ONDERNEMEND
woensdag 28 oktober 2009 • pagina 19
De Cartouwe viert eenjarig bestaan Restaurant De Cartouwe in Vollenhove bestond gisteren (dinsdag) precies één jaar. Om dit te vieren heeft de eetgelegenheid met Nederlands/Franse keuken vanaf vrijdag een nieuwe kaart.
“We hebben het afgelopen jaar, ondanks de recessie, goed gedraaid”, vertelt mede-eigenaar Jeroen Santbergen. Hij runt De Cartouwe met zijn moeder Tineke. Op 7 juli 2008 namen zij samen Het Buikje van Saan over, om de naam een paar maanden later te veranderen in De Cartouwe. “We wilden de mensen eerst laten wennen aan de nieuwe eigenaren”, legt Santbergen uit. “Het Buikje van Saan was een vertrouwde naam hier. De Cartouwe slaat terug op een kanon uit de zestiende eeuw. In dit pand, waarin overigens al bijna dertig jaar een restaurant is gehuisvest, zat vroeger een herberg, eveneens De Cartouwe genaamd. Die naam wilden we in ere herstellen.” De Cartouwe onderscheidt zich door de huiselijke sfeer. “Je hebt hier echt het gevoel dat je in een huiskamer zit”, vertelt de eigenaar.
“Een sterk punt is verder de kwaliteit/prijsverhouding. Wij kenmerken ons door de leuke, betaalbare prijs. Dat is het mooie van Vollenhove, er zijn vier restaurants allen met een eigen doelgroep.” Op de Nederlands/Franse menukaart is alles te vinden wat de gast wenst. “Van een schnitzel tot een zeetong, van appelgebak tot een lopend buffet. Met de nieuwe kaart hebben onze gasten weer voldoende keuze zowel met vis als vlees. Maar ook hebben we een aantal vegetarische gerechten en ruime keuze in voorgerechten en desserts. Een kaart waar we trots op zijn en waar we minstens weer een jaar mee verder mee kunnen.”
www.destadskoerier.nl
‘Herderin’ in de prijzen op Zwolle Culinair ZWOLLE - Voorzitter Ton Kolman komt superlatieven tekort als hij de loftrompet steekt over de jongste versie van Zwolle Culinair. Van vrijdag tot en met zondag werden de smaakpapillen van maar liefst tienduizend liefhebbers geprikkeld in de boulevard van het ‘Deltion College’. Alles draaide dit weekend om culinair genot op het Deltion college. De entourage was dit jaar anders dan in voorgaande jaren; het evenement was de oude locatie ontgroeid, dus werd het tijd voor iets nieuws, iets ruimers. Er was de ook plaats voor enkele ‘nieuwkomers’ op het evenement, zoals onder andere restaurant Mizu uit Zwolle en Culinair centrum
Restaurant De Cartouwe Kerkplein 12 Vollenhove (0527) 241 595 www.decartouwe.nl
De Herderin uit Hasselt. Laatstgenoemde werd door een internationale vakjury beoordeeld als
beste restaurant op het evenement. Eigenaar van ‘De Herderin’, Bas Brink, noemt Zwolle Culinair ‘een topevenement!’ Waarbij het voor de deelnemers enorm hard werken was, maar door de vele lovende reacties ook vooral ook genieten was. Er waren uiteraard ook wel enige punten ter verbetering, maar bovenal overheerste een trots gevoel. “De gezellige sfeer, de fantastische ambiance en de gehele uitstraling; dit is echt goede ‘spin-off’ voor de stad Zwolle. Wat mij betreft hoort Zwolle culinair in de top-3 van culinaire evenementen thuis”, aldus Ton Kolman. Rob Leene, voorzitter van de Koninklijke Horeca afdeling Zwolle, was niet minder tevreden. “Het was onvoorstelbaar druk en ik ben buitengewoon gelukkig en
Voorbereid de winter in? Winterbanden De herfst en winter komen er weer aan. Regen, modder, gevallen bladeren, sneeuw en ijs zorgen voor gevaarlijke situaties op de weg. Voorbereid de winter in? Pas de banden aan de weersomstandigheden aan. Dit kan bij Van Dijk Bandenservice. Wist u dat maar liefst 138 dagen per jaar de gemiddelde etmaaltemperatuur onder de 7 graden ligt? Het rubber van de ‘normale’ autoband wordt te hard om nog goede grip op het wegdek te hebben. Terwijl juist dan extra grip noodzakelijk is. In diezelfde periode ligt gladheid namelijk op de loer. Winterbanden presteren optimaal bij temperaturen lager dan 7 graden. De rubbersamenstelling van een winterband is zachter en elastischer dan die van zomerbanden.
