24خرداد No. 920|June, 14 , 2018 | 1397 Tel: 905.237.7470 - 647.521.9591
صــف دارنــد .گفتیــم آیــا راهــی وجــود دارد ،مــا ایــن بچه هــا را بــه فرزنــدی بپذیریــم؟ گفــت مراحلــی دارد ،اگــر نصیــب شــما بشــود ،اگــر دیگــران کوتــاه بیاینــد .قــرار شــد بــا دو ســه مســئول منطقــه حــرف بزنیــم و عجیــب اینکــه در آن جمــع مــردی در هیئــت یــک مذهبــی تمــام عیــار بــا چهــره ای جــدی و عبــوس ،وقتــی فهمیــد مــا از امریــکا آمــده ایــم ،دو ســه کلمــه ای بــا مــا حــرف زد، شــغل و موقعیــت مــان را پرســید و گفــت بــه هــر طریقــی شــده ،مــن بچــه هــا را بــه شــما مــی دهــم ،شــنبه بعــد از ظهــر برگردیــد اینجــا ،فقــط کپــی مــدارک تــان را بــه مــن بدهیــد .شــنبه کــه برگشــتیم همــان آقــا داشــت نمــاز مــی خوانــد .مــن خواســتم جلوبــروم .خانمــی مــرا مانــع شــد. گفــت صبرکــن ،مگــر نمــی بینــی دارد عبــادت مــی کنــد؟ مــن عقــب تــر ایســتادم ،نمــازش تمــام شــد و گفــت مــن همــه مراحــل را آمــاده کــردم 10 ،روزی طــول مــی کشــد، تــا آنهــا را تحویــل بگیریــد ،ولــی برایــم مهــم اســت کــه آنهــا شــما را مــی پذیرنــد یــا نه؟ مــن وعبدی بــه درون آن چــادر رفتیــم ،هرچــه اســباب بــازی داشــتیم میــان بچــه هــا قســمت کردیــم ،آن دو تــا بــا احتیــاط جلــو آمدنــد، بــا تــرس اســباب بازیهــا را گرفتنــد .هــر دو در پشــت یــک کمــد پنهــان شــدند .همــان آقــا گفــت ایــن بچــه هــا احتمــاال مرتــب کتــک خــورده انــد ،از ســایه آدمهــا هــم مــی ترســند .ولــی هنــوز بدنبــال پــدر و مادرشــان هســتند، اینهــا بچــه هــای معمولــی و نرمالــی نیســتند .همزمــان بــا خواهرانــم در امریــکا حــرف میــزدم ،آنهــا مــی گفتنــد در مجلــه جوانــان خوانــده انــد کــه دو ســه زوج دیگــر هــم بــرای پذیــرش بچــه هــای زلزلــه زده بــه ایــران رفتــه انــد، شــاید آنهــا را پیــدا کنیــد و بهــم کمــک کنیــد .خواهــر بزرگــم گفــت اگــر امــکان داشــته باشــد ،بــرای مــن هــم دخترکــی را انتخــاب کنیــد .گفتــم در اینجــا مراحــل و قوانینــی جــاری اســت و آنچنــان آســان وســریع نیســت. بعــد از 32روز ،در فــرودگاه تهــران ،فامیــل وآشــنایان جمــع شــده بودنــد ،تــا کاروان 4نفــره مــا را بدرقــه کنند، 4چمــدان ســوقات همراهمــان کــرده بودنــد ولــی رامیــن و فرزانــه دو مســافر کوچولــوی مــا ،هنــوز از هــر صدایــی از جــا مــی پریدنــد ،از هــر صــدای بلنــدی وحشــت مــی کردنــد .هــر دســتی بــاال میرفــت ،بــه خیــال اینکــه بــرای ضربــه ای بــر تــن نحیــف آنهاســت ،خــود را کنــار مــی کشــیدند و چشــمان شــان را مــی بســتند و چهــره شــان پیشــاپیش از درد در هــم مــی رفــت. رامیــن و فرزانــه را ســرانجام بــه خانــه آوردیــم ،آخــر هفتــه جشــنی گرفتیــم ،مدیــر کمپانــی عبــدی زودتــر از همــه خــود را بــه خانــه مــا رســاند ،بــا خــود یــک بغــل اســباب بــازی آورده بــود ،درحالیکــه او را یــک مــرد جــدی و خشــک مــی دیــدم ،شــاهد اشــکهایش شــدیم و اینکــه بچــه هــا را بغــل کــرده بــود و موهایشــان را نــوازش مــی کــرد .