DENKEN EN DOEN
Gender 4 (slot) In de vorige artikelen concludeerde ik dat we heel voorzichtig moeten zijn met geslachtveranderende operaties. Verder besprak ik een drietal benaderingen in het genderdebat. De vraag was: Waar staan we in dit debat? Zou de Bijbel ons een uitweg bieden? DOOR MR EMO BOS In de gesprekken en publicaties wordt erop gewezen, en niet ten onrechte, dat God de mens mannelijk en vrouwelijk heeft geschapen. Zo staat het ook duidelijk in Genesis 1 en 2. Man en vrouw zijn gelijkwaardig, seksueel verschillend en vullen elkaar aan. Het verschijnsel van genderdysforie kent de Bijbel zo niet. Toch menen sommigen dat voor mannen die zich vrouw voelen Deuteronomium 22:5 geldt. In die tekst wordt het mannen verboden vrouwenkleren te dragen, en mogen vrouwen geen mannenkleren dragen. Ook het verbod voor ontmanden om deel te nemen aan gemeentelijke samenkomsten (Deuteronomium 23:1) wordt wel als argument gebruikt om vrouwen die zich als man gedragen of mannen die zich als vrouw gedragen uit de kerk te weren. Het Bijbelse principe zou dan zijn dat men niet tegen de door God geschapen natuur mag ingaan. Sommige christenen verzetten zich dan ook heftig tegen het verschijnsel van de genderproblemen. Men ziet die als ongeoorloofde psychische afwijkingen en verwart genderdysforie soms zelfs met het streven naar de genderneutraliteit van de genderbenders. Maar dit betreft een ideologie, die zich ten diepste ook tegen het huwelijk verzet. Over genderneutraliteit hebben we het hier niet, maar wel over genderdysforie. Mensen met een vrouwenlichaam, die zich man voelen en omgekeerd. Gaat dit in tegen de door God geschapen natuur? Probleem is, dat wat met ‘geschapen natuur’ wordt bedoeld nu juist ter discussie staat. Gaat het uitsluitend om het biologische geslacht, zoals artikel 5 van de Nashville verklaring wil, of
ook om de genderidentiteit? Wat moeten we als die niet samenvallen, zoals in de praktijk soms het geval is? Wat dit laatste betreft, dit is niet alleen maar een psychologische aangelegenheid, maar een reële situatie. Hebben we hier vanuit de Bijbel echt geen antwoord? Inderdaad geen teksten, maar wel een verhaal, waarnaar we mogen luisteren. Het is het verhaal van de schepping, een getuigenis dat God de mens mannelijk en vrouwelijk heeft geschapen. Maar in dat getuigenis gaat het onderscheid in twee geslachten wel verder dan de biologische verschillen tussen man en vrouw die seksuele gemeenschap en voortplanting mogelijk maken. Dat verdere onderscheid is van belang, want het laat zien dat de mens een relationeel wezen is dat verlangt naar verbondenheid en eenheid. Die verbondenheid en eenheid vinden op een mooie wijze in het huwelijk uitdrukking. Niet voor niets wordt het beeld van het huwelijk in de Bijbel nog al eens gebruikt om de relatie van God met Zijn volk of de gemeente aan te geven. Het relationele karakter van de mens maakt dat we de sekseverschillen tussen man en vrouw niet al te zeer mogen accentueren. Ook tussen mannen en vrouwen onderling bestaan er grote verschillen waardoor dé man of dé vrouw niet bestaat. Zo dwingt het gendervraagstuk ons er toe het Bijbelse getuigenis opnieuw onder ogen te zien. Hoe moeten we de genderdysforie in het licht van het Bijbelse getuigenis beoordelen? De geschiedenis van de mensheid zoals Genesis ons verhaalt levert het beeld op van een trieste ontsporing
met grote gevolgen voor de goede schepping. De zonde was meer dan een persoonlijke daad, ze bleek een macht die het goede leven op allerlei gebieden ging aantasten en corrumperen. Niet alleen werd de aardbodem vervloekt, ook de mooie mens ondervond lichamelijk en geestelijk de gebrokenheid van de schepping. Zelfs de onderlinge relaties werden aangetast. De harmonie van man en vrouw werd verbroken toen God tegen de vrouw zei naar uw man zal uw begeerte uitgaan en hij zal over u heersen. Haat maakte zich meester van Kaïn toen hij zijn broer Abel vermoordde. Dood en ziekten tasten de gezondheid en het leven aan. Deze door de Bijbel getekende situatie vormt het kader voor het nadenken over de verschillende vormen van genderdysforie. Ze is een uitdrukking van de gebrokenheid van het leven als gevolg van de zonde. De mens is aangetast, een perfecte seksualiteit bestaat niet meer. De gebrokenheid van de schepping treft sommige mensen in hun man- of vrouw zijn. Dit betekent vaak bittere eenzaamheid en een lange lijdensweg. Wie daar oog voor heeft bekruipt een gevoel van verdriet. Door de genderdysforie in dit licht te zien geven we aan dat bewogenheid op zijn plaats is. Van ons wordt gevraagd om een veilig klimaat te scheppen waarin mensen die worstelen met genderdysforie tot hun recht kunnen komen. Wanneer wij beseffen dat wij allen zondaars zijn (Romeinen 3) en allen te maken hebben met een schepping die in ‘barensnood’ is, maar niet zonder hoop zijn en de zekerheid van het geloof kennen.(Romeinen 8), kunnen we onze broeders en zusters met genderdysforie een veilig klimaat bieden. Voor degenen die zich verder willen orienteren zijn er de volgende websites: www.christengenderdysforie.nl; www. onderwegonline.nl/10142-goedemorgen-mensen en https://www.anders-om. nl/wie-zijn-wij/ Noot van de auteur: In een vorig artikel schreef ik over comorbiteit, dat moet comorbiditeit zijn: het samengaan van meerdere psychiatrische stoornissen.
7