om zich af te reage­ ren op mensen op wie hij neerkijkt: vrouwen en holebi’s.

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat deze jongeren hun frustraties niet langer uiten door andere mensen uit te schelden en te vernederen? En ook: hoe kunnen we vermijden dat scheldpartijen escaleren tot geweld, zoals we zien bij sommige van deze jongeren?

Dat vergt een dubbele aanpak. Eerst op de korte termijn: mensen mogen denken wat ze willen, maar ze mo­ gen niet altijd doen wat ze willen.

Met andere woorden: als iemand denkt dat hij meer is dan een homo of homo’s zondaars vindt, dan is dat voor de eigen rekening. Maar die persoon mag niet gaan kloppen of systematisch mensen uitschelden, want daarmee gaat hij over de grens.

Daarom is het bijvoorbeeld zo be­ langrijk dat de politie hard optreedt tegen de daders van homofoob ge­ weld en tegelijk openlijk laat weten dat ze aan de kant van de slachtof­ fers staat. Zo stel je grenzen.

Op de lange termijn moet er iets aan de mentaliteit van die jongeren veranderen. We moeten het ma­ chisme wegwerken. We leven in een maatschappij waar vrouwen gelijke rechten hebben en waar homo’s niet als abnormaal worden beschouwd.

Iemand die goed wil functioneren in die maatschappij, moet dat aan­ vaarden en respecteren. Ik was dan ook blij dat ik Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet op 21 juni in Terzake hoorde zeggen dat hij via het onderwijs aan die mentaliteitswijzi­ ging wou werken. Dat is hard nodig.

De verhalen over scholen waar ho­ moseksualiteit niet of nauwelijks ter sprake komt omdat de school bang is voor de negatieve reactie van de leerlingen, zijn legio. Zelfs in de bio­ logielessen blijkt er dan vaak “geen tijd genoeg” om het onderwerp te behandelen.

Onze maatschappij heeft dringend een algemeen vak burgerschap no­ dig, waarin een aantal basisprin­ cipes van ons samenleven aan bod komen. Als kinderen op school leren hoe ze zich in het verkeer moeten gedragen, waarom zouden ze dan ook niet kunnen leren hoe ze zich tegenover anderen moeten gedra­ gen? Ik ben ervan overtuigd dat als regels expliciet worden gemaakt, ze ook makkelijker gerespecteerd zul­ len worden. Ik wil dan ook graag een oproep doen aan al onze scholen, van welk net ook: maak van jullie leerlingen echte burgers. Misschien is dat wel het belangrijkste wat ze in hun hele leven zullen meekrijgen.

Bruno De Lille

Bruno De Lille is Brussels staatssecretaris voor Gelijke Kansen (Groen!). Dit stuk verscheen eerder in De Standaard

BDW 1286 PAGINA 15 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Kastje en muur Ik woon al 35 jaar in Sint-Gillis, in hetzelfde huis, vijfde verdieping. Al meer dan vijftien jaar krijgen wij twee keer per jaar voor een zekere M. Brocco twee groene kaartjes betreffende een Fiat en een Mercedes. Deze persoon heeft nooit in ons huis gewoond.

In het begin stuurde ik de kaartjes terug met ‘Onbekend op dit adres’. Na een paar jaar heb ik een mail gestuurd, daar­ na gebeld, een maand geleden heb ik opnieuw gebeld om uit te leggen dat die persoon nooit op dit adres gewoond heeft, en daarbij: die twee auto’s zullen na minstens vijf­ tien jaar zeker niet meer bestaan.

Ik kom altijd uit bij mensen die me antwoorden dat zij er niks aan kunnen doen. Ik spreek van verspilling; zij ant­ woorden: “Het geeft werk aan de Post!” Hoe wordt mijn land beheerd? De diensten communiceren niet meer met elkaar. Hoe lang, hoeveel jaar gaan wij nog belastingen be­ talen voor onnodig werk, voor verspilling van papier, tijd, post? Sommigen spreken over crisis, iedereen moet probe­ ren zuinig te zijn, niet te verspillen, geen mails te printen als het niet echt nodig is, enzovoorts.(...) Tegen een muur spreken en schrijven maken mij razend kwaad. Hopelijk zal er iemand van de inspectie nu eens bougeren.

Arlette Dewever, Sint-Gillis

Onder de mat In het jaar 1997 discussieerde de (later vermoorde) socio­ loog en politicus Pim Fortuyn in het Vara-programma Het Lagerhuis met Marcel van Dam, een prominent socia­list.

Van Dam vond het toen gepast Fortuyn af te schilderen als ‘een buitengewoon minderwaardig mens’. Vertaald naar het Duits geeft dit voor de goede verstaander iets als ‘ein Untermensch’. Fortuyn werd door alles wat links was, neer­ gezet als een rabiate vreemdelingenhater, louter en alleen omdat hij de moeizame integratie van grote groepen al­ lochtonen, veelal migranten met een moslimachtergrond, aankaartte. Fortuyn wees in zijn betoog onder meer op de druk die de immigratie legde op het sociaal systeem en de tijdbom die verder tikte.

We zijn nu vijftien jaar verder. En wat zien we? Vrouwen worden in buurten als Molenbeek steeds vaker beschimpt, hebben bewaking nodig om naar hun werk te gaan en voelen zich onveiliger dan ooit. Joodse medeburgers in Antwerpen krijgen de laatste jaren steeds meer en meer antisemitische leuzen naar hun hoofd geslingerd, worden steeds vaker bespuugd en aangevallen. Homoseksuelen worden in Brussel-centrum verbaal en fysiek aangevallen, en vaak voor dood achtergelaten. Constante in dit hele ver­ haal? In het overgrote deel van de gevallen zijn de daders van allochtone moslimafkomst.

Stilaan is de lijst van excuses echt op. Neen, het in elkaar slaan van homoseksuelen heeft volgens mij weinig of niks te maken met economische achterstelling. Neen, antise­ mitisme onder bepaalde groepen allochtonen heeft weinig of niks te maken met het feit dat deze jongeren te maken krijgen met iets wat zij continu bestempelen als ‘racisme’.

Neen, vrouwen voor ‘hoer’ uitschelden heeft weinig of niks te maken met werkloosheid. Het onderzoek van VUBprofessor Mark Elchardus laat geen spaander heel van dat soort excuustruzen. Laten we na al die jaren de problemen eindelijk helder onder ogen zien.

Wanneer zal links in dit land eindelijk het lef hebben om te stellen dat de culturele etniciteit van daders er wél toe doet wanneer een bepaalde groep in de criminaliteitscij­ fers zeer sterk oververtegenwoordigd is (onder meer wan­ neer het gaat om geweld tegen vrouwen, Joden en homo­ seksuelen)? Wanneer durft links in te zien dat massa’s geldstromen aan sociale steun voor onderwijs, integratie, sociaal beleid,... niet hebben kunnen voorkomen dat de multiculturele samenleving grotendeels ontspoort? Eeu­

wen van moderniteit brachten Europa verlichting, vrijheid en democratie. Westerse kernnormen en -waarden als fun­ damenten, de joods-christelijk-humanistische traditie als uitgangspunt voor onze westerse samenleving, daar draait het nog steeds om. Wij zijn bepaalde emancipatorische verworvenheden, waar generaties voor gestreden heb­ ben, zomaar door de goot aan het wegspoelen. Zij die deze afschuwelijke culturele misstanden nog langer continu wensen te nuanceren met verzachtende omstandigheden als ‘racisme’, ‘discriminatie’ en ‘economische uitsluiting’, dragen een verpletterende verantwoordelijkheid.

Deze politici aan de linkerkant van het spectrum mogen wat mij betreft nog langer doorgaan met het onder de mat vegen van de problemen met bepaalde groepen allochto­ nen in onze samenleving. Maar om de wet van Goodwin nu eens zelf te gebruiken: zij kunnen er later nooit hun han­ den van aftrekken en zeggen: “Wir haben es nicht gewusst.”

Lawrence Urbain, Antwerpen

De schat van Posada Sinds Posada Art Books als verkooppunt niet meer bestaat, is Brussel armer geworden, en duizenden kunstliefheb­ bers blijven beduusd achter. Die fenomenale magneet aan de Magdalenasteenweg (...) heeft begin juni definitief zijn deur gesloten. Martijn Oleff en zijn vrouw Ada Roorda zijn met pensioen; zij vonden dat hun tijd van gaan absoluut gekomen was. Hun schat van bijna allemaal kunstboeken (zo’n dertigduizend stuks, waaronder ook prenten) is jam­ mer genoeg niet overgenomen door een andere Brusselse handelaar, of een Belgische. De boeken zijn naar Lyon ver­ scheept, en die stad is veel rijker geworden. Afschuwelijk benijdenswaardig!

Posada was een heerlijk overzichtelijke doolhof, een lust voor ogen, handen, emoties, geest. Martijn wist verdraaid goed welke bijzondere waar hij in huis had. De man was een lichtbaken en een enthousiaste inlichtingenbron. Je hoefde niet per se te kopen, je kon er ook urenlang onge­ stoord snuffelen, neuzen. En soms kostten waardevolle kleinigheden nul euro.

Rody Vanrijkel,

Kortenberg

Nooit opheven!

Ik vind het moeilijk om Brussel-Vlaams te lezen. Dit staat in Schaarbeek Info nummer 133: “Hij heeft bijna 10 jaar heeft begonnen met een volledige restauratie van zijn in­ stallatie. Deze heeft de gekoelde installatie...”

Ik heeft het op.

Christine Vanhoutte, Bavikhove

Wereldrecord Onder het motto dat het ook gezegd mag worden als het goed is, wou ik even melden dat er op vrijdag 10 juni in Molenbeek een nieuw wereldrecord is gevestigd in de cate­ gorie ‘sluikstorten verwijderen’. ’s Ochtends bleek dat er zich voor onze deur een zetel had neergezet. Ik belde naar de gemeentelijke dienst Openbare Netheid om dit te melden, en één minuut na dat telefoontje passeert een wagen van Net Brussel (of van de gemeente?) die de zetel meeneemt. Ik ging ervan uit dat die mensen toevallig passeerden en zo vriendelijk waren de boel al op te ruimen; ik bel dus terug naar de gemeente om te laten weten dat ze niemand meer hoefden te sturen. Daar kreeg ik te horen dat zij die patrouille hadden gebeld die op ronde was en die zich toevallig net om de hoek bevond... Hartelijk dank aan alle betrokkenen.

Bart Wuytens, Sint-Jans-Molenbeek

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Nieuwe musea door Anne Brumagne Er worden in Brussel tegenwoordig opvallend veel plannen gesmeed voor prestigieuze musea van moderne en/of hedendaagse kunst. Alain Courtois, MR-kandidaat voor het burgemeesterslint van de Stad, noemt zo’n museum een van de middelen waarmee Brussel zou kunnen bewijzen dat het een waardige Europese hoofdstad is. De stadsplanners van het Neo-project op de Heizel zien zo’n museum al verrijzen op hun terrein.

Michel Draguet, hoofd van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten én hoofd ad interim van het Jubelpark­ museum, lobbyt voor een nieuwbouw in het Jubelpark voor zijn collecties moderne en hedendaagse kunst. Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) wil privéverzamelaars en bedrijven aanspre­ ken om hun collecties aan de buitenwereld te tonen, in ruil voor onder meer faciliteiten voor restauratie. En hoe zit het met de plan­ nen van de Stad om van het Beursgebouw een museum te maken?

