Jongste wethouder Zwolle is doelgerichte idealist Al op haar vijftiende wist Nelleke Vedelaar dat ze de politiek in wilde, toen ze 33 was, werd ze wethouder in Zwolle. “Wat mij beweegt is dat iedereen ertoe doet, en de kans moet krijgen aan de samenleving mee te doen. Vanuit mijn huidige positie kan ik daar veel aan doen.”
niene kanten zien.” Dat ze in het college eerder oog heeft voor de emotionele kanten van een zaak, of nadrukkelijker aandacht vraagt voor de effecten van bepaald beleid op de samenleving, ziet ze niet zozeer als typisch vrouwelijk. “Het heeft veel meer te maken met wie ik ben, ik ben iets meer geneigd vanuit emoties te reageren, ben ook wel eens wat impulsief. Maar dat zit niet in de weg als ik een maatschappelijk vraagstuk analyseer, argumenten weeg en varianten bekijk: daarin moet en wil ik zuiver
De sociale betrokkenheid kreeg ze van huis uit, soms meer dan
reageren.” Die vraagstukken zijn er volop, voor budgetten geldt
haar toen lief was. “Op school gymde ik in T-shirts van de Bouw-
dat niet. “Ik heb homo-emancipatie in portefeuille. Daar is bijna
en Houtbond waar mijn vader heel actief was”, lacht ze. “Toen
geen geld of capaciteit voor, maar dankzij samenwerking met
ik wat ouder werd, vond ik dat niet meer zo vanzelfsprekend.
allerlei partners in de stad lukt het toch om dat van de grond te
Gelukkig kon ik dankzij bijbaantjes als bollenpeller zelf iets an-
krijgen.” Het economische tij ervaart ze niet als probleem. “Mijn
ders kopen.” Wat bleef, was de drang om de idealen die ze van
startpunt is dat ik geen geld heb, maar dat ik samen met be-
haar ouders meekreeg, uit te dragen.
trokkenen zoek naar kansen, naar manieren waarop het wél kan.
Nelleke’s studie SPH bracht haar naar Zwolle, waar ze ondanks
Dan wil ik ook wel zoeken naar ruimte in mijn begroting, maar
een tweede studie elders niet meer is weggegaan. “Het is ook
dat moet wel een soort sluitpost zijn. Als wethouder wil ik vooral
echt míjn stad geworden. Na elf jaar wonen in Holtenbroek kan
ondernemerschap ontwikkelen en stimuleren.” Natuurlijk moe-
ik wel zeggen dat ik in deze stad, en in deze wijk geworteld
ten er keuzes worden gemaakt, die ook in de eigen organisa-
ben.” Ze werd niet direct politiek actief. “Ik heb lang gezocht,
tie pijn doen. “Juist daarom is het nodig scherp de discussie te
maar de PvdA is toch de partij die bij mij past.” Al snel nadat ze
voeren over de rol van de overheid, en die van de partners in
lid was geworden, werd Nelleke actief in de steunfractie, na de
het veld.”
verkiezingen in 2006 kwam ze in de gemeenteraad terecht en leerde de stad nog beter kennen. “Maar het raadslidmaatschap doe je uiteindelijk wel naast je gewone werk. Nu ik wethouder
Wie:
Nelleke Vedelaar
ben, zijn al die contacten veel intensiever. Ik ben zeven dagen
Wat:
Wethouder Welzijn, Maatschappelijke opvang,
per week 24 uur per dag wethouder, en omdat ik zichtbaarder
Wijken en Cultuur
ben, zijn er ook meer mensen die mij weten te vinden.”
Waar:
Zwolle
Die contacten koestert Nelleke, die wil weten en voelen wat er leeft in de stad. Ze heeft er dan ook geen moeite mee om bij het winkelen of boodschappen doen aangesproken te worden.
Met cultuur in portefeuille voelt ze zich bijna persoonlijk ver-
“Al is het minder leuk als je er niet uitziet omdat je net ziek bent
antwoordelijk voor de kunst in de stadlachend vertelt ze hoe
geweest, en dan toch boodschappen moet doen.” Ze is zich
ze regelmatig even de engel op de Melkmarkt inspecteert op
ook niet anders gaan gedragen of kleden. “Ik ben wie ik ben, en
vervuiling en zo nodig zelf actie neemt, en is ze ook in de week-
ik heb dus ook nog gewoon dezelfde kledingstijl als hiervoor,
enden vaak op pad. “Vrije tijd heb ik niet veel, maar mijn ouders
met heel weinig sieraden. Ringen raak ik toch maar kwijt, en m’n
wonen in de buurt, dus daar kan ik regelmatig even tussendoor
horloge zit meestal in mijn tas. Ik houd er natuurlijk wel rekening
naartoe. Voor vrienden maak ik tijd in mijn agenda. Alleen mijn
mee dat er meer op me gelet wordt, en bij zware onderhande-
woensdagavond is heilig: die houd ik vrij voor de band waarin ik
lingen kleed ik me misschien wat ‘strenger’ dan anders, maar ik
zing, van zingen krijg ik zóveel energie.”
heb geen zakenpakken, dat past niet bij me.”
Over haar verdere carrière in het openbaar bestuur wil Nelleke het niet hebben. “Ik ben nog maar kort wethouder, mijn ambi-
12
Nelleke ervaart het niet als nadeel dat ze als enige vrouw in het
ties richten zich vooral op wat ik vanuit deze functie kan berei-
college zit. “Uit oogpunt van diversiteit zou dat wel beter kun-
ken voor mijn stad. Daar heb ik de komende jaren mijn handen
nen, maar eerlijk gezegd denk ik dat de verjonging die het col-
aan vol. Ik wil dus niet teveel energie stoppen in allerlei lande-
lege heeft ondergaan, belangrijker is dan een bepaald quotum
lijke werkgroepjes. Maar….” schatert ze, “zeg nooit nooit. Als
vrouwen. De nieuwe generatie is toch wat pragmatischer.” Ze
Job Cohen morgen belt of ik de nieuwe partijleider wil worden,
lacht. “En gelukkig laten mijn collega’s regelmatig hun femi-
zeg ik natuurlijk gelijk ja!”