BDW - editie 1271 by brusselnieuws.be

DOSSIER

10 van de 22ntra

ce gemeenschaps onder en handen genom YEVGUENI STELT NIEUWE CD WELKENRAEDT VOOR IN AB En ook: Early works van Rosas, Joan Miró en Pierre Étaix.

17 03 11

4-7

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

De Zeepziederij is een mooi staaltje hedendaagse stadsarchitectuur. © Ivan Put

Met de grootste onderscheiding BRUSSEL – Vroeger was Zeepziederij Heymans aan de Anderlechtsesteenweg een vervuilde industriële site; ruim zes jaar later wordt de laatste hand gelegd aan een woonproject dat in Can-

nes de Mipim Award 2011 wegkaapte. MDW Architecture schonk de trofee aan zijn opdrachtgever, OCMW-voorzitter Yvan Mayeur (PS). Het project is volgens burgemeester Freddy Thielemans (PS)

het bewijs dat Brussel openstaat voor hedendaagse architectuur. De huurprijzen van de 42 appartementen (van een tot zes slaapDV kamers) variëren van 450 tot duizend euro.

Onderwijs > Voorrangsbeleid Brussel geëvalueerd

‘Huiswerk remt gelijke kansen’ H

et idee om huiswerk af te schaffen lanceert het Centrum voor Taal en Onderwijs (CTO) van de K.U.Leuven in zijn evaluatierapport van Voorrangsbeleid Brussel (VBB). Daarin staan aanbevelingen voor het Brusselse Nederlandstalige onderwijs. In Brussel is de thuistaal een indicator van het schoolsucces van de kinderen. De relatie tussen het opleidingsniveau van de moeder en de leerprestaties van de kinderen is immers bewezen, en in Brussel heeft zestig procent van de Arabisch/Berberse moeders en meer dan zeventig procent van de

Turkse moeders geen diploma secundair onderwijs. Het is een van de redenen waarom Kris Van den Branden, directeur van het CTO, pleit voor een grondig debat over de zin van huiswerk. Want als je de huistaken afschaft of vermindert, dan worden de slaagkansen van de kinderen minder afhankelijk van het onderwijstalent van hun ouders. “Zoek ten minste zinvolle, ouderneutrale taken,” zegt Van den Branden. Ook vindt hij dat de scholen gestimuleerd moeten worden om positief om te gaan met de thuistalen. Niet straffen dus als

er op de speelplaats Turks of een andere taal wordt gesproken, maar in tegendeel, die talen beter benutten in en buiten de klas. “De leerkracht

Slaagkansen kinderen minder afhankelijk maken van ouders hoeft die talen daarom niet zelf te spreken, hij kan de leerlingen iets op het internet laten opzoeken in hun moedertaal.” Het universitair centrum volgt Voorrangsbeleid Brussel sinds zijn ont-

staan in 2000 van nabij. VBB werd door de Vlaamse Gemeenschap opgericht als reactie op het stijgende aantal anderstaligen in het Brusselse Nederlandstalige onderwijs en de angst voor kwaliteitsverlies. De bedoeling was om via een intensieve begeleiding van de leerkrachten het taalvaardigheidsonderwijs te verbeteren en zo de leerachterstand van de talrijke anderstalige en vaak ook kansarme leerlingen te verkleinen. Zijn de resultaten van de Brusselse leerlingen intussen verbeterd? In de nulmeting van het CTO, uitgevoerd in het schooljaar 2000-2001, waren de scores van de Brusselse kinderen zorgwekkend ten opzichte van de rest van Vlaanderen. Een tweede meting, in 2003-2004, toonde een opmerkelijke verbetering: de kleutertjes deden het nog niet al te best,

maar naarmate de leerlingen opklommen, scoorden ze steeds beter. In het zesde leerjaar zaten ze bijna op het niveau van andere Vlaamse scholen met veel anderstalige kansarmen. Bij de derde meting, in 2007, was er globaal geen nieuwe vooruitgang meer. Volgens Van den Branden heeft dit te maken met de gewijzigde aanpak: vanaf 2006 nam VBB niet meer zelf het initiatief, maar wachtte het tot er een vraag van de scholen kwam. Bettina Hubo ADVERTENTIE DB26/713003C1

BRUSSEL – Schaf het huiswerk in de Brusselse scholen af, of geef ten minste alleen taken waarbij de hulp van de ouders niet nodig is. Dat zou de gelijke onderwijskansen verhogen.

28.

N° 1271 VAN 17 TOT 24 MAART 2011 ¦ WEEK 11: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

BDW 1271 PAGINA 2 - DONDERDAG 17 MAART 2011

OPMERKELIJK HOOFDSTEDELIJK LOKAAL SOCIAAL BELEID FLOPT BRUSSEL – Het Lokaal Sociaal Beleid is mislukt. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) gooit het nu over een andere boeg. De Vlaamse steden en gemeenten proberen mensen die hulp zoeken, van bejaarde over gehandicapte tot drugsverslaafde, zo goed mogelijk te helpen. Ze doen dat via een partnerschap van OCMW, gemeentediensten en vzw’s uit de sociale sector. Dat is het gevolg van het Vlaams decreet op het Lokaal Sociaal Beleid. De VGC heeft in 2007 geprobeerd om het decreet ook in Brussel ingang te doen vinden, maar dat bleek al snel erg moeilijk. Zo heeft Vlaanderen geen inspraak in de Brusselse OCMW’s. Drie wijkcentra (Chambéry in Etterbeek, Buurtwinkel in Brussel en Wijkpartenariaat in Schaarbeek) hebben de afgelopen jaren met vallen en opstaan toch een Sociaal Infopunt (SIP) opgericht, waar Nederlandstalige Brusselaars, net zoals in Vlaanderen, geholpen worden. Maar een succes zijn de SIP’s niet geworden, zo blijkt uit een evaluatie van een klein jaar geleden. De VGC heeft nu beslist om ze af te schaffen. Dat is een ﬂinke streep door de rekening van de drie wijkcentra, die in één klap de bijbehorende subsidie verliezen. Ze moeten nu zoek naar andere subsidiekanalen, of personeel ontslaan. Volgens VGC-raadslid Elke Roex (SP.A, oppositie) is de gang van zaken tekenend voor het welzijnsbeleid van de VGC. “Het gemor binnen de sociale sector is groot,” zegt Roex. “Bij sommige vzw’s is het een slagveld.” Uit een vergelijking die ze maakte tussen de begrotingen 2010 en 2011, blijkt dat het Algemeen Welzijnsbeleid het met 369.211 euro minder moet doen, een daling met veertien procent van de middelen. Naast de wijkcentra delen ook de Brusselse Welzijnsraad, de CAW’s en het straathoekwerk in de klappen. Er vallen ontslagen en de vzw’s weten langzamerhand niet meer hoe ze hun personeel moeten betalen, omdat de enveloppefinanciering geen gelijke tred houdt met de stijgende personeelskosten. En het Lokaal Sociaal Beleid? Bevoegd collegelid Brigitte Grouwels (CD&V) houdt vast aan het Vlaams decreet. De SIP’s worden vervangen door Onthaalpunten, een taak die zal worden waargenomen door de dienstencentra. Dat lijkt op een besparingsoperatie. De dienstencentra worden met een extra taak opgezadeld, maar daar staan geen nieuwe SVG middelen tegenover.

Uitgelicht > Tussen aanmelding en inschrijving: schaarste in de scholen

Voorlopig geen plaats voor tweeduizend kindjes BRUSSEL – Een kindje op de drie, aangemeld voor een plaats in een Nederlandstalig onthaalklasje in Brussel, kan voorlopig niet ingeschreven worden in de school van keuze. Minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD) waarschuwt dat er dringend scholen moeten bijkomen. Toch is er voor geweigerde ouders nog geen reden tot paniek.

erst de cijfers: voor het schooljaar 2011-2012 zoeken bijna 7.400 kinderen een plaats in het Nederlandstalige basisonderwijs in Brussel. Dat zijn er dik tweeduizend meer dan vorig jaar. Volgens het Lokaal Overlegplatform (LOP) Brussel komt de helft van die extra aanmeldingen op rekening van broers en zussen van kinderen die nu al in de schoolbanken zitten: dat is het resultaat van de demografische evolutie in het Brusselse gewest. Broers of zussen van leerlingen die nu al een plek in een Nederlandstalige school hebben, krijgen volgens de huidige regels absolute voorrang en zijn bijna allemaal al ingeschreven.

De situatie ziet er anders uit voor de meer dan 4.300 kinderen die niet zo’n broer of zus hebben. Hun ouders moesten zich in de maand februari elektronisch aanmelden om een plaats te bemachtigen. Zij gaven dan de school of scholen op waar ze hun kind naartoe willen sturen. Ondertussen viel het verdict in de bus: voor 2.122 leerlingen, of bijna de helft, is er voorlopig geen plaats. Die eerste aantallen verdienen enige nuance. Het LOP moet immers nog een analyse maken en er bijvoorbeeld de dubbele inschrijvingen uit halen. Ook anderstaligen die als thuistaal Nederlands hebben opgegeven, maar daarvan geen bewijs op

tafel kunnen leggen, verliezen hun voorrang. De kans bestaat dus nog dat ouders alsnog een telefoontje krijgen van een van de scholen die hun voorkeur genoten. De onthaalklassen baren het meeste zorgen. Daar is voor 514 kinderen voorlopig geen plaats in de voorkeurscholen, al moeten ook hier de

De onthaalklassen baren het meeste zorgen definitieve aantallen nog uitgeklaard worden. Er staan nog 114 plaatsen open, maar vooral geconcentreerd in drie gemeenten: Oudergem, Sint-Pieters- en Sint-LambrechtsWoluwe. Moeilijke verplaatsingen voor ouders uit Schaarbeek en Eve-

re, twee van de gemeenten waar de nood het hoogst is.

Verantwoordelijk Wil dat zeggen dat al die kinderen in september geen school hebben? “We proberen voor het begin van volgend schooljaar nog plaatsen bij te creëren,” zegt Brussels minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD). “Vorig jaar zijn we erin geslaagd 589 extra plaatsen te maken, de meeste in de onthaalklassen. Ook dit jaar gaan we proberen om bijvoorbeeld containerklassen te plaatsen. Probleem is dat we met dat soort maatregelen alleen maar brandjes blussen.” Vanraes vindt dat er dringend een structurele uitbreiding van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel moet komen. Hij staat daarmee lijnrecht tegenover Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A). Die vindt dat er alleen ‘gericht’ uitgebreid mag worden. Alleen op enkele plaatsen waar er hoge nood is, met andere woorden.

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Lente op het Sint-Katelijneplein. Zelfs de contrabassist neemt eventjes een pauze om van de zon te genieten.

WEEKOVERZICHT

BDW 1271 PAGINA 3 - DONDERDAG 17 MAART 2011

WOENSDAG 9 MAART VIJF NIEUWE SUBWAYS. De Amerikaanse broodjesketen Subway wil op korte termijn vijf nieuwe broodjeszaken openen in Brussel. Onder andere op het Madouplein is een zaak gepland. De Amerikaanse keten heeft al vijf vestigingen in Brussel. Het succes van de Subway-winkels is gedeeltelijk toe te schrijven aan een eenvoudige franchiseregeling voor wie een zaak wil openen. Opnieuw stenen naar tram. Aan de halte Karreveld in Sint-Jans-Molenbeek wordt tram 82 met stenen bekogeld. De zijruiten sneuvelen, maar niemand raakt gewond. Het tramverkeer wordt niet onderbroken. De laatste weken worden meer trams geviseerd in het gewest. Militairen WORDEN AGENT. Ontslagnemend minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD) zegt dat er vanaf september een honderdtal militairen omgeschoold worden tot federaal politieagent in Brussel. Turtelboom ging na de rellen in Kuregem van 2009 het engagement aan om de politie in Brussel te versterken.

DONDERDAG 10 MAART

Minister Vanraes wijst ieder op zijn verantwoordelijkheid: “Vier Brusselaartjes op de tien zijn Nederlands- noch Franstalig. Zij vallen buiten het klassieke ‘gemeenschapsdenken’.”

Die discussie is volgens Vanraes achterhaald. “In zestien gemeenten kampen we met capaciteitsproblemen. Gericht optreden heeft geen zin, het probleem stelt zich overal. Om de demografische evolutie op te vangen hebben we tegen 2015 vijftien- à achttienduizend extra plaatsen nodig in heel Brussel. Beide gemeenschappen moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Ik roep de beide ministers van Onderwijs op om dringend samen te zitten en het probleem aan te pakken.” Vanraes is vooral scherp voor de

“ “ HET GETAL

Franse Gemeenschap en haar minister van Onderwijs, Marie-Dominique Simonet (CDH). “Die heeft plannen voor 4.100 extra plaatsen. Veel te weinig, om van te huilen zelfs.” Maar ook Vlaanderen moet een tandje bijsteken. “Er liggen plannen op tafel voor minstens tweeduizend extra plaatsen,” zegt Vanraes. “Wij hopen dat die de financiële goedkeuring van de Vlaamse Gemeenschap krijgen. Het klopt dat veel leerlingen in het Nederlandstalig onderwijs anderstalig zijn: veertig

procent van de Brusselse kinderen is Nederlands- noch Franstalig. Zij vallen buiten het klassieke ‘gemeenschapsdenken’, en ze hebben ook recht op onderwijs.” Vlaams minister van Onderwijs Smet (SP.A) wil de problemen niet nu in de pers bespreken. “Wij nemen dit mee naar de gezamenlijke taskforce van Gewest en gemeenschappen,” zeggen ze op zijn kabinet. “Aan de Brusselse regering om die samen te roepen.” Jelle Couder / brusselnieuws.be

Actiris levert wel degelijk goed werk.” Brussels minister van Werk Benoît Cerexhe (CDH) verdedigt in De Tijd het arbeidsmarktbeleid van het Brussels Gewest.

BYTTEBIER KABINETSCHEF. Voormalig Brussels parlementslid Adelheid Byttebier (Groen!) wordt kabinetschef bij de Schaarbeekse schepen van Sociale Samenhang Tamimount Essaïdi (Ecolo). Byttebier is daarnaast voorzitter van de raad van bestuur van de MIVB en politieraadslid in Schaarbeek. Sint-Joost min duizend. Het gemeentebestuur van SintJoost-ten-Node kondigt aan dat het duizend ‘onechte’ inwoners schrapt. Het gaat voornamelijk om mensen die zich inschrijven in het bevolkingsregister, en nadien nooit meer van zich laten horen. Ook wil de gemeente de strijd tegen huisjesmelkerij verscherpen.

VRIJDAG 11 MAART MAMPAKA KRIJGT ONGELIJK. Olivier De Roy, de trainer van basketbalclub Atomia, die het Zuidpaleis niet meer in mocht na een vermeende parketdiefstal, krijgt in eerste aanleg gelijk van de rechter. De Stad Brussel moet een boete betalen van 250 euro per dag dat De Roy niet in de sporthal binnen mag. Het incident zou zijn oorsprong vinden in de verzuurde relatie tussen De Roy en de Brusselse schepen van Sport Bertin Mampaka (CDH).

ZONDAG 13 MAART BRAND IN SEINHUIS ETTERBEEK. Een seinhuis in Etterbeek vat om onbekende redenen vuur. Daardoor raakt het treinverkeer naar Ottignies en Louvain-la-Neuve ernstig verstoord. Reizigers dienen rekening te houden met vertragingen vanaf een halfuur.

MAANDAG 14 MAART ASTROTOREN IN BLAUW GLAS. In 2014 moet de Astrotoren aan het Madouplein aan de buitengevel gerenoveerd zijn met blauw spiegelglas in de plaats van het huidige oranje glas uit 1976. Eind deze maand verlaat BNP Paribas Fortis de 35.000 vierkante meter. Na de renovatie komen er nieuwe huurders in. BEPERKT SOCIAAL HUREN. De Adviesraad voor Huisvesting van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest gaat niet akkoord met sociale huurcontracten die beperkt zijn tot negen jaar. De Brusselse regering wil er die maatregel doorduwen, maar ze wou eerst advies inwinnen. De Adviesraad vindt de nieuwe modaliteiten te onzeker voor de huurders.

In de faciliteitengemeenten halsstarrig Franstalige bibliotheken willen neerpoten om een Franstalige minderheid te dienen, dat is ridicuul.” Voor Marc Uyttendaele, grondwetspecialist, advocaat en echtgenoot van PS-kopstuk Laurette Onkelinx, mag B-H-V gerust gesplitst worden (in De Tijd).

Tot dusver ligt de Pyrenese herdershond Cindy er maar eenzaampjes bij: Cindy is voorlopig het enige dier dat begraven ligt op het Elsense dierenkerkhof. Sinds 15 december is het daar – als eerste plek in Brussel – mogelijk om je overleden huisdier een laatste rustplaats te geven. Maar populair is het initiatief niet. Toch zit

schepen Dominique Dufourny (MR) niet met een kater. “Weinig mensen weten dat onze dierenbegraafplaats bestaat,” zegt ze in La Capitale. “We hebben nog niet genoeg reclame gemaakt: binnenkort zetten we daarom een nieuwe mediacampagne op.” De volgende ceremonie is volgende week. Voor Elsenaren kost een plaatsje op het dierenkerkhof honderd euro, bewoners uit de andere gemeenten betalen driehonderd euro. De gedenksteen blijft er vijf jaar TT liggen.

DINSDAG 15 MAART Schoolproblemen. 2.122 basisschoolleerlingen geraken niet aangemeld in de school van hun (ouders) keuze; dat is net iets minder dan de helft. Het totale aantal kinderen dat zich dit jaar heeft aangemeld, ligt overigens veertig procent hoger dan vorig jaar. Het Nederlandstalige onderwijs wordt steeds succesvoller. le soir in de Vlaamse rand. De Brusselse krant begint met een editie voor de negentien randgemeenten rond Brussel. Volgens hoofdredactrice Béatrice Delvaux speelt de krant daarmee in op een vraag van haar lezers in de Rand, die meer informatie willen over de regio waarin ze wonen en de beslissingen van de plaatselijke overheid. De krant meent dat die situatie “na een staatshervorming nog meer op de spits gedreven zal worden.”