De voorstellen van Draguet en van Idrissi vertrekken van het erfgoed zelf. Bij de anderen lijken het prestige voor de stad en stadsplanning als doel te primeren. Het voorbeeld van het MAS in Antwerpen heeft inspirerend gewerkt: de publiekstoeloop is er groot, de buurt en de stad profiteren mee. Mensen uit de erfgoed­ sector zelf reageren met meer voorbehoud op dat nieuwe Museum aan de Stroom. Er zijn erg heterogene collecties samengebracht: precolumbiaanse kunst uit de collectie-Janssen vertelt er mee het verhaal van Antwerpen...

Vreemd dat al die voorstellen voor nieuwe musea er net nu komen.

Overheden moeten besparen. Musea overleven al tijden op beperk­ te financiële middelen. Nog het pijnlijkst is dat de federale weten­ schappelijke instellingen, die al jaar en dag zo’n gigantisch patri­ monium bewaren, en die zo’n behoefte hebben aan goede plannen en aan goede mensen om ze uit te voeren, geblokkeerd zitten.

Omdat er geen federale regering is, kunnen bijvoorbeeld contracten van wetenschappers niet worden verlengd. En dus verdwijnen er nu al mensen naar het buitenland, om misschien nooit meer terug te keren. Nee, dat is niet de fout van die dromers en planners van hierboven, maar van de partijen die er niet in slagen een regering te vormen. Bij dezen een oproep om niet in het wilde weg de eigen plannen te willen realiseren, zonder overleg met de anderen, of los van andere overheden. Het erfgoed is er, en Brussel is een geliefde woonplaats voor kunstenaars. Het huzarenstuk zal zijn om met de verschillende overheden één goede visie te ontwikkelen.

EVA HILHORST

BDW 1286 PAGINA 16 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

WEGENS succes verlengd: Klas in de media

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

© IVAN PUT

BRUSSEL – Het crossmediale en educatieve project Klas in de media wordt ook volgend schooljaar voortgezet.

Dat heeft Brussels minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD), bevoegd voor het Nederlandstalig onderwijs, vorige week bekendgemaakt.

Klas in de media is een uniek project tussen basisscholen, het Onderwijscentrum Brussel en de Nederlandstalige media tvbrussel, FM Brussel, Brusselnieuws.be en deze krant. Tien klassen/scholen werken drie weken rond een actueel en maatschappelijk relevant (Brussels) thema, en de media brengen er telkens verslag van uit. De leerlingen komen op een positieve manier in de media, en via een website, op maat gemaakt, treden ze in contact met elkaar. Een mooie formule om op speelse en actieve wijze te werken rond taalvaardigheid en burgerzin. Vanaf oktober vindt u Klas in de media, derde jaargang, elke drie weken op onze kinderpagina Zazie.

PJ

VADROUILLE

©2009 Turtle Industries™

Brussel vandaag korter en zonniger BRUSSEL – Sinds maandag 27 juni presenteren de ankers van tvbrussel het nieuws aan een desk op de redactie. In de achtergrond geeft een raam uit op Elsene en zijn vijvers.

De verhuizing uit de studio is tijdelijk, tot na de zomer. De redactie wil met het nieuwe decor de zomer op het scherm brengen en wat meer kleur geven aan de nieuwsuitzendingen.

Het programma wordt deze zomer ook ingekort tot twintig minuten.

Aan het uitzenduur verandert niets: u kunt Brussel vandaag elke werkdag vanaf 18 uur bekijken. Er zijn drie uitzendingen per uur.

Vanaf september zendt tvbrussel ook een eigen sportshow uit, van ongeveer tien minuten en vooral toegespitst op de voetbalcompetitie: elke YC zondag vanaf 19 uur.

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Biograaf Eric Min wijst Rik Wouters’ foto aan op de begraafplaats van Bosvoorde. “Rik Wouters was geen echt oorlogsslachtoffer, maar hij is hier toch bijgezet nadat zijn lichaam was overgebracht uit Amsterdam.”

BDW 1286 PAGINA 17 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

GRATIS NAAR EXPLOSIEVE EXPO Bonom, Parole, Rage, Defo, Blancbec, Byz, Obêtre, Eyes B... Bij het brede publiek zijn deze namen niet bekend, maar hun werk is alomtegenwoordig in Brussel. Een aantal van deze graffitikunstenaars passeerden de voorbije maanden al de revue in de reeks ‘Tekens aan de wand’ in Agenda en krijgen nu ook een podium op de tentoonstelling Explosition – Graffitikunst in Brussel in het Museum van Elsene. Drijvende kracht, zowel achter de artikelenreeks als achter de expo, is kunsthistoricus Adrien Grimmeau. Met de tentoonstelling wil hij aantonen dat er wel degelijk een verschil is tussen vandalenstre-

ken en street art. In het museum presenteert hij tekeningen, foto’s en installaties naast graffiti op doek van kunstenaars die intussen doorgestoten zijn tot het galeriecircuit. Graffiti zijn per definitie straatkunst, en dus breide Grimmeau een vervolg aan de expo op straat. Een plattegrond leidt u door Elsene, met werk van dertig helden van de curator.

BDW geeft 5x2 kaartjes weg voor de expo. Mail voor 4 juli ‘explosition’ naar win@bdw.be en zet er uw adres bij. Succes!

Beeldende kunst > Eric Min schrijft biografie van Rik Wouters (en Brussel)

Een getekend leven

wereld bracht hij dag in, dag uit in beeld.”

Dennenbosstraat 60 We lopen de steile Roodborstjesstraat op en dan rechtsaf de Dennenbosstraat in, tot aan het piepkleine huisje met de rode gevel op nummer 60 aan de linkerkant. Min: “Hier woonden Rik en Nel van 1907 tot 1914. Zijn atelier was op het zoldertje, waar hij hooguit twaalf vierkante meter tot zijn beschikking had. Terwijl hij aan zijn beeld ‘Het zotte geweld’ werkte, moest hij zelfs met de benen gespreid over het gat van de valdeur staan. Toch is zelfs James Ensor hier op bezoek geweest.

Wouters was een bewonderaar van Ensor, en kreeg hem 1913 zo ver om hier te komen poseren voor een borstbeeld.”

Het Zoniënwoud Wat verderop in de straat kun je links het dennenbos in waarmee het Zoniënwoud begint.

Een paadje dat een grote halve cirkel naar links beschrijft, brengt ons tot bij de achtertuin van het huisje van zonet. Min: “Rik en Nel stapten

Rik Wouters en Nel Duerinckx bij hun eerste huisje, Dennenbosstraat 60.

Vandaaruit stapten ze zo het bos in.

dus zo het bos in. Het koertje waarop enkele bekende foto’s van het paar zijn genomen, is nu een veranda vol speelgoed. Ook van deze achtergevel en van het bos heeft Wouters talrijke tekeningen gemaakt. Hij was altijd bezig.

In de archieven zitten meer dan duizend tekeningen: een getekend dagboek waarmee je een fantastische tentoonstelling zou kunnen opzetten. Als je mij vraagt of Wouters-de-schilder of Wouters-de-beeldhouwer de grootste

© ARCHIVES ET MUSÉE DE LA LITTÉRATURE, BRUSSEL

C

riticus en essayist Eric Min (1959) schreef twintig jaar lang voor De Morgen en werd in 2009 genomineerd voor de Vlaamse Cultuurprijzen voor zijn biografie van James Ensor. Nu excelleert Min opnieuw met een lijvig boekwerk over Rik Wouters.

Passie, stijl, precisie en nuance leveren een doorleefde reconstructie op van een leven, een tijdperk en een stad. Want al spreken het leven en de vroegtijdige dood van bohemienkunstenaar Rik Wouters zo al tot de verbeelding, de context die Min aanreikt, maakt van zijn boek ook een aanzet tot een biografie van Brussel in de belle époque.

We hebben met Eric Min afgesproken op de hoek van de Terhulpsesteenweg en de Roodborstjesstraat. Na het boek zijn onze verwachtingen hooggespannen, maar ze worden ingelost. De Bezemhoek is een uiterst pittoreske wijk aan de bosrand, waar de kleine huisjes in razend tempo worden opgeknapt.

In het zonlicht dat Wouters aan zijn oeuvre hielp, ijveren vogelzang en cirkelzaag om het hoogste woord. Toevallig hingen talloze wijkbewoners onlangs affiches achter hun ramen met oude foto’s, reproducties van schilderijen en tekstfragmenten van en over Rik, Nel en hun buurt. Het paar zou versteld staan, want in Mins biografie lezen we dat de twee artistieke nieuwkomers en hun vriendenkliek (Ary Delen, Fernand Verhaegen, Edgard Tytgat, Jan van Nijlen,...) door de buurt aanvankelijk werden beschouwd “als terroristen of als een religieuze sekte”.

In de herfst van 1900 was Henri Wouters naar Brussel gekomen om les te volgen aan de Académie des Beaux-Arts in de Zuidstraat. Hij had een kamertje boven het café La Rose du Midi en liep er de Schaarbeekse Hélène Duerinckx, alias Nel, tegen het lijf. “Maar het is hier in Bosvoorde dat bijna het volledige oeuvre van Wouters vorm heeft gekregen,” zegt Min. “Bijna alle tekeningen en schilderijen van hem zijn perfect te plaatsen. De interieurs van zijn twee huizen, het bos, de straten van deze wijk: deze kleine

© ARCHIVES ET MUSÉE DE LA LITTÉRATURE, BRUSSEL

WATERMAAL-BOSVOORDE – De beeldhouwer en kunstschilder Rik Wouters werd in 1882 in Mechelen geboren, en overleed in 1916 in Amsterdam. Toch hebben het korte leven en het uitgebreide werk van de arme en rusteloze Brabantse fauvist en zijn vrijgevochten muze Nel alles met Brussel te maken. Lees er de heerlijke biografie van Eric Min maar op na. Wij trokken met Min naar het idyllische Bosvoorde.

Daarna kunt u hetzelfde doen met het boek in de hand.

Oude kaart van ‘Boitsfort’ in 1914, met op de voorgrond wel degelijk ‘het schilderke’ Rik Wouters, werkend aan het schilderij ‘De Kattenberg’.

was, dan antwoord ik: ‘Wouters-de-tekenaar’.

Hij had een fotografi sche blik en kon in twee, drie lijnen een tafereel neerzetten.”

Rik Woutersplein 7 We keren terug naar de Dennenbosstraat en lopen die helemaal uit tot het andere eind aan het Rik Woutersplein, dat vroeger Citadelplein heette.

Min: “Aan deze woning hangt wel een gedenkplaat, hoewel Nel en Rik hier maar enkele maanden gewoond hebben. Van Galerie Giroux, waar hij in 1914 zijn eerste overzichtstentoonstelling houdt, krijgt Wouters een soort maandgeld en dankzij wat leningen kan hij eind 1913 dit huisje laten bouwen. De hele eerste verdieping was zijn atelier. Naast de trap zit nog een sleuf om schilderijen naar beneden te takelen. Maar na een paar maanden klopt de veldwachter al op de deur. Een van de weinige werken van Wouters die in Brussel te zien is, hangt in het Museum Van Buuren: ‘De perziken’ is niet helemaal afgewerkt omdat Wouters er op de vooravond van zijn mobilisatie aan was begonnen.”

Kerkhof van Bosvoorde Met een klein ommetje komen we ten slotte bij de begraafplaats in de Buksboomstraat.

