De meest kleurrijke haag

Het is de nationale bloem van Nepal en de staatsbloem van Washington en West-Virginia. Met andere woorden: het is een struik met status. Die alleen al door de alliteratie in de naam ontzag wekt. Binnenkort zullen de rododendrons – ook wel rozenbomen genoemd – weer weelderig en uitbundig hun kleuren tonen. Adembenemend en groots.

In Nederland wordt de cynische uitdrukking “Het achter de rododendrons gooien” gebruikt als men iets voor eens en voor altijd wil laten verdwijnen. Het zijn inderdaad struiken die kunnen uitgroeien tot kleine bomen van wel vijf meter hoog. De verspreid staande bladeren zijn glimmend leerachtig. Dat kenmerk heeft met de herkomst te maken. Veruit de meeste soorten stammen immers uit bergachtige gebieden in de Himalaya, China en Sri Lanka, waar zowel droogte als koude heerst. Het leerachtig blad voorkomt te veel verdamping. Dat is ook de reden waarom de bladeren van deze plant bij langdurige of strenge vorst naar binnen krullen. Het is een beschermingsmechanisme. Omdat de rododendron tot het geslacht van de azalea’s behoort, is het eigenlijk een heideplant. Het is ook een zeer wijd verspreid geslacht. In Azië bestaan er duizenden soorten. Maar in Europa vind je eigenlijk maar een beperkt aantal originele variëteiten. Er is hier wel sprake van hybride bedoeling mooiere, vollere en sterkere bloemen te krijgen. Het liefst ook nog in een nieuwe kleur of met opvallende bladtekeningen. De volle vorm combineert altijd mooi met narcissen, lelies en hortensia’s. Met varens ook. Dikwijls wordt deze struik gebruikt als een soort afscheiding, een kleurrijke haag.

Wel populair, niet diepgeworteld

Het liefst krijgen de rododendrons een plekje in matige schaduw. Wanneer ze niet genoeg licht krijgen, zullen ze slecht bloeien, en bij een overdaad aan zon verdrogen ze. De wortels zijn ook grond, niet te nat of te droog. Die wortels reiken trouwens tot aan het oppervlak. Het is dan ook af te raden om vlak onder de struiken te wieden en te harken. Afgevallen bladeren laat je best liggen. Als ze hun glorieperiode achter de rug hebben, moeten uitgebloeide bloemen verwijderd worden, zonder de nieuwe scheuten te beschadigen. Op dat moment moeten zeker bij oudere planten de takken met een derde worden teruggesnoeid. Takken die over de grond gaan slepen, zullen zelf wortels aanmaken. En dan verwildert het geheel. Scheren als een haag kan, maar aangezien de knoppen aan de buitenkant van de struik zitten, riskeer je dan wel dat er het jaar nadien veel min-