Samengesteld door Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1271 PAGINA 4 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Beleid > Tien van de 22 gemeenschapscentra krijgen nieuw of gerenoveerd onderkomen

Investeren in bakstenen BRUSSEL – De Vlamingen timmeren sinds de jaren 1970 hard aan de aanwezigheid in Brussel. Ook lokaal. Met 22 gemeenschapscentra hoeft de Vlaamse Brusselaar zich nooit verweesd te voelen in zijn stad. De cultuurhuizen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie of VGC zitten op de meest diverse locaties. Nu eens zijn ze gehuisvest in een oud atelier of vroegere garage, dan weer in een statig herenhuis. Om al dat moois te onderhouden moet er geïnvesteerd worden, veel geïnvesteerd. Tien gemeenschapscentra zullen de komende vijf jaar in fasen worden aangepakt. Een overzicht. Foto’s Bram Tack

VGC-COLLEGELID BRUNO DE LILLE (GROEN!) OVER DE 22 GEMEENSCHAPSCENTRA

‘Het grootste cultureel centrum van België’

weeëntwintig gemeenschapscentra, dat kost de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) een smak geld aan onderhoud en Bruno De Lille. renovatie. Tussen 1996 en 2009 gaf de VGC er dertig miljoen euro aan uit, en in het nieuwe investeringsplan 2011-2015 staat nog eens twintig miljoen. Kan de VGC dat blijven bolwerken? We vroegen het aan Bruno De Lille (Groen!), VGC-collegelid bevoegd voor Cultuur. Hij pleit voor meer samenwerking tussen de gemeenschapscentra, zelfs voor clusters, maar aan de Nederlandstalige ankerplaatsen in de wijken wil hij niet raken. “De VGC gaat uit van een tweesporen beleid. Aan de ene kant hebben de gemeenschapscentra een uitgesproken

lokale functie; ze moeten goed ingebed zijn in de buurt. Daarnaast werken we aan een virtueel Cultuurcentrum Brussel, over de tweeëntwintig heen. Dat kan door de culturele programmering van de centra door de VGC te laten coördineren. Dat heeft een dubbel voordeel: het aanbod wordt beter afgestemd, en we kunnen meer grote producties en evenementen, die Brussel nu misloopt, toch in de hoofdstad krijgen. Het Cultuurcentrum Brussel is beter gewapend om prospectie te doen. Het kan ook zélf producties op het getouw zetten. Belangrijk is dat de Brusselaars op die manier ook bij de gemeenschapscentra over de vloer komen die ze minder goed kennen. Waarom kan iemand uit Ganshoren niet naar Essegem in Jette gaan? Op die manier krijgen we het grootste cultureel centrum van België.” De stap naar fusie en zelfs afbouw

DE KRIEKELAAR, SCHAARBEEK

Isoleren van de concertzaal

n 2007 ging het Klimopgebouw feestelijk open, de voormalige pillenfabriek in de binnentuin van De Kriekelaar. Met een investering van 2,5 miljoen heeft Schaarbeek daarmee een mooie Nederlandstalige ankerplaats in de Gallaitstraat, met tal van lokalen die druk gebruikt worden voor cursussen. De foyer en de tuin zijn de kers op de taart. Drie jaar later schort er nog een en ander, met name aan de concertzaal. In 2008 zag De Kriekelaar zich zelfs verplicht de concertorganisatie

te staken na klachten over geluidsoverlast. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) gebruikte een beproefde techniek: ze kocht de loft die het meest te lijden had onder het lawaai. Sindsdien kunnen er opnieuw concerten georganiseerd worden. Maar de VGC zit nu wel met een leegstaande loft opgescheept. Bovendien kunnen drie huizen in de Vanderlindenstraat – in feite krotten – niet verkocht worden aan het Woningfonds zoals aanvankelijk gepland: ze moeten dienen als geluidsbuffer. De VGC onderzoekt

van het aantal gemeenschapscentra is dan snel gezet. Is ‘22’ een fetisj? Bruno De Lille: “Neen. De VGC is eigenaar van de gebouwen, en het personeel is in dienst van de VGC. Toch willen we niet aan onze lokale aanwezigheid raken. We gaan geen centra afstoten. We willen wél dat de gemeenschapscentra zoeken naar schaalvergroting. Haren en Evere bijvoorbeeld hebben vandaag samen één centrumverantwoordelijke. Dat werkt goed. De infrastructuur zelf kan ook mee bepalend zijn bij de synergie. Neem nu Elzenhof en Maalbeek: de een heeft veel lokalen, de ander een goede zaal. Samenwerken heeft daar alleen maar voordelen.” En Heembeek? De bouw van een nieuw gemeenschapscentrum zit in het slop, en het ziet ernaar uit dat Mutsaard zal opgaan in Nekkersdal. De Lille: “De VGC wil nog altijd mee in

Pieter en Pauwel (groot woonzorgproject, red.) stappen, maar dat project moet wel getrokken worden door Vlaanderen. Wij zijn niet aan zet. De VGC moet altijd keuzes maken. We kijken daarbij naar het engagement van de gemeente, naar de kansen die zich aandienen, en naar het publiek dat we kunnen bereiken. Heembeek is niet onze prioriteit.” In de vorige regeerperiode was het dat wél. De Lille: “Dat heeft te maken met een minister die er woont (Bert Anciaux, SVG/ HUB). Ik doe iets in Koekelberg. Niet omdat Tinne Van der Straeten (Groen!) er gemeenteraadslid is, maar omdat er zich met de aankoop van de KUB-sporthal een kans aandient. Koekelberg is bovendien door meer mensen te bereiken dan Heembeek.” SVG/HUB

nu of de concertzaal verbouwd kan worden volgens het box-in-box-concept (zie ook: Ancienne Belgique) voor een optimale geluidsisolatie. Daarna kunnen de loft en de huizen in de Vanderlindenstraat verkocht worden. De plannen zitten nog maar in een onderzoeksfase, maar de VGC trekt voor volgend jaar alvast één miljoen euro uit voor de akoestische isolatie van de concertzaal van De Kriekelaar. In vorige investeringsplannen was ook sprake van een verbouwing van het onthaal (kostprijs: 300.000 euro), dat nu slecht toegankelijk voor mindervaliden is en door de lange gang weinig aantrekkelijk oogt. Die investering is voor onbeSVG paalde tijd uitgesteld.

BDW 1271 PAGINA 5 - DONDERDAG 17 MAART 2011

DE KROON, SINT-AGATHA-BERCHEM

Binnenkort eerste spadesteek

en voorsmaakje van hoe het nieuwe gemeenschapscentrum De Kroon er in 2013 zal uitzien, is al te zien op YouTube en op dekroon.vgc.be, onder ‘verbouwing’. Op 2 mei gaat de bouw ook echt van start. Nu aannemer Democo uit Hasselt met Este Architects uit Jette en de landschapsarchitect Erik Dhont samenzit om de planning van de nieuwbouw en verbouwing van De Kroon door te spreken, gaat het snel. Tegen april wordt de aanpalende smidse leeggemaakt. In mei gaat de smidse tegen de grond en wordt de eerste spadesteek gegeven voor een nieuwe multifunctionele zaal: voor concerten, theater, tentoonstellingen, feesten en happenings van verenigingen, en mét een uitschuifbare tribune. De Vlaamse

Gemeenschapscommissie (VGC) heeft in haar investeringsplan 2011-2015 een bedrag van 3,35 miljoen euro ingeschreven voor de nieuwbouw van een zaal met café en de binnenverbouwing van het oude pand. Daarvan staat 2,92 miljoen gepland als uitgave voor 2011, waarvan al 430.000 euro begroot is. Meteen de grootste investering voor dit jaar aan een gemeenschapscentrum in heel Brussel. In het vorige meerjarenplan van de VGC werden de bouwkosten van De Kroon geraamd op 2,3 miljoen euro. Het centrum gold toen samen met Heembeek-Mutsaard als het laatste echt ‘verbouwbehoeftige’ gemeenschapscentrum. Inmiddels is het bedrag verhoogd na aanpassingen aan het project en (verplichte) aanbestedingswijzigingen.

CANDELAERSHUYS, UKKEL

Op zoek naar alternatief voor statig herenhuis

oor het Candelaershuys staat maar 300.000 euro ingeschreven. Meer dan de boel in stand houden kun je daarmee niet, beaamt cultuuranimator Lander Exelmans. “We spreken dan over een nieuwe brandtrap, een nieuwe

keuken en de herinrichting van de benedenverdieping.” Maar daarmee zijn de geluidsproblemen niet opgelost. Het Candelaershuys zoekt wel degelijk een nieuwe locatie. “Maar dat is in Ukkel niet gemakkelijk,” zegt centrumverant-

De noodzaak tot een functieversterking van De Kroon, aangepast aan de lokale, 21ste-eeuwse behoeften, werd in het najaar van 2006 plots concreet. De verbouwingsopdracht ging naar ‘zalenspecialist’ Este Architects, de winnaar van de openbare wedstrijd. De tandem Este/Dhont wil op het grasplein rechts naast De Kroon de oude aanbouwsels afbreken om

er (vanaf mei) een ondergrondse zaal voor 160 man te bouwen. In de tweede fase volgt dan het nieuwe eetcafé (waar nu de petanquebaan ligt). Aansluitend kan het huidige café al verhuizen. Waar het grasveld nu doorloopt achter de petanquebaan, komen het café- en tuinterras en de hondentoiletten. In de derde fase wordt de oude Kroon verbouwd. Het nieuwe onthaal komt waar van-

woordelijke Bart Desmedt. “Toch leeft de hoop dat we snel iets gaan vinden.” Desmedt hoopt op een voldoende groot gebouw, om er ook het dienstencentrum Lotus in onder te brengen. Het dienstencentrum De Kat is vorig jaar dichtgegaan. Als het Candelaershuys een groot onderkomen vindt waar ook alle verenigingen terechtkunnen, dan wordt ook het wijkhuis Carloo verkocht. Het Candelaershuys krijgt twintig maanden om een nieuwe locatie of DV bouwgrond te vinden.

rekenen er ook op dat we wat wijzigingen kunnen aanbrengen aan het meubilair.” Op het tijdelijke adres zal er de komende twee jaar mogelijkerwijs een lichte wijziging van activiteiten plaatsvinden, uit plaatsgebrek. Vanden Driessche zegt dat het oude gemeenschapscentrum sinds 1986 ongewijzigd is gebleven, op enkele kleine ingrepen na. In het investeringsplan 2011-2015 van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) wordt twee miljoen euro uitgetrokken voor de werkzaamheden aan de nieuwe Den CD Dam.

DEN DAM, OUDERGEM

Binnen twee jaar een nieuw centrum

e werkzaamheden aan het gemeenschapscentrum Den Dam in Oudergem gaan binnenkort van start. “De komende twee jaar verhuizen we naar ons tijdelijke adres op het Gemeenteplein. In de tussentijd wordt er gewerkt aan wat vanaf 2013 het nieuwe gemeenschapscentrum moet worden: een nieuw

ELZENHOF, ELSENE

‘ Er moeten nog keuzes gemaakt worden’

et gemeenschapscentrum aan de Kroonlaan in Elsene rekent in de nabije toekomst op een bedrag van 2,5 miljoen euro. Eén miljoen daarvan staat ingeschreven voor de periode tot 2015. “Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan de kernrenovatie van het centrum,” zegt Gudrun Willems van Elzenhof. “Dat houdt in dat de brandveilig-

daag het café huist. Het trefzaaltje beneden wordt een repetitie- en theaterzaaltje. De eerste verdieping wordt ingericht als danszaal, atelierruimte en vergaderlokalen. De administratie verhuist naar beneden, achter het onthaal. Directeur Marc Dubois is optimistisch: “Zeker tegen einde 2012 hoop ik dat de bouw rond is.” Bovenop de bouwfinanciering heeft de VGC vanaf 2012 nog een budget voor uitrusting (van tafels en stoelen tot borden) en theatervoorzieningen (beamers en dergelijke) uitgetrokken voor De Kroon. Die uitgave zit in de totaalbudgettering van 2,8 miljoen (prognose) voor alle gemeenschapscentra tot 2015. Het hele verloop van het bouwproces zal vanaf mei op internet te volgen zijn. De plaatselijke fotoclub SAB maakt een fotoverslag, dat zal resulteren in een overzichtstentoonstelling van de werkzaamheden als het glas op de nieuwe Kroon wordt geheven. JMB

gebouw op de Waversesteenweg, een paar huizen verder dan waar het vroegere centrum was,” zegt centrumverantwoordelijke Ria Vanden Driessche. De nieuwe Dam maakt deel uit van een groot vastgoedproject met woningen en winkels. “Het nieuwe centrum zal iets kleiner zijn, maar wel functioneler. We

heid in orde is en dat ons centrum toegankelijker wordt gemaakt.” Na de kernrenovatie staan voor 2015 andere werkzaamheden gepland. “We willen vooral meer atelierruimtes voor onze kinderwerking. Het overige is nog hoogst onzeker, we kunnen alleen meegeven dat er binnenkort keuzes zullen moeten worden gemaakt. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe we dat miljoen zullen kunnen aanwenden.” Het centrum rekende in het verleden op het wijkcontract Scepter voor een uitbreiding van zijn gebouwen en een link naar een grote tuin op de vlakbij gelegen spoorwegberm. “Maar dat plan gaat niet door, heeft de gemeente laten weten. Toch

hopen we dat het ooit nog kan,” besluit Willems. CD

ADVERTENTIE

KAN ARCHITECTUUR BRUSSEL REDDEN? 29/03: Gesprek met Peter Swinnen [51N4E] Brusselaar en Vlaamse bouwmeester www.biancadebaets.be

BDW 1271 PAGINA 6 - DONDERDAG 17 MAART 2011

café van het gemeenschapscentrum huisvesten. Dat met de datum voor de verbouwing al enkele keren is geschoven, heeft onder meer te maken met de verwevenheid van De Rinck met de muziekacademie, die ernaast ligt. De academie wil graag een nieuw auditorium in de kelders. Dat kan,

maar ze zal dat zelf moeten bekostigen. Het prijskaartje wordt op 1,5 miljoen euro geraamd. Ook heeft Bruno De Lille (Groen!), het VGC-collegelid dat in 2009 aantrad, de plannen nog wat bijgestuurd. Zo wil hij ‘integrale toegankelijkheid’ voor rolstoelgebruikers: zij moeten in het hele gebouw terechtkunnen. Dat vraagt wellicht om bijkomende liften. Daarnaast vraagt De Lille ook meer aandacht voor energiezuinige maatregelen. Die bijkomende vragen bepalen mee de prijs, en ze beïnvloeden de timing. De architecten kunnen nu aan de slag om de plannen bouwklaar te maken binnen de budgettair opgelegde marges. Als dat dossier klaar is – en dat kan snel gaan, klinkt het bij de VGCadministratie –, dan kan de bouwaanvraag ingediend worden. Ten vroegste een jaar later wordt dan een bouwvergunning verwacht. Begin 2013 kan met de afbraak begonnen worden, en nog eens twee jaar later moet het bakstenen complex klaar zijn. SVG

Zeyp, De Kroon, Essegem.” Thevissen werkt graag op die manier: “Het idee dat elk centrum uitgerust moet zijn om alle soorten activiteiten te organiseren, is achterhaald. Je kunt beter de taken van de gemeenschapscentra verdelen dan dat ie-

dereen in zijn gemeente pietluttige, miezerige producties probeert op te zetten.” Inmiddels is de VGC bezig met de aankoop van de sporthal op de KUBsite. “Ons is nu voorgesteld om ook daarheen te verhuizen,” zegt Thevissen. De bedoeling is dat er aan de hal een flink stuk bijgebouwd wordt. In de aanbouw zal plaats zijn voor de audiovisuele dienst en de sportuitleendienst van de VGC, voor de Chiro van Koekelberg, en ook voor De Platoo. Thevissen beseft dat die nieuwe locatie kansen biedt. “We moeten daar niet naast elkaar gaan werken, maar kunnen samen uitgroeien tot een cultureel vrijetijdscentrum, met bijvoorbeeld een uitgebreid aanbod aan bewegingscursussen voor jonge gezinnen.” De ligging is wel wat minder. “Het uitzicht op het park en de gezelligheid van deze plek zullen we zeker missen.” HUB

dit gemeenschapscentrum. Maar er zijn wel plannen geweest voor een verhuizing. Eerst naar een nieuwbouw in dezelfde straat, waar ooit vijf arbeidershuisjes te koop stonden, later naar het vrijgekomen postgebouw van Heembeek. Maar het Brusselse onderwijs was de VGC telkens te snel af. En toen kwam het prachtige plan

voor een grote woonzorgzone in Heembeek, waarin ook het gemeenschapscentrum en de Nederlandstalige bibliotheek geïntegreerd zouden worden. Dan konden beide ongeschikte en verouderde huizen eindelijk verkocht worden. De laatste weken is echter duidelijk geworden dat het ambitieuze nieuwbouwplan nog maar weinig kans maakt. De Vlaamse Gemeenschap wil het publiek-private project uiteindelijk toch niet trekken. De VGC heeft de twee miljoen euro, uitgetrokken voor de bibliotheek en het gemeenschapscentrum, weer opgeborgen en zoekt naar een andere oplossing. Er wordt nu gezegd dat Mutsaard zal opgaan in het ande re Lakense gemeenschapscentrum, Nekkersdal. Voor Heembeek overwoog de VGC de parochiezaal Familia te kopen. Maar die optie blijkt op een paar onoverkomelijke hindernissen te stuiten. Waar de Nederlandstalige Heembekenaren elkaar in de toekomst zullen kunnen treffen, is dus nog een raadsel. HUB

DE RINCK, ANDERLECHT

6,5 miljoen euro voor complex in rode baksteen

p het Dapperheidsplein verrijst een heel nieuw gemeenschapscentrum, maar niet voor 2015. Het architectenbureau Lava uit Leuven won in 2008 de architectuurwedstrijd met een ontwerp waarbij tabula rasa wordt gemaakt met nagenoeg het hele gemeenschapscentrum De Rinck in Anderlecht zoals het nu is. Alleen de twee beschermde huizen op het Dapperheidsplein blijven staan. De onderkomen arbeidershuisjes en het atelier in de Kapittelstraat gaan tegen de vlakte, en ook het pand met de middeleeuwse pastichegevel op het Dapperheidsplein verdwijnt. Na de afbraak kan een nieuw gemeenschapscentrum verrijzen. Dat mag ook wel: heel wat lokalen zijn in erg slechte staat, in de traphal regent

het binnen, en de huidige polyvalente zaal ademt de jaren 1970 in al haar rusticiteit en beantwoordt niet meer aan de huidige behoeften. De ingang van het nieuwe gebouw komt aan het Dapperheidsplein, waar een lange gang met lichtstraat toegang zal geven tot een grote polyvalente zaal en een dozijn les- en vergaderlokalen. De Kapittelstraat zal er drastisch anders uitzien. Er komt één lange gevel, in rode baksteen, met uitsparingen voor tuintje, terras en balkon. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) trekt hiervoor 6,5 miljoen euro uit. Dat is minder dan de 9 miljoen die eerder circuleerde. Dat betekent dat er in het project gesnoeid zal moeten worden. Anderzijds is 6,5 miljoen euro nog altijd

DE PLATOO, KOEKELBERG

Tevreden, en toch verhuizen

e Platoo, het vroegere Trefcentrum Koekelberg, zit al sinds 1978 in een mooi rijhuis aan de Pantheonlaan. Toen centrumverantwoordelijke Erwin Thevissen er meer dan twintig jaar geleden begon te werken, zag het er enigszins anders uit dan nu. “We konden alleen iets organiseren in de woonkamer, die niet groot was en behoorlijk onderkomen,” zegt hij. Het weerhield hem er niet van om allerlei concertjes in te richten, binnen, maar ook buiten, in het park aan de overkant. Zo ontstond het zomerfestival Plazey. Nadat tijdens een van de huiskameroptredens het plafond naar be-

neden was gekomen, was het voor de VGC duidelijk dat de veiligheid in het gedrang was. Er volgde eind jaren 1990 een grondige renovatie, waarbij onder meer het binnenplaatsje overdekt werd en de garage omgevormd werd tot een professionele keuken. “Het maximale is uit het gebouw gehaald. Behalve de keuken en twee kantoorruimten hebben we nu twee zalen met bar voor feesten of optredens, en nog een klein vergaderzaaltje.” Twaalf jaar na de renovatie is Thevissen nog altijd tevreden. Maar het blijft lastig dat je moet bellen om het centrum binnen te komen en dat de ruimte ‘verschrikkelijk

een pak meer dan de 4 miljoen die in de eerste ramingen werden genoemd. Wat zeker al veel geld zal kosten, is de renovatie van de twee beschermde huizen. De panden uit de zeventiende eeuw zullen helemaal volgens de regels van de kunst gerestaureerd worden. Ze zullen ook het nieuwe

klein’ is. “Veel kunnen we hier niet doen. Theater is heel ingewikkeld, een vormingsaanbod ook omdat we moeilijk elke week hetzelfde lokaal kunnen aanbieden. De mogelijkheden zijn hier snel uitgeput. Onze zaal beneden is heel geschikt voor kleine café-concertjes. Als er maar twintig man komt opdagen, is het nog gezellig. Maar als Eva De Roovere komt, dan kan er zeventig man binnen en moeten we zestig man weigeren.” Toch heeft Thevissen zelf niet gelobbyd om over een groter of ander pand te kunnen beschikken. “Wij doen een aantal zaken gewoonweg niet. Zo richten we ons niet op allochtonen, hebben we geen aanbod voor de derde leeftijd en organiseren we nauwelijks cursussen. Voor andere zaken – Plazey, onze krant, een kinderfestival – werken we intensief samen met de andere gemeenschapscentra uit de buurt, De

HEEMBEEK-MUTSAARD, LAKEN & HEEMBEEK

Hopeloos verouderd

emeenschapscentrum Heembeek-Mutsaard zit op twee locaties: een statig herenhuis in de De Wandstraat in Laken en het buurthuis De Kleun in de Frans Vekemansstraat in Neder-OverHeembeek. Dat laatste, een smal rijhuis, biedt qua infrastructuur niet veel meer dan een kleine woonkamer met een telefoon. De bovenverdieping kan niet benut worden: die is afgekeurd. Het huis in Laken, een voormalige dokterspraktijk, is een stuk ruimer, maar het beantwoordt evenmin aan wat een modern gemeenschapscentrum moet zijn. Je moet een smal trapje op en aanbellen. Beneden doet de woonkamer dienst als polyvalente zaal. Voorts is er een rudimentair ingericht keukentje en één toilet, voor bezoekers en medewer-

kers. Boven is er een vergaderzaaltje en een smal kopieerhok. In de drie voormalige slaapkamers, die nu gebruikt worden als kantoor, zitten de medewerkers dicht op elkaar gepropt. Tot voor twee weken moesten ze één enkel telefoontoestel delen, zo’n ouderwets exemplaar met een draaischijf. In het huis is overal enkel glas en het dak is niet geïsoleerd. Het pand heeft één grote troef, de riante tuin, maar die is moeilijk toegankelijk. Het resultaat is dat er, op wat taallessen en vergaderingen van verenigingen na, nauwelijks activiteiten in het gemeenschapscentrum plaatsvinden. “Alles wat we hier ondernemen, is enorm arbeidsintensief. Je bent ongeveer de hele dag aan het sleuren met een podium of een tent voor een activiteit van een paar

uur,” vertelt centrumverantwoordelijke Kris Ribbens. Het heeft de medewerkers wel creatief gemaakt. Ze programmeren vooral op verplaatsing, in de kinderboerderij Nos Pilifs, in het naburige zwembad, in het Chinees Paviljoen. Veel heeft de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) niet geïnvesteerd in de modernisering van

