Blick 5.4

jaargang 5 nr.4 2011 nr.3 zomer lente 2011

Blad voor amateurkunst in Groningen

Mussengang is terug!

Comeback van roemruchte theatersoap

 Een zomer vol festivals Een vrolijk overzicht

 SWET neemt definitief afscheid Gert Sennema blikt terug

   6 7         

Festivals De Groninger Straatkunstprijs 2011 ZINN in cultuur Roemruchte Mussengang

komt met nieuwe aflevering

Nieuwe opleiding voor Comunity Art Amateur

Jorine Witte over Zienemaan & Sterren

Fotogalerie

Over kiekjes en kijken

Kijkersplezier

Terug naar het Begin

Opheffing NVA Bezuinigingen treffen het noorden hard Te snel. Te veel. Te zwaar.

SWET, hoopvol afscheid nemen Crowdfunding voor je vereniging – zou het werken?

Aakondigingen / de redactie bedankt Column door Jim Rotteveel

co l ofon Blick is het blad voor amateurkunst in Groningen en verschijnt vier of vijf keer per jaar. Het is een gezamenlijke uitgave van De Theaterwerkplaats De Prins van Groningen, de Regionale Cultuurplannen (provincie Groningen en 22 Groninger gemeenten), het Gronings Centrum voor Amateurtheater en Kolder en Ko. Redactieadres De Theaterwerkplaats, t.a.v. redactie Blick (Gonnie Tutelaers), Noorderbuitensingel 11, 9717 KK Groningen Tel. 050-85 07 167 E-mail info@blickmagazine.nl Website www.blickmagazine.nl Redactie Nynke Oele (hoofdredacteur), Iris van Dijk, Gonnie Tutelaers, Dani Heres Dominguez

Bureauredactie Gonnie Tutelaers Medewerkers aan dit nummer Joshua Keller, Jim Rotteveel Grafische Vormgeving Jos Hendrix Druk Scholma Druk BV Oplage 2500 Losse nummers te verkrijgen bij Gonnie Tutelaers (zie redactieadres) Wanneer het volgende nummer zal verschijnen, is op moment van drukken nog onduidelijk.

Overname van artikelen met bronvermelding is toegestaan Foto voorpagina Terug naar het begin, foto: Joshua Keller Foto achterpagina SWET, foto: Omke Oudeman

Festivalhoppen in de zomer Zodra de dagen merkbaar langer, de terrassen voller en de gemiddelde alcoholinname in de open lucht hoger wordt, dan begint het al een beetje te kriebelen. Het duurt niet lang meer, de zomerfestivals komen er weer aan!

Nederland Festivalland, en daar is Groningen geen uitzondering op. Alleen al in de stad zijn er per jaar zo’n vijftig festivals te bekennen, dus kan je nagaan hoeveel er in de hele provincie te festival-vieren valt. Treedt er dan nooit verzadiging op? Bij de mensen die het organiseren in ieder geval niet, en bij de bezoekers blijkbaar ook niet. Voor elke liefhebber op elk willekeurig gebied valt er ergens in het jaar wel een festival, groot of klein, aan te wijzen. Voor de kunst- en cultuurminnenden is het zomerseizoen – afgezien van het weer en de vrije dagen – een prettig seizoen vanwege de theater- en muziekfestivals die dan plaatsvinden.

Om de meest noemenswaardige evenementen niet per ongeluk te hoeven missen en om je als potentiële bezoeker een overzicht te geven, som ik hier een aantal culturele festivals op die deze zomer in Groningen, stad en ommeland, plaatsvinden. Hierbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen professionals en amateurs op het programma, het is immers voor iedereen leuk, inspirerend en leerzaam om zowel professionele als amateurkunst te consumeren en de opgedane inspiratie mee te nemen naar het nieuwe seizoen.

Op Roakeldais 29 juni t/m 3 juli in Warffum Dit is reeds jarenlang een begrip in Warffum en omstreken. Dansgroepen van over de hele wereld kleuren jaarlijks dit folkloristisch dansfestival.

Chinezen, Brazilianen, Georgiërs, Senegalezen, noem maar op; er zijn zeker vijftien verschillende internationale groepen aanwezig in Warffum.

Volgens traditie wordt Op Roakeldais met een Vlaggenparade geopend. Het hoogtepunt van het festival is elk jaar de grote Parade door het dorp, waarbij alle aanwezige dansers in hun prachtige en kleurrijke kostuums in optocht door het dorp dansen, zingen en musiceren. De kleuren, bewegingen, klanken, muziek en dynamiek maken het elke keer opnieuw een bruisend geheel. Mocht je nog denken dat dit een oudbollig festival is? Ga dan eens kijken hoe mis je het hebt.

festiva l s

Robles Rock 9 juli in Grootegast Dit relatief nieuwe muziekfestival in het park van Grootegast beleeft deze zomer de derde editie.

Bekende artiesten en regionaal talent vullen gezamenlijk het programma. Had de eerste editie slechts één podium, zo is vorig jaar het festival tot volwassendom uitgegroeid met een omvang van drie podia. Deze groeicurve belooft veel moois voor de komende editie. VanderLinde, Memphis Maniacs, Spotrockers en Traumahelikopter zijn enkele namen die in Grootegast te zien en vooral te horen zijn. Er staat voor iedereen wat op het programma, variërend van stevige rock tot een slagwerkgroep en een rap-duo.

Festival Art Carnivale 29 t/m 31 juli in Slochteren In en aan het Schildmeer van Slochteren kan de bezoeker muziek, theater, film, animaties, kunstobjecten, een kunstmarkt, sport- en spelactiviteiten aantreffen. Dit jaar is gekozen voor het thema ‘Roots’. Elke liefhebber van theater en muziek kan hier terecht om te genieten van hedendaagse folk, blues, jazz en spannende theatershows. Zo staat bijvoorbeeld de visueel aantrekkelijke en indrukwekkende voorstelling van Compagnie Doedel op het programma. Dit theatergezelschap werkt met grootse houtstellages, metalen constructies, kettingen, buizen, vuurpotten, en andere curiosa, wat een prachtige aanblik biedt aan het publiek. The Mahones, een Ierse punkrockband uit Canada, zal bij het publiek menig voetje van de vloer spelen met hun opzwepende punkmuziek.

Peter de Grote Festival 27 juli t/m 6 augustus in Groningen, Friesland en Drenthe Het Peter de Grote Festival bestaat uit enerzijds een reeks concerten, anderzijds een Summer Academy. Deze academy biedt jonge getalenteerde musici gedurende het festival een reeks lessen van de musici van het festival. Vorig jaar trok het festival een recordaantal bezoekers met een kleine 6000 in aantal. De concertreeks biedt een divers programma aan kamermuziek met circa 40 concerten, die de bezoeker in verschillende plaatsen in Groningen, Friesland en Drenthe kan beluisteren. Dit jaar wordt ter ere van zijn 200ste geboortedag speciale aandacht geschonken aan muzieklegende Franz Liszt. Daarnaast staan ‘Nieuwe Wegen’ centraal, de nieuwe wegen die componisten in hun leven, en daarmee onze geschiedenis, zijn ingeslagen.