دیگــر دوســتان هــم بــه نوع دیگــری از مســافران کوچولــوی مــا پذیرایــی مــی کردنــد ،ولــی بچــه هــا هنــوز هراســان بودنــد .هنــوز در پــی پنهــان شــدن در پشــت دیــواری و کمــدی ،درختــی بودنــد ،از اینکــه هیچکــس بــه آنهــا حملــه نمــی کنــد ،آزارشــان نمــی دهــد ،تعجــب کــرده بودنــد. درطــی یــک مــاه دو اتــاق پــر از اســباب بــازی و وســایل راحتــی برایشــان آمــاده ســاختیم ،ولــی هــر بــار کــه بــر میگشــتیم ،هــر دو را در یــک اتــاق ،درگوشــه ای مــی دیدیــم کــه بــه هــم چســبیده انــد ،از روانشــناس کمــک گرفتیــم .بچــه هــای هــم ســن و ســال شــان را هــم بــه خانــه آوردیــم و بــه مــرور بچــه هــا جــان گرفتنــد ،بارهــا نیمــه شــب چشــم بــاز کــردم و هــر دو را بــاالی ســرم دیــدم و پتــو را پــس زده و آنهــا را کنــار خــود خوابانــدم،
هــر دو چنــان راحــت خوابیدنــد کــه انــگار سالهاســت درخــواب عمیقــی فــرو رفتــه انــد. یــک شــب بــا صــدای گریــه بچــه هــا از خــواب پریدیــم، هــر دو بــه ســراغ شــان رفتیــم ،آنهــا را دیدیــم کــه همدیگر را بغــل کــرده و بــا تماشــا گزارشــی دربــاره زلزله در گوشــه ای از اتــاق برخــود مــی لرزنــد .تلویزیــون را خامــوش کردیــم و هــر دو را بــه اتــاق خــود آوردیــم و درســت 2 ســاعت طــول کشــید تــا بــا نــوازش مــا بــه خــواب برونــد. مــن تنهــا آرزویــم ایــن بودکــه رامیــن و فرزانــه ،مــا را بعنــوان پــدر ومــادر پیذیرنــد ،همــه کار مــی کردیــم ،یــک لحظــه از آنهــا غافــل نبودیــم همــه نــوع امکانــات زندگــی برایشــان فراهــم مــی ســاختیم .هــر دو اتــاق هــا پــر از اســباب بــازی بــود .ولــی آنهــا ترجیــح مــی دادنــد شــبها کنــار هــم بخوابنــد و هــرگاه نیــز کابوســی مــی دیدنــد، بــه اتــاق مــا مــی آمدنــد و در آغــوش مــا گــم مــی شــدند.
83
از دو ســه روز مانــده بــه روز مــادر ،بچــه هــا مرتــب از مــن مــی پرســیدند چــرا روز مــادر؟ مــن برایشــان توضیــح مــی دادم ،آنهــا بــا کنجــکاوی بــه خبرهــا و حتــی فیلــم هــای تلویزیونــی در همیــن رابطــه چشــم مــی دوختنــد و بعــد هــر دو مــرا خیــره نــگاه مــی کردنــد. صبــح روز مــادر ،بــا تکانــی از جــا پریــدم ،دو مهمــان کوچولــوی خانــه بــاالی ســرم بودنــد ،از میــان گلهایــی کــه عبــدی برایــم آورده بــود ،دو شــاخه در دســت شــان بــود ،بغــض گلویــم را گرفتــه بــود ،هــر دو بغلــم کردنــد. هــر دو مــرا مــادر صــدا زدنــد ،اولیــن بــار بــود کــه کلمــه مــادر را از زبــان آنهــا مــی شــنیدم ،عبــدی بــا دیــدن ایــن منظــره ،ســرش را زیــر پتــو کــرد .تــا مــن راحــت هرچقدر دلــم میخواهــد اشــک بریــزم . .هــر چقــدر دلــم میخواهــد دختــر و پســرم را ببوســم.