BDW 1271 PAGINA 7 - DONDERDAG 17 MAART 2011

VAARTKAPOEN, SINT-JANS-MOLENBEEK

Een binnentuin, petanquebaan, een eetcafé en nieuwe lokalen

e plannen voor een gloednieuwe Vaartkapoen staan al twee jaar op papier. Pas vanaf 2014 worden ze verwezenlijkt. De Vaartkapoen is landelijk bekend als concertzaal, maar is ook actief in de buurt als tewerkstellingsinitiatief, dienstencentrum voor senioren en Nederlandstalig cultureel centrum. In de jaren 1980 was er een grote verbouwing, maar een aanzienlijk deel van het complex staat momenteel zowat te verkrotten. Twee huizen worden zelfs, met toestemming van de VK, gekraakt. Het architectenbureau Waw uit Sint-Genesius-Rode tekende in 2009 plannen voor de renovatie van het hele complex. Kostprijs: 2,5 miljoen euro. Enkele huizen in de Pastorijstraat en één in de Sint-Jozefsstraat gaan in die plannen tegen de vlakte, net als twee oude hangars in het binnenblok. In de plaats

ADVERTENTIE

BEURS VOOR CREATIEVE VRIJETIJDSBESTEDING

daarvan komt een grote, semi-publieke binnentuin die langs beide straten toegankelijk zal zijn. In de tuin komt verder een petanquebaan en, tegen de concertzaal aan, een nieuwbouw waar plaats zal zijn voor een eetcafé (aan de straatkant) en tal van polyvalente ruimtes. De Vaartkapoen heeft daar vandaag een chronisch gebrek aan, zeker nu steeds meer Nederlandstaligen zich in de gemeente zijn komen vestigen. Ook het onthaal komt in dat gebouw. De ingang van het gemeenschapscentrum wordt verlegd naar de Pastorijstraat. De toegang tot de concertzaal blijft in de Schoolstraat. De foyer van de concertzaal wordt aangepakt, net zoals de leveringsruimtes. De verbouwing staat pas geprogrammeerd voor begin 2014. De Molenbekenaars zullen dus nog even geduld moeten oefenen. SVG

NEKKERSDAL, LAKEN

Op naar de derde verbouwing

ekkersdal, een complex van samengevoegde huizen, onderging 25 jaar geleden een eerste verbouwing. Die was niet erg geslaagd: de sportzaal bleef half afgewerkt achter, de binnenplaats had meer weg van een krater. De ploeg van Nekkersdal nam het heft in handen. Ze werkte de sportzaal af en richtte zelf lokalen in telkens als er een nieuwe activiteit bij kwam: een consultatiebureau, een spelotheek, buitenschoolse opvang. “Maar er was nooit een masterplan,” zegt centrum-

Brussels Expo

Hall 4

17 20 03 2011 Info : 02 808 41 65 www.creativa-belgium.com

Met : Creativa Kids, een creatieve hobbyruimte voor kinderen tijdens het weekend !

KORTINGSBON Te downloaden op de site : www.creativa-belgium.com

-1 eur

www.warmred.be

verantwoordelijke Rik Fobelets. “In de jaren 1990 werden de grote mankementen van het gebouw erg voelbaar. Er was geen ingang langs de Bockstaellaan, geen verbinding met de bibliotheek, geen café.” Dit werd aangepakt bij een volgende verbouwing, die in 2003 afgerond werd. Het centrum omvat nu, buiten de bib en de sportzaal, een café, zeven vergaderzalen, een feestzaal, een crea-atelier en een toneelzaal met honderd zitjes. Uit de audit die Pascal Smet (SP.A) in 2006 liet uitvoeren, kwamen nog andere tekortkomingen van het gebouw naar voren: onoverzichtelijk, te weinig zichtbaar, onvoldoende toegankelijk, energieverslindend. Architecten tekenden een ontwerp waarin die problemen verholpen worden. Het nieuwe infrastructuurplan meldt dat dit ontwerp in fasen zal worden uitgevoerd. Toch is het voor de Nekkersdal-ploeg niet duidelijk wat er nu precies gaat gebeuren. Fobelets: “Er zijn besparingen; niet het hele ontwerp kan dus gerealiseerd worden. Bovendien krijgen sommige gemeenschapscentra een ‘bovenlokale’ functie. Nekkersdal komt in aanmerking, maar dan moet de toneelzaal uitgebreid en verbeterd worden. Voor de uitstraling is dat goed. We hopen alleen dat dit niet ten koste gaat van onze lokale werking. In het plan wordt de renovatie begroot op 5,37 miljoen euro, maar de eerste vijf jaar wordt maar 2,7 miljoen uitgetrokken. Daarmee kun je niet én het ontwerp uitvoeren én de toneelzaal HUB vergroten.”

BDW 1271 PAGINA 8 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Politiek > Stad Brussel krijgt ongelijk in parketconflict met basketclub Atomia

Mampaka begrijpt ‘hetze’ niet

Olivier De Roy wordt er door het schepencollege van beschuldigd in het Zuidpaleis parket te hebben ontvreemd. Dat zou ook gefilmd zijn. Maar De Roy houdt vol dat hij het parket alleen verplaatst heeft op vraag van een werkman van de Stad. Toch zou de diefstal door bewakingscamera’s geregistreerd zijn. Olivier De Roy, net als Bertin Mampaka van CDH-signatuur, mag sinds het voorval het Zuidpaleis niet meer in. De Roy vermoedt dat Mampaka, met wie hij al jaren in onmin leeft, aan de basis van het verbod ligt. Mampaka onderstreept dat het verbod een beslissing van heel het schepencollege is, niet van hem alleen. Thielemans beaamt dat.

BRUSSEL – Per dag dat Olivier De Roy, clubsecretaris van basketbalploeg Atomia, het Zuidpaleis niet mag betreden, moet de Stad Brussel een boete van 250 euro betalen. Burgemeester Freddy Thielemans (PS) is geschokt: “Onbegrijpelijk.” Hij blijft ook pal achter zijn schepen van Sport Bertin Mampaka (CDH) staan. Die voelt zich onheus behandeld. Dat de rechtbank van eerste aanleg – die het verbod buiten proportie vindt – de Stad Brussel in het ongelijk heeft gesteld, verbijstert niet alleen Thielemans: Mampaka voelt zich opgejaagd. “De Roy bestookt het schepencollege, heel de gemeenteraad en een rist journalisten met zijn correspondentie. De maat is vol,” zegt Mampaka. “Ik geef het beste van mezelf en dan krijg je dit. Beslissingen van het schepencollege over sport worden keer op keer gepersonaliseerd. Het gaat hier over een – fel uitvergroot – conﬂict met welgeteld één zelfstandige sportclub. Wilt u dan dat er geen controle gebeurt in de gebouwen van de Stad? Dat iedereen er zomaar binnen en buiten kan lopen en, in het ergste

Schepen van Sport Bertin Mampaka reageert verongelijkt op de mediastorm waarin hij terecht is gekomen. geval, huurders kan in gevaar brengen?” En verder: “Atomia had twaalf bestuurders, elf hebben er ontslag genomen, alleen Olivier De Roy is gebleven. Zegt dat niet genoeg?” De Roy is niet van plan het hierbij te laten. Hij wil niet alleen het Zuidpa-

leis weer in kunnen, hij wil ook duidelijkheid over wie achter het verbod zat. Aan onze collega’s van brusselnieuws.be zei De Roy: “Ofwel kwam het voorstel van Mampaka, ofwel is het een initiatief van het schepencollege. In dat laatste geval is dat

bijzonder erg, want dan zijn Freddy Thielemans en Joëlle Milquet (CDHvoorzitster en verhinderd schepen, red.) medeverantwoordelijk.” Hoeveel media-aandacht de zaak ook krijgt, de oppositie in de gemeenteraad houdt zich gedeisd. Gemeenteraadslid Fabian Maingain (MR-FDF) protesteerde even dat hij geen vragen over het vonnis van de rechtbank mocht stellen in de openbare zitting, maar bijval van collega’s kreeg hij niet. Dat Mampaka emotioneel reageert op de zaak, is begrijpelijk: in januari van dit jaar kwam hij ook al in het nieuws met een omstreden bezoek aan Libië (al was dat voordat het regime er aan het wankelen ging). Hij werd er opgevoerd als ‘een geslaagd voorbeeld van immigratie’. Toen hij door de oppositie hard werd aangepakt, werd hij verdedigd door Milquet. Zelf zei hij toen: “Ook ik heb af en toe behoefte aan waardering voor het vele werk dat ik verzet.”

Danny Vileyn

ADVERTENTIE

A A J van d

E RV

m a a l eV

m e G se

a h c s een

m m o psc

e s i issie

Vraag het gratis VGC-jaarverslag aan: info@vgc.be of bel naar 02 548 01 55.

Foto: Michael De Lausnay

t e H

G A L RS

0 1 20 r !

BDW 1271 PAGINA 9 - DONDERDAG 17 MAART 2011

P-PRAAT CDH heeft zware ambities die het Brusselse niveau minstens even zwaar als diep overstijgen. Zo neemt voorzitster en vicepremier Joëlle Milquet in Le Soir van afgelopen maandag uitgebreid de tijd om te benadrukken dat er tijd en vooral politieke moed nodig zijn om ’s lands morose politiek uit het ven te trekken – vooropgesteld, we zeggen wel voor-op-ge-steld, dat u dát nog niet wist. Een beetje verder komt het dan: “Er is moed voor nodig om toe te geven dat de uitdaging van de 21ste eeuw een wereldbestuur is, als tegenwicht voor een grauw nationalisme.” Goede leerlingen in die klas zijn de hogescholen Erasmus- en -Universiteit Brussel. Onder het mom van schaalvergroting (hebben we nodig in een grote, eengemaakte wereld) hebben die twee alvast dezelfde slogan gebruikt om studenten te werven: Word wat jij wil voor de Erasmushogeschool en dus ook Word wie je wil voor de Hogeschool-Universiteit Brussel, ofte HUB (ex-Ehsal en -KUB, maar dan weer niet -VUB. Maar wel honderd procent KUL). Dezelfde slogan voor twee hogescholen uit een verschillende (ideologische) associatie: de wereld wordt steeds meer één. Het is dus Word wie je wil voor de Erasmushogeschool en ook Word wat je wil voor de Hogeschool-Universiteit. Fan-tas-tisch! Toch niet. De Erasmushogeschool was eerst met Word wat je wil, en de HUB stal ’m, maar veranderde wat in wie. U kunt echter gerust zijn: u mag worden wie of wat u wilt. Tenzij u een essentialist bent. Dan niet.

CHIEN ÉCRASÉ ELSENE – Elsense politieagenten klagen aan dat ze tijdens hun werk altijd aan hun geparkeerde auto moeten denken. Net zoals andere burgers zijn ze gebonden aan het parkeerreglement, en dus kunnen ze om de twee uur naar hun auto spurten om een nieuwe draai te geven aan het parkeerrad van fortuin (hoewel dit strikt genomen ook niet mag, maar het zijn agenten voor iets). In La Dernière Heure worden oplossingen aangereikt, maar die voldoen niet: “Parking Flagey staat vol, en onze auto parkeren met een politiekaart zou te veel vandalisme opleveren.” ELSENE – Vandalisme op en rond het Flageyplein? Ga toch weg, man! SCHAARBEEK – Als er karma bestaat, dan zal het zich op deze manier dus gemanifesteerd hebben. Want in de Huart Hamoirlaan te Schaarbeek wordt sinds een tijdje – en ondanks een nieuw parkeerplan – ’s avonds en ’s nachts op en onder het zebrapad en het trottoir geparkeerd dat het een lieve lust is. En dat deert de politie aldaar niet. Karma, dus. Spijtig voor de Elsense agenten houdt het karma geen rekening met de zes verschillende politiezones te Brussel. Nog een reden om ze samen te voegen. HAREN – Misschien een goed idee: de agenten kunnen aan de MIVB-preventieagenten vragen om om de twee uur hun parkeerschijf aan te passen. Dan kan men zich er toch op beroepen dat men het openbaar vervoer gebruikt.

tram 94 rijdt voortaan tot de woluwelaan BRUSSEL – De MIVB nam op maandag 14 maart de verlengde tramlijn 94 officieel in gebruik. Voortaan rijdt de tram over de Vorstlaan tot aan de Tervurenlaan (Trammuseum). De nieuwe Chronolijn 7 vervangt de lijnen 23 en 24. Er is een investering van in totaal 38 miljoen euro mee gemoeid. Het nieuwe traject van lijn 94 ligt volledig in een eigen trambedding. Volgens de MIVB betekent dat meer ruimte en comfort en minder tijdverlies aan de haltes. Beliris, het federaal-gewestelijke samenwerkingsakkoord, nam de herinrichting van de voetpaden en de wegen voor zijn rekening. Tegen 2014 moet tram 94 tot aan metrostation Roodebeek en Woluwe Shopping Center rijden, later misschien zelfs tot in Zaventem. Op termijn zal de tram voorrang hebben op alle kruispunten. Door de verlenging wijzigt ook het traject van een aantal buslijnen. De tramlijnen 23 en 24 worden vervangen door de nieuwe lijn 7, tussen de Heizel in Laken en Vanderkindere in Ukkel. Lijn 7 is een zogenaamde Chronolijn. Chrono is het label dat de MIVB toekent aan haar meest performante lijnen. Tegelijk heeft de MIVB beslist de frequenties op verschillende lijnen te verhogen. Thomas Thielemans

ADVERTENTIE

Centra Morele Dienstverlening BEELDEN VAN VROUWEN ﬁlmcyclus

Beelden van Vrouwen

Op 8 maart 2011 is het de internationale dag van de vrouw. In het kader hiervan worden er in de maand maart aan de VUB 3 recente auteur films van vrouwen getoond. Allen werden op diverse filmfestivals bekroond, omwille van de manier waarop ze op een artistieke en innoverende manier de thematiek van de film wisten te verbeelden. Iedere film zal worden ingeleid door een deskundige.

MAANDAG 21/3/2011

Les plages d’Agnès (2008) Regisseur: Agnès Varda

Een initiatief van de Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw

www.uvv.be

Centra Morele Dienstverlening Brussel-Jette

Meer info? 02/242 36 02 (Centrum Morele Dienstverlening Brussel) Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel [Premetrostation Anneessens] tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Jetse Laan 362, 1090 Jette [Bus 14 halte Legrelle] tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

BDW REGIO

BDW 1271 PAGINA 10 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Brussel > Kies mee uit shortlist FM Brussel

Wijken waar het leuk wonen is BRUSSEL – De voorbije weken mochten luisteraars van de radiozender FM Brussel hun ‘leukste wijk’ voordragen. Vijf uiteenlopende buurten haalden de top. Onze fotograaf Bart Dewaele blikt ze voor u in. En wie strijkt uiteindelijk, op 28 maart, de eer van ‘de leukste’, ‘le plus chouette’ en ‘the coolest’ op? Kies vóór volgende week zondag mee op www.fmbrussel.be. Het is nog even wachten voor we weten welke wijk in het Brusselse gewest een wijkfeest cadeau krijgt van FM Brussel. De vijf genomineerden die kans maken, zijn sinds zaterdag bekend. Het gaat om Scheut en Kuregem in Anderlecht, de Marollen en de Bloemenhofwijk in de Vijfhoek, en de Kasteleinswijk rond het gelijknamige Elsense bobo-plein. Sinds 2007 pakt de stadsgevoelige en veelkleurige radiozender uit met ludieke luisteraarsacties. FM Brussel nomineerde al het beste frietkot, het beste volkscafé, de mooiste gemeente, de mooiste straatnaam en de leukste school. Sinds begin maart is het zoeken naar de leukste wijk in de stad. In een mum van tijd lieten een

kleine tweehonderd luisteraars per mail weten welke wijk ze adoreren en toch o zo leuk vinden om te vertoeven, te wonen, wandelen, winkelen, spelen, met mensen te praten, een terrasje te doen, de zondag zoek te maken,... De inzendingen prezen tot het laatste moment de meest diverse wijken aan. Over de top vijf maakt FM Brussel nog heel de maand reportages. Nu is het aan u om – ook met behulp van gratis promotiemateriaal van FM Brussel – de allerleukste wijk onder die vijf de hemel in te prijzen. En? Waar is het voor ú leuk, aardig, gezellig, charmant, tof, amusant, moppig en lollig? Kies mee uit deze vijf. JMB

Foto’s: Bart Dewaele

Intimistisch en verscholen bloemenhofplein Tussen Hopstraat, Barthélémylaan, Anderlechtsesteenweg en Arteveldestraat schuilt de Bloemenhofwijk. Desolaat-rustig ’s nachts, bedrijvig overdag. Mode- en interieurwinkels, een hogeschool en de Kaaistudio’s doen het hier bruisen.

Kasteleinswijk, voor DE genieter

Kuregem, waar nieuwe contacten troef zijn

‘Klein Parijs in Brussel’ is te vinden bezijden de Heilige Drievuldigheidskerk: in het quartier Châtelain of het burgerlijke deel van Elsene. De woensdagse biomarkt, de charmante winkels en restaurants doen de wijk dag en nacht leven.

Niet alleen de Zuidmarkt en de Slachthuizen, die een massa volk naar Kuregem halen, doen het negatieve imago kantelen. Tussen spoor, Kleine Ring en kanaal doen oude en nieuwe bewoners zich te goed aan elkaar (en soms aan brouwerij Cantillon).

3de éditie

ADVERTENTIE

organised by ideji

Verenigingen-en jobbeurs

Dinsdag 22 maart 2011 09.00 - 17.00 Tour & Taxis Havenlaan, 86c 1000 Brussel Editeur responsable : ideji asbl - N. Kother

Infos Maks vzw - 02 520 78 46

Gratis toegang

DE MaROLLEn: aBSOLUUt aUthEntIEK

met de steun van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest

Ook de Marollen, volkswijk bij uitstek rond d’Aa Met (Vossenplein), geklemd tussen Justitiepaleis, Hallepoort, Zuidstation en Kapellekerk, haalde de top vijf. “Veel cultuur, gezellig, authentiek; altijd wel iets te beleven,” vatte een luisteraar het samen.

ADVERTENTIE

UW VERWARMINGSKETEL ONDERHOUDEN IS NIET ALLEEN VERPLICHT, MAAR VOORAL OOK

VOORDELIG MEER Dan DE patERS Van SchEUt Wie de Anderlechtse wijk Scheut (tussen Ninoofsesteenweg, Prins van Luiklaan, Birminghamstraat en Scheutlaan) de leukste wijk van het gewest vindt, heeft daar zijn reden voor: ons-kent-ons leeft hier nog.

GOED VOOR HET MILIEU

Een verwarmingsketel die niet wordt onderhouden, verbruikt tot 10 % meer energie. Om de Brusselaars minder te laten verbruiken, is sinds 1 januari een onderhoud van de verwarmingsketels verplicht : elk jaar voor de ketels op stookolie en om de drie jaar voor die op gas. Raadpleeg uw verwarmingstechnicus en vraag hem het controle-attest. Info : 02/775.75.75. - www.leefmilieubrussel.be

SAMEN MAKEN WE VAN BRUSSEL EEN DUURZAME STAD

BDW REGIO

BDW 1271 PAGINA 12 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Ukkel > Huis Haerens, met privéschuilkelder en afluisterapparatuur

Brussel > Binnenkort energiezuinig woonproject

Hoeksteen art deco krijgt een facelift

Boomkwekerijstraat staat op instorten © ERIC STANER

Op bevel van de Stad Brussel moet de Koning Boudewijnstichting een leegstaand huis aan de Boomkwekerijstraat in allerijl laten afbreken – “ondanks de bewarende maatregelen van de voorbije drie jaar,” schrijft de stichting in een communiqué. De Boudewijnstichting kocht de panden op de hoek van de Boomkwekerijstraat en de Brederodestraat vier jaar geleden van de Koninklijke Schenking. Toen al waren de huizen in slechte staat. Ondertussen werd één pand gekraakt, in een ander woedde een brand. Dat het zo lang duurt voordat de huizen opgeknapt worden, heeft een reden: de Boudewijnstichting wou er een gemengd project met kantoren en woningen van maken, maar dat zag de Stad Brussel niet zitten. Nu wordt het een project met energiezuinige woningen. De huizen zijn niet beschermd, maar de hoek Boomkwekerij-Brederode maakt wel deel uit van een beschermd stadsgezicht. De afbraak van het huis nummer 40 brengt het project niet in gevaar.