Festival Hongerige Wolf 29 t/m 31 juli in Hongerige Wolf (gem. Oldambt) Dit is een geheel nieuw festival dat het laatste weekend van juli in het dorpje Hongerige Wolf plaatsvindt. Theater, muziek, beeldende kunst, literatuur, poëzie, dans, film, fotografie; je treft het er allemaal aan. Wil je langer dan een dag genieten van dit veelbelovende festival, dan kan je terecht op de festivalcamping of bij verschillende bewoners in de buurt die hun caravan of tuin ter beschikking stellen. Hoe gastvrij is dat! Let wel, dit dorpje met 75 inwoners heeft geen winkels. Als je dus van plan bent om langer te blijven, neem dan genoeg rantsoen, sigaretten en schone onderbroeken mee.

Maar in uiterste nood ligt Winschoten gelukkig op een steenworp afstand.

Noorderzon 18 t/m 28 augustus in Groningen Noorderzon behoeft voor de meeste mensen eigenlijk geen uitleg meer, maar kan zeker niet ontbreken in dit rijtje. Het behoort nationaal en internationaal tot de meest spraakmakende festivals.

De internationale programmering van hedendaags theater en crossovers in combinatie met het gezellige festivalterrein in het Noorderplantsoen is een

Zomerjazzfietstour 26 en 27 augustus op diverse plaatsen Deze zomer alweer de 25ste editie van dit Hollandse – want met de fiets – festival. Je kan kiezen uit verschillende routes, en je moet een keuze maken wat programma betreft. Er zijn namelijk veel meer locaties en artiesten dan je in één dag kan zien en horen.

Hedendaagse jazz op verschillende locaties in het Reitdiepdal, in oude kerken en boerenschuren.

Ondanks de vele kilometers die de bezoekers, soms door weer en wind, moeten afleggen en de avontuurlijke programmering, want niet altijd even toegankelijk, trekt dit festival tegenwoordig zo’n 1500 bezoekers en wordt het door liefhebbers ‘het beste jazzfestival van Nederland’ genoemd. Kon je bij de eerste editie in 1987 nog heerlijk overzichtelijk kiezen uit negen concerten, nu bestaat het programma uit een lijst van wel achtentwintig verschillende groepen; de proloog op vrijdag niet meegeteld.

Voor zowel lichaam als geest is dit geen festival voor de luie mens die graag op een terrasje in de zon met een roseetje van de festivalsfeer wilt genieten. Na elk concert moet je weer op de fiets naar de volgende locatie. Op die manier leg je al gauw zo’n 40 kilometer af. De fietstochtjes tussendoor zijn tegelijkertijd de charme van dit concept. Met de zon in je gezicht, de wind spelend door je haar, tussen de weilanden door met loeiende koeien, kan je even je hoofd vrij laten waaien van de loeiende blazers die je even tevoren vanaf je strobaal in de schuur hebt mogen aanhoren.

absolute succesformule. Dit elfdaagse festival vindt elk jaar eind augustus plaats en trekt niet alleen bezoekers uit Groningen en Nederland, maar van over de hele wereld. Het programma is zeer divers met artiesten uit verschillende landen, dat het onmogelijke opgave is om het programma hier verder uitgebreid toe te lichten. Persoonlijk vind ik het erg lovenswaardig dat Noorderzon naast de internationale top ook altijd ruimte biedt voor artiesten en gezelschappen uit het noorden van ons eigen landje. Al wat lekker is hoeft niet altijd van ver te komen.

Om in de nazomer nog even een festivalstaartje mee te pakken, noem ik hier ook nog even Eemspop in Uithuizen.

Eemspop 16 en 17 september in Uithuizen Het zijn vooral grote Nederlandse namen zoals Direct en Racoon die onderdeel uitmaken van de lineup van Eemspop, maar daarnaast is Gronings bekendste duo Rooie Rinus en Pé Daalemmer ook van de partij. Een nieuwe initiatief biedt ook Gronings talent een plek op dit festival. Op 14 september strijdt muzikaal talent tijdens een bandbattle om de "talentvangroningen" bokaal en daarmeen ook plek in de programmering van Eemspop. Hiermee krijgt de line-up een mooie mix van diverse namen, groot en klein, beroemd en nieuwkomer.

Wie graag (redelijk) dichtbij huis kunst en cultuur wil snuiven, festivals afstruinen, of gewoon genieten van een lekker biertje of wijntje met een snufje muziek of theater erbij wordt deze zomer op zijn wenken bediend.

Weet je wel zeker dat je deze zomer veertien uur lang zonder airco naar een overvolle camping met luidruchtige Nederlanders in Zuid-Frankrijk wil rijden, om daar eenmaal aangekomen tot de ontdekking te komen dat je de tentstokken thuis hebt laten liggen?

Iris van Dijk

bee l dende

kunst

De Groninger Straatkunstprijs 2011 Iedereen mag stemmen op zijn of haar favoriete kunstwerk

Kunst op straat: vaak zijn we te gehaast om er echt naar te kijken, of valt het simpelweg niet op.

Toch vind je mooie, boeiende, lelijke, vreemde en fascinerende kunstwerken in elke Nederlandse stad. Om mensen van deze kunstwerken in de openbare ruimte bewust te maken, is er de Straatkunstprijs, een prijs voor het mooiste kunstwerk in je omgeving. Dit jaar wordt de Straatkunstprijs georganiseerd in Amsterdam, Groningen en Brabant.

Hoe bepaal je wat het beste kunstwerk is in je stad? Wat is kunst in de openbare ruimte eigenlijk? Behoort dat abstract te zijn of juist in één oogopslag duidelijk te maken waarom het ergens staat en wat het betekent? Dat is voor iedereen anders. En het mooie is: alle inwoners kunnen er wat over zeggen. Straatkunst is immers niet alleen voor de omhooggevallen kunstkenner, maar voor iedereen. De stem van het publiek staat daarom centraal. Via alle denkbare media zijn de inwoners van Groningen gestimuleerd om eens goed om zich heen te kijken en hun stem te laten horen.

Er valt veel te kiezen! Van stoere ‘Blote Bet’ op de Herebrug tot een parmantig beeld over de maakbare mens en een rij bijzonder gevormde bomen naast de snelweg. Groningers maakten een foto van hun favoriet, gaven aan op de kaart waar je het kunstwerk kan vinden en deelden hun mening met vrienden en bekenden via sociale media. Uit de inzendingen koos een jury negen kunstwerken.

In zes bij vlagen hilarische afleveringen introduceerde presentator Bram Douwes de kunstwerken bij het Groningse publiek. Tot 21 juni kon je je stem uitbrengen op jouw favoriet.

Na een spannende race tussen de negen finalisten van de Groningse Straatkunstprijs heeft Het Tschumipaviljoen van Bernard Tschumi uiteindelijk de meeste stemmen gekregen, en is daarmee winnaar van de Groningse Straatkunstprijs.

Het bijzondere, opvallende kunstwerk aan het Hereplein werd ontworpen naar aanleiding van een manifestatie in de jaren ’90 waarin de videoclip uit de privé-sfeer werd gehaald en in de openbare ruimte werd geplaatst. Het langwerpige kunstwerk oogt scheef en is gekanteld geplaatst. De hoogste kant torent meer dan twee meter boven de grond uit. Het paviljoen is gemaakt van glas en staal en wordt sinds 1995 beheerd door Stichting Tschumipaviljoen met als doel er kunstenaarsprojecten in te realiseren. Er valt dus steeds weer wat nieuws te ontdekken.

actuee l

Een creatieve en inspirerende invulling van een zorginstelling

ZINN in cultuur!