Aan het monument van de gesneuvelden een eindje rechts van de ingang hangen twee foto’s van Wouters. Aan de ene kant van de schilder Wouters bij een aquarel, aan de andere kant (onderste rij, tweede foto van rechts) een van Wouters in soldatenplunje. Min: “Tijdens de oorlog bleek dat de hoofdpijn waar hij al jaren over klaagde, het gevolg was van een agressieve kanker. Hij was dus niet echt een oorlogsslachtoffer, maar hij is hier toch bijgezet nadat zijn lichaam was overgebracht uit Amsterdam. Hij is voor die tijd nochtans uitstekend behandeld. Het medisch dossier laat zien dat hij vandaag wellicht niet meer kans zou hebben gehad. Ook tijdens en na zijn krijgsgevangenschap in Amersfoort is Wouters blijven tekenen. Het succes van zijn retrospectieve in het Stedelijk Museum van Amsterdam heeft hij nog net mogen meemaken.”

Michaël Bellon Eric Min, Rik Wouters – Een biografie, uitg.

De Bezige Bij, 504 p., 34,95 euro. Expo Rik Wouters & co – Beeldhouwers in Mechelen, tot en met 18 september in Lamot, Mechelen, elke dag behalve maandag van 10 tot 17 uur, meer op www.rikwouters.be

BDW 1286 PAGINA 18 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Design > Nieuwe ontwerpers voorgesteld bij Design Vlaanderen Galerie

Ook service design in de etalage

BRUSSEL – Nog tot augustus ligt nieuw designtalent te kijk op de tentoonstelling De nieuwe oogst 2010. De nog vrij onbekende discipline service design krijgt er ruim aandacht. Haar nichegroep onder de designers is eindelijk toegetreden tot de pool van ontwerpers die ondersteund worden door Design Vlaanderen.

Het voorbije jaar stelden enorm veel designers zich kandidaat om tot de nieuwe oogst te

mogen behoren; 25 werden eruit gepikt. Dat gaat van grafisch design, packaging design en industriële vormgeving voor machines tot het meer populaire ambachtsdesign, juweel- en glasontwerp, textiel, keramiek, meubels en hoogwaardige technologische producten als beeldschermen. Tussen die 25 zitten drie service designers: zij ontwerpen interfaces en immateriële producten, een vak apart. Vertrekkend vanuit de behoefte van de klant creëren ze praktische oplossingen, die visueel aanslaan.

© DESIGN VLAANDEREN

Vlnr.: ‘Toolkit’ van Nahmahn/ Yellow Window, keramiek van Cathy Coëz, joystick van Koen Beyers, theateraffiche van Tom Hautekiet.

De Brusselse industrieel designer Kristel Van Ael (www.namahn.com) heeft met Caroline Van Cauwelaert (www.yellowwindow.be) veel ervaring in het domein. Ze maakten een toolkit voor Design Vlaanderen waarin met stickers, posters, kaartjes en templates heel praktisch het principe van service design wordt uitgelegd.

Hoe maken we grafisch iets duidelijk, is hun boodschap aan lokale overheden, organisaties en bedrijven.

Er is natuurlijk ook het meer ‘traditionele’ de-

ADVERTENTIE

Centrum Morele Dienstverlening is vanaf nu het

huisvandeMens!

Je kan bij ons terecht voor:

> Informatie, vormingen, debatten over ethische en maatschappelijke thema’s > Vrijzinnig humanistische plechtigheden > Waardig levenseinde > Morele bijstand > Vrijwilligerswerk

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel [Premetrostation Anneessens] tel. 02 242 36 02 E-mail: info.brussel@huisvandeMens.nu

Jetse Laan 362, 1090 Jette [Bus 14 halte Legrelle] tel. 02 513 16 33 E-mail: info.jette@huisvandeMens.nu

sign. In bijvoorbeeld de cd-hoezen van het Brussels Jazz Orchestra, Bart Peeters en Zita Swoon en de affiches voor theatergroep De Roovers en Rock Werchter herkent u de digitaal-grafische hand van Tom Hautekiet. Ook Raphaël Charles, die voor 101% designed in Brussels al mee mocht naar de beurzen van Milaan, Keulen, Londen en New York, hoort eindelijk tot de pool. Van hem is de ‘Multiple’, een boomtakkentafel in de vorm van België, en de ‘Drop ring’, met gesmolten druppel zonder meer een vondst. De Française Cathy Coëz, die al jaren in Brussel woont en werkt, tekent kitscherige sculptuurscènes die in geëmailleerde keramiek de aandacht trekken.

En Koen Beyers (www.voxdale.com) ontwerpt competitieboten: zijn P1 Powerboat gaat tot 166,7 km/u. Vreemde tuigen allemaal. Al blijft er ook verleidelijk lief design tussen zitten: voor baby’s een ‘Bedje’ (Jeroen Thys van den Audenaerde), voor meiden een ring van JMB drinkrietjes (Marieke De Vos).

De nieuwe oogst 2010, nog tot en met 14 augustus in Design Vlaanderen Galerie, Kanselarijstraat 19, 1000 Brussel. Dinsdag tot en met vrijdag van 12 tot 17 uur, weekends van 13 tot 17 uur. Meer op 02-227.60.61 of www.designvlaanderen.be

BDW 1286 PAGINA 19 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Punt naast cirkel op wit vlak

TELEX VADROUILLE BRUSSEL DOET ’T VOORTAAN LANGZAAM AAN © BOZAR / YGERVAIS 2011

BRUSSEL – De hoofdstad wordt de eerste Belgische ‘slow city’. Het Brussels parlement heeft een resolutie daarover goedgekeurd.

Wereldwijd telt het slow city-netwerk nu al zo’n honderdtwintig steden. Het concept ontstond in Italië als onderdeel van de slow movement, waartoe bijvoorbeeld ook het slow food-concept behoort. Slow staat niet voor snelheidsbeperkingen of trage dienstverlening, maar voor duurzaamheid. “Slow cities besteden meer aandacht aan leefmilieu, welzijn en gezondheid,” stelt Brussels volksvertegenwoordigster Bianca Debaets (CD&V), mede-initiatiefneemster. “Ze promoten de lokale economie en gastronomie. Dat betekent

onder andere minder verkeer in de stad, een betere luchtkwaliteit, minder geluidsoverlast, hechtere sociale verbanden, gezondere voeding en kwalitatief hoogstaande publieke ruimtes. Ook kunnen metropolen zoals Brussel slow-momenten en slow spots, ankerplekken, invoeren. Slow city Amsterdam stippelde bijvoorbeeld al een fietsroute uit die langs de ateliers van ambachtelijke producenten leidt.”

Ook Olivia P’tito (PS), Aziz Albishari (Ecolo), Joël Riguelle (CDH), Carla Dejonghe (Open VLD) en Annemie Maes (Groen!) schaarden zich achter het voorstel, dat met ruime meerderheid werd aangenomen.

YC

Oosterse ode aan molenbeek

Praat

Prijswinnaars Kelly Schacht (l.), Joris Van de Moortel (boven) en Hou Chien Cheng (onder).

achteraf

Gezien: expo Prijs Jonge Belgische Schilderkunst 2011 (nog tot en met 11 september bij Bozar in het Paleis voor Schone Kunsten, www.bozar.be).

Hedendaagse beeldende kunst, ik ben er eerlijk gezegd nog lang niet klaar mee. Kunst van vroeger leest vlotter en laat zich gemakkelijker becommentariëren.

Wel denk ik te mogen stellen dat je een aantal hedendaagse kunstenaars – dikwijls zijn zij ook de populairste – geen onrecht aandoet door hen te typeren als de bedenkers van gimmicks. Ze vinden wat opzienbarends uit en beschikken over voldoende ondernemingszin om dat aan de wereld te verkopen. Dat soort kunstenaars verschilt niet zoveel van reclamemakers of designers. Maar het feit dat ze het zot in de kop hebben, al vanaf hun jeugd obsessief bezig zijn, en effectief datgene realiseren waarvan laffe criticasters pas achteraf zeggen dat ze het zelf ook hadden kunnen bedenken, verdient respect. Hun kunst deint – spijts de dure verhaaltjes die curatoren en critici eromheen draperen – makkelijk mee op de golven van het kapitalistisch bestel, maar zorgt ten minste wel nog voor wat betovering.

Bij andere hedendaagse beeldende kunstenaars liggen de zaken minder eenvoudig. Het idee dat je kunst snel kunt ‘consumeren’, kan in bepaalde tentoonstellingszalen of galerieën omslaan in een vervelende gewaarwording.

Je komt tot het besef dat van jou als bezoeker een niet-onaanzienlijke mentale sprong wordt verwacht om aansluiting te vinden bij de wereld en het werk van de kunstenaar. Ik geef toe: de inspanning, nodig om de eigen denkwereld even af te sluiten en via onbekend terrein de ingang tot deze of gene vreemd uitziende installatie te vinden, lever ik helemaal niet graag. Omdat het er vaak op lijkt dat je met opzet een gevoel van machteloosheid wordt opgedrongen. En daar vloeit dan haast automatisch de paranoïde overtuiging uit voort dat de voltallige kunstwereld je in de zeik aan het zetten is. En dat jij met je boerenverstand de heldenmoed moet tonen om tegen die ge-

organiseerde onzin in opstand te komen.

Helaas, als je een kunstenaar je tijd en inspanning niet gunt, dan is elke revolte tegen zijn werk oneerlijk. Zelfs al hangt de kunstenaar gewoon een wit papier tegen een muur, ook als goed geïnformeerde en geestelijk gezonde kunstliefhebber kun je er nooit zeker van zijn dat hij of zij daarmee geenszins een geniaal gebaar gesteld heeft.

Bij een conceptueel kunstwerk waarachter een hele theorie schuilgaat, of bij een erg vormelijk kunstwerk waar nauwelijks een verhaal bijhoort, denk ik dikwijls terug aan hoe Wittgenstein sommige filosofen met kinderen vergeleek: ze tekenen een krabbel op papier en zoeken daar achteraf de betekenis van. In die optiek kun je wellicht nog een aantal kunstkwakzalvers in de hoek zetten, maar – opnieuw – niet allemaal.

Een andere filosoof tekende eens een cirkel op een blanco vlak. Het gebied binnen de cirkel verbeeldt onze kennis, het grote gebied erbuiten dat wat we nog niet weten.

De punten op de cirkel zijn dan filosofische vragen, die talrijker worden naarmate onze kennis uitbreidt en de omtrek van de cirkel groter wordt. Misschien zouden we goede hedendaagse kunstenaars kunnen omschrijven als mensen die met hun kunstwerk ergens een punt zetten in het nog ongerepte vlak een eindje buiten de cirkel. In hun atelier duiken ze onder en graven ze een tunnel met het particuliere materiaal dat hen fascineert, volgens een denkspoor dat gedurende jaren een richting en een uitweg zoekt. Die tocht valt achteraf natuurlijk moeilijk in woorden te reconstrueren, en de uitkomst in dat ongerepte vlak valt moeilijk te situeren. Vandaar die vervelende mentale sprong die je als toeschouwer naar dat werk moet maken. Vandaar dat het haast noodzakelijk is een hedendaagse kunstenaar over een langere periode intens te bestuderen.

Op de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst kunt u daar een begin mee maken. Kelly Schacht, Paul Hendrikse, Freek Wambacq, Hou Chien Cheng, Joris Van de Moortel,...

Ze leken ons, op het eerste gezicht, mensen om te volgen.