Danny Vileyn

Sint-Jans-Molenbeek > Eerste kangoeroewoning Huis Haerens: opvallende parallellen met Horta’s PSK en Frank Lloyd Wrights Hollyhock House.

TELEXREGIO

ij de recente restauratie werden de mo zaïeken op de balkons en de buitenbekleding in terrazzo, cement vermengd met grof gehakte kalksteen en marmer, door het architectenbureau van Eric Staner uit Watermaal-Bosvoorde vernieuwd. Dat gebeurde onder toezicht van Monumenten & Landschappen, want het pand is sinds 1988 – na de spreekwoordelijke strijd tegen de sloophamer – als monument beschermd. De restauratie is een project van de huidige eigenaar, Semlex Europa, een hoogtechnologisch bedrijf in identificatiesystemen, en het Gewest. Volgens beheerder Marielle Greindl zit de gevelen dakvernieuwing in de laatste fase en worden daarna de ondermuren in blauwe steen en de voortuintjes aangepakt. Intussen schittert al de hoektoren, een “kunstwerk, uw gemeente waardig”, vond Courtens, die hiervoor speciale toestemming moest vragen aan het college. Het is aan die torens dat de hand van Courtens te herkennen valt in nog meer Brusselse gebouwen, zoals het Paleis van het Lied van Sotternieën in Elsene, of de horlogetoren van het Coovi in Anderlecht. Nog opvallender is de gelijkenis met het ook in 1928 gebouwde Paleis voor Schone Kunsten van Victor Horta. Behalve de ronde hoektoren zie je hier ook het spel van in- en uitspringende elementen, geometrische decoratie en een uitgesproken kroonlijst. Courtens, oud-leerling van Horta in Antwerpen, tekende dan ook sommige onderdelen van het PSK. Er is ook een link met het Holly hock House (1917-’20) in Los Angeles van Frank Lloyd Wright, een robuuste woning met ornamen-

tale motieven uit de Maya-cultuur, typisch voor de eclectische art-decostijl. De kantelen van gestileerde stokrozen (hollyhocks) zijn dezelfde ‘bewakers’ als die op de daklijn bij het Huis Haerens. De familie Haerens wilde om veiligheidsredenen niet beneden wonen, en daarom kwam daar een huurwoning met ingang aan de Looflaan, terwijl zij hun intrek namen in het bovenhuis met ingang aan de Brugmannlaan. De zorgen om hun veiligheid van het gezin Haerens blijkt ook uit het feit dat hier waarschijnlijk de eerste privéschuilkelder van Brussel ingericht werd, in beton met gewapende... tramrails. Robert Haerens werkte als ingenieur bij de Gentse Tramways. Langs de marmeren trap met gestileerde florale en industriële motieven in smeedijzer kom je op de eerste verdieping in de centrale hal, die baadt in het licht van een koepel van gekleurde en gevlamde glasramen. De privévertrekken werden discreet aan het oog onttrokken, waardoor de aandacht van de mondaine bezoekers ging naar de eetkamer in Chinese stijl en de salons, waaronder het muzieksalon in de hoektoren. Op zondag gaf Haerens hier klanken van zijn zelfgebouwde voorloper van de synthesizer (nu in het MIM) ten beste. Wat Courtens van Horta vooral opgestoken had, was dat het volledige plan moest beantwoorden aan de noden van de klant. De ‘akoestische lens’ van de centrale hal kwam mevrouw Haerens bijvoorbeeld goed van pas. Zo kon ze op welbepaalde plaatsen het gefluister van de geïnviteerde zakenrelaties opvangen. An Devroe

CHRIS LOMME en Jef DE GRYSE ereburger ANDERLECHT – Actrice Chris Lomme en tuinarchitect Jef De Gryse zijn ereburger van Anderlecht, waar ze al jaar en dag wonen. Burgemeester Van Goidsenhoven en schepen van Burgerlijke Stand

Cassart (MR) schonken hun een oorkonde, tinnen plaat, boek over Anderlecht en bloemen. De kersverse ereburgers bedankten met een voorbereide speech (De Gryse) of voor de vuist (Lomme). JMB

LES NOIRAUDS HOUDEN COLLECTE BRUSSEL – Van donderdag tot en met zondag houden Les Noirauds in zwart/fuchsia pak in restaurants een collecte voor arme kinderen. Zaterdagmiddag om 16 uur vertrekt een stoet Noirauds

aan Manneken Pis (eindhalte Grote Zavel). De Koninklijke Wiegjes Prinses Paola, ook bekend als de Noirauds, is een van ’s lands oudste verenigingen: gesticht in de strenge winter 1876-’77. JMB

Van 8 tot 89 jaar © MV

“Modern times!” schiet je te binnen bij de deuren met raderwerk in smeedijzer van het Huis Haerens (1928) op de hoek van de Brugmann- en de Looflaan. Nu de gevelrestauratie bijna voltooid is, kan de mechaniek van de herinnering aan de belangrijkste Belgische art-decoarchitect, Antoine Courtens, weer op gang komen.

Vlnr.: Paul, Jasmien en Margodt, samen ‘in een warme buidel’. In de De Bonnestraat is de eerste kangoeroewoning opgeleverd. Vier mensen van heel verschillende leeftijd – van 8 tot 89 jaar – wonen er samen. In de De Bonnestraat leven Jasmien (8), haar mama Christel Keuninckx (31), Paul Hotton (68) en Margodt Mongenie (89) samen. “Wij zijn net één grote familie,” zegt Mongenie, en ze glundert. “We maken nooit ambras. We hebben geluk gehad dat het zo goed klikt, want we kenden elkaar vooraf niet. We spelen scrabble, kijken tv en koken soms samen. Maar iedereen is vrij om te doen wat hij wil. Ik help de kleine Jasmien met haar huiswerk en leer haar Nederlandse woordjes bij. Omgekeerd leer ik ook nieuwe woorden van haar.” Mongenie is in haar nopjes over het huis waarin ze wonen. “Het OCMW heeft echt overal voor gezorgd, van meubels tot een computer met internetverbinding toe. We hebben ook een mooie tuin. En we betalen een huurprijs die in verhouding staat tot ons inkomen.” Ze is maar wat tevreden dat ze in de kangoeroewoning terechtkon. Nochtans zag haar sit uatie er even niet rooskleurig uit. “Ik moest weg omdat

mijn appartement plots verkocht werd. En daar sta je dan op straat als alleenstaande oude vrouw. Ik wilde zeker niet naar een rusthuis, want ik ben nog heel zelfstandig. Ik doe nog altijd mijn boodschappen. In de kangoeroewoning kan ik zelfstandig leven, al komt er soms een verpleegster over de vloer.”

“ Er is altijd iemand in huis om mee te praten” Ook Paul Hotton is tevreden met de nieuwe woning. “Ik woonde ook alleen na de dood van mijn vrouw, in een veel te groot huis. Nu is er altijd iemand om mee te praten.” Op termijn wil het OCMW meer van die kangoeroewoningen in Molenbeek, onder meer om ouderen uit hun sociaal isolement te halen. Zo staat er in dezelfde straat voor tegen het einde van het jaar al een nieuwe kangoeroewoning gepland.

Matthias Vanheerentals

BDW 1271 PAGINA 13 - DONDERDAG 17 MAART 2011

BDW REGIO

Sint-Joost-ten-Node > Gemeente en Sheraton onderhandelen over ondergrondse zaal

Rogier en de onderwereld

Rond, op en onder het rechthoekige plein is in de loop der jaren heel wat gebeurd. In 1618 werden er, naast de stadswallen (vandaar Bolwerklaan), 24 pesthuisjes gebouwd. Precies tweehonderd jaar later werd het Natieplein aangelegd. In 1885 overleed de libera le toppoliticus Karel Rogier en werd het plein te zijner ere omgedoopt. Tussen 1841 en 1846 werd er een nieuw treinstation opgetrokken. Het oude, in de Groendreef, was te klein geworden. In 1956 werd het – op zijn beurt te klein geworden – ‘oude’ Noordstation gesloopt, en het Internationaal

Alsof het woord polyvalent ervoor is uitgevonden: in de gigantische zaal onder het Rogierplein werden katten- en hondenshows, WK’s scrabble en eroticabeurzen georganiseerd. Nu zitten de gemeente SintJoost-ten-Node en de Sheraton Group, die bovengronds een hotel heeft, in de laatste rechte lijn van de onderhandelingen over de eigendomsoverdracht. Wat brengt de toekomst?

Eens feestzaal, nu gestript. En niemand weet over hoeveel vierkante meters het precies gaat. Rogiercentrum ging het stadsbeeld bepalen. Ook ondergronds roerde het: daar kwamen handelszaken, toegang tot de metro, parkeergarages én de polyvalente zaal. Die behoort, tot

nader order, toe aan de gemeente. Die zit met de Sheraton Group in de laatste fase van de complexe onderhandelingen. Sint-Joost zou de zaal graag van de hand doen, maar wil bedingen dat de inwoners voor

een schappelijke prijs de (enorme) ruimte kunnen afhuren. Niemand weet heel precies over hoeveel vierkante meters het daar, in die wirwar van concessies en medeeigendommen, gaat.

Behalve van de honden- en kattenshows was de polyvalente ondergrondse zaal ook bekend van de vele eroticabeurzen die er hun vaste stek hadden. Generaties Brusselaars en toeristen hebben daar voor het eerst paaldanseressen, en veel meer, live aan het werk gezien. Er vonden ook serieuzere evenementen plaats: het wereldkampioenschap scrabble (Franse versie), bijvoorbeeld. Naar verluidt ging de strijd toen vooral tussen Senegalezen en Canadezen. Volgens stedenbouwkundigen evolueert een stationsomgeving sneller dan enig ander stadsdeel. Het aantal treingebruikers neemt jaarlijks met vijf procent toe. Er wordt hard gesleuteld aan ‘soepele’ formules van gecombineerd vervoer (openbaar vervoer, fiets, autodelen). Een soort ‘super ontmoetingsplaats’ is van cruciaal belang. Daartoe komt er een verticaal atrium om een lichtschacht te creëren. Of de meisjes van lichte zeden in die ondergrondse inrichtingen ook een plaatsje krijgen, mag Joost weten. Lieven Bulckaert

ADVERTENTIE

Bakkerij • Slagerij • Groenvoorziening Bakkerij • Slagerij•• Hotel-Restaurant Hotel-Restaurant • Groenvoorziening

Kijk- en proefdag Zondag 27 maart van 13 tot 18u Op zoek naar een goede school en een opleiding met toekomst? Kom kennis maken met Elishout, secundair onderwijs

SCHOOL VOOR VOEDING SECUNDAIR ONDERWIJS

Slepvreinndg

springlevend

Emile Gryzonlaan 1 1070 Brussel 02 526 76 00 www.elishout.be

BDW 1271 PAGINA 14 - DONDERDAG 17 MAART 2011

In alle Luxemburgse openbare scholen leren de kinderen lezen en schrijven in het Duits, en in het tweede leerjaar beginnen ze met Frans. De voertaal is het Luxemburgs.

Onderwijs > Claire Russon over drietalige scholen in Luxemburg

Meertaligheid in de praktijk © PATRICK REEFF

BRUSSEL – De Frans-Duitse Claire Russon werd tweetalig opgevoed en leerde in het Groothertogdom Luxemburg drietalig onderwijs kennen. Haar zoon zit in het Nederlandstalige Brusselse onderwijs. In de aanloop naar een debatavond in de Sint-Jorisschool (24 maart) bepleit ze hier alvast meertaligheid op school.

BDWOPINIE Onlangs had ik het geluk aanwezig te zijn op een vergadering van ex perts over meertaligheid in het Bel gische onderwijs. Elke aanwezige deelde de enthousiaste overtuiging dat meer dan één taal leren een kans is voor elk kind. Op cognitief vlak gaat het aanleren van een nieuwe taal nooit ten koste van het beter worden in de eerste taal, integendeel, het stimuleert de intelligentie. De experts waren het er ook over eens dat het beleid deze boodschap niet oppikt en dat het niet duidelijk is waarop men wacht. Waarom wil ik hier een spreekbuis zijn voor de conclusies van deze vergadering? Behalve mijn eigen levensverhaal heeft ook mijn werk als schoolpsycholoog me ervan

overtuigd dat het onmogelijk is om te werken aan het welzijn en de toe komst van kinderen zonder rekening te houden met het taalvraagstuk. Het Groothertogdom Luxemburg was bij de eersten in Europa die re soluut kozen voor meertalig onder wijs. In 1912 werd een wet van kracht die het onderwijs in het Duits, Frans en Luxemburgs verplicht maakte. In alle openbare scholen leren de kinde ren lezen en schrijven in het Duits, en in het tweede leerjaar begint het aanleren van het Frans. Tot het eind van de middelbare school blijft de onderwijstaal gemengd: de lessen worden in het Frans of in het Duits gegeven volgens de opties die de leer ling gekozen heeft. De voertaal is het Luxemburgs. Sommigen hebben het over meertaligheid als moedertaal van de Luxemburgers. Het succes van hele generaties studenten, van de economie van het land en van de

“Het succes van hele generaties studenten, van ’s lands economie en van de sociale cohesie is te danken aan de pioniers van de meertaligheid”

wil ik inspanningen steunen die erop gericht zijn te komen tot meertalig heid als linguïstische vaardigheid. Iemand die meertalig is, kan ver schillende talen in verschillende si tuaties gebruiken; voor hem of haar is taalvaardigheid een hulp bij het aanleren van nieuwe talen; hij of zij staat open voor de cultuur van de ander. De meertaligheid van kin deren ontwikkelen betekent dat je aandacht hebt voor het taalprofiel van elk kind en dat je het aanbod op school afstemt op zijn taalbehoeften. Ondanks de beperkte middelen blijf ik optimistisch, omdat de grote ver scheidenheid aan educatieve model len een antwoord kan bieden op de bestaande diversiteit in en tussen de scholen, vooral in Brussel. Kleine stappen op maat kunnen nu al hel pen, zonder veel kosten, om tege moet te komen aan de noden van de kinderen. Misschien lenen lagere scholen met een zeer heterogene po pulatie zich daar nog beter toe dan andere. Waarom bijvoorbeeld geen wekelijks Babel-uurtje organiseren waarin alle talen welkom zijn? Een tijdbesparen de methode bestaat erin de tweede taal als instructietaal te gebruiken: turnen in het Frans? De kinderen voor bepaalde lessen groeperen vol gens moedertaal? De kinderen de mogelijkheid laten een andere taal dan de instructietaal te gebruiken? Anderen zweren dan weer bij het gelijktijdig gebruik van didactisch materiaal in verschillende talen door leerlingen van dezelfde klas: Google in het Turks? Ouders inschakelen om kinderen kennis te laten maken met verschillende talen en culturen? Vormingen door Foyer in Molenbeek aanbieden aan leerkrachten en ou ders? Al deze mogelijkheden hebben met elkaar gemeen dat de een van de ander leert, maar ook dat het kind soms vaardiger is dan de volwassene en dat de leerkracht niet altijd weet wat zijn leerling doet. Dat we het er over eens moeten zijn dat vele wegen kunnen leiden tot een vergelijkbaar resultaat. Dat we ervoor kiezen sa men te leven in diversiteit. En hoe staat het intussen met de kin deren? Die ontwikkelen hun meerta ligheid alleen, als een ‘grote mens’, voor de computer, op stage en op straat, overal – behalve op school...

Claire Russon

Claire Russon.

Claire Russon is schoolpsychologe bij het Luxemburgse ministerie van Onderwijs en Beroepsvorming. Ze richtte mee het project Think:child op.

sociale cohesie is te danken aan de Luxemburgse beleidsmakers, die pioniers in meertaligheid waren. Ondertussen is de Luxemburgse sa menleving veranderd: bijna de helft van de leerlingen heeft niet langer het Luxemburgs als moedertaal. Te gelijk tonen de cijfers over schoolse achterstand en schooluitval dat veel (en niet alleen allochtone) kinderen niet langer baat hebben bij het sys teem. De kritiek luidt dat de school zich niet voldoende aanpast aan haar populatie en dat ze eist dat leer lingen de drie talen beheersen zo

Op donderdag 24 maart (20-22 uur) is er een debatavond over meertaligheid op school, geleid door Anne Brumagne (BDW) en georganiseerd door de ouderraad van basisschool Sint-Joris. Naast Claire Russon nemen deel: Willem De Hertogh en Kaatje De Smet (Sint-Joris), Paul De Ridder (N-VA), Sven Gatz (Open VLD), Hilde De Smedt (integratiecentrum Foyer) en Dirk Moors (adjunct-kabinetschef Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet). In de Villerszaal van SintJoris, Cellebroersstraat 16, 1000 Brussel. Gratis toegang

als hun moedertaal. Ondanks haar gelijkekansenbeleid lijkt de school zo de (vooral sociale) ongelijkheid te bestendigen. De hervormingen die nu doorgevoerd worden, willen de mogelijkheden van elk kind beter tot hun recht laten komen door diversifi catie van de methodieken en van het didactisch materiaal. Toegepast op de Brusselse situatie wil ik stelling nemen tegen de huidi ge dualiteit: liever dan te debatteren over de dreiging die uitgaat van de ene of de andere taal en over het taal kundige kamp waartoe men behoort,

BDW 1271 PAGINA 15 - DONDERDAG 17 MAART 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Selectief verontwaardigd? Censuur. Het lijkt iets van ver weg of van lang geleden. Is vrijheid van meningsuiting immers niet een van onze Europese grondrechten? Toch duikt het spook af en toe op in onze samenleving. September 2009. ‘Cocktail, ou autoportrait en société’, een kunstwerk van de Franse kunstenaar MehdiGeorges Lahlou, wordt verwijderd nadat enkele on bekenden stenen gegooid en bedreigingen geuit heb ben aan het adres van de kunstenaar. Een paar felrode naaldhakken op een islamitisch gebedsmatje te midden van andere gebedsmatjes, omringd door mannenschoe nen, waren de boosdoener. De goegemeente schreeuwde moord en brand. Wat met de vrijheid van de kunstenaar en de vrijheid van me ningsuiting? Wat met onze westerse waarden? Maart 2011. Een kunstwerk van de Brusselse artieste Jamila Al Badaoui wordt verwijderd uit een tentoonstel ling over vrouwelijke Arabische kunst in een gebouw van de Europese Commissie. Het gaat om een elektri sche stoel voor kinderen, vergezeld van een zwart bord met daarop ‘Opgepast, elektrocutiegevaar’ in het En gels, Arabisch en Hebreeuws. De kunstenares noemt het een aanklacht tegen elke vorm van kindermishan deling, waar ook ter wereld. Sommige commissieleden menen er een andere boodschap in te herkennen: een regelrechte uithaal naar Israël. Gevolg: het kunstwerk wordt voor onbepaalde tijd ingetrokken, nog voor de tentoonstelling wordt geopend. Dit keer wordt de alarmbel niet geluid. Deze censuur is een fait divers dat in het beste geval een klein plaatsje in bepaalde kranten kreeg. Waar is de roep om vrijheid van meningsuiting en van vrijheid van de kunstenaar nu? Selectieve verontwaardiging, heet dat. Het is gemakke lijk om je pijlen te richten op enkele anonieme Brusselse jongeren. Een gevestigd instituut bekritiseren ligt na tuurlijk net iets moeilijker. De Europese Commissie, die een van de Europese grondrechten met voeten treedt. En de stilte is oorverdovend... Ik vind het vreemd dat nu niemand op de barricaden gaat staan. Twee maten en twee gewichten? Yamila Idrissi, Vlaams parlementslid SP.A

Taal (1) De stroom taalklachten en onbegrip van de overkant groeit weer aan. Als Franstaligen zich ook maar in iets gediscrimineerd voelen, dan is de wereld te klein. Het heeft niet veel zin deze krant te vullen met onze miserie. Als er geen dienst is waar we met onze problemen te rechtkunnen, desnoods tot in Straatsburg of New York, dan moet die dringend opgericht worden. Vlamingen die alleen naar Brussel komen om hun bo terham te verdienen en wegwezen, hebben hier geen boodschap aan. Er zijn er die de volgende straat niet eens kennen! En bij de nieuwe generatie Vlaamse BV’s, die graag pronken met hun kennis van het Engels of Frans, hoeven we ook niet aan te kloppen. We moeten het zelf redden, het liefst met de glimlach, want wie in een Franse colère schiet, dreigt uitgelachen te worden. Schrijf ook eens een briefje naar La Libre, Le Soir...