Het voelt enigszins vreemd om me op nog geen dertig jarige leeftijd in een verpleegtehuis te bevinden. De Coendershof in Groningen om precies te zijn. In de ontvangsthal zitten twee dames bij de kapper. Even een nieuw kleurtje en opnieuw de krullen bijwerken. Een bloemenwinkeltje aan de andere kant.

Een aan een rolstoel gekluisterde oude heer kijkt om het hoekje van de kapper naar binnen, mompelt wat, rijdt weer verder. Er heerst hier een rustig soort bedrijvigheid.

Ik ben hier niet op bezoek bij oma, die woont nog op zichzelf, maar ik ben hier op uitnodiging van Leonard Wolthers, locatiemanager van ZINN. ZINN is een organisatie voor (thuis)zorg, wonen en welzijn voor ouderen met verschillende locaties in Groningen, Haren en in Hoogezand. Zorginstellingen worden veelal geassocieerd met ‘saai’ en ‘ongezellig’ - daar willen ze bij ZINN verandering in brengen.

Ruimte voor kunst Wolthers vertelt uitgebreid over de plannen. Om het welzijn van de bewoners te verbeteren willen ze op alle locaties van ZINN kunst en cultuur in huis halen. Naast structurele activiteiten op dit vlak krijgt de architectuur en de inrichting van de gebouwen ook de nodige aandacht. Zo wordt de Coendershof de komende jaren groots verbouwd en opnieuw ingericht. Een aangename woon- en verblijfplaats moet de bewoners, bezoekers en medewerkers inspireren; het moet plezierig zijn om daar te vertoeven en de aanwezigheid van kunst en cultuur draagt daar een belangrijk deel aan bij. De kunstcommissie koopt regelmatig werken aan van bekende en minder bekende kunstenaars.

Daarnaast stelt de instelling de gangen van de gebouwen beschikbaar als gratis expositieruimte voor beeldend kunstenaars, fotografen en fotoclubs. Op deze wijze kunnen enerzijds de kunstenaars hun werk gratis tentoonstellen en heeft ZINN anderzijds gratis kunst in huis en worden tevens de publieke ruimtes in een wisselend kunstzinnig jasje gestoken.

ZINN biedt niet alleen ruimte aan beeldend kunstenaars en fotografen. Ook amateurverenigingen op het gebied van theater, zang of dans kunnen hier terecht. De activiteitenruimtes van de zorginstelling zijn ’s avonds vaak onbezet, terwijl dat juist meestal de momenten zijn dat verenigingen repeteren.

De ruimtes worden gratis ter beschikking gesteld in ruil voor bijvoorbeeld ‘open repetities’, waar de bewoners naar kunnen komen kijken. Daarnaast kan er bijvoorbeeld gevraagd worden naar een gratis opvoering voor de bewoners. Dit soort

Foto: Roelof Bos

activiteiten brengt voor de bewoners een hoop levendigheid en gezelligheid met zich mee, voor de groepen kan het een uitkomst bieden op de veelal kleine budgetten waar mee gewerkt moet worden. Hier hebben alle partijen dus baat bij.

Mogelijkheden Er zijn mogelijkheden voor repetitie- of expositieruimte binnen de volgende locaties van ZINN: De Dilgt (in Haren), De Burcht (in Hoogezand) en Coendershof, Patrimonium, Menno Lutter, Platina en Pelsterhof (allemaal in Groningen). Is je belangstelling gewekt?

Neem dan contact op met Paula van den Heuvel, coördinator Bureau Welzijn van ZINN, tel. (050) 585 2146 of stuur een mail naar p.vandenheuvel@zinnzorg.nl en informeer naar de voorwaarden.

Iris van Dijk

comeback

Roemruchte Mussengang komt met nieuwe aflevering Mussengang is vanaf 1984 jarenlang elke week als strip op de achterzijde van de Universiteitskrant (UK) verschenen. In 1998 kregen regisseurs Ben Smit en Jack Nieborg van theatergroep Dastater het idee om de avonturen van de bewoners van het fictieve studentenhuis aan de Mussengang op het toneel neer te zetten, waarmee de striphelden tot leven kwamen.

Elke maand een nieuwe aflevering van de studentensoap, marathons in de Stadsschouwburg en de Oosterpoort; het is niet zo vreemd dat er na twee seizoenen een eind kwam aan de succesvolle theaterserie.

De acteurs waren namelijk amateurspelers, met een baan en of studie ernaast. Het was gewoonweg niet meer op te brengen.

Het is inmiddels ruim tien jaar geleden dat het doek definitief viel. Nou ja, definitief – niks blijkt uiteindelijk echt definitief te zijn, want er komt een nieuwe aflevering aan.

Frank den Hollander, die toentertijd ook als tekstschrijver bij de productie betrokken was, heeft aflevering 15: Dooie Mus inmiddels klaar. Spelers van weleer zijn weer opgetrommeld en Noorderzon biedt ze een podium.

Kent u ze nog?!

De bewoners van het meest bekende, meest beroemde en meest beruchte Groningse studentenhuis: Mussengang 9. Eduard de Bock, Mathilde de Bruyne, Annie Stortemelk, Ulco Zwanepoel, Henk Paul Steegstra en Berendina Bergsma; kent u ze nog? Na een tijd van studeren (af en toe‌), een tijd van zuipen, een tijd van vriendschap, van ruzie, van kameraadschap, een tijd van neuken en van nog meer zuipen vlogen ineens de huisgenoten uit, waarmee een droevig einde kwam aan een roemrucht tijdperk.

Maar nu zijn ze terug van weggeweest!

En we zijn natuurlijk heel benieuwd hoe het met ze gaat. Is Henk Paul inmiddels financieel binnen? Is Eduard getrouwd? Met Mathilde? Kinderen? Zou Annie zijn teruggekeerd naar het gereformeerde nest? En Ulco dan? En Berendina? Hoe gaat het met deze oude feministe anno 2011?

Vragen. Veel vragen.

Ook zo benieuwd? De voorstelling is tijdens Noorderzon veelvuldig in de Kleine Zaal van het Prinsentheater te zien. Kaartverkoop loopt via het festival.

Illustratie: Bert Cornelius

o p l eiding

Meer informatie over de opleiding is te vinden op cultuur-ondernemen.nl

Nieuwe opleiding voor Community Art Kunstencentrumgroep Groningen, ZIMIHC uit Utrecht en Cultuur-Ondernemen hebben de handen ineen geslagen om een nieuwe opleiding te lanceren: Community Art Learning Lab, oftewel CALL. Het is de eerste post-HBO opleiding speciaal voor kunstenaars die zich willen specialiseren in community art. De aanmelding voor de opleiding is verlengd tot en met 19 augustus.

Cultuur-Ondernemen is een nationale instelling die kunstenaars, creatieven en culturele organisaties ondersteunt en begeleidt bij het zakelijk optimaal benutten van hun creatieve kapitaal. Ze zijn inmiddels een spin in het web voor zowel instellingen als kunstenaars als het gaat om cursussen en opleidingen. “De Kunstencentrumgroep en ZIMIHC zijn allebei erg bezig met community art,” vertelt Krista Heijster van Cultuur-Ondernemen. “Vandaar dat we de opleiding hier graag willen starten. Er is veel belangstelling voor, al zijn er in Groningen wel minder aanmeldingen dan in Utrecht. De opleiding is bedoeld voor kunstenaars die al ervaring hebben met community art en die heel gemotiveerd zijn om zich in die richting verder te ontwikkelen.

