WEEKBLAD VOOR DEURNE | donderdag 15 september 2016 | pagina 5
Crowdfundingsactie moet gezin uit Eritrea herenigen
‘Tsigahannis heeft geluk dat hij in Neerkant woont’
Lezers schri j ven In deze rubriek stelt de redactie ruimte beschikbaar voor meningen over en reacties op a lgemene en/of actuele zaken. Publicatie geschiedt geheel voor eigen verantwoording van de inzender. Door plaatsing spreekt de redactie geen voor- of afkeur uit. De redactie behoudt zich verder het recht voor om zonder opgaaf van redenen een ingezonden brief in te korten of niet te plaatsen. Inzendingen dienen voorzien te zijn van naam en adres.
We willen de 25 liter-afvalemmer houden! Vorige week kregen alle bewoners van het St. Willibrordusplantsoen en de Pastoor Jacobsstraat met een kleine 25-liter afvalemmer het bericht dat deze worden vervangen door 140 of 240 liter-containers. We zijn hier allerminst blij mee. Er wonen veel alleenstaanden die na vier weken de grote grijze container echt niet vol zullen hebben. De kans bestaat dat ze deze container pas na acht weken aan de straat zullen zetten, want ze worden maar elke vier weken geledigd. Dat wil zeggen als ze in staat zijn om de grote container zelf aan de straat te zetten. De vrees is dat veel ouderen de grote bakken niet zelf buiten kunnen zetten; laat staan schoon maken. Uit hygiënisch oogpunt is dit niet bevorderlijk in verband met stank of overlast van ratten of andere ongedierte. Ook zetten veel mensen de container buiten de poort wat dan weer een gemakkelijk opstapje is voor eventuele kwaadwillenden. De achterplaatsen zijn al zo klein. Vaak staat er al een tuinhuisje voor de scootmobiel. Plek voor de grote containers is er niet of nauwelijks. De bewoners komen vermoedelijk ook op hogere kosten uit. Als groen afval ook in de grijze container mag, zouden we onze kleine emmers toch op dinsdag kunnen laten ledigen, tegelijkertijd met de grote container? Maandagse ritten
zouden zo bespaard kunnen worden. Kan deze, voor veel ouderen en alleenstaanden, onvriendelijke beslissing nog worden teruggedraaid? Bewonersgroep St. Willibrordusplantsoen en bewoners Pastoor Jacobsstraat
Loterij Jantje Beton DEURNE - Jantje Beton houdt in de periode van 14 tot en met 28 september de scholenactie Jantje Beton Loterij. In Deurne nemen de basisscholen Tijl Uilenspiegel en D’n Heiakker deel aan de actie.
De leerlingen van de beide scholen verkopen in de genoemde periode loten voor Jantje Beton. De scholen mogen de helft van de opbrengst zelf besteden aan activiteiten of toestellen in het kader van spelen en bewegen op en rondom het schoolplein. De andere helft is bestemd voor buitenspeelprojecten van Jantje Beton. De projecten van Jantje Beton zijn erop gericht buiten spelen in de eigen buurt leuker te maken en daarmee te stimuleren dat kinderen vaker naar buiten gaan om te spelen.
Eerste Heerenzitting Roos Dielissen, Nel Cosijn, Tsigahannis Abraha Gebremeskel en Henk Pijnenburg op een speelveld in de omgeving van de Brandsmastraat in Neerkant. (Foto: Hein van Bakel) NEERKANT - De Eritrese vluchteling Tsigahannis, met de dubbele achternaam Abraha Gebremeskel, woont sinds ruim een half jaar in Neerkant. Zijn komst bleef in het dorp niet onopgemerkt en al snel vormde zich een groepje dorpsbewoners om hem heen, dat zich op allerlei fronten om hem bekommert. Enkele weken geleden is het groepje een crowdfundingactie gestart om Tsigahannis te herenigen met zijn vrouw en drie kinderen. Zoals het er nu naar uitziet zal de hereniging niet al te lang meer op zich laten wachten.
door Ine van Hal In februari kreeg Tsigahannis van woningbouwvereniging Bergopwaarts een huis toegewezen in de Brandsmastraat in Neerkant. Het duurde niet lang voordat zijn buurvrouw Roos Dielissen zich over hem ging ontfermen. Zij legt uit hoe hij zijn huis en zijn stoep schoon kan houden en hoe hij zo goedkoop mogelijk zijn boodschappen kan doen en ze maakt hem wegwijs in het gebruik van huishoudelijke apparatuur. Tsigahannis woont in het voormalige woonhuis van de inmiddels aan kanker overleden Hans Pijnenburg. Diens broer Henk doet wel eens klusjes voor Roos Dielissen en kwam via haar in contact met haar buurman. Inmiddels ondersteunt Henk Pijnenburg de Eritrese asielzoeker in de contacten met instanties en bij het regelen van allerlei praktische zaken. Maar de taal vormde een barrière: Tsigahannis kende geen woord Nederlands, Frans, Duits of Engels. Hij sprak alleen zijn oude, uit het Arabisch stammende moedertaal Tigrinya. Nel Cosijn voegde zich bij het groepje om hem Nederlands te leren. “Het gaat soms met handen en voeten en met heel veel hulp van plaatjes op internet”, zegt zij. “Tsigahannis is een goede leerling. Soms sta ik er versteld van hoe snel hij iets oppakt.” Ook Jos Schepman sloot zich bij het groepje aan.
