Interview
BΑΣΙΑ ΑΤΣΑΛΗ
38
Ταρακούνημα «πολλών Ρίχτερ» αυτό που περνάμε Ψυχολόγος, personal και εταιρική coach, με πλούσια εμπειρία, αλλά και (ίσως, πάνω απ’ όλα) μηχανικός δικτύων με μακρά θητεία, η Βάσια Ατσάλη περιγράφει στο netweek το πώς «ακούει» τους «πληροφορικάριους» και τους βοηθά να τα πάνε καλύτερα, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, με τη ζωή και τη δουλειά τους. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟ
Αρχικά, πώς τα πήγαμε στον χώρο μας; Καλύτερα ή χειρότερα; Οι άνθρωποι του χώρου μας αντιμετώπισαν την πανδημία με σχετική ψυχραιμία, χωρίς να λείπουν ούτε η αγωνία για την υγεία, ούτε εκείνοι που δεν βλέπουν κάτι φοβερό… όπως περίπου στον γενικό πληθυσμό! Τέτοια πανδημία πρώτη φορά ζούμε, βεβαίως, όντας περισσότερο παγκόσμια κι από τους παγκόσμιους πολέμους. Όμως, επειδή οι δραστηριότητες στις ΤΠΕ όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά εντάθηκαν, δεν υπάρχει το πρόβλημα της ανεργίας και του «Παναγία μου, δεύτερη κρίση, πάνω στην πρώτη…» Είμασταν από τους τυχερούς! Βεβαίως, κι οι «δικές μας» εταιρείες είχαν να διαχειριστούν την αλλαγή, αλλά το έκαναν ευκολότερα από τους άλλους, γιατί ήξεραν πώς. Το Work From Home, όμως, για πολλές και κυρίως τις πολυεθνικές είναι πολύ σημαντική αλλαγή – οικογένεια και δουλειά έχουν γίνει πλέον ένα. Οι επιχειρήσεις του χώρου μας δούλεψαν, πολλές ακόμα πιο αποτελεσματικά. Το stress δεν είναι πάντα κακό, μπορεί να φέρει δημιουργικότητα! Για τις άλλες ήταν το ένα σοκ πάνω στο άλλο – από το «Δόξα τω Θεώ» τον Ιανουάριο, πήγαμε στο «Βόηθα, Παναγιά» λίγες εβδομάδες αργότερα. Άνοιγαν θέσεις, μιλούσαμε με κόσμο, «στήνονταν» πωλήσεις, το business πήγαινε κάθετα προς τα πάνω και με τη μία, μηδενίστηκε. Μέγα σοκ! Σήμερα, κάποιοι είναι στο πάτωμα κι άλλοι στα ύψη. Αυτά δεν τα έχουμε ξαναζήσει! Ο κόσμος ανησυχεί και δικαίως, δεν ξέρουμε κι ούτε μπορούμε να μαντέψουμε ποιες θα είναι οι εξελίξεις! Μου έρχονται άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά
netweeK • ΣΕΠ Τ ΕΜΒΡΙΟΣ 2020
τους, κάποιοι που βρήκαν μια ισορροπία δουλεύοντας από το σπίτι αλλά, φυσικά, οι διαχωριστικές γραμμές έχουν πια «θολώσει». Το ρίσκο της ατέλειωτης εργασίας είναι τεράστιο, είναι δίπλα στο μαξιλάρι σου, δεν υπάρχει όριο με το σπίτι κι αυτό πρέπει να το φροντίσουμε. Προσωπικά, δουλεύω πολλά χρόνια από το σπίτι, το 2000 ήμουν η πρώτη mobile employee της HP. Όμως, κάποια στιγμή έβγαινα από το δωμάτιο-γραφείο κι έκλεινα πίσω μου την πόρτα, σηματοδοτώντας ότι η δουλειά τέλειωσε!
Ρευστότητα και μούδιασμα Το νέο πλαίσιο δεν έχει σταθεροποιηθεί. Υπάρχει πάντα η απειλή, οι πολυεθνικές κρατάνε τους ανθρώπους στα σπίτια κι αυτό κάτι σημαίνει, τα πράγματα είναι ακόμα ρευστά και η «κανονικότητα» αργεί. Με τις εταιρείες-πελάτες μου συνεχίζουμε όσα κάναμε, με τη χρήση ψηφιακών μέσων ή -όπου μας παίρνει- υβριδικά, κυρίως ανάπτυξη soft δεξιοτήτων, αλλά και απομάκρυνση (σε μια συγκεκριμένη εταιρία) από το μοντέλο των silo, που χρειάζεται συνεχή επικαιροποίηση. Ο κόσμος είναι μουδιασμένος. Κάθε αλλαγή έχει φάσεις, που όλοι περνάμε: σοκ, άρνηση, διάθεση στο ναδίρ, μετά αρχίζει η αποδοχή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν ξέρουμε τι θα είναι, γι’ αυτό κι ακούμε τόσα παλαβά. Έχουμε κρίση στην αντιμετώπιση της πραγματικότητας, ένα καζάνι που ακόμα βράζει - θα ξαναπάμε πίσω και πώς θα είναι τότε; Στον χώρο μας, όμως, υπάρχει τόση δουλειά που δεν περισσεύει χρόνος να το σκεφτούν – προέχει να διαχειριστούν τη διαφορετική κατάσταση στην καθημερινότητά τους…