BDW - editie 1277

‘Economie geeft niet om zorg’ OPINIE, P. 14-15

28 04 11

de gehangenen van Josse de pauw en Jan kuijken bij kvs En ook: Alela Diane, Yossif Ivanov en Fred Bervoets.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Jonge kerk bekent kleur © IVAN PUT

BRUSSEL – In de Finisterraekerk lieten zich tijdens de Paaswake, vorige zaterdag, drie volwassenen dopen. Traditiegetrouw worden die dag in alle Brusselse parochies catechumenen gedoopt; dit jaar waren dat er maar liefst 47.

De kerk in de hoofdstad van de toekomst zal duidelijk gekleurd zijn of niet zijn.

JMB

Mobiliteit > Grouwels en Decourty zijn het oneens over heraanleg winkelstraat

Elsensesteenweg zit strop voor auto’s tussen het centrum van Elsene en de Kleine Ring.

Eind november kondigde Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) aan dat er voor het einde van 2011 een volledig nieuwe steenweg zou liggen: het stuk tussen het Cocq­plein en de Naamsepoort wordt in de richting van de Kleine Ring een eenrichtingsstraat voor auto’s. Even verderop zouden die dan langs de Vredestraat naar de Waversesteenweg kunnen, die ook eenrichting wordt, en vandaar zouden ze de Naamsepoort kunnen bereiken. Richting Cocqplein komt er dan een rijvak voor bussen en fietsers, zodat de geplaagde MIVB-bus 71 sneller en vlotter door kan.

de volledige lengte van de steenweg worden heraangelegd. Half werk.”

Decourty zegt dat het om een persoonlijk standpunt gaat, maar dat het schepencollege hem steunt in zijn bezwaren en die dan ook officieel zal maken. Opmerkelijk, want de plannen voor de heraanleg van de gewestweg zijn al in november in het bijzijn van een vertegenwoordiger van de gemeente voorgesteld.

De heraanleg van de Elsensesteenweg komt volledig voor rekening van

ADVERTENTIE

Zie p. 31

Christophe Degreef

Lees het interview met Brigitte Grouwels op p. 4-5 ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

STANDAARD RIJPLEZIER & TOT € 6.400 KORTING

de MIVB, maar de werkzaamheden aan de Vredestraat zijn dan weer de verantwoordelijkheid van de gemeente. Decourty geeft nog mee dat hij vreest dat twee grote werven in het centrum de verkeerschaos compleet zullen maken.

Brigitte Grouwels haalt de onenigheid tussen Gewest en gemeente aan om te pleiten voor een Brusselse stadshervorming.

Stadshervorming

DB11/738984D1

D

e Elsense burgemeester Willy Decourty (PS) zegt dat de heraanleg van de Elsensesteenweg minstens een jaar vertraging dreigt op te lopen. De burgemeester wil dat de plannen worden herbekeken, en dat niet alleen het deel tussen de Naamsepoort en het Fernand Cocq­plein gerenoveerd wordt. De socialist meent bovendien dat er geen degelijke mobiliteitsstudie gemaakt is over de gevolgen van de heraanleg. Hij vreest verkeerschaos.

De Elsensesteenweg is een drukke winkelstraat die de Naamsepoort met het Flageyplein verbindt. Naast een winkelstraat is de steenweg ook een druk gebruikte verbindingsweg

Maar Elsene dwarsboomt deze plannen. Volgens Decourty voldoet de huidige mobiliteitsstudie niet.

“De administratie van mevrouw Grouwels vertelt me dat er wel een studie is, maar die handelt alleen over wat er voor buslijn 71 moet veranderen. Ik breng daartegenin dat zomaar de mobiliteit omgooien in een drukke winkelwijk en het autoverkeer langs de rustigere Vrede­ straat sturen, een veel bredere mobiliteitsstudie behoeft dan alleen maar één op maat van de MIVB. En ik vind het absurd dat de voetpaden, die al decennia oud zijn, niet over

DB27/740733D1

ELSENE – De gemeente Elsene stemt niet in met de heraanleg van de drukke Elsensesteenweg. Volgens het gemeentebestuur moet er eerst een degelijke mobiliteitsstudie komen. Vertraging dreigt.

Gratis stadsfestival

St Katelijneplein - 14u30 Ga snel naar pagina

40

zie pagina 9

N° 1277 VAN 28 APRIL TOT 5 MEI 2011 ¦ WEEK 17: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1277 PAGINA 2 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

‘ER ZIJN GEEN SPOOKPANELEN’ BRUSSEL – De Stad Brussel heeft de voorbije drie jaar alle ‘vergeten’ reclamepanelen weggehaald, zeggen ze op het kabinet van schepen El Ktibi.

Leerkrachten slaan alarm BRUSSEL – “In de media lezen we dat de problemen van Brussel te wijten zijn aan het falende onderwijs. Maar zoals wij hier moeten werken, met klassen die soms een tijdlang zonder leerkracht zitten, gaat het niet langer. We kunnen niet toveren.” Dat zegt Dirk Letens, directeur van de basisschool Vier-Winden in Sint-JansMolenbeek en lid van Spaak.

S

paak werd anderhalf jaar geleden opgericht. Enkele gemotiveerde leerkrachten van Vier-Winden wilden hun ongerustheid over het Brusselse onderwijs niet langer alleen in de lerarenkamer uiten, ze wilden ermee naar buiten treden. Het loopt Spaak, maar we hangen onze fiets nog niet aan de haak, is hun slogan. Andere scholen van het vrije en het gemeentelijke onderwijs, vooral uit de buurt, hebben zich inmiddels aangesloten bij het initiatief. Dinsdagavond houden ze een debat.

“Voor alle duidelijkheid: wij vinden het leuk om in Brussel te werken en we zeggen zeker niet dat de overheid niets doet voor het Brusselse onder-

wijs,” zegt Letens. “Maar het grote probleem is dat er onvoldoende leerkrachten zijn die zich voor langere tijd in Brussel willen engageren.”

Vacatures raken nauwelijks of niet meer ingevuld. “Er zijn bijna geen kandidaten. Ook in Antwerpen en Mechelen is het moeilijk, maar jonge leerkrachten naar Brussel krijgen is nog veel lastiger. Ze lachen je bijna uit als je zegt dat de vacature in Molenbeek is. Vaak krijgen we alleen brieven van mensen die niet het juiste diploma hebben. Terwijl we net de besten nodig hebben.”

Het tekort aan leerkrachten weegt op de rest van het team. “Tussen kerst en krokus waren we hier bij momenten maar met zeven van

de dertien leerkrachten. De anderen moeten het dan overnemen, iedereen wordt ingeschakeld, de zorgleerkracht, ikzelf. Op die manier raken de zelfs meest gepassio­ neerde leerkrachten ontmoedigd.”

Als er dan toch mensen beginnen, dan blijven ze in vele gevallen niet langer dan een paar jaar. “Je investeert in hen, leidt hen op, maar als ze dichter bij huis werk vinden, dan zijn ze weg. Hierdoor ontstaat er een gebrek aan continuïteit. Ik moet elk jaar met twee, drie nieuwe mensen beginnen. Hoe wil je dat ik lijnen uitzet?”

Premies Al langer is er sprake van dat de lerarenopleidingen meer moeten focussen op lesgeven in de multiculturele grote stad. Letens merkt er nog maar weinig van in de praktijk.

“Er is wel overleg met de hogescholen, maar Brussel blijft voor hen een curiosum waar ze de studenten in duo’s naartoe sturen.”

Hoe de jonge leerkrachten dan

wel in Brussel krijgen – en houden? Twee jaar geleden was er een plan om een Brusselpremie voor leerkrachten in te voeren, maar

“We moeten de eindtermen halen, maar we hebben nog een andere functie.

Wij zijn eerder een sociaal integratiepunt” Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) bespaarde en begroef het idee. Letens: “Het bedrag was onvoldoende om mensen naar hier te lokken, maar het was wel een uiting van appreciatie. En dan werd het plots zonder boe of ba geschrapt. Bovendien is ook de taal-

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE © BART DEWAELE

Eerder hadden de oppositieraadsleden Els Ampe (Open VLD) en Marion Lemesre (MR) aangeklaagd dat het stadsbestuur inkomsten misloopt door zogenaamde spookpanelen (BDW 1275, p. 5). Dat zijn reclamepanelen van advertentieverhuurder JCDecaux die eigendom waren van de Stad, maar door een slechte inventarisatie een vergeten bestaan leidden, en die JCDecaux dan ook kon gebruiken zonder er belasting op te betalen.

“In het verleden stelde het probleem zich inderdaad, maar in 2007 hebben we die zaak opgelost,” zegt Willem Stevens, kabinetschef van schepen van Openbare Werken Ahmed El Ktibi (PS). “Het is inderdaad zo dat we een moeilijke overgangsperio­de hebben gekend nadat alle reclamepanelen in 1999 eigendom waren geworden van de Stad, en tot 2007 is er geen inventaris opgemaakt van de verschillende reclamedragers. Daardoor zijn er in die periode inkomsten misgelopen. Maar sindsdien hebben we een inventaris opgesteld, die jaarlijks wordt geüpdatet. En ook de panelen in verboden zones, zoals aan het Beursplein, zijn opgeruimd.”

De huidige contracten met JCDecaux voor reclamepanelen lopen nog tot 2014, geeft Stevens nog mee. Op dit moment heeft de Stad 995 panelen in eigendom, waarvoor ze anderhalf miljoen euro per jaar van JCDecaux ontCD vangt.

Uitgelicht > ‘Zelfs gepassioneerde leraren raken hier ontmoedigd’

HOTELS BLIJ MET PAASTOERISME BRUSSEL – De hotelsector in de hoofdstad haalde tijdens de voorbije paasvakantie pakweg 370.000 overnachtingen of een bezetting van 67 procent, tegenover 300.000 boekingen in dezelfde periode vorig jaar. Visit Brussels is tevreden met deze stijging van 22 procent. De topscore van 2008, dus van vóór de economische crisis, wordt daarmee nog niet gehaald. Wel zijn de kamers ondertussen gemiddeld twaalf procent duurder geworden: een nachtje logeren in Brussel kost nu gemiddeld 95 euro.

Visit Brussels verwacht een goed lenteseizoen met veel city­ trippers en zakenlui, mede dankzij publiekstrekkende tentoonstellingen en beurzen die voor de deur staan. Tijdens de Seafoodbeurs (3 mei) zitten doorgaans alle hotels vol, weet Visit Brussels.

JMB

Als in een Griekse tragedie eisen deze weeklagende meisjes en vrouwen een onmiddellijke uitstap uit de kernenergie.

De manifestatie op paaszondag valt tussen de kernramp in Fukushima en de herdenking van de kernramp in Tsjernobyl in: op 26 april is het precies een kwarteeuw geleden dat daar kernreactor 4 ontplofte.

WEEKOVERZICHT

BDW 1277 PAGINA 3 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

© ARCHIEF BDW

WOENSDAG 20 APRIL Hevige brand in verfatelier. Een hevige brand richt een ravage aan in een verfatelier aan de Koninginnelaan in Laken. Bij de brand raakt een van de twee aanwezige mannen gewond aan de benen. De bewoners van aanpalende woningen kunnen zelf hun huizen verlaten. De politie stelt gerust: de vrijgekomen zwarte rook zou niet schadelijk zijn.

MIVB RAMT ACHT WAGENS. Een MIVB-buschauffeur wordt onwel en ramt acht wagens in Jette. De chauffeur wijkt van zijn baan af en rijdt in op een manoeuvrerende wagen, die op haar beurt tegen zeven geparkeerde wagens aan rijdt. De autobestuurder loopt lichte verwondingen op en wordt net als de buschauffeur overgebracht naar het ziekenhuis. Door het ongeval worden de bussen op lijn 13 en 53 twee uur omgeleid.

DONDERDAG 21 APRIL BETOGING AAN AMBASSADE. Een vijftigtal mensen houdt aan de Marokkaanse ambassade een protestactie naar aanleiding van het proces van de Marokkaanse Brusselaar Ali Aarrass, dat vandaag van start zou gaan. De man wordt beschuldigd van terrorisme en wordt berecht in het Marokkaanse Salé. In de loop van de dag wordt het proces naar 2 juni verplaatst op vraag van de advocaten van Aarrass.

Vacatures voor leerkrachten in Brussel raken niet of nauwelijks ingevuld. “Sollicitanten lachen je bijna uit als je zegt dat de vacature in Molenbeek is.”

premie verdwenen. Leerkrachten die hier Frans geven en slagen voor het taalexamen, kregen altijd een klein extraatje. Voor de nieuwe leerkrachten geldt die premie niet meer.”

Spaak heeft ook vragen bij de onderwijsondersteuning. Kan die niet efficiënter en deskundiger? “Ondersteuning is zeker nodig, maar het gebeurt tijdens de lesuren, zodat de klassen herverdeeld moeten worden. Ook betekent ondersteuning vaak extra planlast. Voor- en achteraf moeten er verslagen gemaakt worden. En de leerkrachten vragen juist minder belasting.”

“ “ HET GETAL

Spaak wil niet per se zelf oplossingen voorstellen. Die moeten van de minister komen. En liefst snel.

“Smet heeft het over een loopbaandebat, maar wij zitten hier en nu met al die vacatures,” zegt Letens.

“Er moeten beleidskeuzes gemaakt worden. Smet heeft al laten doorschemeren dat hij een andere aanpak voor Brusselse scholen wil. Een school in Molenbeek is inderdaad iets helemaal anders dan een school in Sint-Katelijne-Waver. Wij moeten de eindtermen proberen te halen, maar we hebben nog een andere functie. Wij zijn meer een sociaal

integratiepunt, de eerste poort voor vele ouders naar integratie in de samenleving. We willen die rol graag opnemen, maar daar kruipt heel veel tijd en energie in. Daar moet eens over nagedacht worden.”

Bettina Hubo

Debat over het Brusselse onderwijs, met onder meer JeanLuc Vanraes, Bianca Debaets, Luckas Vander Taelen, Yamila Idrissi en Lieven De Rouck, op dinsdag 3 mei om 19.30 uur in de HUB, Stormstraat 2, 1000 Brussel

Wij hebben Erik De Bruyn vanaf het eerste uur gesteund.”

De SP.A-afdeling van Evere is tevreden dat het linkse project Rood! van De Bruyn nu buiten de SP.A vorm zal worden gegeven (Jan Meeuwens, voorzitter van SP.A-Evere op tvbrussel).

De gevaarlijke manie om cultuur politiek te willen controleren, waart al een tijdje door Vlaanderen.”

Filosoof Lieven De Cauter schrijft een brief aan voormalig radiomaker Jean-Pierre Rondas, die voor de N-VA in de raad van bestuur van de KVS zal zetelen (op DeWereldMorgen.be).

700

Met zevenhonderd horecazaken heeft Elsene de meeste drank- en eetetablissementen van heel Brussel op zijn grondgebied. Bovendien is het Flageyplein een van de drie belangrijkste uitgaansbuurten van Brussel, naast het Sint-Goriksplein en het Sint-Gillisvoorplein.

En daar knelt nu net het schoentje. De bewoners rond de

Vijvers van Elsene zijn de alternativo’s en andere jeunesse dorée op het Flageyplein hartsgrondig beu. Om drie uur ’s nachts wakker worden van tromgeroffel, het hoeft voor hen niet meer. Een liberale schepen uit Elsene vertelde ons zelfs off the record dat de gemeente eraan denkt om opnieuw auto’s toe te laten op het Flageyplein. Spinning of realiteit, wie zal het zeggen? De gemeente is intussen wel van plan om de horeca-boom in te dijken door stedenbouwkundige maatregelen.

SVG

GREENPEACE OP ATOMIUM. Milieuorganisatie Greenpeace ontrolt grote spandoeken op het Atomium in Brussel: ‘Stop kernenergie en ga voor hernieuwbare energie’. De actie gebeurt met toestemming van de vzw Atomium. De milieuactivisten roepen de bevolking op om hun petitie te ondertekenen.

VRIJDAG 22 APRIL ICHEC-inbrekers aangehouden. De politie pakt twee minderjarige dieven op die in de nacht van 11 op 12 april de Franstalige Ichec-hogeschool zijn binnengedrongen. De jongens verbrijzelden toen een raam en gingen aan de haal met snoep en drank. Daarbij liet een van de twee zijn identiteits-, Mobib- en SIS-kaart vallen. Het parket stelt conflictbemiddeling voor om de diefstal op te lossen.

ZONDAG 24 APRIL TEGEN KERNENERGIE. Een duizendtal manifestanten eist de onmiddellijke sluiting van de kerncentrales in België. De betogers vragen de regering dringend maatregelen te nemen voor de opwekking van hernieuwbare energie. Heel wat leden van Ecolo en Groen! stappen mee in de betoging.

MAANDAG 25 APRIL van rouveroij volgt gatz op. De Gentenaar Sas van Rouveroij volgt Sven Gatz op als fractieleider van Open VLD in het Vlaams parlement. Dat wordt bevestigd op de fractievergadering.

Gatz stapt uit de nationale politiek om leider van de Belgische Brouwers te worden. Van Rouveroij was twintig jaar schepen in Gent en is sinds 2009 ook Vlaams parlementslid. Gatz en Van Rouveroij schreven samen met de Antwerpenaar Christian Leysen het liberale stadsmanifest Stadslucht maakt vrij.

TWEE RIJSTROKEN MINDER OP KUNSTLAAN. Vanaf vandaag moet het verkeer op de Kunstlaan over twee in plaats van vier rijstroken tussen de Montoyerstraat en het kruispunt met de Wetstraat. Dat heeft te maken met de werkzaamheden aan het metrostation Kunst-Wet. De beperking geldt uitsluitend voor het bovengrondse verkeer. De toegang ter hoogte van Kunst-Wet wordt wel afgesloten. De werkzaamheden aan het metrostation duren nog tot eind 2013.

DODE BIJ WONINGBRAND. Een 75-jarige vrouw overlijdt in haar appartement in Sint-Lambrechts-Woluwe. Om acht uur wordt er brand gesignaleerd op de vijfde verdieping van een appartementsblok in de Théodore De Cuyperstraat. De brandweer vindt de vrouw dood in haar stoel.

DINSDAG 26 APRIL te weinig leerkrachten. De werkgroep Spaak, een collectief van leerkrachten, trekt na de paasvakantie aan de alarmbel. Volgens hen raken heel wat onderwijsvacatures in Brussel niet ingevuld.

DENKEN OVER DUURZAAMHEID. Minister-president Charles Picqué (PS) lanceert het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling. Heel de Brusselse bevolking wordt uitgenodigd om mee te denken aan een groot plan voor het komende decennium. De vragenlijst staat op www.brusselplus10.be.

Samengesteld door Noémie Kowalczyk

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1277 PAGINA 4 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Politiek > Minister Brigitte Grouwels (CD&V) over het gemeenschapsgewest van PS en CDH

‘Hecht geen geloof aan hun heilige woorden’ BRUSSEL – Niet de N-VA, maar de PS stelt zich tijdens de communautaire onderhandelingen separatistisch op, zegt minister Brigitte Grouwels (CD&V). En CDH laat betijen. “Het belgicisme van Milquet moet dringend ontmaskerd worden.”

W

e zouden het met minis­ ter Grouwels over open­ baar vervoer hebben – ze is net terug van een internationaal vervoerscongres in Dubai. Maar be­ landen doen we bij de politieke toe­ stand van dit land. En dan is Grou­ wels in haar sas. Maar eerst: het openbaar vervoer en de MIVB. Overvolle trams en bussen, lage frequenties, een metro die smeekt om uitbreiding, en daarbovenop een snelle bevolkingsgroei. De MIVB heeft de komende tien jaar veel geld nodig. Waar moet het armlastige Brussel dat allemaal vandaan blijven halen?

Brigitte Grouwels: “Niet alleen de Brusselse regering stelt zich die vraag, het is een vraag die open­ baarvervoersmaatschappijen zich overal ter wereld stellen, ook op het congres in Dubai. Openbaar vervoer kost veel geld, maar is broodnodig.

Zonder een uitgebreid openbaar­ vervoersnet stikken onze steden.”

“Het Hoofdstedelijk Gewest zal al­ tijd een fors deel van zijn budget in openbaar vervoer moeten steken.

De MIVB bedient overigens in de eerste plaats Brusselaars.”