De snuffelfase moet wel voorbij zijn.”

“We dromen al lange tijd van deze opleiding,” vertelt Heijster. “Er is steeds meer vraag vanuit woningbouwcoöperaties, gemeenten en zorginstellingen. We hebben nu een aantal pilot-projecten gedaan met dit soort instellingen, en de resultaten zijn heel goed. Er is een groeiende behoefte aan creativiteit bij dit soort instellingen en er is een groeiend aantal geëngageerde kunstenaars die zich op een andere manier met de samenleving wil verbinden. Zowel bij instellingen als kunstenaars is er behoefte aan een soort professionalisering. Het pionieren hebben we nu wel gehad.

Daar wil deze opleiding op inspelen.”

“We zijn op zoek naar professionele kunstenaars die al een paar jaar ervaring hebben en die hun eigen experimenten en de wereld wel gezien hebben. Die in staat zijn om een bewuste keuze te maken voor community art. De opleiding richt zich heel erg op het ontwikkelen van je eigen visie op community art en je eigen stijl.” Je leert ook allerlei praktische vaardigheden over het opzetten en uitvoeren van een community art project en het opzetten van een ondernemingsplan.

Hoewel de bezuinigingen in de kunst ook Heijster treurig stemmen, is ze hoopvol over deze opleiding. “Er is behoefte aan kunstenaars die op een andere manier contact leggen.

Daar is op dit moment meer ruimte voor dan voor autonome kunstenaars,” aldus Heijster.

Voor de opleiding in Groningen kun je ook contact opnemen met Marijne van Lingen van Buro Loeks, zij is mede-organisator van de CALL. Kijk op Buroloeks.nl

Nieuws van Buro Loeks: Op 1 oktober 2011 is de deadline van de subsidieregeling De wijk als werkplaats van de gemeente Groningen.

Mocht je in aanmerking willen komen voor een subsidie voor een Community Art project, kom dan langs bij Buro Loeks voor advies over de mogelijkheden!

Marieke Smit zit met haar project ‘Maak wat van de natuur’ deze zomer op de camping Stadspark in Groningen, in een mooi verbouwde pipowagen. Op woensdag- en zondagmiddag mogen kinderen gratis aanschuiven en onder begeleiding van Marieke mooie dingen knutselen van natuurlijke materialen. Je zult jezelf verbazen over het resultaat! maakwatvandenatuur.blogspot.com

amateur ? !

Wie zijn de beoefenaars van amateurkunst in de provincie Groningen?

Welke betekenis heeft het in hun leven? Wat zijn hun dromen en ambities?

Elk nummer praat Gonnie Tutelaers met een echte liefhebber over deze en andere zaken.

Een interview met Jorine Witte over de nieuwe Groningse openluchtbioscoop Zienemaan & Sterren'

“Ik hou van films die uit de bocht vliegen” Op 10 mei was het weer tijd voor de uitreiking van het Kunststipendium, een prijs die de Rijksuniversiteit Groningen jaarlijks in samenwerking met de Usva uitreikt aan studenten van de Rijksuniversiteit Groningen met het creatiefste kunstconcept van het moment.

Alles is daarbij mogelijk, van theaterstukken en filmproducties tot fotocollages. Met maar liefst € 5000,- op zak kunnen de winnaars hun plan verwezenlijken. De kanshebbers dit jaar waren Eline Millenaar en Ismay Wolff met hun Traces, een cultuurantropologisch boek waarin allerhande sporen van mensen worden vereeuwigd. Dan was er nog North, de sitcom voor en over internationale studenten uit Groningen, die qua beeld, muziek, acteer- en camerawerk niet onderdeed voor the real deal, en tot slot de openluchtbioscoop Zienemaan & Sterren, een initiatief van Jorine Witte en Harmen Huizenga. Laatstgenoemden gingen er met de prijs van door. De jury prees het idee om haar meerwaarde voor de stad Groningen en de praktische uitvoerbaarheid van het plan.

De grote vraag is natuurlijk: wie komt er op een lumineus idee dat € 5000,- waard blijkt? Antwoord: een ambitieuze Kunsten, Cultuur en Media studente met een voorliefde voor film. Die liefde is langzaam gegroeid, zo blijkt. “Ik was eerst meer met muziek bezig, maar programmeer inmiddels voor Vera Zienema (club for the international pop underground). Film is een levendige kunstvorm waar veel mensen allemaal op een andere manier van houden. Ik ben zelf fan van brutale films, en ben erg gevoelig voor personages. Clockwork Orange vind ik bijvoorbeeld een fantastische film, alles klopt. Ik heb een hekel aan artistiek verantwoorde films met teveel drama.” Een liefde voor film leidt echter niet altijd tot het organiseren van een veelbelovende openluchtbioscoop. Hoe is dat idee nu eigenlijk ontstaan?

“In oktober 2010 was ik druk bezig met mijn masterscriptie,” vertelt Jorine. “Ik raakte een beetje in paniek, want ik dacht steeds: waar doe ik dit eigenlijk voor? Wat moet ik

als ik klaar ben? Ik weet veel maar kan eigenlijk niks. Op dat moment ontmoette ik Harmen tijdens een filmfestival in Gent. Hij kon ondanks zijn filmopleiding en ervaring in de filmwereld maar geen droombaan bemachtigen. Toen ik dat hoorde, moest ik van mezelf een idee verzinnen om die gewilde plek voor mezelf te creëren. Na veel nadenken bleek de openluchtbioscoop het meest aantrekkelijke en haalbare idee.” Dankzij Jorine kan Groningen haar hart in de eerste week van september dus ophalen met een weekend lang mooie films onder de sterren van het CiBoGa-terrein. Het idee van een openluchtbioscoop bestaat natuurlijk al een tijd (kijk maar naar Amerikaanse films, waar de Jankies hun auto voor een gigantisch scherm parkeren, popcorn eten en heftig zoenen met hun liefje), maar in Groningen is het enorme scherm in de buitenlucht vooralsnog een zeldzaam goed. ‘Zienemaan & Sterren wil een laagdrempelige en openbare ontmoetingsplaats zijn waar baanbrekende cinema en nieuw publiek elkaar treffen’, benadrukken Jorine en Harmen op de Zienemaan Facebookpagina.

“Dat baanbrekende zit ‘em in de vorm en inhoud. Dat we die aspecten goed in het achterhoofd houden, wil niet zeggen dat we moeilijke films programmeren. We zoeken naar toegankelijke films die niet zwaar zijn. De films die we tonen passen in de zomerse sfeer. Daarmee willen we filmliefhebbers aantrekken, maar ook het publiek dat niet vaak naar de film gaat. We hebben met iedereen rekening gehouden. Zo programmeren we een film voor een jonger publiek. Deze film is wild en luidruchtig; ik hou van films die uit de bocht vliegen! Daarnaast programmeren we een familiefilm die geschikt is voor alle leeftijden. En op zondag vertonen we een meer gedurfde, artistieke film.”