Ernest Gillioen, Leuven

Taal (2) Ook geboren en getogen in Brussel stem ik volledig in met wat E. Frederix en A. Du Bois in de vorige BDW (1270 van 10 maart, p. 13) schreven. Dagelijks worden

BDWOPINIE

we als Vlaamse Brusselaars inderdaad geconfronteerd met het feit dat het Nederlands als minderwaardige taal wordt beschouwd en dat alle Vlamingen toch zeker Frans begrijpen en spreken! Zelfs de Stad Brussel richt voor haar senioren, met sche pen Chantal Noël, regelmatig informatienamiddagen en voordrachten in, enkel en alleen in het Frans. Zelfs sche pen Mampaka durft weleens eentalige Franse uitnodi gingen voor zijn activiteiten te sturen. Om nog van de taaltoestanden in het Brugmannziekenhuis te zwijgen! De multiculturele stad Brussel miskent heel duidelijk de Vlaamse cultuur en taal. Jammer dat zo weinig mensen hierop reageren, en dat ze automatisch Frans spreken. Zo worden de Vlamingen die Nederlands blijven spre ken, uitgescholden en bestempeld als racist of VB’er, terwijl ze gewoon hun moedertaal spreken.

Ivet Gonnissen, Laken

Taal & kader Hoezo, taalevenwicht in het topkader (van onze centrale diensten)? Briefschrijver Guido Ghekiere (‘Taalwet’, in BDW 1265, p. 15) zal toch nog wel willen weten dat zijn eigenste partij, de toenmalige CVP, als allergrootste (al lermachtigste) dit goedgekeurd heeft bij de totstandko ming van het Belgische compromis van Hertoginnedal in 1963? Weliswaar met de dood in het hart. Ja ja, de Vlamingen zouden de tweetaligheid in hun eigen hoofd stad cadeau krijgen, met evenveel ambtenaren vanaf de graad van afdelingschef. Hoe is het daar, bijna een halve eeuw later, mee gesteld? Ze moesten enkel maar de faciliteiten in zes randge meenten toestaan, die toen, was er geen eensgezinde Vlaamse Beweging geweest, ei zo na aangehecht waren bij de tweetalige Brusselse agglomeratie (l’histoire se répète). Dit taalevenwicht (vijftig procent Vlaamse en vijftig procent Franstalige topambtenaren vanaf de graad van directeur of gelijkgestelde) was – en is – een van de grofste gevallen van benadeling van de Vlamin gen in dit land. Het treft de Vlaamse ambtenaren in alle geledingen van de Belgische administratie en werd en stoemelings uitgebreid tot alle mogelijke instellingen, organismen, commissies et cetera, et cetera. Een discri minatie op professioneel en financieel gebied, van be sluitvorming en invloed: zestig procent = vijftig procent, en veertig procent = ook vijftig procent. Hallo, antidiscri minatieactivisten? Hallo, vakbond? Hallo, christelijke arbeidersbeweging? Hallo, socialisten in Vlaanderen? Hallo, grote Vlaamse partijen? No answer. Wijlen Gaston Eyskens bekritiseerde deze hold-up in het Belgische parlement toen als zijnde een grove be nadeling van de Vlaamse ambtenaren. En bij de daar opvolgende grondwetsherziening van 1970-’71 werd de Vlaamse parlementaire meerderheid nog eens vakkun dig monddood gemaakt (de alarmbelprocedure als de mocratisch toetje zult u ook wel horen rinkelen hebben). Het ‘één man, één stem’-principe van wat ooit socialis me was, is ver weg. Ministerpostjes werden daarbij ook keurig paritair gehouden (zoveel cabinettards, zoveel benoemingen). Deze uitgebreide bevoegdhedenregering van lopende zaken doet het nu zelfs met minder Vlaamse dan Frans talige staatssecretarissen (weg cabinettards, weg benoe mingen: Vlamingen moeten besparen). O ja, ik vergat ze zowaar, de Brusselse Vlamingen, excu seer, de Vlaamse Brusselaars, les fameux 15 pour cent, kregen voor hun ministerabelen de quasi-pariteit in hun eigen hoofdstad, excuseer, derde gewest, région à part entière. Voilà, justice est faite. (...) Eddie Favoreel, Anderlecht

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Passa Porta door Anne Brumagne Over een week begint de derde editie van het Passa Porta Festival, waarvoor meer dan honderd auteurs uit dertig landen naar Brus sel afzakken. En het zijn niet de minsten: de Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk kon worden gestrikt, maar ook andere grote namen als Philippe Claudel of David Mitchell. Schrijvers uit Nederlands- en Franstalig België delen het podium. Passa Porta is een tweetalig literatuurhuis, dat voor zijn werking een beroep doet op subsidies uit Vlaanderen en uit Franstalig België. Lekker van twee walletjes eten, denkt u dan misschien? Culturele organisaties die zich vanuit hun inhoudelijke bekommernis echt als tweetalig willen manifesteren, wordt het werken niet altijd even gemakkelijk gemaakt. De twee gemeenschappen hebben in de loop der jaren een verschillend cultuurbeleid ontwikkeld, waardoor het voor zo’n tweetalige organisatie moeilijk is om aan de subsidievoorwaarden van de ene en van de andere te voldoen. En het is voortdurend dansen op het slappe koord. Want je kunt niet zomaar de ene overheid, die meer geld kan of wil geven, op de eerste bladzijde van je programma boek vermelden, en de andere ergens in de kleine lettertjes wegmof felen. Overheden zijn ook ijdel, weet u. Tegenwoordig verkeren we in dit land in een ‘splitsingslogica’. Maar ooit zullen we toch ook eens het debat moeten aangaan hoe er beter dan nu kan worden samengewerkt. Schrijver Erwin Mortier pleitte onlangs in een opiniestuk in De Morgen voor een federaal cultureel niveau. Hij had het onder andere over de federale wetenschappelijke instellingen, waaronder de grote musea in Brussel. Die instellingen worden al (of nog, zo u verkiest) door de federale overheid aangestuurd; Mortier heeft groot gelijk dat dit veel dynamischer moet dan vandaag het geval is. Het zou bovendien redelijk onzinnig zijn om deze instel lingen, met hun fenomenale collecties, naar de gemeenschappen te laten overgaan. Omgekeerd heeft de federale overheid in het verleden weinig inspanningen gedaan voor die musea, en het is maar de vraag of je andere tweetalige organisaties naar het federale niveau moet overhevelen. Als hopelijk over enige tijd de communautaire knopen zijn doorgehakt, en we niet meer in alles een strijd tussen Vlaams en Franstalig zien, dan moet het toch mogelijk zijn dat de twee gemeenschappen een voorbeeldige samenwerking uitstippelen? Voor cultuur bijvoorbeeld, maar ook voor onderwijs. Brussel en de rest van het land zouden daar wel bij varen.

EVA HILHORST

BDW 1271 PAGINA 16 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Huldeconcert benjamin Rawitz BRUSSEL – Met een concert van het Trio Avanesyan willen oudstudenten van het Conservatorium van Brussel (Erasmushogeschool) de vermoorde Brusselse pianist Benjamin Rawitz (1946-2006) herdenken.

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK Toerisme > Internationale bed & breakfast-beurs vergeet Brussel niet

Vierhonderd keer te gast

Na enkele kleinere muzikale hommages is dit het eerste grote publieke huldeconcert voor Rawitz, vijf jaar na zijn dood. Rawitz, die sinds 1978 begeleider (cello en altv iool) was en om zijn ‘secure hand’ en ‘to the point-zijn’ bekendstond, werd op 29 augustus 2006 brutaal om het leven gebracht in zijn appartement. Twee boefjes met een verleden als Afrikaanse kindsoldaat (een van hen was Junior Kabunda, die in 2010 veroordeeld werd om ook nog zijn eigen dochtertje en diens overgrootmoeder te hebben vermoord), wilden de oude Honda Civic van Rawitz stelen. Ze volgden Rawitz in huis en brachten hem de fatale slagen toe. Rawitz werd geboren in Haifa en bereikte Brussel na omzwervingen. Hij studeerde aan het conservatorium van Haifa en aan de Rubin Academy of Music in Tel Aviv. Met een Belgische studiebeurs vervolmaakte hij zich bij Eduardo del Pueyo (piano) en Arie Van Lysebeth (kamermuziek) aan het Conservatorium van Brussel. Nadien studeerde hij nog in Genève, Londen en Bonn. Dertig jaar lang ging hij met de Hongaarse violist Janos Maté op wereldtournee. Ook met cellist Luc Tooten vormde hij een vast duo. Met de steun van de ambassade van Armenië in Brussel, en eregasten als Misha Maisky, Daniel Blumenthal, Jerrold Rubinstein, Dalia Ouziel en een vertegenwoordiging van de Israëlische ambassade treedt het Trio Avanesyan voor het eerst voor het publieke voetlicht. De muzikanten Julien Libeer, Hrachya Avanesyan en Sevak Avanesyan brengen werk van Haydn, Sjostakovitsj en Babadjanian. Concert op maandag 21 maart om 20 uur in het Conservatorium. Meer op 02-507.82.00 en www.bozar.be. JMB

BRUSSEL – Nergens zo’n capital gevoel als logerend in een goed bed bij een charmante Brusselaar thuis. In de sfeer van een oud stadshuis of een moderne loft. In de verrassende rust van een achterhuis en tuintje. Het maakt een nacht in de hoofdstad, na een citytrip, concert of seminariedag, uniek en helemaal af. Brussel is Belgiës koploper in bed & breakfast-adresjes. Wij vroegen enkele Brusselse gastvrouwen en -heren waarom ze de wereld in huis halen.

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Uitzonderlijk mocht Husky poseren in het gezellige guesthouse in de tuin van B&B Ursule la Libellule.

e B&B Expo in Thurn & Taxis strooit dit weekend droomadressen van gastenkamers in het hinter- en buitenland rond, maar Brussel wordt geenszins vergeten. Toeristische diensten (van de gewesten en de Stad Brussel) en privéorganisaties prijzen de B&B-mogelijkheden in de stad aan. Uit een recente telefoonenquête van

het Observatorium voor Toerisme te Brussel bleek dat vooral bedrijfslui, congresgangers en stagiairs (in crisistijd lijkt het hoteltarief te hoog gegrepen) en toeristen in het algemeen (vooral Fransen) een B&B boeken. Maar ook uitgaanders die na een dineetje of concert in Brussel de nacht veilig willen doordromen, boeken een nacht bij kamerverhuur-

ders. Alleen al bij de vzw Bed and Brussels staan bijna 350 logeeradressen in het gewest bekend (bij die organisatie moet de B&Bexploitant per boeking een commissie van 15 tot 30 procent afstaan). Daarnaast zijn er tientallen andere gastenkamers die gewoon privé verhuurd worden (en hierdoor weleens goedkoper uitvallen) of via vakantiewebsites

BDW 1271 PAGINA 17 - DONDERDAG 17 MAART 2011

IN MEMORIAM ROGER VANHAVERBEKE (1930-2011) BRUSSEL – Afgelopen vrijdag namen familie, vrienden en jazzliefhebbers afscheid van bassist Roger Vanhaverbeke (1930-2011). Onder hen Toots Thielemans en Jean Demannez, jazzliefhebber en burgemeester van Sint-Joost-ten-Node. Vanhaverbeke was in vele opzichten een groot man. Letterlijk, maar toch vooral op muzikaal gebied. Hij

makkelijk op te snorren zijn (info rechtsonder). Maar het allerbest is te vertrouwen op mond-tot-mondreclame van Brusselkenners. Gepersonaliseerd onthaal, netheid en comfort, de leuke centrale of groene en rustige locatie, een fijn en gezellig ontbijt, en veel kwaliteit voor de prijs zijn de hoofdredenen waarom mensen in gastenkamers logeren. Hoe de Brusselse gastvrouwen en -heren het zelf ervaren, en waarom ze het doen, vroegen we aan enkele Nederlandssprekende B&Buitbaters met (een of twee) pareltjes van kamers. De Genkse interieurarchitecte Kim Verbist, die met haar vriendin en trouwe hond Husky al tien jaar een bed & breakfast runt, kan erover meespreken. Vanuit haar riante, veelkleurig en landelijk ingerichte B&B Ursule la Libellule, bezijden de Louizalaan, kijkt ze uit op haar tuin. In het zomerpaviljoen schuilen twee kamers met badkamer, die jaarlijks een nieuwe laag verf krijgen. “Belgen houden niet van Brussel; we krijgen dan ook vooral buitenlanders te logeren,” zegt Verbist. Ook Christine de Groote, auteur van tuinboeken, wacht in haar Room with a View op de wereld die passeert. “Ik kan iedereen advies geven over wat te doen en wat te mijden in Brussel.” Landschapsarchitect Erik Verstreken en zijn vriend ontvangen de gasten in Le White Room met een stadsplan en veel uitleg. “Nadien laten we ze los, vrij om in en uit te lopen, en een selfservice ontbijt te nemen. We hebben ook wel Brusselaars te gast, en studenten die na het AB-concert lekker in Brussel blijven slapen.”

was geen beeldenstormer, wel een muzikant die de jazzgeschiedenis door en door kende en die respect had voor de traditie van ritme en melodie. Hij kruiste het pad van vele internationale vedetten, onder wie Nat ‘King’ Cole, Sacha Distel en Clark Terry. Vanhaverbeke zag lang geleden al in dat je best je eigen boekingen doet, tot grote wanhoop soms van

Designloft in Le White Room, verscholen in de Dansaertwijk.

Gilles Clément, die onverwachts opdook.” Le White Room: “Concertgangers van de AB (ook Brusselaars), die blijven slapen na een goed concert.”

Jean-Marie Binst

Waarom ze het doen Ursule: “Voor het plezier en de zalige kennismaking.” Room with a View: “De wereld komt naar mij, zonder dat ik buiten hoef.” Le White Room: “Voor de leuke contacten, en als extra inkomen.”

Room with a View: klassiek-rustig met stadstuin.

clubeigenaars en organisators. Maar dat was net zijn menselijke kant. Zoals zijn dochter Nancy het zo treffend verwoordde bij de afscheidsplechtigheid: “Wij missen hem hier enorm, maar hopelijk is hij nu aan het jammen met al die grote jazzmuzikanten die hem al voorgingen.” GTB

Troeven van het huis Ursule: “Privé guesthouse in de tuin, en vlak bij het Ter Kamerenbos. Attenties voor gewoonten – welke soort thee, welke cornflakes? – en verjaardagen.” Room with a View: “Hoge plafonds en een tuin (voor de rokers). Elsene is met Flagey in de mode, en ligt op tien minuten van het centrum.” Le White Room: “Rustige designloft in een achterhuis, tussen de Dansaert- en Sint-Katelijnewijk.” Tofste gasten Ursule: “Amerikanen die een indianenreservaat groter dan België runnen. We bleven uren ontbijten.” Room with a View: “Auteurs uit Frankrijk, en mijn favoriete tuinarchitect

Vreemdste gasten Ursule: “Een leuke arts die komt logeren als ze stand-by is voor forensisch onderzoek naar verdachte sterfgevallen, moorden en zelfdoding.” Room with a View: “Een nerveus en kwaadaardig koppel dat op de vlucht leek. Snel mijn buren gewaarschuwd.” Le White Room: “Geen, al staan sommigen overdreven lang onder de douche.” Naarste ervaring Ursule: “Belgen houden niet van hun hoofdstad; ik krijg er maar één per jaar over de vloer.” Room with a View: “Ik dacht dat een Londense bankier, in volle bankcrisis (2008), zelfmoord zou plegen, zo depressief zat hij aan het ontbijt.” Le White Room: “Een dreun op mijn neus van iemand die niet wou begrijpen dat de hele loft niet exclusief voor hem was.” Waaraan ze zich ergeren Ursule: “Ik erger me zelden of nooit, maar ik screen de gasten op hun mails, dus ik krijg alleen leuk volk.” Room with a View: “Ik ben heel soepel als gastvrouw, maar geen slaafje.” Le White Room: “Haaruitval overal. We denken aan een haartaks voor de JMB douche (lacht).”

“ Ik ben heel soepel als gastvrouw, maar geen slaafje”

* Ursule la Libellule (2 kamers met eigen badkamer), Vleurgatsesteenweg 165, Elsene, www.ursule.be * Room with a View (2 kamers, badkamer te delen), Vleurgatsesteenweg 105, Elsene, www.vertugadin.be/chambredhote * Le White Room (1 kamer, badkamer te delen), Locquenghienstraat 45, Brussel, www.lewhiteroom.be

B&B Expo in Thurn & Taxis op 19 en 20 maart, met workshops voor wie zelf met een B&B wil beginnen: www.bbexpo.be

B&B-adressen in Brussel: www.bedandbreakfast.com/ brussels-belgium.html www.bedandbreakfastflanders.be www.homelidays.nl www.weekendhotel.be www.guesthouses.be vakantiehuizen-belgie.startpagina.be www.taxistop.be www.bnb-brussels.be

BDW 1271 PAGINA 18 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Muziek > MuseBoosting presenteert: The Blue Flamingo

Jazz in het kasteel © JOS L. KNAEPEN

SINT-JANS-MOLENBEEK – Het Brusselse jazzleven heeft er een origineel nieuw initiatief bij. In het unieke kader van het Karreveldkasteel organiseert een jonge ploeg twee concertavonden per kwartaal met telkens grote namen uit de nationale jazzscene.

edeorganisator Vincent Ghilbert legt enthousiast uit hoe het allemaal begon. “Toen Christelle Duvivier en ik afstudeerden aan het conservatorium, kwamen we al vlug tot de vaststelling dat er veel te weinig concertmogelijkheden waren. We richtten samen met een aantal muzikanten een vzw op, MuseBoost ing. Twee jaar lang organiseerden we concerten in het JazzStation, maar op de langere termijn was dat financieel niet haalbaar. Daarom gingen we op zoek naar een alternatief, waarbij we ook op wat subsidies konden rekenen. Hier in het Karreveldkasteel vonden we alles wat we zochten: een fantastische locatie, en vooral ook de steun van het gemeentebestuur en van de eerste schepen, Françoise Schepmans, van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de Nationale Loterij.” “Van meet af aan wilden we meer dan een jaarlijks festival. Daarom kozen we voor vier weekends van twee dagen, verspreid over

Nathalie Loriers uit. Zij is ook de ‘meter’ van onze organisatie.” De mensen van The Blue Flamingo zorgen voor een totaalpakket. “De parkeergelegenheid op het binnenplein is natuurlijk een troef, en de metro is vlakbij. Ook over de rest is grondig nagedacht. Zo bieden we een gamma artisanale bieren aan van de Zenne Brouwerij, die hier vlakbij zit. We serveren ook soep, bereid van verse bioproducten, en een assortiment kleine hapjes, allemaal tegen heel democratische prijzen. Overlast van decibels is er niet, want alle concerten zijn puur akoestisch. Ons eerste doel is mensen aan te trekken die zich anders niet meteen verplaatsen voor een jazzconcert. Hopelijk gaan ze nadien al eens vlugger naar een club. Want jazz is zoveel meer dan de zomerfestivals.”

Peter Hertmans Quartet, op zaterdag 26 maart te gast in het Karreveldkasteel. het hele jaar. Nu is er één concert per avond, maar we zouden dat graag opvoeren naar twee. We moeten nog afwachten hoe het verder loopt, maar tijdens ons tweede weekend, in januari, was de opkomst al verdubbeld!”