Michaël Bellon

SINT-JANS-MOLENBEEK – Op zaterdag 2 juli staat het Molenbeekse metrostation Graaf van Vlaanderen volledig in het teken van het Oosten. Op het gratis straattheaterfestival O’de Molenbeek kunt u van 14 tot 18 uur in een Arabische setting genieten van het jongleertheater Cie Balthazar, steltloper-met-draak Khalid & Co, goochelaar Bob Alan, jonglerende ijscoman Hasan en circus op wieltjes Sierk Mobiel. Ook liefhebbers van oosterse muziek kunnen hun hart ophalen: het trio Zdef brengt een mix van jazz, soul en Marokkaanse muziek, en Amid tovert klanken uit zijn Iraanse

doedelzak. Voor eten en drinken kunt u terecht bij de barbecue en in het theesalon. Er is ook een Arabische markt of soek en een kalligrafiestand. De buikdanseressen maken het feest compleet. Sint-Jans-Molenbeek organiseert al tien jaar evenementen ter gelegenheid van het Feest van de Vlaamse Gemeenschap.

Om ook jonge Molenbekenaren en gezinnen aan te trekken, verhuisde het feest drie jaar geleden naar laag-Molenbeek. De organisatie is in handen van de GC De Vaartkapoen en de Nederlandstalige cultuurdienst.

YC

ADVERTENTIE

Van 1 tot 31 juli

Koopjes in mijn Shopping

n e p o k j derli

Uitzon ndag 3 juli op zo

www.thewshopping.be

BDW 1286 PAGINA 20 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Zo was Couleur Café

BRUSSEL – De 22ste editie van Couleur Café was een feest vol wereldmuziek, hiphop, reggae en ook steeds meer rock en electro: een muzikale wereldreis zonder het terrein van Thurn & Taxis te verlaten. Zondag maakte de stralende zon het feest compleet.

De openingsavond markeerde de comeback van de Franse hiphopreuzen van IAM, al was de absolute topper Seun Kuti, de jongste zoon van de Nigeriaanse afrobeat-pionier Fela Kuti.

Leuke verrassing was het honderd procent vrouwelijke salsaorkest Zule Max uit Antwerpen. Patrice en Ziggy Marley (zoon van), die afsloten op het hoofdpodium, vielen tegen. Patrice is na een reggaebegin verworden tot een doordeweekse popartiest, en Ziggy is nooit uit de schaduw van zijn vader geraakt.

Vreemd dat Couleur Café toch (opnieuw) in de val gelopen is.

Zaterdag begon met een intens heimwee­ moment met Raggasonic, vaandeldragers van

dancehall bij de zuiderburen en na twaalf jaar inactiviteit weer op de planken. Smod (zoon van Amadou & Mariam) kon ons niet overtuigen, maar de salsamuffin (mix van salsa, reggae, ska en cumbia met rockallures) van Sergent Garcia deed het goed op het hoofdpodium, en Tiken Jah Fakoly maakte na het vuurwerk het feest compleet. De Ivoriaanse reggaester-politicus had bijna geen stem meer (te veel optredens of te veel joints?), maar na een paar nummers kwam hij toch op dreef.

Zondag was er hiphop in alle vormen: smooth met Hocus Pocus, revolutionair met Keny Arkana, vol blazers met Wild Boar & Bull Brass Band (de Brusselse revelatie van het festival) en de furie van Calle 13, een superster in Latijns-Amerika wiens eerste stappen op Belgische bodem veelbelovend waren. De interculturele projecten Band of Gypsies 2 (twee zigeunerorkesten) en Congotronics vs.

Rockers konden niet overtuigen. Het eerste kwam niet op dreef, en het tweede bewees dat

BDW 1286 PAGINA 21 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

EEN VERSLAG IN FOTO’S VAN IVAN PUT

© NIC

K TR

A CHE

T

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Veelgranenbrood Met brood gebeuren er rare dingen. Wat ooit het basisvoedsel was, eenvoudig en betrouwbaar, is verworden tot een clownesk gedrocht, een raadsel, een droevige grap voor wie erbij nadenkt.

tien plus tien niet per se twintig is.

Zondag liep af met een sisser, met de Franse reggaereuzen Dub Inc, die verworden zijn tot commercië­ le teenage dancehall, en de Barcelonezen van Ojos de Brujo, die nog maar een schim van hun voormalige fantastische zelve waren. De keuze voor de pop/rockgroepen Absynthe Minded, Puggy, Arsenal, Seal en Method Man & Redman (commer-

ciële hiphop), en in mindere mate ook Selah Sue, valt niet te verklaren en is te betreuren: zulke commerciële keuzes verkleinen de kansen voor talentvolle groepen die wel een plaats op het festival verdienen.

Ondanks deze kritische kanttekening blijft Couleur Café fantastisch.

Brussel mag trots zijn op zo’n mooi jaarlijks multicultureel feest.

Benjamin Tollet

Gist, meel, water en een hete oven, meer zou niet nodig hoeven te zijn om brood te bakken. Waarom ruikt het dan naar andere dingen wanneer we vandaag een bakkerij binnenwandelen? Er hangt een stank van ranzige vetten, van oliederivaten en kleffe zoetigheid. ‘Broodverbeteraars’, geloof ik.

Brood wordt (werd?) gemaakt van broodmeel. In mijn eerste poging tot zelf brood bakken, jaren geleden, nam ik moeders zak met huishoudbloem van het schap. Het resultaat was bedroevend. Zo leerde ik dat niet elke bloem gelijk is. Er is broodmeel en er is bloem ( fleur), een woord dat laat horen dat het om iets uitgelezens gaat, iets boven het normale, voor speciaal gebruik. Vandaag hebben families vaker bloem in huis dan meel, omdat mensen nu sausen binden, pannenkoeken of cake bakken, maar zelden brood, al is er met de komst van de broodmachine al wat veranderd.

Broodmeel wordt voornamelijk van gewone tarwe (Triticum aestivum) gemaakt. Er zijn variëteiten.

Hoe meer proteïnen tarwe bevat, des te harder het deeg zal zijn. En deeg moet een zekere ‘sterkte’ hebben om tot brood te kunnen rijzen, maar ook niet te veel. Een web van ‘gluten’ vangt de koolzuurbelletjes op die ontstaan uit het gist en trekt het zetmeel omhoog tot een luchtig geheel.

Over de jaren is men meel altijd verder gaan zuiveren. In de negentiende eeuw waren er al enkele Amerikaanse en Duitse gezondheidsprofeten die ‘volkoorn’ promootten, op eerder filosofische gronden, maar ons brood werd steeds witter. Dat was een teken van welvaart, en achter onze rug werd er grof geld verdiend met de verkoop van waardevolle ingrediënten die uit ons brood werden weggepikt.

Zo kon het volksbrood goedkoper. Op den duur was er zoveel uit het brood gehaald dat men er andere dingen in moest gaan stoppen om toch nog een beetje brood te kunnen bakken: fier hing er dan bij de bakker een bordje met “Al onze broden zijn verbeterd!” De broodverbeteraar moest de verdwenen

bestanddelen compenseren, maar dan goedkoper. Tot de tegencultuur van de jaren 1960. Sindsdien horen we bruin brood te eten. Een emmertje goedkope zemelen erbij en klaar was de bakker. In de jaren ’70 werd er ook nog ontdekt dat we, om gezond te leven, onverteerbare vezels horen te nuttigen, wat een redelijke onderbouwing gaf voor de gezondheidsclaim van bruin brood, maar het is niet zo dat bruin ‘voedzamer’ is. Integendeel, de zemelen verhinderen ons juist bepaalde voedingsstoffen op te nemen. In een maatschappij die overvoed is, is dat natuurlijk helemaal niet erg. Bruin brood is luxe.

Van gezond moest het gezonder. Echt volkorentarwemeel is van nature niet erg bruin. Ga maar eens kijken in een oude molen die nog voor toeristen maalt. Het brood van dit meel is nauwelijks donkerder dan een goed (ongebleekt) wit brood. De reclamejongens zijn ons brood gaan bijkleuren om het bruiner, en dus ‘nog gezonder’ te doen lijken. In België valt het mee, maar in Nederland lijkt het er soms op alsof ze schoensmeer door het slappe brood hebben gemengd. Zo donker dat de choco er niet op te herkennen valt. Wie even nadenkt, weet dat hier getrisjt wordt. Dit heeft niets meer met volkorenbrood te maken, maar ‘bruin’ is het wél!

Er is nog een andere manier om gezonder te lijken: waarom tarwe gebruiken? Daar kwam dus het meergranenbrood aan. Eerst schuchter drie granen, dan vijf. Een Amerikaans magazine kopte “Beware of the whole grain inflation” (‘pas op voor de vollegraneninflatie’). Ondertussen zitten we al aan dertien, zelfs vijftien! Laten we een spelletje spelen: hoeveel graansoorten kent u? Tarwe, rogge, haver... maar ook maïs en rijst. Daarna wordt het diep nadenken.

Ik ben gaan zoeken naar de ingrediënten van een dertiengranenbrood en ik vond dit op de website van een eerlijke maalderij in Halle, die alles netjes op het net zet, want bij mijn bakker hangt geen ingrediëntenlijst. Dit is dus dertiengranenmeel: 70 procent zachte tarwe, 30 procent diverse granen en zaden – tarwebloem, roggevlokken, tarwezemelen, tarwemeel, bruin lijnzaad, sojagries, speltmeel,

Het is niet zo dat bruin ‘voedzamer’ is.

Integendeel, de zemelen verhinderen ons juist bepaalde voedingsstoffen op te nemen havervlokken, tarwegluten, zonnebloempitten, gierstvlokken, gepelde rijst, blauw maanzaad, sesamzaad, gierst, emulgatoren E471 en E322, amylasen, vitamine C. Opmerkelijk: het woord tarwe komt vijfmaal voor in de lijst. Eerst hebben ze het uit elkaar gehaald, daarna gaan er tarwecomponenten (in een andere verhouding) weer bij. Ik herken zes graansoorten: tarwe, rogge, spelt, haver, gierst en rijst. Lijnzaad, soja en de rest zijn geen granen, maar vullers, beestenvoer. En zelfs dan komen we niet aan dertien! Wat mij het meest verwondert, is de afwezigheid van maïs. Emulgatoren zijn vetachtige stoffen. Wat amylase, een enzym dat zetmeel omzet in suiker, hier komt doen, is niet duidelijk.

De vitamine C moet ervoor zorgen dat de vetten niet rans worden. En wie weet wat de bakker er nog allemaal bij doet – dit is slechts het meel.

Misschien toch maar weer wit brood, maar dan écht wit brood eten? Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1286 PAGINA 22 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Het is snel gegaan met de handtassencollectie van Clio Goldbrenner. “Ondertussen heeft zelfs Ségolène Royal een exemplaar van mijn ‘Clio’.”

VORST – “Op vakantie in Chicago viel het me op dat nogal wat mensen me méér dan een vluchtige blik gunden. Niet dat ik zo’n opvallende verschijning ben, maar mijn muts, daar konden ze blijkbaar niet naast kijken. Wow, dat je met één accessoire zoveel aandacht kunt trekken! Van het een kwam het ander: ‘Wat als ik nu eens een eigen lijn lanceren?’” Wat als...? Wel, Clio Goldbrenner heeft de voorbije maanden nogal wat vrouwen gelukkig gemaakt met haar eerste handtassencollectie.

D

e grote droom van Clio Goldbrenner is incontournable te worden. “Veel mensen vielen uit de lucht toen ik mijn plan voorlegde. Mijn verloofde als eerste, toen ik hem op de terugvlucht van Chicago naar België in het oor fluisterde: ‘Schat, ik ga een handtassenlijn lanceren.’ Een al even grote verrassing was het voor de mensen van L’Oréal, waar ik me had opgewerkt van sta­g iaire tot verantwoordelijke voor de marketing van Biotherm.