De openluchtbioscoop biedt Jorine de kans om haar waardevolle kennis toe te passen in de praktijk. Haar afstudeerscriptie gaat over verschillende cinemasettings en hoe je die met elkaar kunt vergelijken. Films kijk je immers op verschillende plekken en manieren: thuis op tv, op je laptop tijdens een lange treinreis, of in de bioscoop. Wat voor invloed hebben die verschillende manieren van film kijken op

je ervaring van dezelfde film? “Het bijzondere aan de bioscoop is dat je met een grote groep onbekende mensen naar dezelfde film kijkt, je deelt dezelfde ervaring. Bovendien heb je geen controle over de situatie. Thuis pak je bijvoorbeeld wat te drinken als je zin hebt, of zet je de film even op pauze. Dat kan niet in de bioscoop.” Die gedeelde ervaring is o.a. wat mensen zo aantrekt aan de bioscoop. Daarom vindt Jorine het belangrijk een groot publiek te trekken voor Zienemaan & Sterren, en wil ze een zo groot mogelijk scherm laten invliegen om bezoekers helemaal onder te dompelen in de ervaring. “Maar het moet ook mogelijk zijn om een biertje te halen als je zin hebt, en niet constant stil te zitten in je stoel.”

Het klinkt dus alsof Jorine hard op weg is haar doel te bereiken: haar eigen plekje veroveren in de filmwereld. Maar een openluchtbioscoop op poten zetten is wel even wat anders dan zelf een film maken. Heb je dat nooit overwogen? “Dat durf ik niet! Ik vind het een wonder dat er films worden gemaakt. Er zijn zoveel mooie dingen gemaakt, je moet echt lef hebben om daar wat aan toe te voegen.” In elk geval krijgen die juweeltjes vanaf nu extra aandacht onder de sterren van Groningen, met dank aan Jorine, Harmen en Zienemaan.

Meer weten over de openluchtbioscoop tijdens het eerste weekend van september? Ga naar www.zienemaan.nl.

Gonnie Tutelaers

fotoga l erie

In de fotogalerie krijgt elk nummer een andere amateurfotograaf de kans om zijn of haar werk te presenteren en toe te lichten. In dit nummer een amateurvereniging AFV Daguerre. afvdaguerre.nl

1 Alfred de groot 2 Jesse van Oort 3 Lianne Koster 4 Johan Fellinga 5 Fotograaf niet bekend 6 Gerd Lewes 7 Hetty Oostergetel 1

2

Over kiekjes en kijken

Het is feest bij Amateur Fotografen Vereniging, want deze vereniging bestaat 120 jaar! Ter gelegenheid hiervan is het jubileumboek ‘Over kiekjes en kijken - Een eindeloze discussie’ uitgegeven. In dit boek wordt de rijk gedocumenteerde geschiedenis van AFV Daguerre verweven met de ontwikkeling van amateurfotografie in Nederland.

Dankzij de technische ontwikkeling komen er steeds meer (amateur-)fotografen bij. Waar 120 jaar geleden fotografie een elitaire bezigheid was, houdt nu bijna iedereen zich er mee bezig. Maar wanneer is een foto mooi of zelfs goed ? Die discussie speelt ook een grote rol bij fotoclubs, want de steeds terugkerende vraag is : is het een kiekje, of moet je beter kijken?

Blick geeft hier alvast een kleine preview van foto’s uit dit prachtige fotoboek.

k o r t i n g s b o n ‘Over kiekjes en kijken - Een eindeloze discussie’ uitgebracht door Uitgeverij Passage.

ISBN 97890 5452 232 4, NUR 652, 160 pagina's, 20x20 cm., geheel in kleur, prijs € 19,90.

Met de kortingsbon uit Blick kost het boek € 14,90.

5

3

6

4

7

kijkers p l ezier

Niets is zo persoonlijk als het kijken naar kunst. In Kijkersplezier krijg je de kans om met andermans blik naar uiteenlopende culturele evenementen te kijken.

Terug naar het Begin: eigentijds vermaak op houten kerkbanken

Of een dorp nu 20 of 20.000 inwoners heeft, de dorpskern wordt gevormd door een parmantig kerkje dat het verleden onmiddellijk doet herleven.

De oude boer op klompen en het dorpshuis met geruite lakens op de tafels doen daar nog een overtuigend schepje bovenop. Zou iedereen hier op zondag nog braaf naar de kerk gaan?, vraag ik me af.

In elk geval eisen de heilige plekken op vrijdag 27 en zaterdag 28 mei de aandacht weer even op, tijdens het festival Terug naar het Begin, een initiatief van Stichting Oude Groninger Kerken. Het idee is simpel: door middel van theater, muziek, literatuur en beeldende kunst krijgen de kerken een nieuwe functie en betekenis.

Het cultureel erfgoed van Groningen speelt zich daarmee in de kijker.

Ik hoopte uiteraard op zomerse temperaturen, fluitende vogels en een warm zonnetje, maar dat past niet echt bij mijn mysterieuze Groninger kerktocht. Ik word dan ook getrakteerd op een koude, mistige, regenachtige dag, en gris nog snel een extra trui uit de kast voordat ik in een auto volgeladen met nieuwsgierige bezoekers de provincie in ga.

De eerste stop is de Johannes de Doper kerk in Huizinge, waar zangeres Dorine Niezing en pianist Henk de Jonge het publiek een uur lang vermaken met Duitstalig werk van onder andere Bertold Brecht. Ik neem plaats

op de eerste oncomfortabele kerkbank die mijn rug die middag op de proef zal stellen, en laat me overspoelen door de donkere, onheilspellende klanken die de piano in het eerste lied voortbrengt. Ik besef meteen dat ik het orgelgeluid mis dat ik onbewust met een kerk associeer. Niezing sleept het publiek mee in haar expressieve vertolking van de nummers, die af en toe heel vermakelijk is. Jammer genoeg is mijn Duits niet wat het geweest is. Ik kan dus rustig even de ruimte rondkijken en kom tot de conclusie dat het publiek over het algemeen enkele tientallen jaren ouder is dan ik. Misschien is een bezoek aan een kerkenfestival onder de veertig niet goed voor je reputatie. Als het laatste

nummer wordt ingezet, verlang ik toch stiekem naar een warme, comfortabele concertzaal waar ik weg kan zakken in mijn zachte, rode stoel. Het interieur van de kerk maakt echter veel goed, het is een bijzondere setting voor een concert.

We haasten ons naar de auto, waar we ons weer even kunnen opwarmen, en zetten koers naar de Andreaskerk in Westeremden. Daar krijgen we op de parkeerplaats een mp3-speler in onze handen geduwd waarop een mannenstem klinkt die ons vergezelt tijdens een wandelroute richting de kerk.

Grappig, koud en nat! In Pelgrimage, een nieuwe voorstelling van Stichting Peerd door theatermaker Theo de

Groot en regisseur Ben Smit, staat het pelgrim zijn en pelgrim worden centraal. Dat is immers weer helemaal van deze tijd. Iedereen die het even niet meer ziet zitten, zet zijn of haar leven op pauze en last een sabbatical in, liefst in een ver, warm land. “We zoeken niet naar rust, we zoeken om de rust heen.� Dat zet me toch aan het denken, zo op een druilerige zaterdagmiddag in een waterkoude kerk.