“Voor ons volgende weekend, met Steve Houben & Jacques Pirotton en het Peter Hertmans Quartet, verwachten we minstens evenveel volk. En in oktober rekenen we op een nog grotere opkomst, want dan nodigen we

ADVERTENTIE

Georges Tonla Briquet

The Blue Flamingo presenteert Steve Houben & Jacques Pirotton (25 maart) en Peter Hertmans Quartet (26 maart) in het Karreveldkasteel (Jean de la Hoeselaan 3) om 20.30 uur. Kaartjes kosten 7,50 euro per avond of 10 euro voor beide avonden. Meer op www.museboosting.be of 02-880.93.26

BDW 1271 PAGINA 19 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Kunstbende: de eerste oefeningen

TELEX VADROUILLE ‘COME TOGETHER’ OP STUDENTENSOIREE

BRUSSEL – Zin in veel cultuur voor weinig geld? Ga dan zeker op woensdag 30 maart naar de Beursschouwburg. Die organiseert in samenwerking met het Rits Café en UiTinBrussel een gratis soiree, speciaal voor studenten met een passie voor Brussel. Om 16 uur wordt aan de Beursschouwburg de aftrap gegeven met de uitgebreide stadsverkenning Discover your city. Op het programma staan onder meer een kanotocht op het kanaal, fietstochten, een stadsspel en wandelingen. Ook in het Rits Café zijn er activiteiten gepland. Om 20 uur begint de coverwedstrijd: in de Beursschouwburg brengen tien geselecteerde bands elk op hun manier een ver-

sie van het Beatles-nummer ‘Come together’. Lisa Smolders (Studio Brussel) en Ad-Harry Shredder (Abattoir Fermé) presenteren, Jean Blaute en Kurt Overbergh (AB) beoordelen. De ‘Beste Beatles (cover)band’ wint één dag ABstudio. Achteraf kunnen studenten volledig uit de bol gaan op de afterparty, waar tot in de vroege uurtjes verschillende dj’s het beste van zichzelf geven. Het initiatief is een speciale editie van de wekelijkse S.H.O.W. (Shit Happens On Wednesday)-avonden van de Beursschouwburg. Op die manier willen de organisatoren de studenten letterlijk uit hun kot lokken. TT

Stadswijken heten u welkom

Praat

Exercise One uit Laken: Joy Division en Sex Pistols als voorbeeld.

Gezien: Kunstbende – Brusselse voorronde, zaterdag 5 maart in de Beursschouwburg.

achteraf

In het café van de Beursschouwburg, waar de Kunstbende-voorrondes in de categorie muziek worden gehouden, staat de band Exercise One uit Laken op het podium. Een blonde knaap met een gitaar die voor en na de korte soundcheck wat grinnikt naar enkele bekenden in het publiek, en een drummer die zich op de achtergrond houdt. Gerrit De Cock, die de twintig bands presenteert, weet te vertellen dat de zanger behalve een gitaar ook een kater meezeult, zoals het de frontman van een rockband betaamt. Papa, die vlak voor de neus van zijn rebelse zoon foto’s neemt, vindt het goed zo. Het zou overigens niet zo vreemd zijn als papa een oprechte liefhebber is van de creatieve expressie van zijn zoon. We herkennen in de soundcheck immers een flard Joy Division, wat strookt met het T-shirt van The Sex Pistols dat de frontman draagt, en het feit dat de tweekoppige groep na het eigen nummer ‘Unknown’ nog de The Fall-cover ‘Frightened’ zal spelen. Joy Division, The Sex Pistols en The Fall zijn groepen die er meer dan dertig jaar geleden aan begonnen. Het is toch wat onwezenlijk dat ze deze debutanten anno 2011 nog tot inspiratie dienen. Punk is niet dood, of reïncarneert in elk geval in snel tempo. Twee nummertjes zijn wat weinig om hun kunnen te demonstreren, maar daar gaat het in de punk uiteraard allerminst om. Toch blijven de Lakense herrieschoppers wel erg dicht bij de clichés en maakt de frontman iets te veel gebruik van zijn recht om maar wat raak te brullen. Exercise One doet zijn groepsnaam alle eer aan: net als de meeste andere deelnemers aan de Kunstbende-voorronde brengen ze hun eerste oefening op weg naar het kunstenaarsbestaan tot een goed einde. Aan te moedigen, zonder meer. Het overaanbod aan korte acts deze namiddag maakt het moeilijk om de witte raven te ontdekken. Vergeleken met wat mijn leeftijdsge-

noten in mijn tijd gepresteerd zouden hebben, lijkt de gemiddelde kwaliteit wel hoger te liggen. Op een mislukte stand-up comedy-act na is niets echt slecht. Het videowerk is, een sobere adaptatie van het gedicht ‘Tot de vrouw 2’ van Charles Ducal door Sander Moyson daargelaten, nog het zwakst. Hoewel er zeker sprake is van zenuwen bij de deelnemers, van mentale ondersteuning bij het publiek, en van drukke nagesprekken tussen beide partijen, lijkt kunst bedrijven bij de Kunstbende-leden iets vanzelfsprekends. De deelnemers, die tussen dertien en negentien jaar mogen zijn, zijn geen revolutionairen, maar ze hebben een idee van wat kunst kan zijn en lijken over een uitstekend referentiekader te beschikken. Een van de opvallendste performers die we aan het werk zagen, was Adriaan Verdonckt. De latere laureaat was ook een routinier, zo bleek, want het was voor het vierde en laatste jaar dat hij aan zoveel mogelijk categorieën meedeed. Zijn ‘Kippenlied’ in de categorie ‘Performance’ sloeg aan door zijn onverschrokken enthousiasme: een op de ukelele begeleid versje waarin een gekakelde versie van ‘toktok’ rijmde op ‘hok’, hield een volle Gouden Zaal minutenlang in de ban. In het nagesprek voegde Adriaan daar nog aan toe dat hij om een gele spot had gevraagd vanwege Bob Dylans frase uit ‘Tombstone blues’: ‘The sun’s not yellow, it’s chicken’. In het algemeen verschilt de kunstzinnige jeugd van tegenwoordig dus niet te veel van die van gisteren: ze beheersen de taal nog (al houden ze hardnekkig vast aan het Brabantse accent), ze zijn verlegen of juist niet, proberen het vaak diepzinnig (over ‘de tijd’, maar ook ‘de regen’, ‘de stilte’) of juist ludiek (de geïllustreerde medley van Nederlandstalige liedjes, ‘Lekker kip’), idealistisch of misantropisch en narcistisch (tekstlaureaat Leander Papagianneas). Michaël Bellon Kunstbende-finale op 20 en 21 mei in Trix in Antwerpen. Meer info, filmpjes en de lijst van de Brusselse laureaten op www.kunstbende.be

BRUSSEL – Op zaterdag 9 en zondag 10 april (10 tot 18 uur) is het feest in de Brusselse wijken. Met het initiatief wil BITC, Brussel Internationaal-Toerisme & Congres, aantonen dat de hoofdstad méér is dan grote gebouwen en musea. Alle activiteiten zijn gratis toegankelijk. Tijdens het Brussel Welkom Weekend kunnen de Brusselaars en toeristen (uit België en het buitenland) de stad op een andere manier ontdekken. Op elke straathoek zetten inwoners, handels- en horecazaken de deu-

ren open. U kunt terecht bij een netwerk van ‘Greeters’, inwoners die hun belevenissen en anekdotes delen. Het evenement wordt sfeervol aangevuld met muzikale, gastronomische en/of folkloristische activiteiten. En na een vermoeiende dag kunnen deelnemers logeren in een veelsterrenhotel. De Brussels Hotels Association (BHA) biedt vanaf vrijdag 8 april tweepersoonskamers aan tegen een vriendenprijsje. Meer op www.brusselwelkom.be. TT

ADVERTENTIE

* : Van 15/3 tot 9/4 vernieuwt De Slaapadviseur de toonzaalmodellen van Auping, Beka, Lattoflex, VI-Spring en Tempur testkussens. Voor elk van deze matrassen, bodems en/of kussens komt er telkens één nieuw exemplaar in de plaats. Er vlug bij zijn is hier dus de boodschap! Verder zijn er nog vele ‘eindereeks’ modellen in onze toonzalen te vinden. Vraag ernaar!

www.deslaapadviseur.be

n!* e l l e d lmo a a z n too n ’ z t uw e i n r e v slaapadvies op maat TERNAT Assesteenweg 24, T 02/569.82.99

LINKEBEEK Alsembergsestwg 37, T 02/331.23.32

BRUSSEL Elsenestwg 113-115, T 02/511.46.58

OPEN van Dinsdag tot Zaterdag : 10:00 - 18:30

BDW 1271 PAGINA 20 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Media > Andri Haflidason verklaart Brussel zijn liefde op YouTube

Een IJslander in een strip © MARC PERVès

je details ziet die je misschien niet eerder waren opgevallen.

Eilandjes Haflidason wil er graag meer uitleg over geven. We spreken hem op het dak van Parking 58, zijn pleisterplaats. “Ik combineer mijn passie voor architectuur en de stad graag met fotografie en film. Al wandelend en observerend door de stad kreeg ik in het voorjaar en de zomer van 2010 zin om de stad waarin ik was gestrand, in beelden te vangen, met

de weinige middelen die ik had. De montage ‘Brussels breathe(s)’ is het resultaat.” “Toen het filmpje wat meer ingang had gevonden in mijn vriendenkring – ik had er geen actieve promotie voor gevoerd, het vond zijn weg naar het internet vanzelf –, kreeg ik enthousiaste commentaren van mensen die me vroegen hoe ik dat had klaargespeeld. Ik kon niet anders dan antwoorden dat mijn creatie gewoon het resultaat was van een uit de hand gelopen passie voor de stad,

en engelengeduld bij het spotten, filmen en monteren.” Hij noemt het zelf een liefdesverklaring. Aan de stad, en hij vond dat hij die liefde op weinig andere manieren kon vertalen. Tegenover andere, saaiere steden vond hij in Brussel ‘een stad die niet vol is van zichzelf’. “Brussel is mooi, maar Brussel, dat zijn bubbels. Bubbels mooie plaatsen – eilandjes haast –, die door chaos en lelijkheid verbonden zijn. Er is weinig nagedacht over deze stad toen ze gebouwd en verbouwd © ANDRI HAFLIDASON

Andri Haflidason: “Brussel is een stad die niet vol is van zichzelf.”

BRUSSEL – Architect van beroep, maar fotograaf in zijn ziel. Andri Haflidason strandde drie jaar geleden in de hoofdstad en is er nog niet weg. Hij verklaarde haar schuchter zijn liefde op YouTube.

e 28-jarige Andri Haflidason, architect van opleiding, stamt van IJslandse ouders die elkaar in Londen vonden, en hij groeide op in het Schotse Edinburgh. Na zijn studie in buurstad Glasgow sloeg hij zijn vleugels uit in Göteborg en Eindhoven. Op het eind van zijn studietijd verzeilde hij langs omwegen in Brussel, een stad waar hij zijn weg moest zoeken, maar die onverwachts wel een liefde werd.

We troffen sporen van Haflidason aan op YouTube, het online kanaal waarop mensen eigengemaakte filmpjes posten. Haflidason schetste er een simulatie van een dag in de stad, ondersteund door de muziek van de Britse elektronicaformatie Goldfrapp. In de meer dan vier minuten durende montage ligt de klemtoon op hoe Brusselaars en Brusselse gebouwen de dag doorkomen, van zonsopgang tot zonsondergang. Maar dan zo gefilmd dat

“Brussel, dat zijn bubbels mooie plaatsen, verbonden door lelijkheid.”

Beeldende kunst > David Donceel ontwerpt fresco van 60 x 3 meter voor ACOD

Vakbond laat gevel in de verf zetten

Rond het Fontainasplein is geen enkel pand vrij van graffiti. Helaas zijn het zelden interessante of mooie tekeningen. Ook het modernistische ACOD-gebouw, een ontwerp van de architect Maxime Brunfaut, is regelmatig het doelwit van illegale taggers. Om het vandalisme een halt toe te roepen, besliste de socialistische vakbond een beroep te doen op de graffitikunstenaar David Donceel. Bij het ACOD is de Gentenaar geen onbekende. In het verleden beschilderde hij al een mobilhome die als strijdwagen dient tijdens manifestaties. Deze klus was evenwel van een andere orde. Vier weken lang spoot

BRUSSEL – De Gentse graffiti kunstenaar David Donceel (39) nam de noordgevel van het grijze ACOD-gebouw op het Fontainas plein onder handen. De bedoeling was het gebouw op te fleuren én andere graffitispuiters te ont moedigen.

De noordelijke gevel van het vakbondsgebouw kreeg een graffiti-fresco.

David Donceel een honderdtal spuitbussen leeg. Het eindresultaat is een fresco van drie meter hoog en zestig meter breed dat de skyline van Brussel voorstelt. “Het ACOD heeft mij veel vrijheid gegeven, maar ze hebben me wel gevraagd om syndicale kernwoorden en leuzen te verwerken in de tekening,” vertelt Donceel. ACOD-medewerker Chris Camps vindt het eindresultaat meer dan geslaagd. “Het is heel dynamisch en er is veel rood in verwerkt. Het is een kunstwerk waarvoor je even de tijd moet nemen om het in zijn geheel te bekijken.” Brussel heeft indruk gemaakt op de graffitikunstenaar, vertelt hij. “Voorbijgangers tonen respect voor mijn werk. Maar ik vrees dat mijn kunstwerk niet lang ongeschonden zal blijven. Ik heb de tekening zo ontworpen dat illegale taggers het werk niet beschadigen, eerder aanvullen.” Work in progress, dus. Thomas Thielemans

BDW 1271 PAGINA 21 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Bungalow Al wandelend illustreert Haflidason zijn liefde. “Neem nu de Bijstandsstraat, een zijstraat van de Anspachlaan. Je hebt daar die stripmuur, maar meer nog dan een strip zelf illustreert dat voor mij de

manier waarop er in deze stad is gebouwd. Je hebt in één straat de overgang tussen een middeleeuwse stad met kasseien en een eerder Haussmanniaans gebouw dat uit Parijs weggelopen lijkt.” Een eind verderop, in de Komediantenstraat, wijst hij op een houten bungalow die naast een oud café staat, terwijl een eindje verder een groot bankgebouw verrijst. Drie stijlen in één straat, drie totaal verschillende gezichten van een stad. “Hoe kan Brussel beter beschreven worden dan als een fantasierijk stripverhaal?” De manier waarop Haflidason beschrijft en refereert aan kennissen en vrienden met wie hij over Brussel praat, doet een soortgelijke band vermoeden, verschillende stijlen. Veel van zijn vrienden komen van buiten België, en hij leert ze de stad kennen, en soms ook appreciëren. Hij kent de Vlaamse cafés door Vlaamse vrienden, en zoekt de feestjes op van Brusselse Facebook-activisten die onder de triomfboog van het Jubelpark in de zomer bijeenkomen (“veel minder bourgeois dan de Apéros Urbains”). Bijeenkomsten van een Brusselse jeugd die misschien niet duidelijk bestaat. “De toekomst van de stad, dat is volgens mij eerder zoiets.” Christophe Degreef www.youtube.com/ watch?v=QI8A_q3uJ7g

ADVERTENTIE

DANS: RADICAL WRONG (12+) – ULTIMA VEZ Met de anti-voorstelling Radical Wrong wil choreograaf en filmmaker Wim Vandekeybus bij uitstek het jonge geweld van nu bekoren. vrijdag 8/4 om 20.00u - zaterdag 9/4 om 20.00u - zondag 10/4 om 15.00u

THEATER: HET UUR VAN DE WAARHEID (17+) – LAZARUS Lazarus onderzoekt wat je allemaal niet weet, hoe je daar iets aan zou kunnen doen, en hoe dat dan toch weer misloopt. donderdag 28/4 om 20.00u

BRONKS, Varkensmarkt 15 - 17, 1000 Brussel

INFO & TICKETS: WWW.BRONKS.BE - 02 219 99 21

werd, vaak met verregaande gevolgen, maar het resultaat is een samenraapsel dat voor zover ik weet nergens anders bestaat. Je kunt dat haten, dat zou ik begrijpen, maar je kunt er ook verliefd op worden.” Verliefd, zonder pretenties, meent de IJslandse Schot. “Ik ben net in Berlijn geweest, en je kunt die stad een beetje vergelijken met Brussel. Maar in de Duitse hoofdstad schreeuwen mensen meer om aandacht, en volgens mij maakt dat het uiteindelijk moeilijker om echt iets uit te voeren. Hier in Brussel zijn de creatievelingen net dat tikkeltje meer met de stad bezig. ‘Gewoon doen’ is een mooi motto dat ik hier heb geleerd.” Hij vertelt het in een Nederlands waarop veel Franstaligen jaloers kunnen zijn. Merkwaardig genoeg besloot hij Nederlands te leren in plaats van de Brusselse lingua franca. “Nederlands is een mooie taal, vind ik. Vooral dat zachte en knappe accent van Vlamingen. Ik heb al reacties van Franstalige en Europese vrienden gekregen waarom ik zo’n kleine taal leer. Maar dat is een oneerlijke vergelijking. Mijn IJslands is nog kleiner, en toch spreek ik het.”

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Duindoorn Een bijzonder goed bewaard geheim. Het lekker ste fruit dat ik ooit heb gegeten. Ouders waarschuwen kinderen voor de gevaren van de natuur. Dat zit diep in ons ingebakken. Wij leven met een groot wantrouwen in de wereld om ons heen, het dilemma van de omnivoor. Is het eetbaar? Is het giftig? Of is het lekker? Door die vraag duizenden jaren lang te moeten beantwoorden, elke dag weer, is de mens slim en bewust geworden. De twijfel rond wat eetbaar is en wat niet, is de basis van onze beschaving, van ons mens-zijn. Zonder te gekscheren: de belangrijkste vraag die elke dag door heel de mensheid wordt gesteld, is nog altijd: “Wat eten we vandaag?” Die twijfel, die oerangst heeft er hier toe geleid dat we alleen nog voedsel aandurven dat voor ons werd klaargezet door de kok of de winkelier. We geven de verantwoordelijkheid voor ons eten uit handen, maar nog altijd slapen we niet rustig. Vertrouwen we de winkelier niet meer? Dan sturen we het FAVV erop af. Een stap verder zoeken we ons heil in ‘bio’, in macrobiotiek, in antroposofie of bizarre diëten. Hoe veiliger ons voedsel, des te groter onze angst wordt om de heilzaamheid van ons dagelijkse bord. Wie durft er nog wild voedsel te plukken en op te eten? Ik heb al ouders en kinderen verbaasd zien gapen wanneer ik zomaar een braambes of een mispel in de mond prop. Eten wat niet uit een winkel komt, is dat wel verantwoord? Nochtans ging het daar nog om bekend fruit. Maar wie weet dat meidoornappeltjes, lijsterbessen en rozenbottels eetbaar zijn? Dat een paar sleepruimen echt niet dodelijk wezen? Dat de rode schijnvrucht van de taxus lekker is (maar het zaad wel giftig, niet inslikken)? Dat geldt ook voor de duindoorn. Ik ben ermee opgegroeid. De vakanties aan zee tussen de stekelige bosjes vol kleine, gele besjes. “Niet aankomen,” zeiden de grote mensen, “dat is vergif!” En ik heb dat geloofd. Tot op een dag... Hippophaë rhamnoïdes is een ingewikkelde wetenschappelijke naam die iets betekent als ‘paardenopblinker die lijkt op wegedoorn’. In de oudheid plantte men deze plant, de duindoorn, al aan als voeder voor de paarden, die ervan gingen ‘blinken’.