Dat werk deed ik heel graag, omdat ik origineel uit de hoek kon komen. Niemand daar had mijn ontslag zien aankomen. Ik in feite ook niet, al had ik me al af en toe afgevraagd: ‘Wil ik wel een heel leven voor een baas werken?’”

Ook Goldbrenners ouders waren aanvankelijk verrast. Maar de verwondering maakte snel plaats voor trots, omdat hun dochter dan toch in hun voetsporen trad. “Zij het met een luxelijn, waar zij vroeger gespecialiseerd waren in handtassen voor grote ketens. Thuis lag het altijd vol handtassen. Zeker toen ik nog klein was en mijn ouders hun atelier en bureau beneden hadden.”

“Een opleiding tot styliste heb ik nooit gevolgd, nee. Maar ik heb ontzettend veel van mama opgestoken. Ik keek toe als ze aan het werk was, ik tekende samen met haar. Nu nog heb ik heel veel aan haar vakkennis. Ze helpt hier en daar bij het creëren, dikwijls op technisch vlak.”

Een idee, een eigenzinnig concept ook. En

daarin speelt Goldbrenners familiegeschiedenis een belangrijke rol, net als haar liefde voor verhalen.

“Ik wilde niet zomaar een merk creëren, maar een heel concept eromheen. Mijn liefde voor verhalen, mijn liefde voor cinema. Mijn ouders hebben me Clio genoemd, omdat ze het een mooie naam vonden, ook omdat ze een zwak hadden voor de Franse actrice Clio Goldsmith.

Maar Clio is net zo goed een van de negen muzen van de Griekse mythologie. Die van de geschiedschrijving. Zo ben ik op het idee gekomen om elke handtassenlijn de naam van een muze te geven. Telkens als ik een tas ontwerp, is dat met een muze in het achterhoofd, het type vrouw dat zich met de tas zou kunnen identificeren. Dat verhaal uit zich aan de buitenzijde en is ook geïntegreerd aan de binnenzijde van elke tas. Zo is Terpsichore de muze van de dans en de lyrische poëzie: de handtassen in die lijn zijn aan de frivole kant, voor een avondje uit. Kalliope is dan weer de muze van het heroïsche epos, de filosofie en de retorica: de handtas ‘Calliope’, die ik nu voor de herfst-wintercollectie heb ontworpen, is dan ook nogal rigide.”

Een idee en een concept had ze; nu nog een naam vinden. “En dat vond ik allerminst makkelijk. Naam na naam heb ik verworpen. En uiteindelijk: ‘Waarom niet mijn eigen naam?’

Het boezemde me wel angst in, omdat je jezelf op die manier toch blootgeeft. Anderzijds: hoe langer ik erover nadacht, des te beter het

aanvoelde. Ook door mijn achternaam, Goldbrenner, waaruit blijkt dat mijn voorouders goudsmeden waren. En laat ik nu ook zelf van gouden juwelen houden. Juwelen zoals die van mijn grootmoeder. Discreet, geen blingbling.

Zo is ook het idee ontstaan om elke handtas een accent in goud mee te geven, een gouden vlechtwerk net onder het handvat.”

Tot New York Het was april 2010, en Goldbrenner had zich tot doel gesteld klaar te zijn voor de lente-zomercollectie van 2011. “Ontwerpen, communiceren, bijschaven. Midden juli heb ik de eerste tassen van de fabrikant gekregen en ben ik de hort opgegaan. Verkooppunten gezocht, in mijn eentje. Potentiële klanten warm maken.

Om te beginnen in Brussel, de winkels waar ik zelf klant was. Het pakte onmiddellijk, het veroorzaakte een sneeuwbaleffect. Ondertussen heb ik zowat veertig verkooppunten, van Brussel over Vlaanderen tot in New York toe.

Ik ben fier, mijn ouders zijn fier, omdat het van in het begin op rolletjes liep. Ik heb al mensen moeten ontgoochelen die nog een model van mijn eerste collectie wilden bemachtigen.

Compleet uitverkocht. Mooiere reclame kan ik me niet inbeelden.”

Goldbrenner vertelt het in haar bureautje, beneden thuis. De nieuwe herfst-wintercollectie ligt er uitgestald. Discrete chic, in aardekleuren. “Ik ben er heel enthousiast over, omdat er in de eerste plaats een mooie harmonie tus-

© MARC GYSENS

sen de kleuren is. Zeven muzen liggen dit keer aan de basis. Erato, Kalliope, Thaleia, Melpomene, Terpsichore, Polyhymnia en – het spreekt voor zich – Clio. Ik heb onderweg, in die betrekkelijk korte tijd, al veel geleerd. Wat goed werkt, wat minder goed werkt. Sommige modellen zijn blijvers. Zoals het model ‘Clio’, maar deze keer in een andere kleur, met ander leder. Ondertussen heeft zelfs Ségolène Royal, de socialistische tegenkandidate van Nicolas Sarkozy bij de vorige Franse presidentsverkiezingen, een exemplaar van de ‘Clio’. Eentje gedecoreerd met een diamanten roos, gegroeid uit de samenwerking met de juwelenontwerpster Vanessa Tugendhaft. Die tas wordt al met succes verkocht in New York en Luxemburg, we zijn nu van plan om hem op te sturen naar sterren wier imago goed overeenkomt met het onze. Stapje voor stapje...”

John Malkovich “Ik zag wel dat wat mijn ouders deden, goed was; ik hield ook van de sfeer die er thuis hing.

Maar ik had andere ambities: een carrière in de filmwereld, als producer. Cinema heeft me steeds beroerd, en al zeker de betere Franse auteursfilm. Als tiener droomde ik ervan hoe fantastisch het moest zijn om, beginnend van niets, een droom op het witte doek te brengen.

De mensen mee te slepen. ‘Hoe doen ze dat toch, hoe zit die machine in elkaar?’”

“Na mijn middelbare school ben ik economie gaan studeren, met financiën als specialisatie. Altijd met het idee in het achterhoofd carrière te maken in de cinema. Nog tijdens mijn studie heb ik veel stages gelopen; het leek alsof ik de goede keuze had gemaakt, alsof ik mijn ambities zou kunnen waarmaken.

Daarna ben ik naar Parijs vertrokken om nog meer stage te lopen. En dat werd een afknap-

BDW 1286 PAGINA 23 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

FREDDI SMEKENS “Uit mijn naam blijkt dat mijn voorouders goudsmeden waren. En laat ik nu ook zelf van gouden juwelen houden.

Juwelen zoals die van mijn grootmoeder: discreet, geen blingbling”

Nateur

W

Clio Goldbrenner ontwerpt handtassen

‘Geïnspireerd door de muzen’ per: het was alsof de magie me door de vingers glipte. Ik voelde me niet in mijn eigenwaarde gerespecteerd, een beetje het vijfde wiel aan de wagen. Toen heb ik het roer helemaal omgegooid. Naar België teruggekeerd, werk gezocht en gevonden bij een grote onderneming. Ik wilde werken in de wereld van de schoonheid, de luxe. Dat vond ik bij L’Oréal en nu, nu ben ik mijn eigen weg ingeslagen.”

Weliswaar is dat niet in de zevende kunst, maar toch ligt de wereld van de film Goldbrenner nog altijd na aan het hart. “Cinema blijft een passie, die ik vertaal door verhalen te vertellen met mijn collecties. Mooi zou bijvoorbeeld ook zijn als ik enkele van mijn

creaties in films zou kunnen binnensmokkelen als product placement. Ik heb nog altijd mijn contacten van vroeger, er zijn plannen om daar iets mee te doen. En je moet ook wel geluk hebben. Zo liep ik op de fotoshoot van mijn eerste collectie, hier in Brussel, niemand minder dan John Malkovich tegen het lijf. Hij was er toen voor een covershoot voor het mannenmagazine GQ. Ik vertelde hem honderduit over mijn avontuur, en hij leek allerminst verveeld. Dat was een mooie opsteker, een hart onder de riem.”

Karel Van der Auwera

at hebben de stedelingen, Brusseleirs en alle anderen, aaigelaaik mè de nateur? Onlangs nog las ik dat Brussel in de top tien van groenste steden van Europa stond. Mijn eerste bedenking daarbij was: “Vèwa stoen we ni iestes?”

Een ijdele bedenking natuurlijk, waarde lezer, maar ik ga ervan uit dat fier zijn op je eigen stad een geldig excuus is.

Automatisch dacht ik ook aan het feit da Brussel goo bediend is as het op nateur oenkomt. Daarbij doemen uiteraard ook andere steden als Londen en Parijs in mijn geheugen op. En ik maak me de bedenking dat ook de inwoners aldaar zich wat verbolgen kunnen voelen om niet tot de absolute top te behoren. Maar laten we bij dat alles de competitiegeest achterwege laten. Met andere woorden: lot ons neki de nateur in ons aaige stad wikke en weige. Als natuurliefhebber kan ik gerust stellen da we hee ni te kloege hemme. Wie ooit ons natuurgebied ’t Moeraske heeft bezocht of een verkwikkende wandeling in ons aller Zoniënwoud heeft gemaakt, zal ongetwijfeld begrijpen wat ik bedoel. En dat zijn dan nog maar twee voorbeelden die de nateur in onze stad sinds jaar en dag, zo niet al eeuwen, alle eer aandoen.

Uiteraard is het niet mijn bedoeling, waarde lezer, om hier alle parken en andere groene plekjes en plekken op te sommen waar we als het ware met de nateur kunnen samensmelten. Onze stad kan weliswaar niet meer omschreven worden als Stad on de Zenne, maar een fikse wandeling langs het kanaal kan veel nostalgie daaromtrent doen wegvloeien.

En gelukkig houdt de nateur niet op bij alles wat ons door projecten en initiatieven aangeboden wordt. Nog niet zo lang geleden kreeg ik van iemand de bizarre opmerking: “Tiens, da’s raar... Er zaain gien musse nemi in Brussel.” Na enkele dagen rondkijken en de oren spitsen moest ik toegeven dat het inderdaad zo was. Maar wat blijkt, waarde lezer? De musse zaain weigekomme.

En dat heeft niets met de seizoenen of andere meteorologische omstandigheden te maken. Volgens mij ligt het aan de nateur,

dee alles ondeurgrondelaaik mokt. En het ondoorgrondelijke daarbij is dat diezelfde mussen even uit het stadsbeeld en van ons netvlies verdwenen waren, en daarna weer zijn opgedoken. De nateur kan zich in een stad in alle straten, lanen of pleinen manifesteren. En hoe en waar moeten wij de stadsmens bij dat alles situeren? Het kan triviaal klinken, maar volgens mij doet hij het nodige om de nateur zoveel mogelijk in ere te houden. Natuurlijk laat ik daarbij de luchtvervuiling, kern- en alle olierampen niet buiten beschouwing. Maar ik heb wel oren naar wat een Brusselaar mij ooit toevertrouwde: “As we in onze stad gien respect hemme vè de nateur, zal het ni lang deure of de nateur zal ons oek nemi respecteire.”

Wijze woorden, zou ik zo zeggen. Evenals de bedenking die ik daarbij maakte: “We weite ni hoo da ze da goet doon, mo doon zal ze het toch...” Misschien houden we daarom diezelfde nateur maar liever te vriend. Al was het maar door er neki mei te klappe op e wandelingske of neki goojendag te zegge on de bloemekes. Baat het niet, het zal zeker ook niet schaden. Daarbij kan ik u gerust verzekeren, waarde lezer, da de nateur op al onze vroege ’n antwaud geried heit.