Moet Brussel dan in zijn eentje opdraaien voor zijn openbaar vervoer? Of net niet?

Grouwels: “Alvorens te zeggen hoeveel geld we nodig hebben en wie dat moet ophoesten, moeten we eerst onze projecten uittekenen.

Laat ik een paar voorbeelden geven.

We hebben beslist om de metro uit te breiden naar Schaarbeek en Eve­ re. De beslissing is gevallen, maar de middelen zijn er nog niet. Gezien de hoofdstedelijke en internationale rol van Brussel kijk ik hier richting (het federaal-gewestelijke samenwerkingsakkoord) Beliris.”

“Tegen het einde van deze legisla­ tuur zullen we vier nieuwe tram­ lijnen hebben. Er komt een lijn die Schaarbeek verbindt met de Navo en de industriezone op de grens van het Brussels en het Vlaams Gewest.

Lijn 94 moet doorgetrokken worden van het Trammuseum naar Roode­ beek. Roodebeek wordt daarbij een belangrijk overstapstation. En dan is er de belangrijke tramlijn 9 naar

“Ik zeg niet dat je openbaar vervoer moet privatiseren, maar alternatieven onderzoeken mag nooit een taboe zijn” het UZ Jette waarmee we eind 2012, begin 2013 willen beginnen. Tot slot: tram 94 wordt omgeleid langs het Centraal Station. Die lijn kan la­ ter naar Rogier worden doorgetrok­ ken. Hiervoor hebben we de midde­ len nog niet. Ik maak me wél sterk dat de uitbreiding van het tramnet­ werk binnen de gewestbegroting zal blijven.”

Weet u precies hoeveel dat allemaal gaat kosten?

Grouwels: “De investeringen voor de komende vier jaar bedragen bij­ na twee miljard euro.”

Maar daarmee is niet alles betaald.

Grouwels: “Om ideologische re­ denen heeft de grootste regerings­ partner (de PS, red.) in het regeer­

akkoord laten opnemen dat de MIVB een overheidsbedrijf moet blijven.

Uiteraard hou ik me aan het regeer­ akkoord, maar ik vind wel dat je out of the box moeten durven te denken.

Ik zeg niet dat we het openbaar ver­ voer in Brussel moeten privatiseren, maar alternatieven onderzoeken mag nooit een taboe zijn.”

“De MIVB presteert vandaag zo goed dat ze het makkelijk zou ha­ len bij een openbare aanbesteding voor de exploitatie van het open­ baar vervoer. Een vermarkting kan ook kansen bieden. De MIVB zou makkelijker haar expertise in het buitenland kunnen aanbieden en zo geld binnenhalen voor het Brusselse openbaar vervoer.”

“Tegenstanders komen altijd met hetzelfde voorbeeld op de proppen: het uitbesteden van de Britse spoor­ wegen onder Thatcher, wat faliekant is afgelopen. Maar er zijn ook posi­ tieve voorbeelden. Laten we beide tegen elkaar afwegen.”

Bent u nog altijd voor een participatie van TEC en De Lijn in de MIVB? Als parlementslid hebt u dat ooit voorgesteld.

Grouwels: “Heb ik dat ooit ge­ zegd? Werkelijk? Ik denk dat we met De Lijn en TEC tot samenwerkings­ projecten moeten komen. De hui­ dige overeenkomst zegt dat ieder­ een de infrastructuur op het eigen grondgebied betaalt. Als we de tram zouden willen doortrekken naar het station in Ruisbroek – waar ik heel erg voor gewonnen ben –, dan moet De Lijn dat betalen. De Lijn neemt trouwens al haar verantwoordelijk­ heid. Als Brusselaars moeten we heel blij zijn dat De Lijn een nacht­ bus van Anderlecht naar Zaventem inlegt.”

“Nu alle vervoersmaatschappijen elke euro twee keer moeten om­ draaien, is de tijd rijp voor meer complementariteit. Misschien kan

De Lijn meer Brusselse woonwij­ ken aandoen. Belangrijk daarbij is een grote tarief­integratie binnen de zone van het Gewestelijk Expresnet (GEN). Daar hebben de reizigers al­ leen maar baat bij, al geef ik grif toe dat het een moeilijke discussie tus­ sen de vervoersmaatschappijen is.”

Maar als de hoofdstad meer geld vraagt, bijvoorbeeld voor het openbaar vervoer, dan zegt uw partij: “Geen blanco cheque voor Brussel.” Dat is een paradox.

Grouwels: “Niet alleen mijn partij zegt dat, ik zeg dat ook. Wij wil­ len een interne stadshervorming met een overheveling van bevoegd­ heden van de gemeenten naar het Gewest. Ik zal een voorbeeld geven.

Het Brussels Gewest wil de Elsen­ sesteenweg heraanleggen. Dat is een gewestweg. Het is echt een mooi project. We zijn de gemeente Elsene, die een vinger in de pap heeft, heel hard tegemoetgekomen in haar eisen. Wat de gemeente nu doet, tart alle verbeelding. Ze doet er alles aan om de procedures eindeloos te rekken. Het gevolg is dat we het project hebben moeten uitstellen tot volgend jaar. Men zou gaan denken dat de gemeente Elsene tegen openbaar vervoer ge­ kant is.”

“Dit is maar één voorbeeld. Het toont aan dat het Hoofdstedelijk Gewest rationeler bestuurd moet worden. Ik weet wel dat gemeente­ lijke autonomie een van de mooie verworvenheden van de westerse democratie is, maar hier in Brus­ sel hebben we één stad. De huidige versnippering maakt een slagvaar­ dig beleid onmogelijk.”

“Ik begrijp uiteraard wel waarom de Franstaligen tegen een fusie van de gemeenten zijn. In de gemeen­ ten zijn ze nu heer en meester. In het Gewest moeten ze die macht delen met de Vlamingen.”

Volgens Hendrik Vuye, hoogleraar staatsrecht in Namen, is die machtsdeling

in het Gewest ook niet om over naar huis te schrijven.

Grouwels: “Die machtspariteit is er in de Brusselse regering wel de­ gelijk. Als de Vlamingen samen nee zeggen, dan is het nee. En als de Franstaligen nee zeggen, dan is het uiteraard ook nee. En wat valt op?

De ideologische spanningsvelden in de regering zijn reëler dan de com­ munautaire.”

“Eén keer hebben de Vlamingen ge­ zamenlijk nee gezegd. Het ging toen over de luchthaven van Zaventem.

De Franstaligen wilden de federale regering boetes opleggen. En onder­ tussen staken ze hun hand uit om geld te krijgen van diezelfde federale regering. Daar hebben we als Vla­ mingen een stokje voor gestoken.”

Meer autonomie voor Vlaanderen betekent meer autonomie voor Brussel, zeggen de Franstaligen. Van cobestuur door Vlaanderen en Wallonië willen ze niet weten.

Grouwels: “Mij moeten ze toch eens vertellen welke CD&V’er co­ bestuur wil. Wat CD&V wil, is het behoud van het model dat in 1989 uitgetekend werd. Een Gewest zoals de andere wat de grondgebonden aangelegenheden betreft, en twee sterke gemeenschappen voor onder­ wijs, cultuur en welzijn.”

De Franse Gemeenschap wil die bevoegdheden juist afstoten en doorsluizen naar de Franse gemeenschapscommissie Cocof.

Grouwels: “Ik vind dat een regel­ rechte schande. De Walen willen blijkbaar niet solidair zijn met de Franstalige Brusselaars. Het gros van het Franstalige geld voor onder­ wijs gaat naar Wallonië, en Brussel blijft verweesd achter. Wat doen de Vlamingen? Wij hanteren de dertigprocentnorm. We willen een aandeel bereiken dat veel hoger ligt dan het reële aantal Vlamingen in Brussel. De Franstaligen zouden dat moeten toejuichen, maar ze zien die norm als een bedreiging. Waarom

BDW 1277 PAGINA 5 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

© BART DEWAELE

kan de Franse Gemeenschap geen evenwichtige verdeelsleutel voor Brussel hanteren?”

“Als Brusselaars zijn we mede slachtoffer van de onderfinancie­ ring van Brussel door de Franse Gemeenschap. De Franse gemeen­ schapscommissie Cocof is armlas­ tig en komt de hele tijd aankloppen bij de Brusselse regering.”

Als de N-VA het laat afweten in de regeringsonderhandelingen, dan staat CD&V plots moederziel alleen met de verdediging van een tweeledig België. Groen! en SP.A zijn gewonnen voor een België met vier gewesten.

Grouwels: “De nota van Johan Vande Lanotte is hypocriet over Brussel. Wie doorvraagt over Brus­ sel, krijgt bij de Vlaamse partijen als antwoord dat Brussel toch geen ge­ meenschapsgewest is.”

“Wij zullen als CD&V nooit op het statuut van Brussel toegeven. Brus­ sel is een hoofdstedelijk gewest.

Een gemeenschapsgewest zoals de Franstaligen willen, betekent meteen het einde van België. Het is een separatistisch scenario waar de Franstaligen voluit voor gaan.

In post-België zal Brussel dan een Franstalig gewest zijn waarin de Vlamingen niet langer een gemeen­ schap vormen, maar een te respec­ teren minderheid.”

“Hecht geen geloof aan hun heilige woorden. De PS redeneert niet lan­ ger vanuit een federale of confede­ rale logica.”

Maar dat kunt u net zo goed van de N-VA zeggen.

Grouwels: “Niet akkoord. De N-VA stelt zich tijdens de onderhande­ lingen op vanuit een confederale logica. Het separatisme is voor de N-VA nu niet aan de orde. Maar ui­ teraard zullen zij geen hervorming aanvaarden, een Belgische kieskring bijvoorbeeld, die het federale niveau versterkt.”

“Wat ik helemaal niet begrijp, is hoe CDH-voorzitster Joëlle Milquet ach­ ter de Belgische vlag aan loopt, maar intussen meestapt in die separatis­ tische logica van de PS. Dat moet dringend ontmaskerd worden.”

Kan de Brusselse regering in deze omstandigheden nog functioneren?

Grouwels: “We voeren het regeer­ akkoord uit. Tegelijk is het lastig voor het regeerwerk dat de her­ financiering van Brussel haar beslag niet krijgt. De economische crisis heeft in het Hoofdstedelijk Gewest harder toegeslagen dan in Vlaande­ ren en Wallonië. Ook in mijn partij moet ik dat uitleggen. Partijgeno­ ten verwijten me dat Brussel niet bijdraagt tot het terugdringen van het begrotingsdeficit, maar met de bevolkings­aangroei nemen de be­ hoeften net toe, en onze inkomsten dalen.”

“Vorig jaar hebben we, om te bespa­ ren, de beheersovereenkomst met de MIVB moeten schenden. Ik ben daar niet trots op, maar het kon niet anders.”

Minister Brigitte Grouwels (CD&V): “Mijn partij zal nooit toegevingen doen op het statuut van Brussel.”

Danny Vileyn en Steven Van Garsse

BDW 1277 PAGINA 6 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

© SASKIA VANDERSTICHELE

De Buurtwinkel op het Anneessensplein in Brussel-centrum. “Als wij ons terugtrekken uit deze wijk, dan is er alleen nog het Franstalige preventiewerk.”

Samenleving > Wijkcentra moeten vechten voor hun voortbestaan

‘Onze aanpak loont’ BRUSSEL – De toekomst ziet er somber uit voor de Nederlandstalige wijkcentra in Brussel. Nadat ze de subsidies jaar na jaar hebben zien dalen, is er voor 2012 geen perspectief meer en zijn ze met sluiting bedreigd. De centra trekken aan de alarmbel. “We zijn juist harder nodig dan ooit.”

W

il de Vlaamse Gemeenschap nog aanwezig zijn in de achtergestelde Brusselse wijken om mee een dam op te werpen tegen de stijgende armoede? Die vraag houdt Samenlevingsopbouw Brussel bezig. De organisatie ziet hoe de verenigingen die in de Brusselse wijken aan de leefbaarheid werken, meer en meer uit de boot vallen als de subsidies verdeeld worden.

De kritiek van Samenlevingsopbouw is hard. “De Vlaamse Gemeenschapscommissie trekt weliswaar formeel de kaart van de stedelijke armoedebestrijding,” stelt Alain Storme, “maar in de praktijk gaat het al lang om een stedelijke ontwikkeling in functie van een aantrekkelijke en verkoopbare stad, waarin zwaar wordt ingezet op de

middenklasse, niet op het indijken van de armoede in de stad.”

Storme haalt als voorbeeld de evolutie aan van Sociaal Impulsfonds (SIF) tot Stedenfonds. In het SIF en Stedenfonds I (in Brussel goed voor tien miljoen euro) stond het sociaal beleid nog centraal, maar in 2007, met de komst van Stedenfonds II, werd het fonds in stukken gehakt en verdeeld onder de drie VGC-collegeleden (Onderwijs, Cultuur en Welzijn). Van onderlinge samenwerking was helemaal geen sprake meer.

Ook ging er steeds meer geld naar bakstenen, en minder naar mensen.

Vandaag putten Onderwijs, Cultuur en Welzijn nog altijd rijkelijk uit het fonds om de projecten te ondersteunen die hen na aan het hart liggen: de zogenaamde ‘brede school’, de gemeenschapscentra, de kinderdag-

verblijven. “Ongetwijfeld belangrijk voor Brussel, maar voor echte armoedebestrijding is er intussen wel steeds minder geld,” zegt Storme.

Capitulatie Illustratief zijn de subsidieperikelen waarmee de geïntegreerde wijkcentra kampen. De centra worden nog altijd als project gesubsidieerd, en bij elke subsidieronde is het bang afwachten of er nog wat uit de bus komt. In 2007 vingen buurthuis Bonnevie (Molenbeek) en Limiet Limite (Brabantwijk Schaarbeek) bot bij het Stedenfonds. Bonnevie kon overleven, maar Limiet Limite – ooit nog bekroond met de Thuis in de Stad-prijs – moest de boeken sluiten.

De drie andere wijkcentra, Buurtwinkel Anneessens (Brussel-stad),

Chambéry (Etterbeek) en Wijkpartenariaat (Schaarbeek), werden wél opgevist en kregen subsidies.

Ze moesten in ruil wel een Sociaal Infopunt (SIP) uitbouwen, een doorverwijs­loket voor socia­ le dienstverlening. Het SIP werkte echter niet naar behoren, en sinds vorig jaar heerst er onzekerheid over de toekomst.

De cijfers spreken boekdelen. Kregen de wijkcentra voor hun onderlinge samenwerking in 2007 nog 330.000 euro, dan blijft daar in 2011 maar 100.000 euro van over.

Daarmee kunnen geen drie, maar – nét – twee wijkcentra gesubsidieerd worden, die bovendien fors moeten inleveren. En voor 2012 is er op dit moment geen enkel perspectief.

Voor Omer Mommaerts, voorzitter van Buurtwinkel Anneessens, is dat een capitulatie. “De VGC onderschat de rol die we spelen in de Anneessenswijk, toch een van de moeilijkere buurten in de Vijfhoek. ‘Le Buurtwinkel’: iedereen spreekt erover. We

hebben de afgelopen jaren regelmatig met de burgemeester in de wijk gewandeld. Hem gewezen op de problemen, van de vuile straten tot huisvesting. Hij heeft gezien hoe we open omgaan met de anderstaligen in de wijk. We hebben respect afgedwongen bij het stadsbestuur. En weet u waarom? Omdat wij de wijk zo goed kennen. We kunnen zo de vinger op de wonde leggen.”

In de Buurtwinkel kunnen bewoners koffie komen drinken, ze kunnen er een beroep doen op de klusjesdienst, ze worden geholpen waar mogelijk. De Buurtwinkel organiseert ook wijkfeesten en denkt met de buurtbewoners mee na over de inrichting van het Fontainaspark.

Er is ook een vereniging waar armen het woord nemen. Voor al die deelwerkingen wordt geput uit verschillende subsidiepotjes, maar voor de coördinatie van dit alles blijft de VGC-subsidie voor de geïntegreerde wijkcentra een absolute voorwaarde.

De vraag blijft of het aan de Vlaamse Gemeenschap is om in Brussel de

BDW 1277 PAGINA 7 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

sociale cohesie te versterken. De wijkcentra vinden van wel. “Onze meerwaarde is de meertaligheid,” zegt Betty D’Haenens van Chambéry in Etterbeek, dat in 2011 geen middelen meer ontvangt voor de coördinatiefunctie van het wijkcentrum. “We zijn in eerste instantie Nederlandstalig, maar door onze open houding bereiken we ook makkelijker de anderstaligen. Meer nog: precies door onze meertalige opstelling bereiken we ook tal van Nederlandstaligen die we anders niet zouden bereiken, bijvoorbeeld

“Onze aanpak zou ook in andere wijken kunnen aanslaan. Het is jammer dat de VGC dat niet ziet” oudere mensen in tweetalige gezinnen. Onze aanwezigheid is de enige garantie dat de Vlamingen nog een voet aan de grond hebben in de wijkwerking in Brussel.”

Mommaerts: “Wat blijft er nog over als de buurtwinkel uit de Anneessenswijk wegtrekt? Bravvo, de preventiewerkers van de Stad Brussel die, hoewel ze eigenlijk zouden moeten, nauwelijks Nederlands spreken.”

Volgens Mommaerts werpt de Vlaamse aanpak in de achtergestelde buurten vruchten af en dwingt hij respect af, ook bij Franstaligen. “We zouden net moeten groeien. Onze aanpak zou ook in andere wijken kunnen aanslaan. Het is jammer dat de VGC dat niet inziet.”

Betty D’Haenens wijst ook op de pedagogische rol die de wijkcentra spelen. “We houden ons, in overleg met de gemeente, niet alleen bezig met de daklozen die op een bepaald moment opdoken op het Sint-Antoonplein, we trekken ook met de leerlingen van het Koninklijk Atheneum van Etterbeek hier de wijk in. De meeste leerlingen kennen de gemeente waar ze op school zitten niet. Het is een manier om de Nederlandstaligen Brussel te laten ontdekken, maar tegelijk ook het contact tussen de verschillende lagen van de bevolking aan te moedigen.”

De geïntegreerde wijkcentra blijven niet bij de pakken zitten. Deze week organiseren ze een hoorzitting met de Vlaamse volksvertegenwoordigers en gaan ze langs bij bevoegd collegelid Brigitte Grouwels (CD&V).

Ze willen zekerheid voor de volgende jaren, “en het liefst met een structurele financiering,” zegt Alain Storme van Samenlevings­opbouw Brussel. “Daarom willen we dat de VGC-raad een verordening aanneemt die de wijkcentra de ruimte geeft om zich verder te ontwikkelen in de stad. Het is goed dat de VGC zich met cultuur, onderwijs en kinderopvang bezighoudt. Maar de VGC heeft ook een verantwoordelijkheid in het bestrijden van armoede en het versterken van de sociale cohesie in Brussel.”

Steven Van Garsse

P-PRAAT De vakantie is voorbij, de wereld ontwaakt uit haar paasroes. En hoe kan een vakantieperiode beter begraven worden dan met zwaarmoedigheid, gezeur en bittere conclusies? Door het over economie te hebben, bijvoorbeeld. De zakenkrant De Tijd reserveerde een pagina voor Julien De Wilde, omschreven als ‘Vlaamse captain of industry’ (wat dat ook moge betekenen) en diszitter twee weken geleden aan de Warandetafel waaraan Elio Di Rupo en andere Franstalige partijvoorzitters kwamen uitleggen hoe zij de hervorming van de staat juist zien. Volgens De Wilde: “Ze hebben geen plan. Dat was voor mij de grootste ontgoocheling. Ze willen enkel dat Brussel een volwaardig derde gewest wordt, en geld.”

Erg werd het volgens de 66-jarige De Wilde pas toen Joëlle Milquet (CDH), federaal minister van Werk, haar visie op haar vakgebied toelichtte: “Milquet heeft in De Warande een korte presentatie gegeven van de overdracht van bevoegdheden inzake het arbeidsmarktbeleid zoals zij dat zag: 200.000 euro hier, 300.000 euro daar. Dat was pijnlijk, heel pijnlijk.”