Mensen hebben altijd graag de oranje bessen gegeten. Die groeien aan de vrouwelijke struiken, want duindoorn is een tweehuizige plant. In ons land is het gebruik verborgen gebleven. Ik lees er in oude kookboeken niets over. Op een dag – ecologische vrienden hadden verklapt dat de duindoorn niet alleen ongevaarlijk was, maar zelfs lekker – hebben we onze moed verzameld en zijn we een paar struiken aan de kust te lijf gegaan. Het was rot-frustrerend werk. De duindoorn heeft zijn naam niet gestolen en steekt en krabt als de pest. De besjes zitten zo strak tegen de takken dat ze tussen de vingers ontploffen in plaats van zich braaf te laten plukken. Enkel met een nagelschaartje lieten ze zich doen. Na een namiddag wroeten en wonden op hand en arm kregen we er een halve kilo of wat van bijeen en hebben we confituur gemaakt. Het werd een openbaring. Het huis geurde heeeerlijk. De confituur had een waanzinnig oranje kleur en de smaak is o-n-v-e-r-g-e-l-i-j-k-b-a-a-r lekker. Het intense zuur compenseert meesterlijk de suiker die nodig is voor confituur. De schillen geven eigen pectine en de smaak is diep, rokerig, uniek. Dit was de grootste ontdekking die ik ooit in de wilde keuken deed. Voor wie de moed niet heeft om zoveel bessen bijeen te plukken: ik ben ervan overtuigd dat ook met een tiental procent duindoorn, gemengd met neutraler en makkelijker fruit (rode besjes), de smaak nog altijd heerlijk moet zijn. Het is het soort confituur dat niet alleen op toast past, maar dat ik met fierheid zou durven op te dienen bij een wildschotel, in plaats van de traditionele veenbessen. En toen liep ik onlangs door de Russische winkel (mijn augurken waren weer eens op). Op een van de schappen stonden potjes met cyrillisch opschrift, maar verklaring in andere talen. Ik las ‘extra seabuckthorn jam / Sanddorn Konﬁtüre extra’. Volgens de ingrediëntenlijst gaat het om pure duindoornjam (55 procent suiker, welteverstaan). Ik begrijp niet

De twijfel rond wat eetbaar is en wat niet, is de basis van onze beschaving, van ons mens-zijn

hoe men dat voor 2,20 euro in een potje kan persen, als je ziet hoeveel moeite het plukken kost. Grote vreugde beving mij toen ik in de winkel ook nog pakken duindoornbessen in de diepvries aantrof. Ik heb een halve kilo gekocht en die thuis laten koken en vervolgens gepureerd met de staafmixer. En dat als een coulis geserveerd met eenvoudige gebakken ballekes, in plaats van kriekjes. Om vingers bij af te likken. Nu blijkt duindoorn bijzonder veel gegeten te worden in Centraal-Azië, China en Rusland. Er bestaan hele plantages van, en de telers hebben mettertijd een variëteit ontwikkeld zonder doornen! Ik leerde tot mijn verbazing dat de commerciële teelt zich verder uitstrekt van Québec tot Brits-Columbia in Canada, en dat de bewoners van de vallei van de Durance in de Alpes de Haute-Provence (Frankrijk) de argouses (de boom heet er l’argousier) tot streekproduct hebben uitgeroepen. Men kan er sap en likeur kopen. Duinbessen barsten van de vitamines, las ik elders. En dan maar tegen de kinderen zeggen dat ze van wilde besjes moeten afblijven? Ik laat me niet meer vangen. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1271 PAGINA 22 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Pelusa Salazar met Mexicaans geraamte: leven en dood maken deel uit van dezelfde realiteit.

SCHAARBEEK – “De vrienden voor het leven die ik hier gemaakt heb, zijn voor mij de grootste charme van Brussel. Ze brengen mijn hart aan het zingen. Dit is een grootstad, maar toch gaat het hier allemaal zijn gangetje: leven en laten leven. En het surrealistische Belgische sausje krijg je er gratis bovenop.” Weefkunstenares Pelusa Salazar ruilde bijna twintig jaar geleden Latijns-Amerika voor Brussel.

elusa betekent ‘pluisje’. Het past bij Salazars fijngesneden figuur en haar charme. Maar pluisje of niet, voor mij zit een vrouw die altijd haar eigen weg is gegaan. Hoe moeilijk dat ook was. “Ik ben geboren in Bolivië. Twee jaar later is mijn moeder naar Argentinië verhuisd. Uit economische noodzaak. Buenos Aires werd de stad van mijn jeugd. Ik ben daar ook voor het eerst politiek mijn stem beginnen te verheffen. Bij de studentenvereniging. Een risicovolle bezigheid, zeker toen de militairen aan de macht kwamen. Terreur – elke dag verdwenen er mensen.” “Het was zo erg dat ik op mijn achttiende naar Bolivië vluchtte om er sociologie te gaan studeren. Overleven deed ik door zelfgemaakte popjes te verkopen. Met de hand vervaardigd, een naaimachine had ik niet. Maar na tweeënhalf jaar ben ik ook daar weer moeten vluchten door mijn politiek engagement. Ik koos ditmaal voor Mexico, omdat dat land de naam had bannelingen gastvrij te ontvangen.” “Ik was dan wel toe aan rust, maar van studeren kreeg ik maar niet genoeg. Het werd sociale antropologie. Ik focuste op de symboliek van traditionele gebruiken en kleding. Meer bepaald van de Triqui, een inheemse minderheidsgroep in Oaxaca. Ik heb daar ook mijn eindwerk over gemaakt: ik ging na hoe de Triqui – onder meer met symbolen in hun kleding – culturele weerstand boden tegen de dominerende maatschappij.”

Daar in Mexico liep Salazar de man van haar leven tegen het lijf. Jan uit Brussel. Zoon van een Letse vader en een Montenegrijnse moeder, die elkaar na de Tweede Wereldoorlog in België hadden leren kennen. “Jan was als industrieel ingenieur in Mexico om als gewetensbezwaarde zijn burgerdienst te vervullen. Vijf jaar hebben we er lief en leed gedeeld. Twee prachtige kinderen op de wereld gezet ook, Ana en Lucas. Maar bij Jan begon het te knagen. Heimwee naar de familie, naar het Zoniënwoud. Dus verkochten we ons hebben en houden om in Brussel een nieuwe start te nemen. Ook al sprak ik geen woord Frans of Nederlands.” “Hier met mijn vingers zitten draaien was geen optie. Daarom heb ik me ingeschreven aan de kunstenhogeschool La Cambre. Het plaatje klopte: ik studeerde iets wat in relatie stond met mijn eindwerk als sociaal antropologe, en tegelijkertijd leerde ik Frans. Mooi aan La Cambre was dat we de ruimte en vrijheid kregen om creatief bezig te zijn. En, nog mooier: ik heb er vrienden voor het leven gemaakt.”

Kauwgomverpakking Na haar studie de opgedane expertise te gelde maken in pakweg de modewereld sprak Salazar niet aan. Ze wilde de techniek van het weven gebruiken voor kunst en illusie. Een intrigerend spel van kleuren, materialen

Pelusa Salazar: “Mijn werk is geïnspireerd op volkskunst.”

en vormen, waarin ze ver durft te gaan. Heel ver. Zelf getrokken en gekleurde latexdraden, plastic kauwgomverpakking, papieren snoepgoed: het is allemaal bruikbaar om te experimenteren. “Ik vertrek voor mijn werk graag van literatuur. Onder meer van Carlos Castañeda, een Amerikaanse auteur van Mexicaanse afkomst die een aantal boeken heeft geschreven over zijn relatie met de indiaanse tovenaar Don Juan. Bovennatuurlijke verschijnselen, filosofische uiteenzettingen, sjamanisme en ervaringen met hallucinogenen als peyote en Jimson weed. Weefwerk zie je meestal in twee dimensies, maar ik wilde er een derde aan toevoegen. De mensen op het verkeerde been zetten, hen doen twijfelen aan wat ze

zien. Real iteit? Illusie? Net als in een peyotetrip. Ander literair werk dat me heeft geïnspireerd, is van dat Gabriel García Márquez, of nog van de Portugese dichter Fernando Pessoa.” “Lang heb ik vormelijk gewerkt binnen mijn Latijns-Amerikaanse roots; later heb ik me meer laten inspireren door Bauhaus. Zo heb ik de Franse Gemeenschap mogen vertegenwoordigen op de Triënnale van Łódz met een draaiende installatie. Bedrieglijk simpel, maar in se complex. Het was een trompel’oeil, gecreëerd door drie dunne weefsels op elkaar. Ik ben vertrokken van de drie basiskleuren, cyaan, magenta en geel, én zwart en wit. Een beetje à la Kandinsky. Af hankelijk van de lichtinval zie je andere, secundaire

BDW 1271 PAGINA 23 - DONDERDAG 17 MAART 2011

FREDDI SMEKENS

“Hier, in de Schaarbeekse stationsbuurt, vond ik beetjes terug van de Latijns-Amerikaanse sfeer, een warme mozaïek van mensen uit de vier windstreken”

Neus

Pelusa Salazar, weefkunstenares

‘Vrienden voor het leven gemaakt’ kleuren, en vormen die er eigenlijk niet zijn. Het was een monnikenwerk.”

Rommelmarkt Bijna twintig jaar in Brussel, getrouwd met een Belg – en toch is Salazars stemmige woning een mozaïek van Latijns-Amerikaanse kleuren en vormen. Van de zelfgemaakte stoelbekleding tot de souvenirs. Hartjes, een duiveltje en een engeltje. Als geraamte beschilderde poppen uit Mexico, ook: leven en dood maken deel uit van dezelfde realiteit. “De meeste souvenirs komen uit Mexico. Ik heb ook nog altijd de Mexicaanse nationaliteit. Ik heb er gewerkt als antropologe, en ik dacht er voor de rest van mijn leven te blijven. Maar de liefde heeft er anders over beslist. Nog steeds probeer ik om de twee, drie jaar terug te gaan. Om te herbronnen, om weefmaterialen mee te brengen die ik hier niet vind.” “De tableautjes die je hier aan de muren ziet, heb ik links en rechts op vlooienmarkten gevonden. Snuisteren op het Vossenplein is een wekelijks ritueel waar ik nog altijd naar uitkijk. Een hobby, en meer dan dat: het maakt wezenlijk deel uit van mijn leven. Toen we terug naar België kwamen, hadden we zo goed als niets. Dus werd het de rommelmarkt en Les Petits Riens. Meubels, kleren, speelgoed... Elementaire dingen. Een zegen. Zo hebben we langzaam een thuis opgebouwd. Daarom ook werk ik een keer per week als vrijwilligster bij Oxfam in Schaarbeek. Omdat ik veel respect heb voor wat Oxfam doet, maar vooral uit dank voor alles wat ik als nieuwkomer heb mogen ontvangen.” “Ik heb het lang niet breed gehad, maar het heeft me gewapend. We hebben een hoofd en twee handen, dat moet volstaan om je plan te trekken: dat heb ik onze kinderen altijd wil-

len bijbrengen. En mijn man heeft twee goede handen, hij heeft ons huis helemaal zelf opgeknapt. Een work in progress, dat langzaam zijn einde nadert: nu is de badkamer aan de beurt.”

Niet in onze naam “Ik voel me goed in België, in Brussel. Toch heb ik de dubbele nationaliteit niet aangevraagd omdat ik een voet in Latijns-Amerika wil houden, hoezeer ik er ook aan hou me te doordrenken van de cultuur van mijn gastland.” “Ik heb hier veel geleerd. Mijn temperament meer in toom te houden onder meer, en ook: twee keer goed na te denken voor ik mijn mond open doe. De mening van anderen te respecteren, zelfs als die tegen de mijne indruist.” “Ik hou van wat van België tot België maakt. Zo hebben mijn man en ik deelgenomen aan de Shame-betoging, als protest tegen het politieke spel dat het land naar een schisma dreigt te drijven. Samen opstappen met al die mensen van zoveel verschillende culturen, de contacten achteraf, gaf me een heerlijk gevoel van identiteit. Het zou doodzonde zijn om die rijkdom te verliezen.” “Ik ben ook erg blij dat Jan en ik ervoor hebben gekozen in Schaarbeek te wonen, in deze buurt. Ik vond hier beetjes terug van de Latijns-Amerikaanse sfeer, een warme mozaïek van mensen uit de vier windstreken. De stationswijk ziet er een beetje ingeslapen uit, toch leeft er een deugddoende dynamiek. Een keer per jaar bijvoorbeeld wordt onze laan aan beide zijden afgesloten voor een groot straatfeest. Daardoor heb ik interessante mensen leren kennen, van de meest uiteenlopende nationaliteiten.”

Karel Van der Auwera

Zowel de modale, de ingeweken als de echte Brusselaar is ongetwijfeld vertrouwd met het aloude adagium “Gien neus es goo neus.” Tot hiertoe niets aan de hand, waarde lezer. Ware het niet dat ons Brusselse woordje neus niet alleen met onze neus, maar ook veel, zo niet alles, met het Algemeen Nederlandse nieuws te maken heeft. Laten we dat even verduidelijken. Wanneer een Brusselaar het over een neus heeft, dan spreekt hij of zij dat uit als nuis. Men kan dus gerust uitpakken met: “Ne gooje joernalist heit ne gooje nuis vè neus.” Omdat het hier zeker mijn bedoeling niet is om reclame te maken, laat ik in het midden of het nu om het leste neus, het standaardneus, het neusblad, het mergentneus, het neus van den dag of wat voor neus dan ook gaat. Laten we het erop houden, waarde lezer, dat we altijd onze neus aan het venster kunnen steken as et auver neus goet. Wat voorafging, klinkt misschien niet nieuw, maar is, volgens mij althans, even duidelijk als onweerlegbaar. Zonder de filosofische toer op te willen gaan, wou ik daarbij toch enkele bedenkingen kwijt. Ten eerste: hoe zou de wereld zonder neus eruitzien? “Gelak ne kop zonder uuge en zonder uure,” hoor ik daar zeggen. En gelijk heeft men ongetwijfeld. Zo heeft onze Brusselse uitdrukking “Wa neus?” in de loop der tijden opgang gemaakt en het nodige succes gekend. Net als het antwoord “Gien neus, goo neus!”, overigens. Opvallend is wel dat we het woord neusgeerig niet kennen. Of toch niet bij mijn weten, waarde lezer. In dat geval hebben we het over kurjeus. Maar ook hier komt de neus even om de hoek piepen. Wat bijvoorbeeld gedacht van het woordje kurjeuzenuis? Wanneer we daarbij even stilstaan, valt het ons alweer op dat onze Brusselse woordjes nuis en neus in verband gebracht kunnen worden. Maar laten we nog even voortgaan in de dagelijkse werkelijkheid. Wanneer men neus te melden heeft, dan kan het in feite over twee soorten neuze gaan. Buiten gien neus, dat daarstraks ter sprake kwam, hebben we het over goo neus en slecht

neus. En uiteraard is het in Brussel, net als overal elders trouwens, zo dat we eerst het goo neus willen horen. Wanneer dat goo neus niet wordt aangevuld met slecht neus, verliest het duidelijk aan waarde en verslapt de interesse. En van interesse gesproken, waarde lezer. Neus moet hoe dan ook interessant zijn, of althans de nodige interesse opwekken of aanwakkeren. Hoeveel mensen heb ik al niet horen beweren: “Ik bezeen nuut gienen teevee. Alien no ’t neus”? Wie met het neus begaan is, wil op d’huugte blaave. En of dat neus nu van de televisie, uit de kranten of uit de dagelijkse omgang komt, doet er in feite weinig of niets toe. Bij dat alles stel ik niet zelden vast dat we allemaal zelf een bron van neus zijn. Neem nu het antwoord op de vraag: “Hoowest?” Haast onvermijdelijk krijgen we hierop het antwoord: “Good.” Uiteraard kan men zo’n antwoord moeilijk als neus interpreteren, en daarom gaat men in dat geval meteen over tot de orde van de dag. Echt neus, in dat geval slecht neus, zou zijn wanneer men op de vraag “Hoowest?” te horen krijgt: “Ni al te good” of, in het slechtste geval: “Slecht.” Maar gelukkig zorgt iedereen er wel voor dat we dat neus niet aan de nieuwsgierigheid van anderen onderwerpen. Want niemand van ons is blij wanneer men met slecht neus opgezadeld wordt. Een laatste manier waarop ik neus wil benaderen, heeft te maken met onze nieuwsgierigheid naar de andere. Wanneer men zegt: “Ik hem gien neus van hem (of heu)”, geeft men duidelijk aan dat er rond de persoon in kwestie een dikke mist hangt. Zoals eerder vermeld kan men in dat geval “Wa neus?” de wereld in sturen. Er zal gelukkig geen dag voorbijgaan dat we niet van den iene of den andere of van d’ien of d’ander neus huure of kraaige. Wanneer we daarop echt niet zitten te wachten, kunnen we gerust zeggen: “Da’s oud neus.” Ziezo, waarde lezer, ik hoop dat ik bij alles wat voorafging, eet neut auver neus hem gezeid. Al was het maar langs maaine nuis weg.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1271 PAGINA 24 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Wielrennen > Miel Daems kijkt terug op korte en succesrijke carrière

‘De kilte tussen Van Looy en mij’ BRUSSEL – Parijs-Roubaix, Milaan-San Remo, de Ronde van Lombardije en drie Tourritten: in een tijdperk waarin Jacques Anquetil en Rik Van Looy de scepter zwaaiden, snoepte Miel Daems (72) de toppers toch een paar prestigieuze zeges af. Ondanks een abrupt afscheid van het peloton kijkt hij met plezier terug.

‘A

ls zestienjarige vroeg ik mijn moeder of ik mocht stoppen met werken om alles op het koersen te zetten,” vertelt Daems. “Toen ik een tiental dagen niet moest werken door bezoeken aan de tandarts, won ik koersen bij de beginnelingen. Mijn moeder stemde in en het serieuze werk kon beginnen.” In navolging van zijn oudere broer reed Daems wedstrijden bij renners zonder vergunningen. Voor het plezier. Na een paar jaar bij Cureghem Sportif trok hij naar de grote ploeg van Peugeot. Als amateur mocht hij regelmatig op het hoogste schavotje staan, en nadat hij als twintigjarige prof werd, leerden ook de grote jongens de Brusselaar kennen. “Na een degelijk eerste seizoen brak ik het jaar erop door bij Philco. Daar won ik meteen de Ronde van Lombardije: ik kon niets meer verkeerd doen. Toen was de wedstrijd wel iets minder zwaar dan vandaag.” Begin jaren 1960 reden de Italiaanse ploegen, anders dan nu, vooral in eigen land. Daems nam zowat om de vijftien dagen het vliegtuig om te koersen. En dat waren geen kermiskoersen. “Dat was niets voor mij, die waren te kort. Klassiekers van tweehonderd à 250 kilometer, dat was mijn ding. Boven de tweehonderd kilometer kon ik het verschil maken. Klimmen lukte wel, maar ik zag mezelf niet als klimmer.” Maar dát Daems kon klimmen, bewees hij in 1962. Het jaar ervoor had hij een paar min-

de CLUB

Miel Daems stopte op zijn 27ste abrupt met wielrennen, verkocht zijn materiaal en is 25 jaar niet meer op een fiets gekropen. “Ik heb nergens spijt van.”

der bekende wedstrijden gewonnen, zoals de Ronde van de Apennijnen en de Ronde van Sardinië. Maar het was in de Tour van 1962, toen hij met zijn 64 kilogram het minste woog van heel zijn carrière, dat hij de echte top achter zich liet. “Ik heb toen drie etappes

gewonnen: een vlakke, een golvende en de Koninginnenrit. We moesten toen maar liefst vijf cols over en we kwamen Briançon binnen, waar de eindstreep lag. Ik zat met toppers als Anquetil, Gaul en Poulidor in de kopgroep. In de laatste kilometers was het nog zwaar klim-

men en ik heb in de sprint het verschil gemaakt. Wat heb ik toen afgezien! Ik heb toen tien jaar van mijn leven verloren (lacht). Het was mijn mooiste overwinning. Al was het toen anders. Een Tourrit winnen had weinig belang; vandaag hebben ze precies een klas-

Yogaclub De Zonnegroet, Anderlecht

ANDERLECHT – In onze moderne maatschappij valt stress niet meer weg te denken. Een les yoga kan voor rust zorgen, voor wie het aankan. “Wij doen basisyoga, zonder al te veel chichi,” vertelt Pieter Robin (52), de voorzitter van yogaclub De Zonnegroet. “Ik raad het iedereen aan, maar ik besef wel dat het niet iedereen gegeven is. Veel mensen komen eens kijken en beseffen dat het niets voor hen is. Het lijkt wat op turnen, maar dan kalmer. Ja, je moet kunnen stilzitten. Het is niet zo dat je naar de les komt om een uur lang te lachen, het is redelijk serieus.” De Zonnegroet werd iets meer dan dertig jaar geleden opgericht met de bedoeling op een spontane en bescheiden manier aan yoga te doen. De leraar bleef heel die periode de club trouw en hanteert een duidelijk stramien tijdens de lessen: “We beginnen met een korte

Dik, dun, man, vrouw meditatie, waar volledige stilte heerst, zodat iedereen rustig kan worden. Er wordt dan even over een willekeurig thema gepraat. Dat kan nu bijvoorbeeld over de situatie in Libië zijn.” “De hoofdmoot is het uitvoeren van oefeningen, zoals bij een aerobicsles. Houdingen aanleren. We beginnen met zittende oefeningen, dan volgen de staande, en de les eindigt met een volledige ontspanning. Wie dat wil, mag op het einde ook iets zeggen over de les.”

Geen zumba Tijdens de yogales worden veel stretchoefeningen uitgevoerd. Robin ziet het soms als ‘veredeld, rustig turnen’. Toch stellen sommige mensen zich de vraag of het echt een sport is. “Yoga heeft dezelfde uitwerking als een sport, jazeker. Je blijft er lenig door, je beoefent het in groep. Sommige houdingen lijken op aerobics. Bij yoga hoort ook wat dans en

Pieter Robin beoefent al zestien jaar yoga bij De Zonnegroet: “Vrij nuchter.” zang, de mantra’s. Bij ons blijft het beperkt tot repetitieve en specifieke gezangen.”