Het speciale profiel is ontworpen om grote hoeveelheden water te kunnen afvoeren en om niet te snel dicht te slibben. “Als VACO-bandenspecialist ontvangen wij elk jaar veel vragen over het gebruik van winterbanden.” De meest voorkomende vragen heeft Vereniging VACO, bedrijfstakorganisatie voor de banden- en wielenbranche, verzameld en ondergebracht in: de ‘Winterspecial’. Het magazine behandelt onder andere de techniek achter de winterband,
de regelgeving per Europees land omtrent winterbanden en sneeuwkettingen is uiteen gezet, lezers krijgen wintertips en informatie over de wielenkeuze in de winter. Belangstellenden kunnen de special downloaden op www. debandenwisselweken.nl of een exemplaar opvragen via vaco@ kcleiden.nl. “Wij zijn klaar voor de bandenwisselweken. Maak snel een afspraak en wij helpen u veilig de winter door!” Van Dijk Bandenservice Sisalstraat 50 Genemuiden (038) 38 570 60 www.vandijkbandenservice.nl
et schooldag naar h e lk e r e b m ve o n Kijk vanaf 2 na het weer! ct e ir d s, w u ie n io g Sinterklaas Re
5 Vanochtend hebben we Modepiet uitgezwaaid. Er kwam een klein bootje in de buurt van het schip langs en daar sprong Modepiet in. Omdat we nu redelijk dicht bij Frankrijk zijn kan hij met het bootje gewoon weer naar huis varen. Na het ontbijt van pepernotenbrood met schuimpjesjam gingen we weer hard aan de slag. Ik moest in de keuken weer verschillende gerechten voorproeven en suggesties geven voor een nieuw soort speculaas. Toen het eindelijk pauze was ging ik met Saltopiet even lekker in de zon liggen op het dek. Naast ons was een groep Regelpieten aan het kaarten terwijl ze gezellig kletsten over hun leraren van de Pietenschool. Ze hadden veel lol; zeker toen een van de pieten vertelde over zijn leraar Speculaas- technieken. Het was een heel saaie leraar en ook een heel
strenge. Alle Pieten op de boot hadden les van hem gehad toen ze nog op de Pietenschool zaten. Een dikke Kookpiet vond hem helemaal niet lief en om hem te plagen gooide hij eens zout en tandpasta in de speculaaskruiden. Het viel me op dat Blufpiet die ook in het groepje zat erg stil was. Toen ik hem later op de gang tegenkwam vroeg ik of hij nooit les had gehad van de strenge leraar en of hij nooit de klas uit was gestuurd. “Ik ben nooit op de Pietenschool geweest. Ik kan zo wel voor Sinterklaas
werken; daar heb ik echt geen school voor nodig”, blufte het Pietje. Na de pauze liep ik weer de keuken in. Er moesten nog honderden chocoladeletters worden gemaakt. De Hoofdkookpiet gaf me de opdracht om in de voorraadkelder onder in het schip wat chocoladeblokken te halen. Hierna zouden we ze smelten en in de juiste vorm gieten. Snel liep ik naar beneden; in de chocoladehoek vond ik een witte doos. Maar er zaten slechts vier blokken pure chocola in. Hoe kon ik daar nu tweehonderd chocoletters van maken? Snel rende ik naar boven om de Hoofdkookpiet te vertellen dat we veel te weinig chocolade hadden. ‘Hoe kan dat nou; er zouden dozen vol chocoblokken geregeld zijn”, zei hij verdrietig. “Als Sinterklaas hierachter komt wordt hij heel boos. We moeten een smoesje verzinnen en zorgen dat we ergens aan land kunnen om extra chocola te kopen. Ik haalde Saltopiet erbij; hij is zo slim en heeft altijd goede ideeën. “Als we nu gewoon zeggen dat een van de Pieten een bepaald medicijn nodig heeft voor zijn zere arm kunnen we even ergens aanmeren en dan snel wat extra chocola kopen. We zeggen gewoon dat Stille Piet last van zijn arm heeft en laten hem dan gauw wat extra chocola kopen.” Dat was een slim idee zeg. We haalden Stille Piet er snel bij; Sint vond hem altijd erg lief en wilde dat hij snel
een medicijn kreeg voor zijn zere arm. Ondertussen schreef de Hoofdpiet voor hem op wat hij nodig had. Dat waren vele kilo’s melkchocolade omdat Nederlandse kinderen daar dol op zijn. Het schip was ondertussen bijna aan land. We waren dan wel in Frankrijk maar de Kookpiet had precies op papier geschreven wat stille Piet moest zeggen in de chocoladewinkel. In het plaatsje waar we het schip even konden aanleggen werkte in die chocoladewinkel ook een Nederlandse Piet dus Stille Piet hoefde gelukkig niets in het Frans te zeggen. Met het papier stevig in zijn knuistjes geklemd liep Stille Piet een beetje zenuwachtig het stadje in. Een uur later kwam hij terug en smokkelde de grote witte dozen stiekem het schip in; Sint mocht immers niet zien dat hij geen medicijn bij zich had maar kilo’s chocola. Toen het schip even later weer de zee opging richting België en Nederland sloop ik samen met de Keukenhoofdpiet de voorraadkelder weer in. Toen we de deksel van de witte dozen afdeden zagen we tot onze grote schrik dat er geen kilo’s melkchocoladebrokken inzaten maar kilo’s bonbons van witte en pure chocolade........