’T DORP, MEER DAN EEN STRAAT Je leven lang de straat niet uit hoeven, dat zou wat zijn. In ’t Dorp, de weg dwars door Heesch, kan het. Kerk, kroeg, kruidenier, kapper, alles is er.
Chinees, een begrip in Heesch 96 ‘Sambal bij?’ Al sinds 1976 is dit een gevleugelde uitspraak op ’t Dorp 96. Kin Pui Man wist van een afgebrand hotel een Heesch fenomeen te maken: Hoo Wah. door Guus Peters
E
lke keer als Kin Pui Man door Heesch reed, trok een leeg pand langs de doorgaande weg zijn aandacht. Een brand had het voormalige hotel aardig verwoest, maar toch zag hij er wel wat in. „Hoe langer het pand leeg bleef staan, hoe meer het begon te kriebelen.” Het was begin jaren zeventig; in 1969 was Kin Pui Man vanuit China naar Nederland geïmmigreerd. Nadat hij vier jaar bij zijn broer in de keuken had gestaan, begon hij zelf een Chinees afhaalrestaurant in Bennekom, bij Nijmegen. Vanaf daar pendelde hij destijds via de voormalige Rijksweg in Heesch richting zijn woonplaats Eindhoven. Hij zette door en zo werd Hoo Wah na de start in 1976 een begrip in Heesch en omstreken. Gestoken in een zwarte pantalon en nette witte blouse blikt hij terug op die 39 jaar. In die periode is er aan het aanzicht van het restaurant niet veel veranderd. Grote rode letters prijken op de gevel van het pand, binnen staan Chinese vazen en planten op de vensterbank en hangen lampions aan het plafond. „De locatie was ideaal. Veel verkeer tussen Nijmegen en Den Bosch kwam hier voorbij. Het restaurant heeft daarom vanaf het begin goed gelopen.”
Aziatische tapas De economische crisis in de jaren tachtig werd overleefd, maar begin deze eeuw kwam een nieuw fenomeen om de hoek kijken: de
Chinees Kantonees restaurant Hoo Wah zit al 39 jaar op dezelfde plek. Links Wei Ning, midden vader Kin Pui en rechts Han Ning. foto Peter van Huijkelom wokrestaurants. „Het nadeel van wokken is dat je moet opstaan om je eten te laten maken en alle ingrediënten en de saus zelf moet uitkiezen. Hier worden de gerechten samengesteld door een kok en bedienen we het aan tafel”, zegt Han Ning Man (28), samen met zijn zus Wei Ning sinds zes jaar eigenaar van het Chinees Kantonees restaurant. „Wij hebben er ook aan gedacht om het restaurant om te bouwen, maar we zitten niet in een grote stad, maar in een dorp”, zegt Han Ning. „Per-
‘Papa is hier nog elke dag. Zodra hij wakker is, komt hij hierheen en hij gaat pas naar huis als hij gaat slapen’
soonlijk contact met de gasten is erg belangrijk.” Dus bedacht Hoo Wah een variant: onbeperkt Aziatische tapas. Vers bereid en aan tafel geserveerd. Het restaurant richt zich enkel en alleen op de Aziatische keuken. Geen friet en frikadellen. „Als ik Italiaans wil eten, ga ik naar een Italiaan en niet naar een wereldkeuken. Wij willen ons onderscheiden met Aziatisch eten.” Tegenwoordig doen zoon en dochter dat op hun eigen manier. Maar wie denkt dat hun vader zijn handen van het restaurant heeft afgetrokken, heeft het mis. „Papa is er nog elke dag. Zodra hij wakker is, komt hij hierheen en hij gaat pas naar huis als hij gaat slapen.” In de volgende aflevering meer over een veelbesproken pand op ’t Dorp: de Albert Heijn.
‘Voor ons is om de zes weken naar Hoo Wah genoeg uit eten’ „Eigenlijk zijn wij niet zo’n uiteters. Maar als we naar een restaurant gaan, dan is het altijd naar de Chinees Hoo Wah. Het eten is er goed en alle kleine gerechten worden aan tafel geserveerd. Dat is een pluspunt ten opzichte van wokrestaurants waar je zelf je eten moet halen. Vroeger moesten we naar Oss als we Chinees wilden eten, gelukkig kunnen we er
nu heen lopen. Hoo Wah hoort bij Heesch. Na bijna veertig jaar kennen de meeste mensen uit het dorp de familie wel. Wij groeten ze ook altijd met ‘hoi’ of ‘goedendag’.
Naast Hoo Wah zitten op ’t Dorp ook nog restaurant Wolters en ’t Oude Raadhuis. Maar daar komen wij nooit. Om de zes weken naar de Chinees is voor ons genoeg. De rest kan mijn vrouw zelf koken.”
Drie ’t Dorpelingen geven beurtelings sjeu aan dit feuilleton. Vandaag meneer en mevrouw Van Erp die sinds 1960 op ’t Dorp 104a wonen.