Ten slotte wou ik nog even terugkomen op onze vrienden de mussen. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat het de enige vogelsoort is die niet in gevangenschap gehouden kan worden. In die situatie laat een mus zich doodgewoon uithongeren. Masscheen kunne we van de musse nog eet liere, waarde lezer, en dat is: as we de nateur wille in e kot steike, hoengere we ons zeulf ooit. Misschien allemaal redenen te over om zowel de zonsopgang als -ondergang voortaan op een andere manier te bekijken en – vooral – ervan te genieten.

“Naa zaaide wel ewa on ’t auverdraaive, zenne!” hoor ik hier en daar opmerken. En misschien is dat ook wel zo, waarde lezer.

Maar ik wil u bij alles wat voorafging, toch een persoonlijk geheimpje verklappen. As ik on eet of eemand de maa wil veige, den es het wel on de nateur. De vraag is natuurlijk of dat laatste iets of wat zal helpen aan het natuurgebiedje dat onze stad nog altijd is.

www.cliogoldbrenner.com © MARC GYSENS

Tassen van Goldbrenner: links de ‘Terpsichore’, rechts de ‘Clio’.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69.

Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1286 PAGINA 24 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Vechtsport > Harry Van Barneveld, van topjudoka tot politie-inspecteur

‘Manneken Pis nog niet gezien’ BRUSSEL – Zijn bronzen medaille op de Olympische Spelen van Atlanta was de mooiste, maar niet de enige: de medaillekast van ex-judoka Harry Van Barneveld (44) puilt uit.

Vandaag is hij inspecteur aan het Bockstaelplein en leert hij de hoofdstad beter kennen.

Zowel de mooie als de minder mooie kanten.

‘I

k ben met judo begonnen om me te verdedigen,” vertelt de struise Van Barneveld. “Als Nederlander tussen de Belgen werd ik gepest. Zo kon ik wraak nemen (lacht).

Maar zo ver is het niet hoeven te komen.”

Vanaf 1987 reeg de jonge Van Barneveld de zeges aan elkaar, zowel nationaal als internationaal. Maar al die inspanningen en opofferingen bezorgden hem niet de financiële beloning die hij verdiende. “Tijdens de veertien jaar die ik in de nationale ploeg heb gezeten, heb ik elf medailles behaald. Dan draai je toch mee in de top vijf van de wereld. Op Belgisch vlak had ik in mijn gewichtsklasse weinig concurrentie. We hadden een supergeneratie, denk bijvoorbeeld aan Gella Vandecaveye en Ulla Werbrouck. Er stond geen maat op.”

“Ik heb verschillende statuten gehad, van zelfstandige tot bediende, maar ik was wel voltijds met mijn sport bezig. Het kon ook niet anders, want ik was vijf à zes maanden per jaar in het buitenland. Op mijn top verdiende ik veertigduizend Belgische frank (omgerekend duizend euro, red.) per maand. Je had dan wel premies bij kampioenschappen. Voor winst op het Europees kampioenschap kreeg ik 250.000

de CLUB

Harry Van Barneveld: ex-judoka wordt hulpagent en klimt op tot politie-inspecteur.

“Brussel is een mooie stad die je moet leren kennen. Een enorm folkloristische stad, ook.”

Royal Daring Tennis Hockey Club, Sint-Jans-Molenbeek

Ambitie genoeg © MARC GYSENS

SINT-JANS-MOLENBEEK – U las het vorige week in deze kolommen: de mannenploeg van Royal Daring Tennis Hockey Club zit na zeven jaar weer in de eredivisie. Tijd voor een blik achter de schermen.

“Daring is altijd al de toonaangevende hockeyploeg geweest in het westen van Brussel,” vertelt medevoorzitter Amaury de Laveleye (30).

“Sinds de oprichting in 1922 heeft de club altijd in een van de twee eerste divisies gespeeld.

Na zeven jaar zwoegen in de voorkamer van de eredivisie en vier mislukkingen in de barragematchen mogen we eindelijk opnieuw bij de top spelen.”

De kloof tussen de twee sterkste divisies wordt net als bij andere sporten steeds groter, zowel sportief als financieel. Een paar jaar geleden veranderde de club daarom het geweer van schouder. “Twee jaar geleden werd een sterkere staf aangesteld en er werden ook een paar buitenlanders aangetrokken, onder meer de Argentijn Ignacio Quiles en de Australiër Jake Burns.” Daarnaast heeft Daring vooral Brusselaars in de rangen. Met de promotie zal er een kwaliteitsinjectie nodig zijn, en die zal deels

Amaury de Laveleye met trofee: RDTHC speelt weer in eredivisie.

dankzij buitenlanders gebeuren. Maar: “De jeugd blijft de basis. Heel wat spelers zijn opgeleid bij ons en doorgegroeid naar de eerste

ploeg. In het verleden zijn heel wat jongeren vertrokken omdat ploegen uit de eredivisie interesse toonden. Dat is frustrerend. Nu probe-

© MARC GYSENS

ren we de beste combinatie tussen jongeren en buitenlanders te vinden.”

De Molenbeekse hockeyclub telt 350 leden, onder wie een tweehonderdtal jongeren.

Dankzij de groeiende bekendheid van de sport en de goede resultaten van de nationale ploegen blijven die aantallen stijgen. “Hopelijk gaan we snel naar vierhonderd. Dat kan, we zijn er klaar voor. We hebben een goed contact met de gemeente, die volledig achter ons staat, zowel op het vlak van subsidies als infrastructuur. Normaal gezien zullen we voor het seizoen 2012-’13 trouwens een nieuw veld ter beschikking hebben.”

“De sfeer bij ons is heel familiaal. Er spelen verschillende generaties binnen de club. Het mooie kader (aan de Kasteellaan, achter het kerkhof, red.) draagt daartoe bij, het zorgt meteen voor een gezellige sfeer.” Maar een goede en gezellige sfeer volstaat natuurlijk niet om aan de top mee te draaien, dat beseft de medevoorzitter ook wel. Het zal een seizoen knokken worden om het debacle van zeven jaar geleden te doen vergeten. “We hadden toen niet echt de middelen, en geen echt project; we hebben dat seizoen dan ook geen enkel punt gepakt. Dat mag niet opnieuw gebeuren, daartegen wapenen we ons.”

“Het zal heel moeilijk worden. Natuurlijk dromen we van de titel en de Champions League... – maar laten we eerst maar eens een vaste stek afdwingen in de top zes. Ambitie is er alvast genoeg.”

TS www.royaldaring.be

BDW 1286 PAGINA 25 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Folkloristisch In 2000 besloot Van Barneveld ermee te stoppen. Na een passage als consulent bij Randstad schreef hij zich in bij de politie. “Vóór de hervormingen was er een maximumleeftijd om je in te schrijven. Toen die regel wegviel, heb ik me meteen ingeschreven.”

“Ik ben begonnen als hulpagent. Daarvoor moet je eerst een plaats hebben alvorens je mag beginnen aan de politieschool. Ik had ooit in een interview gezegd dat ik bij de politie wou, en Christian De Coninck (commissaris en woordvoerder bij de politie Brussel-Elsene, red.) heeft mij naar aanleiding daarvan opgebeld. Ik ben op zijn voorstel ingegaan om naar Brussel te komen, want hier heb je

De dag nadat het voetbal op zijn grondvesten gedaverd heeft – Standard wisselt van eigenaar –, sterft hij. Tomislav Ivic. Een icoon.

Ik was vijftien toen de Kroaat in Brussel neerstreek. We waren meteen voor hem gewonnen. RSC Anderlecht voetbalde spectaculair. Arie Haan werd de onbetwiste patron van de ploeg, de Deen Morten Olsen gaf achterin het karakter dat nodig was, en Juan Lozano, overgekomen van het failliete Washing­ton Diplomats, gaf het geheel creativiteit en superieure techniek.

Het eerste seizoen speelde RSCA iedereen kapot. Op zes speeldagen voor het einde was Sporting zeker van de titel. De eerste landstitel na zeven jaar. Ivic had persoonlijkheid, een man uit één stuk met een groot hart. Ondanks felle kritiek van de pers hield hij vast aan ‘zijn’ systeem. Tegenstanders wisten zelden raad met de massale druk die door het geoliede voetballeger van de hoofdstad uitgeoefend werd. Revolutionair offensief uitbraakvoetbal. Een meester-tacticus.

Ivic werd ingehaald om kleur te geven aan RSCA. De club was op het einde van een cyclus aanbeland. De drie seizoenen voor zijn komst was Sporting Anderlecht telkens in de eerste ronde uitgeschakeld. Bovendien werd er niets noemenswaardigs gewonnen.

Constant Vanden Stock moest herschikken.

Kopen en verkopen. Swat Van der Elst stak de plas over naar New York, net als Robbie Rensenbrink, die na negen jaar Anderlecht voor de Portland Timbers ging voetballen.

De belangrijkste inkomende transfer was zonder twijfel Tomislav Ivic. Hij zorgde onmiddellijk voor spektakel en controverse.

Sommige analisten vonden hem te defensief. Ivic week nooit, hij was de vleesgeworden voetbalpassie. Een grote vernieuwer.

Dat hadden wij hier nog nooit gezien. Er kwam prompt een indoorhal in Neerpede.

We hebben die hier zelf gebouwd, zo had

Jong tennistalent in Ganshoren GANSHOREN – Tienduizend dollar staat er op het spel tijdens de dertiende editie van de Iris Ladies Trophy.

SEL BRUS

Het toernooi zag al in de jaren 1960 het licht en kende door de jaren heel wat memorabele momenten, zowel sportief als feestelijk. Zijn huidige naam kreeg het in de jaren 1980 ter nagedachtenis van boegbeeld Suzanne Legros. In 2003 stopte de organisatie er even mee, om het in 2009 weer te lanceren.

De Challenge wordt gespeeld in ploegen van

26 05 11

3

drie spelers, die in gepersonaliseerde kleding worden verwacht. Om 9.30 uur wordt de eerste bal gegooid. Na de poules gaat de eindfase in met directe eliminatie.

Vorig seizoen verschenen 35 ploegen aan de start, onderverdeeld in zes poules. Een record voor het toernooi, dat dit jaar nog beter wil doen. De Challenge is niet louter een sportevenement, het is ook een dag vol plezier en folklore, waarop ook de pastis niet ontbreekt.

Wie de strijd wil aangaan met de nu al meer dan vijftien ingeschreven ploegen, surft naar www.challengesuzanne.com.

