Boek over Mispelgat in de maak... Dankzij de vele spontane reacties op mijn oproep heb ik duizenden foto’s, krantenknipsels en verhalen mogen ontvangen. Hartelijk dank daarvoor! Ik heb ook een foto uit ‘de oude doos’. Wie kan mij helpen met de namen? Alvast dank en tot ziens op het carnaval in Mispelgat! René van Rijen
Askruisje naar de Oliestraat alwaar een bezoek werd gebracht aan de kerk van de Sint Martinusparochie. Handen gevouwen, traag naar voren schrijdend, alwaar je van de pastoor het felbegeerde askruisje te pakken kreeg. Voor een kind van een jaar of tien altijd weer een vreemde gewaarwording. Alsof de pastoor zijn vingers doopte in de asbak die hij de avond tevoren vol had gepaft met goedkope krijgertjes van sigaren. Een streek met zijn duim over je voorhoofd in de vorm van een kruis. Zo, kon ik er ook weer een jaar tegenaan. Mijn ouders ook, maar dan wat carnaval betrof, maar dat sprak voor zich.
Ge zeit op pagina 2 7
Vuul de Gij ut ok?
Aangezien ik uit een gezin kom met een Katholieke achtergrond was het begrip carnaval bij mij al vroeg bekend. Pa en ma wisten wel raad met de drie jongens. Zij moesten ons natuurlijk drie dagen kwijt en waar kon je ze beter onderbrengen dan bij de plaatselijke nonnen in de Ruiterstraat. Voor wie ze vergeten zijn; de zusters Everarda, Benevenutus en Celine.Wij kregen drie maal daags goed te eten (witbrood met altijd dezelfde jam en slappe thee uit een grote tinnen kan), ze hadden een leuke speelplaats achter de crèche en ‘s-avonds mochten de ouderen (tussen 8 en 10) opblijven tot wel acht uur(!) We kregen dan goochelspelletjes of bijles over de bijbel. Natuurlijk ook drie maal daags bidden voor het eten uit (was het zo slecht?), jezelf goed schrobben, anders deden zij het grondig over, tanden poetsen tot ze licht gaven, nog snel een weesgegroetje en dan in je gladgestreken bedje kruipen op de altijd gezellige en ijskoude slaapzaal. Tot je (niet al te frisse) ouders op woensdagochtend tegen elven weer kwamen opduiken. Linea recta door