De Zonnegroet telt een twintigtal vaste leden, voor het merendeel vrouwen, tussen de 35 en

BDW 1271 PAGINA 25 - DONDERDAG 17 MAART 2011

David Steegen Bloedgeld sieker gewonnen als ze een Tourrit winnen.” Eerder dat seizoen had Daems met MilaanSan Remo de tweede klassieker uit zijn carrière gewonnen. Hij wist dat op de top van de Capo Berta een televisiecamera stond – een van de eerste –, hij viel aan en won. Zijn lievelingswedstrijd was evenwel ParijsRoubaix. In de Hel van het Noorden werd

“ In 1963 klopte ik Anquetil, Gaul en Poulidor in de Tour. Mijn mooiste zege, maar ze kostte me tien jaar van mijn leven” hij onder meer tweede, vierde en zevende. In die tijd werden de laatste 42 kilometer volledig op kasseien gereden. In 1963 reed de Brusselaar niet lek en maakte hij het af in de sprint. “We haalden de ontsnapten in de laatste kilometer in en ik zat in het wiel van Jan Janssen, die op zijn beurt in het wiel van Van Looy zat. Toen Janssen aanviel, ging hij samen met Van Looy hoger op de piste rijden, ik zag een gat en dook erin. Ik pakte een paar meters en won met wat geluk mijn koers.”

Gebroken heup Dé te kloppen man was in die jaren Rik Van Looy. De Keizer van Herentals stak boven het peloton uit. In de voorbereiding van het

wereldkampioenschap 1962 nodigde hij de Belgische ploeg uit op restaurant. “Iedereen moest een papier tekenen waarop hij verklaarde voor Rik te zullen rijden op het WK in ruil voor wat geld. Ik geloofde in mijn kansen en tekende niet, als enige. Het was toen ook bijna gelukt – op twee kilometer van de streep werden we ingehaald.” Door niet te tekenen had Daems zich niet bepaald populair gemaakt. “Ik had geen probleem met Van Looy, maar doordat ik toen niet heb getekend, is er altijd een kilte blijven hangen tussen ons.” Na zijn zege in Parijs-Roubaix won Daems geen grote wedstrijden meer. Philco ging failliet, hij reed nog één jaar voor Ignis, waar hij niet kon aarden, en tot overmaat van ramp viel hij en brak hij zijn heup in de Zesdaagse van Brussel. Na tweeënhalve maand in het ziekenhuis kwam hij terecht in de ploeg van... Rik Van Looy. “Omdat het seizoen al bezig was, was er geen geld meer. Er werd me voorgesteld om één jaar gratis te rijden voor Solo-Superia en het jaar erna dan dubbel betaald te worden.” “Net voor de Tour zat ik in Frankrijk voor de Midi Libre. Bij de mecanicien hoorde ik vertellen dat Solo er na dat seizoen mee zou stoppen. Ik heb toen meteen mijn koffers gepakt, ben naar huis gegaan, heb al mijn materiaal in acht dagen verkocht en heb 25 jaar niet meer gefietst. Ik was toen 27. Spijt heb ik nooit gehad, ik ben blij met mijn carrière.” Vandaag fietst Daems weer, met de vrienden. Hun uitvalsbasis is café De Linde op de grens van Sint-Agatha-Berchem en Dilbeek. Drie keer per week fietsen ze, telkens tussen de zestig en negentig kilometer. “Voor het plezier, zoals vroeger.” Tim Schoonjans

Kennismaking tai chi 55 jaar oud. Per les zitten er tien à vijftien mensen yoga te beoefenen. Er is geen enkel competitief element in yoga, ook geen gradaties. Het staat open voor iedereen. “Wie doodmoe arriveert, kan ervoor kiezen te passen voor sommige oefeningen. Je volgt gewoon je eigen tempo.” “Het is een vrij nuchtere bedoening bij ons. De leden komen in losse kleding en met hun matje naar de les. Er is geen hiërarchie. Dik, dun, man, vrouw, oud, jong – maakt allemaal niets uit. En dat is meteen ook de sterkte van yoga.” Toen De Zonnegroet uit de grond werd gestampt, zat yoga in de lift. Dat is door de jaren geminderd, maar yoga blijft een trouwe schare aanhangers hebben. “Yoga is een blijver. Ik doe het nu zestien jaar en het succes schuilt er nu net in dat het geen hype is. Het is geen zumba, hé. Binnen tien jaar zal yoga nog altijd even groot zijn. Er is een constante interesse. Wie yoga doet, doet het lang.” TS Yogales, elke donderdag van 19 tot 21.30 uur in de Steinerschool in de Sint-Janskruidlaan 14, 1070 Anderlecht

Royal Sporting Club Anderlecht moet sinds kort niet alleen alles winnen, het moet nu ook al de wereld redden. Naar Terek Grozny, de club van de Tsjetsjeense president Kadyrov, mag Mbark Boussoufa van enkele vooraanstaande commentatoren niet gaan. “Een schandaal,” schrijft een aan de zijlijn verwaterde moralist. Met bevend wijsvingertje, al eeuwenlang snakkend naar wat erkenning. Doordeweeks links schrijven, in het weekend kettingrokend kuierend te midden van de Knokse beau monde. Iemand twittert: ‘bloedgeld’. Paars-wit laat niemand onberoerd, ook hen die nooit een stadion aan de binnenkant zien. Als de club enkele dagen later plots aankondigt dat de kleine virt uoos niet naar de hoofdstad van de woelige republiek Tsjetsjenië trekt, maar naar Anzji Machatsjkala, glimlachen we toch even over de verkeerde berichtgeving van de voorbije dagen. Bij het uitsturen van het officiële persbericht, net na het afsluiten van de Russische transfermarkt donderdagavond, hoor ik een paar journalisten vloeken. Hun verslagen zijn al dagen rond Terek Grozny opgebouwd. De verontwaardiging is groot. Moeten we ons geen vragen stellen bij clubs die aan dictators toebehoren? Wat als Mbark Boussoufa naar Chelsea FC was gegaan, de club van Roman Abramovitsj? Had dat ‘gemogen’ van de goegemeente? Of naar het AC Milan van Silvio Berlusconi? Een van de zonen van de Libische leider Khadafi is aandeelhouder van Juventus Turijn... Boussoufa trekt uiteindelijk naar Dagestan. Dat is minder erg. Nu ja. Er zijn daar heel veel aanslagen. Enkele maanden geleden ging João Carlos, de sierlijke Braziliaanse verdediger van KRC Genk, hem voor. Geruisloos nam hij in januari het vliegtuig naar Dagestan. Het vertrek was amper een verslag waard. Ook niet toen wereldkampioen en ouderdomsdeken Roberto Carlos

(ex-Internazionale, -Real Madrid en -Fenerbahçe) voor dezelfde club tekende. Laten we aannemen dat het om een blijk van erkenning voor paars-wit gaat. Een ander vooraanstaand commentator schreeuwde moord en brand over de onethische verkoop aan Grozny (quod non) en stelde enkele dagen later dat Anderlecht nu wel een heel slechte financiële zaak doet door hem aan Anzji te verkopen. Niet gehinderd door kennis van zaken haalt hij de club en de manager door de vleesmolen. Hij kan weer rustig slapen. Gelukkig is er ook tegenwicht. De meeste fans begrijpen de beslissing van de speler en de beweegredenen van het bestuur. De correctste analyse verschijnt overigens in dezelfde krant als die waarin we door de chef Sport met de grond gelijk gemaakt worden. Ik pik de Kleine Prins op aan een zijingang van het Vanden Stockstadion. Ik vraag hem hoe hij het allemaal beleeft. “Ze begrijpen er echt niets van,” zegt hij met een zucht. “Ik ga naar een van de beste competities van Europa, man. Mijn nieuwe club heeft ook Tardelli van Atlético Mineiro gekocht. Een topper. Geloof me, voor mij is dit een buitenkans. Ik ga er financieel en sportief op vooruit.” Op de druk bijgewoonde persconferentie – de drukste ooit – wordt Boussoufa plots belaagd over ethiek en politiek. Hij antwoordt vriendelijk dat hij weinig van politiek kent, dat hij alleen naar het voetbal kijkt. Het loopt de spuigaten uit. Na anderhalf uur verliest hij zijn geduld en verdwijnt hij in de catacomben. Ach, RSCA zal alles en iedereen overleven. Daar kan geen moraalridder tegenop. Mbark, het ga je goed. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

GANSHOREN – Wie op zoek is naar mentale rust, harmonie en welbehagen, moet op 19 maart naar het paviljoen De Rivieren. Een toestand van rust en harmonie kun je bereiken door traag en beheerst bewegingen uit te voeren. Lichaamsbalans en soepelheid verbeteren, de spieren ontspannen, de werking van het zenuwstelsel en de bloedcirculatie gaan erop vooruit, stressblokkades worden opgeheven. Wie wil proeven, kan op zaterdag 19 maart vanaf 9.30 uur terecht in De Rivieren (Mathieu de Jongelaan 40, 1083 Ganshoren). Dan begint de eerste module: een uur lang in stilte mediteren. De volgende twee uur wordt kennisgemaakt met tai chi (in twee groepen: beginners en gevorderden). Tussen 11 en 18 uur is er tijd voor historiek, achtergrond en taoïsme. Tussen 18.30 en 19.30 uur is er nog een module voor gevorderden, en de dag wordt afgesloten met een volledige en serene uitvoering van de gehele vorm. Voor meer informatie over het verloop van de dag en de kosten kunt u terecht bij lesgever Mathieu Meul: 0486-21.05.97 en TS mth.taiji@gmail.com.

De Klimpaal is een kleuter- en lagere school (Freinetonderwijs) in het Nederlandstalige onderwijs in Brussel. De Klimpaal behoort samen met scholen als De Boomhut, De Toverfluit en De Kleurdoos tot Scholengroep Brussel in het Gemeenschapsonderwijs GO! De Klimpaal is een recente kleinschalige Freinetschool in volle groei en bloei in Molenbeek, vlak bij het centrum van Brussel. Samen met directie en lerarenteam wordt de werking van de school mee vooruit gestuwd door ouders van kinderen die er op school zitten. Dat zorgt voor een hechte school.

De Klimpaal is dringend op zoek naar een: Kleuteronderwijzer(es) Leerkracht 1e graad Leerkracht 2e graad Leerkracht Frans Zorgleerkracht Meer info over de vacatures op www.klimpaal.be

9 T O T 13

ZIE

VO O R I E

NDER ST ICHE

R • BD A JA

BDW 1271 PAGINA 26 - DONDERDAG 17 MAART 2011

EEN VA

Zazie-report ers Sien, Em ma, Lina, Juan Pablo, A nais en Jef R aven: zijn ze Bieber-bodyg uards geword en??

We konden er echt niet langer omheen: Justin Bieber is gewoon OVERAL op dit moment! De muzikale wonderboy met het ‘ooit-beroemdste-kapsel-ter-wereld’ werd op 1 maart 17 jaar. Eind van de maand komt hij voor de eerste keer naar België voor een concert in het Antwerpse Sportpaleis, vol gillende meiden natuurlijk. En vorige week ging zijn ﬁlm Never say never in première. De Zazieredactie ging kijken, met een kritische blik achter hun 3D-brillenglazen. Lees hun reacties, én hun tips!

n e e r e e m s i j ‘ Hi ’ n e d r o w e g s men

Justin Bieber (met oud kapsel)

BIEBER FEVER: Zazie-redactie op de avant-première van Never say never De film: ‘Mee r respect’

Jef Raven (JR ): Vóór de film vond ik Justin computer die ingesteld ston B d op zingen, al ieber net een soor t had. Nu heb ik sof hij geen ei toch meer resp gen leven echte fan, nee ec t voor hem , dat ben ik n gekregen. Maa og altijd niet. r een .. Sien (S): Mijn idee over hem is niet verande dat vind ik nog rd. Ik vond hem altijd! stom en Emma (E): E erst aanstelde. Maa vond ik hem een ty pisch tieneridool, da r ik moet toeg t zich nogal even, hij is w Ik vind dat de el knap... (licht film goed laat e zucht) zien dat hij oo terw ijl die hev k maar een m ige ens is, interessant om fans net doen alsof hij ee n god is. Ik vo te zien dat hij nd het ook op YouTube is geluk gehad. Maar oké, hij ontdek t, hij h heeft ook tale eeft wel nt. Lina (L): Ik vo nd mens geworde hem vroeger nogal ‘gemaa kt n. Hij moet óó k hard werken ’. Nu is hij meer een voor zijn succ es. Juan Pablo (J P): Ik kende h em niet zo go goed zingt, en ed. Ik vind ge dat hij veel le woon dat hij f heeft om zo te zingen en te dansen.

fd hangen’

oo et blijft in je h ‘H : k ie z u m e D

iet veranderd uziek, dat is n m jn zi n va t ie gen. En net altijd n in je hoofd han ik het weer. el L: Ik hou nog w t ijf bl et h Maar en hoor door de film. inkel binnen w n ee ik m , ko als het er uit is d! n le Ver ve een goed fd, dat is toch oo h je in n ge heeft. En live et blijf t han goeie melodie n E: Maar dat h ee et h t da s, die kunnen zeggen lack Eyed Pea B teken. Dat w il de , ijl rw Te ngen! kan hij goed zi . n ge n zi echt niet r van The hou veel mee ik , ed go t ie n jn muziek ook JR: Ik vind zi ... Beatles. ie was eerder denk ik. En d , er sh U n va afgekeken JP: Hij heeft ber-nummer.) r’ als beste Bie ve ne y sa er ev est ‘N (De redactie ki

BDW 1271 PAGINA 27 - DONDERDAG 17 MAART 2011

DOOR PATRICK JORDENS

[ SORRY ] SNORRY?

Zazies I dolen To p 11 We hielden een kleine enquête bij onze redactie. Want als Bieber niet hun grote idool is, wie dan wel?? Dit is hun top 11:

1 2

en badmuts!’ e s ie c e r ‘P : s De look

1. Michael Jackson

nd ik L: Zijn haar vo

2. Jaden Smith (“Hij is zo schattig en waw, die kan pas

ooier... vroeger veel m

er w ilder. Vroeg ste een beet je in m n te et h niet! Nu is E: Ah nee, ik een badmuts! leek het net... hij draag t niet zo goed: k oo en er kl zijn or ter van meke. Ik vind ch geen supp to is ij H . it w S: Ja, net Jom s& dragen. zwar t of paar kleur kunnen altijd rood & r ee m at w u Hij zo Anderlecht?! ag t, w il ars en w it dra pa jd ti al a jn bi hij doet. niet! Dat hij t hij weet wat da , ft ee JP: Nee, juist h ijl st een eigen zeggen dat hij van een lookalike aval in Aalst rn gd dat ca ze ge et h em op h k zag ik el. Ik heb w og n el ps L: Vorige wee ka met zijn oude Justin Bieber, . hi hi t, zi p tero hij alweer ach ed doel.) ht voor een go oc rk ve ro eu 0 29.00 jn lokken voor (Bieber heef t zi

3. 4. 5. 6. 7.

Justin Bieber Shakira Usher Beyoncé Lady Gaga (“omdat ze niet beschaamd is voor al die

belachelijke kleren die ze draagt en doet waar ze zin in heeft”)

8. Madonna (“Ze draait al zo lang mee”) 9. The Beatles 10. Onze mama’s 11. Onze papa’s

BLIK s: ‘Mar r

e!’ E: Wat ik Bieber. spijtig v ind, is I geschr n de zaal staa dat al die m even, a e n llez nu.. met een bo isjes zo hef tig rd wa a . dat zo reagere ro u ik no S: Ik ke oit doe p ‘Marr y me’ n op n veel m n. staat mee op e Chirok isjes die fan van he amp, e om op m n te spullen hangen in ha die had poste zijn. Zo was er een r s va n ar tent van he m h ! m waren foto’s v ... Zelfs op h Heel haar r ug em meegenom eisje an Just aar py ja z en a k zat i n ge d r uk t. Da ma en haar k vol met JR: Ik s u t i s to c n h belac ssensloop ver plet ap wel dat je helijk! terende fan ben t, hand te m k rijgen assa gaan st maar ik zou n aan om . o gewoo oit uren in ee n van ie (Onlang n mand e s wilde fa werd Justins e en n s, en o i p Faceb gen moeder om ook hee f t hij 22 vergelopen doo r ,6 miljo en vrien een horde den.)

Tips

dansen!”)

voo

r Ju JR: stin hij a Als ik m : ‘D f e e oe e th hele n to maa e iet em zo ens l on s mo u t w iets it te ver w et d E: I ren? oen onv ach k zo Da n wat ts... ja... er w u ze n z iet i ou i ach blijv (denkt ggen d n k het h na) ts’ en. doo at ik ho sch em ze e g r he o m g a pa en d L: M el d p dat a s t. I at g h met ijn tip: et s t edo ij niet e Rih l ... D word ann aat je h at h t a al a ij ge opges a r s je we e w oon lok t d al e en l r groei zich oor, en a ief je zelf u kan heb t, Ju b! En n iet fl st i n ! i r te n

n! o e l e m a nk e e s i p p De Johnny

VANGER

De fan

(“Nog altijd de absolute top” volgens onze Zazie-reporters)

2,5 sterren op 4, dat was de quotering van onze jonge reporters voor de Bieber-film. Maar als er één film in de zalen is waarvan Never say never écht concurrentie mag vrezen, dan is het wel RANGO! Rango is een beetje sullige kameleon. Op een dag wordt hij uit zijn beschermde leventje als huisdier gerukt en komt hij in de verlaten, bloedhete Mojavewoestijn terecht. Hij beleeft er allerlei avonturen om uiteindelijk in het droge woestijndorp Terra te belanden. Als blijkt dat er geen druppel water meer in dat dorp te vinden valt, kan hij volop de held spelen die hij altijd al wilde zijn. Maar een en ander loopt anders dan verwacht... Een geweldige – en geweldig grappige – western voor jong en oud, maar niet helemaal zonder gevaar... En voor één keer niet gemaakt door de Pixar-ploeg (van onder meer Up en Toy Story), maar door de regisseur van Pirates of the Caribbean deel 1, 2 en 3. En de rol van kameleon is Johnny Depp op het lijf geschreven. Of liever: op de stembanden.

BDW 1271 PAGINA 4 - DONDERDAG 17 MAART 2011

Beleid > Tien van de 22 gemeenschapscentra krijgen nieuw of gerenoveerd onderkomen

VGC-COLLEGELID BRUNO DE LILLE (GROEN!) OVER DE 22 GEMEENSCHAPSCENTRA

‘Het grootste cultureel centrum van België’

DE KRIEKELAAR, SCHAARBEEK

Isoleren van de concertzaal

BDW 1271 PAGINA 5 - DONDERDAG 17 MAART 2011

DE KROON, SINT-AGATHA-BERCHEM

Binnenkort eerste spadesteek

CANDELAERSHUYS, UKKEL

Op zoek naar alternatief voor statig herenhuis

DEN DAM, OUDERGEM

Binnen twee jaar een nieuw centrum

ELZENHOF, ELSENE

‘ Er moeten nog keuzes gemaakt worden’

hopen we dat het ooit nog kan,” besluit Willems. CD

ADVERTENTIE

KAN ARCHITECTUUR BRUSSEL REDDEN? 29/03: Gesprek met Peter Swinnen [51N4E] Brusselaar en Vlaamse bouwmeester www.biancadebaets.be

BDW 1271 PAGINA 6 - DONDERDAG 17 MAART 2011

DE RINCK, ANDERLECHT

6,5 miljoen euro voor complex in rode baksteen

DE PLATOO, KOEKELBERG

Tevreden, en toch verhuizen

HEEMBEEK-MUTSAARD, LAKEN & HEEMBEEK

Hopeloos verouderd

BDW 1271 PAGINA 7 - DONDERDAG 17 MAART 2011

VAARTKAPOEN, SINT-JANS-MOLENBEEK

Een binnentuin, petanquebaan, een eetcafé en nieuwe lokalen

ADVERTENTIE

BEURS VOOR CREATIEVE VRIJETIJDSBESTEDING

NEKKERSDAL, LAKEN

Op naar de derde verbouwing

Brussels Expo

Hall 4

17 20 03 2011 Info : 02 808 41 65 www.creativa-belgium.com

Met : Creativa Kids, een creatieve hobbyruimte voor kinderen tijdens het weekend !

KORTINGSBON Te downloaden op de site : www.creativa-belgium.com

-1 eur