Gelukkig sust Europees president en ex-CD&Vpremier Herman Van Rompuy in een interview met De Standaard: de fundamenten van de Belgische economie zijn sterk, zegt hij. Maar de moeizame regeringsvorming is volgens de Hoogste Europeaan dan weer ‘zielig’. Doet een beetje denken aan wijlen Paul Vanden Boeynants in Histories, tien jaar geleden. Een zoals altijd gezapige VDB licht daar de splitsing van de Leuvense universiteit toe, en de val van zijn regering toentertijd, begin 1968: “Voor mij, en voor vele mensen, was het ondenkbaar dat de grootste katholieke universiteit in de wereld splitste door taalproblemen. Ik heb dat vandaag nog altijd niet begrepen, ik heb dat vandaag nog altijd niet begrepen (luider) en ik heb vandaag nog altijd niet het belang van de zaak gezien. Enfin, ’t zal misschien komen.”

CHIEN ÉCRASÉ HOFSTADE – Het is hommeles geweest in Vlaams-Brabant. Het was mooi weer, en sommige mensen krijgen dan een acute opstoot van testosteron. Volgens de politie, die op paasmaandagavond moest interveniëren omdat er in het Bloso-domein te Hofstade relletjes waren, kwam het gros van de keetschoppers uit Schaarbeek en Brussel. Gelukkig krijgt u hier de nodige kanttekeningen, want u zou weleens verkeerde conclusies kunnen trekken. Eén: de Brusselse jongeren kwamen, zoals laatst te metro Simonis, gewoon op ratten jagen. Dat water, u weet wel. Twee: de aanwezige politiemacht (indrukwekkend overigens, zelf gezien) was daar om de gemoederen te bedaren. Want het blijft nog wel even warm, en in de toekomst moeten er natuurlijk nog ratten genoeg zijn om op te jagen.

Drie: geloof niet dat de rattenjagers altijd met de bus komen en daar soms een beetje luid praten.

Een groot deel onder hen was na de rattenjacht gewoon te voet op weg. Zelf gezien. Overigens waren die voetgangers opvallend rustig. Zoals vissen is ratten vangen dus heel rustgevend. Dat is nu toch maar eens fijntjes bewezen.

GRIMBERGEN – Net als in Hofstade kampte men vroeger in de Vlaams-Brabantse abdij­ gemeente Grimbergen met een rattenplaag in het openluchtzwembad van die gemeente. Spijtig genoeg heeft men daar ooit het domme idee gehad om een belasting te heffen op de rattenjacht.

Sindsdien wordt Hofstade des zomers overrompeld door rattenjagers.

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

- H e t e n e r g i e p r e s tat i e c e rt i fic a at voor g ebou we n wordt in b ru s s el va n k r a c H t -

Het nieuwe certificaat voor de energieprestatie van gebouwen In Brussel wordt vanaf 1 mei 2011 het Energieprestatiecertificaat (EPB-certificaat) van kracht.

Deze « energie-identiteitskaart » zal tijdens de verkoop van vastgoed volledige duidelijkheid verschaffen over het gebouw dat wordt verkocht: energieverbruik, CO2-uitstoot, isolatie, ventilatie, enz.

Een echte garantie voor transparantie en consumentenbescherming !

Hoe werkt het ?

Voor elk goed dat te koop wordt gesteld (of wooneenheden, of kantoren van meer dan 500 m2) zal de eigenaar een EPB-certificaat dit certificaat vermeldt, net als bij een koelkast, een scHaal van a (zeer energiezuinig) tot g (zeer energieverspillend)

moeten voorleggen. Dat certificaat vermeldt, net als bij een koelkast, een schaal van A (zeer energiezuinig) tot G (zeer energieverspillend).

Zo kan de kandidaat-koper de energieverbruiken vergelijken van de gebouwen die hij bezoekt.

Wie stelt die energiecertificaten op?

Certificeerders die door Leefmilieu Brussel zijn erkend. Op vraag van de eigenaar brengt de EPB-certificeerder een bezoek aan het gebouw en analyseert hij er de energiekenmerken van.

Het EPB-certificaat wordt van kracht vanaf 1 mei, maar tot 1 september 2011 is er een aanpassingsperiode voorzien waarin de nodige soepelheid zal worden betoond.

Meer info en de lijst van erkende certificeerders vindt u op www.leefmilieubrussel.be/EPB

INFO : WWW.leeFmIlIeubrussel.be · 02 775 75 75 alle beetjes Helpen, want we zijn met meer dan een miljoen brusselaars

BDW 1277 PAGINA 9 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Veiligheid > Politiezone Noord heeft volgend jaar 127 slimme camera’s

Spieden om elk hoekje SCHAARBEEK/EVERE/SINT-JOOST-TEN-NODE – Bijna honderddertig slimme camera’s zullen de politie van de zone Noord bijstaan in de bestrijding van de criminaliteit.

Er staat nu al een handvol camera’s in de politiezone Brussel-Noord, maar die zijn hopeloos verouderd.

De zone trekt nu zes miljoen euro uit voor een volledige vernieuwde camerabewaking van de openbare ruimte. De camera’s zullen allemaal uitgerust zijn met Video Content Analysis (VCA), een systeem dat ze in staat stelt bepaalde situaties automatisch herkennen. Hiervoor nam de politiezone het Schaarbeekse bedrijf Tein Telecom in de arm, dat al heel wat expertise ter zake heeft opgebouwd.

Herkent de camera een bepaalde situatie, dan gaat er in het dispatchingcentrum van de politiezone aan de Hoedemaekerssquare in Evere een signaal af. Tegelijk worden alle camera’s in de buurt automatisch in de richting van die situatie gedraaid.

Het lijkt sciencefiction, maar het kan vandaag allemaal.

“Het grote voordeel,” zegt hoofd-

commissaris David Yansenne, “is dat de agent niet 24 uur op 24 naar tien schermen tegelijk hoeft te staren – daarvoor zouden meer dan driehonderd agenten nodig zijn –, maar dat de camera’s ons helpen situaties te analyseren. Dat maakt het politiewerk een stuk efficiënter.” En dus kan er meer politie op straat en minder voor de buis.

Yansenne ziet nog een ander, operationeel voordeel. “De dispatching zal niet geïsoleerd staan van de interventiedienst, zoals ik het in sommige landen heb gezien, maar maakt er deel van uit. De camera’s kunnen dus de interventie op het terrein mee ondersteunen.” Voeg daar de helikopterbeelden van de federale politie aan toe waarover de politiezones binnenkort kunnen beschikken, en het mag duidelijk zijn dat visuele technologie een steeds groter aandeel krijgt in het dagelijkse politiewerk. De camerabeelden,

Camerabeelden kunnen achteraf ook nuttig zijn voor de recherche.

die tussen de twintig dagen en één maand bewaard worden, kunnen ten slotte ook achteraf nuttig zijn voor de recherche.

Tein Telecom heeft met het programma SightVision zes mogelijke scenario’s uitgetekend. Op het Weldoenersplein in Schaarbeek, waar het telecombedrijf gevestigd is, werd

daarvan onder ruime persbelangstelling een demonstratie gegeven.

Een terrorist die een pakje achterlaat, een sluikstorter die een vuilniszak deponeert, een relletje dat uitbreekt, een graffitispuiter aan het werk, een brand: de camera kan het allemaal zonder veel moeite herkennen. Ook complexere taken als

het herkennen van een persoon die langer dan gebruikelijk rond een auto hangt, zijn haalbare kaarten.

Daarnaast zijn de camera’s uitgerust met geluidsherkenning, nuttig als bijvoorbeeld iemand in nood een gil geeft. Los van die scenario’s zullen de camera’s ook ingezet worden voor nummerplaatcontrole en om verkeersproblemen vast te stellen (files, rodeorijden,...).

Waar de 127 bolvormige camera’s precies zullen komen, ligt nog niet helemaal vast. Ze zullen op een zestigtal plekken verspreid over de zone worden geïnstalleerd. Als alles goed gaat, kunnen over een jaar de eerste camera’s operationeel zijn om tegen 2013 over het hele grondgebied gebruiksklaar te zijn. De Privacycommissie moet wel nog haar fiat geven. De politiezone verwacht niet veel problemen op dat vlak, zelfs al zal het bij heel wat mensen in eerste instantie een unheimlich gevoel geven te weten dat ze in de openbare ruimte dag en nacht in het oog worden gehouden.

Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

Werk > Supermarkt werft jaarlijks 600 werkzoekenden aan

Delhaize activeert

- 14u30 - Sint-Katelijneplein

© DELHAIZE

1 mei

Benoît Cerexhe (CDH), minister van Werk, en Michel Eeckhout, CEO van Delhaize.

SINT-JANS-MOLENBEEK – Delhaize België wil jaarlijks zeshonderd werklozen de kans geven om bij Delhaize aan de slag te gaan.

De keten heeft daarover een akkoord met de Brusselse arbeidsbemiddelingsdienst Actiris en minister van Werk Benoît Cerexhe (CDH).

Met het charter engageren beide partijen zich om in de toekomst nauwer samen te werken op het vlak van werkgelegenheid en opleidingen in de Brusselse regio. Delhaize zal zich actief inzetten om Brusselse werklozen aan te werven.

“De banen waarover het gaat, zijn heel divers,” zegt Roel Dekelver, woordvoerder van Delhaize.

“Dat gaat van een administratieve functie op onze hoofdzetel in Molenbeek tot een rekkenvuller voor in de winkel. Maar je kunt evengoed aan de slag gaan in onze beenhouwerij of bakkerij.”

De Brusselse arbeidsbemiddelaar Actiris zal Delhaize bijstaan bij het selecteren van sollicitanten en het coördineren van bepaalde opleidingen. “We zullen heel intensief met Delhaize nagaan wat de vacatures precies inhouden,”

zegt Emiel Meert van Actiris. “Vervolgens kijken we in onze databanken welke profielen van werkzoekenden met de vacatures overeenkomen.”

Maar het werk is natuurlijk nog niet af als de sollicitant aangenomen is. “We bieden ook voldoende coaching en begeleiding aan. Niemand gaat onvoorbereid de werkvloer op.”

Meert is tevreden met het banenproject.

“Dit is echt wel belangrijk voor de Brusselse economie,” zegt hij.

Het charter werd ondertekend op de hoofdzetel van Delhaize in Sint-Jans-Molenbeek, die onlangs helemaal gerenoveerd werd.

De hoofdzetel is al sinds 1883 in de Molenbeekse Osse­ghemstraat gevestigd.

In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werken zijn 3.600 medewerkers aan de slag in 88 Delhaizewinkels. In totaal werft de keten ongeveer 1.100 nieuwe werknemers per jaar aan.

DJ Castor [ mix ]

The Cadillac Bombers [ rockabilly ] De Fanfaar [ Brusselse rock ]

Merdan live Taplak DJ Lowdjo [ mundial mash up ]

[ ‘OST’-psyched out mutant bass soundz ]

Ron Jaluai met “De kleinste mobiele cocktailbar ter wereld” met springkasteel en grime cocktailbar

Socialistische Mutualiteit

GRATIS brussel vzw

Matthias Vanheerentals

BDW REGIO

BDW 1277 PAGINA 10 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Deze week op het Elisabethplein > Spoorwegmuseum wordt het sluitstuk

Een museum op een geviseerd plein seum zal zijn.” De eerste bouwvergunning, voor de lokettenzaal, is al afgeleverd. Voor de twee andere rekenen we op het begin van de zomer.

De Holding trekt een budget van 11 miljoen euro uit voor de renovatie en de bouw van het museum, plus nog ongeveer 5 miljoen euro voor de inrichting ervan.” Ook Beliris, het federaal fonds voor Brussel, zou zijn duit in het zakje doen.

Politie

Op het Prinses Elisabethplein zijn maar drie van de twaalf lichtpaaltjes nog intact. Zorgt het Spoorwegmuseum voor extra sociale controle?

SCHAARBEEK – Begin mei 2010 werd het Prinses Elisabethplein officieel geopend.

Amper een jaar later zijn er echter al enkele (kleine) schadegevallen. De komst van het spoorwegmuseum moet de buurt voort opwaarderen.

H

et Prinses Elisabethplein, of in de volksmond het stationsplein van Schaarbeek.

Sinds een jaar zijn er fonteintjes en wordt de openbare ruimte gebruikt als een echt plein. De tramsporen zijn netjes geïntegreerd, en de ruimte vervult een sociale rol. Kortom, er is een plein verschenen, waar er vroeger eerder een plantsoen bestond.

Al heeft dat ook wel een keerzijde.

Van de twaalf lichtpaaltjes in het midden van het plein zijn er maar drie die het jaar heelhuids zijn doorgekomen, en op het betegelde gedeelte van het plein liggen er vaak glasscherven. En zijn er bandensporen. Om de zoveel tijd sneuvelt er ook een ruit van een bushok aan de halte van tram 92, al wordt die schade snel opgeruimd. Advertentieverhuurder JCDecaux, die ook de bushokjes exploiteert, weet van aanpakken. En, misschien sub-

tieler, maar een tikkeltje dreigend voor sommige buurtbewoners die ’s avonds laat nog van een trein stappen in Schaarbeek: in de on-

toe zitten er wel hangjongeren in de wachthokjes aan de sporen joints te roken. Vroeger is het dan ook eens voorgevallen dat een paar jonge gas-

“Tegen de zomer hopen we de bouwvergunningen op zak te hebben” derdoorgangen en achter het station aan het plein wordt er vaak rondgehangen. Gevaarlijk is dat niet, unheimlich wel.

“Het is een mooie renovatie,” zegt de bediende in de krantenwinkel op de hoek met de Huart Hamoirlaan, “maar jammer genoeg is er al heel wat stuk. ’s Nachts gebeurt hier wel wat.” Ook de loketbediende van het station zegt dat het plein ’s nachts wel heel anders moet zijn. “En af en

ten het stationsgebouw viseerden, maar dan komen we eens buiten en jagen we ze weg. Maar wat er ’s nachts gebeurt? Ik ben hier maar van zes uur ’s ochtends tot één uur, de openingsuren van het loket.”

Maar binnenkort krijgt het plein misschien een nieuw elan. De renovatie van het station en de bouw van een spoorwegmuseum kunnen een sluitstuk zijn in de verdere opwaardering van de buurt. Er komt op-

© BART DEWAELE

nieuw een stationsbuffet. Tezamen met nieuwe loketten komt dat in de oude wachtzaal van het station, eigenlijk het eerste gedeelte van het stationsgebouw. Het oudste ook, het dateert van het einde van de negentiende eeuw. Het is het meest linkse gebouw als je voor het station staat.

In de grote hal van het station, een deel dat er in de jaren 1910 werd bijgezet, komt de ingang van het nieuwe spoorwegmuseum. In 2008 werd beslist dat Schaarbeek de eer krijgt om een museum te huisvesten dat het verhaal vertelt van de Belgische spoorwegen. De Schaarbeekse kunstenaar François Schuiten zou van dat museum curator worden.

“De bouwaanvraag voor dat project is ingediend,” zegt Leen Uyterhoeven van de NMBS-Holding, die het dossier beheert. “Die bouwaanvraag bestaat uit drie delen: een voor de nieuwe lokettenzaal, een voor de aanpassingen aan de huidige inkomhal om er de ingang van het museum van te maken en dan nog een aanvraag voor een nieuw op te richten gebouw dat het eigenlijke mu-

Concrete plannen zijn er echter nog niet. “Die worden pas uitgewerkt wanneer we alle nodige vergunningen op zak hebben,” geeft Uyterhoeven nog mee.

De renovatie komt op een goed moment. Het stationsgebouw van Schaarbeek is een monument, een van de mooiere stations van Brussel, zegt men, maar is een beetje verkommerd. De buitenkant is hersteld, maar wie binnen gaat, ziet heel wat stucwerk dat afbladdert, ruiten die stukgegooid zijn en een troosteloze grote hal. Vergane glorie.

Bovendien wordt er volgens de man achter het loket zelden iets vervangen. “Het kan dus zijn dat die ruiten al een poosje ingegooid zijn. De politie, vlakbij aan de Rodenbachlaan, komt hier zelden,” meent hij, “want de sporen, die vallen onder de bevoegdheid van de politiezone Brussel-Elsene.” Dat klopt, sterker nog: het station van Schaarbeek ligt eigenlijk op het grondgebied van Brussel-stad. Maar volgens NMBSHolding-woordvoerster Uyterhoeven is de spoorwegpolitie (federaal dus) bevoegd. Een Brussels kluwen.

Volgens de Holding is het aantal vandalismegevallen in het station van Schaarbeek in 2010 fors gestegen. Er waren dat jaar 43 opgetekende feiten, in 2009 maar tien.

Ondanks de renovatie van het Elisabethplein.

Christophe Degreef ADVERTENTIE

BDW 1277 PAGINA 11 - DONDERDAG 28 APRIL 2011



OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 4 ELSENE

De affectieve waarde van het Nederlands © AN DEVROE

Hier staan ze volledig achter de ‘brede bibliotheek’, naar analogie van de ‘brede school’, zegt Tack. “We willen een ruim en divers aanbod, en werken ook vaak samen met lokale partners. De jaarlijkse boekenbrocante, de Sans Souci Boekenbaz’art, is daar het beste bewijs van. Daar gaat een intensieve samenwerking aan vooraf met de organisaties en inwoners van de wijk. Het resultaat, is een boeken- en kunstfeest met expo’s en animaties voor groot en klein – dit jaar op 18 juni. Toch iets unieks in Brussel.”

De Sans Soucibibliotheek: hip gebouw, moderne bib.

De Sans Soucibibliotheek zit wat verstopt in de gelijknamige straat, maar als je de lange ingang door bent, blijkt ze een en al openheid.

“Ik denk dat we een moderne bib zijn,” zegt Eva Tack, die de bibliothecaresse tijdelijk vervangt. “En dan doel ik niet zozeer op het hippe gebouw waarin we huizen. We zijn bijvoorbeeld behoorlijk mee met de

nieuwste digitale ontwikkelingen.

Maar we hebben ook vlot de overgang gemaakt van bibliotheek als opslagplaats van levenloos materiaal naar een levendige ontmoetingsruimte met aandacht voor informatie en entertainment.” Er is een grote dvd-collectie, laagdrempelige internetcursussen, publiekspc’s tijdens scholiervriendelijke uren (op dinsdag, woensdag en donderdag

Taaljongleurs

vanaf 12 uur) en na de grote vakantie ook de lancering van games en fundels, of digitale prentenboeken.

Dat zal gepaard gaan met het project Reset Rabbit, waarbij het leeskussen van de bib (een soort zetel in de vorm van een konijn) zowel in het echt als virtueel uit elkaar wordt gehaald en terug in elkaar gestoken. Zo wordt de bib als multimediale belevingsruimte in de verf gezet.

Maar er zijn ook de zaterdagse voorleesuurtjes en, in samenwerking met buurthuis Chambéry, de woensdagse ‘Taaljongleurs’. Dat zijn ateliers voor kinderen van 5 tot 12 die het Nederlands niet als moedertaal hebben. Al spelend en knutselend zijn ze bezig met de taal om “de affectieve waarde van het Nederlands” te stimuleren. Nieuw dit jaar is dat ook de ouders Nederlands kunnen oefenen onder begeleiding van een expert, terwijl hun kinderen het taalatelier volgen. Wellicht

daarom dat de site waarschuwt dat de leeszaal maar beter vermeden wordt op woensdagnamiddag.

Maar terug naar dat hippe gebouw, een verbouwde oude liftenfabriek met meubilair in felle kleuren dat past bij een betonlook. Op wandel door de bibliotheek wijst Tacks collega Sarah Vanhemelrijck op nog een andere pijler van de bib. “We trekken zowel hoogopgeleiden aan als mensen die nog niet goed weten wat een bib eigenlijk is. Vooral anderstaligen vinden hier hun gading in de activiteiten of in de basiscollectie Engels, Italiaans, Duits, Spaans en Portugees. Of in onze leermaterialen en ‘Makkelijk lezen’-boeken in het Nederlands, die vroeger vooral uit Nederland kwamen (en ze toont ons een oer-Hollandse kaft met een windmolen, AD), maar steeds meer uit België.”

An Devroe Sans Soucistraat 131, 02-515.64.50, www.elsene.bibliotheek.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

ADVERTENTIE

Met curieus Brussel en de Brusselse bibliotheken maak je kennis met het nieuwe internet. Je kan er vrienden of familie ontmoeten, activiteiten mee aankondigen, afspreken met gelijkgestemden, foto’s en video’s delen, afspraken maken, dingen kopen of verkopen en zoveel meer.

aan de slag met het nieuwe internet

t Sessie 1 - Facebook voor beginners: maak kennis met Facebook, de site waar iedereen over spreekt. Je leert een profiel maken op Facebook, je vrienden opzoeken en foto’s delen.