TS

TOOR

EKAN

FT AFGI

SEL BRUS

3

0315

X P3

eld

hou

AR ©B

its. e sp mantig h voll zic ar nd in heer t p a past n hte goc s marc it Afrik g bove t a d r u nde kuiken exoot ms hoo nog nie SVG o d t, ie ze so we traa et dr . De hem a d den Wets ans m oom in zie je h t De a nijlg tostr parken ren? D Ee n d e a u s ve n stad eer la tege Rond rk n. t ve d aa oor he en... ta s d k n d e a a r zo g e s p r o r aa M r bete uwen. bruike eds bo ge ch r ste entsge te weg b aa h m c elgis jk a li te z r b er B p p a an e en a .BE K p o ES ond n. V t AGED ie f IM z / ge DE blij W IL © SA

ND

ER

w ku

EW

n

A EL

E

/9. m1 e t 7 n 7/ nen g va tie bin en. i d l ge erten e nem t ctie dv n A ratis a iode op rlijk g. e r t G i e ijnin u p h n eze g c n s i r d r ve rver ese en voo tie: or ns R n n vo rgieco n ek 2 w dverte 0 dagleastige ene df a te 1 Arm n P n laatsEnienrggie.> te chijn en e vers

s et beter rBruusssel doeet h zome f B > d ica loo mat

ver dri krij n a va

k qu ntie e a l n a i is! te g it Dig af ¼ pa a adver aat grat 7

r Info

TD

eet lfab n. ana aal te gaa ig it en ee itie d m m lass o efin terk epen il d u r p e w m pe g ro niet “Er is d ciale co voor g t . t cen zijn de so de ru en.” ech ro p m in b 6 om en, uter Noe uw tje ijk heb m ik (7 mp ord il

d blee ebru een co intereen et moe te pro est te w einig

w uterg w oor mp en kan die h g roots terk ge atie: te an het nt v co ce

r lg s ic s n pro un voo de Be te v x,” uit aal n 75 t IBG re- “O n dig it l comm e hoog Irisbo

t C he van iken) e e he g rijke te e och we n op d rbeeld s in leru n .

b te a ik ij r ge oo v lan huis is t steld n z bijv ebru rr uim aarvoo erd o ek be pge ense van v netg t w itb at een et in pute aalg. l d n o loof in d com teriaa rdt gele Ge m staan u x no he rn ateri unte k n re a In o . inte oge m nt van lijk t be e Co werk p dig itale moete nba t m 9 b geen D te w eenten nier h ce 0 e t r n 0

ope st. He g ro im 4 d

2 ce ze de t verde daarbij 3 e e r u e gem die ma ren p ssel, pro om zijn 2014 ge w w ij; d

nt den in Bru ij zesti an dat Belg ië, wes iaal n Er pute ssels op oce tege else ge . Cruc r len zijn (b eer d is in eren e Bru en we er com l a v e p ie h e n d ss p e d r d nn ), m val . 75 ten Bru ichte f doo eld k u ensen kos zinnen het ge elg isch t suchet n te d iner thuis, r een ree m d e

e B e . e r Deg mid ental de h nbare t kle de g gezien ndere help iding e ti me ph e a ord mpute r tijd is el ple e en f de rk laart de op isto tue o is o a of w n pa o e Ch r klo u een c vijf ja at uro . Dat v n va d E e lse co le

x a rm n n In s se het Cou hien TIE ef t state ij kansa en. et . digit nds Br u a a n d e RTEN De ss b

issc De ars he intern akt.

ADVE er si en inwe ces uterk la v indt an m rdt – g L– t a dat o 0 e d et nieu ermin ar. mp SSE russela t heef g gem lijk ders w e aan n 200 “Op h co e n U ft la D e e rk h n e R t

e n a om B L– x ge de jare aak t. op he e s c Br u s s Opm ren – angen egin de B roce

m n Cou SSE er b a io De en van is ge ent, ee , is er van ntig p aalbew sen aans 12E1 ijna BRU en me oeftige g d m id e /7594 rg rus b d de mid e weg in overn verhe meenDB26 TIE zev ige inh do o de an an B ue -g RTEN lb Bij bied de beh o n d et v je ADVE ro n g dat haa d van e ezige werd rk t stev n t zij n hoe w abin g it te G oor a 40 , ee orm a 07 a a

s el ie n k x in n a b a t D o a e a e b tf .

20 erg iem itv ri pag he v Zie E zen puter g ternet ld Iris tpla nten u eg t ister B voegd uari n

ij e .B n b

z e n e n W t ft rn e ja rw D m a e e e e

@B kom ca in voorbe inte ocum meente ), b he ehad. min ond een co p 1 else INFO d ij ti ge sels (CD&V e cijfers Dit ” lijk l t g ss niet, AIL: k las van

rma ik t. b happe atie ve sselse D Bru maak t. l effec van de we o. cs , E-M ru

t b ut lu si jk 69 s wels eleid. or Info G) en e A tr o e sc a li ru e e 5. t it g Das b inis 19 B ters-W moge o- b 26.4 v rijg t zove rocen (CIB OD) tric ge w e vo rne m -2 k e t tica d e te m s 02 d p e a a le ls ie d l

in e tr u rm t (F t-P nie entig zijn e eds af e we die er d , FAX: va n uterg riaa russ Info et Cen els G sdiens elijk 5.45 18 elt (Sin e burg ternet t elekeg te ate het B comp et Belss 26.4 h id d eind veer n neemt nog s sultaat a

rm n a 40 rt h u nd van et Bru overhe ia in . D : 02-2 dat e e in no g

g Duu situee rnet- e onder de Euagin TEN b ) en

h n d m v v ragen urlijk Ong elaars andaa echt re iniste op p

t D van derale t va puter.

EMEN dt o v sl ss Toch in inte ijd ne olgens edroeg cen m C id bie op te an natu fe ONN Bru n gas l. Een ssels m broe b et t alt lde. V h , AB e pro een co elaars de omie.

n t n n k e h ic 5 g s e 40

r te z te ru t 7 o ce b n 5.

n ss aa .4 d rs en ke teit lec tra

Huy -l idde ik n g t B pro die Eco 10 ha sselaa -226 Bru g. In cum che lo breid.” nog m oenen E ze ely ne en EU bru e gem tische 09 76 0 E: 02 e n de sluitin 57 is e bij t niet, ch s 0 v ACTI In 2 uele Bru nt va Ev isch tron en uitg o dat w inders t dichjk pro n 2 tati a ze ce taan veli E, RED z e k g pese s delde i is d Energ ie slechts tien e SEN div id tig pro nterne pec tie rocent word is het an de t en h m de n EL

id

ro a n n n i s p d m 50

e or e “I e d va en el O Ze v ok een nog re nt. 21 10 nog eer ten vo el at g “W erder vernm k loof.

18, 10 hello). d m

N t co o

0 a EI v te s n

o

s (E os ume PL had was d 1 proce d in 2 bijna iets in e-g dig itale epen twaalf Bru ko s AGEY a 6 5 en r. den e con K, FL g ro de 200 nt en elaars h t, teg het al taan ncie WEE d we ik s n van etsbare orbeeld ce EZE vera va n pro e Bruss t gebru ep die rmen,” EL D w o te le NI 20 ro e bijv d RUSS st k dere 23 JU WB van intern . “De g kansa CIBG. mee zijn er TOT n 8 N VZ t it

ij 0 e 16 o

z n VA 0 h ij , N E no p en in 2 reiken x van n z ITGAV 84 VA u ep e .” ertig NU ° 12 be

ar , ma

DE

lde idde gem

CHT PR A

k otie n g l te a r va me e b ar ok u w e e tu e nie ligoud dt u d d h n om vin ien sch chien en zijn te late fkapel s Mis s d a link er k L– . Mis n re e gr SSE aans t gee nthuld uniek Zavelk DV e o BR U n r o m a a t d a e rok mdat d is in d liek. a L a v t.

B f b o n g pu Tax ar o mfa llin trio onste het ma rn und et grote 9 h to u 8-1 ten al was ie Th oor p. 1 il is v , ing’, gen de fam open an s jk er k van nderli de h o st in uitz

E OKK BAR

‘Be

! pas zen n a G

NS T

RK U

1 1

O M O R P S R E I E T ZOM RTEN WEEK 1 E E s 201 V Z D E A D en tijd ng.

L t l E erdubbe vesteri S S v in BRUel Deze rWmeaeakndeknluewint gt

th ara in jazz m ar BoZ russels B lmT l pa ens en l a v w jeff at Ste a af d, C ogr elle re fo T Top ok: ax en o

EKAN

www.tennis-charlesquint.be

ILDE SCH HE GISC er.

BEL Vetiv GE n e N JO orm tf RIJS AT P itle Pla T RE A L AU orking Q IS BAC ition, W M A s EK W plo FRE ok: Ex En o

on.

FT AFGI

Folkloristisch petanquEn SINT-PIETERS-WOLUWE – Het petanquetoernooi Challenge Suzanne in het Woluwepark probeert op 9 juli het deel­ namerecord van vorig jaar te overtreffen.

ADVERTENTIE

0315

X P3

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

TIS GRA

TOOR

www.brusselnieuws.be/steegen

+

Jonge tennisspeelsters een kans geven, dat is het voornaamste doel van het toernooi op de velden van Charles V. In het verleden schitterden op het WTA-toernooi Kim Clijsters, Yanina Wickmayer en vorig jaar nog de Grimbergse Alison Van Uytvanck, die ondertussen deel uitmaakt van het Fed Cup-team.

Die rol van springplank wil de Iris Ladies Trophy ook dit jaar volop spelen.

Op 2 juli beginnen 64 meisjes aan de kwalificaties; de beste acht stoten door. Daarnaast

worden ook vier wildcards uitgedeeld. Op 10 juli is de winnares bekend.

Op maandag 4 juli staat er een diner ter ere van de speelsters op het programma. De woensdag erop is er vanaf 13 uur een Kids Day, waar de jongeren een balletje kunnen slaan met de speelsters die nog in de running zijn. Het deelnemersveld telt amper bekende namen voor het grote publiek, maar de wedstrijden zijn traditiegetrouw van goede kwaliteit. Een mooie gelegenheid om toekomstige toppers aan het werk te zien.

TS

Constant Vanden Stock zelf beslist. Die hebben we tot vorig seizoen gebruikt.

Ivic was een koppig man, hij streefde voortdurend de perfectie na. Het allesomvattende systeem. Als het werkte, was het volmaakt.

Vooral Juan Lozano bleek de ontbrekende schakel te zijn. Ivic was zijn tijd vooruit. Alles met de bal, nooit een bosloop en toch stond het toenmalige RSCA op fysiek vlak verder dan al de rest. De Kroaat wilde winnen door de bal te gaan halen op de speelhelft van de tegenstander. Daarvoor moest hij spelers op ongewone posities uitspelen.

Middenvelder Olsen werd als laatste man geposteerd en de ultieme ‘nummer 10’, spelmaker Ludo Coeck, werd uitgespeeld als verdedigende middenvelder. Het collectief was heilig; Ivic verafschuwde individuele creativiteit. Tijdens een wedstrijd tegen Beveren schold hij aanvaller Kenneth Brylle de huid vol omdat die vanuit een moeilijke hoek met een technisch perfecte stiftbal gescoord had terwijl er naast hem een ploegmaat vrij stond.

We hebben veel aan hem te danken. Kleur, passie en vastberadenheid. Maar tijdens zijn derde seizoen was zijn rijk uit. Ivic raakte verstrikt in zijn tactische kronkels. Toch zijn we hem dankbaar gebleven.

De Ivic-zaal is enkele weken geleden met de grond gelijkgemaakt. De Joegoslaaf zou het niet erg gevonden hebben, hij zou begrepen hebben dat vooruitgang een prijs heeft. Dit jaar hebben we Neerpede heropgebouwd.

Een pareltje. Jammer dat hij het nooit gezien zal hebben.

Tomislav Ivic is een Sporting Boy. Niets meer, niets minder.

sn e z Van ZEN

28/ Van en extr e form 7& / PRIJ 1 en KNAL r op nt 2 e a t J u e tzelfd r k BI man ver n d e a k ec t ge /nl/ .be D he hijn Bra k.be 1 of O dw nog zijn de “We ar net oenen ma ersch kind roeid” g ont

b 4 ka l Ri 226 45 kman@ i a 02- braec of m .

