თავად, ძალადაუტანებლად მოვიდა გულწრფელად აღიარა ყოველისფერი.
და
ისე
სჯა დიდხანს გრძელდებოდა, რადგანაც ერთის მხრით საზარელს სურათად ეხატებოდათ დამნაშავის მოქმედება და მეორეს მხრით მისი ბეჩავობა და დაცემა გულს ულბობდა, აბრალებდა, და პატივების სურვილი სიმკაცრეს ხელს უშლიდა. მათ წინ იდგა დავრდომილი, რომელიც ოდესმე თემის თავმოსაწონი, სასახელო იყო, ის ონისე, რომელიც მოძმეთათვის თავგადადებული მტერს ტყვიად მოხვდებოდა და შიგ გავარდებოდა; ეხლა გალახული, მოგლილი, დაოსებული, რომელსაც მზის სხივიც კი შეჰზარებოდა. მოლაპარაკება გათავდა, და ჯმუხამ ისევ დაუძახა ონისეს, რომელიც გულის ცახცახით მოვიდა და შუა ადგილას დაიჩოქა. მთლად სმენად გადაქცეულს ჯმუხასთვის თვალები ვერ შაექცია. თუმცა წარმოუთქმელის წადილით უნდოდა იქ მყოფთა სახისმეტყველებაზედ შაეტყო, რა გარდაწყვიტეს მის შესახებ. - ონისე!.. შენს მაგიერ ჩვენი მოწყალე და პატრონი დაიკარგა... - დამკალთ და წამლად დამადეთ, თუ ეშველების რამე! საჩქაროდ წამოიძახა ონისემ.
298