Donderdag 12/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Evere Dinsdag 17/05 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Jette Dinsdag 25/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Sint-Jans-Molenbeek t Sessie 2 - Facebook voor gevorderden: we gaan dieper in op tal van aspecten zoals privacy, evenementen aanmaken en mensen uitnodigen.

Vrijdag 13/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Evere Vrijdag 20/05 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Jette Woensdag 25/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Sint-Jans-Molenbeek t Sessie 3 - Kopen en verkopen op internet: je maakt kennis met tweedehands.be. Een website waar je zo’n 3 miljoen zoekertjes en tweedehands koopjes op vindt.

Woensdag 11/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Evere Donderdag 19/05 van 13u tot 16u: bibliotheek Jette Donderdag 26/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Sint-Jans-Molenbeek Dinsdag 07/06 van 9u tot 12u: bibliotheek Vorst Vrijdag 10/06 van 17u tot 20u: bibliotheek Vorst t Sessie 4 - Informatie zoeken op internet: filmpjes zoeken op YouTube, gratis radioprogramma’s (her)beluisteren via internet, informatie zoeken in Wikipedia, inschrijven op nieuwsbrieven en gebruik maken van RSS. Dinsdag 10/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Evere Woensdag 18/05 van 13u tot 16u: bibliotheek Jette Vrijdag 27/05 van 9u tot 12u: bibliotheek Sint-Jans-Molenbeek Woensdag 08/06 van 9u tot 12u: bibliotheek Vorst Zaterdag 11/06 van 10u tot 13u: bibliotheek Vorst

i i.s.m de curieusafdelingen van Evere, Jette, Sint-Jans-Molenbeek, Vorst, de openbare bibliotheken en de gemeentes van Evere, Jette, Sint-Jans-Molenbeeken Vorst, hetSteunpuntBrusselse Bibliotheken, Kureghem Net en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Prijs: 4 euro per sessie Info en inschrijven kan bij curieus Brussel vzw via 02 504 91 96 of via info.brussel@curieus.be of via de bibliotheek.

KLIK loopt tot midden juni in de verschillende bibliotheken van Brussel. Voor meer info: www.curieus.be

met de steun van

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

BDW 1277 PAGINA 13 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Sint-Agatha-Berchem > Oude Kerk vreet energie

Wollen broek voor Oude Kerk

Visie op een veilig Brussel ‘Veiligheid op het Openbaar Vervoer: Een topprioriteit!’

De ontwijde Oude Kerk, waar culturele evenementen en examens van de gemeentelijke muziekacademies plaatsvinden, wordt onder handen genomen.

Vincent Riga, schepen van Nieuwe Energievormen (CD&V), liet een architecturale studie inschrijven in de begroting 2011. De kerk is toe aan isolatie van het dakgebinte, tochtwering van de glasramen, een nieuwe verwarmingsketel, isolatie van het plafond en aanpak van het ‘tochtportaal’. Het neoromaanse gebouw is beschermd, en dat maakt het niet makkelijk om snel te werken: er zijn eerst gewestelijke vergunningen nodig.

Er wordt getipt dat er nog dit jaar concrete energiebesparingsmaatregelen genomen kunnen worden. Inmiddels is het behelpen met dikke overgordijnen aan de tochtzone bij de deuren om de warmte binnen te houden. Later zullen ook het sanitair en het

Brigitte Grouwels Brussels Minister van Openbare Werken en Vervoer podium (voor akoestiekverbetering) worden aangepakt. Er staat ook schilderwerk gepland, en het toegangscircuit moet herbekeken worden. De hele inspanning is broodnodig, luidt het bij de gemeente.

JMB

‘Armoe troef’), die dit jaar aan (historische) armoede gewijd is.

Op 1 mei om 11 uur wordt de winnaar van de literaire kortverhalenwedstrijd Armoe troef over vrouwen en armoede bekend­ DV gemaakt.

Help u zelve loopt nog tot eind juni tijdens de kantooruren in het partijsecretariaat van Open VLD, Melsensstraat 34.

Op 1 mei open van 11 tot 17.30 uur.

Meer op www.liberalevrouwen.be

Peter Decabooter: ‘Veiligheid: Een permanente zorg in Sint-AgathaBerchem’

Zelfhulp als emancipatie

TELEXREGIO

Walter Vandenbossche: ‘Criminaliteit daalt in Kuregem, maar strijd is nog niet voorbij!’

De criminaliteit in Kuregem is na een jaar nultolerantie met 28 procent gedaald. Dat blijkt uit recente cijfers van Binnenlandse Zaken. De keuze van CD&V Anderlecht om beleidsverantwoordelijken (o.a. De Clerck en Turtelboom) rechtstreeks hierbij WalterVandenbossche te betrekken, heeft zijn vruchten afgeworpen. Eerste-Ondervoorzitter Brussels Repressie en preventie zijn complementair: Parlement en gemeenteraadslid zero tolerance en total tolerance gaan hand in in Anderlecht hand. Deze daling is goed nieuws, nochtans, moeten we ons niet blind staren op de cijfers. Er is nog veel werk aan de winkel om straatcriminaliteit en onveiligheid de wereld uit te helpen. De strijd is nog niet voorbij!

Brussel > Geschiedenis van het sociaal liberalisme

Ontvoogding en emancipatie in liberaal perspectief: het is de ondertitel van de tentoonstelling Help u zelve, die de komende twee maanden in de Melsensstraat 34 loopt. Opzet van de expositie is “op subtiele wijze komaf maken met het vooroordeel dat liberalen niet sociaal zouden zijn”, zoals de initiatiefnemende liberale vrouwen het verwoorden. Ze diepten liberaal erfgoed op uit de negentiende eeuw en uit het interbellum.

Met de expo nemen de liberale vrouwen ook deel aan de Vlaamse Erfgoeddag (thema:

Minister Brigitte Grouwels: ‘Na een aantal spijtige incidenten is veiligheid op het openbaar vervoer een brandend actueel onderwerp. Als voogdijminister van de vervoersmaatschappij MIVB heb ik dan ook niet geaarzeld om de nodige maatregelen te nemen. Zo zal de interne veiligheidsdienst van de MIVB binnenkort 40 mensen extra tellen. Ook de installatie van de toegangspoortjes in de metrostations draagt bij tot meer veiligheid. Maar bovenal wil meer veiligheid zeggen dat mensen correct en respectvol met elkaar omgaan. En dat is een taak van ons allemaal.’

ainsidit / zogezegd: openbare spreekwoorden ETTERBEEK – Van 6 tot en met 28 mei kunt u in de Maalbeekgemeente terecht voor een spreekwoordenparcours. Over een traject van een kilometer tussen het gemeentehuis aan de Oudergemlaan en het Sint-Pietersplein zullen vijftig spandoeken met vijftig spreekwoorden in vijftig talen ophangen aan openbare gebouwen, privébalkons en scholen. Met dit project willen het gemeentebestuur en Frank Van Bockstal (CD&V), schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden, de diversiteit van Etterbeek in de verf zetten. Het parcours wordt officieel gepresenteerd op vrijdag 6 mei om 19 uur in de Boerenstraat. Heel de maand mei vinden ook nog talloze andere activiteiten plaats in het kader van Ainsidit/Zogezegd. Meer op 02-627.23.29 of bij CD Carlos Theus, 0497-59.98.41.

TROFEE VOOR SPORTVERDIENSTE SINT-AGATHA-BERCHEM – De gemeente wacht nog even op de laatste tips van sportverenigingen om kandidaten voor de jaarlijkse trofee voor Sportverdienste naar voren te schuiven. Al wie het jongste seizoen buitengewone sportprestaties neergezet heeft, individueel of in ploegverband, komt in aanmerking. De uitreiking van de trofeeën vindt op het einde van het sportseizoen plaats: op vrijdag 27 mei om 20 uur JMB in de Gemeentelijke Feestzaal in de Koning Albertlaan.

EERSTE BIOBEURS IN BRUSSEL BRUSSEL – Valériane Bruxelles-Brussel wordt de eerste grote biobeurs in de hoofdstad. Velt, de Vereniging voor Ecologisch Leven en Tuinieren, organiseert de beurs in samenwerking met haar Waalse tegenhanger, Nature & Progrès. De beurs is volledig toegespitst op biologische voeding en ecologische praktijken die iedereen in het dagelijkse leven kan toepassen. Van vrijdag 29 april tot en met zondag 1 mei van 10 tot 19 uur in Thurn & Taxis, Havenlaan 86C, 1000 Brussel. Meer op NK www.valeriane.be/brussel.

Als lid van het gemeentebestuur in Sint-AgathaBerchem is CD&V dagelijks begaan met het verbeteren van de veiligheid van onze burgers. Dit zijn vaak veeleer kleine ingrepen, maar zorgen Peter Decabooter niettemin voor een leefbare omgeving. Zo heeft het gemeentebestuur bijvoorbeeld de veiligheid Schepen in in de directe schoolomgeving verbeterd door de Sint-Agatha-Berchem invoering van een ‘zone 30’, aangepaste oversteekplaatsen voor kinderwagens en rolstoelen en door het aanstellen van seingevers.

Ook een goede straatverlichting en bewakingscamera’s op centrale punten zijn doeltreffende maatregelen geweest. Daarnaast is de preventie onontbeerlijk: een preventiedienst met parkwachters en straathoekwerkers of projecten rond schoolverzuim maken het verschil. Veiligheid is voor het gemeentebestuur al enkele jaren een permanente zorg.

Brigitte De Pauw: ‘Veiligheid, ruimer dan je denkt’ Veiligheid gaat niet enkel om de diefstal van een handtas of een auto-inbraak. Voor mij gaat het evenzeer om veilig thuis kunnen blijven wonen, ook op hogere leeftijd. Premies kunnen helpen om kleine aanpassingen uit te voeren, zodat mensen die minder mobiel zijn toch nog in hun eigen huis of appartement kunnen blijven. Initiatieven zoals valpreventie horen ook Brigitte De Pauw bij veiligheid. Daarnaast speelt het verenigingsleven een belangrijke rol om mensen uit hun Fractievoorzitter Brussels Parlement en schepen in Jette sociaal isolement te halen en te houden. De duizenden vrijwilligers, die zich hiervoor dagdagelijks inzetten, verdienen de volle steun van de overheid.

www.visieopbrussel.be

www.cdenv-brusselsparlement.be

BDW 1277 PAGINA 14 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

“Ouderenzorg wordt, of we dat nu willen of niet, een opdracht voor ons allemaal.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Zorg > EVA pleit voor kwaliteitsvolle oude dag in vertrouwde omgeving

‘Er is méér nodig dan extra rusthuisbedden’ BRUSSEL – “‘Vlaamse rusthuizen zijn nodig,’ kopte BDW op 24 maart. In het artikel klaagde Home-Info het tekort aan Vlaamse rusthuizen in Brussel aan. Zonder afbreuk te willen doen aan het terechte verlangen om verzorgd te worden in je moedertaal, willen wij van de vzw EVA ‘oud worden in de grote stad’ ruimer bekijken.”

BDWOPINIE Brussel is een multiculturele stad, met mensen van diverse origine, jong en oud, met verschillende waardepatronen en dito financiële situa­t ies. Sommigen zullen met gemak hun oude dag kunnen betalen; voor een heel groot aantal anderen zal het een voortdurende kopzorg zijn. Brussel is een thuis voor meer dan een miljoen mensen. Ouderen die heel hun leven in Brussel gewoond en gewerkt hebben, zijn verknocht geraakt aan hun buurt en aan hun buren. Het idee van uit hun omgeving weg te gaan, ervaren ze als negatief.

In Knack van 13 april licht Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) een nota toe over de toekomst van woonzorg. Hij be-

schrijft dat de senioren van morgen, de baby­boomers, uit een heel ander hout zijn gesneden dan hun ouders.

Ze zijn mondiger en actiever, en dat resulteert in andere verwachtingen.

Ze willen langer thuis blijven wonen met hulp die ze kunnen inhuren, want hun kinderen hebben zelf een druk professioneel leven en vangen in hun vrije tijd bijvoorbeeld de kleinkinderen op. Senioren van een andere origine hebben nog andere verwachtingspatronen over hoe je mooi oud kunt worden en over wie zorg draagt voor de ouderen.

Om aan dat veranderende profiel een gepast antwoord te bieden, zijn een visie én grote investeringen nodig. Alleen: dat is budgettair niet haalbaar. Ouderenzorg wordt, of we dat nu willen of niet, een opdracht voor ons allemaal.

Met dit alles in het achterhoofd is het ons inziens niet alleen zaak het

Linda Struelens (l.) en Ingrid Van Den Mooter.

“Formele en financiële erkenning van zorgdragers is een voorwaarde om woonzorg echt vorm te geven”

aantal (Vlaamse) rusthuisbedden in Brussel uit te breiden. Volgens ons is er meer nodig, meer, maar dan vooral kleiner, meer op maat en met meer inspraak van de ouderen die zorg behoeven. We zullen met

creatievere alternatieven moeten komen. We zullen, letterlijk en figuurlijk, dichter bij onze senioren moeten staan. Dichter in hun vertrouwde buurt.

Het is niet alleen kommer en kwel,

er is ook veel hoop. An-Sofie Smetcoren heeft in opdracht van de VUB een studie gemaakt over de ouderen in de Brabantwijk in Schaarbeek.

Een van de meest hoopgevende resultaten ervan was dat ouderen er zeker van zijn dat ze, als het erop aankomt, bij hun buren terechtkunnen. Die kracht moeten we benutten; de vraag is alleen hoe. Want het kan toch niet dat wanneer je zorg draagt voor je ouder of je buurvrouw, dit alleen gewaardeerd wordt met niet meer dan een schouderklopje? De systemen die een werknemer toelaten zorg te dragen voor zijn naaste, moeten ook worden herbekeken. Is het huidige tijdskrediet wel voldoende? Aan het eind van de rit boet degene die zorg heeft gedragen, wel aan inkomen in. Het huidige economische denken hecht geen waarde aan zorg. En wat als je een thuiswerkende moeder bent, zonder eigen inkomen, zonder opbouw van pensioenrechten, maar wel zorg draagt voor je moeder of je buurvrouw?

Het is oneindig waardevol dat er vrijwilligerswerk bestaat, maar zorgsystemen opgebouwd rond vrijwilligerswerk gaan voorbij aan de noden van die vrijwilligers.

Er moet nagedacht worden op welke manier zorgdragers gewaardeerd moeten worden. Niet alleen finan­ cieel, maar ook psychologisch en praktisch. Doen we dat niet, dan bevestigen we gendergekoppelde ongelijkheid. Het uittekenen van formele en financiële erkenning van zorgdragers is een voorwaarde om het idee van woonzorg echt vorm te geven.

Het idee dat de woonzorgzones in Brussel niet uit de startblokken geraken, zoals het artikel suggereert, is ons inziens wat kort door de bocht. Er bestaan al projecten die innovatief zijn en die passen in de woonzorggedachte. Ze zijn zelfs ouder dan het woonzorgdecreet van 1 januari 2010. Er zijn schitterende voorbeelden in Molenbeek, Etterbeek, Schaarbeek – innovatieve projecten die voldoen aan een concrete vraag, en die werkgelegenheid voor laaggeschoolden enten op kwalitatieve diensten en woonprojecten voor ouderen. Want de enorme werkloosheid is óók een Brusselse realiteit. Het ontwikkelen van zulke creatieve projecten gebeurt bottomup en in overleg met de buurt.

Hoe ziet het Brusselse rusthuis van de toekomst eruit? Zal het wel een rusthuis zijn? Gaat men voor grootof voor kleinschalig? Hoe ziet de toekomstige gebruiker eruit? Wat vindt hij of zij belangrijk, hoe ziet hij of zij zijn toekomstproject, in de buurt, dicht bij de plek waar hij heeft gewoond, een plekje met vrienden, plaats om familie uit te nodigen?

Het is nu tijd om te plannen. De wil om te ontwikkelen is er, de kennis ook, maar is er geld voor de ontwikkelaars?

Linda Struelens en Ingrid Van Den Mooter namens de vzw EVA Met woonprojecten wil EVA (www.vzweva.be) ouderen zo lang en kwaliteitsvol mogelijk in hun vertrouwde omgeving houden

BDW 1277 PAGINA 15 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

BDWOPINIE

Literatuur > Bij de 90ste verjaardag van dichter Albert Bontridder

© SASKIA VANDERSTICHELE

‘Foei, Albert, foei!’

In Vlaanderen en Brussel word je maar beter geen dichter. Je kunt er niet van leven, een enquête wees uit dat alle literatoren vanaf hun eerste woord beter een steunaanvraag bij het OCMW indienen.

In Vlaanderen en Brussel word je maar beter geen oude dichter: negentig jaar is stokoud en nergens wordt gewag gemaakt van je verjaardag. Het overkwam Albert Bontridder, dichter en dezer dagen negentig geworden.

Hij werd geboren op 4 april 1921 in Anderlecht, hij ging daar naar school en ontmoette er de iets oudere Jan Walravens (wie is dat nu ook alweer?). Ze werden boezemvrienden en Jan las altijd als eerste de verzen van Albert. Ze raakten geestelijk zo vergroeid dat men van een intellectuele tweeling kon gewagen, schreef Willem M. Roggeman in de reeks Monografieën van de Vlaamse letterkunde, in 1975 – lang geleden – uitgegeven door het ministerie van Cultuur.

Albert Bontridder studeerde architectuur aan SintLucas in Brussel en verdiende zo zijn boterham. Ik denk dat zijn overlevingspensioen als zelfstandige hem en zijn vrouw Olga de gelegenheid geven om van veel grand cru’s en andere Perzische kaviaar te genieten.

Hij maakte deel uit van de redactie van het baanbrekende literaire tijdschrift Tijd en Mens, in 1949 in Brussel opgericht door de bezige bij Jan Walravens. Bij de medewerkers waren Louis Paul Boon, Hugo Claus (hopelijk doen die namen een belletje rinkelen), Remy C. Van de Kerckhove, Marcel Wauters, Ben Cami (who the fuck?!)...

Albert schreef zijn eerste verzen in het Frans – hij zal zeker niet hoeven te rekenen op eremetaal van de nieuwe machtige Vlamingen. Gelukkig overtuigde de ket Walravens hem in het Nederlands te gaan schrijven, wat hij vanaf toen ook deed. In 1951 verscheen Hoog water, en daarna volgden nog een zevental bundels van hoge kwaliteit. Hij werd verschillende malen bekroond, ontving de Arkprijs van het Vrije Woord in 1957 en in 1972 de Jan Campertprijs. Daarnaast publiceerde hij in eigen

De bijbel van Picqué

beheer nog enkele bundels met Marcel Wauters, die nu antiquarisch een klein fortuin waard zijn. Bontridder schreef ook enkele werken over architectuur en ontwierp de woningen van Louis Paul Boon en van Marcel Wauters. De woning van Hugo Claus bleef bij een tekening van het plan.

Sinds jaren wordt zijn naam nog door enkele dichters in de Brusselse kroegen gefluisterd, ja, zijn verzen worden geciteerd. Hij wordt bewonderd, hoog de dichtershemel in geprezen door Leonard Nolens, Dirk van Bastelaere, Erik Spinoy en ik vergeet moedwillig nog een tiental andere sukkelaars van dichters.

Ik heb met genoegen en immens veel plezier in de letterkundige tijdschriften, in de literaire bijlagen van kranten en weekbladen de artikels naar aanleiding van Bontridders verjaardag gelezen. Als fan van Albert heb ik ze ingekaderd en geloof mij, ik kom lijsten te kort. De minister van Cultuur zal, tussen alle beleidsplannen in, vast aan haar kabinetschef de opdracht gegeven hebben om die oude dichter een kaartje met “Nog vele jaren” te zenden. Oeps, zei die chef, terwijl hij zijn hand voor de mond sloeg, “oeps, vergeten, volgend jaar beter.” Ook het Fonds voor de Letteren heeft hem ongetwijfeld, na maandenlange sessies van commissies en vergaderingen, een ruiker bloemen en een dikke cheque gestuurd.