De laatste voorstelling die we bezoeken in de Gregoriuskerk in Stitswerd (en weer op een onmogelijke kerkbank, God heeft dit ongetwijfeld niet zo bedoeld) gaat over het kiezen van het juiste pad.

Wie op een dag besluit de provincie Groningen te gaan verkennen, zal zich verwonderen over het aantal kerkjes dat aan de horizon opduikt.

De ‘blauwdruk’ die je bij je geboorte hebt meegekregen kan je pad beïnvloeden. De vraag is: hoe ga je daarmee om? De jonge groep studenten van de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden vormt een behoorlijk contrast met het publiek dat in de banken zit. Een grote Apple computer torent boven de houten balustrade uit, waar de muzikanten verdekt opgesteld hun geluid de ruimte in slingeren.

Naast de preekstoel worden abstracte visuals geprojecteerd. De muziek is prachtig en dromerig, maar ook kerkelijk. De filmische muziek versterkt het spel van acteur Erik Landsheer.

Dat spel is overigens zeer summier, de kisten die hij onophoudelijk en tevergeefs van hun plek probeert te

krijgen lijken de sleutel tot inzicht in de voorstelling. Ik gok dat ze de blauwdruk representeren die hem belemmert in zijn keuzevrijheid. Naast de preekstoel sijpelen regendruppels over een raam naar beneden, zowel in de visuals als op het echte kerkraam.

Zoals regendruppels hun weg vinden, zo proberen wij ook ons kronkelende pad te bewandelen, zo luidt de moraal van de voorstelling Blauwdruk.

Herkenbaar, althans voor mij. Zou dat ook zo voelen als je de zestig bent gepasseerd?

Eenmaal in de auto mijmer ik nog wat verder terwijl het eindelijk weer behaaglijk warm is om me heen. Ik kom tot de conclusie dat Terug naar

Foto's: Joshua Keller

het Begin niet geschikt is voor mensen die op zoek zijn naar een onbezorgd middagje uit. De voorstellingen doen aanspraak op je filosofische denkvermogen en zijn nu niet bepaald luchtig.

En dan de setting. Die verdraaide dorpskerkjes maken indruk. Ik had me dus wat beter moeten voorbereiden op wat komen zou: kou, regen en een kleine identiteitscrisis.

Gonnie Tutelaers

actuee l Het ging al jaren niet goed meer met het NVA, de Nederlandse Vereniging voor Amateurtheater. De afstand tussen het bestuur en de verenigingen in het land was te groot geworden waardoor de plannen om de NVA te vernieuwen, waaronder het individuele lidmaatschap, geen aansluiting meer wisten te vinden bij de leden.

De NVA heft zichzelf op Met de repertoire-advieslijn, de collectieve verzekering en het uitgeven van het tijdschrift Theater!, heeft de NVA jarenlang geprobeerd de belangen van amateurspelers en verenigingen te behartigen.

Je zou kunnen zeggen dat het de NVA niet gelukt is om met haar tijd mee te gaan. De vereniging was teveel gericht op het bedienen van bloeiende verenigingen, terwijl er tegenwoordig bij veel verenigingen een groeiend probleem is bij het aantrekken van jonge spelers. Ook is het niet meer

vanzelfsprekend om jaar in jaar uit bij dezelfde vereniging te spelen en zijn mensen eerder geneigd om aan losse projecten mee te doen. Tel daarbij op dat mensen tegenwoordig heel zelfredzaam op internet hun informatie kunnen vinden, en het collectieve belang waar de NVA op gericht was, komt grotendeels te vervallen.

De NVA heeft onderzoeksbureau BMC gevraagd advies uit te brengen over de vereniging, en de conclusie loog er niet om: opheffen. “Amateurtheatermakers zien het belang van

de NVA niet langer,” zegt voorzitter Hans Stenfert Kroese in een interview in Theater!. “Wie ben ik dan om te zeggen: dat belang is er wel. Het leeft niet.” Wel wordt er op dit moment gekeken of het mogelijk is om specifieke diensten van de NVA, zoals de bibliotheek en het tijdschrift Theater!, ergens anders onder te brengen, Het Theater Instituut Nederland is natuurlijk de aangewezen partner om de bibliotheek over te nemen, maar met de aanstaande bezuinigingen is dat ook niet meer vanzelfsprekend.

“De amateurtheaterbeoefening blijft groeiend en bloeiend,’ zegt Stenfert Kroese in datzelfde interview in Theater!, “Men zal heus theater blijven maken en dat is maar goed ook. De NVA is daarbij alleen niet meer nodig en de dingen die wel nodig zijn, brengen we onder waar wel een zekere toekomst is.”

actuee l

Bezuinigingen treffen het noorden hard

Te snel. Te veel. Te zwaar.

Dat is, kort en bondig, de belangrijkste kritiek op de aangekondigde bezuinigingen van het kabinet.

De cijfers voor het noorden liegen er niet om. De G17, de 17 culturele organisaties in Noord-Nederland die geld ontvangen van de overheid, zeggen het recht voor z’n raap: de drie noordelijke provincies ontvangen 3,24% van het landelijke cultuurbudget, terwijl het wel ruim 10% van de bevolking herbergt. Die scheve verhouding is er altijd geweest, maar ondanks minimale middelen heeft het noorden wel een levendige culturele sector weten op te bouwen. Dat is bewonderenswaardig. Kijk alleen al naar de rij zomerfestivals die we eerder in deze Blick bespreken. Festivals zijn meester in ondernemerschap en het binnenhalen van eigen inkomsten, iets waar dit kabinet op hamert, maar kunnen die smalle basis gemeenschapsgeld niet missen.

De culturele infrastructuur in het noorden is ondanks deze inventiviteit en creativiteit ijl: alles is aanwezig, maar van alles is er tegelijkertijd in elke stad maar één. Dat maakt het hele culturele systeem, professioneel en amateur, kwetsbaar.

Hoe beter het professionele circuit is, hoe beter je als amateur je ergens aan kunt spiegelen. Hoe meer kans er ook is op interessante samenwerkingsprojecten tussen amateurs en professionals, die we de laatste jaren steeds meer in Groningen hebben gezien. Meestal tot ieders tevredenheid.

Iedereen heeft behoefte aan inspiratiebronnen, of dat nou amateurs of professionals zijn, en juist die diversiteit wordt nu kapot gemaakt. Inspiratiebronnen waar je eerst 50 kilometer of meer voor moet reizen, verliezen hun kracht.

Gevolgen voor de amateurkunst De Raad voor Cultuur, het landelijk adviesorgaan van de regering voor cultuurbeleid, heeft geadviseerd om het Fonds Podiumkunsten en Cultuurparticipatie (waar amateurkunst onder valt) samen te voegen. Dit is opmerkelijk, aangezien

de fondsen pas een paar jaar geleden zijn gesplitst. Dit nieuwe fonds, waaruit dus deels amateurprojecten gesubsidieerd worden, krijgt de zware taak om meer aanvragen te behandelen terwijl er minder geld te besteden is.

Eerder al heeft de Kunstraad Groningen haar advies uitgebracht over het cultuurbeleid van de Provincie Groningen.