Bel rika

e sc ewe ver r E ldez e ** s rus w.b

ww

89E1

’92 de mooiste. “De Kano Cup is het grootste judotoernooi dat er bestaat, en ik won in de finale van de grote favoriet. Ik was de eerste niet-Japanner die ooit won. Ik werd zelfs op straat herkend, en dat gebeurt niet vaak in Japan.”

Tomislav

/7581

“Ik had ooit in een interview gezegd dat ik bij de politie wou, en Christian De Coninck heeft mij toen opgebeld”

David Steegen

meer mogelijkheden. Na interne examens ben ik vandaag inspecteur.”

Van Barneveld woont in Oudenburg, tussen Brugge en Oostende. Elke week spendeert hij ettelijke uren in de auto om naar Brussel te rijden. Hij heeft een stad ontdekt die hij voordien amper kende. “Ik had Manneken Pis nog nooit gezien (lacht). Ik was al in Brussel geweest, maar ik had er niet echt een goed beeld van. Dat is ondertussen behoorlijk bijgesteld. Brussel is een mooie stad die je moet leren kennen. Het is ook een enorm folkloristische stad. Er lopen speciale mensen rond, dat is ook wel een deel van de charme. Maar er zijn wel buurten die ik toeristen niet zou aanraden. Dat is gewoon een feit.”

“Misschien ga ik binnenkort wel dichter bij huis werken. Ik heb een dochtertje van twee en ik wil haar zien opgroeien. Dat heb ik bij mijn negentienjarige zoon gemist: zoiets overkomt me geen tweede keer.”

Van Barneveld is een indrukwekkende verschijning waar je moeilijk naast kunt kijken.

Hij wordt weleens herkend op straat, maar dat heeft ook zijn negatieve kanten. “Het is beter dat ze me niet te goed kennen, want het kan tegen je gebruikt worden. Sommige mensen kennen je naam, en dan moet er maar eens iemand niet tevreden zijn over het optreden van de politie... Ze zien je rondlopen, en zelfs al heb je er niets mee te maken, je hebt toch een klacht aan je been. Ik heb het al meegemaakt, ja.”

Een erfenis van zijn judocarrière zijn problemen met zijn voet en wat scheefstaande vingers. Toch staat hij elke dag paraat om de Brusselse straten veilig te maken. “Er zijn wel moeilijke momenten in het leven van een politieagent. We worden zelden gevraagd voor een barbecue...”

“Met mijn verleden als sportman ben ik stressbestendiger, dat is een voordeel. Ik kan me ook wel verdedigen. Ik heb het nog niet zo vaak moeten gebruiken, misschien twee keer in acht jaar tijd. Dat is niet zoveel. Meestal is mijn aanwezigheid genoeg.”

Tim Schoonjans

DB26

Belgische frank (een kleine 6.200 euro, red.), maar daar gingen nog een hoop belastingen af. Voor mijn bronzen medaille op de Olympische Spelen kreeg ik 400.000 frank (tienduizend euro, red.). In vergelijking met andere landen is dat peanuts. België is geen sportland.”

De Olympische Spelen waren ontzettend belangrijk in de carrière van de judoka. In 1992 verloor hij de finale voor de derde plaats door wat hijzelf ‘een domme fout’ noemt. In 1996 haalde hij die bronzen medaille wél. Maar puur sportief was zijn zege in de Kano Cup

BDW 1286 PAGINA 26 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

RE

O T 13 J T 9

Z

REPORTAGE omen in Meise en rg aa w n re tu ra pe m te e Tropisch

O R IE D E

zaIE

VO

A

• BD W R A

e d t s a a n n e p De tro

EN VAN © SASKIA VANDER STICHEL

E

DOOR PATRICK JORDENS

aboom, ter in haar buik. En een col wa r lite erd nd ho l we t me nt Een Argentijnse cactuspla voorstelt... n de Plantentuin zich hem va r ke zoe zoals een jonge be

ers... In de emen en reusachtige vlind blo nk sti n, nte pla e nd ete kken.

Colabomen, vlees ussel, valt er veel te ontde Br n va ut he sc og bo n ee ns,” vertelt Plantentuin van Meise, op nten zijn fascinerende weze pla ar ma , en nk de t nie en... ien “Je zou het missch dit ar tikel moet je hem gelov n va en lez t he na En . zie bioloog Gert Ausloos aan Za

‘W

ntuin e hebben hier in onze Plante nde soorten achttienduizend verschille er in het planten staan. In België zijn vinden,” ver telt Gert. “In wild maar 1.300 soorten te planten die niet tegen de onze grote serres staan alle d zijn. Zo vind je hier dus Belgische vrieskou bestan estijn of tropen.” een stukje regenwoud, wo bundu, een Congolees Een van die serres heet Ma ekent. En ja hoor, we woord dat ‘eetbaar fruit’ bet op bloeien en groeien! zien de bananenplanten vol oten, ananassen, papaja’s Maar er vallen ook kokosn “We bootsen in deze en cacaobonen te plukken. pisch regenwoud na. serre het klimaat van het tro . Al dat heerlijke fruit Daar bestaan geen seizoenen het is er altijd zomer: groeit er het hele jaar door,

rme regen,” komen we nog heet, met elke dag ook wa e vakantie geen verre reis te weten van Gert. Als je dez gsgaan in Meise: je voelt je maakt, dan kan je eens lan Afrika... er als vanzelf een beetje in

Reuzenvlinders gigantische vlinders In een volgende serre vliegen Zuid-Amerika, komen. rond die uit Costa Rica, in : azuurblauw aan de Prachtexemplaren zijn het t grote pauwenogen aan de binnenkant, en bruinig me vleugeldiameter van wel buitenkant. Soms met een er, vandaag is er niet zoveel twaalf centimeter! “Jamm h niet zo gauw zien. zonlicht en dan laten ze zic , “als de zon doorbreek t, Maar,” stelt Gert ons ger ust

s met vijf tig tegelijk rond. dan fladderen ze hier som Een mooi gezicht!” iddeld maar drie weken Wist je dat een vlinder gem oie, helaas... Tegen eind oud wordt? Ook de heel mo jnlijk allemaal dood zijn. oktober zullen ze waarschi , als je die schitterende Snel wezen is de boodschap beestjes wil bewonderen.

Niet aanraken, a.u.b.! nuftige trucjes om te “Planten zitten vol met ver chermen. Waarom overleven, of om zich te bes eel doornen heeft?” denk je dat een cac tus zov beetje later temidden vraagt Gert ons als we een planten staan. We van allerlei bangelijke cac tus idee. “Cactussen hebben eerlijk gezegd geen het heel zelden groeien in woestijnen, waar valt, zullen ze met regent. Zodra er toch regen water opzuigen hun wortels zoveel mogelijk e cac tusstam uit om in leven te blijven. In dez minstens honderd Argentinië bijvoorbeeld zit cherpe stekels kan liter water! Met zijn ultras

te dorstige dieren. Op die hij zich beschermen tegen ang van dat regenwater manier kunnen ze maandenl n als je in de woestijn drinken.” Tja, wat zou jij doe woonde?

E

FANCLUB (IN DE MEDIA) © SASKIA VANDER STICHEL

deur...

[ SORRY ] SNORRY?

BDW 1286 PAGINA 27 - DONDERDAG 30 JUNI 2011

Nee, dit is geen aflevering van Klas in de media, want die reeks is sinds vorige week afgelopen.

Maar de kinderen van het vijfde leerjaar B van de Unescoschool in Koekelberg verdienen wel dubbel en dik een plaatsje in onze krant.

Ze zijn misschien wel onze grootste fanclub.

Cola aan de bomen? he Plantenpaleis van Meise Onze reis door het exotisc cola. Niet echt, maar in eindig t met de smaak van... nt ons een cocaplant en onze fantasie. Want Gert too reerste recept van Cocaeen colaboom. “Voor het alle de cocastruik gemengd Cola werden de bladeren van om. Dank zij de nat uur met de noten van een colabo dberoemde drank je. Zelfs hebben wij nu dus dat werel r de vorm van de vrucht het colaflesje is gemaak t naa gaan niet te veel reclame van de cocaplant. Maar we een knipoog. maken, hé!” zeg t Gert met gek regen! Want in die We hebben er wel dorst van je goed rondkijkt, maar serres valt veel te zien, als warm. Alleen wil onze het is er nat uurlijk tropisch laten ver trekken voor we enthousiaste gids ons niet nten hebben gezien. de griezelige vleesetende pla tanden dan? En lusten ze Vleesetend?!? Hebben die de ant woorden weten? Je varkensvlees? Wil je graag vindt ze in Meise...

‘W E LA ZEN ZA ZIE

ongeveer elk weekend, en dan moesten we er ook telkens punten aan geven.

Ik gaf meestal een 9 op 10!

Maar mijn mama, die geen Nederlands beg rijpt, die gaf meestal een 2 op 10,” zeg t Charmake, en dat wordt algemeen op gelach onthaa ld.

“O p een keer hebben we de Zazie zelfs verstopt. Want als we te veel huiswerk had den, dan kon Zazie er echt bij – sorry hé, meneer,” zeg niet meer t Paulina heel eerlijk. “Ik von d die kleine stripjes van Idu altijd heel leuk!” wil Sébast lfania ien zeker kw ijt. “Meestal las ik Zazie heel graag. Bijvoo die over Antarctica. En als rbe eld ik het uit had, gaf ik het alt ijd aan mijn hond Pinkie om plassen,” grapt Dylan nog. op te En behalve om op te plasse n of in te lezen kan een kra nt ook dienen om je leuk me verkleden. Of om er een Zaz e te ie-mascotte-robot van te ma ken! Ook dat bewezen de cre vijfdek lassers van juf Marik atieve a. Heel veel dank voor jullie aanstekelijke enthousiasm geweldige welverdiende zom e, én een er gewenst!

Graffiti... wie een beetje doo r de straten van Brussel wandelt en zijn ogen opent, ziet ze overal. En nu zijn ze ook te vinden in het Museum van Elsene.

Daar loopt nog de hele zom er EXPLOSITION, een tentoonstelling over straat kunst.

Op de tekening hiernaast zie je TagTom. Zo heet de jongen uit een boekje dat bij die exp(l)o hoort. Een echt graffiti-book is dat, vol leuke opdrachten zodat deze tentoonstelling geen seconde saai wordt.

© ILAH

l meer te zien en te doen In de Plantentuin is nog vee sen bewonderen. dan reuzenvlinders of cactus ein van 92 hectare Op een wondermooi natuurdom woudenparcours kan je bijvoorbeeld een Wereld je via opdrachten volgen: in zestien haltes kom en over alle soorten en spelletjes van alles te wet nt dit jaar is het bossen van onze planeet. Wa Bos. Internationaal Jaar van het nmeise.be!

Alle info op ww w.plantentui

BLIK

Ga je bij mooi weer toch liev er op ontdek king door de stad? Dan vind je in het mu seum een gratis plannetje waarmee je maar liefst 32 verschillende graffitiplekjes in Elsene kan opspor en. Echt verrassend soms wat je dan te zien krijgt.

En in de Bozar Shop, aan het Paleis voor Schone Kunsten, is voor 5 euro een plattegrond te koop die je tot bij alle graffiti-f ratsen van de ber uchte Bonom brengt .

Kortom, een vakantie bom vol gra Meer weten over Explositio

ffitieeee!

n? Kijk eens op ww w.muse um

vanelsene.be.

VANGER

!! EXPLOSITION