Dienstplicht
De reden voor zijn vlucht heeft Tsigahannes nog niet honderd procent duidelijk kunnen maken. “Wat wij ervan begrepen hebben is dat hij gevlucht is vanwege de dienstplicht. Dan moet je niet denken aan een dienstplicht zoals wij die in Nederland gekend hebben. In Eritrea worden mannen door machthebbers gedwongen oorlog te voeren, niet voor een jaar maar voor onbepaalde tijd”, vertelt Pijnenburg. De dienstplicht in Eritrea komt volgens berichten van Amnesty International vaak neer op dwangarbeid en duurt soms meer dan tien tot vijftien jaar. Een in opdracht van de Verenigde Naties ingestelde Commissie van Onderzoek spreekt zelfs van misdaden tegen de menselijkheid, waaronder slavernij. “Daarbij komt dat hij Christen is. Dat maakt zijn situatie er niet beter op”, aldus Pijnenburg, die er zich van bewust is dat niet iedereen het eens is met wat het groepje doet. “We horen
ook tegengeluiden. Ik weet ook wel dat we onmogelijk alle vluchtelingen in ons land kunnen opnemen. Tsigahannis heeft gewoon het geluk dat hij in Neerkant terecht gekomen is. In een dorp waar de mensen elkaar kennen en elkaar waar nodig helpen. Ik heb altijd geroepen dat ik nooit uit Neerkant weg zou gaan zonder mijn vrouw en kinderen, maar ik begrijp nu waarom hij dat wél heeft moeten doen.” Tsigahannis vertelt dat hij zijn vrouw en drie kinderen, een jongen van acht jaar en twee meisjes in de leeftijd van zes en vier jaar achter heeft moeten laten. “Enerzijds was het een financiële kwestie”, legt Pijnenburg uit. “Omgerekend moest hij 6.000 euro per persoon betalen en dat geld had hij gewoon niet. Verder heeft hij ons duidelijk gemaakt dat hij, toen hij eenmaal op de boot zat, blij was dat hij zijn gezin niet op zo’n gevaarlijke reis heeft meegenomen. Tijdens zijn tocht heeft hij dingen gezien waar hij niet over kan en wil praten.”
Neerkant zijn zullen ze winterkleding, jassen, schoenen, beddengoed en dergelijke zaken nodig hebben”, vult Nel Cosijn aan. Pijnenburg heeft inmiddels massa’s telefoontjes gepleegd en brieven geschreven naar alle betrokken instanties. Ook de verplichte DNA-test, die moet aantonen dat het werkelijk om de vrouw en kinderen van Tsigahannis gaat, is voltooid. De resultaten daarvan worden binnenkort verwacht. Intussen heeft de groep een groot deel van de benodigde 1.500 euro voor de vliegtickets bij elkaar. Pijnenburg: “Binnenkort verwacht ik een telefoontje van de IND (Immigratie en Naturalisatiedienst, red.) dat we het geld over kunnen maken. Vervolgens zal de Nederlandse ambassade in Ethiopië voor de vliegtickets zorgen. En daarna kan Tsigahannis eindelijk zijn gezin ophalen in Amsterdam.”
PEELREGIO - Afgelopen zaterdag is in Gemert de eerste editie van de Heerenzitting de Peel gehouden. Zo’n 250 heren uit de regio Gemert-Bakel, Deurne en Laarbeek deden mee. Ze werden in smoking ontvangen in het centrum van Gemert om vervolgens vanuit het dorp over de Heilige Geestlaan naar een spiegeltent te lopen voor een netwerkavond met eten en entertainment. De organisatie Stichting Heerenzitting de Peel is zeer tevreden over het verloop van deze eerste zitting en kijkt uit naar het vervolg in 2017. - Advertorial -
Smeltend ijsje levert cheque op
‘De dienstplicht in Eritrea komt vaak neer op dwangarbeid en duurt soms tien tot vijftien jaar’ Onveilige situatie
Vóór zijn vlucht uit Eritrea vond Tsighanannis voor zijn gezin een onderkomen in Ethiopië, maar inmiddels is de situatie daar ook niet meer veilig. Afgelopen juni is een slepend grensconflict tussen Eritrea en Ethiopië weer opgelaaid met zware gevechten in de grensregio tot gevolg. Henk Pijnenburg: “Tsigahannis is al anderhalf jaar bezig zijn gezin over te laten komen naar Nederland. Dat gaat gepaard met allerlei protocollen en moeilijkheden. Bovendien moet hij de tickets voor de vlucht vanuit Ethiopië zelf betalen. Met zijn bijstandsuitkering zou het jaren duren om het geld bij elkaar te krijgen.”
Crowdfundingactie
Enkele weken geleden besloot de groep een crowdfundingactie op te zetten. Door middel van een oproep via verschillende (social) media, waaronder de website Info Neerkant, willen ze 1.500 euro bij elkaar krijgen voor de vliegtickets. “Daarnaast hopen we nog minimaal 500 euro extra in te zamelen voor de eerste benodigdheden voor zijn vrouw en kinderen. Wanneer zij straks in
DEURNE - Dat een ijsje eten soms best lastig kan zijn werd duidelijk op de winnende foto van de vakantiefotowedstrijd van het Weekblad voor Deurne. De winnaar, de familie Bierings
uit Vlierden kreeg de prijs - een giftcard ter waarde van 75 euro - overhandigd door Angelique Wulms van VakantieXperts Deurne.