Ze kwamen er maar niet uit of ze hem een toelage moesten geven voor zijn vroegere of komende gedichten, of een toelage voor zijn architecturale werk. Maar Albert is waarschijnlijk ingeschreven in de Franstalige Ordre des Architectes. Foei, Albert, zo van twee walletjes willen eten! Ook van de Brusselse culturele autoriteiten of van de Brabantse (woont hij niet in Sint-Genesius-Rode?) zal hij wel geen blijk van sympathie gekregen hebben.

Albert Bontridder is alive and kicking en negentig jaar ondertussen. Hij schrijft nog steeds gedichten, die geen uitgever wil. Moeten wij aan al die oude zakken denken?

Dat is toch onbegonnen werk? Kunnen wij het verleden niet begraven? Place aux jeunes poètes is de strijdkreet!

Gelukkige verjaardag, Albert, en ik beloof dat ik je kom bezoeken.

Frank de Crits, lid van het Brussels Dichterscollectief

door Danny Vileyn

© IVAN PUT

Brussel stuwt België naar de elf miljoen inwoners: het bericht staat te lezen bij onze collega’s van brusselnieuws.be. Dat we de kaap van de elf miljoen overschrijden, is nieuw. Dat de bevolking van de hoofdstad sinds een tijdje opnieuw groeit, is dat niet.

Het Brusselse regeerakkoord van 2009 had het er al over. Die groei is ook een van de vijf uitdagingen waar het Gewest de komende tien jaar voor staat en die opgenomen is in de voorbereidende documenten van het nieuwe Gewestelijke Plan voor Duurzame Ontwikkeling, de opvolger van het GeWOP uit 1993. Dat plan, waarmee deze week begonnen wordt, moet de toekomst van het Gewest voor de komende tien jaar uittekenen. Het is goed dat de sociaaleconomische uitdagingen, het leefmilieu, het bestrijden van de dualisering en de toekomst van Brussel als internationale stad op gelijke hoogte staan met de demografische evolutie. De jongste jaren werd de demografische evolutie al te vaak en met al te groot gemak als een natuur­ fenomeen voorgesteld.

Sociaaleconomisch is de toekomst van Brussel internationaal gekleurd. Het Gewest moet er, gesteund door België en de beide gemeenschappen, alles aan doen om die internationale toekomst veilig te stellen. Het is de enige toekomst die we als hoofdstedelingen hebben.

Zonder Europa geen welvaart. Zonder internationale instellingen alleen nog meer werkloosheid en nog meer dualisering. Een krachtig signaal dat Brussel die internationale rol met volle goesting opneemt, is het minste wat we van het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling mogen verwachten. Ook dát is duurzaamheid.

Over de toekomst van de stad lopen de meningen uiteen. Soms is de kloof behoorlijk groot. Bijvoorbeeld tussen de voorstellen van experts voor duurzame ontwikkeling en de inspanningen die de bevolking zich wil getroosten. Toch hoopt minister-president Charles Picqué dat de raadplegingen voor het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling resulteren in een project waarin de Brusselaar zich herkent. Een stedelijke identiteit: Picqué schuwt het woord niet. En wie is traditioneel drager van een stedelijke identiteit? De middenklasse. Toch? Die mensen die zich geen zorgen hoeven te maken om het einde van de maand te halen. En die bereid zijn zich te engageren. Hopelijk laten zij ook nu van zich horen. En worden ze ook gehoord.

Het nieuwe plan moet een nieuwe aanzet zijn om middeninkomens in de stad te houden en nieuwe aan te trekken. Met de gestegen vastgoedprijzen moet vooral voor de lagere middeninkomens een inspanning geleverd worden. De bevolkingsgroei mag geen excuus zijn om de levenskwaliteit van de Brusselaar niet veilig te stellen en te verhogen.

EVA HILHORST

VERZAMELEN GEBLAZEN TEGEN ROOKVERBOD BRUSSEL – Een paar honderd mensen verzamelden aan het Noordstation om te betogen tegen het rookverbod in de horeca. De vijf- tot tienduizend manifestanten waarop de organisatoren gehoopt hadden, werd niet gehaald. “Het goede weer en het lange weekend hebben

ons parten gespeeld,” zegt organisator en oud-cafébaas Erik Beunckens. “Maar het signaal is belangrijker dan de massa.” Op 1 juli wordt het rookverbod van kracht in alle Belgische horecazaken. Cafébazen vrezen een omNK zetverlies van dertig tot vijftig procent.

BDW 1277 PAGINA 16 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

BEURS VOOR oudE keramiek OP POELAERTPLEIN BRUSSEL – Van een kleine beurs in Andenne groeide het Salon van de Oude Keramiek en het Kunstobject op het kasteeldomein van Edingen in tien jaar tijd uit tot een internationale verkoopbeurs. Dit weekend verhuist de jaarbeurs naar Brussel, voor een stek in het Merodehuis op het Poelaertplein. Een twintigtal Belgische, Engelse en Franse exposanten scharen zich rond organisator De Antiquairs in Oude Keramiek om hun broze objecten tentoon te stellen. Behalve klassiek beschilderd porselein en faience uit de oude doos, afkomstig van Brusselse, Franse, Duitse en Engelse productieateliers, wordt voor het eerst ook twintigste-eeuwse keramiek verkocht, zoals art-decovazen.

Maar er is meer dan keramiek te zien: ook zeevaartobjecten, pendules, zilverwerk, tin, wapens, bronzen voorwerpen, Europese archeologische vondsten, miniaturen, boeken en zelfs Aziatische curiosa kunnen door de liefhebber aangekocht worden.

De beurs loopt van 29 april tot en met JMB 2 mei, van 11 tot 19 uur. www.oudekeramiek.be

BENEFIET VOOR JAPAN

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Theater > Hedendaags stuk van Stany Crets in Brussels kleedje

Gezinsgeluk bij het oud papier ANDERLECHT – Waarom Oud papee, de nieuwste van het Brussels Volkstejoêter, ook u naar de keel zal grijpen? “De Israëlische schrijver Amos Oz vatte het mooi samen in een brief,” zegt regisseur Marc Bober. “Hij schreef: ‘Het gezin is de vreemdste instelling ter wereld, de geheimzinnigste, meest komische, meest tragische, meest paradoxale, meest fascinerende en meest schrijnende menselijke uitvinding.’”

D

rie oude rotten in het Brusselse dialectthea­ter staan vanaf mei op de planken met Oud papee. Met herkenbare personages, een eenvoudige scène en een kluwen aan onthullingen. Komisch, met een wrange nasmaak: het hangt af van de levenservaring van wie het bekijkt.

Het Brussels Volkstejoêter gooit als afsluiter van zijn negende theaterseizoen eens wat anders op tafel. In het café van het gemeenschapscentrum De Rinck treffen we Marc Bober, de regisseur van Oud papee. Hij leert ons dit kleinood te plaatsen in het grotere Brusselse repertoiretheater.

ten, omdat dat in een streektaal goed aan bod komt.”

Is het Brussels de focus en neemt men de rest er maar bij?

Bober: “Dat is te zwart-wit gesteld. In de eer-

ste plaats is het ons te doen om het toneelspelen zelf, met heel veel respect voor het publiek. We proberen vooral goed acteerwerk te brengen. Dat het in het dialect gebeurt, is een tweede gegeven.”

Hoe heeft u het Oud papee-verhaal voor uzelf gekaderd?

Bober: “In het boek Een verhaal van liefde en duisternis van Amos Oz viel me een brief op.

(Bober leest voor:) ‘Als ik u zou dwingen in één woord te zeggen welk verhaal ik vertel in alle boeken die ik heb geschreven, dan zou ik zeggen: gezinnen. En als u mij twee woorden toestaat, zeg ik: ongelukkige gezinnen. Volgens

VAN DE SCHAATS EN DE BRIEF © JO VOETS

BRUSSEL – Nog geen plannen voor vanavond, 28 april? De studenten van het Conservatorium van Brussel organiseren een benefietavond met klassieke muziek voor de slachtoffers van de aardbeving en de tsunami in Japan. Het geld wordt via de Japanse ambassade in België aan het Japanse Rode Kruis overgedragen. Op het programma staan onder meer bekende werken van Mozart, Liszt en Telemann, maar ook Japanse gezangen. Om 20 uur in de Grote Zaal van het Conservatorium, Regentschapsstraat 30. Reserveren op 02-500.87.23 of christine.paterNK nostre@conservatorium.be.

VADROUILLE

Waarom is het Brussels Volkstejoêter (BVT) overgeschakeld op het hedendaagse repertoire?

Marc Bober: “Met stukken als Het kamermeisje, een adaptatie Le journal d’une femme de chambre van Octave Mirbeau, zijn we bewust op een ander repertoire overgestapt. Onze acteurs willen ook iets moderns spelen. Binnen de komedies hadden we al veel genres van humor afgetast, beginnend met de vaudeville (in Bossemans & Coppenolle in 2002, JMB). Het kamermeisje gaat over sociale en menselijke problemen, maar in de enscenering zit lichtheid en humor. Met Stany Crets’ stuk Oud papier (oorspronkelijk voor ’t Arsenaal, JMB) krijgen we weer andere humor: zwarte.”

Hoe weet u of een stuk zich leent tot het Brusselse dialect?

Bober: “Een dialectversie van een stuk moet minstens hetzelfde gewicht in de schaal leggen als het oorspronkelijke werk.

Of de productie moet voor een meerwaarde zorgen. Hamlet van Shakespeare of Drie zusters van Tsjechov zal zich niet tot een Brusselse versie lenen. De vrek van Molière zou dan weer wel kunnen.”

“Er moet een zekere lichtheid in het stuk zit-

Regisseur Marc Bober houdt van Oud papee: “Tragikomisch tot het uiterste.”

BRUSSEL – Oud papee van Stany Crets gaat over een herkenbaar ‘ongelukkig gezin’ van drie mensen: een vrouw, een man en de beste vriend van die man. Hun levens kennen veel raakvlakken, maar ook geheimen.

De goede vriend heeft blijkbaar een relatie gehad met de vrouw. En de man heeft een scheve schaats gereden met een andere

vrouw, waar hij een kind aan overhield.

Een en ander komt boven water als een dagboek en een overlijdensbrief opduiken, zeer belastend ‘oud papier’. De spanningen leiden tot een wrang en speels, en dus tragikomisch verhaal, met Claude Lammens, Robert Delathouwer en Gertjie Bryssinck JMB als geloofwaardig acteurs­trio.

BDW 1277 PAGINA 17 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

In november is het tien jaar geleden dat Sabena op de fles ging. Met die verjaardag in het achterhoofd verzamelde uitgeverij Lido foto’s uit de pioniersjaren van de luchtvaartmaatschappij. Van Brussel tot Leopoldstad en terug: een overzicht in foto’s.

KINDERDROMEN, KINDERARBEID

© SASKIA VANDERSTICHELE

© LIDO

SABENA, DE TERUGVLUCHT

Architect! Styliste! Dierenarts! Veel vierdeklassers van de Molenbeekse Sint-Karelschool weten al wat ze later willen worden. Maar nu zitten ze nog op school, waar ze leren dat een kwart miljard kinderen níet naar school kunnen. Omdat ze hard moeten werken, meestal voor een hongerloon. Lina en Selin willen daar iets aan doen, hoe vroeger, hoe liever!

LEES MEER OP PAGINA 26-27

© JO VOETS

LEES MEER OP PAGINA 18

XXX.

(Vlnr.:) Robert Delathouwer, Gertjie Bryssinck en Claude Lammens: alle miserie begint bij oud papee.

mij is het gezin de vreemdste instelling ter wereld, de geheimzinnigste, meest komische, meest tragische, meest paradoxale, meest tegenstrijdige, meest fascinerende en meest schrijnende menselijke uitvinding. Daarom schrijf ik meestal over één onderwerp: ongelukkige gezinnen.’ Wel, Oud papee van Stany Crets is daar een schoolvoorbeeld van. Stilistisch is het vergelijkbaar met Vrijdag van Hugo Claus, waarin een man vrijkomt die jarenlang zijn dochter verkracht heeft. Als hij uit de gevangenis thuiskomt, vraagt hij eerst waarom zijn tuin niet onderhouden is.”

Wat boeit u in de tekst van Crets?

Bober: “Crets pusht het tragikomische tot het uiterste, zodat het grotesk wordt. Het leidt tot een herkenbaar gegeven, een soort Vlaanderen in zijn onderbroek, maar met een warm hart. Dat maakt het stuk universeel, en dus perfect speelbaar in ons dialect. Wie Oud papee bijwoont, denkt wellicht dat het voor het Brussels geschreven is. Trouwens, een Antwerpenaar staat dicht bij een Brusselaar, hij is evenzeer een Brabander. Ik heb het stuk wel

hertaald, maar daar bleek minder werk aan dan iets uit het Algemeen Nederlands naar het Brussels te vertalen.”

Hebt u dan helemaal geen moeilijkheden ondervonden bij de dialectversie van Oud papier?

Bober: “Een dialectproductie heeft veel voordelen. In hun streektaal zijn mensen authentieker; ze kunnen meer persoonlijkheid leggen in het personage. Voor mijn generatie acteurs uit Studio Herman Teirlinck (Bober stond een kwarteeuw op de KVS-planken, JMB) bleef het Algemeen Nederlands – hoe behoorlijk je daarmee ook kon omspringen – toch altijd een tweede, vreemde taal. Dat we meer en meer Algemeen Nederlands gingen spreken, was toen de enige manier om ons die taal eigen te maken, maar ‘natuurlijk’ was het nooit, het was niet onze moedertaal. Met mijn ouders en vrienden in Vilvoorde sprak ik altijd dialect.”

Hoe verliep de samenwerking met de acteurs van het Volkstejoêter?

Bober: “Iedereen bij ons heeft altijd recht op

eigen inbreng. Als iemand een andere weg wil proberen om er te geraken, dan kunnen we dat gerust even proberen. Het komt erop aan authenticiteit na te streven. Uiteindelijk maakt iedereen gebruik van zijn emotionele geheugen. Wie al met de dood geconfronteerd is geweest, zal zijn reactie beter kunnen uitbeelden dan wie daarmee alleen ervaring heeft uit films. Hoe meer levenservaring, des te beter je gewapend bent om iets sterks op het po­dium neer te zetten. Dit stuk, bijvoorbeeld, kan moeilijker met jonge acteurs gebracht worden.

Er zou een stuk geloofwaardigheid verloren gaan.”

Eerlijk en zonder stoef: waarom is deze productie een aanrader?

Bober: “Het fascinerende zit ’m in de gebeurtenissen die door omstandigheden mislopen.

Allemaal eenvoudig en des levens, maar als je ze op een hoop ziet: rampzalig. Je merkt dat de som van drie goede mensen in dit stuk tot één slecht gegeven leidt. Hoe dit te verklaren valt, wordt ontrafeld door de geschiedenis van ieders leven. Waarom dit soort theater werkt?

Als ik naar het theater ga, dan wil ik bewogen worden. Vaak is dat door de mens op de planken goed te herkennen, in alle authenticiteit.

Oud papee is zo bevreemdend dat het je niet onberoerd laat, hoeveel zwarte humor er ook bovendrijft. Dit genre theater vult bovendien – als een soort van repertoiretheater – een grote leemte in Brussel, en in wat KVS of Kaaitheater brengt. Ik loop niet hoog op met het soort regisseurs die het warm water aan het uitvinden zijn en onderweg veel energie verspillen. Geef mij dan maar dit semiprofessio­nele gezelschap, met comedy op het scherp van de snee.”

Jean-Marie Binst Oud papee speelt op 7, 13 en 14 mei om 20 uur, en op 8 en 15 mei om 14.30 uur in Zinnema, Veeweidestraat 24, 1070 Anderlecht (02-524.60.95). De formule ‘Toneel-Diner’ met shuttledienst combineert de theatermiddag of -avond met een menu in restaurant De Pajot, Appelboomstraat 439, Anderlecht.

Meer op www.beeveetee.be

BDW 1277 PAGINA 18 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Geschiedenis > Sabena, de pioniersjaren verzamelt stukje Belgisch erfgoed

De wereld volgens de Sabena-piloot

In november is het tien jaar geleden dat Sabena failliet ging. Over die zwarte bladzijde in de Belgische transportgeschiedenis heerst bij het voormalige Sabena-personeel nog heel wat bitterheid, zo bleek op de persconferentie waar het nieuwe boek Sabena, de pioniersjaren (Lido, 49,90 euro) werd voorgesteld. “België heeft te weinig gedaan om Sabena te redden,” zegt Filip Van Rossem, de ex-Sabena-piloot die destijds optrad als woordvoerder van zijn collega’s. “En bij de verjaardag van 175 jaar België, in 2005, was Sabena al helemaal vergeten.”

België mag nochtans fier zijn op de Société Anonyme Belge d’Exploitation de la Navigation Aérienne, opgericht in 1923. Sabena was bij haar sluiting, na KLM, de oudste nationale luchtvaartmaatschappij in de wereld. Over die pioniersjaren heeft uitgever Lido honderden foto’s verzameld uit persoonlijke archieven van piloten en stewardessen.

Dat levert een rijk beeld op. De vooroorlogse

© UITGEVERIJ LIDO

BRUSSEL – De fonkelnieuwe uitgeverij Lido heeft foto’s verzameld uit het persoonlijk archief van Sabena-piloten en stewardessen uit de pioniersjaren. “Dit is geen nostalgie,” zegt Sabena-curator Christian Van Buggenhout, “maar fierheid op een stukje Belgische geschiedenis.”

Een Sabena-vliegtuig op de luchthaven van Haren, waar het allemaal begon.

luchtvaart was er vaak één van trial-and-error.

In 1925 vloog de Belg Edmond Thieffry van Brussel naar het toenmalige Leopoldstad, Congo. Een krachttoer, nota bene twee jaar vóór Charles Lindbergh de oceaan overstak.

Het kostte Thieffry maar liefst 75 vlieguren

en hij deed er 51 dagen over. “En de reis was gekenmerkt door tal van landingen op goed geluk af,” citeert auteur Annelies Verbeke, die de begeleidende tekst van het boek heeft verzorgd.

De foto’s in het boek beelden de verwondering

uit van de piloten als ze later, als de commerciële vluchten naar het Afrikaanse continent op gang komen, de plaatselijke bevolking op de gevoelige plaat leggen als waren ze antropologen. Sabena was dé luchtvaartmaatschappij van Centraal-Afrika. De koloniale periode is in het boek dan ook rijkelijk geïllustreerd, of het nu op de luchthaven van Leopoldstad is, tussen de missionarissen of in de dorpen aan het Kivumeer.

Sabena-curator Christian Van Buggenhout wijst erop hoe performant het Congolese luchtvaartnetwerk van Sabena in die periode was. “Maar het is helemaal teloorgegaan. Wie vandaag in het diepe Congo wil raken, betaalt al gauw 5.000 euro voor een vlucht met een privé­vliegtuigje.” Van Buggenhout is blij dat de foto’s gered zijn en als een stukje Belgisch erfgoed in het boek kunnen voortleven, “maar het is géén nostalgie. Het is oprechte fierheid.”

Verwondering is er ook als de piloten en stewardessen beroemdheden in het vliegtuig mogen ontvangen. Muhammad Ali bijvoorbeeld, Dizzy Gillespie en Ella Fitzgerald, Sophia Loren of later The Rolling Stones en René Magritte. Het fototoestel klikt, de foto gaat de eeuwigheid tegemoet.

Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

wijkfeest

fête de quartier

kuregem l00l cureghem met/avec

eet meer fr iet

Kuromarkt IV Curomarché talrijke activiteiten/de nombreuses activités

Bergensesteenweg 145 Chaussée de Mons & Ropsy Chaudronstraat 7 Rue Ropsy Chaudron 1070 Anderlecht 11:00 ‘zArtir’ - concert - Klassiek/Classique

www.beeldenstorm.be

13:00 ‘Katrekaar’ - concert - Accordeon/Accordéon 14:00 Kuromarkt IV Curomarché - opening/ouverture ‘Orquestra de Berimbau et/en roda de/van Capoeira’ - Capoeira ‘STEEN’ - workshop beeldhouwen/sculpture - Zinnema ‘Bamboo Avenue’ - concert - Reggae 14:30 ‘Circo Pola’ - circus/cirque 15:00 ‘Chapyballoon’ - act - Clown

za

15:30 ‘Rencontre Jazz’ - concert - Jazz 16:00 ‘Tovenaar Baraa’ / ‘Baraa Magicien’ - act 16:45 ‘Matheus Groove & Randieri Samora’ - concert

M

te

r

7 EI 11

g da

/s

e am

I A M

U

T /H

17:00 ‘Rope skipping’ - act 17:30 ‘Beatbox’ - concert

Met steun van de Instelling Morele Dienstverlening Brussel

IT U AT R /G zen S TI e prij b l e s A a h GR cratisci s o n n

di

11 U/H demoprix ra 0 n es 2 9 aa

O

1

d s kje n s à n ra s o n d bois e s t pje k s e a h ac sn

À T/

v.u./e.r.: N.Honinckx - Bergensesteenweg 145 Chaussée de Mons - 1070 Anderlecht

meer info/plus d’infos 12:00 BBQ - barbecue ‘Esther en Fatou’ - concert - Pop & Folk

BDW 1277 PAGINA 19 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Toerisme > Investering van 3 miljoen euro

Renovatie Marriott moet Beurswijk doen blinken

achteraf

Het gebeurt nog weleens dat ik een boek dat ik zelf heel goed vond, aan iemand anders cadeau doe. Hoewel ik het zo veel mogelijk probeer te vermijden. Cassettebandjes met je favoriete muziek uitwisselen was iets voor de middelbare school. Later leer je dat je mensen niet te veel moet lastigvallen met wat jij zo geweldig interessant vindt. Dat is hovaardig en naïef. Mensen verschillen, en bovendien zijn er zoveel factoren die een leeservaring kunnen maken of kraken. Het is dwaas te geloven dat je je eigen boekengeluk zomaar kan overdragen door het boek in kwestie cadeau te doen.

Als ik het dan toch niet kan laten, sloof ik me dus meestal ook uit om zo weinig mogelijk aan het toeval over te laten. Ik begeleid mijn cadeau dan met paternalistische richtlijnen.

Over de verwachtingen die de ontvanger mag koesteren (het liefst zeer weinig natuurlijk – al klinkt dat vreemd uit de mond van iemand die je per se vierhonderd nutteloze bladzijden wil laten lezen). Of over de omstandigheden waarin het boek het best gelezen wordt (De correcties van Jonathan Franzen lees je in de aanloop naar Kerstmis, Douglas Coupland lees je in het vliegtuig, Italianen in Italië, ...) Soms, als ik zelf eerlijk gezegd wat met de dramatis personae heb zitten worstelen, raad ik de lezer zelfs aan onderweg op papier een klein schemaatje te maken van de personages. En als het boek een dipje vertoont rond bladzijde 220, zal ik altijd verwittigen op dat ogenblik even door te zetten. Enfin, ik weet niet hoe ik me zou voelen als ik op die manier betutteld zou worden door de schenker van een ongevraagd cadeau. Vertederd, vernederd, of bezorgd om zijn geestelijke toestand.

Toch is deze vorm van betutteling al bij al mild in vergelijking met de nietsontziende achterklap van de achterflap die élke potentiële lezer teistert of op de proef stelt. Ik lees al lang geen achterflappen meer, maar onlangs vielen mijn ogen per ongeluk toch nog eens op de achterflap van het boek dat ik net had uitgelezen. Bleek dat al in de tweede zin gewag werd gemaakt van de moord die in het boek pas

op bladzijde 254 werd gepleegd! Nu hangt mijn leesgenot allerminst af van een moord meer of minder. Ik betrap me er al lezend zelfs vaak op dat ik verrast ben door een banale plotwending, gewoon omdat ik zelden op plotwendingen zit te wachten. Maar waarom zou een schrijver tot bladzijde 254 wachten met een moord, en het tegelijk een goed idee vinden dat zijn klote-uitgever er wel al meteen op zijn klote-achterflap mee uitpakt? Is het echt uitgesloten dat een lezer plezier beleeft aan de vraag of die moord, die er sinds bladzijde 159 inderdaad zat aan te komen, op bladzijde 253 misschien toch nog wordt verijdeld? Of ben je pas een echte lezer als de niets aan de verbeelding overlatende samenvatting op de achterflap je met onverminderde goesting de vierhonderd voorafgaande bladzijden laat verstouwen?

Het valt overigens te betwijfelen of je echt meer boeken verkoopt door ze alvast samen te vatten op de achterflap. Het enige wat zeker is, is dat je ze daardoor verknoeit, maar dat maakt in de eindafrekening van de uitgever natuurlijk geen verschil.

Misschien moeten we in de programmaboekjes van voetbalwedstrijden dan ook maar meteen de einduitslag vermelden, en kunnen we alvast verklappen welk geluk en hoeveel ongeluk ieder van ons in het leven nog te wachten staat. Het zou natuurlijk ook kunnen dat het woord ‘achterflap’ geldt als een evidente waarschuwing dat men er op die plek allerlei ongewenste informatie uitflapt. Zaken die we niet verplicht zijn te lezen, alleen te negeren als we per se moeilijk willen doen.

In ieder geval. Als ik een boek weggeef – moet ik volledigheidshalve nog aan mijn verhaal toevoegen –, dan plak ik dus altijd het stuk van de achterflap af dat voor de beoogde lezer alles met zekerheid zou kunnen verbrodden. Met een stukje kleurpapier dat past bij het ontwerp van de kaft. Daarbij zorg ik er dan wel voor dat dat stukje papier net niet zorgvuldig genoeg is afgeknipt. Het mag een beetje scheef geknipt zijn, want als ik echt te veel moeite zou doen, zouden de verwachtingen van de ontvanger omtrent het boek weleens te hoog gespannen kunnen zijn.

Michaël Bellon

lijke periode,” klinkt het weer optimistisch bij Marriott. “We investeren opnieuw voor onze klanten: zakenlui in de week, toeristen tijdens het weekend. Onze verkoopcijfers zijn met 4,6 procent gestegen in 2010, ondanks de renovatie in Renaissance.”

In dat hotel werd in 2010 voor 6,5 miljoen euro gerenoveerd. Zowat al het oude meubilair ging eruit en werd geschonken aan Oxfam-Wereldwinkels.

Het aanpalende complex Marriott Executive Apartments (57 appartementen in de Parnassusstraat 15) krijgt overigens ook een opfrisbeurt: daar worden de conferentiekamers aangepakt.

Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

SPORT EN BRUSSEL

v.u.: Eric VERREPT, leidend ambtenaar, Sainctelettesquare 17, 1000 Brussel

Gelezen: zo weinig mogelijk achterflappen van romans.

De Amerikaanse groep gaat bijna 3 miljoen euro spenderen aan een facelift van Marriott Brussels (foto), gelegen tussen de Auguste Ortsstraat en de Paul Devauxstraat. Het achterliggende publieksrestaurant in de Paul Devauxstraat wordt volledig hertekend, net als de Bar de la Senne. Het concept van steakhuis voor de Mid Town Grill blijft. Voorts wordt de lobby aangepakt, en komt er een soft redo van alle gangen en kamers. Er komen nieuwe tapijten en nieuw behang en alle kamers krijgen flatscreens. De Executive Lounge verhuist naar de gelijkvloerse verdieping en het aantal kamers wordt uitgebreid tot 221.

De werkzaamheden worden uitgevoerd in juli en augustus, die periode geldt immers als het laagseizoen voor het zakentoerisme in Brussel.

Het centrumhotel uit 1922 kende in 20072008 een bezettingsgraad van 82 procent.

Met de bankencrisis van 2008-2009 kende Marriott Brussels een terugval in bezetting tot 75 procent in 2010. “We zijn door de moei-

Brussels sportfeest

Praat

Achterklap op de achterflap

© MARIOTT

BRUSSEL – Hotelketen Marriott gaat haar viersterrenhotel tegenover het Beursgebouw aanpakken. Vorig jaar al werd het hotel Renaissance (tegenover het Luxemburgstation) gerenoveerd.

BDW 1277 PAGINA 20 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Wereldmuziek > Didier Mélon presenteert full-cd’s van Osvaldo Hernandez en N’Faly Kouyaté

Het beste van verschillende werelden © DIDJIEMDE

N’Faly Kouyaté (l.) en Osvaldo Hernandez (m., 2de l.) kregen van radiopresentator Didier Mélon (r.) een duwtje in de rug.

SCHAARBEEK – Voor het tweede jaar op rij stelt radiopresentator Didier Mélon tijdens de Nuits Nomades twee albums voor die opgenomen werden in de studio’s van RTBf-zender La Première. Dit jaar zijn de gelukkigen de Mexicaanse percussionist Osvaldo Hernandez en de Guinese koraspeler N’Faly Kouyaté. Maar Mélon moet straks op zoek naar alternatieven: de RTBf vormt zijn studio om tot kantoren.

T

ot twee jaar geleden bracht radiopresentator Didier Mé­ lon jaarlijks de compilatie Nuits nomades uit, waarop vijf Belgische wereldmuziekgroepen drie nummers opnamen in de professio­ nele studio’s van La Première. In tien jaar tijd waren die tien compilaties goed voor vijftig lokale bands en honderdvijftig nummers. Vorig jaar heeft Mélon het geweer van schouder veranderd. “De muzieksector is

de laatste jaren zodanig veranderd dat groepen er meer baat bij hebben een volledig album te kunnen opnemen,” verklaart Mélon die keuze.

Mélon, Belgiës belangrijkste wereldmuziekpresentator met zijn dagelijkse uitzending Le monde est un village, wil echter geen alternatief zijn voor de traditionele platenlabels. “Als ik merk dat een groep echt potentieel heeft, verwijs ik door naar een label. Aangezien ik met

publieke middelen werk, heb ik de vrijheid te investeren in een project dat ik echt goed vind. Ik ga enkel in zee met muzikanten met wie ik een persoonlijke band heb opgebouwd.

De knoop wordt doorgehakt op basis van de creativiteit van de groep of omdat ze een erg originele invalshoek hebben.”

Vrijgevig De Mexicaan Osvaldo Hernandez

is wellicht de beste wereldpercussionist in België. Behalve allerhande Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse percussie speelt hij ook een heleboel inheemse instrumenten zoals slakkenhuizen, rabeca (archaïsche viool), charango (Andesgitaartje), berimbau (vaak gebruikt bij capoeira), cuatro (gitaartje), enzovoort. Hij is een gegeerde studiomuzikant en stond (of staat nog steeds) aan de zijde van Vaya Con Dios, Deep Fo-

© HORAL

Culinair > Achtste Toer de Geuze

De nieuwe oude geuze is gearriveerd BRUSSEL – Op zondag 1 mei organiseert Horal, de Hoge Raad voor de Artisanale Lambiekbieren, voor de achtste keer zijn Toer de Geuze. Op dit tweejaarlijkse evenement zetten lambiekbrouwerijen en geuze­stekerijen hun deuren open voor het grote publiek. Vaak zijn er ook allerhande activiteiten in de marge.

Horal verenigt de artisanale lambiekbrouwers en lambiekstekers (die lambiek inkopen bij andere brouwers en hun eigen geuze maken) uit het traditionele productiegebied: de vallei van de Zenne en omstreken in Vlaams-Brabant, bovenstrooms van Brussel. De vereniging telt nu al tien leden. De Brusselse brouwerij Cantillon, toch een van de voortrekkers van deze specialiteit, is geen lid van Horal.

“Met de Toer de Geuze wil Horal het vakmanschap van de lambiekbrouwers en geuzestekers onder de aandacht brengen,” vertelt Armand De-

belder, voorzitter van de vereniging en brouwer van 3 Fonteinen in Beersel. “De voorbije jaren stellen we vast dat de consument steeds meer interesse heeft voor traditionele bieren zoals oude geuze en oude kriek.

Het blijkt geen hype te zijn, maar een echte trend die zich doorzet.

De traditionele lambiekbieren staan meer dan ooit op de kaart, zowel in binnen- als buitenland.”

Op 1 mei staan van 10 tot 17 uur de deuren wijd open. Brouwerij Boon in Lembeek is die dag te bereiken met boot en bus vanuit Halle (meer op www.vaarhappening.be), bij 3 Fon­-

rest, Karim Baggili, Blindnote, Marlène Dorcéna (Haïti), Ialma (Galicië), Caçamba (Brazilië)... Hij heeft de percussie ingespeeld op dik veertig albums, maar nog nooit had hij voor zichzelf iets opgenomen. Daarom koos Didier Mélon voor Hernandez.

Zo’n talent en zo’n vrijgevige muzikant: wat zou het geven als hij nou eens voor zichzelf muziek zou maken, dat was het motto.

“Osvaldo is zelden tevreden met zijn prestaties, zowel na opnames als na concerten. En voor zijn eigen project is hij nog dubbel zo streng! Zijn vrouw klaagde over het feit dat ze hem niet meer ziet sinds ik hem op het spoor zette van een soloproject.

teinen in Beersel signeert tv-kok Jeroen Meus. Elders speelt een folkgroep (De Oude Cam, Gooik), een dixielandband (Mort Subite, Kobbegem) of de plaatselijke harmonie (Lindemans in Vlezenbeek). Timmermans (Itterbeek) brouwt die dag ook. Bij deze en de overige deelnemers (Hanssens in Dworp, Oud Beersel en De Troch in Wambeek) kan er uiteraard uitgebreid worden geproefd, gekocht en gegeten.

Voor de gelegenheid wordt ook een speciale oude geuze geproduceerd met lambiek afkomstig van acht Horal-leden: de Mega Blend 2011.

Zondag kunt u die in primeur degusteren bij de brouwerijen die hun medewerking verlenen en in enkele geselecteerde horecazaken. De fles Mega Blend 2011 met het etiketnummer 00001 stond vanaf 15 april te veil op eBay. Op paasmaandag werd de veiling afgesloten: de hoogste bieder kocht de fles voor 315 euro. Daarmee sneuvelde het record van de vorige editie, uit 2009: toen telde een bierliefhebber uit Japan 255 euro neer voor het collector’s item.

De Mega Blend 2011, per opbod verkocht op eBay voor 315 euro.

Nick Trachet

www.horal.be/toer-de-geuze

BDW 1277 PAGINA 21 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Hij sluit zich constant op in zijn repetitiekot,” vertelt Mélon al lachend.

“Het resultaat is allesbehalve Mexicaans, het is eerder de essentie van zijn ervaring als in Brussel wonende en ontzettend gegeerde percussionist. Een samenvloeiing van al die

Moeder aller harpen De Guinese griot N’Faly Kouyaté kennen we als bezieler van de groep Dunyakan, West-Afrikaanse muziek op westerse leest. Maar hij is ook de koraspeler van Peter Gabriels Afro Celt Sound System, waarmee hij op alle grote Europese podia stond. Toch zat er volgens Mélon meer in Kouyaté, een akoestische kant die hij verder wilde verkennen.

“Zijn band Dunyakan is erg moderne Afropop, maar N’Faly komt het beste tot zijn recht als hij dichter bij zijn roots blijft. Ik heb hem voorgesteld met een strijdorkest op te nemen, daar was hij meteen voor te vinden.”

Zo krijgen we de moeder aller har-

Studio wordt kantoor Tot zover het prettige nieuws. Minder prettig is dat de directie van de RTBf beslist heeft te besparen. De studio moet deze zomer plaats ruimen voor extra kantoren. Gedaan dus de wekelijkse livesessies van Le monde est un village, evenals de opname van professionele studio­ albums. “Jammer, het was de laatste radiostudio die naam waardig. Ik denk dat de directie een stevige strategische fout maakt, maar ik heb er niet veel op te zeggen. De beslissing is genomen, ik moet op zoek naar alternatieven.”

Een professionele studio als Studio 3J 20 vervangen, wordt geen makkelijke klus. “Het is het einde van een mooi radioproject. De bedoeling was onder meer nieuw wereldmuziek­ talent aan bod te laten komen. De muzikanten moesten eerst klaargestoomd worden voor een liveset op de radio, dan voor een opname.

Het was veel werk, maar ontzettend boeiend. Een écht radiofonisch project,” besluit Mélon.

Benjamin Tollet

Osvaldo Hernandez’ Tierra op vrijdag 29 april, N’Faly Kouyaté & Kora Strings op zaterdag 30 april, telkens om 20 uur in Théâtre 140, Plasky­ laan 140, 1030 Schaarbeek. Gratis toegang na online reserveren op www.rtbf.be/lapremiere/emission_le-monde-est-un-village?id=998.

Le monde est un village is elke weekdag van 19 tot 21 uur te beluisteren op La Première

Jazz > Kristal Klaar met Janos Bruneel

De bas in de jazz BRUSSEL – Voor het slotconcert van hun derde seizoen zetten ze bij Kristal Klaar de bas (contrabas en basgitaar) in de jazz centraal.

Gewoontegetrouw krijgen leerlingen van de Brusselse Kunsthumaniora in het eerste deel van het concert de kans om in professionele omstandigheden op te treden voor een publiek. Na de pauze treedt de leraar samen met zijn eigen groep op. De jonge talenten die deze keer in de schijnwerpers staan, zijn Diederik Billiet, Mick Goddevriendt en Ben Ooghe.

De drie hadden elk al een tijdje de muziekmicrobe te pakken voor ze naar de Kunsthumaniora kwamen.

Maar de uiteindelijke bedoeling is natuurlijk om later professioneel aan de slag te gaan met muziek.

Wie weet bevindt zich onder hen de nieuwe Jaco Pastorius of de nieuwe Charles Mingus.

Wie al de juiste stappen in de goede

richting zette, is Janos Bruneel. Hij is leraar, maar ook al jaren actief als muzikant. Hij duikt op in de meest diverse projecten.

Vorig jaar kreeg hij de prijs van Jong Talent uitgereikt door Jeugd en Muziek Jazz. Een van de groepen waarbij hij speelt, is Hamster Axis of the One-Click Panther. Van hen verscheen dit jaar het intrigerende debuut Small zoo. In De Markten treedt hij op met Lingo, een trio met ook nog drummer Stijn Cools en gitarist Bert Cools. Als speciale gast laten ze de jonge Brusselse pianist Casimir Liberski uit zijn woonplaats New York overkomen.

Georges Tonla Briquet

Kristal Klaar met Lingo op 5 mei om 20 uur in GC De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel.

10 euro. Info en reserveren: www.brosella.be en www.demarkten.be

ACHE T

wereldse artiesten die een beroep op hem doen. Op het album Tierra brengt hij het beste van al die werelden.”

© NICK TR

“Als nieuwe uitdagingen je niet tot het uiterste drijven, heeft het toch geen zin om aan kunst te doen?”

pen, de West-Afrikaanse kora, naast Europese violen en cello’s.

“We hebben opgenomen met een tiental muzikanten in de studio.

Makkelijker gezegd dan gedaan, vooral voor N’Faly, die ondanks zijn ervaring met interculturele projecten toch even op zijn poten moest vallen met al die strijkers,” vertelt Mélon. “Dat is net zo interessant aan artistieke projecten. Als nieuwe uitdagingen je niet tot het uiterste drijven, heeft het toch geen zin om aan kunst te doen, nietwaar?”

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Lambiek Nu het weer mooi weer wordt, is het tijd om het nog eens over lambiekbieren te hebben, ‘het wonder van de Zennevallei’, ‘de Brusselse champagne’.

Het staat in alle boeken over bier, en dat zijn er nogal wat: alleen in België worden bieren van spontane gisting gemaakt. Brouwers en bierliefhebbers uit heel de wereld komen zich aan onze specialiteiten vergapen, er wordt met oude flessen van Moriau of Heyvaert gespeculeerd op internetmarkten van New York tot Tokyo. In de VS is men druk doende te experimenteren met eigen lambic style. In het Pajottenland blijven ze er stoïcijns onder, zoals het Pajotten past. In elk ander land zou de sector zijn vergaan in overcommercie en slechte smaak.