Als het gaat om amateurkunst heeft de Kunstraad een aantal heldere punten van kritiek. Met name de versnippering van de ondersteuning en educatie vindt de Kunstraad opmerkelijk. De Kunstencentrumgroep, het IVAK en Kunststation C hebben alle drie een plan ingediend, “zonder vooroverleg, zonder samenhang en zelfs zonder elkaar in beleidsmatige zin maar te noemen (behalve als incidentele projectpartner).” De Kunstraad stelt dan ook voor om uit te gaan van twee ondersteunende instellingen: één voor amateurkunst en één voor kunsteducatie. De Kunstraad adviseert ook om een nieuw Gronings Fonds voor Cultuurparticipatie te realiseren, waar geld van de oude provinciale regelingen in zit (BEPP, Regionale Cultuurplannen en het amateurkunstbudget bij de Kunstraad), plus geld van het landelijke fonds voor Cultuurparticipatie. In welke vorm deze adviezen worden overgenomen is nog onduidelijk.

Tijdspad Wat gaat er allemaal nog gebeuren? Op 27 juni, als deze Blick bij de drukker ligt, vindt het cultuurdebat in de Tweede Kamer plaats, voorafgegaan door allerlei protestacties, online en offline. Ook de Provincie moet nog met een voorstelnota komen als reactie op het advies van de Kunstraad Groningen. En pas als dat duidelijk is zullen de gemeenten met hun plannen komen. Wordt vervolgd.

terugb l ik

Hoopvol afscheid nemen

De laatste SWET zit er op. In zeven delen heeft Gert Sennema met zijn artistieke team op verschillende plaatsen in het Westerkwartier afscheid genomen van gebouwen of plekken die gaan verdwijnen. Vier juni was de laatste episode te zien in de nieuwe wijk Oost-Indië in Leek.

Slechts één voorstelling werd er gespeeld. “Want echt afscheid nemen doe je maar één keer,” zegt Gert.

Alle zeven delen samen vormen een requiem. In dit laatste deel, het paradisum, wordt een soort niemandsland bezongen. “In het paradisum ben je los van de wereld, je richt alleen nog de blik vooruit, naar daar waar nog niks is, maar met de hoop dat er nog wat gaat komen,” zegt Gert. “De voorstelling ging over een jonge man in verwarring, over zijn leven, zijn verleden, zijn toekomst.” Het publiek volgde het wel en wee van de jongen – letterlijk in een touringbus – tot ze bij de Wilp uitkomen. Daar blijkt

de ultieme hoop voor de toekomst aanwezig te zijn: een pasgeboren kind in de armen van de moeder.

“Deze laatste SWET is voor mij bijzonder omdat ik een deel van de tekst heb geschreven, net als Willem Wessels (de producent –red.). We vonden dat er nog iets was dat gezegd moest worden. Over het Westerkwartier, maar ook over SWET zelf. Met een project als SWET loop je geheid tegen dilemma’s aan ten aanzien van de werkelijkheid. Ik was sterk

Foto's: Omke Oudeman

van zins om na de vierde voorstelling meer te abstraheren, maar Willem wilde dat niet, omdat hij bang was het publiek en de gemeenschapszin kwijt te raken. Over dat soort dingen wilden we het ook hebben in deze laatste voorstelling.”

Deze creatieve zelfevaluatie heeft er toe geleid dat Gert Sennema met een goed gevoel terugkijkt op het hele traject van SWET. “Het was als een trein die niet te stoppen was, af en toe passeerde je een station, maar de trein

reed altijd verder. Telkens kom je weer in een nieuwe gemeenschap en moet je op zoek naar de kracht, verdriet en dynamiek van die gemeenschap. Dat kost tijd en energie en is niet altijd gemakkelijk. Het werk ontstaat altijd in relatie tot de mensen die aanwezig zijn en meewerken, daarom was elke voorstelling uniek. Maar de wil om je tot elkaar te verhouden was altijd aanwezig.”

Na jaren van intensief contact met andere mensen tijdens alle SWET producties, kijkt hij uit om zich weer terug

te kunnen trekken in de stilte van zijn atelier. Hij heeft veel geleerd over de verschillende gemeenschappen in het Westerkwartier. “Hoe kleiner de gemeenschap, hoe sterker het verband,” zegt Gert. “Maar het belangrijkste dat SWET gedaan heeft, is laten zien dat je jezelf kunt vormgeven als gemeenschap.”

Dat is nog eens een hoopvol einde.

Nynke Oele

actuee l

Crowdfunding voor je vereniging – zou het werken?

Nu in rap tempo duidelijk wordt welke bezuinigingen we in de kunst en cultuur, en dus ook de amateurkunst, kunnen verwachten, ontstaan er diverse initiatieven om op een andere manier aan geld te komen dan via subsidie- of fondsenwerving. Eén van de meest in het oog springende is crowdfunding. Eenvoudig gezegd is crowdfunding een manier om online met de pet rond te gaan. Is deze vorm van financiering ook van toepassing op amateurkunst?

Laten we even kort stil staan bij wat crowdfunding is. In Nederland is het idee voor het eerst gelanceerd in 2006 met de website Sellaband.com.

Het principe van Sellaband is simpel: een band of muzikant lanceert een muzikaal project en wanneer er genoeg mensen bereid zijn om vooraf daaraan mee te betalen en het beoogde bedrag wordt binnengehaald, kan de artiest zijn muziek opnemen. Ditzelfde principe is toepasbaar op alle vormen van kunst. Zo is er een website die ideeën in de etalage zet voor nieuwe boeken (tenpages.com), en het Amsterdams Fonds voor de Kunst is een van de ondersteuners van de website Voor de Kunst. www.voordekunst.nl is een website waarop kunstenaars, amateur en professioneel, door middel van een korte tekst, video en fotomateriaal hun project kunnen aanprijzen. Als bezoeker van de website kun je al vanaf tien euro doneren aan een project wat je aanspreekt. Vaak zijn de kunstenaars creatief in het bedenken van een tegenprestatie voor je gift. Wanneer je bijvoorbeeld Judith Hofland twintig euro geeft voor haar voorstelling Birthday Boy wordt je naam vermeld op haar website, maar wanneer je veertig euro doneert kun je gratis naar de voorstelling en is je stoel versierd.

Ten tweede moet je wel wat tijd en moeite steken om die groep te bereiken. Daar zijn sociale media heel handig voor. Wanneer je op een laagdrempelige manier vrienden, familie en kennissen bijvoorbeeld via Facebook enthousiast weet te maken voor je idee, is de kans groot dat ze dat door gaan vertellen aan hun vrienden en kennissen. Op die manier kun je in korte tijd een grote groep bereiken.

Wees duidelijk, ook dat is een belangrijke tip. Wees duidelijk in je plan, over het bedrag dat je nodig hebt en wat je donoren daarvoor terug kunnen verwachten. Trakteer ze op een leuke extra, zoals een versierde stoel, een grappig t-shirt of heel veel persoonlijke aandacht. Zorg voor binding tussen jou, het kunstwerk dat je wilt maken en je geldschieters. Hoe groter de betrokkenheid, hoe aangenamer het voor iedereen is.

Eenvoudig gezegd is crowdfunding een manier om online

met de pet rond te gaan.

Tips voor crowdfunding Waar moet je op letten wanneer je als amateurkunstenaar, alleen of met je vereniging of stichting, gebruik wil maken van crowdfunding?

Ten eerste moet je een goed verhaal hebben, dat aansprekend is voor een grote groep. Hoe groter de groep, hoe groter de kans dat je je beoogde bedrag (met heel veel kleine donaties van tien of twintig euro) binnenhaalt.

