Artist impression (beeld: temp.architecture.urbanism) van organische ontwikkeling in een gridstructuur. Met links en op de voorgrond velden die (nog) niet zijn
Het Zeeburgereiland is de blinde vlek van Amsterdam. Het ligt op een steenworp afstand van het centrum, maar bijna niemand heeft er ooit van gehoord. De crisis heeft ervoor gezorgd dat het gebied nog zeker 10 jaar langer in de wachtkamer moet blijven, uitgezonderd het RI-Oost terrein. Maar dat is misschien helemaal geen reden om te treuren. We merken dat de stedenbouw zich nu overal aan het bezinnen is op een nieuwe richting om in te slaan. Het Zeeburgereiland kan daar juist heel mooi gebruik van maken. Niet alleen door netjes af te wachten wat die ‘stedenbouw 2.0’ straks op gaat leveren, maar ook door ermee te experimenteren en de innovatie voort te stuwen. Die beweegt zich naar onze stellige mening naar een meer organische stedenbouw, en het Zeeburgereiland is daarvoor de best denkbare testlocatie. Zo kan het zijn dat het eiland na al die jaren eindelijk zijn werkelijke bestemming gevonden heeft.
ontwikkeld. Daar is ruimte voor bijvoorbeeld tijdelijke en ambulante functies, urban farming of natuur.
30