Maar wat is spontane gisting? Gerstebier en brood hebben zich vanuit het Tweestromenland samen ontwikkeld. Men had biergist nodig om brood te bakken en men gebruikte primitief brood om bier te maken. Door die eeuwenlange wisselwerking werd bierbrouwen onafscheidelijk in de cyclus van gist kweken en brood bakken. Maar dat was niet noodzakelijk zo. Bier hoeft niet te worden gemaakt van granen, wel van zetmeel. In Afrika gebruikt men daar bananen voor, in het Amazonewoud brouwen de indianen al millennia kasiri van cassave (maniok). Ze gebruiken geen biergist: bananenbier en kasiri zijn evengoed brouwsels van spontane gisting. Maak suikerwater van welke bron dan ook (honing, fruit, bieten, patatten) en het zal gaan gisten. Gegarandeerd. Of het ook nog lekker is, is een andere zaak. Nadat Louis Pasteur anderhalve eeuw geleden te boek stelde hoe bier ontstaat, en door de industrialisering, verdween het ongeorganiseerde gebruik van ‘wilde’ gisten en bacteriën. Brouwen werd ‘clean’. Spontane gisting werd een randverschijnsel dat zorgt voor eigenheid in producten zoals de vin jaune uit Château-Chalon (Franse Jura) of de Jerez-wijnen uit Spanje, maar ook in onze lambiek. De aandachtige proever zal merken dat er vergelijkbare smaken

zitten in deze drie totaal verschillende producten.

Zoveel brouwerijen, zoveel wilde gisten. Het bier van Lembeek bleek een bijzonder goede reputatie te hebben, want de dorpsnaam werd verbasterd en generisch gebruikt voor de boerenbieren uit die streek: lambiek.

Een mengsel van gerstemout en minstens dertig procent tarwe ligt aan de basis. Dat was luxe, want tarwe was duurder dan gerst! Gemengd met warm water gaan enzymen uit de mout (amylase) het zetmeel omzetten in suiker. Als dat gebeurd is, wordt het wort (zo heet dat suikerwater) gekookt met hop, voor de houdbaarheid. Tot daar toe is het nog een ‘normaal’ brouwproces. Maar dan gebeurt het. Tijdens een koude nacht (in de zomer lukt het niet) wordt het wort in de open lucht uitgestort in een ondiep ‘koelschip’, waar het de wilde gisten en bacteriën uit de lucht opneemt. Dan gaat het in een ton. Binnen de kortste keren begint het wort te schuimen en te grommen en gebeurt de spontane omzetting: wort wordt lambiek. Die kan jong (enkele weken na de gisting) of oud gedronken worden (drie jaar op vat).

Omdat houten vaten niet luchtdicht zijn, is lambiek ‘plat’ bier. Het koolzuur is ontsnapt doorheen het hout. Natuurlijke bieren zijn altijd zo, kijk maar naar de Britse ales die met de hand opgepompt worden (zonder druk) en ook niet schuimen. Plat bier zou de regel moeten zijn. Het waren nota bene de Engelsen die rond 1660 de ‘hergisting op fles’ uitvonden, en dus schuimend bier (of wijn) kregen. Zo zag hier in de negentiende eeuw de geuze het licht, uitsluitend een flessenbier (‘geuze van ’t vat’ is een contradictie).

Een kwarteeuw geleden liep de lambiekbrouwerij op zijn laatste benen. “Geuze, man, dat is gedaan,” fluisterden verkopers. Wie wou nog zure en bittere brouwsels in een tijd waarin gesuikerde dranken de norm waren? De suikerpot ruïneert ons smaakpalet.

Omdat geuze maken duur is – lambiek moet jaren rijpen –, werden langs achterpoortjes ‘vulbieren’ binnengebracht. Die goedkope brouwsels werden versneden met een paar procent echte lambiek, en dat mocht dan ook geuze heten! Maar enkele brouwers gingen door, omdat ze nog wat overtuigde oudere klanten hadden of omdat ze experimenteerden met trendy suiker- en smaaksiropen. Waar er vroeger kriek was, en heel zelden een framboise, begon de markt overspoeld te raken met perziklambiek en cassisbier, en zelfs van banaan bleek een bepaalde brouwer niet vies. Degoutante excessen! ’t Kan verkeren. In Kuregem weigerde brouwerij Cantillon de strijd op te geven: ze keerde terug naar het zuivere product, in de spirit van de sixties. Man-

In het Pajottenland blijven ze stoïcijns onder het succes, zoals het Pajotten past. In elk ander land zou de sector vergaan zijn in overcommercie en slechte smaak nen als Frank Boon in Lembeek en Armand Debelder in Beersel zwoeren bij de échte lambiekbieren, en de internationale pers volgde. Om het verschil te maken met industriële kapsullekesgeus van ‘siroopboeren’, zochten ze erkenning voor hun oorspronkelijke, ‘oude’ geuze. Michael ‘The Beerhunter’ Jackson bezong hem in alle talen. Sindsdien rollen de internationale bierdrinkers vechtend over straat om een fles geuze te bemachtigen. Een jonge generatie bevlogen brouwers dient zich aan, enkele stekerijen en brouwerijen gingen weer open, er is er zelfs een in aanbouw. Nu wij nog. Ik geef de voorkeur aan een kelderfris glas oude lambiek. Maar een oude geuze is op een warme dag ook niet te versmaden. Santé. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1277 PAGINA 22 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Bleri Lleshi kwam op zijn twintigste aan in Brussel. “De eerste twee jaar heb ik enorm veel rondgelopen.

Niet dat ik zozeer begaan was met wat er in de stad gebeurde. Neen, het was voor mezelf: ik en de stad.”

ELSENE – “Brussel zou mensen met cultureel, sociaal en economisch kapitaal te gelde moeten maken. De stad zou er baat bij hebben, de mensen zouden er baat bij hebben. Nu is de realiteit dat Brussel achteruitboert. Omdat de sociale ongelijkheid almaar groter wordt.

Het is echt wel de hoogste tijd voor actie.” Bleri Lleshi is politicoloog, filosoof en documentairemaker.

wilde of kon negeren. Er zijn op dat vlak veel problemen en uitdagingen, maar evengoed enorm veel kansen. Als we de realiteit van die jongeren kunnen veranderen tenminste. Maar veranderen kan pas als we begrijpen.”

T

“Daarom dat het voor mij zo belangrijk is zelf in de praktijk te staan. Ik heb ook een boek geschreven: Identiteit en interculturaliteit, met Brusselse jongeren als casestudy. Twee hoofdstukken zijn van de hand van de participanten in mijn veldonderzoek. Om het nog laagdrempeliger te maken, heb ik over de gesprekken een documentaire gedraaid, Bxl stad zonder eigenaar. Globale conclusie: in tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd – in de media, door de politici – is identiteit iets heel dynamisch, iets meervoudigs ook. Ikzelf ben daar trouwens een voorbeeld van. Als ik zeg dat mijn eerste identiteit Brussels is, dan is dat omdat ik hier mijn steentje bijdraag. Op mijn plek, in mijn stad. Dat geeft mij ook iets terug.”

“Nu werk ik onder meer voor Alba vzw. Als begeleider van jongeren, die sociaal geïsoleerd zijn of in aanraking zijn gekomen met de jeugdrechter. Meer specifiek tracht ik die jongeren ertoe aan te zetten hun vrije tijd in te vullen op een zinvolle manier en hen te stimuleren sociale contacten te leggen. Hen laten voelen wat engagement kan betekenen – voor hun leven, voor dat van anderen – en hen zo hun eigen kracht laten ontdekken. Zelfredzaamheid, dragen van verantwoordelijkheid.

Empowerment, zo je wilt.”

“Dat werk doe ik halftime, om tijd vrij te heb-

waalf jaar geleden zette Bleri Lleshi voet op Belgische bodem. Achttien was hij toen. Een tiener alleen, een jongen met een plan. “Ik was uit Albanië vertrokken omdat ik iets anders wilde ontdekken. Niet ontdekken om te ontdekken, niet om overal en nergens te zijn, wel om mijn plaats te zoeken in een ander land, me er maatschappelijk te engageren. Pas na twee jaar Limburg ben ik naar Brussel verhuisd. Het was een zeer bewuste keuze: leven in een grote stad stond al lang bovenaan op mijn verlanglijstje. Ik zou het elke jonge mens aanraden. Je kunt ontdekken hoe mensen van verschillende komaf dezelfde dingen bekijken op hun manier, je leert van de problemen van de grootstad en proeft tegelijk van een rijk kunst- en cultuurpalet.”

Nog een bewuste keuze: studeren aan de VUB. Eerst politieke wetenschappen, daarna filosofie. En: de stad ontdekken. “De eerste twee jaar heb ik enorm veel rondgelopen. De ogen open, de oren gespitst. Ik wou mezelf doorgronden. Dat ging wel ten koste van mijn studie: de keren dat ik niet in de les was, waren legio.

Tijdverspilling was het niet, want ik zette er de eerste en beslissende stappen voor de rest van mijn tijd hier. Niet dat ik zozeer begaan was met wat er in de stad gebeurde. Neen, het was

voor mezelf: ik en de stad. Wat kan de stad mij bijbrengen, mij bieden?”

“Dat ontdekken is heel belangrijk gebleken voor mijn studies: mijn thesis ging over het gesprek in een interculturele context, met Brussel als inspiratiebron. Een gesprek dat moeilijk is, zo had ik geleerd uit mijn wandelingen.

Ik heb er ook altijd een punt van gemaakt de dingen te beoordelen vanuit een brede interesse en verschillende invalshoeken. Mijn thesis voor mijn master in de filosofie, Sociale uitsluiting en neoliberalisme, heb ik benaderd vanuit de antropologie, de sociologie, de politieke wetenschappen en de filosofie. Volgens mij kan het ook niet anders: de samenleving is zo complex geworden dat we veelzijdige analyses nodig hebben. Bekijk je het enkel vanuit één hoek, dan kom je nergens.”

Ideologische analyse, de mensen trachten de ogen te openen, Bleri Lleshi doet het in zijn blog en via opiniestukken. Maar belangrijker nog, hij zet zich in op het veld voor een beter Brussel. Al had hij zich met zijn diploma’s makkelijk in de ratrace kunnen gooien.

“Tijdens mijn onderzoek naar de Brusselse jongeren en de vraag of ze zich thuis voelen in de stad, werd ik geconfronteerd met hun moeilijke situatie. Het was iets dat ik niet

© MARC GYSENS

Meervoudige identiteit

Brusselse jongeren zetten zich in voor hun wijk en een betere toekomst: een actie voor een properder Peterbos.

ben om lezingen te geven, te schrijven en met andere projecten bezig te zijn.” “‘The Inspirator’ bijvoorbeeld, waarbij we Brusselse jongeren willen steunen in projecten die andere jongeren kunnen inspireren.

Dat kunnen heel diverse zaken zijn. Zo koestert een van de participanten het idee Vlaamse artiesten bekend te maken bij de Franstaligen en omgekeerd. Een Russisch meisje – ze woont hier nog maar anderhalf jaar en spreekt al perfect Nederlands – wil dan weer activiteiten organiseren voor kinderen in haar wijk.”

BDW 1277 PAGINA 23 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

FREDDI SMEKENS Verstoen

O

“Brusselse jongeren komen helaas veelal negatief in de media, zonder dat daarbij wordt vermeld dat het allemaal terug te brengen is tot kansarmoede”

Bleri Lleshi, politicoloog en filosoof

‘Veranderen kan pas als we begrijpen’ “Brusselse jongeren komen helaas veelal negatief in de media, zonder dat daarbij wordt vermeld dat het allemaal terug te brengen is tot kansarmoede. Net als vroeger. Louis Paul Boon heeft het trouwens mooi beschreven, dat zones waar Vlamingen woonden ooit no-go waren voor de politie. Gewoon omdat de sociale en economische positie van die Vlamingen heel moeilijk was. Net zoals dat vandaag voor heel veel mensen in Brussel zo is.”

“Mijn derde baan bestaat in het doceren van sociale economie aan de Artesis Hogeschool in Antwerpen. Interessant, omdat ik zo een link houd met Vlaanderen en zijn jongeren, maar vooral omdat ik hen zo kan leren dat er nog iets anders bestaat dan het neoliberaal groeimodel dat enkel is afgestemd op consumeren en geldgewin. Voorrang van arbeid op kapitaal, democratische besluitvorming, maatschappelijke inbedding, transparantie, kwaliteit en duurzaamheid. ‘De markt voor mensen’, in tegenstelling tot het geestdodende ‘de mens voor de markt’.”

Taal als bindmiddel Alles wat Bleri Lleshi zegt en doet, getuigt van maatschappelijke inzet, oog voor het gemeenschappelijke belang. Wars van taal of afkomst. “Als ik een gemeenschappelijkheid wil voor Brussel, dan is dat voor de mensen die hier en nu zijn. Of ze nu Belg zijn of van een andere nationaliteit, of ze nu wel of geen papieren hebben. Terwijl het politieke discours en de media net het omgekeerde willen.

Ik spreek zes talen. Albanees, Frans, Engels, Nederlands, Spaans en Italiaans. En ik prijs

me daar gelukkig mee, het brengt me dichter bij de anderen. Waarom taal niet gebruiken om mensen bij elkaar te brengen in de plaats van ze uit elkaar te drijven, zoals nu gebeurt?

Daarom ben ik er voorstander van in Brussel tweetalig onderwijs in te voeren en liever nog meertalig onderwijs. Dat zoiets kan werken, zie je in de Europese scholen.”

“Eigenlijk rest ons geen andere keuze dan te zoeken naar gemeenschappelijkheden om de maatschappij goed te laten functioneren.

Het delen van taal is daarin essentieel. Taal betekent natuurlijk ook collectieve identiteit, maar daar kun je iets positiefs mee doen, in de plaats van iets negatiefs, zoals het gebruiken van een collectieve identiteit om anderen uit te sluiten. Dat is een van de boodschappen die ik naar de media en de politiek wil brengen. De media en de politiek hebben de macht om de zaken ten goede te beïnvloeden, maar helaas kiezen ze de andere weg. Uit zakelijk belang en uit eigenbelang.”

“Oogt het plaatje momenteel niet mooi, dan ben ik er toch van overtuigd dat de mogelijkheden er zijn om het te veranderen. Onder meer door burgerjournalistiek, waarvoor het internet het ideale instrument is. Een positief verhaal brengen, proberen je eigen bijdrage te leveren. Daarom ben ik ook voor journalistieke actie: om een andere boodschap uit te dragen dan de negatieve waarmee de mensen dag in dag uit om de oren worden geslagen.”

Karel Van der Auwera

blerilleshi.wordpress.com

ns Brusselse woordje verstoen reikt verder dan het Algemeen Nederlandse begrip begrijpen, in die zin dat verstoen ook te maken heeft met goed luisteren. Natuurlijk is de uitspraak “Je moet goed begrijpen wat ik zeg” evenwaardig aan “Ge moet goo verstoen wa ik a goen zegge.” En toch kan ik me wel inbeelden, waarde lezer, dat verstoen een andere, misschien zwaardere lading dekt dan begrijpen. Maar uiteraard mag ik mij niet laten afleiden door Brussels patriottisme. Heit alleman ma verstoen? Awel, ik twaaifel er giene segond oen! Laten we beginnen met te stellen dat aan verstoen ook wat negatieve kantjes af te vijlen vallen. Zo kan “Ik verstoen er niks van” evengoed betekenen “Ik begrijp u niet” als “Ik hoor niet wat u zegt.” Ons woordje verstoen heeft dus zowel met begrip, verstand als met de zintuigen te maken – en spijtig genoeg ook met een zekere vorm van agressiviteit. Neem bijvoorbeeld de uitroep “Naa gooj neki goo verstoen wa da’k a goen zegge!” Meestal legt de toegesprokene deze vermaning naast zich neer en concentreert hij of zij zich op andere, belangrijker zaken. Positief klinkt dan weer de uitspraak “Ik hem a verstoen.”

Wat ik me bij dat alles afvraag, waarde lezer, is of er toch niet ergens een subtiel verschil bestaat tussen “G’het er gien verstand van” en “G’het er niks van verstoen.”

Volgens mij zijn de twee min of meer evenwaardig, maar gelukkig weet men het in ons Brussels nooit zeker.

Even over nu naar de nuance die bestaat tussen verstoen en ‘begrijpen’. In ons Algemeen Nederlands komt “Ik heb het begrepen” altijd heel positief over, wat bij “Ik hem het verstoen” niet altijd het geval is. Die laatste uitdrukking is, volgens mij althans, onze Brusselse streektaal zeer eigen. Men zou ze eventueel kunnen hertalen als “Ik leg me erbij neer.” Wanneer men eet verstoen heit, geeft men aan dat men niets anders kan aanvaarden dan wat er gebeurd is, niet meer, niet minder.

Laten we nu eens even op een rijtje zetten, waarde lezer, wat we de laatste tijd verstoen

of eventueel goo verstoen hebben. Ik maak van de gelegenheid gebruik om bij mezelf te beginnen. Zo dacht ik onlangs: “Ik ben ne linkepuut. Da’s masscheen ni zu bizaar op ’t ieste zicht; de miest bekende Brusseleir in de weireld es oek ne linkepuut.” En wie zou die Brusselaar van de eeuw dan wel kunnen zijn, waarde lezer? Ha! Hier en daar gaat er al een licht op, zie ik. Welnu, wie goed naar Manneken Pis kijkt, zal ongetwijfeld merken dat schrijver dezes iets met hem gemeen heeft. (Grapje. Maar toch blij dat ik niet de enige Brusselaar ben die linkshandig is.)

Kort bij verstoen ligt doorhebben. In het Brussels is het namelijk heel gangbaar om uit te pakken met “Ik hem a deu.” Die uitdrukking heeft ook te maken met: “Haaft op mè ma bloeze op te geive” of iets in die aard. En dan is er ook nog de prachtige dooddoener “Ik verstoen er ma ni ooit.” Uiteraard kan men hierbij de link leggen naar “Ik verstoen er niks van.” Maar in geen geval zou men in het Algemeen Nederlands kunnen uitpakken met “Ik versta er mij niet uit.” Als die uitdrukking al zou bestaan, dan heb ik ze persoonlijk toch nooit horen gebruiken.

Bij alles wat voorafging, waarde lezer, hoop ik uiteraard da ge goo verstoen het wa’k wil zegge. Maar misschien toch nog even dit – temeer omdat ons woordje verstoen met verstand te maken heeft. Wanneer ik het woord verstandhouding in gedachten neem, denk ik automatisch aan de Brusselse uitdrukking “We verstoen makander good.” Een beter teken van vriendschap en samenhorigheid kan ik me amper voorstellen. Verstooj ma? In een volgende Brusselse Kroniek zal ik het graag hebben over de begrippen veuvalle en gebeure. Maar u begrijpt ongetwijfeld, waarde lezer, dat ik daar eerst grondig over moet nadenken. En laat mij tot slot nog even de dichter in mij aan het woord laten. Want zu lang da we eet verstoen, es het mè ons nog ni gedoen. Wát we in dat geval al dan niet moote verstoen, hangt uiteraard – en gelukkig maar – helemaal van onszelf af.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69.

Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1277 PAGINA 24 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

Voetbal > RFC Evere tweede jaar op rij kampioen

Op naar eerste provinciale EVERE – Straffe prestaties van enkele Brusselse clubs dit jaar. White Star Woluwe werd kampioen in derde, Rusa Schaarbeek strandde als promovendus op een zucht van de titel in eerste provinciale en een reeks lager werd RFC Evere voor het tweede jaar op rij kampioen.

T

weemaal kampioen op rij, maar weinig clubs slagen erin. Evere maakte het waar en stoot in één ruk door van derde provinciale naar eerste. Knap zonder meer, al lijkt de goegemeente niet echt onder de indruk.

Héél veel supporters weet groen-wit ook in een kampioenenjaar niet te begeesteren.

Trainer Pascal Hofman is een van de drijvende krachten achter het huzarenstukje. Als speler was hij onder meer nog actief bij RWDM, Olympic Charleroi en Union. Vijf jaar terug belandde hij in Evere.

“Drie jaar geleden werd ik speler-trainer. Een tussenstap. We verzamelden 65 punten, maar kwamen er eentje te kort voor de eindronde.

Maar vorig jaar was het dus wel goed raak: kampioen in derde met 78 punten op 90. Beter kon niet.”

“We hielden de ploeg bij elkaar: veel ervaren jongens, jawel. Maar we konden bijvoorbeeld ook rekenen op een jonge kerel als Yannick Loemba, die ik hier uit de B-kern opviste, topschutter werd en nu een transfer naar White Star Woluwe afdwong. Van tweede provincia­ le naar tweede klasse: het is een hele sprong voor zo’n gast, maar ik ben ervan overtuigd dat ze in Woluwe ook wel weten waarmee ze bezig zijn. Als club moet je zo’n jongen

de CLUB

“Ze hebben het toch maar gedaan, m’n smeerlapkes,” klinkt het bij een fiere Evere-trainer Pascal Hofman over zijn spelers. “Onverhoopt, maar niet onverdiend. We hebben geen punt gestolen.”