Geschikt voor amateurkunst?

Deze initiatieven (en zeker de succesverhalen) zijn dan misschien inspirerend, zijn ze ook toepasbaar binnen de amateurkunst?

De gezamenlijke rijkscultuurfondsen, waaronder het Fonds voor Cultuurparticipatie, denken van wel. Ze hebben het plan opgevat om eind 2011 een gezamenlijke, nationale website te lanceren voor crowdfunding voor amateurs en professionals. Jan Jaap Knol is directeur van het Fonds voor Cultuurparticipatie. Voor hem is het samenwerken via een landelijk crowdfundingplatform een goede mogelijkheid om de amateurkunstenaar te bereiken en precies te zien waar het draagvlak ligt. “Wij kunnen straks veel mensen en organisaties helpen om dit draagvlak te versterken.

De helft van alle Nederlanders doet iets aan amateurkunst en soms hebben zij geld nodig om hun ideale project te verwezenlijken. Dat geld kunnen ze via de nieuwe website gaan werven. Ze mobiliseren hun vrienden en familie, buurtgenoten en collega’s maar juist door deze site ook een bredere kring van geïnteresseerden. En wij zullen ze daarbij van harte steunen.”

Wat denk je van dit nieuwe fenomeen? Zie je mogelijkheden voor uw vereniging of project, of zal het in de praktijk voor jou niet van toepassing zijn?

Laat het ons weten via info@blickmagazine.nl.

aankondigingen Zwaanenmeer | 19 juni t/m 20 juli, Groningen | www.zwaanenmeer.com Vorig jaar dreef er een enorme zwaan gemaakt van PETflessen in het Hoornse Meer, dit jaar wordt onder leiding van Maria Koijck een heus droomeiland van afval gerealiseerd. Iedereen kan wederom meehelpen bij het verzamelen van afval en de bouw van het eiland. Op 20 juli wordt het Droomeiland feestelijk te water gelaten.

Stichting Peerd – Peerd op PelgrimsPad | september/ oktober in de Oude Groninger Kerken | www.peerd.nu Over pelgrim zijn en pelgrim worden. Een dienst en wandeltocht. De reis: een louterende voettocht naar en van de kerk.

De Vliegende Hollander | 7 t/m 18 september, Appingedam | www.de-vliegendehollander.nl Na twee jaar succesvolle rondvaarten in september komen er in 2011 weer nieuwe rondvaarten van De Vliegende Hollander.

Wat gaat Modderman overkomen? Bouwt hij zijn lang gedroomde Operahuis? Ontmoet hij eindelijk de groten der aarde met wie hij zich zo graag wil meten? Of krijgt hij het weer aan de stok met zijn vrouw Claire, zijn vriend en werknemer Lucas en met de rest van zijn personeel? We wachten af en zullen zien‌

De redactie bedankt haar lezers In het vorige nummer van Blick heeft de redactie aan de lezers gevraagd een antwoordkaart in te vullen en terug te sturen. Aan de hand van de ingevulde antwoorden heeft de redactie een beeld kunnen vormen van jullie (kunstzinnige) activiteiten, interesses en wensen. Via deze weg wil de redactie iedereen hartelijk bedanken voor de warme reacties. Op dit moment zijn we druk bezig verschillende mogelijkheden te bekijken om in de toekomst een andere weg in te slaan met Blick. Hierbij zullen we zoveel mogelijk rekening houden met jullie wensen. De mensen die hebben aangegeven graag eens een bijdrage te willen leveren aan het blad kunnen binnenkort bericht van de redactie verwachten.

co l umn

Jim Rotteveel

Aardmonnik ‘Never get high on your own supply!’ Dat advies beperkt zich tot drugsdealers, slijters en barmannen, dacht ik altijd. Vooruit, pakken we de snackbarhouders, ijscoboeren en pooiers ook mee, dan zou de adressering toch wel gedekt moeten zijn.

Nee, weet ik sinds kort.

Maar dat zélfs een nietige tekstredacteur waakzaam moet zijn.

Een pur sang literator, oké, dat kon ik me nog wel indenken. Worstelend met een esthetisch stuk tekst in wording, kán een emotie de overhand krijgen: de 'high' - de ‘supply’ betreft dan de voorraad aan prozaïsche woorden waaruit geput wordt. Het toetsenbord kan zowaar doordrenkt raken van tranen, uitgestort bij de reminiscentie aan een slechte jeugd, die ‘writers goldmine’. En denk daar dan kortsluiting - zo’n doffe ‘Ploef! in een cartoonesk rookwolkje - zelf even bij.

Zo adviseerde dichter Rutger Kopland ook om nooit te dichten over een emotie waar je zelf tot de nék toe in zit. Vergelijk de slijter, omsingeld door zijn stapels kratten bier, of de pooier met zijn grote dikke, de broek doen bollende, sleutelbos, die hem toegang verschaft tot alle peeskamertjes. Een stapelverliefde vrouw legde Kopland ooit een gedicht ter beoordeling voor, met daarin de zin: ‘Ik sta alleen / hoog op een toren / en gooi mijn / gouden anker van liefde / naar je toe.’ Kopland antwoordde: ‘Mevrouw, dat is geen liefdesverklaring. Dat is moord.’

Ik waande me dus op voorhand veilig toen ik onlangs de vertaling van het boek 1001 Beers you have to try before you die moest redigeren. Het lijvig boekwerk opende met categorie ‘amberbieren’. Elk bier begon met een introductie: de brouwerij, haar geschiedenis, en eindigde met een nogal technische ‘smaaknotitie’ van een zelfverklaard connaisseur. Zelf ben ik wat meer van de blonde bieren, dus dat geneuzel in die smaaknotities nam ik voor lief.

Tót ik bij de Aardmonnik aankwam, van de Vlaamse brouwerij De Struise Brouwers: 'Roodbruin bier met weinig koolzuur. Zeer wrange, zure en complexe smaak met toetsen van kers, vijg, pruim en eik.’ De Aardmonnik en ik: wij hadden ooit vriendschap gesloten toen een liftvakantie naar Frankrijk kortstondig strandde in de buurt van het Vlaamse Vleteren. De Aardmonnik en ik: wij begrepen elkaar, wij converseerden die nacht op hoog niveau in een clandestien dranklokaal. Maar de monnik, wrang en zuur?

Met toetsen van kers, vijg, pruim en eik? Dan had die monnik toch een nacht lang zijn kaarten tegen de borst weten te houden.

Via via kwam ik aan een krat. Onder het werk proefde ik en proefde ik, maar in geen enkele slok kon ik een kers of vijg, een pruim of eik ontdekken. Het was frustrerend; in drie uur tijd joeg ik het hele krat erdoorheen. Toen ik de laatste monnik ontkurkt had, eerder om het rendez-vous te vieren dan uit de wens alsnog de smaaknotitie te kunnen bevestigen, zette ik het flesje ongecontroleerd boven op mijn rode redacteurspen neer.

Als in slow motion zag ik mijn monnik kantelen, en kantelen, of hij een gebed aanving.

En ik dacht nog: jij buigt wel héél diep voor je Schepper Daar was-ie dan: zijn wrange en zure eigenschap.

Een doffe ‘Ploef!’ in een cartoonesk rookwolkje steeg op uit mijn laptop.

issn 1879-9752