1. De Klare Lijn Definitie en afbakening De klare lijn is de term die we gebruiken om de stijl van de striptekenaar Hergé te definiëren. Deze term ontstond in 1977 naar aanleiding van de expo Kuifje in Rotterdam die door de Rotterdamse Kunststichting was georganiseerd. Bij de expo werden in plaats van een catalogus vier boekjes uitgegeven die door tekenaar Joost Swarte werden vormgegeven. De laatste uitgave in deze reeks droeg de titel De Klare Lijn waarmee Swarte dus voor het eerst deze stijl definieerde. Klare lijn of Ligne Claire is een tekenstijl waarbij aan elke lijn een gelijk gewicht wordt gegeven. Deze zijn heel helder en vrij dik, zo wordt enkel de essentie in beeld gebracht. Wat ook betekent dat voor –en achtergrond gelijkwaardig worden want ze krijgen evenveel aandacht van de tekenaar. De lijntekeningen worden vaak egaal ingekleurd zonder aandacht de hebben voor de textuur van het materiaal. Dit biedt vele vertelmogelijkheden voor de strip. Door objecten of personages in de verte even duidelijk af te beelden kan je gemakkelijk relaties en linken in een verhaal stoppen met de omgeving en dus niet enkel tussen de figuren die prominent in beeld staan. De klare lijn maakt Hergé’s werk heel toegankelijk, zowel kinderen als volwassenen genieten ervan. Het biedt dankzij actuele thema’s, woordspelingen en humor voor ieder een eigen analyse-niveau hoewel Hergé donkere thema’s als criminaliteit en corruptie niet schuwt. Dat is een kracht van Hergé’s werk, de angsten van het publiek omzetten in visueel genot. Zo probeert Kuifje in Kuifje in Amerika enkele Amerikaanse gangsters te ontvluchten door via het raam naar het naastliggende te klimmen langs de voegen van de muur. Door het geometrische perspectief levert dit een geweldig beeld op, maar het is ook zeer angst – en duizelingwekkend. 11 |
Op het beeld zien we Kuifje die tekenaars de klare lijn onderwijst, Joost Swarte is één van hen.
De klare lijn