Nemo’s Wet Wheels, duikclub voor rolstoelgebruikers

‘De dokter heeft het laatste woord’ © MARC GYSENS

EVERE – Mensen met een lichamelijke handicap voelen zich als een vis in het water bij duikclub Nemo’s Wet Wheels. De hoge kosten zetten er wel een rem op.

“Een moeder vertelde me eens dat ze nog nooit de benen van haar gehandicapte dochter had zien bewegen,” zegt voorzitter Etienne Pijck (62). “Ik heb ze eens meegenomen in het zwembad waar ze dat, hoewel minimaal, voor het eerst zag. Het was een prachtig moment.

Daarvoor doe je het.”

Pijck is al meer dan dertig jaar duiker. Zes jaar geleden richtte hij mee de Nemo’s Wet Wheels op. “Mensen met een mentale handicap kunnen alleen een initiatieles volgen. Wie duikt, moet toch weten waar hij mee bezig is en moet ook een klein examen afleggen. Anders liggen de risico’s te hoog.”

“We trachten het duiken zo veilig mogelijk te maken. Duikers met een fysieke handicap worden ingedeeld in vier niveaus. De beteren duiken met één begeleider, anderen hebben er twee nodig. We beperken de diepte ook tot vijf-

tien meter. Wie het goed doet, kan wel steeds een niveau verder. Maar het medische speelt een belangrijke rol. De dokter heeft sowieso het laatste woord.”

Er moet wel een pak geld samengeraapt worden om te kunnen duiken. “Je moet toch iets van een 1.500 euro neertellen. We lenen wat materiaal uit, maar het grootste deel van het materiaal moet zelf aangekocht worden.

Sommige leden leven al van een tegemoetkoming, het is dus niet voor iedereen evident.”

De club duikt in het zwembad van Evere, dat volledig is aangepast aan mensen in een rolstoel. Zo is er onder meer een lift aanwezig om hen in het water te laten. “De meeste leden hebben in het dagelijkse leven hulpmiddelen nodig om zich te verplaatsen, maar in het water kunnen ze even alleen voort zonder veel hulp. Dat maakt hen gelukkig, dat zie je.”

De enige Brusselse duikclub voor mensen met een fysieke handicap trekt ook regelmatig naar het open water. “Daarvoor gaan we meestal naar de Nekker in Mechelen. Van mei tot eind oktober gaan we daar zeker één keer per week heen.”

De club heeft heel wat begeleiders nodig, en die zijn niet zo gemakkelijk te vinden. “We hebben gelukkig nog nooit iemand moeten weigeren wegens een gebrek aan begeleiders.

Maar geïnteresseerden zijn altijd welkom.”

“In het water kunnen bewegen zonder hulp, het maakt hen gelukkig.”

© MARC GYSENS

www.nemos.be

Tim Schoonjans

BDW 1277 PAGINA 25 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

niet tegenhouden. Fier zijn is de bood­schap.”

“Dat dit een sterk team is, wist ik intussen ook wel. Maar meteen doorstomen naar een tweede titel op rij, dat is toch uniek. Ze hebben het toch maar gedaan, m’n smeerlapkes.

Onverhoopt, maar niet onverdiend. We hebben geen punt gestolen.”

Nu Evere doorstoot naar eerste provinciale, dreigt wel een leegloop. Manager René Kruys (ex-RSD Jette) trekt weg, en met hem wellicht ook een aantal spelers. Die moeten al een paar maanden op hun centen wachten.

“We zullen wel zien,” zegt Hofman met een glimlach. “Zelf blijf ik alvast. Met als grootste ambitie om in eerste provinciale deze club te stabiliseren. Financieel in een moeilijk parket? Ja, maar als je 215 punten verzamelt in drie seizoenen tijd, welke club zou er

“Welke club zou niet in ademnood komen met 215 punten in drie seizoenen? Wie veel wint, moet ook veel premies ophoesten” dan niet in ademnood komen? Wie veel wint, moet ook veel premies ophoesten.”

De talentvolle Yassine Ouazrhari (24) trekt wel weg. Zijn sappige Nederlands doet de monden van zijn ploegmaats van verbazing openvallen. “Dat wisten ze niet, hé,” grijnst hij. “Na de jeugdreeksen bij White Star en Sporting Charleroi speelde ik altijd voor Vlaamse clubs: eerst Berlare, daarna Deinze.

Een vierde- en een derdeklasser, inderdaad.

Dit seizoen zette ik bewust een stapje terug: ik woon in Etterbeek, werk als steward, opende een kledingzaak in Elsene en sta op het punt te trouwen. Daarbij ook nog vijf keer per week trainen en pendelen vond ik wat te veel van het goede. Maar vanaf volgend seizoen moet het wel weer lukken. Er zijn wel wat clubs die aan mijn mouw trekken. Ber-

lare bijvoorbeeld wil heel graag dat ik terugkeer. Wat niet wegneemt dat het hier een fijn en leerrijk jaar is geworden in Evere.”

Nieuwe tribune Ook voorzitter Michel Verbestel is er zich van bewust dat zijn team uit elkaar dreigt te vallen. “Dat is de keerzijde van de medaille. Spelers worden opgemerkt en krijgen voorstellen. Terwijl onze clubkas inderdaad leeg is.

Twee keer kampioen spelen op rij, dat weegt financieel door. Maar we zoeken en vinden wel een oplossing, ook voor de achterstallige vergoedingen.”

“Deze club draait niet op een mecenas die elk jaar geld pompt. Een federale minister in Evere? Ja, Vanhengel natuurlijk. De relaties zijn goed en joviaal. Guy is nen toffe pee, maar hij is wel fan van paars-wit, hé!”

“Er komt sowieso een compleet nieuwe tribune met vijf kleedkamers en al het toebehoren.

De werkzaamheden zijn gestart. Met dank aan het Brussels Gewest en de gemeente, die ze voor respectievelijk 65 en 35 procent financieren. Maar het klopt: ook de ploeg zelf zal vernieuwd worden. Verschillende spelers lopen al tegen hun 35ste aan. Die staan lang niet allemaal te springen om weer in eerste provinciale te spelen. Ze weten ook wel dat het tempo er nog wat hoger ligt.”

“Al moet ook gezegd dat de ploeg van dit jaar er niet zou misstaan. We speelden niet alleen tweemaal kampioen, maar bereikten ook twee keer op rij de halve finales van de beker van Brabant. En we zijn er zeker niet belachelijk gemaakt. Dat is de verdienste van de spelers, maar ook van al wie hen omringt.

Met coach Pascal Hofman gaan we graag door. Evere is sowieso geen club die van trainer verandert als van hemd, ook niet mocht het eens wat minder lopen.”

“Dat ik dit nog mag meemaken!” besluit Verbestel. “Ik ben intussen al 35 jaar voorzitter van deze club. In tweede provinciale hadden we al gespeeld, maar de hoogste reeks, dat is echt een première. Het wordt geen makkelijke opdracht, maar het blijft wel iets om fier op te zijn.”

Francis Marissens

Vijftien kilometer Sightseeing SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – Zondag wordt de Urban Tour op gang gelopen met de vijftien kilometer van Sint-LambrechtsWoluwe.

Wolubilis, de molen van Woluwe of de mooie tuinen van het Hof ter Musschen. Een loopwedstrijd is altijd afzien, maar deze is ook prettig voor het oog. U zult er op de Dag van de Arbeid wel vroeg voor uit uw bed moeten kruipen, want om kwart voor tien wordt het startschot gegeven van de regelmatigheidsproef. Dat zijn twee rondes van vijfhonderd meter die de deelnemers met een zo klein mogelijk verschil in tijd moeten afleggen.

Om 10.20 uur wordt het startschot gegeven van de zes en de vijftien kilometer voor mindervaliden, tien minuten later volgt het gezamenlijke vertrek voor de anderen. Om 13 uur worden de prijzen uitgedeeld. De start en aankomst liggen aan het Fallonstadion.

De vijftien kilometer van Sint-LambrechtsWoluwe maakt deel uit van de Urban Tour, die de komende weken ook nog Luik, Charleroi, Esch-sur-Alzette en Gent aandoet. Het idee is al lopend een aantal bezienswaardigheden van een stad te ontdekken.

TS www.urbantour.be

Peddelen met roeiers langs het kanaal BRUSSEL – Op 1 mei kunt u het kanaal ontdekken per fiets of in de roeiboot.

Stroke across the city is een jaarlijks initiatief van roeiclub Royal Sport Nautique de Bruxelles. Rond tien uur gaat de tocht voor de roeiers en fietsers van start aan het clubhuis aan de Vilvoordsesteenweg 170 in NederOver-Heembeek. De tocht volgt het water tot in Anderlecht, zo’n dertien kilometer lang, om dan terug te keren naar de club. Onderweg kunt u een paar minder bekende plek-

David Steegen

jes van de hoofdstad ontdekken. Het middagmaal, dat in de inschrijvingsprijs van 15 euro is inbegrepen, wordt ter hoogte van de Anderlechtse Lijstersstraat opgepeuzeld.

De fietsers volgen op een gezapig tempo meestal de roeiers op de fietspaden. De tocht is dus geschikt voor families. De roeiers doen onderweg de sluizen van Molenbeek en Anderlecht aan. Alle Belgische en enkele buitenlandse roeiclubs zullen meevaren. TS www.royal1865.be

Sébastien De spanning is om te snijden. Op de club is de lucht wat opgeklaard na de 2-0-winst tegen Genk. Elke match is nu van levensbelang. Daarmee omgaan is niet makkelijk, maar de collega’s maken veel goed. Zij houden alle opties in leven, er is hoop.

Iedereen gaat op zijn manier om met de spanning, maar we zijn verbonden door hetzelfde gevoel. Samen winnen en samen verliezen is een levenswijze. Wie dat niet kan vatten, hoort niet thuis in een topclub.

Het 1-1-gelijkspel in Gent smaakt bijna als een nederlaag. Bijna, want het spel was goed.

RSC Anderlecht heeft met het infuus van Amerikaans international Sacha Kljestan en wintertransfer Dalibor Veselinovic bijna een nieuwe ploeg met een nieuwe speelstijl. Het elftal staat sterk en de wil om te winnen is er. Alle spelers zijn nu belangrijk. Maar we zijn niet alleen, de concurrentie is groot.

Ik overloop de verschillende scenario’s op een verloren middag na een midweekse training. Op kantoor komen veel spelers langs.

Ook jongens die uitgeleend zijn. Hernan Losada, die nu in Charleroi voetbalt, komt weleens zijn nieuwe schoenen halen; Dmitri Bulykin, de topschutter van ADO Den Haag, brengt regelmatig een bezoekje om zijn zaakjes te regelen en vele anderen komen gewoon langs om een praatje te slaan.

Sébastien Siani is er zo een. De ingetogen en bescheiden Kameroener probeert zijn loopbaan als profvoetballer nieuw leven in te blazen bij FC Brussels. Siani is een wendbare spits met een mooie persoonlijkheid. Ook als aanvallende middenvelder kan hij uit de voeten. Eerst probeerde hij door te breken bij paars-wit, maar dat lukte niet helemaal.

Veel talent, dat wel, goede mentaliteit ook.

Maar geen geluk. Moordende concurrentie.

De voorbije vier seizoenen werd hij uitgeleend aan verschillende clubs. Eerst aan Zulte Waregem, daarna aan Union Sint-Gillis.

Die laatste club was een slechte herinnering

voor Siani, want Union degradeerde. Daarna voetbalde hij meer dan twintig wedstrijden voor Sint-Truiden. Maar die wilden alleen met spelers uit eigen streek voetballen, een geweldige uitdaging in het moderne voetbal.

Een voetbalcarrière kan soms raar lopen. Je moet geluk hebben, bij de juiste club op het juiste moment zijn en geduld hebben. Veel geduld. Veselinovic heeft rustig gewacht op zijn kans. Na vier maanden nagelbijtend op de bank te zitten en hard te trainen, belandt hij in de eerste ploeg en scoort hij in zijn eerste wedstrijd, de topmatch tegen Genk. Nu is de Serviër nauwelijks uit de ploeg te branden. Dat geluk moet een speler afdwingen.

Het is Siani niet gelukt. Nu is hij aan de laatste maanden van zijn contract bij Sporting begonnen. De club legt hem niets in de weg en waardeert zijn inzet en instelling.

Om hem speelgelegenheid te geven, mocht hij zich vanaf januari in de kijker spelen bij FC Brussels. Aanvankelijk lukte het tijdelijke huwelijk niet goed: Siani heeft paars voetbalbloed. Na de zoveelste verloren wedstrijd kwamen de Brussels-fans in opstand.

Siani was de enige speler die de moed had om met hen te spreken. Sindsdien heerst het wederzijds respect. Vandaag scoort hij aan de lopende band en slaagt hij er bijna eigenhandig in om Brussels in tweede te houden.

Hij vertelde me hoe hij coach Michel De Wolf probeerde te beïnvloeden om een tactische wijziging te doen, over de geluk brengende spaghetti van de echtgenote van de trainer…

Sébastien is een loyale werknemer van Brussels. Hij wil ze in tweede houden. Voor hij weer vertrekt, lacht hij vriendelijk en zegt: “J’espère qu’on sera champion cette année, bonne chance.” Siani houdt ook van Sporting. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

De laatste thuismatch van White Star Woluwe LIVE OP TVBRUSSEL Op zondag 1 mei speelt White Star tegen Bertrix.

Vanaf 14.50 uur rechtstreeks op tvbrussel.

BDW 1277 PAGINA 26 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

AFLE VERING 7

el zijn verbaasd ar -K nt Si n va rs se as kl de er Vi bestaat dat er zoveel kinderarbeid

. . . n e k r e w r u u Twaalf voor 40 cent!

© SASKIA VANDER STICHEL

E

DOOR PATRICK JORDENS

za Z

I

IE

VOOR

E ED

REE N

9 TOT N 1 A

W D

AAR • B J 3

V

Van links naar rechts: Selin, MohamedReda, Lina en Lesley-Joy. Kan jij raden wat ze later willen worden?

. sommige vierdeklassers e.. st yli st of s rt na re die , te Architect of tv-journalis t ze later willen worden. wa ed go d om rd ve al n te orbeeld van de Sint-Karelschool we g op school. Waar ze bijvo no ze n te zit pig lo or Vo r’.

0 Maar dat is ‘late werken. Wist je dat zo’n 25 an ga n te oe m ks lij ge da die leren over kinderen aar werk doen en niet naar zw el he ak va ld re we r te miljoen kinderen overal school kunnen?

‘N

t,” zeg t Lina. “Ik ee, dat wist ik helemaal nie vijf tien jaar of zo dacht dat ze dan minstens een filmpje waarin zijn. Maar gisteren zagen we r al moesten werken: stenen kinderen van amper vijf jaa op oenen poetsen van vreemden sleuren, tapijten weven, sch l Vee d. en worden slecht betaal straat en zo. Ze hebben pijn en.” esten wenen toen ze dat zag kinderen van onze klas mo d ken nu een groeps werk ron Lina en haar klasgenoten ma pal Ne in een tek st over Joao, die kinderarbeid. Eerst lezen ze . “Dat roeve stenen moet kappen woont en daar in een steeng hij de Mohamed-Reda, “want als is gevaarlijk werk,” ver telt gen veel stof rond dat in zijn lon stenen stukslaat, vliegt er Joao van hoesten.” Kinderen als terechtkomt. Daar moet hij is, dat hun familie zo arm kunnen niet naar school. Om g voor “Maar ze krijgen heel weini moeten ze geld verdienen. dag en . “Joao werkt twaalf uur per wat ze doen,” vult Selin aan krijgt maar veertig cent!” van de ook een verhaal over de opa De kinderen lezen nadien 1940 in gis’ grootvader leefde rond Belgische jongen Regis. Re grond rd, moest hij diep onder de België. Toen hij veertien we

rken. Om steenkool om mee in de mijnen te we en de kinderen in de naar boven te halen, zo lez veel stof in zijn tek st. Daardoor kwam er ook later kanker gek regen. longen terecht en heeft hij er vroeger ook hier De kinderen ontdek ken dat d. Vaak zwaar en heel wat kinderarbeid beston nu in Nepal en vele gevaarlijk werk, net zoals andere landen in de wereld.

Unicef en pannenkoeken int ussen is afgeschaf t, “Dat de kinderarbeid hier Verenigde Naties, de heeft veel te maken met de tussendoor aan de kids.

VN,” leert meester Lieven e organisatie die in De VN zijn een international an int ussen 192 landen 1945 is opgericht en waarv die landen in 1989 lid zijn. Samen bedachten van het Kind: daar het Verdrag van de Rechten deren recht hebben op staat onder meer in dat kin

ze niet mogen onderw ijs en op spel. En dat . Daardoor is na werken zoals volwassenen België compleet een tijd de kinderarbeid in ge landen is de verdwenen. Maar in sommi ers niet anders armoede zo groot dat de oud aan het werk te kunnen dan hun kinderen zet ten. jn eigen geld “Als ik later groot ben en mi l daarvan verdien, dan wil ik een dee Unicef, een weggeven aan bijvoorbeeld t Selin, nog organisatie van de VN,” zeg wat ze net heeft altijd onder de indruk van de mensen en geleerd. “Want Unicef helpt d.” kinderen in arme landen goe eten doen!”

“Ik vind dat we nu al iets mo aan de reageert Lina beslist. “Ik heb nenkoeken meester gezegd dat we pan school te kunnen bak ken om hier op we dan naar verkopen. Dat geld sturen die van Joao arme families, zoals naar gezien dat in Nepal. Op Ketnet heb ik doen voor andere scholen dat soms ook wij dat toch een goed doel. Dan kunnen ook?!?” erdag tussen Meer weten? Luister zat FM Br ussel 12 en 13 uur naar Klets op uur naar (98.8). Kijk zondag om 18 sel. Of surf Brussel vandaag op tvbrus ia.be! naar ww w.klasindemed

BDW 1277 PAGINA 27 - DONDERDAG 28 APRIL 2011

E

IDENTIKIT

© SASKIA VANDER STICHEL

Hoe zit dat nu met die kinderrechten?!

Met hoeveel zijn jullie?

ATELIER

“Met 23.” s? en kan je horen in deze kla Hoeveel verschillende tal go, Servisch en Bruxellois.”

“Dertien, waaronder Kikon enschap?

Jullie meest bijzondere eig en poetsen graag.”

“We lachen, zingen, dansen week?

Favoriete schooldag van de spelen!” dan mogen we de hele dag ar, lja oo sch t he van g da e “De laatst Jullie droomuitstap? middag.” rmiddag en Océade in de na voo de in s oli op hn Tec r aa “N

MISSING LINK

nbeek: le o -M s n a J tin S l, o o h c ls Sint-Kare ven ie L r te s e e m n va s la k e rd e de vi

ia gaan “Niet alle kinderen in Gamb n kost naar school. Naar school gaa kunnen veel geld. Sommige ouders uniform het inschrijvingsgeld en het deren niet betalen. Sommige kin straat verkopen fruit of waterijs op .” pen om hun ouders wat te hel isje Dat ver telt het achtjarige me ikaanse Maimuna Daipha uit het Afr fdpersonage uit een land Gambia. Zij is het hoo r is genoemd. gloednieuw spel dat naar haa kinderrechten in Maimuna is een spel rond d van foto’s uit het Noord en Zuid. Aan de han una, maar ook via dagelijkse leven van Maim verhalen kom je vragen, doe-opdrachten en e rechten heeft te weten of Maimuna dezelfd ook meteen waar als jij. En nat uurlijk leer je jij zoal recht op hebt... ook boeiend Maimuna is leuk en vooral len. Het kost om met je klasgenoten te spe ww w.joetz.be.

31 euro, en bestellen kan op zeker weten!!

Laat het je juf of meester

Goochelaar of zwemmer, aaf... radiopresentator of fotogr je Soms lijkt het jammer dat kan later maar één beroep goed kiezen. Daria (9) is alvast op weg om tekenaar te worden.